R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wall of text is onleesbaar.
Sterkte.
Sterkte.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Toen ik een relatie kreeg met mijn inmiddels overleden man, was mijn schoonmoeder ook bezig om mij weg te werken, constant in de gaten houden tot zelfs zeggen dat mijn man mij maar moest dumpen want ik zou niet goed voor hem zijn. Na deze opmerking heb ik tegen mijn man gezegd, ik vind alles best en aardig maar ik ga niet meer mee, ik hoef niet gekleineerd, vernederd en onder de tafel door afgezeken te worden.
Dus als er verjaardag was, kocht ik een cadeautje en gaf dat dan aan mijn man mee, toen mijn schoonmoeder hoorde dat ik zwanger was, deed ze ineens poeslief, mijn man zei toen, oohhh zie je, ze vind je wel leuk! Nou het voelde net als een verdoofde zwarte mamba die elk moment weer gif kon spuwen.
Toen mijn man de diagnose kanker kreeg hadden we geregeld contact omdat ik wel van mening ben dat geen moeder haar kind hoort te verliezen en hield haar op de hoogte van alle ziekenhuis bezoeken, onze gesprekken gingen ook alleen daar over.
Na mijn mans overlijden heb ik haar nog 1 maal gezien, zij had toen ook kanker en zei toen tegen mij, ik ga dood, ik heb haar even aangekeken en zei, dat weet ik. Daarna heb ik haar nooit weer gezien en na mijn verhuizing is die, op een lief nichtje na, hele familie buiten beeld verdwenen.
Ik hield heel veel van mijn man en die stond altijd achter mij en nam het voor mij op, maar ik heb wel voor mezelf gekozen, ik wilde niet meer in die negatieve sfeer zitten, vandaar dat ik toen zei, jij mag heen het zijn immers wel je ouders, maar ik blijf weg.
Dus als er verjaardag was, kocht ik een cadeautje en gaf dat dan aan mijn man mee, toen mijn schoonmoeder hoorde dat ik zwanger was, deed ze ineens poeslief, mijn man zei toen, oohhh zie je, ze vind je wel leuk! Nou het voelde net als een verdoofde zwarte mamba die elk moment weer gif kon spuwen.
Toen mijn man de diagnose kanker kreeg hadden we geregeld contact omdat ik wel van mening ben dat geen moeder haar kind hoort te verliezen en hield haar op de hoogte van alle ziekenhuis bezoeken, onze gesprekken gingen ook alleen daar over.
Na mijn mans overlijden heb ik haar nog 1 maal gezien, zij had toen ook kanker en zei toen tegen mij, ik ga dood, ik heb haar even aangekeken en zei, dat weet ik. Daarna heb ik haar nooit weer gezien en na mijn verhuizing is die, op een lief nichtje na, hele familie buiten beeld verdwenen.
Ik hield heel veel van mijn man en die stond altijd achter mij en nam het voor mij op, maar ik heb wel voor mezelf gekozen, ik wilde niet meer in die negatieve sfeer zitten, vandaar dat ik toen zei, jij mag heen het zijn immers wel je ouders, maar ik blijf weg.
Het lijkt er inderdaad op, zoals iemand hier al eerder zei, dat schoonmoeder in een zwart gat is gevallen toen haar kinderen uit huis gingen en ze dus weinig meer te doen had. Ze dacht waarschijnlijk, 'nu komen er kleinkinderen, kan ik dit en dat en zus en zo mee gaan doen.' Dat is in de praktijk wat tegengevallen. Jonge gezinnen zijn, terecht, vaak wat in zichzelf gekeerd.
Toen is ze geflipt. Waarschijnlijk gaat het al jaren niet goed met haar (sinds de kinderen uit huis zijn, of misschien al eerder, sinds de kinderen hun moeder niet echt meer nodig hadden) en dat merkt haar man ook. Die wordt er al jaren in mee getrokken. Ze klaagt waarschijnlijk dagelijks over dat ze geen aandacht van haar kinderen krijgt.
Allemaal geen excuus voor het gedrag, zowel van haar als van hem, maar wel een mogelijke verklaring.
Dit is trouwens maar op één manier op te lossen, en daar heb jij geen rol in. Zij zal in moeten zien dat zij de gene is die dingen verkeerd heeft aangepakt. Misschien realiseert ze zich dat als ze een periode al haar kleinkinderen dus niet ziet.
Toen is ze geflipt. Waarschijnlijk gaat het al jaren niet goed met haar (sinds de kinderen uit huis zijn, of misschien al eerder, sinds de kinderen hun moeder niet echt meer nodig hadden) en dat merkt haar man ook. Die wordt er al jaren in mee getrokken. Ze klaagt waarschijnlijk dagelijks over dat ze geen aandacht van haar kinderen krijgt.
Allemaal geen excuus voor het gedrag, zowel van haar als van hem, maar wel een mogelijke verklaring.
