R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja? Door het feminisme hebben kinderen ontwikkelingsfases?quote:Op maandag 12 juni 2017 17:25 schreef Firewarrior het volgende:
Het komt allemaal door het feminisme.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dit dus.quote:Op maandag 12 juni 2017 15:39 schreef Samzz het volgende:
Ik denk niet dat de kinderen van nu verwender zijn dan de kinderen van toen. De manier van verwennen is alleen anders.
Vroeger had je kinderen die een pony kregen. Die heb je nu nog steeds. Vroeger was je verwend met een nieuwe tol voor je verjaardag, nu ben je dat met een iPhone.
Ter voorbeeld eh.
ROBODEMONS..................|:(
Door het feminisme hebben moeders geen tijd meer om voor hun kind te zorgen en ze op te voeden.quote:
[..]
Ja? Door het feminisme hebben kinderen ontwikkelingsfases?
Want vroeger storte kinderen zich niet krijsend ter aarde? Toen hadden ze die ontwikkelings fases niet?quote:
[..]
Door het feminisme hebben moeders geen tijd meer om voor hun kind te zorgen en ze op te voeden.
Mijn grootmoeder heeft dit gedaan, mijn moeder heeft dit gedaan, ik heb dit gedaan, mijn inmiddels volwassen zoon heeft dit gedaan en mocht hij kinderen krijgen zullen die het ongetwijfeld ook gaan doen. (Hopelijk net als bij ons maar een enkele keer, maar wie weet)
Ik kan me nog vele dingen herinneren uit mijn jeugd die je nu onder vergalde jeugd zou scharen. Van de drift aanvallen waar deze topic over gaat tot alle kinderen die op straat speelde. Belletje gingen lellen, arm in arm over de toppen van onze longen zingend door de straten. Voetballen die in tuinen terecht kwamen, vlotten gemaakt van zooi die we vonden en die in het water bleven liggen. Gegil, van ruzie en plezier bij allerhande spelletjes die we speelde. De heerlijke angst die we voelde als we zo'n zeurmens vlakbij de speelplaats weereens over de zeik hadden gekregen en we voor ons kindergevoel moesten rennen voor ons leven.
Mooie tijden waren dat. En geloof me, nu is niet erger.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
De eerste paar maanden dat ze op zichzelf zijn is wel lachwekkend.quote:Op maandag 12 juni 2017 16:55 schreef Copycat het volgende:
Wacht even. Nu kunnen de studenten van nu ook al niet de simpelste gedragscodes in een supermarkt toepassen?
De jeugd van tegenwoordig.
Heb niet het idee dat studenten uit 1 huis tegenwoordig nog veel samen doen, ja wellicht de wc papier maar daar heb je de aldi voorquote:En, in een studentenhuis zijn grootverpakkingen toch juist helemaal perfect? Wij kochten toentertijd ook zoveel mogelijk groot in.
Ik woonde in een oud wijnpakhuis, met een man of 25. En vier keukens.quote:
Heb niet het idee dat studenten uit 1 huis tegenwoordig nog veel samen doen, ja wellicht de wc papier maar daar heb je de aldi voor
Wij sloegen alle drank samen in, werd aan huis bezorgd. Ideaal, vooral met feestjes. En de schoonmaakspullen. En verder werd er per keuken gekookt/gegeten met een man of zes. Behalve als Eefje kookte, dan schreven we ons in onze keuken allemaal uit. Die maakte altijd een natte prei-ovenschotel.
Maar dat studentenhuis is inmiddels ook veranderd in een appartementencomplex. Met studio's voor studenten. Met eigen keuken, douche en toilet. Dat verandert de zaak natuurlijk ook.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Maar deed je ook boodschappen bij AH?quote:Op maandag 12 juni 2017 18:56 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ik woonde in een oud wijnpakhuis, met een man of 25. En vier keukens.
Wij sloegen alle drank samen in, werd aan huis bezorgd. Ideaal, vooral met feestjes. En de schoonmaakspullen. En verder werd er per keuken gekookt/gegeten met een man of zes. Behalve als Eefje kookte, dan schreven we ons in onze keuken allemaal uit. Die maakte altijd een natte prei-ovenschotel.
