Vertel iets interessants.

Vertel iets dat jij interessant vindt.

Vizille is een gemeente in het Franse departement Isère (regio Rhône-Alpes) en telt 7868 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Grenoble.
De oppervlakte van Vizille bedraagt 10,5 km², de bevolkingsdichtheid is 749,3 inwoners per km².

De huiskrekel is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Azië en Noord-Afrika, maar is inmiddels volledig in Nederland ingeburgerd. Vooral in woningen, bakkerijen, hotels, restaurants, inrichtingen en overdekte zwembaden voelt hij zich uitstekend thuis. Soms kunnen we de huiskrekel ook buiten aantreffen. Kenmerkend voor de huiskrekel (en de meeste andere krekel- en sprinkhaansoorten) is het zogenaamde ' zingen'. Dit tjirpende geluid wordt veroorzaakt doordat de mannetjes hun voorvleugels langs elkaar strijken en dient om mannetjes en vrouwtjes bij elkaar te brengen.
Huiskrekels worden aangetroffen achter verwarmingsbuizen, radiatoren en ovens, in kieren en naden, doorvoeropeningen van leidingen en boven plafonds. Huiskrekels kunnen 10 tot 20 dagen overleven zonder voedsel.

Huiskrekels zijn 17 tot 20 mm lang, exclusief de lange antennes. Zij zijn geel tot grijsbruin van kleur met een bruinzwarte tekening op kop en borststuk. Door hun goed ontwikkelde achterpoten kunnen ze sprongen maken van wel 20 cm ver en tot 8 cm hoog. Ze hebben ook vleugels, en kunnen zich vliegend verplaatsen.

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 16:18 schreef kanovinnie het volgende:
Ik ben onderweg naar huis en sta op een pont

Pond gehakt?

Oja, -> ONZ

Did you ever hear the tragedy of Darth Plagueis The Wise?
I thought not. It’s not a story the Jedi would tell you. It’s a Sith legend. Darth Plagueis was a Dark Lord of the Sith, so powerful and so wise he could use the Force to influence the midichlorians to create life… He had such a knowledge of the dark side that he could even keep the ones he cared about from dying. The dark side of the Force is a pathway to many abilities some consider to be unnatural. He became so powerful… the only thing he was afraid of was losing his power, which eventually, of course, he did. Unfortunately, he taught his apprentice everything he knew, then his apprentice killed him in his sleep. Ironic. He could save others from death, but not himself

Het kerkhof. Dat is: „buiten de legerplaats”. Hier, zeggen ze, is de dood heer en meester. De dood, die scheiding maakt tussen lichaam en ziel, die banden verscheurt tussen ziel en ziel. Alle vlees is gras. Hier ligt de mens, als een vermorzelde bloem, geknakt in haar steel, vergaan in haar schoonheid. Hier heerst vernedering en schande. „Maar voor Gods kinderen komt eens aan de schande een einde”, zegt ds. J. W. Verweij, predikant van de gereformeerde gemeente te Geldermalsen. „Want wij geloven de wederopstanding des vleses”.
„In artikel 11 wordt uitsluitend gesproken van een wederopstanding ten leven. Maar geen dominee kan er omheen dat er wel sprake is van twee wegen, van twee eindbestemmingen. Een opstanding ten leven en een opstanding ten oordeel. Voetius is daar in zijn catechismusverklaring heel duidelijk over. Aan de ene kant, zegt Voetius, is daar het eeuwige verderf, waar de ziel eeuwig verschrikt wordt door de volle openbaring van Gods toorn over de zonden. Aan de andere zijde mogen we ook voluit spreken van de volle vrede die gesmaakt wordt, door de vergeving der zonden, in het bloed van het Lam.

