Bewust/gewenst kindloos #3

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:07 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Niemand heeft ook ooit tegen me gezegd 'staat je goed, zo'n kleintje'. Niks staat me, krijg nooit complimentjes

Misschien heb je gewoon niet zo'n "Awww " blik als je zo'n klein wurm in je handen hebt.
Een van mijn kindvrije vriendinnen heeft dat ook, wij samen op kraamvisite bij haar broer, baby bij haar op schoot; gelijk huilen, ik neem hem over; stil.... die ongemakkelijkheid was gewoon altijd al zo duidelijk.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 16:46 schreef Leandra het volgende:

[..]

Maar dat zijn mensen die graag nog een kind willen, en bereid zijn daarvoor behoorlijk wat risico te nemen, als je ze niet wilt is het mooi als je op die leeftijd aankomt dat een zwangerschap risico's met zich mee gaat brengen voor moeder en kind, want dan kun je het zonder gezeur op de "ik ben te oud" reden gooien, en dan durven mensen het ook minder snel aan te bevelen.
Sterker nog; als je boven de 40 wel bewust nog probeert een kind te krijgen word je ook voor gek versleten, vanwege diezelfde risico's.

Dus ja, op het moment dat je boven de 35 bent kan ik me al helemaal voorstellen dat je in geval van "van mij hoeft het niet" niet meer het risico gaat nemen dat het ook nog eens allemaal een beetje tegenzit, en in geval van "Ik heb er sowieso al geen zin in" is het een mooi argument waar je je verder niet meer druk om hoeft te maken.
Desnoods kleed je het nog een beetje leuk in van "Aardig dat je kennelijk vindt dat ik er zo jong uitzie, maar ik ben er toch echt te oud voor".

Ben bang dat die leeftijd smoes niet goed zal werken. Ik ben nu 39 en krijg nog af en toe te horen dat het echt nog wel kan, maar dat ik dan vooral op moet schieten.
Nu heb ik vroeger idd gezegd dat ik er 2 wilde, maar ook dat ik rond de 30 als max had.
Heb echt hele gesprekken gehad over of ik geen spijt had dat ik het niet alsnog deed, dat het best nog wel kan en oh zo leuk zou zijn en dat het misschien wel een meisje zou worden (in mijn familie zijn er vooral jongens geboren). Als ik dan zeg dat ik al een zoon heb die aankomend najaar 18 wordt en mezelf echt niet weer in de luiers wil steken krijg ik echt hele verhalen te horen over waarom dat wel geweldig zou zijn. Dat gezegd hebbende wordt er niet zo gepraat tegen degene die geen kinderen willen, dat wordt gewoon gerespecteerd. Maar omdat ik vroeger heb gezegd dat ik er 2 wilde en ze me zo'n leuke moeder/tante vinden wordt er anders mee omgegaan.

Zeker in deze tijd, waarin veel mensen vrij laat aan kinderen beginnen. Zelf dus in de kleintjes zitten in dezelfde leeftijdsfase. Die begrijpen niet zo goed waarom ik voor mezelf vind dat mijn kinderen krijg leeftijd al voorbij is. Ik dat echt niet zie zitten in deze leeftijdsfase.

Sterker nog, pas geleden mijn spiraal laten vervangen. Zegt de gyn, weet je zeker dat ik de nieuwe erin moet zetten? Want er zat een prachtig rijp eitje en als ik nog wilde was nu een perfect moment. Alsof ik een nieuwe spiraal zou komen laten zetten als ik graag een kind wil...
Helaas was ik op dat moment even niet zo ad rem, lijkt me niet zo'n goed plan was het beste wat ik er een beetje uilig uitkreeg.

[ Bericht 2% gewijzigd door erodome op 06-03-2017 17:23:24 ]

Leuk stukje trouwens: http://www.huffingtonpost(...)79d5e4b029a9a46797a6

Ik zocht een plaatje voor de blik, maar het bijbehorende stuk is ook

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:10 schreef Samzz het volgende:

[..]

Mijn ouders doen er niet moeilijk over. Misschien omdat ze stiekem nog ergens denken dat het ooit wel gebeurt. Maar nee. Heb nog niks verteld over mijn sterilisatieplannen. En ik denk ook niet dat ik die wil delen .