Dit is trouwens maar op één manier op te lossen, en daar heb jij geen rol in. Zij zal in moeten zien dat zij de gene is die dingen verkeerd heeft aangepakt. Misschien realiseert ze zich dat als ze een periode al haar kleinkinderen dus niet ziet.
Ik vind het lastig om hier iets zinnigs over te zeggen, want zonder de toon van je schoonmoeder er bij te horen, en de precieze woorden, kan het ook bezorgdheid zijn in combinatie met onbegrip/onervarenheid met depressie die jij als aanval/kritiek ziet en die daardoor een eigen dynamiek krijgt
Ik zou niet steeds boos reageren want dan krijg je alleen een opstapeling maar ik zou haar blijven voorlichten over depressie.
Is er geen praatgroep of zo waar ook partners/familie van heen kan?
Ik zou niet steeds boos reageren want dan krijg je alleen een opstapeling maar ik zou haar blijven voorlichten over depressie.
Is er geen praatgroep of zo waar ook partners/familie van heen kan?
Ze heeft ook ruzie met de 2 van de 3 andere kinderen. En laat het 4de kind, waar dus geen ruzie mee is, het enige kind zijn zonder gezin. De depressie (van TS) is hier het probleem niet.quote:Op maandag 21 augustus 2017 09:21 schreef Allures het volgende:
Ik vind het lastig om hier iets zinnigs over te zeggen, want zonder de toon van je schoonmoeder er bij te horen, en de precieze woorden, kan het ook bezorgdheid zijn in combinatie met onbegrip/onervarenheid met depressie die jij als aanval/kritiek ziet en die daardoor een eigen dynamiek krijgt
Ik zou niet steeds boos reageren want dan krijg je alleen een opstapeling maar ik zou haar blijven voorlichten over depressie.
Is er geen praatgroep of zo waar ook partners/familie van heen kan?
Heftig. Maar je kind(eren) hebben dus ook geen contact met de familie van je man?quote:
Toen ik een relatie kreeg met mijn inmiddels overleden man, was mijn schoonmoeder ook bezig om mij weg te werken, constant in de gaten houden tot zelfs zeggen dat mijn man mij maar moest dumpen want ik zou niet goed voor hem zijn. Na deze opmerking heb ik tegen mijn man gezegd, ik vind alles best en aardig maar ik ga niet meer mee, ik hoef niet gekleineerd, vernederd en onder de tafel door afgezeken te worden.
Dus als er verjaardag was, kocht ik een cadeautje en gaf dat dan aan mijn man mee, toen mijn schoonmoeder hoorde dat ik zwanger was, deed ze ineens poeslief, mijn man zei toen, oohhh zie je, ze vind je wel leuk! Nou het voelde net als een verdoofde zwarte mamba die elk moment weer gif kon spuwen.
Toen mijn man de diagnose kanker kreeg hadden we geregeld contact omdat ik wel van mening ben dat geen moeder haar kind hoort te verliezen en hield haar op de hoogte van alle ziekenhuis bezoeken, onze gesprekken gingen ook alleen daar over.
Na mijn mans overlijden heb ik haar nog 1 maal gezien, zij had toen ook kanker en zei toen tegen mij, ik ga dood, ik heb haar even aangekeken en zei, dat weet ik. Daarna heb ik haar nooit weer gezien en na mijn verhuizing is die, op een lief nichtje na, hele familie buiten beeld verdwenen.
Ik hield heel veel van mijn man en die stond altijd achter mij en nam het voor mij op, maar ik heb wel voor mezelf gekozen, ik wilde niet meer in die negatieve sfeer zitten, vandaar dat ik toen zei, jij mag heen het zijn immers wel je ouders, maar ik blijf weg.
Dat weten we niet zolang we niet weten waarom die ruzies zijn. En TS heeft daar ook nooit naar geïnformeerd of zo. Het was allemaal prima tot dat ze er zelf mee in aanraking kwamquote:
[..]
Ze heeft ook ruzie met de 2 van de 3 andere kinderen. En laat het 4de kind, waar dus geen ruzie mee is, het enige kind zijn zonder gezin. De depressie (van TS) is hier het probleem niet.
Ik wil niet zeggen dat schoonmama een makkelijk persoon is hoor, maar ik lees hier ook een manier van reageren die de situatie doet escaleren ipv kalmeren en veel aannames op een negatieve manier
Mijn dochtertje heeft haar neef en het nichtje op haar facebook, met het nichtje chat ze nog wel eens, verder helemaal niets geen contact met familie aan die kant.quote:
[..]
Heftig. Maar je kind(eren) hebben dus ook geen contact met de familie van je man?
Wat sneu.quote:
[..]
Mijn dochtertje heeft haar neef en het nichtje op haar facebook, met het nichtje chat ze nog wel eens, verder helemaal niets geen contact met familie aan die kant.
Ik vind het heel knap dat je nog zolang contact met je schoonouders hebt gehouden... misschien een tip voor in de toekomst ; hou niet je mond om mooi weer te spelen..maar zeg gewoon waar het op staat.
