Word jij gepest? Doe hier je verhaal deel 2

quote:

Op woensdag 19 april 2017 18:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waarom heb je daar spijt van?

Omdat ik deel was van een groepje pestkoppen die een onschuldig meisje het leven zuur maakte. Not cool.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 20:29 schreef jogy het volgende:

[..]

Omdat ik deel was van een groepje pestkoppen die een onschuldig meisje het leven zuur maakte. Not cool.

Enig idee hoe het met dat meisje is afgelopen?

quote:

Op woensdag 19 april 2017 21:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Enig idee hoe het met dat meisje is afgelopen?

Geen idee.

Wat ouders kunnen doen is normen en waarden meegeven, hun kinderen heel jong al opvoeden om niet neer te kijken op anderen en empathie te hebben voor de medemens.
Als je als ouder je kinderen genoeg liefde, aandacht en de ruimte geeft om zichzelf te zijn (hun assertiviteit niet blokkeren), dan kweek je sterke individuen die durven in te grijpen wanneer ze iemand gepest zien wordt of wanneer het hun zelf overkomt.

[ Bericht 9% gewijzigd door girlygirl8 op 19-04-2017 22:26:30 ]

quote:

Op woensdag 19 april 2017 22:19 schreef girlygirl8 het volgende:
Wat ouders kunnen doen is normen en waarden meegeven, hun kinderen heel jong al opvoeden om niet neer te kijken op anderen en empathie te hebben voor de medemens.
Als je als ouder je kinderen genoeg liefde, aandacht en de ruimte geeft om zichzelf te zijn (hun assertiviteit niet blokkeren), dan kweek je sterke individuen die durven in te grijpen wanneer ze iemand gepest zien wordt of wanneer het hun zelf overkomt.

Empathie leer je niet zo snel aan.

quote:

Op donderdag 20 april 2017 12:43 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Empathie leer je niet zo snel aan.

Kinderen zijn voor een deel het product van hun opvoeding. Waarom zou je empathie niet kunnen aanleren?

quote:

Op donderdag 20 april 2017 15:12 schreef girlygirl8 het volgende:

[..]

Kinderen zijn voor een deel het product van hun opvoeding. Waarom zou je empathie niet kunnen aanleren?

Je kunt je kinderen normen en waarden leren, maar wanneer hij of zij zich niet kan inleven in een ander of hier gewoon schijt aan heeft kom je nog niet ver. Je gedrag is niet altijd afhankelijk van je opvoeding.

quote:

Op donderdag 20 april 2017 15:12 schreef girlygirl8 het volgende:

[..]

Kinderen zijn voor een deel het product van hun opvoeding. Waarom zou je empathie niet kunnen aanleren?

Volgens mij moet dit gewoon mogelijk zijn. Ten slotte is empathie geen magie. Het is iets wat je aan kunt leren, maar niet iedereen zal er evenveel talent voor hebben.

Ook is het nog wat vaag wat empathie precies is, maar de huidige definitie heeft aardig wat wankele onderbouwing.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 22:19 schreef girlygirl8 het volgende:
Wat ouders kunnen doen is normen en waarden meegeven, hun kinderen heel jong al opvoeden om niet neer te kijken op anderen en empathie te hebben voor de medemens.
Als je als ouder je kinderen genoeg liefde, aandacht en de ruimte geeft om zichzelf te zijn (hun assertiviteit niet blokkeren), dan kweek je sterke individuen die durven in te grijpen wanneer ze iemand gepest zien wordt of wanneer het hun zelf overkomt.

Ik dacht dat ik al op deze gereageerd had (was ik blijkbaar vergeten), dus bij deze

Als het over pesten gaat, denken wij allereerst wat er op scholen gebeurt. Gooien met de tas van het slachtoffer. Varkensgeluiden maken tegen mollige kinderen. Briefjes plakken op de rug van het slachtoffer met beledigende teksten. Fiets in de sloot gooien. Als wij het over dit soort voorbeelden hebben, zegt iedereen wel dat dit eigenlijk niet moet kunnen.

Pestgedrag ligt echter in het verlengde van iemand buitensluiten. Je kan mensen wel verbieden bepaald gedrag te vertonen wat destructief is voor het slachtoffer. Maar je kan mensen niet verplichten iemand te accepteren. Worden slachtoffers van pesterijen veel gelukkiger als de pesterijen zelf stoppen, of gaan hiermee alleen de scherpe kantjes ervan af?