Maar dat hoeven ze ook niet te weten toch? Lijkt mij gewoon prive en iets tussen jou en of partner. Je ouders hoeven niet alles te weten. Ikzelf heb nog niet nagedacht over sterilisatie. Weet er ook niet echt wat van.. Misschien komt dat nog.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:15 schreef erodome het volgende:

[..]

Ben bang dat die leeftijd smoes niet goed zal werken. Ik ben nu 39 en krijg nog af en toe te horen dat het echt nog wel kan, maar dat ik dan vooral op moet schieten.
Nu heb ik vroeger idd gezegd dat ik er 2 wilde, maar ook dat ik rond de 30 als max had.
Heb echt hele gesprekken gehad over of ik geen spijt had dat ik het niet alsnog deed, dat het best nog wel kan en oh zo leuk zou zijn en dat het misschien wel een meisje zou worden (in mijn familie zijn er vooral jongens geboren). Als ik dan zeg dat ik al een zoon heb die aankomend najaar 18 wordt en mezelf echt niet weer in de luiers wil steken krijg ik echt hele verhalen te horen over waarom dat wel geweldig zou zijn.

Zeker in deze tijd, waarin veel mensen vrij laat aan kinderen beginnen. Zelf dus in de kleintjes zitten in dezelfde leeftijdsfase. Die begrijpen niet zo goed waarom ik voor mezelf vind dat mijn kinderen krijg leeftijd al voorbij is. Ik dat echt niet zie zitten in deze leeftijdsfase.

Sterker nog, pas geleden mijn spiraal laten vervangen. Zegt de gyn, weet je zeker dat ik de nieuwe erin moet zetten? Want er zat een prachtig rijp eitje en als ik nog wilde was nu een perfect moment. Alsof ik een nieuwe spiraal zou komen laten zetten als ik graag een kind wil...
Helaas was ik op dat moment even niet zo ad rem, lijkt me niet zo'n goed plan was het beste wat ik er een beetje uilig uitkeert.

Dat ze zoiets tegen je zeggen. Echt onbeschoft..

Maar wat zou je doen als je toch ongewenst zwanger zou worden?
Ook al heb je geen kinderwens.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:15 schreef erodome het volgende:

[..]

Ben bang dat die leeftijd smoes niet goed zal werken. Ik ben nu 39 en krijg nog af en toe te horen dat het echt nog wel kan, maar dat ik dan vooral op moet schieten.
Nu heb ik vroeger idd gezegd dat ik er 2 wilde, maar ook dat ik rond de 30 als max had.
Heb echt hele gesprekken gehad over of ik geen spijt had dat ik het niet alsnog deed, dat het best nog wel kan en oh zo leuk zou zijn en dat het misschien wel een meisje zou worden (in mijn familie zijn er vooral jongens geboren). Als ik dan zeg dat ik al een zoon heb die aankomend najaar 18 wordt en mezelf echt niet weer in de luiers wil steken krijg ik echt hele verhalen te horen over waarom dat wel geweldig zou zijn.

Zeker in deze tijd, waarin veel mensen vrij laat aan kinderen beginnen. Zelf dus in de kleintjes zitten in dezelfde leeftijdsfase. Die begrijpen niet zo goed waarom ik voor mezelf vind dat mijn kinderen krijg leeftijd al voorbij is. Ik dat echt niet zie zitten in deze leeftijdsfase.

Sterker nog, pas geleden mijn spiraal laten vervangen. Zegt de gyn, weet je zeker dat ik de nieuwe erin moet zetten? Want er zat een prachtig rijp eitje en als ik nog wilde was nu een perfect moment. Alsof ik een nieuwe spiraal zou komen laten zetten als ik graag een kind wil...
Helaas was ik op dat moment even niet zo ad rem, lijkt me niet zo'n goed plan was het beste wat ik er een beetje uilig uitkeert.

Bizar, die opmerking van de gynaecoloog

Maar geloof mij, op het moment dat je boven je 40ste nog wel een kind krijgt komt daar ook een hoop (ongevraagd) commentaar op.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:19 schreef Leandra het volgende:

[..]

Bizar, die opmerking van de gynaecoloog

Maar geloof mij, op het moment dat je boven je 40ste nog wel een kind krijgt komt daar ook een hoop (ongevraagd) commentaar op.