Dan was de bom waarschijnlijk eerder ontploft en had je er minder energie in hoeven te stoppen.
Dan was de bom waarschijnlijk eerder ontploft en had je er minder energie in hoeven te stoppen.
Je wil dat wij je gelijk geven, maar dat ga ik niet doen want ik weet niet wat je allemaal hebt gestuurd en gezegd. Het is echt alleen jouw kant van het verhaal.
Als je schoonmoeder dit las, zou ze er dan niks op aan te merken hebben?
Als je schoonmoeder dit las, zou ze er dan niks op aan te merken hebben?
Ik heb er wel degelijk na geïnformeerd hoor. Staat ook in mn tekst. Maanden lang me afgevraagd wat er in vredesnaam mis kon zijn met het meisje. Bij ons is het altijd een schat van een meid die met niemand problemen maakt. En ik ben sowieso niet iemand die graag bemoeizuchtig is in het leven van iemand anders.. Maar ja, ik heb subtiel geïnformeerd wat er daar gebeurd is. En bleek dus dat het bijna exact hetzelfde verhaal was.quote:
[..]
Dat weten we niet zolang we niet weten waarom die ruzies zijn. En TS heeft daar ook nooit naar geïnformeerd of zo. Het was allemaal prima tot dat ze er zelf mee in aanraking kwam
Ik wil niet zeggen dat schoonmama een makkelijk persoon is hoor, maar ik lees hier ook een manier van reageren die de situatie doet escaleren ipv kalmeren en veel aannames op een negatieve manier
En lees hier een aantal keer 'bezorgdheid'. Gelukkig niet te vaak. Maar bezorgdheid geeft je geen recht om constant onterecht over iemand achter de rug om te klagen. Ik gedraag me daar altijd zo normaal mogelijk en als het haar niet aanstaat hoe ik me gedraag, heeft ze er tijd genoeg voor om mij zelf erop te wijzen of te vragen of er misschien wat aan de hand is. Bovendien hoeven haar 'zorgen' niet mijn zorgen te worden. De dingen waar ze over klaagt zijn niet eens terecht, met mijn berichten dus bijv. Dus het is wel degelijk stoken.
Na de 100e keer wat achter je rug te horen en na de zoveelste ruzie die ze in ons huis heeft opgestookt, is het denk ik niet meer dan logisch dat er een keer wat van gezegd wordt. Naar mijn mening toch. En nogmaals met: wil je er nu mee ophouden met dat gedoe achter mn rug en als je het wel doet, zorg dan dat het niet bij me terug komt.. Vind ik dat ik nog vrij beleefd ben gebleven.
Ik zal trouwens mijn topic aanpassen en wat samenvatten. Is inderdaad té lang maar moest het echt even van me afschrijven.
Ik dacht dat ik las dat je je maanden hebt zitten afvragen waarom schoonmoeder zo lelijk over schoonzus praat?quote:Op maandag 21 augustus 2017 11:51 schreef xNewMommyx het volgende:
[..]
Ik heb er wel degelijk na geïnformeerd hoor. Staat ook in mn tekst. Maanden lang me afgevraagd wat er in vredesnaam mis kon zijn met het meisje. Bij ons is het altijd een schat van een meid die met niemand problemen maakt. En ik ben sowieso niet iemand die graag bemoeizuchtig is in het leven van iemand anders.. Maar ja, ik heb subtiel geïnformeerd wat er daar gebeurd is. En bleek dus dat het bijna exact hetzelfde verhaal was.
En lees hier een aantal keer 'bezorgdheid'. Gelukkig niet te vaak. Maar bezorgdheid geeft je geen recht om constant onterecht over iemand achter de rug om te klagen. Ik gedraag me daar altijd zo normaal mogelijk en als het haar niet aanstaat hoe ik me gedraag, heeft ze er tijd genoeg voor om mij zelf erop te wijzen of te vragen of er misschien wat aan de hand is. Bovendien hoeven haar 'zorgen' niet mijn zorgen te worden. De dingen waar ze over klaagt zijn niet eens terecht, met mijn berichten dus bijv. Dus het is wel degelijk stoken.
Na de 100e keer wat achter je rug te horen en na de zoveelste ruzie die ze in ons huis heeft opgestookt, is het denk ik niet meer dan logisch dat er een keer wat van gezegd wordt. Naar mijn mening toch. En nogmaals met: wil je er nu mee ophouden met dat gedoe achter mn rug en als je het wel doet, zorg dan dat het niet bij me terug komt.. Vind ik dat ik nog vrij beleefd ben gebleven.
Ik zal trouwens mijn topic aanpassen en wat samenvatten. Is inderdaad té lang maar moest het echt even van me afschrijven.
