Ik heb al bijna twee jaar (1 jaar en 9 maanden) een vriendin van 20. Ik ben zelf 22. We studeren in dezelfde stad, maar zij woont sinds vier maanden ook in deze stad, in plaats van bij haar ouders. We slapen ongeveer 3-4 x in de week en we hebben overdag ook regelmatig contact. We hebben een relatie waarin we veel reizen hebben gemaakt, veel uiteten zijn gegaan en andere leuke dingen hebben gedaan.
Onze relatie is vanaf begin af aan goed geweest. We deden veel leuke dingen, ondernamen veel, bespraken de toekomst en hadden wederzijdse klik met vrienden van elkaar. Bovendien was de seks goed.
Deze zomer, half augustus, hebben we zelfs een vakantie geboekt naar Zuid-Amerika. Maar de afgelopen maand is het allemaal wat stroever gaan lopen. Drukte met studies, sterfgevallen binnen de familie. Dat leidt tot irritaties en gezeur, want we zien en spreken elkaar behoorlijk vaak. Daarnaast kom je in een soort vicieuze cirkel terecht op het moment dat er iets van gezeur is, wat niet helemaal wordt weggenomen. Het conflict ettert dan door.
Vorige week, na een sterfgeval binnen haar familie, begon ze over deze relatie te twijfelen. Ze wist het niet meer. Ze wilde niet dat die 'verliefdheid' over ging in 'houden van', maar besefte tegelijkertijd dat dit met elke relatie zo zal zijn. Ze mist het gevoel van het hebben van vlinders bij alles wat we doen.
Daarnaast heeft ze mij aangegeven dat de aantrekkingskracht enorm is geminderd ten opzichte van een jaar geleden. Ze zegt dat dat er in resulteert dat ze geen zin heeft in seks en dat zij bij zoenen niet meer voelt als hetgeen ze een jaar geleden voelde. Ik zelf denk dat dat verband houdt met de verliefdheid die, inderdaad, minder wordt.
Gisteren heb ik de hele dag wisselende reacties van haar gehad: van 'ik had zo'n gekke bui eergisteren, sorry daarvoor. Ik wil je wel en als ik het met vrienden over je heb besef ik weer waarom' tot 'ik twijfel gewoon, ik weet het allemaal niet'.
Goed: twijfels dus. Maar de vakantie staat over een anderhalve maand voor de deur. Gisteravond hebben we bijzonder uitgebreid en goed gesproken. We zijn allebei van mening dat we nooit een sleur hebben gekend en dit misschien wel zo'n sleur is. Daarnaast hebben wij beide uitgesproken dat we niet deze bijna 2 jaar weg moeten gooien voor een wat moeilijkere tijd. Met inachtneming van het feit dat we nog op vakantie moeten, zien we het ergens als de finale test.
Er zijn gister eigenlijk twee scenarios beschreven:
- we maken het uit, met het gevolg van geen contact, netjes uit elkaar gaan (tickets cancellen, spullen over en weer teruggeven en langs elkaars ouders);
- we gaan rigoreus veranderen, elkaar minder zien, 2 x per week, niet meer dagelijks intensief contact over de telefoon, om te kijken of die aantrekkingskracht terugkomt, waarbij de vakantie of een nieuw begin wordt of het eind is.
Gisteravond na dit gesprek hebben we, geheel onverwachts, toch nog samen geslapen. Omdat we hier behoefte aan hadden. We hebben toen besloten tot maandagavond geen contact met elkaar te hebben, en elkaar maandag te vertellen hoe we dit verder zien gaan. Wel heeft ze mij verteld dat ik me niet te veel zorgen hoef te maken; omdat zij dit ook niet zomaar weggooit en het wil proberen.
Nu: geen contact tot maandagavond. Ik vind haar heel leuk, zoals vanouds. Ik ben van mening dat we ontzettend bij elkaar passen en veel raakvlakken hebben. Dat wordt ook onderschreven door mijn vriendin.
Maar, aantrekkingskracht dat verloren is, kan dat - al verander je samen rigoreus - leiden tot een nieuwe vonk die overspringt? Ik twijfel daarover, en daarom weet ik niet goed wat ik moet doen. Er ligt een mooie vakantie in het verschiet. Als het deze anderhalve maand goed en anders gaat, kan de vonk misschien weer overslaan op vakantie.
Of kies ik eieren voor mijn geld en is de keus al makkelijk gemaakt om er mee te stoppen?