Ouder worden.

quote:

Op zondag 26 februari 2017 23:38 schreef barthol het volgende:
Nog maar een paar nachtjes slapen en ik ben alweer 65.

Zelfde hier, alleen dan 34 jaar jonger.

Van kindsbeen af heb ik mij altijd beziggehouden met de dood. Niet dat ik een slechte jeugd heb gehad, maar ik stelde uit mezelf steeds vragen aan mijn laagopgeleide ouders die mij nooit een antwoord op al mijn vragen konden geven.
Ik was niet bang om dood te gaan, maar ik maakte me wel zorgen om de dood van de mensen over het algemeen, want dat veroorzaakte een triest gevoel in mij.

Omdat ik geen antwoorden kon krijgen op mijn vragen, bemoeide ik veel meer met oudere mannen (opa’s) bij wie ik dacht antwoorden te krijgen op al deze vragen. Ze lachten altijd om de vragen die ik aan hen stelde en sommigen werden boos, omdat ik een discussie met ze aanging die ze in de war bracht. Totdat ik allerlei soorten filosofische boeken ben gaan lezen om daaruit boekenwijsheid te vergaren.

Voor mijn opstel in de eerste klas op een katholieke muloschool kreeg ik als enige een 10 voor een werkstuk over het christelijk denken en ik kreeg ook als enige een 10 voor een ander werkstuk over de hindoe filosofie.

Mijn vader was katholiek opgevoed, alcoholist en een verslaafde roker, mijn moeder rookte en dronk niet. Van kleins af aan was ik dol op gewichtheffen, omdat ik op Tarzan wilde lijken en daarom rookte en dronk ik niet. Maar het is mij nooit gelukt om een tarzan te worden.

Later toen ik wat ouder werd, begon ik mij zorgen te maken over de zorg in Nederland. Ik vond de artsen hier erg arrogant en onverdraagzaam. Je mocht bijvoorbeeld geen vragen stellen over een bepaalde behandeling en ik miste in hen de empathische verbondenheid met hun patiënten. En ik maakte me zorgen over de medische zorg van mijn ouders die mede door nalatigheid van artsen beiden op jonge leeftijd zijn gestorven.

En nog steeds maak ik mij geen zorgen over mijn welzijn of eigen dood, maar over de dood en het welzijn van mijn geliefden vanwege de nalatigheid van medici aan wie onschendbaarheid wordt toegekend door de politiek.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 22:46 schreef VAS het volgende:
Leven is kut.

Doei!

Dat is wat je er zelf van maakt!

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 22:32 schreef kuolema het volgende:
Ik ben 24 en heb al vanaf jonge leeftijd angst om ouder te worden. De reden daarvoor is in de loop van de tijd veranderd, zie hieronder mijn post uit een ander topic:

[..]

Ik ben nog steeds wel bang voor de dood, als ik er veel over nadenk. Omdat ik het niet kan begrijpen, het me nauwelijks kan voorstellen. Maar vaker kijk ik er juist naar uit, naar niet bestaan.

Wat ik wel prettig vind aan ouder worden is dat ik wijzer word. Ervaringen opdoe, leer over mezelf en anderen, feitelijke kennis vergaar over van alles.
Het is zo tegenstrijdig dat die groei samengaat met het sterfproces. Dat proces begint al meteen na de piek van je ontwikkeling, vanaf een jaar of 20-25. Waarom is er geen stabiliteit voor een lange tijd daarna?

Ik vind het jammer dat ik er veel aan denk. Een paar jaar geleden dacht ik: was ik nog maar 18, dan hoefde ik me geen zorgen te maken over oud zijn. Maar dat deed ik toen dus wel. Een korte tijd hielp dat idee me; dat ik relatief gezien best jong was en er over tien jaar over zou denken zoals ik nu doe over 18 zijn. Ik zou niet terug willen naar die tijd, die leeftijd, omdat ik mezelf beschouw als verder ontwikkeld dan toen. Maar ik wil ook niet dat mijn lichaam veroudert.
Straks word ik 25, dan ga ik al richting de 30. Ik vind het vreselijk.