Ik hoef mn 'gelijk' niet te hebben hoor. Gewoon andere meningen hierover zien. Als je het aan schoonmoeder vraagt wordt er helemaal een verknipte versie van het verhaal gegeven, zoals altijd het geval is, ook over de ruzies met de andere kinderen. Iedereen is fout behalve zij. En als je het dan van hun kant hoort, dan klopt er veel meer van omdat er dan het volledige verhaal wordt verteld en niet alleen de delen waarin zij er beter uitkomt.quote:
Je wil dat wij je gelijk geven, maar dat ga ik niet doen want ik weet niet wat je allemaal hebt gestuurd en gezegd. Het is echt alleen jouw kant van het verhaal.
Als je schoonmoeder dit las, zou ze er dan niks op aan te merken hebben?
Zij verantwoord haar acties dus ook met 'bezorgdheid'. Nogmaals, bezorgdheid, hoeft niet iemand anders zorg te worden, dat kun je ook subtieler doen. Kijk, als mijn man ineens 20 kg was afgevallen en er uitgemergeld uitzag en mn kind verwaarloosd lijkt en je de ribbetjes kan tellen en mn huis hier helemaal overhoop ligt, DAN mag je van mij in díe mate bezorgd zijn en er anderen mee lastig vallen. Maar dat is allemaal niet het geval. Sterker nog, we gaan verder ook gewoon uit en om met vrienden en met mijn familie en mevrouw schoonmoeder is de énige die te klagen heeft. De rest merkt er zelfs amper wat van. Of als ze er over praten houden ze het tenminste bij zichzelf en vallen ze mijn gezin er niet mee lastig.
Er is bij hun op het werk ook een tijd een héle slechte periode geweest dat er constant heftige ruzie was en dat er menig groot en gevaarlijk gereedschap door de lucht heeft gevlogen. Er zou maar eens iemand zoiets tegen zn hoofd hebben gekregen of het was einde verhaal. In die tijd kwam mijn man genoeg overstuur thuis en kon hij er 'snachts niet van slapen. Het is misschien háár zoon maar het is mijn man en ik heb evenveel recht om bezorgd te zijn over hem. Was ik ook. Maar in tegenstelling tot mn schoonmoeder, heb ik toen wél respect gehad voor de situatie en hem niet uitgebuit en tegen ze gebruikt. Of constant naar hun gebeld om te klagen dat mijn man door hun overstuur is. Dus ja, denk dat het niet teveel is om hetzelfde terug te verwachten?
TS, ik geloof je, hoor. Heb in hetzelfde schuitje gezeten. Met mijn eigen moeder notabene.
Ik heb mezelf jarenlang lopen afvragen wat ik verkeerd deed, of wat er mis was met mij.
Tot het moment kwam, dat de boel echt escaleerde en toen heb ik mijn eigen moeder mijn huis uitgetrapt.
Toen pas kon ik verder met mijn eigen leven.
Ik heb mezelf jarenlang lopen afvragen wat ik verkeerd deed, of wat er mis was met mij.
Tot het moment kwam, dat de boel echt escaleerde en toen heb ik mijn eigen moeder mijn huis uitgetrapt.
Toen pas kon ik verder met mijn eigen leven.
Wat je niet zo lijkt te snappen dat het een referentiekader ding isquote:
[..]
Ik heb er wel degelijk na geïnformeerd hoor. Staat ook in mn tekst. Maanden lang me afgevraagd wat er in vredesnaam mis kon zijn met het meisje. Bij ons is het altijd een schat van een meid die met niemand problemen maakt. En ik ben sowieso niet iemand die graag bemoeizuchtig is in het leven van iemand anders.. Maar ja, ik heb subtiel geïnformeerd wat er daar gebeurd is. En bleek dus dat het bijna exact hetzelfde verhaal was.
En lees hier een aantal keer 'bezorgdheid'. Gelukkig niet te vaak. Maar bezorgdheid geeft je geen recht om constant onterecht over iemand achter de rug om te klagen. Ik gedraag me daar altijd zo normaal mogelijk en als het haar niet aanstaat hoe ik me gedraag, heeft ze er tijd genoeg voor om mij zelf erop te wijzen of te vragen of er misschien wat aan de hand is. Bovendien hoeven haar 'zorgen' niet mijn zorgen te worden. De dingen waar ze over klaagt zijn niet eens terecht, met mijn berichten dus bijv. Dus het is wel degelijk stoken.
Na de 100e keer wat achter je rug te horen en na de zoveelste ruzie die ze in ons huis heeft opgestookt, is het denk ik niet meer dan logisch dat er een keer wat van gezegd wordt. Naar mijn mening toch. En nogmaals met: wil je er nu mee ophouden met dat gedoe achter mn rug en als je het wel doet, zorg dan dat het niet bij me terug komt.. Vind ik dat ik nog vrij beleefd ben gebleven.
Ik zal trouwens mijn topic aanpassen en wat samenvatten. Is inderdaad té lang maar moest het echt even van me afschrijven.
