R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Van bindingsangst naar verlatingsangst - hoe doorbreek je dit? deel 2
Het onderwerp leek me nog niet afgesloten....
OP:
Vandaag ben ik verdrietig want ik heb een leuke relatie van 3 maanden op de klippen zien lopen. Daar komt ook een stukje bewustwording bij kijken. Ik zit vast in een patroon en hoewel er over de jaren evolutie in gezeten heeft, ik kan het maar niet doorbreken.
Al met al heb ik 1 keer een relatie gehad waarin ik niet dagelijks hoefte te vechten om aan een vorm van controle te ontkomen. Alle andere relaties waren met partners die controlerend en wantrouwend waren. Vandaag de dag loop ik daar bij voorbaat hard schreeuwend voor weg. Tegenwoordig zijn het dus mannen die ik zelf heel leuk vond omdat ze zo makkelijk waren in de omgang. Nooit woorden, gewoon lekker makkelijk. Fijne seks, lekker jezelf zijn, zij zijn er ook allebei volledig in meegegaan, doorgaans nemen zij in het begin meer initiatief. En dan na 3 maanden of een half jaar, als ik keihard gevallen ben voor diegene, wordt de stekker eruit getrokken want het gevoel zit niet diep genoeg.
Ik kijk naar mezelf:
Waar ik me onlangs bewust van werd: het grijze gebied tussen 'jij bent een scharrel, ik wil niks serieus' en 'ik wil zekerheid aangaande de toekomst' is voor mij echt mijlen buiten mijn comfortzone. Dat is goed om te weten, ik heb geen idee wat in deze 'normaal' is. Maar ik hou dus eerst een maand de boot af met de boodschap dat ik geen serieuze relatie wil. Dan gaat de knop bij mij om omdat mijn vertrouwen groeit want mensen doen hun best om je te overtuigen enzo. Op dat punt sla ik door naar de andere kant en dan wil ik ineens zekerheid en toekomstgaranties. Dus met mijn laatste vriend heb ik in de laatste maand besproken dat ik bij hem in de buurt zou gaan wonen en op termijn samenwonen bijvoorbeeld. Hij ging daar ook in mee trouwens en hij was sowieso degene die in de eerste 2 maanden meer het initiatief nam (ik werd meegetroond op zeilvakantie, ouders en zijn kinderen ontmoet en alles). Ik vlieg dus van bindingsangst naar verlatingsangst.
Dus ergens zit ik met een probleem waarin ik onveilig hecht. Vergeleken met 10 jaar geleden is het echt al veel beter maar hoe doorbreek je dit definitief? Ik wil best een leuke langdurige relatie met de juiste persoon. Voor mij is een leuke gezonde relatie er 1 waarin je in de basis al heel goed bij elkaar past waardoor het allemaal makkelijk verloopt. Beste maatjes, dampend hete seks is wat ik wil. Zoveel eisen stel ik niet maar ik krijg het maar niet voor elkaar doordat ik steeds de verkeerde mannen hiervoor uitkies. Tegenwoordig zijn het altijd mensen die zelf geloven dat ze een langdurige relatie willen maar uiteindelijk dus niet met mij
. Help. Ik word zo moe van iedere keer weer deze teleurstelling. Ik weet dat het probleem bij mij ligt maar ik snap mezelf in deze niet, hoe kom je tot de kern van je probleem zodat je de scherpe randjes van die onzekerheden af kunt halen?
OP:
Vandaag ben ik verdrietig want ik heb een leuke relatie van 3 maanden op de klippen zien lopen. Daar komt ook een stukje bewustwording bij kijken. Ik zit vast in een patroon en hoewel er over de jaren evolutie in gezeten heeft, ik kan het maar niet doorbreken.
Al met al heb ik 1 keer een relatie gehad waarin ik niet dagelijks hoefte te vechten om aan een vorm van controle te ontkomen. Alle andere relaties waren met partners die controlerend en wantrouwend waren. Vandaag de dag loop ik daar bij voorbaat hard schreeuwend voor weg. Tegenwoordig zijn het dus mannen die ik zelf heel leuk vond omdat ze zo makkelijk waren in de omgang. Nooit woorden, gewoon lekker makkelijk. Fijne seks, lekker jezelf zijn, zij zijn er ook allebei volledig in meegegaan, doorgaans nemen zij in het begin meer initiatief. En dan na 3 maanden of een half jaar, als ik keihard gevallen ben voor diegene, wordt de stekker eruit getrokken want het gevoel zit niet diep genoeg.
Ik kijk naar mezelf:
Waar ik me onlangs bewust van werd: het grijze gebied tussen 'jij bent een scharrel, ik wil niks serieus' en 'ik wil zekerheid aangaande de toekomst' is voor mij echt mijlen buiten mijn comfortzone. Dat is goed om te weten, ik heb geen idee wat in deze 'normaal' is. Maar ik hou dus eerst een maand de boot af met de boodschap dat ik geen serieuze relatie wil. Dan gaat de knop bij mij om omdat mijn vertrouwen groeit want mensen doen hun best om je te overtuigen enzo. Op dat punt sla ik door naar de andere kant en dan wil ik ineens zekerheid en toekomstgaranties. Dus met mijn laatste vriend heb ik in de laatste maand besproken dat ik bij hem in de buurt zou gaan wonen en op termijn samenwonen bijvoorbeeld. Hij ging daar ook in mee trouwens en hij was sowieso degene die in de eerste 2 maanden meer het initiatief nam (ik werd meegetroond op zeilvakantie, ouders en zijn kinderen ontmoet en alles). Ik vlieg dus van bindingsangst naar verlatingsangst.
