Bewust/gewenst kindloos #4: VOOR kindvrije mensen, niet over.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:30 schreef lemmethinkaboutit het volgende:

[..]

Je hebt nooit gezien dat iemand zonder kinderwens werd geprobeerd over te halen?

Nee.

quote:

Ik zal niet zeggen dat het dagelijks gebeurt, want dat is niet zo, maar toch best regelmatig. Wel van telkens dezelfde mensen.

Ja, daarom denk ik dus eerder dat het aan het soort mensen ligt waar je mee omgaat. Daarmee bedoel ik niet dat die mensen automatisch kut zijn maar wel dat het een bepaalde 'slag' persoonlijkheden zijn. En met die slag mensen ga ik toevallig totaal niet om

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:05 schreef motorbloempje het volgende:
Kunnen we die 'discussie' dan daar verder bij laten?

Ehm, tuurljk Maar ik heb de OP twee keer gelezen en ik kan niet helemaal vinden waarom mijn post niet in dit topic past

Mooi dat velen over me heen vielen.
Ik schreef niets over verplichten of toestemming hebben van partner ofzo, maar ik zou een stel wel samen op het spreekuur willen zien. Bij een man zou ik dat ook vinden. Net als bij een niet-noodzakelijke, cosmetische ingreep. Als er geen partner is, ligt het inderdaad anders, maar met veel medische beslissingen is het zo dat het geadviseerd wordt als er iemand meekomt.

Wel heftig als je zoveel belang hecht aan autonomie. Maar dat is mogelijk ook wel de reden voor geen kinderen willen, dat je autonomie kwijtraakt. Het blijft een interessant topic

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:13 schreef vera166 het volgende:

[..]

Ehm, tuurljk Maar ik heb de OP twee keer gelezen en ik kan niet helemaal vinden waarom mijn post niet in dit topic past

Omdat het vriendelijke verzoek was dat mensen zich hier niet hoeven te verdedigen

En die onderstreep ik

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:15 schreef Droopie het volgende:

[..]

Omdat het vriendelijke verzoek was dat mensen zich hier niet hoeven te verdedigen

En die onderstreep ik

Oke

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:15 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ja, je post past er zeker wel in, in die zin dat je je keuzes uitlegt (en uitlegt, en uitlegt, nog eens uitlegt), en als je zelf de discussie door wilt zetten is dat prima, mijn verzoek is geen 'moeten'.

Toppie agreed.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:14 schreef MevrouwPuff het volgende:
Mooi dat velen over me heen vielen.
Ik schreef niets over verplichten of toestemming hebben van partner ofzo, maar ik zou een stel wel samen op het spreekuur willen zien. Bij een man zou ik dat ook vinden. Net als bij een niet-noodzakelijke, cosmetische ingreep. Als er geen partner is, ligt het inderdaad anders, maar met veel medische beslissingen is het zo dat het geadviseerd wordt als er iemand meekomt.

Wel heftig als je zoveel belang hecht aan autonomie. Maar dat is mogelijk ook wel de reden voor geen kinderen willen, dat je autonomie kwijtraakt. Het blijft een interessant topic

dat er iemand mee komt gaat toch om dat er nog iemand de info hoort omdat we veel op iemand af kan komen. Niet omdat die ook beslissingslecht hebben over bijvoorbeeld het verloop van Een blijven behandeling

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:13 schreef ems. het volgende:

[..]

Nee.

[..]

Ja, daarom denk ik dus eerder dat het aan het soort mensen ligt waar je mee omgaat. Daarmee bedoel ik niet dat die mensen automatisch kut zijn maar wel dat het een bepaalde 'slag' persoonlijkheden zijn. En met die slag mensen ga ik toevallig totaal niet om

Dat doe je dan goed het zijn over het algemeen mensen die overal zo op reageren, ook als zij een boot hebben en jij wil geen boot bij wijze van spreken.

Zelf ook totaal geen kinderwens. Mijn partner en ik hebben het er wel vaak over gehad, maar we staan er gelukkig hetzelfde in. Ik zie de voordelen van kinderen, maar die wegen voor mij niet op tegen de ''nadelen''. Wij zijn dol op reizen. En op onze vrijheid. Die vrijheid willen wij niet kwijt. Ja, met kinderen kan je ook prima reizen, maar het is toch anders. Daarnaast ben ik sowieso niet echt iemand die goed kan omgaan met kinderen. Echt totaal niet eigenlijk. We krijgen wel eens visite van familie met kinderen, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet zeg maar. Man heeft hetzelfde. Hele lieve kinderen, maar niks voor ons.