Maar dat studentenhuis is inmiddels ook veranderd in een appartementencomplex. Met studio's voor studenten. Met eigen keuken, douche en toilet. Dat verandert de zaak natuurlijk ook.
Je studententijd was toch bij uitstek het moment waarop je de Aldi ontdekte?
Tuurlijk zie ik maar een klein stukje.quote:
[..]
Je ziet een klein stukje van de opvoeding en trekt gelijk conclusies.
Papa heeft waarschijnlijk allang geleerd dat zo'n opmerking geen enkel effect heeft maar dat stuk zie jij niet.
Lang geleden zag ik een vrouw een kind in het gezicht slaan omdat ze huilde. Die moest ook nog leren dat ze daar alleen maar harder van gaan huilen.
Bij mij aan de overkant zit al wekenlang dagelijks een kind hard te gillen. Of dat kind is zwaar autistisch of wordt totaal niet goed opgevoed dacht ik.
Dat laatste blijkt dus te kloppen, maar dan wel een stuk triester dan ik aanvankelijk dacht. Een andere buurtbewoner was een keer getuige dat moeder door manlief fysiek mishandeld was. Zij zat toen ook hysterisch te gillen en riep door het raam om hulp. Toen die andere buurman ernaartoe snelde, deed ze open en zei ze dat het wel goed was, maar hield wel haar handen op een bloedend oor. Later kwam de politie.
Dat kind schreeuwt dus omdat het getraumatiseerd is
We hadden de Lekker & Laagquote:
Maar deed je ook boodschappen bij AH?
Je studententijd was toch bij uitstek het moment waarop je de Aldi ontdekte?
.Later, in Amsterdam was het Dirk en AH. Maar toen woonde ik samen met een werkende man.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Darn, dat klinkt als een foute clubquote:Op maandag 12 juni 2017 19:21 schreef Copycat het volgende:
[..]
We hadden de Lekker & Laag
Later, in Amsterdam was het Dirk en AH. Maar toen woonde ik samen met een werkende man.
Om weer terug te komen ontopic. Ik persoonlijk vind die krijsende kinderen ontzettend irritant. Maar wat erger is, is de vraag hoe ze terechtkomen als volwassene.
Al decennia lang zijn er volop opvoedkundige psychologische adviezen hoe je je kind moet opvoeden en het komt erop neer dat je het niet mag slaan of straffen want daardoor gaat het kind een minderwaardigheidscomplex door krijgen.
Over het slaan. Ik keur het absoluut af dat volwassenen kinderen fysiek mishandelen of intimideren. Maar een corrigerende tik hoeft echt niet persé slecht te zijn. Als jouw kind iets doet wat echt absoluut niet door de beugel kan en het wil niet naar jou luisteren, kan je ervoor kiezen om een niet al te harde tik te geven. Het kind schrikt daar dan wel van, gaat het waarschijnlijk op een janken zetten, maar door die schrikreactie gaat het kind wel beseffen dat bepaald gedrag echt niet door de beugel kan.
Je kinderen straffen is iets wat mensen van oudsher hebben gedaan. Volgens mij is dat niet meer dan je kind confronteren dat negatief gedrag negatieve gevolgen heeft.
Opvoeden doe je vooral met je hart. Als jij het allerbeste met je kind voorhebt en je bent zelf capabel en stabiel genoeg, komt het uiteindelijk wel goed. Een tikje die ik in mijn jeugd heb gehad ... mensen zijn niet van suiker, ze komen er wel overheen. Dat is heel wat anders dan fysieke intimidatie of mishandeling.
Maar ik denk dat juist die psychologische flauwekul averechts werkt.
Jo Frost doet het denk best goed. Maar dat komt vooral omdat ze de kinderen en ouders aanvoelt. Als je echt het allerbeste met je kind voorhebt en je bent emotioneel stabiel genoeg, heb je geen opvoedingshandleiding nodig en gaat het vanzelf. Mis je dat inzicht, dan gaat zelfs de beste handleiding je niet genoeg hulp bieden.
Al decennia lang zijn er volop opvoedkundige psychologische adviezen hoe je je kind moet opvoeden en het komt erop neer dat je het niet mag slaan of straffen want daardoor gaat het kind een minderwaardigheidscomplex door krijgen.