Jij zegt klagen, zij zegt haar zorgen uitspreken
Jij (en je vriend) zeggen 'er zijn gekke berichten', zij vind misschien een bepaalde smiley gek omdat ze die op een andere manier op vat
Dit is niet iets waar een waarheid in is, en die erkend willen zien worden gaat je alleen gedoe opleveren
Je kunt beter werken aan je reacties zodat het niet escaleert
Het is natuurlijk niet alléén een referentiedingetje als er meer mensen last van hebben.quote:
[..]
Wat je niet zo lijkt te snappen dat het een referentiekader ding is
Jij zegt klagen, zij zegt haar zorgen uitspreken
Jij (en je vriend) zeggen 'er zijn gekke berichten', zij vind misschien een bepaalde smiley gek omdat ze die op een andere manier op vat
Dit is niet iets waar een waarheid in is, en die erkend willen zien worden gaat je alleen gedoe opleveren
Je kunt beter werken aan je reacties zodat het niet escaleert
Waarschijnlijk reageert schoonmoeder ook gewoon op een vervelende manier.
Nadeel is dat je daar niks aan kan veranderen, je kan inderdaad alleen je eigen reactie verandren en als dat voor jou niet werkt omdat je dan teveel het gevoel hebt dat je jezelf aan de kant moet zetten bv, is contact (tijdelijk) verbreken soms best n prima optie. Kun je van daaruit kijken wanneer het voor jou goed voelt en hoe je ermee om wil gaan straks.
compact en kleverig.
Ja zoals ik ook al zei in post 32 is het vast niet zo dat ze de makkelijkste vrouw op aarde isquote:
[..]
Het is natuurlijk niet alléén een referentiedingetje als er meer mensen last van hebben.
Waarschijnlijk reageert schoonmoeder ook gewoon op een vervelende manier.
Nadeel is dat je daar niks aan kan veranderen, je kan inderdaad alleen je eigen reactie verandren en als dat voor jou niet werkt omdat je dan teveel het gevoel hebt dat je jezelf aan de kant moet zetten bv, is contact (tijdelijk) verbreken soms best n prima optie. Kun je van daaruit kijken wanneer het voor jou goed voelt en hoe je ermee om wil gaan straks.
Maar dat je het niet kunt veranderen bedoel ik ook
Zij denkt vind waarschijnlijk echt dat het bezorgdheid is, en dat ze er goed aan doet die te uiten
En vind waarschijnlijk net als TS dat aan de manier waarop niks te verwijten is
Maar het resultaat is 2 mensen die op dit moment op een negatieve manier op elkaar in grijpen. Dan kun je wel gaan zoeken naar het gelijk, maar dat is er gewoon niet. Je bent beter af met kijken wat jij kunt doen om de dynamiek te verbreken
Pff kijk, misschien zou ik hier óók niet zoveel energie in moeten steken om elke keer op dit soort berichten te antwoorden. Want geloof me, het kost energie. Maar als het me niet zó hoog zat, zou ik het ook niet doen. Ik voel me na al die jaren behoorlijk in mn gat gebeten door héél dit gedoe en ik vind dat een situatie die al moeilijk genoeg is en waar niemand iets aan kan doen, héél erg wordt uitgebuit en nog moeilijker wordt gemaakt. Dat kan niemand gebruiken.quote:
[..]
Wat je niet zo lijkt te snappen dat het een referentiekader ding is
Jij zegt klagen, zij zegt haar zorgen uitspreken
Jij (en je vriend) zeggen 'er zijn gekke berichten', zij vind misschien een bepaalde smiley gek omdat ze die op een andere manier op vat
Dit is niet iets waar een waarheid in is, en die erkend willen zien worden gaat je alleen gedoe opleveren
Je kunt beter werken aan je reacties zodat het niet escaleert
Kijk, als iemand vind dat ik 'foute smileys' stuur of niet snel genoeg antwoord op een bericht of kortaf ben, kan ze óók gewoon aan mij vragen waarom of wat het te betekenen heeft. Ik ben misschien depressief maar niet achterlijk. Mijn man heeft trouwens al mn berichten nagekeken en hij vond er niks vreemds in staan. Bovendien vraagt ze of zegt ze wel vaker dingen persoonlijk aan/tegen mij die me kwetsen, als kip zonder kop zonder rekening te houden met mijn gevoelens. Dit heeft ze ook bij mijn schoonzus gedaan trouwens. Daar wordt ook gewoon niks van gezegd, dat is haar karakter en dat wéét ik dus slik ik het in en gaan we weer verder. Dus als ze dat kan, kan ze ook me persoonlijk over mn berichten vragen, dat wordt meer gewaardeerd dan achter mn rug om. Het gaat ook niet alléén om smileys en korte berichten, het is óók zo dat ze bij mn man klaagt dat ik 'nooit tijd voor haar zou hebben' en haar 'altijd zou afwimpelen met een excuus', terwijl ze hier elke week zit en ik me van geen kwaad bewust ben want ze is altijd welkom geweest als ik tijd heb en mn dochter niet toevallig een dutje doet als ze voor haar wil komen. Mijn éigen moeder zit hier niet iedere week hoor..Als je zoiets vindt, kan je dat ook gewoon met de persoon zelf bespreken ipv met de partner zodat die daar 'boos' om kan worden terwijl er niks aan de hand is. Als je 5 min van tevoren stuurt of je ergens langs mag komen kán het bovendien ook wel eens gewoon zo zijn dat iemand een andere planning heeft en die niet gaat omgooien om haar te plezieren.
