Vrijgezel zijn na ca. je 25e.

Ben nu 27, en mijn laatste relatie had ik toen ik 23 was.

Tot ongeveer een paar maanden geleden boeide het me niet zo veel dat ik maar vrijgezel bleef. Ik deed er ook nauwelijks moeite voor en was zelfs te lui om te gaan daten met een meid waar ik al een tijdje mee aan het appen was omdat ze me te ver weg woonde (60 km rijden )

Maar eigenlijk sinds ik afgelopen oud en nieuw voor het eerst in mijn leven niet met mijn vrienden heb doorgebracht, begint het aan mij te knagen en begin ik me er ook wel eens zorgen over te maken.

Niet dat ik nu opeens op stel en sprong een relatie wil hebben, maar ik besef me wel steeds beter dat het er niet gemakkelijker op geworden is.

Heb altijd best een uitgebreid sociaal leven gehad. Veel vrienden, huisgenoten, huisfeestjes waar de vriendinnen van vrienden ook weer vriendinnen meenamen, studentenvereniging met gala's etc, en zo ontmoette je via via toch wel een hele hoop mensen.

Met name de afgelopen anderhalf jaar is het voorgaande best wel snel opgedroogd. Afstuderen, fulltime werken, studentenvereniging raakt uit zicht. Alle vrienden aan de vrouw geraakt, gaan samenwonen maar bovenal : Behoorlijk passief geworden. Een huisfeestje ofzo zit er niet meer in en op de één of andere manier lijkt iedereen er sowieso nogal de voorkeur aan te geven om hun liefdesleven en vrienden strikt gescheiden te houden, dus via vriendinnen van kameraden weer leuke dames ontmoeten wordt ook steeds lastiger, maar ook het uitgaan zelf aangezien dat nu vaak bij een maandelijks borreltje bij iemand thuis / in een biljart-kroeg ofzo blijft.

Wil hier niet te zwaarmoedig en treurig komen doen, maar denk dat er wel meer mensen in mijn situatie zitten op dit forum en lijkt me wel handig om eens tips uit te wisselen over hoe je deze levensfase nu het beste kunt doorlopen.

Mijn leven loopt soms prima met drie activiteiten in één weekend, maar dan heb ik zomaar weer drie weken achter elkaar geen fuck te doen. Natuurlijk ga ik da wel naar de gym, bel ik mijn neef op om een eind te wielrennen of ga ik met iemand naar het voetbal ofzo, maar ik kom niet meer echt in sociale settings om bijvoorbeeld vrouwen te leren kennen, en dat maakt het soms wel eens wat perspectief- loos wanneer je puur kijkt naar de mogelijkheden voor een eventuele relatie.

Lotgenoten?

Oh, een activiteit die ik bijvoorbeeld een tijdje terug had ondernomen op aanraden van iemand:

Dansles.

Maar het voelde toch behoorlijk ongemakkelijk toen ik daar als 27 jarige opeens werd gekoppeld aan een 18 jarige vwo examen leerling Was echt veruit de oudste daar aanwezig.

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 20:18 schreef -Strawberry- het volgende:
Toch maar online daten?

Lijkt mij ook wel lastig als mensen om je heen gaan settelen en daardoor minder behoefte hebben aan feestjes, stappen, sociale dingen. Voor veel mensen zijn feestjes en dergelijke toch vooral leuk vanwege het flirten en versieren. Wel jammer.

Dit lijkt vaak inderdaad de enige realistische mogelijkheid, want ik zou verder ook niet zo goed weten waar je nog veel vrijgezelle vrouwen bijvoorbeeld tegen komt. En om nu weer af en toe naar de borrel avond van mijn oude studentenvereniging te gaan vind ik ook zo wat. Loopt nu toch een hele andere generatie rond waarvan ik de overgrote meerderheid niet of nauwelijks ken.

Tinder heb ik vlak nadat de app werd gereleased regelmatig gebruikt. Was geloof ik eind 2013 o.i.d. Dat werkte destijds heel erg goed en heb daar ook wel wat scharrels aan over gehouden. Inmiddels is die app nagenoeg dood. Nog altijd heb ik wel wat matches wanneer ik de app een tijdje gebruik, maar dat loopt vanuit mijn kant vaak niet echt.