Wat vind je trouwens van dit? De meesten kennen dit filmpje wel. Veel mensen herkennen hier echter geen pestgedrag in of vinden het geen pestgedrag. Ik had het destijds op TV gezien en voor hen kwam er een gespierde sportieve gozer met de goede looks. Of iemand aantrekkelijk is ja of nee is subjectief, maar je kan wel inschatten dat een gozer die lang en gespierd is, een brede kaaklijn heeft en een symmetrisch gezicht sneller in de smaak valt bij dames dan iemand die een beetje mollig is en een volkse androgyne uitstraling heeft. Dat hadden de programmamakers goed door en gebruikten dus die Sjonnie om kijkcijfers te scoren.

Lees de comments maar bij deze video. Iedereen lacht hem uit en/of ze vinden dat het zijn eigen schuld is dat hij belachelijk is gemaakt.

Ik vind het enerzijds goed dat het fenomeen pesten onder de aandacht komt en dat daarmee duidelijk gemaakt wordt wat de gevolgen kunnen zijn. Het zal sommigen wel bewuster maken en weerhouden om toe te geven aan pestgedrag. Maar ik vind het wel naïef als men roept dat de daders maar aan zichzelf moeten werken en niet de slachtoffers. Pestgedrag schuilt volgens mij in ons allemaal. Andere factoren zoals bijvoorbeeld de mate van empathie, inlevingsvermogen, zelfverzekerdheid maken of pestgedrag wel of niet tot uiting komt. Als jijzelf nooit mensen hebt gepest en ook nooit de behoefte hebt gevoeld, dan is dat heel mooi. Maar dat betekent niet dat het niet in je sluimert en met triggers die sterk genoeg zijn toch kan worden aangewakkerd.

Als iemand vaak het doelwit is van pesterijen, komt dat wel door iets. Of dat eerlijk is of dat die persoon daar zelf schuld aan heeft, staat er los van. Als jij niet gelukkig bent met hoe mensen op jou reageren maar je hebt wel de vaardigheden om je gedrag aan te passen, vind ik wel dat jij daar energie in zou kunnen stoppen. En niet in de zin dat jij je moet gedragen naar wat er van jou verwacht wordt, maar dat jij je zelfverzekerdheid en sterke kanten meer kan ontwikkelen en kan laten zien.

quote:

Op vrijdag 21 april 2017 15:28 schreef polderturk het volgende:
De zoon van een collega van mijn vrouw heeft op 14 jarige leeftijd de diagnose autisme gekregen. Hij is jarenlang gepest. Hoe kan je van iemand met autisme verwachten dat hij leert voor zichzelf op te komen? Moeten we maar accepteren dat autisten gepest worden?

Scholen moeten echt maatregelen gaan nemen.
- kinderen onderwijzen over pesten en de gevolgen van pesten.
- kinderen op vroege leeftijd leren opkomen voor kinderen die gepest worden
- bij pestgedrag zwaar gaan straffen. Bij eerste vergrijp gelijk 2 uur nablijven, 2e vergrijp 4 uur nablijven etc
- de ouders van de pesters inlichten
- Als het pestgedrag aanhoudt het kind wegsturen en politie inlichten
- een commissie van leerlingen die pesten signaleert en die contact zoekt met pester en gepeste om het pestgedrag te stoppen. Desnoods gaan ze ermee naar de schoolleiding.

Autisme is een heel breed begrip. Als iemand autisme heeft, betekent het niet persé dat hij geen vaardigheden heeft om tot zelfinzicht te komen en te leren voor zichzelf op te komen.

Als iemand door wat dan ook teveel beperkt is, hoort hij niet op een reguliere school thuis.

Overigens ben ik er wel voor dat pestgedrag zwaarder gestraft moet worden en zeker niet genegeerd of beloond.

Ik ben vroeger ook veel gepest. Op de basisschool en de middelbare school eigenlijk onophoudelijk. Niet echt fysiek maar meer gekleineerd, belachelijk gemaakt en buitengesloten worden. Ik ben nooit de dunste geweest en altijd erg verlegen. Daarom was ik een makkelijk doelwit.

Toen ik ben gaan studeren hield het gelukkig op maar ik kan wel zeggen dat het daarna nog veel invloed heeft gehad. Het heeft me veel moeite gekost om een beetje een sociaal leven op te bouwen en uit mijn schulp te komen.