Over het slaan. Ik keur het absoluut af dat volwassenen kinderen fysiek mishandelen of intimideren. Maar een corrigerende tik hoeft echt niet persé slecht te zijn. Als jouw kind iets doet wat echt absoluut niet door de beugel kan en het wil niet naar jou luisteren, kan je ervoor kiezen om een niet al te harde tik te geven. Het kind schrikt daar dan wel van, gaat het waarschijnlijk op een janken zetten, maar door die schrikreactie gaat het kind wel beseffen dat bepaald gedrag echt niet door de beugel kan.
Je kinderen straffen is iets wat mensen van oudsher hebben gedaan. Volgens mij is dat niet meer dan je kind confronteren dat negatief gedrag negatieve gevolgen heeft.
Opvoeden doe je vooral met je hart. Als jij het allerbeste met je kind voorhebt en je bent zelf capabel en stabiel genoeg, komt het uiteindelijk wel goed. Een tikje die ik in mijn jeugd heb gehad ... mensen zijn niet van suiker, ze komen er wel overheen. Dat is heel wat anders dan fysieke intimidatie of mishandeling.
Maar ik denk dat juist die psychologische flauwekul averechts werkt.
Jo Frost doet het denk best goed. Maar dat komt vooral omdat ze de kinderen en ouders aanvoelt. Als je echt het allerbeste met je kind voorhebt en je bent emotioneel stabiel genoeg, heb je geen opvoedingshandleiding nodig en gaat het vanzelf. Mis je dat inzicht, dan gaat zelfs de beste handleiding je niet genoeg hulp bieden.
straffen en een corrigerende tik kan. Als het in perspectief is tenminste. een kind opsluiten bijvoorbeeld kan niet .
Zeker moet je als ouder stabiel zijn. Hoe kan je anders geven wat een kind nodig heeft.
Zeker moet je als ouder stabiel zijn. Hoe kan je anders geven wat een kind nodig heeft.
FOK! is net een groot tijdschrift
Wat betreft gescheiden ouders en 'gemengde' gezinnen is het ook een verschil of het kind echt alleen door de biologische ouder is opgevoed of dat de 'stiefouder' gelijk verwacht wordt om het kind mee op te voeden.
Want dan krijg je dat de ouder en de stiefouder niet consequent zijn naar het kind toe.
Want dan krijg je dat de ouder en de stiefouder niet consequent zijn naar het kind toe.
Hier had uw advertentie kunnen staan! -- On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?
Sorry, maar ik vind dit zulke onzin en kort door de bocht. Mensen doen net alsof iedereen achter een scherm zit en het leven voorbij laat gaan, maar als je om je heen kijkt is dat gewoon niet het geval, althans niet in mijn omgeving. Kinderen spelen nog steeds verstoppertje of voetballen op het plein. Ouders gaan nog steeds een dagje naar het strand of de dierentuin. Ja, dat is allemaal wat eigentijdser geworden en er zullen inderdaad foto's gemaakt worden.quote:
Ik ben al wat ouder en mijn eigen kinderen zijn (bijna) volwassen.
Ik zie weldegelijk verschil tussen de ouders van toen en de ouders van nu.
Ook zie ik een duidelijk verschil tussen kinderen van toen en kinderen van nu.
Onderzoeken onderschrijven dat ook.
In mijn jeugd kwam de 'vrije' opvoeding in opkomst. Jaren '70 zeg maar.
Dat kwam er eigenlijk op neer dat kinderen niet werden opgevoed. De gedachte was dat kinderen zichzelf wel zouden ontwikkelen tot verantwoordelijke volwassenen. Ik ben blij dat ik die opvoeding niet heb gehad al mankeerde er van alles aan mijn opvoeding.
Mijn generatie is begonnen met de 'positieve' opvoeding. Kinderdagopvang kwam ook in beeld en die leidsters moesten het al helemaal niet in hun hoofd halen om een kind te straffen of vermanend toe te spreken. Ouders wilden vooral genieten van hun kinderen na hun werk... en uitrusten. Dus een conflict aangaan met je kind.. daar hadden ze geen zin in. nee, het vriendje of vriendinnetje van het kind zijn was veel leuker en gemakkelijker. Dus kregen de kinderen altijd hun zin en werden de hemel in geprezen voor feitelijk niets.