In artikel 11 blijft de gedachte aan de wederopstanding ten oordeel achterwege. Het gaat hier over de levende ranken. In Zondag 20 van de catechismus is de bekende drieslag verwoord: „Ik geloof de vergeving der zonden, wederopstanding des vleses, en een eeuwig leven”. Dat zijn de weldaden die God, in Christus, door de Heilige Geest, niet alleen in dit leven, maar ook na dit leven, ons deelachtig maakt. De gereformeerde vaderen noemden deze drie artikelen „de weldaden en de versierselen aan de gemeente Gods geschonken”. Dat is schitterend gezegd! Ook in de wederopstanding des vleses wordt de bruid versierd met de mantel der gerechtigheid en met de klederen des heils. De hoop van Gods Kerk reikt niet alleen tot aan het graf, maar reikt over het graf heen. En de zaligheid geldt niet alleen de ziel, die van stonde aan wordt opgenomen tot Christus, haar Hoofd, maar zal zich straks uitstrekken tot lichaam en ziel beide, om eeuwig Hem te mogen prijzen. Zo verlangen de zielen die nu nog onder het altaar zijn, naar de dag van de wederkomst van Christus. Zo worden zij deelgenoot van de weldaden die God, om niet, uit genade, door het geloof schenkt.

Olevianus
Olevianus verbindt aan het artikel van de wederopstanding des levens de gemeenschap der heiligen. Het geloof in de opstanding van onze lichamen geeft onderlinge vereniging. Dat betekent dat Gods kinderen onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Als je om je heen kijkt, denk je soms dat het tegendeel waar is. Het is net zoals in een gezin. Mijn moeder zei altijd: „Mét elkaar deugen ze niet en zónder elkaar kunnen ze niet”. Gods kinderen vliegen elkaar wel eens in de haren, maar als een buitenstaander ze te na komt, dan zeggen ze: „Ho, blijf af, dat is mijn broer”.

Natuurlijke liefde verbindt, maar geestelijke liefde verbindt nog veel meer, volmaakt in Hem. Dan kun je door de genade van de geheel enige Hogepriester nog wel eens zeggen: Laten we maar kijken naar wat ons samenbindt. Dat is een heilgeheim, dat de Kerk juist in onze dagen veel meer zou moeten leren. Ik hoop de dag nog te mogen beleven dat zij die zondags onder dezelfde waarheid zitten, elkaar in broederlijke liefde de hand zullen reiken.

Openbaring
In artikel 11 is de gelovige christen aan het woord, iemand die de belofte van de wederopstanding des vleses niet in zijn zak gestoken heeft, maar deze in het geloof heeft mogen ontvangen. Johannes had er veel van gezien, ook van de opstanding van zijn lichaam. Desondanks zegt hij: „Het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen”. Johannes wist het ten diepste ook niet. Wij kunnen over de staat der heerlijkheid alleen maar wat stamelen, alleen maar datgene wat God ons in Zijn Woord heeft geopenbaard. En daarom is dat precies genoeg.

De wederopstanding des vleses is een grote troost. Hier is het uitnemendste van alles slechts moeite en verdriet, met al het goede wat God ons nog gelaten heeft. De opstellers van de Heidelberger Catechismus kenden die troost. Zij vragen in Zondag 22: „Wat troost geeft u de opstanding des vleses?” Troost! Dat is wel opmerkelijk, want het gaat hier over zaken die met dood en graf te maken hebben. Op het moment dat wij het leven om eigen schuld kwijtraakten, had God al van eeuwigheid een verbond gemaakt om ons dat leven terug te geven. Hoe staat dat er? „Opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve...” Daar heb je de korte samenvatting van artikel 11.

Overschot
De opstanding van het vlees bestrijdt iedere gedachte dat het menselijk lichaam minderwaardig zou zijn. De dopersen leren bijvoorbeeld dat de ziel gekerkerd is in de gevangenis van het lichaam. Daar spreken ze over het lichaam als over „een madenzak”. Maar de mens is schepsel Gods en ziel en lichaam zijn een eenheid. Prof. G. Wisse vond dat je dientengevolge niet over het „stoffelijk overschot” mocht spreken. Hij had het liever over „het zielloze lichaam”. Maar „stoffelijk overschot” is daarmee nog niet onbijbels. In die uitdrukking gaat tot vervulling: „Stof zijt ge en tot stof zult ge wederkeren”. We zijn uit stof verrezen en keren tot het stof van de aarde weder. Gods kind echter heeft een geheiligd graf en zijn stof zal eenmaal opstaan in de volkomenheid zoals het eenmaal geweest.