Dus ergens zit ik met een probleem waarin ik onveilig hecht. Vergeleken met 10 jaar geleden is het echt al veel beter maar hoe doorbreek je dit definitief? Ik wil best een leuke langdurige relatie met de juiste persoon. Voor mij is een leuke gezonde relatie er 1 waarin je in de basis al heel goed bij elkaar past waardoor het allemaal makkelijk verloopt. Beste maatjes, dampend hete seks is wat ik wil. Zoveel eisen stel ik niet maar ik krijg het maar niet voor elkaar doordat ik steeds de verkeerde mannen hiervoor uitkies. Tegenwoordig zijn het altijd mensen die zelf geloven dat ze een langdurige relatie willen maar uiteindelijk dus niet met mij
. Help. Ik word zo moe van iedere keer weer deze teleurstelling. Ik weet dat het probleem bij mij ligt maar ik snap mezelf in deze niet, hoe kom je tot de kern van je probleem zodat je de scherpe randjes van die onzekerheden af kunt halen?
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
OK, hier verder. Ik ben er sowieso nog láng niet klaar mee 
. Helaas.
Inzichten dankzij het vorige topic:
Ik ken mijn eigen grenzen helemaal niet
Ik gebruik relaties om bevestiging te krijgen
Als er geen relatie is, dan misbruik ik tinder om bevestiging en aandacht te krijgen
Ik analyseer tot in den treure maar het heeft allemaal geen zin, ik raak er alleen maar door in de war.
Ontwikkelingen aangaande mijn ex:
Na wat vage signalen, besloten om het op de 'veilige' toer te gooien, tot ongenoegen van menig fokker. Ik spreek zaterdag met hem af omdat hij gewoon een leuke dag wil hebben en dan volgende week over 'de toekomst' wil praten. Maar een enkeling hier heeft fijntjes aangestreept dat hij eigenlijk niet geïnteresseerd is in een toekomst als stel.
Kortom, verwarring alom.
. Helaas. Inzichten dankzij het vorige topic:
Ik ken mijn eigen grenzen helemaal niet
Ik gebruik relaties om bevestiging te krijgen
Als er geen relatie is, dan misbruik ik tinder om bevestiging en aandacht te krijgen
Ik analyseer tot in den treure maar het heeft allemaal geen zin, ik raak er alleen maar door in de war.
Ontwikkelingen aangaande mijn ex:
Na wat vage signalen, besloten om het op de 'veilige' toer te gooien, tot ongenoegen van menig fokker. Ik spreek zaterdag met hem af omdat hij gewoon een leuke dag wil hebben en dan volgende week over 'de toekomst' wil praten. Maar een enkeling hier heeft fijntjes aangestreept dat hij eigenlijk niet geïnteresseerd is in een toekomst als stel.
Kortom, verwarring alom.
Resistance is futile.
Geloof het of niet. Ik voel me echt niet ongelukkig bijvoorbeeld als ik alleen maar aan het chatten ben op tinder en niet afspreek met anderen. Maar goed, dat getinder houdt ook binnenkort een keer op. Vandaag ben ik meer bezig met fok, dat is trouwens óók een dingetje.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Mojo.jojo het volgende:
Leegtes (door verdriet) invullen is niet hetzelfde als geluk TS. Geluk is de ervaring van een volheid.
Misschien is het een poging waard om weer terug te gaan naar de basis door eerst je onafhankelijke zelf weer te vinden, en daarna te kijken of een dergelijke vriendschap een goede AANvulling kan zijn zonder dat het risico groot is iemand als INvulling van een leegte te gebruiken?
Dat laatste is niet bevorderlijk voor je hechting op de lange termijn. Verblind door je behoefte van het moment ga je onbewust een grens over die gewoon niet goed voor je is. Want als je jezelf al niet kan vertrouwen om mensen niet te gebruiken -laat de rationalisering van win/win voor allebei op dat moment of andere beredenering en die dat gedrag goedkeuren maar achterwege- dan zul je een ander ook nooit genoeg kunnen vertrouwen om te hechten!
Gewoon tolereren dat je even kut voelt. Wachten tot emoties wat zijn gaan liggen. Als het buiten stormt ga je ook niet buiten spelen meestal. Zo is het met je emoties ook.
Invulling van een leegte.. in de roos. Dat is ook wel een deel van die vriendschap nastreven.
En ik wil helemaal niet tolereren dat ik me kut voel. Hoe lang moet je daar in blijven hangen dan? Ik wil vooruit, ik wil dit gezeik gewoon niet meer.
[ Bericht 7% gewijzigd door Seven. op 11-08-2017 12:15:22 ]
Resistance is futile.
Ik snap niet zo goed wat je bedoelt met wat er NU gebeurt, om heel eerlijk te zijn. Ik heb geen flauw benul wat er NU gebeurt. Ik weet alleen dat ik met een kopje thee aan tafel zit en tot in den treure probeer te rechtvaardigen waarom ik inzet op de vriendschap.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:54 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Die 'onveilige hechting' (zó die al waar is, want wie zegt dat?) is totáál niet relevant. Oók niet of je ex 'onveilig gehecht' is. Het gaat er om wat er NU gebeurt. En hou dát concreet.
Je pluist maar uit als een dolle, het is nooit genoeg en je haalt je van alles in je hoofd wat niet zo reëel is. En het houdt niet op. Het houdt gewoon niet op.
En die onveilige hechting.. tja, ik vind dat best wel relevant want het is het enige aspect in mijn leven waar ik niet gelukkig mee ben, het heeft ook nogal een impact.
Resistance is futile.
Als TS behoefte heeft kan zij zelf een nieuw topic openen, daar het om TS haar problematiek gaat.
Hier een slotje.
Hier een slotje.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Van bindingsangst naar verlatingsangst - hoe doorbreek je dit? deel 2