De generatie nu voedt de kinderen op van achter de IPhone of het tablet. Plaatsen talloze foto's en filmpjes van hun kroost online en zijn de rest van de tijd vooral bezig met het volgen van hun 'vrienden' op de social media en alles te 'liken'. Echte aandacht voor het kind is er niet meer.
Gewoon een voorbeeld van een kleine week geleden:
Ik ben met mijn honden in het bos. We nemen even rust bij een picknicktafel.
Drie vrouwen, drie wandelwagens en een paar kleine koters die zelf kunnen lopen. Eentje heeft een fietsje bij zich.
"Owww... hier kan je leuke foto's maken!" kirt één van de dames tegen de andere twee.
Ze lopen de open plek in, al rondkijkend naar de mooiste fotoplek.
Het kind met het fietsje laat het fietsje staan
De juiste plek werd gevonden. Kinderen werden in stelling gebracht, soms huilend omdat ze uit hun slaap uit de wandelwagen waren gerukt, en de foto's werden gemaakt. De dames lieten elkaar hun foto's zien en kirden hoe leuk ze wel niet waren en hoe schattig het wel niet was wanneer er eentje huilend op de foto stond. De kinderen kregen verder geen enkele aandacht.
De dames liepen verder.. de lopende kinderen hobbelden er vanzelf achteraan. Het fietsje bleef staan waar het achtergelaten was. De dames waren al weer aan het babbelen over het volgende foto moment.
Het zou mij niets verbazen als zij een kind dat achterbleef niet eens zouden missen tot de volgende fotoshoot.
Jongvolwassenen van nu kunnen niet tegen kritiek en willen het vooral 'leuk' hebben.
Kinderen van nu schreeuwen meer dan wij vroeger deden. Normaal praten lijken ze niet te kunnen. Schreeuwen om aandacht?
Liefde en aandacht voor je kind is iets van alle tijden. Dat voorbeeld van jou gaat over ouders die inderdaad niet zo meegaand zijn met het kind. Maar ook dat is van alle tijden.
Daarnaast geloof ik niet dat kinderen van nu meer schreeuwen dan vroeger. Schreeuwende en huilende kinderen zijn van alle tijden. Je gaat mij niet wijs maken dat je vroeger geen onhandelbare kinderen had. Schreeuwende kinderen trekken gewoon meer aandacht, that's it.
Dat kinderen misschien wat verwender zijn dan vroeger heeft te maken dat mensen in het algemeen wat verwender zijn dan vroeger. Ik ben nog maar een twintiger, maar zelfs ik merk dat al in vergelijking met zo'n vijftien jaar geleden. Waar wij vroeger het 'maar' met één TV of Gameboy moesten doen (en ook niet beter gewend waren) hebben wij inmiddels op elke slaapkamer een tv staan. Daarnaast heeft ook elk gezinslid een eigen smartphone, tablet etc. Tsjah, dat slaat ook door in de opvoeding natuurlijk. Valt mij op dat veel mensen kritiek hebben op kinderen die een eigen Iphone hebben, maar ik vind dat dat eerder aan de maatschappij te verwijten valt dan aan de ouders.
Het vervelende is dat de meeste mensen die een "corrigerende tik" geven dat niet weloverwogen doen, maar in woede, en dan is hun corrigerende tik dus niet corrigerend, maar vooral (of zelfs uitsluitend) een gebrek aan zelfbeheersing, en daar is niets opvoedkundigs aan.quote:
Om weer terug te komen ontopic. Ik persoonlijk vind die krijsende kinderen ontzettend irritant. Maar wat erger is, is de vraag hoe ze terechtkomen als volwassene.
Al decennia lang zijn er volop opvoedkundige psychologische adviezen hoe je je kind moet opvoeden en het komt erop neer dat je het niet mag slaan of straffen want daardoor gaat het kind een minderwaardigheidscomplex door krijgen.
Over het slaan. Ik keur het absoluut af dat volwassenen kinderen fysiek mishandelen of intimideren. Maar een corrigerende tik hoeft echt niet persé slecht te zijn. Als jouw kind iets doet wat echt absoluut niet door de beugel kan en het wil niet naar jou luisteren, kan je ervoor kiezen om een niet al te harde tik te geven. Het kind schrikt daar dan wel van, gaat het waarschijnlijk op een janken zetten, maar door die schrikreactie gaat het kind wel beseffen dat bepaald gedrag echt niet door de beugel kan.
