R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en relatie
oke.quote:Op woensdag 19 april 2017 20:01 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Je leest wat je wil lezen. Verder zeg ik niks geks. Niet veel mannen die hun zaakjes voor elkaar hebben, zelf gezond en leuk zijn en dan kiezen voor één of ander mokkel met borderline of iets dergelijks. Die zijn dan toch voorbehouden voor de mannen met wat minder keuze. Soort zoekt soort.
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
Ik ben al 7 jaar samen met iemand met OPS. getrouwd en 2 kinderen.
Is het zwaar, Ja! Heb ik dat onderschat op de lange termijn? JA!
Is het zwaar, Ja! Heb ik dat onderschat op de lange termijn? JA!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Het is wat milder geworden met de jaren, maar ik woon samen met iemand die zelf ook wel zo haar problemen heeft waardoor het gek genoeg best goed werkt.
Kindje samen etc. en eigenlijk nooit ruzie, wel eens een meningsverschil, maar thats it.
Het is wat milder geworden met de jaren, maar ik woon samen met iemand die zelf ook wel zo haar problemen heeft waardoor het gek genoeg best goed werkt.
Kindje samen etc. en eigenlijk nooit ruzie, wel eens een meningsverschil, maar thats it.
Ik vraag me af hoe jullie elkaar hebben leren kennen dan? Mensen met jouw stoornis leven vaak in een sociaal isolement? Of is dat een vooroordeel? Ik zeg niet dat jij zo leeft, overigens. Het lijkt me voor een man kut om zo'n stoornis te hebben omdat het initiatief normaliter moet komen van de man.quote:
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Het is wat milder geworden met de jaren, maar ik woon samen met iemand die zelf ook wel zo haar problemen heeft waardoor het gek genoeg best goed werkt.
Kindje samen etc. en eigenlijk nooit ruzie, wel eens een meningsverschil, maar thats it.
Hoe kom je erbij dat mannen gelijk verliefd wordenquote:Op woensdag 19 april 2017 18:34 schreef Vimbavimba het volgende:
[..]
kut. ik kan me nooit echt ontspannen. en je kan nooit een tweede eerste indruk maken. en mannen worden toch gelijk verliefd? dan heb ik daar ook pech mee.
Ontmoet op werk, discotheek, café, internet, gekoppeld door anderenquote:
[..]
Ik vraag me af hoe jullie elkaar hebben leren kennen dan? Mensen met jouw stoornis leven vaak in een sociaal isolement? Of is dat een vooroordeel? Ik zeg niet dat jij zo leeft, overigens. Het lijkt me voor een man kut om zo'n stoornis te hebben omdat het initiatief normaliter moet komen van de man.
(mijn exxen).Mijn huidige vriend z'n eerste was de zus van de vriendin van zijn broer. De tweede was via internet. En ik ben drie, gekoppeld door zijn nicht en mijn tante
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Problemen heb ik pas als ik de date niet leuk vond 
weken over gedaan om een keer een collega af te wijzen. Face to face 
weken over gedaan om een keer een collega af te wijzen. Face to face
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Je hebt dus werk, een relatie, contact met familie.... waarom is het bij jou dan toch een stoornis?quote:
Problemen heb ik pas als ik de date niet leuk vond
Het is in ieder geval een copingstijl die heel lastig is. Ik zie het bijv. in een relatie tussen man en vrouw, waarbij de vrouw op een gegeven moment als een soort moeder alles voor de man doet, omdat hij vrijwel nergens meer initiatief in durft te nemen. Moeilijke situaties ontwijken. Passief. Star. Op een gegeven moment wordt de relatie daar erg scheef van als er geen bereidheid is om buiten de comfortzone te treden.
Nou ja ik zat voor ik haar kende al jaren in therapie.quote:
[..]
Ik vraag me af hoe jullie elkaar hebben leren kennen dan? Mensen met jouw stoornis leven vaak in een sociaal isolement? Of is dat een vooroordeel? Ik zeg niet dat jij zo leeft, overigens. Het lijkt me voor een man kut om zo'n stoornis te hebben omdat het initiatief normaliter moet komen van de man.
Je hebt gelijk dat ik inderdaad behoorlijk geisoleerd was.
Van mijn 18de tot mijn +/- 26ste kwam ik eigenlijk nooit de deur uit, letterlijk.
Uiteindelijk toch hulp gaan zoeken en zo is het balletje soort van gaan rollen.