Ach, het is nooit goed. Wil je geen kinderen, niet goed, wil je wel dan is het te vroeg of te laat, of past het niet bij je carrière, of verga je tot saaie huisvrouw. Mensen hebben altijd wel wat te zeuren.
Daarom gewoon doen wat voor jou persoonlijk goed voelt. De mensen die er echt toe doen respecteren dat wel, de rest kan de boom in.

Zo wat een leesvoer is dit topic. Ik wist al vrij jong dat het moederschap niets voor mij was. Waarom wist ik toen nog niet eens zo goed als 20 jarige. Ik had niet veel ervaring met kinderen en ik was de jongste in het gezin.
Ik heb dat wel eens uitgesproken, ik studeerde toen en werd als egoïst weggezet door leeftijdsgenoten
Veel herkenbare verhalen hier, naarmate je ouder wordt en je vrienden krijgen wel kinderen verwaterd
alles en je ziet en spreekt ze nooit meer.
Ik heb ook niks met kinderen. Dan is de klik er blijkbaar niet meer. Mijn relaties waren er eigenlijk altijd wel ok mee. Wel dat de verwachtingen anders waren, we kopen een huis en dus meer ruimte en dus een gezin. Nee dus.
Ik vind het wel moeilijk als ik per ongeluk toch zwanger zou zijn. Wat dan? Gelukkig heb ik die keus nooit hoeven maken. Dat lijkt me echt een enorme beslissing.
Ook is er nogal een taboe op het feit dat er achteraf toch wel spijt is van het kiezen voor kinderen.
Je kan het immers niet terug draaien, dus speel je het roze wolk gevoel maar mee.
Verder veel herkenbare situaties, baby's op je schoot zetten, knipogen als je een frisje neemt ipv een wijntje.
Ook opmerkingen, van iemand die ik half ken op een feestje waar kinderen rondlopen. "Mis je dat nou niet"? Nou nee kan ik zeggen maar het is ook een feit dat niet iedereen kinderen kan krijgen.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 14:18 schreef motorbloempje het volgende:
Gaat ook een beetje samen met de gerelateerde bingo's:

"je man verlaat je straks omdat hij wel kinderen wil"
"je bent dan duidelijk de ware nog niet tegengekomen, want als je de ware tegenkomt wil je kinderen van die persoon"

Die laatste is heel erg.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:19 schreef agter het volgende:
Maar wat zou je doen als je toch ongewenst zwanger zou worden?
Ook al heb je geen kinderwens.

Ik zou abortus denk ik niet kunnen Dus dan is het lastig ja Tenzij het kindje ziek blijkt te zijn.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 16:48 schreef Lexa31 het volgende:
Hoe reageerden jullie ouders eigenlijk? Ik heb het vorig jaar 'echt' verteld. Ik zat op de bank, mijn ouders stonden. Mijn moeder begon ruzie te maken met mijn vader. Wij passen wel op! Ja nee een oppas is natuurlijk het enigte wat een kind nodig heeft. Ik voelde me een 12 jarige zoals ik daar zat.... was vreselijk!

Of ik krijg toch een kind en breng het naar mijn moeder. Zooo jij wilt een kleinkind en wilt oppassen? Veel plezier ermee 😅😅 En dan nooit meer ophalen. Maar goed dat dus. Ik heb nog een zus, zij wil kinderen dus ze zal vast oma worden. Gezeik.

Ik zag het eigenlijk al zo lang, dat er niet echt een reactie op was. Vanaf mijn puberteit natuurlijk: kan nog veranderen. Al zei mijn moeder wel meteen dat zij altijd al moeder wilde worden. Denk dat ze er nu vanuit gaan dat ik inderdaad geen kinderen wel. Mijn vader heeft misschien nog het idee dat ik bijdraai, maar ze zeggen er nooit wat over. Zoals het hoort dus!

Met schoonfamilie gaat het wel wat lastiger worden verwacht ik. Nog niet veel bingo's gehad.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:47 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Kamperen bij de abortuskliniek vanaf het moment dat ik het weet (als dat na sluitingstijd is) zodat ik de eerste in de ochtend ben.

Dat ja. Blinde paniek.

Heb dit topic gevolgd zonder te reageren.
Nu wil ik toch even iets kwijt. De opdringeringheid van al die mensen die een stel of een vrouw pushen om toch maar een baby te baren, zou dat ook een erfenis zijn van onze christelijke cultuur?

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:19 schreef agter het volgende:
Maar wat zou je doen als je toch ongewenst zwanger zou worden?
Ook al heb je geen kinderwens.