Je kinderen straffen is iets wat mensen van oudsher hebben gedaan. Volgens mij is dat niet meer dan je kind confronteren dat negatief gedrag negatieve gevolgen heeft.
Opvoeden doe je vooral met je hart. Als jij het allerbeste met je kind voorhebt en je bent zelf capabel en stabiel genoeg, komt het uiteindelijk wel goed. Een tikje die ik in mijn jeugd heb gehad ... mensen zijn niet van suiker, ze komen er wel overheen. Dat is heel wat anders dan fysieke intimidatie of mishandeling.
Maar ik denk dat juist die psychologische flauwekul averechts werkt.
Jo Frost doet het denk best goed. Maar dat komt vooral omdat ze de kinderen en ouders aanvoelt. Als je echt het allerbeste met je kind voorhebt en je bent emotioneel stabiel genoeg, heb je geen opvoedingshandleiding nodig en gaat het vanzelf. Mis je dat inzicht, dan gaat zelfs de beste handleiding je niet genoeg hulp bieden.
Daarbij schrikt een kind echt niet meer als het 2 keer een mep heeft gehad, het doet iets hoogstens niet meer omdat het kind doodsbenauwd voor je is... prima basis voor een opvoeding toch? Not.
Leuk die corrigerende tik,, maarr worden kinderen niet stiller van. Daar krijg je van dat jij hier een topic opent over dat jankende kind in de supermarkt. Die 2 minuten daarvoor die door anderen verheerlijkte corrigerende tik heeft gekregen. Wat jij niet hebt gezien, maar des te meer last hebt van het gevolg.quote:
Om weer terug te komen ontopic. Ik persoonlijk vind die krijsende kinderen ontzettend irritant. Maar wat erger is, is de vraag hoe ze terechtkomen als volwassene.
Al decennia lang zijn er volop opvoedkundige psychologische adviezen hoe je je kind moet opvoeden en het komt erop neer dat je het niet mag slaan of straffen want daardoor gaat het kind een minderwaardigheidscomplex door krijgen.
Over het slaan. Ik keur het absoluut af dat volwassenen kinderen fysiek mishandelen of intimideren. Maar een corrigerende tik hoeft echt niet persé slecht te zijn. Als jouw kind iets doet wat echt absoluut niet door de beugel kan en het wil niet naar jou luisteren, kan je ervoor kiezen om een niet al te harde tik te geven. Het kind schrikt daar dan wel van, gaat het waarschijnlijk op een janken zetten, maar door die schrikreactie gaat het kind wel beseffen dat bepaald gedrag echt niet door de beugel kan.
Je kinderen straffen is iets wat mensen van oudsher hebben gedaan. Volgens mij is dat niet meer dan je kind confronteren dat negatief gedrag negatieve gevolgen heeft.
Opvoeden doe je vooral met je hart. Als jij het allerbeste met je kind voorhebt en je bent zelf capabel en stabiel genoeg, komt het uiteindelijk wel goed. Een tikje die ik in mijn jeugd heb gehad ... mensen zijn niet van suiker, ze komen er wel overheen. Dat is heel wat anders dan fysieke intimidatie of mishandeling.
Maar ik denk dat juist die psychologische flauwekul averechts werkt.
Jo Frost doet het denk best goed. Maar dat komt vooral omdat ze de kinderen en ouders aanvoelt. Als je echt het allerbeste met je kind voorhebt en je bent emotioneel stabiel genoeg, heb je geen opvoedingshandleiding nodig en gaat het vanzelf. Mis je dat inzicht, dan gaat zelfs de beste handleiding je niet genoeg hulp bieden.
Al met al blijkt negeren (desnoods op een andere plaats, door het zacht doch zonder plichtplegingen te verplaatsen) het beste te werken bij die supermarkt woedde aanvallen.
Een ouder die aandacht geeft, gefrustreerd raakt, zich laat manipuleren, lijkt minder goed te werken. Het probleem erger te maken, langer te laten duren.