Ik ben heel vaak gepest, ik heb er wel last van gehad hoe dit mij heeft veranderd.
Op mijn vijftiendd werd ik er een haatdragend persoon door, ik was geobsedeerd met moord. Gelukkig ben ik nu over deze fase heen. Ik denk dat het soms ook een vorm van harde constructieve kritiek was, waar ik iets mee heb gedaan. Je kunt er altijd iets van leren. Ooit was ik suicidaal, ik had dat nooit in verband gebracht met het pesten. Maar nu denk ik dat dit er misschien wel indirect door kwam. Ik weet nu iig zeker dat ik nooit meer zo diep zal zinken, tenzij er iets ergs gebeurd. Door het pesten ben ik iets sterker geworden, al is pesten niet echt een trauma, dus het is een klein beetje, maar beter dan dat ik helemaal niets had meegemaakt. Psychologen hebben er wel begrip voor, maar doen er niet iets mee, behalve sociale vaardigheden cursus, wat bij mij niet heel veel maar wel een beetje heeft geholpen. Ze proberen vooral de schuld bij jou te leggen (autisme, weinig sociale vaardigheden enz) en zeggen dat je er zelf niets aan kunt doen, tegenstrijdig dus. De pesters, die moeten ook zo'n cursus volgen, maar dat gebeurt niet. Iedereens karakter bezwijkt op een bepaald moment. In een periode dat ik jong was was dat voor mij extreem snel. Nu zal dat niet meer gebeuren.
Waar ik eigenlijk het meest aan denk is de paar keren dat ik zelf iemand heb gepest, op al die jaren dat ik zelf ben gepest heb ik maar 1x een minuut een ander gepest maar toch maakte dat op mij de meeste indruk. Terwijl ik nu denk dat het misschien niet zo heel veel impact maakte op die persoon, maar je weer het niet.
Ik ben ook een keer iemand van mijn oude klas tegengekomen, zij zei dat ze achteraf de klas ook niet leuk vond.
Groepsdruk is een vreemd iets.
Wat ook heel belangrijk is bij pesten zijn vrienden, ik had altijd beste vrienden die erbij stonden en ernaar keken en blij waren dat ze zelf populair waren of nepvrienden, later had ik wel een goede vriendin die voor mij opkwam en dat maakte echt het verschil.
Tegenwoordig probeer ik iedereen te respecteren en zo nodig op te komen voor een ander ook bij groepsdruk. Lukt niet altijd maar ik sta er versteld van dat zelfs volwassenen pesten. Ik denk dat ik achter mn rug nog steeds gepest wordt, maar het verschil met vroeger is dat het me echt niets meer uitmaakt. Mensen doen maar, ik denk toch niet dat ze er zelf gelukkiger van worden.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 14:53 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ja dat klopt daar heb je wel gelijk in met het laatste. Je hebt alleen jezelf in de hand en niet anderen. Maar wat ik niet begrijp zijn dan anderen die zich dan toch met míj komen bemoeien met hoe ik mij opstel o.a, in plaats door net zo goed in die tijd dat je mij aanspreekt gewoon die pester aanspreekt zeg maar.

Ik ben het met je eens dat je beter als vrouw niet kunt naaktlopen, maar als je dan toch de moeite neemt om er wat over te zeggen, zeg het dan over pesters.

Want er wordt wel gigantish veel moeite gedaan om aan slachtoffers tips te geven om weerbaarder te worden terwijl ze ook in die tijd aan alle kinderen een cursus hoe leer je met iemand omgaan hadden kunnen doen.

Ik ben het hiermee eens. Misschien zijn gepesten inderdaad meer in staat om aan zichzelf te werken, omdat voor hen meer beloning in het verschiet ligt. Maar moet je de pesters dan maar helemaal met rust laten? Op mijn middelbare school pestten de leraren mee. 1 Maakten opmerkingen dat ik ook wel het buitenbeentje was en zo. 1 lachte om de grappen van de pesters. Een ander maakte zelf een opmerking en de pesters juichtten. Nee, er heerst echt een cultuur die het voor pesters opneemt. Een macho cultuur, eigenlijk. Van dat extreem softe en onrealistische dat idealen heeft die nooit werkelijkheid zullen worden en de realiteit ontkennen houd ik ook niet, maar ik denk dat er wel een betere middenweg moet komen, ook pesters moeten aangepakt worden, en dan niet met zo'n vrijblijvend klassikaal gesprek waarbij ze even nephuilen uit zogenaamde spijt en daarna weer gewoon op de oude manier verdergaan. Toen ik zelf kort pestte, bleef dat echt niet onopgemerkt. Zo voelde ik me schuldig en leerde ik dat het niet normaal is.

