R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Na een tijdje meelezen besloot ik me toch maar aan te melden, omdat ik ook best een groot probleem heb.
Zou niet eens weten hoe ik hier moet beginnen maar het lijkt alsof ik in een soort van identiteits crisis zit. Ik ga het kort proberen te houden dus wellicht ontbreken er aspecten in het verhaal, ik probeer zoveel mogelijk te dekken.
Ik ben een man van 36. Ik heb een vrij turbulent leven achter de rug, veel gebeurd, ik heb zo'n beetje alles gedaan wat god verboden heeft en nu sta ik op een punt in het leven waar ik totaal niet meer weet hoe of wat. Omdat ik een tijdje aan medicatie (benzodiapinen op lange termijn) heb gezeten wat ik nodig had tegen psychische ups en downs ben ik ook nog eens depressief geraakt (waarschijnlijk door medicatiegebruik). Daarvoor loop ik nu bij de ggz. Dit traject loopt en er zit voortgang in.
Ik heb een baan. Een heel erg goede baan in de IT met veel toekomst potentie, eigenlijk alles waar ik vantevoren gelijk voor zou tekenen als je me dit 10 jaar terug zou vertellen. Ik ben ook vanuit nature altijd erg goed geweest in de IT, het was helemaal mijn ding altijd. Volgend jaar ga ik een contract
krijgen, een vast contract. Het probleem is echter dat het me totaal niet interesseert, ik kan heel moeilijk motivatie genereren daarnaast doe ik echt precies wat ik moet doen om het bij te kunnen benen. Ik loop op mijn tenen terwijl als ik even ervoor ga zitten en het zou gaan leren, dat het me best eenvoudig af zou gaan. Motivatie vinden is heel erg moeilijk, zo niet onmogelijk. Dat motivatieprobleem speelt niet alleen op dit front, op alle fronten.
Het lijkt of ik bergen moet verzetten. Wat hierboven staat lijkt inherent aan de situatie waarin ik zit; depressie. Nu heb ik het hier met de ggz natuurlijk ook over maar die maken zich niet zo druk om mijn baan. Ergens logisch, zij zitten daar om mij op de rit te krijgen, ergens vreemd want je zou denken dat ze me aan het werk willen houden omdat dat ook beter is voor mijn gesteldheid. En op zich als ik me een beetje inzet kan dat ook wel lukken, alleen die inzet ontbreekt, het is gewoon teveel. "Geef jezelf een schop onder je kont en niet zo'n kleintje ook!" hoor ik iedereen denken. Ja, exact dat, denk ik de hele dag. Ik probeer de hele dag niets anders dan mezelf voor mn reet te schoppen. Ik probeer mezelf te forceren tot van alles maar ik raak er alleen maar gefrustreerder van waardoor er nog minder lukt.
Eindstand:
Het.
Werkt.
NIET.
Met dit issue speel ik nu al dik een jaar. Ik dacht dat naarmate de medicatie afbouw zou vorderen en ik weer ging sporten het allemaal wel goed zou komen. Ik zit nu op 5% van mijn benzodiapine (2mg diazepam i.p.v. 40) maar nog steeds zit ik in dat lusteloze, levensloze... ik heb geen doel in mijn leven, ik weet niet waar ik naartoe wil in dit leven, ik weet niet wie ik ben, wat ik wil, ik weet helemaal niks van mezelf. En dat frustreert, extreem. Met name op het werk laat ik hier en daar steken vallen puur omdat er niets uit me komt. Het is een ramp, en ik weet niet wat er tegen te doen. Ik heb zelfs al mensen om me heen gevraagd om me letterlijk een schop onder me reet te geven: het werkt niet. In mijn hoofd zit het fout. Het doelloze, het uitzichtloze... het lijkt letterlijk alsof ik mijn leven aan het uitzitten ben.