De fijn dat een ander, zonder kinderen, maar vindt dat dat kind even goed aangepakt dient te worden. Maar besef je dat je en niet weet of dat verder wel gedaan wordt (en dat janken daar een gevolg van is) en maar wat roept zonder te weten wat beter en minder werkt bij dat kind. Het is altijd makkelijk roepen langs de zijlijn...
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Daar doelen de opvoedkundige mensen misschien op. Je primitieve emoties op je kinderen afreageren is vrijwel nooit goed. Als ouder zijnde moet je de stabiele factor zijn.quote:
[..]
Het vervelende is dat de meeste mensen die een "corrigerende tik" geven dat niet weloverwogen doen, maar in woede, en dan is hun corrigerende tik dus niet corrigerend, maar vooral (of zelfs uitsluitend) een gebrek aan zelfbeheersing, en daar is niets opvoedkundigs aan.
Helaas kunnen toch wel veel mensen het eigenlijke gedrag niet onderscheiden van de bedoeling erachter.
De fysieke klap daar komt een kind wel overheen. Tenminste als dat uiteraard niet al te hard is. Maar als een jochie een hele pot snoep heeft leeggevreten waardoor zijn broertjes en zusjes niks hebben en moeder besluit om hem wat ouderwetse tikken op zijn billen te geven. Hij zal daar geen blijvend trauma aan overhouden. Maar hopelijk beseft hij wel dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Die tik op de billen doen hem niet beseffen dat het niet tof is om iets leeg te vreten zodat anderen niks hebben. Maar het benadrukt wel dat het menens is. Van "dat moet je voortaan niet doen" raakt het jongetje niet van onder de indruk.
Maar als jij nog nooit een tik hebt uitgedeeld maar je weet niet goed hoe je het kind de aandacht en liefde moet geven die het nodig heeft. Dat is wel een stuk schadelijker.
Een kind moet zich veilig voelen bij zijn ouders en ook het gevoel hebben dat ouders weten wat goed is en wat niet.
Het vervelende is alleen dat omstanders dan voor jou dat kind wel aandacht geven. Is het geen "mishandeling" omdat je het kind een corrigerende tik geeft, is het wel "mishandeling" omdat je een krijsend, zielig kind loopt te verwaarlozen door het geen aandacht te schenken!quote:
[..]
Al met al blijkt negeren (desnoods op een andere plaats, door het zacht doch zonder plichtplegingen te verplaatsen) het beste te werken bij die supermarkt woedde aanvallen.
Een ouder die aandacht geeft, gefrustreerd raakt, zich laat manipuleren, lijkt minder goed te werken. Het probleem erger te maken, langer te laten duren.
Een corrigerende tik werkt als je een kind op heterdaad betrapt en het kind (fysiek) uit die heterdaad-situatie wil halen. Dan gaat het om de schrikreactie die veel meer effect heeft op dat moment.quote:
[..]
De fysieke klap daar komt een kind wel overheen. Tenminste als dat uiteraard niet al te hard is. Maar als een jochie een hele pot snoep heeft leeggevreten waardoor zijn broertjes en zusjes niks hebben en moeder besluit om hem wat ouderwetse tikken op zijn billen te geven. Hij zal daar geen blijvend trauma aan overhouden. Maar hopelijk beseft hij wel dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Die tik op de billen doen hem niet beseffen dat het niet tof is om iets leeg te vreten zodat anderen niks hebben. Maar het benadrukt wel dat het menens is. Van "dat moet je voortaan niet doen" raakt het jongetje niet van onder de indruk.
Maar als jij nog nooit een tik hebt uitgedeeld maar je weet niet goed hoe je het kind de aandacht en liefde moet geven die het nodig heeft. Dat is wel een stuk schadelijker.
Een kind moet zich veilig voelen bij zijn ouders en ook het gevoel hebben dat ouders weten wat goed is en wat niet.
Kinderen achteraf "billenkoek" geven om ze een lesje te leren haalt niks uit. Hooguit dat ze leren om zelf ook situaties met geweld op te lossen of om ook op anderen achteraf pas hun frustraties te uiten, of zelfs wraak te willen nemen na een conflict.
Het jochie dat een hele pot snoep heeft leeggevreten is gewoon door zijn snoep-quota van de maand heen. En als hij dan stiekem gaat snoepen dan moet er iets aan de bereikbaarheid van het snoep worden gedaan.