[ Bericht 9% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-04-2017 08:40:52 ]

Ik heb vooral last gehad van pesten op Curacao. Niet zozeer gepest worden, maar buitengesloten en achter mijn rug om gekleineerd.

In Nederland merk ik dat best snel en makkelijk vrienden maak.

quote:

Op donderdag 27 april 2017 10:46 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik ben heel vaak gepest, ik heb er wel last van gehad hoe dit mij heeft veranderd.
Op mijn vijftiendd werd ik er een haatdragend persoon door, ik was geobsedeerd met moord. Gelukkig ben ik nu over deze fase heen. Ik denk dat het soms ook een vorm van harde constructieve kritiek was, waar ik iets mee heb gedaan. Je kunt er altijd iets van leren. Ooit was ik suicidaal, ik had dat nooit in verband gebracht met het pesten. Maar nu denk ik dat dit er misschien wel indirect door kwam. Ik weet nu iig zeker dat ik nooit meer zo diep zal zinken, tenzij er iets ergs gebeurd. Door het pesten ben ik iets sterker geworden, al is pesten niet echt een trauma, dus het is een klein beetje, maar beter dan dat ik helemaal niets had meegemaakt. Psychologen hebben er wel begrip voor, maar doen er niet iets mee, behalve sociale vaardigheden cursus, wat bij mij niet heel veel maar wel een beetje heeft geholpen. Ze proberen vooral de schuld bij jou te leggen (autisme, weinig sociale vaardigheden enz) en zeggen dat je er zelf niets aan kunt doen, tegenstrijdig dus. De pesters, die moeten ook zo'n cursus volgen, maar dat gebeurt niet. Iedereens karakter bezwijkt op een bepaald moment. In een periode dat ik jong was was dat voor mij extreem snel. Nu zal dat niet meer gebeuren.
Waar ik eigenlijk het meest aan denk is de paar keren dat ik zelf iemand heb gepest, op al die jaren dat ik zelf ben gepest heb ik maar 1x een minuut een ander gepest maar toch maakte dat op mij de meeste indruk. Terwijl ik nu denk dat het misschien niet zo heel veel impact maakte op die persoon, maar je weer het niet.
Ik ben ook een keer iemand van mijn oude klas tegengekomen, zij zei dat ze achteraf de klas ook niet leuk vond.
Groepsdruk is een vreemd iets.
Tegenwoordig probeer ik iedereen te respecteren en zo nodig op te komen voor een ander ook bij groepsdruk. Lukt niet altijd maar ik sta er versteld van dat zelfs volwassenen pesten. Ik denk dat ik achter mn rug nog steeds gepest wordt, maar het verschil met vroeger is dat het me echt niets meer uitmaakt. Mensen doen maar, ik denk toch niet dat ze er zelf gelukkiger van worden.

Waarom werd je gepest?

Op de basisschool vonden ze mij eerst te snel huilen en te bleek. Op de middelbare school vonden ze me te stil, niet sociaal genoeg/achterdochtig (omdat ik het pesten doorhad en niet meedeed met slijmen en activiteiten zoals drugs gebruiken, zien hoe lang je de eigen keel dicht kunt knijpen zonder flauw te vallen en gehandicapten uitlachen) waardoor ik arrogant en irritant overkwam, niet genoeg met de mode meelopen en naar de verkeerde muziek luisteren. Enzovoort. Wat was de reden dat je op Curacao werd buitengesloten of weet je dat niet? Ik vind achter iemands rug om kleineren ook wel pesten. Maar ja, sommige mensen zijn misschien onderling iets harder voor elkaar of zo. Het ligt ook wel aan wat als 'normaal' wordt beschouwd natuurlijk.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 27-04-2017 22:09:39 ]

Ik denk dat je als ouder ook een heleboel kan doen, uiteindelijk ben je er ook voor om je kind te begeleiden, je kind naar voortgezet onderwijs sturen met een mickey mouse trui en je weet meteen dat hij/zij het haasje is.
Toch beetje kijken hoe pubers zich kleden dat ze niet helemaal buiten de maat vallen.

Daarbij vind ik veel ouders ook veel te soft, als hier gepest gaat worden waarschuw ik altijd, of je kapt ermee of ik ga meedoen en dan gaan er heel veel huilen want ik heb een gruwelijke hekel aan pesters. Als ik nu op straat loop hoor ik wel eens heel zachtjes, kijk C daar is je moeder. Dan zijn ze ook heel lief aan het spelen, ik wil het gewoon niet hebben.
Denk ook dat als ik erachter kom dat mijn dochter het mikpunt is van een pesterij dat er een serieus probleem op die school gaat ontstaan als ze daar niet rap iets aan doen.

