Nog geen idee wat ik met dit topic wil, sowieso even van mij afschrijven.
Eerder heb ik al eens op klb en hier geschreven over de situatie destijds..
2.5 week geleden is mijn partner/vriend/verloofde weggegaan om niet meer terug te komen. De man die ik door zware tijd heb heengesleept (rouwverwerking en later is hij gediagnostiseerd met adhd en borderline) . Samen hebben we 1 kind van 14 maanden.
We zijn nu 2.5 week verder en hij zegt een midlifrcrisis te hebben (hij is 40) . Niet alleen heeft hij twijfels over onze relatie maar hij is gewoon alles en iedereen zat en wilt een eigen plek om te kunnen nadenken.
Gek genoeg heb ik hem al tijd die tijd gestimuleerd om zijn eigen ik te ontdekken en te doeb wat hij leuk vind maar daar wilde hij niks van weten. Een gezin, dat was zijn doel in het leven. Meer wilde hij niet.
Met ups en downs kom ik de tijd door ,de eerste week heb ik mijn huis verbouwd en was er elke dag wel een vriendin over de vloer maar nu ben ik steeds vaker alleen en dan komen de depressieve gevoelens. Vooral op de dagen dat hij zijn kind komt bezoeken,2x per week.
Hij komt nog net niet fluitend binnen en doet alsof er helemaal niets aan de hand is, tussendoor klaagt over zijn huidige verblijfplaats en mijn pijn is maar lastig en gek.
Pffff voel mij gewoon zo eenzaam. Ik heb geen familie,hooguit een paar in het buitenland die ik amper ken.
Mijn moeder is een alcoholiste met losse handjes waarmee ik een aantal jaar terug het contact heb verbroken en nu lijkt alles naar boven te komen...
Ik heb wel al een afspraak gemaakt met een psycholoog om dit alles te bespreken.
Maar ik voel me nu gewoon zo ontieglijk kut, mijn leven was kut en dat is het nu weer.
Ik werk, heb leuke vrienden , fantastische kinderen dus ik wil gewoob dat dat kutgevoel verdwijnt ....hoelang zal dat gaan duren?