Zometeen komt er dus een punt dat m'n werkgever mij een contract aan gaat bieden (of niet), en nu twijfel ik of dat wel een goed idee is, ik heb nu zwaar het idee dat ik ze ga teleurstellen als ze dat gaan doen gezien mijn gebrek aan motivatie dus ik twijfel serieus om gewoon te gaan zeggen dat ze het contract maar af moeten laten lopen (ja, zo ver ben ik, zo erg is het; mijn droombaan willen laten lopen). Dit met in mijn achterhoofd dat ik in een depressie of iets dergelijks zit en dat het daardoor komt, gaat dat laatste beetje medicatie-afbouw nog helpen? Ik ben niet vooruit te branden, ik frustreer mezelf hierover, daarom slaap ik niet, wat nog erger frustreert waardoor ik nog minder presteer enz enz en de cirkel is rond. Zo gaat het al maanden, bijna een jaar. Maar de tijd tikt... zolang ik er op deze manier bij zit kan ik deze baan onmogelijk uitvoeren in de toekomst. Nu is het allemaal aanmodderen met motivatie -100 terwijl ik serieus anders wil. Vind ik de IT dan ineens niet meer leuk? Wat moet ik dan? Ik weet het niet, ik kan niets verzinnen wat ik leuk zou vinden... Dus wat dan: de WW in, de ZW? En dan? Dat zal nog veel slechter voor me zijn omdat ik mezelf dan isoleer. Ik weet me gewoon geen raad.
En nogmaals, ik weet dat dit kan klinken als lui, aansteller of achterlijk of loser of whatever. Was het maar zo eenvoudig, dat had een hoop snel opgelost... In de weekenden is het namelijk niet veel anders, ik doe geen fuck, ik kom amper buiten. Ik drink niet meer en blow niet meer (al zeker een half jaar niet meer, wat opzich goed is) maar ik word er zelf ook gestoord van dat het niet gaat en als ik dan ein_de_lijk een glimps motivatie gevonden heb en wat doe, het falikant mislukt. Af en toe lijkt het wel een droom waarin ik leef waaruit ik wakker moet worden. Zoals ik al eerder zei; het lijkt er echt op alsof ik mijn leven uit zit. Dat kan toch niet gezond zijn?
Hoe krijg ik die levenskracht terug, dat is echt wat ik mis. Hoe steek ik mijn innerlijke vlam weer aan? Ik ben een beetje uitzichtloos op het moment en dat maakt het nog deprimerender.
Bij de GGZ zeggen ze dat het allemaal afwachten is nadat de medicatie eruit is en bla bla bla... ja mooi maar die tijd heb ik niet, naast dat is de medicatie al bijna helemaal uit.
Zit ik in een burn-out? Een levencoach, is dat wat? Ik weet het niet, het valt te proberen, maarzelfs de motivatie om daarheen te gaan of hem zelfs op bezoek te krijgen is er niet... ik word zo gestoord van mezelf. Hoe kom ik hieruit? Nu zal er geen eenduidig makkelijk antwoord op zijn maar tips zijn welkom. Alles is welkom wat me enigzins beter laat voelen of die vlam weer aan steekt.
Wat moet ik doen?
Graag serieuze reacties daar ik met een serieus probleem kamp.
Zou niet eens weten hoe ik hier moet beginnen maar het lijkt alsof ik in een soort van identiteits crisis zit. Ik ga het kort proberen te houden dus wellicht ontbreken er aspecten in het verhaal, ik probeer zoveel mogelijk te dekken.
Ik ben een man van 36. Ik heb een vrij turbulent leven achter de rug, veel gebeurd, ik heb zo'n beetje alles gedaan wat god verboden heeft en nu sta ik op een punt in het leven waar ik totaal niet meer weet hoe of wat. Omdat ik een tijdje aan medicatie (benzodiapinen op lange termijn) heb gezeten wat ik nodig had tegen psychische ups en downs ben ik ook nog eens depressief geraakt (waarschijnlijk door medicatiegebruik). Daarvoor loop ik nu bij de ggz. Dit traject loopt en er zit voortgang in.
Ik heb een baan. Een heel erg goede baan in de IT met veel toekomst potentie, eigenlijk alles waar ik vantevoren gelijk voor zou tekenen als je me dit 10 jaar terug zou vertellen. Ik ben ook vanuit nature altijd erg goed geweest in de IT, het was helemaal mijn ding altijd. Volgend jaar ga ik een contract
krijgen, een vast contract. Het probleem is echter dat het me totaal niet interesseert, ik kan heel moeilijk motivatie genereren daarnaast doe ik echt precies wat ik moet doen om het bij te kunnen benen. Ik loop op mijn tenen terwijl als ik even ervoor ga zitten en het zou gaan leren, dat het me best eenvoudig af zou gaan. Motivatie vinden is heel erg moeilijk, zo niet onmogelijk. Dat motivatieprobleem speelt niet alleen op dit front, op alle fronten.