Maar soms werkt dat ook wel averechts hoor, je moet als ouder sterk in je schoenen staan wil je iets kunnen veranderen. Mijn moeder ging bijv. altijd praten met de moeder van de pesters die mij pestten omdat ik zo snel huilde, goed bedoeld natuurlijk, maar dat eindigde er altijd in dat zij zelf huilend wegliep omdat ik dat huilen van haar heb. Maar de instelling is wel goed, vooral als je zelfverzekerd bent kan het misschien wel werken, en omdat je kind zich dan in ieder geval gesteund voelt.

quote:

Op donderdag 27 april 2017 22:08 schreef LittleLady het volgende:
Ik denk dat je als ouder ook een heleboel kan doen, uiteindelijk ben je er ook voor om je kind te begeleiden, je kind naar voortgezet onderwijs sturen met een mickey mouse trui en je weet meteen dat hij/zij het haasje is.
Toch beetje kijken hoe pubers zich kleden dat ze niet helemaal buiten de maat vallen.

Daarbij vind ik veel ouders ook veel te soft, als hier gepest gaat worden waarschuw ik altijd, of je kapt ermee of ik ga meedoen en dan gaan er heel veel huilen want ik heb een gruwelijke hekel aan pesters. Als ik nu op straat loop hoor ik wel eens heel zachtjes, kijk C daar is je moeder. Dan zijn ze ook heel lief aan het spelen, ik wil het gewoon niet hebben.
Denk ook dat als ik erachter kom dat mijn dochter het mikpunt is van een pesterij dat er een serieus probleem op die school gaat ontstaan als ze daar niet rap iets aan doen.

Je kan inderdaad als ouder zijnde wel helpen de kans op pesten kleiner te maken lijkt mij, als je kind stinkt, overzorgd of "anders" naar school gaat is de kans dat deze gepest gaat worden wel groter lijkt mij.

Tja met mij valt eigenlijk dan niet meer te onderhandelen of te praten, het is kappen of ik ga meedoen.

Van de week zag ik een foto voorbij komen, haar dochter had wenkbrauwen getekend en was apetrots, ik zou direct mijn dochter zeggen, nou kom maar even, mama doet dat wel even als je dat graag wil, je hoeft niet als Kloontje naar school, even wat tips, even laten zien hoe het ook kan zodat ze niet straks bekend staat als dat meisje wat met een verfroller haar wenkbrauwen doet

quote:

Op donderdag 27 april 2017 22:33 schreef LittleLady het volgende:
Tja met mij valt eigenlijk dan niet meer te onderhandelen of te praten, het is kappen of ik ga meedoen.

Van de week zag ik een foto voorbij komen, haar dochter had wenkbrauwen getekend en was apetrots, ik zou direct mijn dochter zeggen, nou kom maar even, mama doet dat wel even als je dat graag wil, je hoeft niet als Kloontje naar school, even wat tips, even laten zien hoe het ook kan zodat ze niet straks bekend staat als dat meisje wat met een verfroller haar wenkbrauwen doet

Nee ze hoeven niet als kloontjes te gaan, maar je hebt ook kinderen die met vuile kleding of stinkend naar school gaan, dat is gewoon niet handig en wel iets om met je kind over te praten, sommige kinderen hebben dat zelf gewoon nog niet zo door.

quote:

Op donderdag 27 april 2017 22:35 schreef FlippingCoin het volgende:

[..]

Nee ze hoeven niet als kloontjes te gaan, maar je hebt ook kinderen die met vuile kleding of stinkend naar school gaan, dat is gewoon niet handig en wel iets om met je kind over te praten, sommige kinderen hebben dat zelf gewoon nog niet zo door.

Klopt, nu verwacht ik niet dat mijn dochter met vuile kleding naar school zou gaan, ze is al net zo'n pietlut als haar moeder, maar leg wel veel dingen uit, er zijn gewoon 'groepsregels' val je buiten de boot is het leven zwaar, maar als je beetje met de groep meegaat is er niets aan de kant, dan ben je het grijze gebied tussen de populairen en de pispaaltjes.

quote:

Op donderdag 27 april 2017 10:46 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Gelukkig ben ik nu over deze fase heen. Ik denk dat het soms ook een vorm van harde constructieve kritiek was, waar ik iets mee heb gedaan. Je kunt er altijd iets van leren.

Heel goed!