Dit wordt ook alweer lang genoeg maar nogmaals, het zit me hoog en anders zou ik dit niet doen. Het is ook niet zo dat het één keer is gebeurd hè dat ik haar 'klachten' of 'zorgen' of hoe je het ook wil noemen, over me heen krijg hè. Geloof me, ik ben écht niet iemand die om de haverklap ruzie gaat zoeken met mensen omdat ik me op mn teentjes getrapt voel door één klein dingetje dat er gebeurd is. Zo ben ik niet. Ik slik juist héél veel en zeg er pas veel te laat iets van als het écht veel te ver gaat. Zoals nu dus. Het is ook élke keer niet goed. Als ik wat stiller ben, krijgt mijn man te horen dat zij het weer opmerkt en dat het slecht gaat en dat we er iets aan moeten doen (terwijl we dit doen). Als ik wat spraakzamer ben, is er niks aan de hand en heb ik me aangesteld want alles is goed, krijgt mn man dan te horen. Het is nooit goed en op een gegeven moment weet je dan niet hoe je je nog moet gedragen zodat je het niet terug te horen krijgt. Je kunt óók gewoon één keer je mond houden en niet steeds iets te zeggen te hebben om de goeie vrede te bewaren.
Maar al die dingen, zijn haar elke keer vergeven en heb ik ingeslikt juist óm maar geen ruzie te krijgen met haar. Maar als je dan naar mn man gaat bellen om hem te 'waarschuwen' voor mij en je te gaan bemoeien dat er waarschijnlijk spanningen zullen zijn thuis, terwijl die dag mn man thuis is gekomen en we gewoon een 'gezellige avond' hebben gehad. Sorry maar dat was de druppel en dan komt alles boven. En dan vind ik dat ik het nog beschaafd aan haar heb gevraagd om ermee te stoppen. En aan haar persoonlijk en niet aan haar man ofzo.
Dus ja, ik doe dit echt niet om mn gelijk te halen.. ik doe dit gewoon om mn verhaal eens kwijt te kunnen. Dat betekend niet dat ik het er niet moeilijk mee heb dat door sommigen dat gedrag wordt gerechtvaardigd, eerlijk is eerlijk en dat moet ik toegeven. Bezorgd zijn begrijp ik echt wel. Ik ben ook iemand die zich veel zorgen maakt om mensen waar ik van hou. Ik heb wél respect voor de situaties en de betrokken mensen. En bezorgdheid is voor mij eens checken hoe het gaat. Niet daarbij altijd je eigen bevindingen en oordelen en conclusies te moeten geven. Als het gewoon maar checken was hoe het ging, was er ook niks aan de hand geweest...
Omdat het gewoon TE veel is en het gewoon absoluut niet terecht is. Dit wordt volgens mij ook gewoon gedaan om uiteindelijk een reactie te krijgen. Voor mijn gevoel is dit gewoon iemand uit de tent lokken en kijken hoe ver je kunt gaan voordat iemand breekt. Zelfs de geduldigste en meest begripvolle persoon zou hier op een gegeven moment wat van zeggen en volgens mij is dat niet meer dan normaal. Dat is hetzelfde als iemand constant tegen zn schenen aan schoppen en verwachten dat iemand niet een keer terug schopt of nog lief met een klein stemmetje gaat vragen:'zeg wil je misschien alsjeblieft stoppen?quote:
Wat ik wel een vreemde reactie hier vind trouwens, is dat het verhaal alléén van mijn kant wordt verteld. Dat is toch altijd als iemand wat op een forum zet? En het is niet zo dat ik mijn acties verzwijg ofzo of mezelf ophemel. Heb alles verteld over hoe ik ook heb gereageerd en ja, op een bepaald moment ben ik misschien de controle verloren maar dat gebeurd wel eens als je uit de tent gelokt wordt. Je hoeft niet in alle situaties de wijste te zijn, we zijn allemaal maar mensen.
Maar voor wie het wil weten, mijn man en ik hebben besloten om met dit verhaal ook naar een psych te gaan en mijn man heeft ook voorgesteld dat mijn schoonouders ook eens daar bij dezelfde gaan praten zodat beide versies van het verhaal kunnen worden geanalyseerd en dat er een professional zijn oordeel kan vellen. Zo kunnen we allebei horen wat we 'fout' gedaan hebben.