Ik kom er waarschijnlijk nooit vanaf maar ja het is nu wat meer behapbaar, ook mede door mijn ex (dus dit niet mijn eerste vriendin) die als 't ware onbedoeld mij dwong meer naar buiten te gaan omdat ik haar anders niet kon zien.
Nou ja anyway heel verhaal, maar mijn vriendin gaat juist graag samen op pad, dus in dat opzicht is het makkelijker voor mij om gewoon te leven en te gaan en staan waar ik wil.
En heel eerlijk, gezien ik de laatste jaren stinkend rijk ben geworden, helpt dat ook wel wat betreft zorgen over inkomen/werk en dat soort zaken.
Die stress is er gewoon niet en dat helpt wel degelijk op de een of andere manier wat makkelijker "schijt" aan dingen te hebben als ik ergens voor lul sta. (wat geregeld gebeurd volgens mij lol)
Ik herken het wel een beetje bij mezelf, al dan niet in mindere mate.
Hoe het zich uitte: moeite met nieuwe mensen ontmoeten, moeite met het aangaan van een relatie (heeft heel lang geduurd), pas als ik het gevoel heb dat ik de ander helemaal kan vertrouwen en die mij niet zal kwetsen. Resultaat was een half jaar daten voordat ik er klaar voor was. Gevoelig voor negatieve oordelen (dus ook als vriend boos is, raak ik snel overstuur van), geremdheid.
Hoe het zich uitte: moeite met nieuwe mensen ontmoeten, moeite met het aangaan van een relatie (heeft heel lang geduurd), pas als ik het gevoel heb dat ik de ander helemaal kan vertrouwen en die mij niet zal kwetsen. Resultaat was een half jaar daten voordat ik er klaar voor was. Gevoelig voor negatieve oordelen (dus ook als vriend boos is, raak ik snel overstuur van), geremdheid.
Verder geen sociale contacten.quote:
[..]
Je hebt dus werk, een relatie, contact met familie.... waarom is het bij jou dan toch een stoornis?
En ik ga uit mezelf echt niet voor de lol de deur uit. Zomaar een eindje wandelen, nope.
Op mijn werk heb ik baliediensten. Waarvan 1 dag alleen. Altijd enorm blij als ik die dag om heb. Idem voor het lesgeven dat ik incidenteel moet doen. Ik heb het zo gedraaid dat ik dat met een collega doe, zij doet het praat-deel. Het is niet dat ik het niet kan, of dat ik geen orde hou in mijn eentje, ik vind het gewoon alleroverheersend k*t en wil zo snel mogelijk weg
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Maar net als bij TheOddDutchGuy is het idd behapbaar. Ik heb soms slechte dagen, maar door de bank genomen functioneer ik normaal.
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Voor de buitenwereld dan. Dan ik een dag lam lig na een familiebarbecue die ik bij mij thuis hou ziet alleen mijn vriend. En de stress vantevoren mijn moeder.
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Heb je er ervaring mee dan?quote:
Het is in ieder geval een copingstijl die heel lastig is. Ik zie het bijv. in een relatie tussen man en vrouw, waarbij de vrouw op een gegeven moment als een soort moeder alles voor de man doet, omdat hij vrijwel nergens meer initiatief in durft te nemen. Moeilijke situaties ontwijken. Passief. Star. Op een gegeven moment wordt de relatie daar erg scheef van als er geen bereidheid is om buiten de comfortzone te treden.
Dit alles komt mij wel bekend voor. Doorgaans hebben anderen, zeker in minder diepgaand contact, er totaal geen last van: het meerendeel speelt zich in mijn hoofd. Bij wrijving en dergelijke gooi ik wel een hoge muur op waar ik uiteindelijk mezelf vooral mee heb. Verder geen echte problemen met nieuwe mensen leren kennen maar ik kan vrij makkelijk uit het lood geslagen worden.quote:
Ik herken het wel een beetje bij mezelf, al dan niet in mindere mate.
Hoe het zich uitte: moeite met nieuwe mensen ontmoeten, moeite met het aangaan van een relatie (heeft heel lang geduurd), pas als ik het gevoel heb dat ik de ander helemaal kan vertrouwen en die mij niet zal kwetsen. Resultaat was een half jaar daten voordat ik er klaar voor was. Gevoelig voor negatieve oordelen (dus ook als vriend boos is, raak ik snel overstuur van), geremdheid.