Ik vroeg het vorige week nog op catechisatie: Jongens, als iemands arm is geamputeerd en hij gaat zonder die arm het graf in, hoe zal dat dan zijn op de jongste dag? Precies, hij zal mét die geamputeerde arm verrijzen.

Woonstede Gods
Zulke dingen moeten ons beschroomd maken om bij een begrafenis al te achteloos over het gestorven lichaam te spreken, alsof dat er niet meer toe doet. Het menselijk lichaam is een tempel des Geestes, voor Zijn kinderen woonstede Gods. Ons lichaam rust in de schoot der aarde, tot aan de morgen der opstanding. Bij het sterven gaat de ziel van stonde aan naar zijn eeuwig huis. In de vereniging van ziel en lichaam, op de jongste dag, dus bij de wederopstanding des vleses, gaat de gelukzaligheid in haar volkomenheid in.

We mogen niet het beeld oproepen alsof het lichaam de mindere zou zijn van de ziel, alsof er een soort vijandige relatie tussen die beide zou bestaan. De mens is vlees en geest. Wel is waar dat het vlees van de oude mens de grootste vijand van zijn eigen zaligheid is. Dat vlees onderwerpt zich der wet Gods niet, want dat kán het ook niet.

Oude bedeling
In het Nieuwe Testament ontsproot de verwachting van de wederopstanding uit de opstanding van de Heere Jezus, als de eerstgeborene uit de doden. Maar dat geldt ook het Oude Testament. Denk maar aan de oudtestamentische Job: „En als zij na mijn huid dit (het stof) doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen”. Mét de discipelen en mét al Gods kinderen wist Job: Na dit leven en na de dood is het leven mij bereid. Dat gold de mensen in de oude bedeling en de mensen in de nieuwe bedeling. Alleen, Paulus kon het zeggen: „De zaligheid ligt ons nader, is ons nader verklaard”. De kennis van de opstanding des vleses lag in het Oude Testament in de knop verklaard, als een roos die nog niet was opengebloeid. Die roos is in het Nieuwe Testament in de volle heerlijkheid opengegaan.

Paulus zegt in 1 Korinthe 15 vers 13: „En indien er geen opstanding der doden is, zo is Christus ook niet opgewekt”. Hij zegt eigenlijk: Wie artikel 11 loochent, loochent de gehele geloofsleer. De opstanding van Christus is het fundament van de zaligheid van Zijn Kerk en het fundament van de wederopstanding des vleses. Zijn opstanding is de bron van de levendmaking, de grond van de rechtvaardigmaking en de toezegging van de heerlijkmaking. In en met Hem zal de Kerk opstaan uit de dood. Hij is de eerstgeborene uit de doden, de eerst ontslapene, het Hoofd van Zijn gemeente. Daarin ligt de goddelijke orde. Hij is naar de hemel gevaren in de toezeggingen: „Vader, ze waren Uwe, Gij hebt ze Mij gegeven”. Hij heeft ze losgekocht van de macht de zonde, van de macht van de dood, van de macht van het verderf. Maar, ook de discipelen verstonden er aanvankelijk weinig van. Na dezen zouden ze het verstaan.

Kuitert
Er een onlosmakelijke samenhang tussen artikel 11 en Pasen. Als het geen Pasen geweest was, had dit artikel over de opstanding des vleses nooit kunnen bestaan. Zijn opstanding is het fundament van onze opstanding. Wie, zoals prof. F. O. van Gennep enige jaren geleden, de lichamelijke opstanding van de Heere Jezus loochent, zet alles op losse schroeven, ontdoet heel Gods Woord van zijn grondslag. Prof. H. M. Kuitert begaat dezelfde dwaling. Hij zegt: „De opstanding? Die heeft alleen maar in de gedachten van de discipelen plaatsgevonden. Waar praten we eigenlijk over?”