Dat het daar zou worden besproken en eventueel voor een deel uitgepraat, betekent voor mij niet dat het goed is en koek ei is. Daar heb ik, ten eerste teveel voor gepikt en er niets van gezegd, ten tweede ik kan het maar héél moeilijk verkroppen en vergeten waarvoor ik allemaal uitgemaakt ben. Nogmaals, dat soort dingen zeg je niet tegen je medemens en al helemaal niet tegen familie. En ik zou er niet eens aan denken om zoiets tegen ze te zeggen of terug te zeggen. Dat is gewoon écht een teken van zwakte. Het énige wat ik ooit op haar persoon heb gezegd in heel de discussie, is dat ze achterbaks is. En dat pas nadat zij me egoïstisch had genoemd en dat is een woord waar ik héél slecht tegen kan. Egoïstisch en achterbaks heeft voor mij hetzelfde gewicht. Niet netjes maar als de ene scheldt, mag de ander dat ook. Maar de dingen die ik genoemd ben, dat gaat er ver over. Dat vergeet ik nooit meer en misschien over een hele tijd dat het wat gesleten is en dat we op zn minst door één deur passen en dat ze hun kleindochter weer af en toe mogen zien... Maar voorlopig nog lang niet. Ik ga me niet twee keer aan dezelfde steen stoten en zeker niet een paar keer.
Weet je, je gebruikt zoveel woorden dat het lastig is om de kern van het verhaal te vinden. Ik begrijp dat je schoonmoeder een trut eerste klas is en dat jij te lang over je heen hebt laten lopen? Misschien is zo'n cursus waarbij je leert om voor jezelf op te komen iets voor jou want dit ligt natuurlijk niet alleen aan je schoonmoederquote:
[..]
Omdat het gewoon TE veel is en het gewoon absoluut niet terecht is. Dit wordt volgens mij ook gewoon gedaan om uiteindelijk een reactie te krijgen. Voor mijn gevoel is dit gewoon iemand uit de tent lokken en kijken hoe ver je kunt gaan voordat iemand breekt. Zelfs de geduldigste en meest begripvolle persoon zou hier op een gegeven moment wat van zeggen en volgens mij is dat niet meer dan normaal. Dat is hetzelfde als iemand constant tegen zn schenen aan schoppen en verwachten dat iemand niet een keer terug schopt of nog lief met een klein stemmetje gaat vragen:'zeg wil je misschien alsjeblieft stoppen?
Wat ik wel een vreemde reactie hier vind trouwens, is dat het verhaal alléén van mijn kant wordt verteld. Dat is toch altijd als iemand wat op een forum zet? En het is niet zo dat ik mijn acties verzwijg ofzo of mezelf ophemel. Heb alles verteld over hoe ik ook heb gereageerd en ja, op een bepaald moment ben ik misschien de controle verloren maar dat gebeurd wel eens als je uit de tent gelokt wordt. Je hoeft niet in alle situaties de wijste te zijn, we zijn allemaal maar mensen.
Maar voor wie het wil weten, mijn man en ik hebben besloten om met dit verhaal ook naar een psych te gaan en mijn man heeft ook voorgesteld dat mijn schoonouders ook eens daar bij dezelfde gaan praten zodat beide versies van het verhaal kunnen worden geanalyseerd en dat er een professional zijn oordeel kan vellen. Zo kunnen we allebei horen wat we 'fout' gedaan hebben.
Dat het daar zou worden besproken en eventueel voor een deel uitgepraat, betekent voor mij niet dat het goed is en koek ei is. Daar heb ik, ten eerste teveel voor gepikt en er niets van gezegd, ten tweede ik kan het maar héél moeilijk verkroppen en vergeten waarvoor ik allemaal uitgemaakt ben. Nogmaals, dat soort dingen zeg je niet tegen je medemens en al helemaal niet tegen familie. En ik zou er niet eens aan denken om zoiets tegen ze te zeggen of terug te zeggen. Dat is gewoon écht een teken van zwakte. Het énige wat ik ooit op haar persoon heb gezegd in heel de discussie, is dat ze achterbaks is. En dat pas nadat zij me egoïstisch had genoemd en dat is een woord waar ik héél slecht tegen kan. Egoïstisch en achterbaks heeft voor mij hetzelfde gewicht. Niet netjes maar als de ene scheldt, mag de ander dat ook. Maar de dingen die ik genoemd ben, dat gaat er ver over. Dat vergeet ik nooit meer en misschien over een hele tijd dat het wat gesleten is en dat we op zn minst door één deur passen en dat ze hun kleindochter weer af en toe mogen zien... Maar voorlopig nog lang niet. Ik ga me niet twee keer aan dezelfde steen stoten en zeker niet een paar keer.
Tja maar het probleem is nu toch uiteindelijk dát ik niet méér over me heen heb laten lopen en er wat van gezegd heb? Dat ik juist voor mezelf opgekomen ben. Dat kunnen ze toch niet hebben? En daardoor is het toch geëscaleerd en gescholden en bedreigd van hun kant uit? Het is niet dat ik ze verrot heb gescholden ofzo hè om mezelf duidelijk over te brengen, heb gewoon beschaafd gezegd nu er mee te kappen. Dat kan ik met een schoon geweten zeggen. En tóen kreeg ik een hoop ellende over me heen.quote:
[..]