Hoe beschouwen jullie het proces van ouder worden? Zijn of waren jullie bang en waarvoor? Als je visie is veranderd, wat heeft daarvoor gezorgd? Wat betekent jullie religie hierin?

Zelf heb ik geen vrees voor de dood, ongeacht ik die al meermalen in de ogen heb gezien. Ik heb Christus lief en ben verzekerd dat wanneer ik hier mijn ogen sluit ik ontwaak in de hemel (religie kan je daar niet bij helpen).

Je bent 24 en vreest nu al voor de dood... niet onlogisch, hoor zelfs dat kinderen van amper 14 jaar zomaar sterven en zelf destijds toen ik zo oud was als jij zag ik de overblijfselen van twee kinderen waar ik even daarvoor nog om moest lachen omdat ze gekke bekken zaten te trekken in de stationwagen naast mij.

In zekere zin is het prettig dat je wijzer wordt, hoewel je aan kinderen het evangelie gemakkelijk kan vertellen omdat ze alles geloven wat je zegt, en kinderen begrijpen daardoor ook veel sneller wat of je zegt waar ouderen in principe door hun wereldse wijsheid zijn verprutst.

Je sterfproces begint met je dertigste, dan halveert je stofwisseling en begin je af te takelen, word je gewaar dat wanneer je veel rockconcerten hebt bijgewoond, ineens niet meer zo goed kan horen. Ik baal ervan dat ik dingen vergeet, woorden, namen etc. Waarom er geen stabiliteit is hangt een beetje van jezelf af. Wees zuinig op je lichaam, beweeg, drink niet teveel alcohol, gebruik geen drugs, en rook niet én... denk erom wat of je koopt in de supermarkt want alle bewerkt voedsel is slecht voor je lichaam, dus verse groente eten, hoewel ik nog niet zo lang geleden hoorde dat de radioaktiviteit in de lucht toeneemt, niet zo verwonderlijk met Fukishima. Pakweg 5 jaar geleden kwam ik een man tegen bij de kassa die mij vroeg zijn leeftijd te schatten, ik dacht 62, de man bleek 86 te zijn en was in topconditie, gaf mij zelfs hints wat en wat niet te eten. Op youtube zag ik een vent van in de 90 rollerskaten das ongelovelijk maar hij deed 't wel. En ben mensen tegengekomen in het ziekenhuis die ik vroeg hoe oud of ze zich voelden waarvan er een dame van 96 zei dat ze zich nog steeds 16 voelde, het mensje straalde van blijdschap.

Als je eeuwig leven blieft, lees dan mijn nieuwe topic: Wedergeboorte voor Dummy's.

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 22:52 schreef possetje het volgende:
Je ziet wel eens in de natuur bepaalde bomen die dan 700 jaar kunnen worden, soms heel mooi om te zien, maar er zitten ook soms echt gedrochten tussen, bij de bomen gaat alles keihard, een boom die heeft ruimte nodig en gaat die nooit zomaar weggeven aan jonge bomen, dus de jonge bomen kunnen het dan "shaken" die moeten oprotten!

, ja ook zoals in de natuur heb je bepaalde natuurwetten , en eentje is dat als een mens 700 jaar zou worden, je een enorme overbevolking ( en dus honger ) zou krijgen

De elite zeurt nou al dat er overbevolking is, wat niet zo is. Voor Noach werden mensen heel erg oud, en toen paste het ook allemaal. Er is nog zoveel on-ontgonnen grond waar kan geleeft worden. Toendra, steppes, woestijnen die laatste kan rijkelijk bevloeit worden omdat er de middelen voor zijn die helaas worden gebruikt in de oorlogsvoering. Kijk eens naar Rusland hoe gigantisch groot dat is!

quote:

Op zondag 26 februari 2017 23:38 schreef barthol het volgende:
Nog maar een paar nachtjes slapen en ik ben alweer 65.