Van Ruler zegt echter: „Als Christus niet is opgestaan, is heel de apostolische prediking zo leeg als een loos beukennootje”. Als je Pasen ontkent, zet dan maar direct álles buiten de deur. Zet dan ook de Hemelvaart maar buiten de deur. Want wat staat er in Zondag 18? Dit: „Wat nut ons de hemelvaart van Christus? (...) Ten andere, dat wij ons vlees in de hemel tot een zeker pand hebben”.

Het gaat Paulus in 1 Korinthe 15 niet om de handhaving van de menselijke existentie, niet om het handhaven van de menselijke persoonlijkheid. Het gaat hem erom dat er aan Gods recht voldaan was, dat de Zoon van Vaders liefde genoeg gedaan had in het offer op Golgotha, dat er voldoening had plaatsgevonden door verzoening. Want ook in Korinthe waren er al mensen die de lichamelijke opstanding van Jezus loochenden. Paulus zegt eigenlijk: „Als jullie, Korinthiërs, gelijk zouden hebben, dan zou mijn prediking ijdel zijn geweest. Maar jullie hebben geen gelijk, want Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften. En Hij is ook van mij, als van een ontijdig geborene, gezíén!

Herschepping
Wij geloven de wederopstanding des vleses. Wát er precies op zal staan, is naar de Schrift niet onduidelijk. Dat is het lichaam dat de mens bij zijn geboorte van God heeft ontvangen. Hetzelfde lichaam. Alleen zal het dan wel een verheerlijkt lichaam zijn, vernieuwd en herschapen. Geen lichaam waaraan de gebreken van de zonde zichtbaar zullen zijn. Geen lichaam dat geneigd is tot alle kwaad. Wij worden gezaaid in verderfelijkheid, maar worden opgewekt in onverderfelijkheid; wij worden gezaaid in oneer, maar worden opgewekt in eer; wij worden gezaaid in zwakheid, maar worden opgewekt in kracht. Zoals het Hoofd is, zo zullen ook Zijn kinderen zijn. O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk. Drie-enig God, U zij al de eer.

Wij geloven de wederopstanding des vleses. Maar uiteindelijk geloven we iets dat veel hoger reikt. Wij geloven in Hem Die wederkomt op de wolken des hemels. Dat is altijd het gevaar van de Kerk, dat ze de weldaden losmaakt van de Weldoener, dat het ons om de beloften te doen is in plaats van om de Belover. De Kerk leeft veel beneden haar stand. Er zijn wel eens momenten dat ze over dood en graf heen mogen zien, maar wie leeft er nog bij de gelovige wetenschap dat zijn vlees eenmaal zal opstaan en met zijn ziel verenigd zal worden? Toch, die dag komt. Mijn hart én mijn vlees roepen uit tot de levende God. Daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods in Jezus Christus, onze Heere”.

Zelf loop ik al enige tijd rond. Ik heb verschillende workshops gedaan in de energetische sfeer.
Er waren bepaalde storingen in mijn magnetisch veld, en in m'n aura was een gat ontstaan, een beetje zoals in de ozon.
Ik ben toen gaan rebearthen, dan ga je als het ware terug naar je oerkoek en kom je in contact met je innerlijke goeroe. Je komt dan heel diep in jezelf en heft bepaalde blokkades op via drukpunten.
Ik heb jaren in een ashram gewoond en verschillende therapiën gevolgd bij Sri Barman Sharma. Ik kwam toen in contact met m'n Kundalini, en dat is heel confronterend, ja. Het was alsof de sluizen werden opengezet en ik voelde hoe bepaalde energieën door mij stroomden. En toen wist ik dat ik deel was van alle dingen en ik werd een sterrenkind. M'n chakra's begonnen helemaal te gloeien. Sri Barman toonde mij de weg, zijn vingertoppen straalden mij in. Het was alsof er dolfijnen door mijn chakra's zwommen, van boven naar beneden en terug.