Wij zijn homoseksueel, dus misschien dat mensen het daarom minder vragen, maar zelf eigenlijk nog nooit de vraag gehad of wij kinderen hebben, of willen krijgen in de toekomst. Lijkt me nogal naar als mensen die mening helemaal door gaan drukken (dat kinderen hebben zo geweldig is). Kan best zijn dat dat voor hun het ultieme geluk is en daar kan ik dan alleen maar blij mee zijn, maar dan kunnen ze ook moeite doen het andersom te respecteren.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:34 schreef summer2bird het volgende:
Zal ik eens iets aparts vertellen.

Ik heb best moeite met mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Meer omdat het gevoel van een kinderwens er bij mij wél is.
Maar het zou totaal niet verstandig zijn.
Er bestaat een grote kans dat ik een slechte moeder zou zijn, ivm psysiche problemen, ik kan nog niet eens een relatie aan door mijn autisme en de kans dat ik na de bevalling psychotisch zou worden is gewoon te groot.

Toch zijn er talloze mensen geweest die mij ervan proberen te overtuigen dat ik een prima moeder zou zijn en dat ik niet alles moet vergooien.

Ik ben vrienden met een meisje dat ook een kinderwens heeft, echter zij is verstandelijk beperkt en zwaar autistisch. En daarvan doet men niet moeilijk dat het niet kan.

Het is soms echt om gek van te worden

Respect hoor!

Ik was eerst echt van mening dat ik nooit kinderen op de wereld zou gooien maar ben sinds een paar jaar wel iets milder geworden. Ik heb niets tegen kinderen an sich dus het is niet dat ik van een eventueel kind niet zou kunnen houden of zo. Meer wantrouwen in de toekomst maar dat stukje is genuanceerder geworden dus mijn geen-kind wens ook.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 13:14 schreef MevrouwPuff het volgende:
Mooi dat velen over me heen vielen.
Ik schreef niets over verplichten of toestemming hebben van partner ofzo, maar ik zou een stel wel samen op het spreekuur willen zien. Bij een man zou ik dat ook vinden. Net als bij een niet-noodzakelijke, cosmetische ingreep. Als er geen partner is, ligt het inderdaad anders, maar met veel medische beslissingen is het zo dat het geadviseerd wordt als er iemand meekomt.

Wel heftig als je zoveel belang hecht aan autonomie. Maar dat is mogelijk ook wel de reden voor geen kinderen willen, dat je autonomie kwijtraakt. Het blijft een interessant topic

Iemand mee nemen om mee te luisteren is wel wat anders dan iemand mede-beslissingsrecht geven.

Denk dat dat deel verkeerd werd omschreven/opgevat. En autonomie vind ik in deze context vreemd. Het gaat er namelijk niet om dat een partner betrokken wordt, maar dat het LIJKT alsof een vrouw (of man) een dergelijke beslissing niet zelf kan maken. En dat kan natuurlijk prima.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:34 schreef summer2bird het volgende:
Zal ik eens iets aparts vertellen.

Ik heb best moeite met mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Meer omdat het gevoel van een kinderwens er bij mij wél is.
Maar het zou totaal niet verstandig zijn.
Er bestaat een grote kans dat ik een slechte moeder zou zijn, ivm psysiche problemen, ik kan nog niet eens een relatie aan door mijn autisme en de kans dat ik na de bevalling psychotisch zou worden is gewoon te groot.

Toch zijn er talloze mensen geweest die mij ervan proberen te overtuigen dat ik een prima moeder zou zijn en dat ik niet alles moet vergooien.

Ik ben vrienden met een meisje dat ook een kinderwens heeft, echter zij is verstandelijk beperkt en zwaar autistisch. En daarvan doet men niet moeilijk dat het niet kan.