Hier had uw advertentie kunnen staan! -- On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?
En hoe staat die lel tot het zelfbelonende gedrag van dat snoep jatten?quote:
[..]
Daar doelen de opvoedkundige mensen misschien op. Je primitieve emoties op je kinderen afreageren is vrijwel nooit goed. Als ouder zijnde moet je de stabiele factor zijn.
Helaas kunnen toch wel veel mensen het eigenlijke gedrag niet onderscheiden van de bedoeling erachter.
De fysieke klap daar komt een kind wel overheen. Tenminste als dat uiteraard niet al te hard is. Maar als een jochie een hele pot snoep heeft leeggevreten waardoor zijn broertjes en zusjes niks hebben en moeder besluit om hem wat ouderwetse tikken op zijn billen te geven. Hij zal daar geen blijvend trauma aan overhouden. Maar hopelijk beseft hij wel dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Die tik op de billen doen hem niet beseffen dat het niet tof is om iets leeg te vreten zodat anderen niks hebben. Maar het benadrukt wel dat het menens is. Van "dat moet je voortaan niet doen" raakt het jongetje niet van onder de indruk.
Maar als jij nog nooit een tik hebt uitgedeeld maar je weet niet goed hoe je het kind de aandacht en liefde moet geven die het nodig heeft. Dat is wel een stuk schadelijker.
Een kind moet zich veilig voelen bij zijn ouders en ook het gevoel hebben dat ouders weten wat goed is en wat niet.
Het benadrukt helemaal niet dat het menens is,het benadrukt vooral dat je betere manieren moet vinden om te sneaken, om een ander de schuld te geven of anders niet betrapt te worden.
Een lel, hoe bedachtzaam ook, op zichzelf doet helemaal niets. Het opvoeden eromheen doet wat. Of je nu de corrigerende tik (zacht en met nadenken gebruikt) gebruikt, naar de kamer stuurt, op de trap zet, of welke andere correctie methode dan ook. Op zichzelf doet het bar weinig, het hoe voedt je daar omheen is waar het echt over gaat.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Als volwassene je kind een klap geven doe je niet uit pedagogisch oogpunt. Ik kan me geen enkele situatie voorstellen waarin dat pedagogisch goed zou werken.
Ik denk dat mensen die hun kind een klap verkopen geen alternatieve methoden kennen om op te voeden. Onmacht dus.
Tevens leer je je kind dat er over zijn/haar fysieke grenzen heen gegaan mag worden. Dat de lichamelijke integriteit van het kind kennelijk niet belangrijk is.
Daarnaast is de boodschap ook: als je groter/sterker dan een ander bent, mag je die persoon slaan om je wil op te leggen. Dat doet pa/ma tenslotte ook.
Lekkere boodschappen.. nee. Dank je.
Ik denk dat mensen die hun kind een klap verkopen geen alternatieve methoden kennen om op te voeden. Onmacht dus.
Tevens leer je je kind dat er over zijn/haar fysieke grenzen heen gegaan mag worden. Dat de lichamelijke integriteit van het kind kennelijk niet belangrijk is.
Daarnaast is de boodschap ook: als je groter/sterker dan een ander bent, mag je die persoon slaan om je wil op te leggen. Dat doet pa/ma tenslotte ook.
Lekkere boodschappen.. nee. Dank je.
Make my day!
Er is wel 1 ding wat anders is wat het gedrag kan beinvloeden, de voeding.
Moet zeggen sinds ik gewoon zelf dingen maak is mijn dochter veel rustiger in gedrag geworden, pakjes, potjes, blikjes en dingen gebruik ik niet meer.
Mijn vriend is ondertussen wel 10 kilo gegroeid, die vind het wel heeeeellllll erg lekker, maar goed, ik denk dat voeding heel veel doet met het gedrag, dat als sommige ouders gewoon weer gaan koken, een normaal tussendoortje, geen energie drank en weet ik veel wat ze die jonge kinderen al laten consumeren dat al veel gedrag minder zal worden.
Moet zeggen sinds ik gewoon zelf dingen maak is mijn dochter veel rustiger in gedrag geworden, pakjes, potjes, blikjes en dingen gebruik ik niet meer.