Toen ik terug kwam in Nederland raakte ik in verwarring. Ik had zoveel ervaren en geleerd, maar het was alsof ik toch terug viel in mijn oude patronen, toch weer die regressie. Ik heb toen in Almere drie weken in een zweethut gezeten en toen was ik eigenlijk pas echt terug. Maar ondanks dat, ondanks dat Sri Barman mijn meridianen had getransformeerd, ontbrak er toch iets aan mijn leven. Toen heb ik bij NOIBOBION aangeklopt, en daar ontmoette ik Sidhartta de Boer, mijn vriend, minnaar en levensgezel. Wij hebben een ongelofelijk contact, onze energieën vloeien gewoon samen.

Sidhartta werkt met dolfijnen. Hij heeft jaren als verzorger gewerkt bij het dolfinarium in Harderwijk. Ook heeft hij negen maanden in een grot gewoond in de Sinaï bij de Rode Zee, zodat hij 's nachts de dolfijnen kon horen zingen. Toen hij terugkwam in Nederland wou hij weer werken met dolfijnen, maar op een andere manier, meer op een spiritueel vlak. Sidhartta woonde toen in de Vrolikstraat. Hij had een aquarium gebouwd ter grootte van de woonkamer, maar de kosten van een dolfijn kon hij financieel gewoon niet bolwerken. Hij heeft toen makrelen gekocht, maar zijn hart bleef toch bij dolfijnen. Toen heeft hij Arthur Eeda van NOIBOBION benaderd en die stond er eigenlijk heel positief tegenover. Ze besloten toen een groot aquarium te bouwen met genoeg speelruimte voor de dolfijnen.

Sidhartta is toen begonnen met de cursus Ontdek je innerlijke dolfijn (¤ 850,- per sessie ex. BTW). Hij ontdekte dat er eigenlijk een enorme behoefte aan bestond. Dat mensen die in het gewone leven totaal geblokkeerd zijn, emotioneel dan, dat die weer tot zichzelf komen en helemaal stralend uit zo'n aquarium stappen. Het was, mag je wel zeggen, een groot succes. Sidhartta ontdekte dat hij het contact met dolfijnen nog verder kon verdiepen. Hij kwam nachten niet thuis; dan zat hij in het aquarium, dat voelde je op je klompen aan. Ik wist dat het goed was wat hij deed, dus ik gaf hem alle vrijheid. Dat ging heel intuïtief.

Ik assisteer hem nu bij een nieuwe cursus die hij heeft ontwikkeld: De verborgen weg, anaal-sacraal diepteonderzoek met dolfijnen (¤ 1250,- per sessie ex. BTW). Het is eigenlijk heel simpel: zodra je in het aquarium bent en hebt kennisgemaakt met Sheba of Gobi - dat doe je door zacht te strelen over hun buik (die heel gevoelig is) en door gewoon lekker te huggen - en het klikt, dan geven ze je een signaal en kun je echt de diepte in. Dat doe je met je rechterarm, eerst door heel zacht te drukken - een soort omgekeerde geboorte - en daarna gaat het eigenlijk vanzelf.
Je komt in een soort pre-natale grot waar je innerlijke dolfijn zwemt en daarmee kom je dan in contact door heel lief te strelen en te aaien. Je komt zo op een hele prettige en fijne manier - zowel voor jou als de dolfijn - weer in je krachtveld.
Wie terugkeert uit de grot zal ervaren dat hij/zij het contact met het verloren ik weer heeft hersteld, wat een onuitputtelijke bron is van liefde en levensvreugde.