Het is soms echt om gek van te worden

Iets aparts, maar dan wel iets heel knap en dapper aparts . Kunnen veel mensen wat van leren denk ik zo

Zelf hier geen uitgesproken kinderwens, maar ik hinkel nog erg op twee benen. Ik wordt doorgaans niet echt warm van andermans kinderen (ook niet echt vertederd bij de aanblik van een pasgeboren baby...... terwijl ik die gevoelens wél heb, maar dan voornamelijk voor dieren. Echt, ik zou gewoon kittens moeten krijgen, dan had ik allang zes nesten gehad ) maar als ik mijn neefje kijk, dan lijkt het me wel weer heel tof om je kind alles bij te kunnen brengen en die ontwikkeling mee te maken. Ik vond de periode dat ik als gast les heb gegeven op een basisschool ook echt héél erg leuk, ik kon van alles overbrengen en ook gelijk zorgzaam zijn.
Ik denk ook niet dat ik een slechte moeder zou zijn hoor, en zelfs naar een zwangerschap ben ik eigenlijk wel heel nieuwsgierig (ja goed, zeg ik nu ik niet kotsend boven de w.c. hang met een bekken dat voelt alsof het uit elkaar valt... ). Maar tja........ ik twijfel....

Want.... ik wil nog veel meer van de wereld zien. En nu maken we gelukkig al mooie reizen, maar ik ben er nog echt niet aan toe om me hier in NL vast te gaan settelen. Ik weet namelijk zo heel nog niet of ik wel mijn leven lang in NL wil blijven. Alles in mij schreeuwt namelijk van niet. Nu kun je mét kinderen reizen en ook wel emigreren, maar dat is echt veel meer gedoe. En dat heb ik er nu (nog) niet voor over. Gewoon Echt. Niet.
Plus...mijn wens om verder te studeren staat nog steeds. En als het lukt, ben ik daar de komende 7 jaar nog wel zoet mee. Terwijl ik toch ook 'al' weer eind twintig ben. Nog niet gesproken over eventuele (tijdelijke) werkplekken in het buitenland, of de wens van mijn vriend om enkele jaren met SeaSheperd mee te varen. Zie je het voor je, met een dreumes op de schouders over het dek glibberend?

Mijn wens om de wereld verder te ontdekken en mijzelf verder te ontwikkelen is nu sterker dan mijn kinderwens. Gezien mijn leeftijd schuift die kinderwens dus naar zeker 35+, en dat is wel iets waarvan ik me afvraag of ik er later geen spijt van zal krijgen. (Meer omdat de risico's op latere leeftijd groter worden) Keuzes, keuzes, keuzes........

Wat ook meespeelt; wij zijn dus van die linkse milieuhippie's die geen vlees eten en en beetje duurzaam proberen te leven. Dat duurzame botst al met de vliegreizen die we af en toe maken (zeker niet elk jaar, maar we kunnen er niet omheen dat het toch heel veel wat brandstof kost...) maar goed, met die hypocrisie kan ik nog wel een beetje leven. Soort van. Het wordt alleen wel weer anders als ik dan wel een of twee kinderen op de wereld ga zetten...... Kunnen we natuurlijk adopteren, maar ik weet dan weer niet of ik dat echt zie zitten... lange, dure procedures en of mijn moederliefde dan weer zo ver reikt..... Iemand kwam ooit met het argument dat je je kinderen dan ook heel bewust kan opvoeden (en zo wat meer bewuste burgers creëert in de strijd tegen de massa's Dyalayno's en Djayminana's ) en daar zit wel wat in, maar als ik naar mijn zusje en mijzelf kijk, lijkt me dat er echt absoluut géén garantie is dat uitpakt zoals ik graag voor ogen heb. Ik bedoel, mijn moeder had denk ik ook wat andere plannen voor mij, en mijn zusje is ook compleet anders uitgepakt dan gedacht

Oh, en had ik al gezegd dat ik scoliose heb , mijn vriend astmatisch is en allergisch voor diverse dieren? Ik zou maar een kind krijgen met verschillende allergieën voor dieren.... mijn wereld zou echt instorten! (En dat is echt geen geintje.) En om een kind vanaf zijn/haar peutertijd in een kunststof korset te moeten hijsen (verhoogde kans scoliose) staat me ook erg tegen...

Nouja, u ziet...ik ben er nog niet helemaal uit. Maar ik snap absoluut de mensen die bewust de keuze maken om geen kinderen te willen krijgen. Ik ben enerzijds heel nieuwsgierig en ik zie de leuke kanten, maar ik zie ook de verantwoordelijkheden en verplichtingen die het met zich meebrengt.