Het lijkt of ik bergen moet verzetten. Wat hierboven staat lijkt inherent aan de situatie waarin ik zit; depressie. Nu heb ik het hier met de ggz natuurlijk ook over maar die maken zich niet zo druk om mijn baan. Ergens logisch, zij zitten daar om mij op de rit te krijgen, ergens vreemd want je zou denken dat ze me aan het werk willen houden omdat dat ook beter is voor mijn gesteldheid. En op zich als ik me een beetje inzet kan dat ook wel lukken, alleen die inzet ontbreekt, het is gewoon teveel. "Geef jezelf een schop onder je kont en niet zo'n kleintje ook!" hoor ik iedereen denken. Ja, exact dat, denk ik de hele dag. Ik probeer de hele dag niets anders dan mezelf voor mn reet te schoppen. Ik probeer mezelf te forceren tot van alles maar ik raak er alleen maar gefrustreerder van waardoor er nog minder lukt.
Eindstand:
Het.
Werkt.
NIET.
Met dit issue speel ik nu al dik een jaar. Ik dacht dat naarmate de medicatie afbouw zou vorderen en ik weer ging sporten het allemaal wel goed zou komen. Ik zit nu op 5% van mijn benzodiapine (2mg diazepam i.p.v. 40) maar nog steeds zit ik in dat lusteloze, levensloze... ik heb geen doel in mijn leven, ik weet niet waar ik naartoe wil in dit leven, ik weet niet wie ik ben, wat ik wil, ik weet helemaal niks van mezelf. En dat frustreert, extreem. Met name op het werk laat ik hier en daar steken vallen puur omdat er niets uit me komt. Het is een ramp, en ik weet niet wat er tegen te doen. Ik heb zelfs al mensen om me heen gevraagd om me letterlijk een schop onder me reet te geven: het werkt niet. In mijn hoofd zit het fout. Het doelloze, het uitzichtloze... het lijkt letterlijk alsof ik mijn leven aan het uitzitten ben.
Zometeen komt er dus een punt dat m'n werkgever mij een contract aan gaat bieden (of niet), en nu twijfel ik of dat wel een goed idee is, ik heb nu zwaar het idee dat ik ze ga teleurstellen als ze dat gaan doen gezien mijn gebrek aan motivatie dus ik twijfel serieus om gewoon te gaan zeggen dat ze het contract maar af moeten laten lopen (ja, zo ver ben ik, zo erg is het; mijn droombaan willen laten lopen). Dit met in mijn achterhoofd dat ik in een depressie of iets dergelijks zit en dat het daardoor komt, gaat dat laatste beetje medicatie-afbouw nog helpen? Ik ben niet vooruit te branden, ik frustreer mezelf hierover, daarom slaap ik niet, wat nog erger frustreert waardoor ik nog minder presteer enz enz en de cirkel is rond. Zo gaat het al maanden, bijna een jaar. Maar de tijd tikt... zolang ik er op deze manier bij zit kan ik deze baan onmogelijk uitvoeren in de toekomst. Nu is het allemaal aanmodderen met motivatie -100 terwijl ik serieus anders wil. Vind ik de IT dan ineens niet meer leuk? Wat moet ik dan? Ik weet het niet, ik kan niets verzinnen wat ik leuk zou vinden... Dus wat dan: de WW in, de ZW? En dan? Dat zal nog veel slechter voor me zijn omdat ik mezelf dan isoleer. Ik weet me gewoon geen raad.
En nogmaals, ik weet dat dit kan klinken als lui, aansteller of achterlijk of loser of whatever. Was het maar zo eenvoudig, dat had een hoop snel opgelost... In de weekenden is het namelijk niet veel anders, ik doe geen fuck, ik kom amper buiten. Ik drink niet meer en blow niet meer (al zeker een half jaar niet meer, wat opzich goed is) maar ik word er zelf ook gestoord van dat het niet gaat en als ik dan ein_de_lijk een glimps motivatie gevonden heb en wat doe, het falikant mislukt. Af en toe lijkt het wel een droom waarin ik leef waaruit ik wakker moet worden. Zoals ik al eerder zei; het lijkt er echt op alsof ik mijn leven uit zit. Dat kan toch niet gezond zijn?
Hoe krijg ik die levenskracht terug, dat is echt wat ik mis. Hoe steek ik mijn innerlijke vlam weer aan? Ik ben een beetje uitzichtloos op het moment en dat maakt het nog deprimerender.
Bij de GGZ zeggen ze dat het allemaal afwachten is nadat de medicatie eruit is en bla bla bla... ja mooi maar die tijd heb ik niet, naast dat is de medicatie al bijna helemaal uit.