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 16:26 schreef Monopoly het volgende:
Ontdek je innerlijke dolfijn

Platte Thijs (ook bekend als Pater Thijs, Achtkante Boer of Broekermeer) is een legendarisch figuur uit het Hoorn van de 16e eeuw, dat voorkomt in diverse sagen. Hij wordt vanwege zijn - naar idee van het volk - rechtvaardige rooftochten, de Nederlandse Robin Hood genoemd.

Platte Thijs is in de geschiedschrijving veelal neergezet als een meedogenloze dief. De sage vertelt echter dat de man alleen stal van de rijken, om de verdiensten uiteindelijk onder de armen te verdelen. Uiteraard werd dit door de autoriteiten niet gewaardeerd, en werd hij gearresteerd. Platte Thijs verzette zich bij zijn arrest hevig, en tijdens het gevecht dat hierop volgde werd zijn neus met een zwaard afgehouwen (hetgeen hij met de naam Platte Thijs heeft moeten bekopen). Uiteindelijk verloor hij de strijd; hij werd opgesloten in een donkere cel in de (oude) Oosterpoort. In de nacht na zijn gevangenneming verboog Thijs de tralies van zijn cel en ontsnapte hij. Toen hij echter weer werd gevonden en gearresteerd, reageerden de gerechtsdienaren extra fel, en vermoordden zij hem. Ter nagedachtenis hebben de bewonderaars van Thijs toen een steen met zijn beeltenis in de gevangenismuur gemetseld. Nadat de Oosterpoort in 1818 was afgebroken, werd deze steen in 1880 in het Westfries Museum geplaatst, waar deze nu (2008) nog steeds te vinden is.

In Hoorn wordt tegenwoordig ook een bier gebrouwen opgedragen aan Platte Thijs.

Op de website van het DOC Volksverhaal van het Meertens Instituut is de opbouw van dit volksverhaal weergegeven:

"De rover Pater Tijs berooft alleen rijke mensen en laat arme mensen met rust. Een boer is bedroefd omdat hij een grote som geld aan huur moet betalen aan de leenheer. Pater Tijs vraagt wanneer de leenheer langskomt en leent de boer het ontbrekende bedrag. Nadat de leenheer het geld bij de boer heeft opgehaald, berooft Pater Tijs de leenheer van het hele bedrag. Daarna zegt Pater Tijs tegen de boer dat hij de lening omzet in een schenking. Pater Tijs heeft ook eens geprobeerd om de sterke rover te beroven die de Achtkante Boer heet. De Achtkante Boer staat zijn zak met geld af aan Pater Tijs: hij mag het hebben als hij het kan tillen. Maar Pater Tijs blijkt niet in staat om de zak te tillen. De mensen bij wie hij inwoont komen er op zeker moment achter dat hun kostganger de beruchte rover Pater Tijs is. Ze zetten hem het huis uit omdat ze geen moeilijkheden met de politie willen hebben."

Hun liedjes zijn kostbare kleinoden. Hun openhartige zielenroerselen troosten en betoveren. Ze zijn gevoelig, hebben het hart op de tong en verpakken hun emotie in een folie van humor van het droogste soort. Een groot aantal vrouwelijke singer/songwriters speelde gisteravond op een uitverkochte, eerste 'nu-festival for singer-songwriters' Singasong in Rotterdam.

In drie zalen speelden artiesten als Lizz Wright, Anna Ternheim, Ane Brun en Nederlandse talenten als Charlie Dee en Zilveren Harp-winnares Stevie Ann. Singasong wil een basis leggen voor een jaarlijks evenement waarop nieuw singer/songwriter talent zich aan een breed publiek kan presenteren. Dat de zalen bij deze eerste editie al stampvol waren, betekent dat de stijl omarmd wordt door de massa. De frisse vrolijkheid van de Rotterdamse Charlie Dee, de weemoed van Bettie Serveert in duo-vorm en de aanstekelijke Brabantse countryrock van liedjesschrijver JW Roy kreeg veel bijval.