In mijn familie wordt er eigenlijk nooit naar gevraagd. (Maar mijn tante was ook al wat ouder toen ze haar kinderen kreeg). In de familie van mijn vriend wordt er wel eens over gegrapt doordat mijn schoonzus wel al een kindje heeft. Maar dat is meestal met een knipoog, en laatst was er zelfs iemand die er gelijk achteraan heel gemeend zei dat ze dit ook zelf eigenlijk heel niet moest vragen of er geintjes over moest maken, omdat het ook juist heel pijnlijk kon zijn zonder dat ze het doorhad. Daar heb ik daarna wel gewoon nog even mee gepraat, en die begreep heel goed dat we in elk geval eerst nog wat reizen wilden maken en dan verder wel zullen zien hoe het loopt.

Dus, euh...in elk geval nu bewust kinderloos. Of dat zo blijft zal de tijd leren. Ik vind het maar moeilijk. Een aantal vrienden van ons zijn er wel steeds meer mee bezig, dus het is wel een onderwerp dat af en toe op tafel komt.

Oh..lap tekst....

Samenvatting: Twijfel hier..... maar begrijp de keuze voor bewust kinderloos heel goed

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 14:11 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Lappen teksten zijn oké, ole ole. Is soms goed om uiteen te zetten voor jezelf, en ook informatief enzo om te lezen voor anderen die misschien ook twijfelen! Welkom!

Danku!

Mijn vrouw en ik zitten ook een beetje in de bewust-geen kinderen zone. Gekke is wel, dat zij op een bso werkt, en dus elke dag omringt wordt door kinderen
Maar misschien juist daarom dat ze ook extra opgelucht is dat er geen blaag thuis op haar wacht haha.

Vanuit mijn kant is het juist weer heel simpel: ik heb niks met kinderen. Nooit gehad ook. Ik vind ze vaak maar luidruchtig, irritant, brutaal.. etc.
Tuurlijk zijn er uitzonderingen, en kom ik heus ook wel eens een kindje tegen waarvan ik denk 'Aww, die is wel schattig ja'. Maar in alle eerlijkheid, dat komt niet heel vaak voor.
Meestal denk ik gewoon, oke kind... doe je ding, maar doe het vooral niet in mijn buurt.

Ben wel heel benieuwd hoe het zou zijn als mijn vrouw dus op een gegeven moment misschien toch last van haar hormonen gaat krijgen (ze is 29) en eventueel gaat aandringen bij me.

Begrijp me niet verkeerd tis niet dat ik kids haat of wat dan ook. Ik heb er gewoon niks mee. Net als ehh, postzegelverzamelingen. Ik snap dat ze bestaan, en dat mensen daar waarde aan hechten, alleen ik voel die emotie niet.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:18 schreef ems. het volgende:

[..]

Ik vind het vooral vreemd om te horen. Ik heb in mijn omgeving echt nooit dit zien of horen gebeuren. Allicht heeft het vooral iets te maken met de sociale kringen waar je je in begeeft.

Heb het ook nog nooit meegemaakt of gehoord in mijn omgeving. Dit is zoiets persoonlijks. Daar heb je je gewoon buiten te houden. Niet aanprijzen en ook geen vragen over stellen.

Mijn man en ik (ook man) zijn ook bewust kinderloos. Al in het begin van de relatie hebben we besproken wat we wilden in de trant van "Als jij kinderen wilt prima, maar dan niet met mij" en daar kwam uit dat we geen van beiden wilden.

Nu zijn we een aantal jaren geleden getrouwd en nu merk je toch, ondanks de man-man relatie, dat mensen er maar vanuit gaan dat je dan kinderen adopteert of zo. En als we dan uitleggen dat we dat gewoon niet willen dan word je raar aangekeken.

Mijn broer heeft 2 kinderen en daar kan ik prima mee overweg, maar ik ben blij dat ze weer de deur uitgaan 's avonds. Mijn vrijheid en nachtrust is me meer waard dan kinderen. Plus ik heb nog 2 broers en 2 zussen die voor nageslacht kunnen zorgen dus daar hoef ik het ook niet voor te doen.