Dat je zo tegen de situatie kan aankijken, betekent dat je zelfreflectie hebt en geestelijk flexibel bent.

Realiseer je dat heel veel mensen dat niet kunnen.

En hoe erg het pestverleden ook was, het heeft je ook op een positieve manier gevormd.

quote:

Op donderdag 27 april 2017 23:17 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Heel goed!

Dat je zo tegen de situatie kan aankijken, betekent dat je zelfreflectie hebt en geestelijk flexibel bent.

Realiseer je dat heel veel mensen dat niet kunnen.

En hoe erg het pestverleden ook was, het heeft je ook op een positieve manier gevormd.

Dank je, jij was ook gepest toch of niet? Zo ja wat had jij ervan geleerd?

Kijk, -dit- is wat ik bedoel!

quote:

Op dinsdag 17 januari 2017 20:02 schreef Begripvol het volgende:
Jarenlang op school gepeste Perla werd lerares: 'Pesten valt niet te voorkomen.‘

‘…. Door haar ervaringen gelooft Perla niet in speciale protocollen tegen pesten. "Het helpt weinig. Je kan het aankaarten, je kan laten zien wat de effecten van pesten zijn voor de mensen die het ondergaan. Maar het doet er niet zoveel toe. Pesters zien het vaak als een geintje. Of ze doen het om een goed gevoel te krijgen, het geeft ze een soort macht. Het zit gewoon in de natuur van sommige mensen."

Niet te voorkomen
Ondanks alle goede voornemens van scholen is er volgens Perla dus weinig om dit te voorkomen. "Je kunt wel zestien keer een protocol schrijven, maar het effect is vaak tijdelijk. Het is inmiddels 2017. Als er manieren zouden zijn die zouden werken, dan zou het allang opgelost zijn … .’

http://www.msn.com/nl-nl/(...)VVF6?ocid=spartandhp

Mijn oordeel hierover is het volgende:

Waar een wil is, is een weg.
Dat er tegen pesten niets gedaan kan worden, daar ben ik het volledig oneens met Perla.
Pesten is ongepast gedrag en moet doodserieus genomen worden en met alle macht bestreden worden.

De oplossing hiervan is het volgende:
Het gepeste kind weet wie de pestkoppen zijn. De schoolleiding dient zo snel mogelijk deze pestkoppen op hun ongepast gedrag aan te spreken. Houd het pesten niet op, dan neemt de schoolleiding contact op met de ouders van de pestkopen en doet hiervan gelijk aangifte bij de politie.

De politie op haar beurt gaat praten met de ouders van deze pestkoppen en met de pestkoppen en met de waarschuwing dat de pestkoppen van school zullen worden uitgeschreven gevolgd door een forse boete en de eis tot het betalen van smartengeld aan het slachtoffer. Gelijk hierna schakelt de politie jeugdzorg in. Jeugdzorg gaat vervolgens ook praten met de pestkopen en met de ouders van deze pestkoppen.

Als deze pestkoppen na te zijn uitgeschreven het slachtoffer op straat of waar dan ook blijven lastigvallen, dan schakelt jeugdzorg de politie in en krijgen deze pestkoppen een verbod om in buurt van het slachtoffer te komen en met de waarschuwing dat aan de ouders weer een forsere boete zal worden opgelegd en door de rechter gedwongen zullen worden te verhuizen.

En als het een koopwoning betreft, dan volgt er voor de ouders een nog forsere boete en gedwongen opname van deze pestkoppen in een opvoedcentrum.

Pesten is ongepast gedrag!
En het moet bestreden worden en de wijze van bestrijden zoals hier vermeld, zou ideaal zijn! Zo kunnen de wel serieuze mensen gewoon doorgaan met hun opleiding en hun opvoeding en met hun leven en zo krijgen de pesters de hulp die ze nodig hebben
Volgens mij was het Droopie die zei dat sommige mensen gewoon kei-hard aangepakt moeten worden en dat een harde realisatie-beuk-opvoeding voor dit soort pesters toch het beste werkt (was in elk geval iets van die strekking).

Bij het ene kind werkt alleen maar een slimme aanpak...en bij anderen werkt alleen maar de domme aanpak (zoals de simpele harde aanpak zoals in het stukje hierboven is gemeld).

Beter deze mensen uitschrijven en hoogbegaafde autisten weer inschrijven, dat zou de maatschappij een enorme boost geven!
Zulke pestkoppen wil je niet in de wetenschap hebben en laaggeschoold personeel hebben we sowieso al genoeg

Goed idee he?