Er zijn tegenwoordig veel soepele vrouwenstemmen die op breed terrein overtuigen. Dat zorgde voor een programma waarin vooral een nieuwe generatie vrouwelijke singer-songwriters een hoofdrol had. Meisjes met gitaar dus, hun verdriet en zielsverrukking van zich afschrijvend in countrypopklanken of een wat steviger rockgeluid. Haarscherp beschreven ze hun gevoelens en fileerden ze met gevoel voor drama hun hoop en verlangen.

Zoals de Noorse Ane Brun. De blondine met slechts haar gitaar was duidelijk beter gewend aan het podium dan een paar jaar geleden in Rotterdam. In haar muziek staan relatieproblemen centraal. 'Could it be that I made him love her more?', is één van de oprecht wanhopige vragen die ze stelt met haar ijle, soms wat schelle zangstem die wat weg heeft van ex-Moloko-zangeres Roison Murphy. Vorig jaar verscheen Bruns tweede cd vol sobere verdrietige liedjes, waarin ze veel ellende van zich af zong. 'I'm a dead fish', huilde de tegenwoordig in Stockholm woonachtige zangeres toen haar ex haar verliet, maar ze wist, aldus de titel van haar cd A Temporary Dive, dat het slechts een tijdelijke dip was. Ze schrijft nu zelfs weer wat vrolijke liedjes, beloofde ze haar toehoorders.

De ongenaakbare en brutale uitstraling van de kleine Zweedse Anna Ternheim schiep afstand. Toch raakte haar messcherpe stem met charmant accent. Ook zij presenteerde therapeutische popliedjes waarin ze afrekende met haar ex. Dan klonk ze even als een verscheurde PJ Harvey of Bert Orton. Maar er was ook overgave, zoals in het ontroerende nummer I'll Follow You Tonight.

Van een heel andere gevoeligheid was de serene zangeres Lizz Wright met haar gloedvolle donkerbruine stem. Sinds haar debuut Salt, een soulful album met jazz en r&b, geldt de Amerikaanse als grote zangbelofte in het jazzcircuit. Ze verbaasde met haar ommekeer op haar tweede album Dreaming Wide Awake, dat juist inhaakte op de singer/songwritertraditie met mooie verstilde, soms spirituele liedjes op de grens van countrypop, blues en jazz

Wist je dat... Afbeelding
Zzyzx

... Taiwan een Nederlandse kolonie is geweest?
... in Nederland en België soms verdwaalde gieren voorkomen, zoals de monniksgier (Aegypius monachus) en de vale gier (Gyps fulvus)?
... het gehucht Zzyzx (spreek uit als zaiziks) in de Amerikaanse staat Californië zijn naam kreeg omdat het zo de allerlaatste plaats in een alfabetische index zou bekleden?
... de bekende Franse impressionistische kunstschilder Claude Monet gedurende drie verblijven in Nederland 42 schilderijen maakte?
... de ekranoplan een luchtvaartuig is dat alleen laag boven de grond of over het water kan vliegen?

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 16:32 schreef Leonos het volgende:
Wist je dat... Afbeelding
Zzyzx

Vertel me meer!

quote:

Op donderdag 16 februari 2017 16:33 schreef LompeHork het volgende:

[..]

Vertel me meer!

Zzyzx (spreek uit 'zaiziks') is een Amerikaans plaatsje in San Bernardino County (Californië). Tot 1974 was het de locatie van de Zzyzx Mineral Springs and Health Spa en tegenwoordig is het Desert Studies Center van de California State University er gevestigd. Het gebied is ook de locatie van het artificiële Lake Tunedae, een van de verblijfplaatsen van de bedreigde Mohave tui chub, een karperachtige. Zzyzx Road is een 7,2 km lange, deels verharde lokale weg in de Mojavewoestijn.

Baker is de meest nabijgelegen plaats, 11 km ten noorden van Zzyzx. De eerste grote stad is Las Vegas in Nevada, ongeveer 160 km naar het noordoosten.