Compleet bewust kindloos ben ik niet. Maar inmiddels ben ik 27 en heb ik wel zoiets van als ik niet snel een keer weer een relatie krijg (en dan natuurlijk nog even wachten) dan hoeft het van mij allemaal ook niet meer. Vroeger wou ik onwijs graag kinderen maar inmiddels zie ik ook wel voordelen in als je geen kinderen hebt. Gewoon gaan en staan waar je wilt zonder rekening te houden met kinderen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:34 schreef summer2bird het volgende:
Zal ik eens iets aparts vertellen.

Ik heb best moeite met mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Meer omdat het gevoel van een kinderwens er bij mij wél is.
Maar het zou totaal niet verstandig zijn.
Er bestaat een grote kans dat ik een slechte moeder zou zijn, ivm psysiche problemen, ik kan nog niet eens een relatie aan door mijn autisme en de kans dat ik na de bevalling psychotisch zou worden is gewoon te groot.

Toch zijn er talloze mensen geweest die mij ervan proberen te overtuigen dat ik een prima moeder zou zijn en dat ik niet alles moet vergooien.

Ik ben vrienden met een meisje dat ook een kinderwens heeft, echter zij is verstandelijk beperkt en zwaar autistisch. En daarvan doet men niet moeilijk dat het niet kan.

Het is soms echt om gek van te worden

Nou ja, dat dikgedrukte hier dus ook en dát is ook wat het voor mij op zich wel een gevoelig onderwerp maakt. Het ligt voor mij dan weer niet zo gevoelig op andere manieren.

De redenen zijn anders dan bij jou, maar zijn -voor een deel- toch wel enigszins vergelijkbaar. Mr. Forbry en ik komen béide niet uit een "stabiel" nest en dat speelt absoluut een rol (maar als één van de redenen, het is niet het enige).

Adoptie of pleegouderschap of iets dergelijks zou in ons geval eventueel nog een optie zijn (hebben we besproken en dan zouden we in ieder geval geen nieuw leven creëren), maar juist datgene wat ik zo mooi/bijzonder vind aan het hebben van een kind samen met je partner is dan veel minder aanwezig...

Anyway, ik vind het verdrietig voor jou, maar ook onwijs dapper en heb er echt heel veel respect voor! Vooral hierom:

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 12:46 schreef Allures het volgende:

[..]

en ook zorgdraagt voor het ongeboren kind. Want niet iedereen die kinderen kan krijgen zou het misschien ook moeten doen zeg maar. Daarmee denk je juist aan het belang van het kind

Verder heb ik het idee dat je voor Ollie in ieder geval wel een hele goede 'moeder' bent

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 14:55 schreef Amarantha het volgende:
Compleet bewust kindloos ben ik niet. Maar inmiddels ben ik 27 en heb ik wel zoiets van als ik niet snel een keer weer een relatie krijg (en dan natuurlijk nog even wachten) dan hoeft het van mij allemaal ook niet meer. Vroeger wou ik onwijs graag kinderen maar inmiddels zie ik ook wel voordelen in als je geen kinderen hebt. Gewoon gaan en staan waar je wilt zonder rekening te houden met kinderen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Bij jou is dan je eigen leeftijd het grootste euvel? Kan ik me indenken, op late leeftijd kinderen krijgen brengt ook risico's met zich mee.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 14:53 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ergens vind ik het stiekem wel mooi dat m/m en v/v (al dan niet icm trans) koppels tegenwoordig zo normaal zijn dat het hebben van kinderen dmv adoptie of IVF of wat dan ook 'opgedrongen' wordt Althans, nou ja, eigenlijk niet, want dat is natuurlijk hetzelfde als bij m/v koppels een inbreuk op de privacy, maar wat een verschil is dat met jaren geleden toen adoptie voor dat soort relatiesamenstellingen verafschuwd werd...

Mijn lokale council deed er nog een berichtje uit vandaag, specifiek daarover, dat ze graag homostellen (m/m, v/v, trans, whatever) graag willen helpen bij het worden van bijvoorbeeld pleegouder! Dat deed mij deugd

Ow ik ben absoluut blij dat het kan en dat het steeds normaler wordt. Als een stel (ongeacht de samenstelling) kinderen wil hebben ze mijn zegen, maar voor mij hoeft het niet.