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 20:30 schreef LittleLady het volgende:
Nou zo moeilijk is dat niet, ik was weer alleen met mijn 26ste en pas met 30 kwam ik weer iemand tegen die de moeite waard was.
Beetje online daten, een leuke hobby zoeken, erop uit gaan en een brutaal mens heeft de halve wereld

Hobbies zijn sowieso belangrijk. Mijne zijn in principe wielrennen en hardlopen / sportschool, alleen dat is natuurlijk behoorlijk individueel met weinig kans op succes juist door dat individuele karakter.

Op mijn werk zijn ook wel veel mensen van rond mijn leeftijd, alleen het valt me steeds op dat echt super veel mensen daar al helemaal gesetteld zijn, inclusief kinderen en dergelijke.

Heb in zekere zin nog 'geluk' gehad dat mijn vrienden pas vrij serieus aan de relatie raakten vanaf 24/25 plus, want in veel kringen schijnt dat zelfs al als ''oud'' bestempeld te worden.

Op mijn werk zijn ze ook vaak verbaasd dat ik nog vrijgezel en zelfs dat ik nog niet getrouwd ofzo ben, bijna iedereen is al fucking getrouwd ofzo

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 20:47 schreef LittleLady het volgende:
Til niet te zwaar aan wat anderen allemaal al hebben en wat anderen zeggen.

Ik weet niet, je kan natuurlijk wel aan de praat raken met mensen, ik rij graag motor en als ik hem bij een terrasje parkeerde waren er soms wel mannen die een praatje begonnen, ik weet niet of vrouwen dit ook doen met wielrenners, bij een sportschool is ook mogelijkheid tot een praatje maken.

In de winkel let een kameraadje van mij altijd op wat de dames kopen, zo kan hij een beetje inschatten welken er vrijgezel zijn.

Maar misschien heeft een buurman/vrouw een hond, leen die eens en ga daar eens mee in het park wandelen, dat kan ook al voor contacten zorgen. ( uiteraard dan niet zo'n hond die andere honden wil oppeuzelen of zo)

Het is ook niet zo zeer vanuit competitief oogpunt, in de zin van : Je ''hoort'' een vriendin te hebben op deze leeftijd.

Alleen word er af en toe gewoon een beetje zat van om mezelf constant te moeten vermaken. Jaar of twee terug ging ik nog standaard op vrijdag/ zaterdagavond met mijn vrienden op pad, maar die vrienden hebben nu zelden tot nooit meer zin en of tijd.

Kan me dan op zich prima vermaken, maar af en toe wordt dat toch wel behoorlijk saai.

Ga nu ook wel weer wat vaker om met andere vrienden, maar als ik heel eerlijk ben is dat dan toch mijn ''b'' keuze, omdat ik ze ergens rete irritant of juist saai vind. Maar omdat ik dan geen zin heb om thuis te zitten, ga ik dan toch maar met hen iets doen.

En sowieso zijn op een bepaalde dingen natuurlijk andere dingen leuk. Heftig zuipen, de hele dag op festivals staan : dat wordt toch allemaal wat minder. Een hele nieuwe vriendengroep opbouwen is op deze leeftijd i.m.o. een utopie, of je moet weer aansluiting gaan zoeken bij 22 jarigen, maar dat is ook niets waard.

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 20:49 schreef TvhN het volgende:

[..]

Ja. Ik heb het eigenlijk al zo goed als opgegeven.

Vind ik ook weer wat ver gaan

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 20:57 schreef Njosnavelin het volgende:
Woon je wel in een stad?

Niet meer Dat is inderdaad ook niet bepaald ideaal.

quote:

Op zaterdag 15 april 2017 21:01 schreef Njosnavelin het volgende:

[..]

Dat helpt niet mee, nee. Dan wordt je sowieso al omringd door 'gesetteld' volk, zeg maar. Waarom heb je de stad verlaten?

Pa van een vriend had daar een appartement gekocht in ' 08. Toen daar gaan wonen met een paar vrienden. Wilde nu appartement weer verkopen. Kon in het huis van mijn opa gaan wonen voor niets, dus leek me wel handig om ff te sparen twee jaartjes om daarna in de stad weer iets te kopen.

Tegelijkertijd begon die huizenmarkt zo gigantisch aan te trekken dus nu is het niet meer te betalen