Weet je, je gebruikt zoveel woorden dat het lastig is om de kern van het verhaal te vinden. Ik begrijp dat je schoonmoeder een trut eerste klas is en dat jij te lang over je heen hebt laten lopen? Misschien is zo'n cursus waarbij je leert om voor jezelf op te komen iets voor jou want dit ligt natuurlijk niet alleen aan je schoonmoeder
Dus ja, wat wil je nu zeggen? Moet ik nu wel voor mezelf opkomen? Of maar alles blijven slikken volgens jou? Je moet het ook wel weten hè 😉 Zomaar vanuit het niets, zonder wat te zeggen het contact verbreken omdat ik er genoeg van heb is ook een beetje vreemd en geen porem lijkt mij. Dat zou me ook bij hoog en laag worden verweten... Nu weten ze tenminste waarom het contact verbroken is. Ze weten het maar al te goed, maar ze rechtvaardigen het en zien niet dat ze fout zijn geweest of willen dat niet toegeven. En dat vind ik niet kunnen. Ik kan er niks aan doen dat ik een depressie krijg en heb er geen behoefte aan dat het me wordt verweten en zéker niet achter mn rug maar op zo'n manier dat ik het toch te horen krijg.
Wil je überhaupt andere meningen dan de jouwe horen? Je hebt te lang over je heen laten walsen, had je eerder duidelijke grenzen aangegeven was het niet dusdanig geëscaleerd, je schoonmoeder was maanden aan het vuilbekken over je schoonzus en jij gaat voorzichtig na maanden informeren naar hoe het zit. Waarom niet gewoon meteen? En waarom heb je je eigen probleem met schoonmoeder in vredesnaam zo lang laten sudderen? Je kunt nu wel boos doen tegen mij maar dat gaat je niks opleveren.quote:
[..]
Tja maar het probleem is nu toch uiteindelijk dát ik niet méér over me heen heb laten lopen en er wat van gezegd heb? Dat ik juist voor mezelf opgekomen ben. Dat kunnen ze toch niet hebben? En daardoor is het toch geëscaleerd en gescholden en bedreigd van hun kant uit? Het is niet dat ik ze verrot heb gescholden ofzo hè om mezelf duidelijk over te brengen, heb gewoon beschaafd gezegd nu er mee te kappen. Dat kan ik met een schoon geweten zeggen. En tóen kreeg ik een hoop ellende over me heen.
Dus ja, wat wil je nu zeggen? Moet ik nu wel voor mezelf opkomen? Of maar alles blijven slikken volgens jou? Je moet het ook wel weten hè 😉 Zomaar vanuit het niets, zonder wat te zeggen het contact verbreken omdat ik er genoeg van heb is ook een beetje vreemd en geen porem lijkt mij. Dat zou me ook bij hoog en laag worden verweten... Nu weten ze tenminste waarom het contact verbroken is. Ze weten het maar al te goed, maar ze rechtvaardigen het en zien niet dat ze fout zijn geweest of willen dat niet toegeven. En dat vind ik niet kunnen. Ik kan er niks aan doen dat ik een depressie krijg en heb er geen behoefte aan dat het me wordt verweten en zéker niet achter mn rug maar op zo'n manier dat ik het toch te horen krijg.
Maar zeg het even als je wil dat ik zeg dat je schoonmoeder een kutwijf is en dat je volkomen gelijk hebt en in je recht staat.
Beter ga je leren hoe je vriendelijk doch dringend voor jezelf op leert komen voor ruzies escaleren.
Ik denk dat TS wel wat anders aan haar hoofd had, ze heeft een postnatale depressie, ze heeft een baby waar ze voor moet zorgen, ja logisch dat shchoonmoeder druppelsgewijs de boel komt verzieken.quote:
[..]
Wil je überhaupt andere meningen dan de jouwe horen? Je hebt te lang over je heen laten walsen, had je eerder duidelijke grenzen aangegeven was het niet dusdanig geëscaleerd, je schoonmoeder was maanden aan het vuilbekken over je schoonzus en jij gaat voorzichtig na maanden informeren naar hoe het zit. Waarom niet gewoon meteen? En waarom heb je je eigen probleem met schoonmoeder in vredesnaam zo lang laten sudderen? Je kunt nu wel boos doen tegen mij maar dat gaat je niks opleveren.
Maar zeg het even als je wil dat ik zeg dat je schoonmoeder een kutwijf is en dat je volkomen gelijk hebt en in je recht staat.
Beter ga je leren hoe je vriendelijk doch dringend voor jezelf op leert komen voor ruzies escaleren.
Als je zelf goed en lekker in je vel zit, is het veel makkelijker om alert te reageren op dit soort acties.
|
|