Abortus, direct.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 18:16 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Dat ja. Blinde paniek.

Ja, maar het gevoel van hoe zou het zijn als ik niet lijkt me de rest van mijn leven raar.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 18:19 schreef Hiddendoe het volgende:
Heb dit topic gevolgd zonder te reageren.
Nu wil ik toch even iets kwijt. De opdringeringheid van al die mensen die een stel of een vrouw pushen om toch maar een baby te baren, zou dat ook een erfenis zijn van onze christelijke cultuur?

Ik kom uit een christelijk nest, maar ik ben nooit gepusht als het gaat om kinderen.
Dus voor mij geldt het niet, echter kan de situatie voor andere anders zijn, uiteraard.

Ik lees niet zozeer dat mensen gepusht worden om kinderen te krijgen, maar dat de verwachting is dat mensen ze willen en dat het kennelijk (in bepaalde kringen?) done is om iemand er flink over door te zagen.

Ik heb er wel vragen over gehad, maar die vragen waren altijd eenmalig en er vloeide nooit een gesprek uit voort waarin ik 'verantwoording' hoefde af te leggen.

Bewust en best ook gewenst kinderloos hier.
Nooit een sterke kinderwens gehad, maar altijd wel gedacht in het plaatje van huisje, boompje, kindje te belanden. Huis en boom zijn er, kind (met bijbehorende partner) nooit gekomen.
Bewust een kind in mijn eentje opvoeden heb ik nooit gewild en ik heb ook niet het idee dat ik iets mis in mijn leven. Heb juist het idee dat mijn leven lekker van mezelf is en niet om het kroost draait. En het geeft mij ruimte om naast mijn baan vrijwilligerswerk te doen.

Inmiddels de 40 gepasseerd en dat was voor mij ook de absolute eindgrens om zwanger te worden. Dus dat gaat sowieso niet gebeuren (indien een oeps momentje ( ) ga ik waarschijnlijk ook voor vlokkentest en bij afwijkingen serieus nadenken over abortus. Maar die situatie moet je meemaken, lijkt me, om te weten wat je dan beslist. Gezond kindje zou welkom zijn. ).

Alsof ik het opzoek heb ik ook weinig vriendinnen met kinderen. En degenen met kinderen kunnen prima met me afspreken zonder het kroost erbij. Wel zo rustig

Waar ik wel tegenaan loop: ik ben de trotse tante van wat neefjes en nichtjes. Zelf heb ik nooit het idee dat ik iets bijzonders doe en soms spreek ik ze weken niet, maar ik sta daar blijkbaar op een hoog voetstuk. Wat stiekem best wel tof is.

Enige probleem: bij familie bijeenkomsten gaat het bijna alleen maar over de kinderen. Zelfs als ik alleen met mijn ouders ben gaat het driekwart van de tijd over de engeltjes. Ik heb het inmiddels opgegeven me daaraan te ergeren, maar merk wel dat het contact met hen daardoor oppervlakkig blijft. En dat vind ik jammer.

Herkennen de bewust kinderlozen dit?

Ja, herkenbaar.
Mijn moeder raakt niet uitgepraat over haar kleinkinderen (dus de kinderen van mijn zusje), terwijl ze weet dat het mij geen bal interesseert.

Dan buig ik het gesprek maar weer om tot de orde van de dag.

Verder qua vriendinnen met kinderen valt het mee, die zijn ook geïnteresseerd in andere onderwerpen dan kinders, gelukkig.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:17 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Maar dat hoeven ze ook niet te weten toch? Lijkt mij gewoon prive en iets tussen jou en of partner. Je ouders hoeven niet alles te weten. Ikzelf heb nog niet nagedacht over sterilisatie. Weet er ook niet echt wat van.. Misschien komt dat nog.

Ja dat is zo.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 17:19 schreef agter het volgende:
Maar wat zou je doen als je toch ongewenst zwanger zou worden?
Ook al heb je geen kinderwens.

Abortus .

quote:

Op maandag 6 maart 2017 18:41 schreef Samzz het volgende:

[..]

Abortus .

Ik zou door de grond gaan. Dat als eerste. En verder zou ik toch voor abortus gaan.

Het was leuk toen de kinderen van mijn broer jong waren, ook voor mijn ouders. Inmiddels zijn ze alledrie volwassen. Ook leuk.