Zit ik in een burn-out? Een levencoach, is dat wat? Ik weet het niet, het valt te proberen, maarzelfs de motivatie om daarheen te gaan of hem zelfs op bezoek te krijgen is er niet... ik word zo gestoord van mezelf. Hoe kom ik hieruit? Nu zal er geen eenduidig makkelijk antwoord op zijn maar tips zijn welkom. Alles is welkom wat me enigzins beter laat voelen of die vlam weer aan steekt.
Wat moet ik doen?
Graag serieuze reacties daar ik met een serieus probleem kamp.
Ja daar loop ik dus al, bij een psychiater zelfs maar daar kom ik niet zoveel verder.Dat is wat ik net schreef over de ggz..
quote:
Dat stukje overheen gelezen. Maar wat geeft die voor advies? Ik bedoel, die zou je toch in de goede richting moeten kunnen sturen.quote:Op woensdag 16 augustus 2017 12:35 schreef mvdalf het volgende:
Ja daar loop ik dus al, bij een psychiater zelfs maar daar kom ik niet zoveel verder.Dat is wat ik net schreef over de ggz..
[..]
Uitvinder van de biersmiley.
Ook dat heb ik erin gezet die zeggen dat ik moet wachten tot alle medicatie gestopt is en dat het op termijn beter moet gaan. Dit hoor ik al een half jaar.
quote:
[..]
Dat stukje overheen gelezen. Maar wat geeft die voor advies? Ik bedoel, die zou je toch in de goede richting moeten kunnen sturen.
Is het misschien niet zo dat je je altijd "gewoon" gericht hebt op IT en nooit echt andere dingen geprobeerd hebt?quote:Op woensdag 16 augustus 2017 12:17 schreef mvdalf het volgende:
Ik ben ook vanuit nature altijd erg goed geweest in de IT, het was helemaal mijn ding altijd.
Ik herken wel veel in jouw verhaal in mijzelf. In mijn tienerjaren altijd bezig met computers, informatica gestudeerd, paar jaartjes gewerkt als ontwikkelaar. Het voelde altijd als een logische keuze, een makkelijke keuze ook. Achteraf denk ik niet de beste keuze. Ik kreeg bijna een boreout en had toen ontslag genomen en ging doorstuderen; je leert meer over jezelf, simpele dingen waarderen en het kan nieuwe deuren openen.
Ik voel me nu vrij gelukkig moet ik zeggen, misschien moet je ook durven het roer om te slaan met wel als kanttekening dat je er op zekerheid/financien op achteruit kan gaan. Maargoed, ookal heb je een fantastische baan, dat kan ook zo maar veranderen.
Je doet aan sport, welke sporttype, doe je dat alleen of in een verenigingsstructuur en welke doelen zet je jezelf qua sport?
Heb je andere activiteiten of interessegebieden die ook een bepaalde regelmaat of events waar je naar uitkijkt zouden kunnen geven en als je wat zou willen zoeken bij gebrek daaraan, welke interesses zou je dan kiezen (muziek, film/televisie, bepaalde historische interssegebieden of juist bv games/anime of eerder literatuur)?
Heb je andere activiteiten of interessegebieden die ook een bepaalde regelmaat of events waar je naar uitkijkt zouden kunnen geven en als je wat zou willen zoeken bij gebrek daaraan, welke interesses zou je dan kiezen (muziek, film/televisie, bepaalde historische interssegebieden of juist bv games/anime of eerder literatuur)?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Veel mensen krijg energie van de natuur, zeker als je veel binnen zit/werkt. Zelfs een (wat groter) park kan al helpen. Hoeft niet gelijk een bos of strand te zijn, als je daar niet bij in de buurt woont.
Extra tip, plan niet je route en neem niet je mobiel mee. Probeer juist met de omgeving bezig te zijn.
Extra tip, plan niet je route en neem niet je mobiel mee. Probeer juist met de omgeving bezig te zijn.
And the druids turn to stone...
Misschien heb je een vriendin nodig.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik zou voor dat vaste contract gaan omdat je nu rust nodig hebt om te focussen op je herstel. Thuiszitten gaat je niet helpen.
Misschien toch wat slaapmedicatie gebruiken totdat de onrust over dat vaste contract voorbij is?
Daarna zou ik een coachingstraject doen om er achter te komen wat je wilt. Ga hobby's oppakken, ga naar hackatons, probeer erachter te komen hoe je je IT kennis op een andere creatieve manier kan gebruiken.
Misschien toch wat slaapmedicatie gebruiken totdat de onrust over dat vaste contract voorbij is?