Voor mij is het dus niet per se verlammend maar wel erg vervelend.
Ik ben alleen bekend met de symptomen van de stoornis.quote:
Edit: ik ken iemand die het heeft, in zoverre ervaring.
Ah, rightquote:
[..]
Ik ben alleen bekend met de symptomen van de stoornis.
Edit: ik ken iemand die het heeft, in zoverre ervaring.
_________________________________________________________________
Ik heb dit zelf ( en nee, heb dat niet zelf via een online test geconcludeerd oid
), en ik heb relaties gehad, dus ik zal proberen om je een antwoord te geven.Ik vertrouw mensen moeilijk. Ik was vaak erg jaloers, omdat ik het idee had dat er overal kapers op de kust waren (veel mensen in m'n verleden die mijn vertrouwen erg geschonden hebben ook), en kon die gedachten vaak moeilijk loslaten.
Ik vond het moeilijk als m'n partners afstandelijk deden, wilde t dan altijd uitpraten.
Ik ben niet echt overgevoelig voor kritiek (weet meestal zelf al wel wat ik fout doe); afwijzing vind ik wel lastig. Maar in een relatie speelt dat niet zo heel erg mee, omdat je haar dan al 'hebt', en je je over afwijzing eigk geen zorgen meer hoeft te maken.
Ik vind intiem zijn met mijn partner dan juist wel weer heel prettig, dat is iets waar ik juist wel energie van krijg (doel dan niet op seks maar gewoon knuffelen/closeness). Ik vind het heel prettig als je op t punt aanbelandt dat je volledig open naar iemand anders toe kan zijn, je schild kan laten zakken.
Ik kan goed met mensen praten in sociale situaties, maar het levert me meestal niks op, het kost me alleen maar, en als ik een partner heb is dat meestal wel genoeg voor me, ofzo (wat ik al zeg, als ik een partner heb bij wie ik mijn schild volledig heb kunnen laten zaken, geeft dat me energie. In vriendschappen heb ik dat nog maar nauwelijks meegemaakt, dus dat heeft weinig meerwaarde. Ik voel me in vriendschappen meestal eenzaam, terwijl die ander dan juist t idee heeft dat alles gewoon leuk is enzo). Enfin. Ik heb dus eigk wel genoeg aan alleen m'n partner. En dat wordt soms al te veel, ik moet echt m'n eigen ding kunnen doen. Verder geeft m'n online wereldje geeft eigk wel genoeg invulling
M'n lage zelfbeeld is denk ik wat eventuele jaloezie voedt, maar mensen vinden me vaak juist wel weer extreem zelfbewust, tot op t vervelende af. In werkelijkheid weet ik gewoon heel goed wat ik wel en wat ik niet kan. Maar goed, dat terzijde
overall haat ik mezelf wel echt en kan ik complimenten heel moeilijk ter harte nemen, maar als we eenmaal iets hebben en dat schild weg is, lukt dat prima; dan geloof ik wel echt dat ze me zo zien.
Honderdduizenden leuke gezonde mensen in de wereld die gewoon lekker in hun vel zitten om overtollig geluk met een partner te delen, hard weglopen van de gekkies en de binnenvetters want dat kost je alleen maar energie en levensgeluk
Dat mag je hier niet zeggen.quote:Op donderdag 20 april 2017 00:58 schreef UitStraling het volgende:
Honderdduizenden leuke gezonde mensen in de wereld die gewoon lekker in hun vel zitten om overtollig geluk met een partner te delen, hard weglopen van de gekkies en de binnenvetters want dat kost je alleen maar energie en levensgeluk
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Gelukkige binnenvetter hier.quote:
Honderdduizenden leuke gezonde mensen in de wereld die gewoon lekker in hun vel zitten om overtollig geluk met een partner te delen, hard weglopen van de gekkies en de binnenvetters want dat kost je alleen maar energie en levensgeluk
Waarom niet?quote:Op donderdag 20 april 2017 01:32 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Dat mag je hier niet zeggen.
Hij heeft ook ergens wel gelijk.
Maar over het algemeen past op ieder potje wel een deksel.
Daarbij, wie zit er nou lekker in z'n vel? Denk dat het bitter weinig mensen zullen zijn over het algemeen!
Gezien iedereen wel problemen meemaakt in zijn of haar leven in meer of mindere mate, het is maar net hoe je er mee om (kan gaan of-) gaat.
|
|
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en relatie