Mijn vriend is ondertussen wel 10 kilo gegroeid, die vind het wel heeeeellllll erg lekker, maar goed, ik denk dat voeding heel veel doet met het gedrag, dat als sommige ouders gewoon weer gaan koken, een normaal tussendoortje, geen energie drank en weet ik veel wat ze die jonge kinderen al laten consumeren dat al veel gedrag minder zal worden.
Jonge kinderen energiedrank laten drinken? Werkelijk? Dat zou reden moeten zijn iemand uit de ouderlijke macht te zetten.quote:
Er is wel 1 ding wat anders is wat het gedrag kan beinvloeden, de voeding.
Moet zeggen sinds ik gewoon zelf dingen maak is mijn dochter veel rustiger in gedrag geworden, pakjes, potjes, blikjes en dingen gebruik ik niet meer.
Mijn vriend is ondertussen wel 10 kilo gegroeid, die vind het wel heeeeellllll erg lekker, maar goed, ik denk dat voeding heel veel doet met het gedrag, dat als sommige ouders gewoon weer gaan koken, een normaal tussendoortje, geen energie drank en weet ik veel wat ze die jonge kinderen al laten consumeren dat al veel gedrag minder zal worden.
Negeren is anders één van de beste opties. Dat gedwongen krijsen laten stoppen, dat werkt averechts. Negatieve aandacht is ook aandacht. En andere mensen moeten zich er niet mee bemoeien. Een aanstellerig krijsend kind verdient geen aandacht, en dus helemaal niet van een derde die medelijden toont.quote:
Er zijn niet zoveel dingen irritanter dan krijsende kinderen. Een peuter die het echt keihard op een janken zet als hij/zij niet iets krijgt wat hij/zij lekker vindt.
Ik heb het idee dat er iets ten nadele is veranderd ten opzichte van een paar decennia terug. Jankende kinderen waren er vroeger ook, maar volgens mij waren er toen ook ouders die hun kinderen streng toespraken om daarmee op te houden. En als ik het vroeger echt op een krijsen zette, liep mijn moeder beschamend de winkel uit en kreeg ik thuis echt wel een behoorlijk standje.
Wat ik nu vaak zie, is dat de ouders er niet eens meer op reageren. Als krijsende kinderen in winkels worden gecorrigeerd gebeurt dat vaker door het personeel van de winkel dan door de ouders. Kinderen worden gewoon steeds verwender, brutaler, lastiger, etc.
Waar komt dit door? Omdat de maatschappij ook veel gehaaster en harder is, zodat ouders er gewoon geen energie meer voor hebben?
Of komt het door al die psychologische praatjes dat straffen uit den boze is en dat je daarmee een kind traumatiseert? Of komt het door TV-nanny's met hun time-out technieken die toch niet zo goed blijken te werken?
Negeren is een uitdrukking van verstoting. Niet erkend worden is erger dan negatief erkend worden.
O dat geloof ik wel dat loze voeding waar geen vitamine meer in zit invloed heeft.quote:
Er is wel 1 ding wat anders is wat het gedrag kan beinvloeden, de voeding.
Moet zeggen sinds ik gewoon zelf dingen maak is mijn dochter veel rustiger in gedrag geworden, pakjes, potjes, blikjes en dingen gebruik ik niet meer.
Mijn vriend is ondertussen wel 10 kilo gegroeid, die vind het wel heeeeellllll erg lekker, maar goed, ik denk dat voeding heel veel doet met het gedrag, dat als sommige ouders gewoon weer gaan koken, een normaal tussendoortje, geen energie drank en weet ik veel wat ze die jonge kinderen al laten consumeren dat al veel gedrag minder zal worden.
(Wat bij groente uit pot of diepvries overigens niet per definitie zo hoeft te zijn).
Onlangs is er een vitamine B12 tekort (oa) bijj me geconstateerd en dat zou een lange tijd van depressie ed verklaren. Eigenlijk al vanaf de babytijd van de jongste. En als ik dat doortrek naar zijn ontwikkelingsachterstanden en gedragproblemen die daar uit voorvloeien acht ik het heel goed mogelijk dat ik dat tekort heb doorgegeven gezien wat ik daar over gelezen heb.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
|
|