Daarna zou ik een coachingstraject doen om er achter te komen wat je wilt. Ga hobby's oppakken, ga naar hackatons, probeer erachter te komen hoe je je IT kennis op een andere creatieve manier kan gebruiken.
Mag ik ook vragen om een verkorte versie die de kern bevat? Zo ja, dan vraag ik daarom bij deze.
Fylax is op televisie geweest
Hoewel ik het met je psycholoog eens ben dat afwachten tot je medicatie afgebouwd is misschien beter is moet je nu ook wat.
Wellicht kun je met een ander perspectief naar je baan kijken. Dit is je werk nu, maar wat zijn er voor mogelijkheden in je huidige bedrijf?
Kun je naar een functie toegroeien die je interessanter lijkt? Zijn er taken die je erbij kan nemen die je beter liggen? Kun je wellicht via je werk een opleiding doen om te groeien? Als je toch een contract gaat krijgen kun je meteen bespreken wat er binnen het bedrijf nog mogelijk is voor je.
Wellicht kun je met een ander perspectief naar je baan kijken. Dit is je werk nu, maar wat zijn er voor mogelijkheden in je huidige bedrijf?
Kun je naar een functie toegroeien die je interessanter lijkt? Zijn er taken die je erbij kan nemen die je beter liggen? Kun je wellicht via je werk een opleiding doen om te groeien? Als je toch een contract gaat krijgen kun je meteen bespreken wat er binnen het bedrijf nog mogelijk is voor je.
Hoe zit het met je verdere omstandigheden? Woon je alleen of nog thuis? Heb je een relatie? Huisdieren?
Zou een vrijwilligerswerk je niet kunnen helpen? Daar krijgen mensen heel vaak een tevreden gevoel van. Je maakt ECHT verschil voor iemand anders ipv achter een scherm te zitten? En heel vaak geeft zoiets in jezelf ook een grote verandering.
Zou een vrijwilligerswerk je niet kunnen helpen? Daar krijgen mensen heel vaak een tevreden gevoel van. Je maakt ECHT verschil voor iemand anders ipv achter een scherm te zitten? En heel vaak geeft zoiets in jezelf ook een grote verandering.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Naar mijn idee zit je te worstelen tussen je oude leven (zondigen) en je nieuwe leven (IT specialist).
Als je het blowen, drinken etc. mist waarom probeer je de missende vragen niet te beantwoorden en dat hoofdstuk nu eens af te maken! En nee je bent niet ontgroeid of nu een zogenaamd rollenspel aan het voeren dat werk heet... als je die levensfase niet kan afsluiten, moet je voor jezelf de missende vragen proberen te beantwoorden en een spiegel voorhouden. Contacteer die oude vrienden, ga een rondje in de stad lopen en zoek dat milieu op.. en wees geen mietje jij hebt er ook deel van uit gemaakt op je eigen manier.
Werk is voor een ieder anders. Ga eens na wat deze werkgever biedt en kijk hoe de sfeer onder collega's is.
Mocht de doorslag zijn dat je een meer informele cultuur zoekt, een start-up of juist een hoog presterende individuele omgeving inventariseer voor bijpassende projecten of anders toch maar eens op een andere vacature reageren bij een bedrijf waar veel soortgenoten zitten (creatief of zelfde hobby's/levensstijl). En de tussentijd contract ondertekenen of afwijzen is aan jou.
Als je het blowen, drinken etc. mist waarom probeer je de missende vragen niet te beantwoorden en dat hoofdstuk nu eens af te maken! En nee je bent niet ontgroeid of nu een zogenaamd rollenspel aan het voeren dat werk heet... als je die levensfase niet kan afsluiten, moet je voor jezelf de missende vragen proberen te beantwoorden en een spiegel voorhouden. Contacteer die oude vrienden, ga een rondje in de stad lopen en zoek dat milieu op.. en wees geen mietje jij hebt er ook deel van uit gemaakt op je eigen manier.
Werk is voor een ieder anders. Ga eens na wat deze werkgever biedt en kijk hoe de sfeer onder collega's is.
Mocht de doorslag zijn dat je een meer informele cultuur zoekt, een start-up of juist een hoog presterende individuele omgeving inventariseer voor bijpassende projecten of anders toch maar eens op een andere vacature reageren bij een bedrijf waar veel soortgenoten zitten (creatief of zelfde hobby's/levensstijl). En de tussentijd contract ondertekenen of afwijzen is aan jou.
|
|