Ha fijn, dan ben ik de oudste hier niet

quote:

Op donderdag 23 februari 2017 22:32 schreef kuolema het volgende:
Ik ben 24 en heb al vanaf jonge leeftijd angst om ouder te worden. De reden daarvoor is in de loop van de tijd veranderd, zie hieronder mijn post uit een ander topic:

[..]

Ik ben nog steeds wel bang voor de dood, als ik er veel over nadenk. Omdat ik het niet kan begrijpen, het me nauwelijks kan voorstellen. Maar vaker kijk ik er juist naar uit, naar niet bestaan.

Wat ik wel prettig vind aan ouder worden is dat ik wijzer word. Ervaringen opdoe, leer over mezelf en anderen, feitelijke kennis vergaar over van alles.
Het is zo tegenstrijdig dat die groei samengaat met het sterfproces. Dat proces begint al meteen na de piek van je ontwikkeling, vanaf een jaar of 20-25. Waarom is er geen stabiliteit voor een lange tijd daarna?

Ik vind het jammer dat ik er veel aan denk. Een paar jaar geleden dacht ik: was ik nog maar 18, dan hoefde ik me geen zorgen te maken over oud zijn. Maar dat deed ik toen dus wel. Een korte tijd hielp dat idee me; dat ik relatief gezien best jong was en er over tien jaar over zou denken zoals ik nu doe over 18 zijn. Ik zou niet terug willen naar die tijd, die leeftijd, omdat ik mezelf beschouw als verder ontwikkeld dan toen. Maar ik wil ook niet dat mijn lichaam veroudert.
Straks word ik 25, dan ga ik al richting de 30. Ik vind het vreselijk.

Hoe beschouwen jullie het proces van ouder worden? Zijn of waren jullie bang en waarvoor? Als je visie is veranderd, wat heeft daarvoor gezorgd? Wat betekent jullie religie hierin?

Je bent nog hartstikke jong.

Maar het is niet zo ongebruikelijk na te denken over dit soort thema's. Dat had ik op die leeftijd ook.

Dus ik herken de vragen naar zingeving maar ook de angst voor de dood.

Mijn zoektocht heeft me tot het besef geleid dat het feitelijk niets uitmaakt. De enige garantie in het leven is dat we allemaal een keer dood gaan. Dat maakt de kwaliteit van leven juist zo belangrijk.

Ik ben er heel nuchter in. Als er niets is na de dood dan zal ik daar geen besef of last van ervaren. Het is alsof je slaapt en terecht komt in de fase tussen in slaap vallen en dromen. Daar ben je jezelf ook niet van bewust. Alleen van je dromen, vaak vanuit het droomperspectief.

Misschien biedt een eventueel hiernamaals zo'n droomperspectief. Misschien zet ik ergens wel in een hele geavanceerde omgeving een soort van virtual reality bril af en concludeer dat dit leven een illusie was. Misschien is er niets en dan ben ik daar ook niet van bewust. Het zou hypothetisch allemaal kunnen, niemand kan je er uitsluitsel over geven. Dus we zien het wel. Moet bekennen dat dit mij een gevoel van rust heeft gegeven.

Het verouderingsproces van je lichaam, tja daar kun je weinig aan doen en dat blijft gewoon een kwestie van acceptatie en een beetje in beweging blijven. Je stofwisseling wordt trager waardoor de pondjes gemakkelijker blijven hangen. So what? Lekker leven is ook een must hoor.

Bij mij werkte het eigenlijk andersom, ik zag ernaar uit om ouder te worden, serieuzer genomen te worden, wijs te zijn. Ik ben inmiddels 51 en kan zeggen dat dat laatste me wel een beetje tegen valt. Maar wat ik nu wel heb is dat ik besef dat ik nog maar weinig tijd heb om alle interessante ontwikkelingen die er spelen in maatschappij en wetenschap mee te maken. Ik ben benieuwd of ik nog artificiële intelligentie mee maak. Verder heb je naarmate je ouder wordt meer spijt van de dingen die je niet hebt gedaan dan wat je wel hebt gedaan. De dood zegt me niets trouwens. Ik denk dat als die komt je er ook wel klaar voor bent.