PhD, waard of niet? Zo ja, hoe plek bemachtigen?

quote:

Op maandag 13 februari 2017 09:19 schreef motorbloempje het volgende:
Overigens, ik weet niet of je wilde impliceren dat ik minder zou kwalificeren omdat ik in het VK een PhD doe, maar, voor de duidelijkheid :

terwijl het inderdaad makkelijker is om te kunnen beginnen omdat je hier student bent en dus betaalt en bij een goed genoeg projectvoorstel wordt toegelaten zijn de volledig betaalde posities waarbij je fees betaald worden en je een stipend krijgt nog steeds zeer competitief.

Je bent een betalende PhD-student, serieus? Ik had geen idee dat het bestond.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 09:30 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Je bent een betalende PhD-student, serieus? Ik had geen idee dat het bestond.

Technisch: Ja. Practisch: Nee. Want Volledige beurs (fees + stipend).

Zonder een beurs had ik het ook niet gedaan overigens.

Maar in het VK ben je dus student en betaal je dus collegegeld. Wat niet wegneemt dat ze je niet aannemen of wegsturen als je niet functioneert.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 09:49 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Technisch: Ja. Practisch: Nee. Want Volledige beurs (fees + stipend).

Zonder een beurs had ik het ook niet gedaan overigens.

Maar in het VK ben je dus student en betaal je dus collegegeld. Wat niet wegneemt dat ze je niet aannemen of wegsturen als je niet functioneert.

Duidelijk.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 09:19 schreef motorbloempje het volgende:
Overigens, ik weet niet of je wilde impliceren dat ik minder zou kwalificeren omdat ik in het VK een PhD doe, maar, voor de duidelijkheid :

terwijl het inderdaad makkelijker is om te kunnen beginnen omdat je hier student bent en dus betaalt en bij een goed genoeg projectvoorstel wordt toegelaten zijn de volledig betaalde posities waarbij je fees betaald worden en je een stipend krijgt nog steeds zeer competitief.

Ik wilde alleen melden dat de instroom anders kan zijn in verschillende landen. Ook de uitstroom kan variëren, maar daar weet ik niet genoeg van om iets over te kunnen zeggen. Maar om het naar het extreme te tillen: iemand met matige cijfers in NL kan zo aan een PhD beginnen in Pakistan; maar zo'n titel is hier vervolgens weinig waard.

In ons lab is het doel dat je na vier jaar promotieonderzoek vier eerste-auteurs artikelen hebt in een Q1 geranked tijdschrift.

Tsja, alles is natuurlijk op een bepaalde manier wel 'relatief'.

De groep waar ik zelf in zit, en de groep die ik op het oog heb voor hierna en waar ik al mee gesproken heb zijn gelukkig iets minder van de publish-or-perish paradigm, ondanks hun sterke positie aan bekende en goedaangeschreven universiteiten. (De wens om te) publiceren is belangrijk, maar men dringt er tijdens promoveren zelf niet op aan; eerst thesis afkrijgen, en meteen daarna door met het schrijven van articles is bij ons 'de norm' voor mensen die in academia verder willen. Heb dan ook een monograaf geschreven, en wat papers die ik nu ik 'm heb ingeleverd ga bijschaven en inzenden.

Collega's aan dezelfde faculteit met andere begeleiders en werkend in een andere richting (economics) doen dan weer een PhD-by-publication en worden aardig gepushed om te publiceren.

Maargoed, ontopic:

Ik zou een PhD alleen doen, persoonlijk, als je de mogelijkheid wilt hebben op een academische carriere: onderzoek doen, lesgeven, etc. Als je buiten academia carriere wilt maken zou ik eerder een goede masterkeuze maken en van daaruit uitblinken en doorpakken.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 11:00 schreef motorbloempje het volgende:
Maargoed, ontopic:

Ik zou een PhD alleen doen, persoonlijk, als je de mogelijkheid wilt hebben op een academische carriere: onderzoek doen, lesgeven, etc. Als je buiten academia carriere wilt maken zou ik eerder een goede masterkeuze maken en van daaruit uitblinken en doorpakken.

Goed punt: lesgeven.

Indertijd heb ik mijn promotie gedaan, omdat ik gefascineerd was door het onderzoek. Ik merk nu bij het solliciteren dat universiteiten dat onderzoek wel aardig vinden, maar dat lesgeven hun bread and butter is. Van een collega heb ik wel eens gehoord dat Amerikaanse universiteiten meestal verlies draaien op het onderzoek, en dat ze hun inkomsten halen uit het opleiden van studenten.

Bezint eer ge begint, als je een PhD wil doen. Het voorbereiden van lessen kost zeeen van tijd, en studenten zijn maar matigjes te motiveren. Ik vind het zelf de investering niet waard.

Betalen om een PhD te doen is volgens mij vrij normaal in de alfa-wereld.

Ook bedrijven doen onderzoek. Bedrijven die veel onderzoek doen zullen vaak vragen naar een PhD. Vooral bedrijven die het moeten hebben van het doorontwikkelen van recente ontwikkelingen/ontdekkingen.

Als PhD kandidaat in Nederland hoef je niet zo veel te assisteren bij het onderwijs. Maar ook naast onderwijs geven heb je allerlei dingen die je onderzoek 'verstoren'. Naar conferenties, speciale cursussen, persoonlijke ontwikkeling-dingetjes. Of je dit als storend of prettig ervaart zal per persoon verschillen. Er is ook iets te zeggen voor iets dat de dagelijke sleur doorbreekt en afwisseling biedt.

Trouwens, ook in het bedrijfsleven moet je soms lesgeven. Dus zo raar is het ook niet om dat een beetje te beheersen.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 18:42 schreef Pandarus het volgende:
Betalen om een PhD te doen is volgens mij vrij normaal in de alfa-wereld.

O? Hier betaalt elke PhD in beginsel gewoon collegegeld, van electrotechniek tot wiskunde tot kunstwetenschappen.
Ken in Nederland dan weer geen mensen die collegegeld betalen voor hun PhD, maar die allemaal in dienst zijn van de universiteit.

[ Bericht 5% gewijzigd door motorbloempje op 13-02-2017 19:29:06 ]

quote:

Op maandag 13 februari 2017 03:36 schreef Lyrebird het volgende:
Het komt eigenlijk zelden voor dat ik PhDs ontmoet die gelukkig zijn, of ze moeten in het bedrijfsleven werken.

Je zou denken dat de academische wereld een soort van Zweden is, met subsidies voor ieder ongemakje, en regels die er op gericht zijn om de zwakkeren in de samenleving het zo aangenaam mogelijk te maken.

In werkelijkheid is de academische wereld een jungle, waar je keihard moet knokken voor je eigen plekje. Ik heb ook in het bedrijfsleven gewerkt, en als je het over Zweden hebt, dan is het bedrijfsleven drie keer meer Zweden dan de academische wereld. Je mag op cursus, betaald door de baas, je hebt vaak hele redelijke budgetten, betaald door de baas, je kunt op vakantie, en zo kan ik nog wel een tijdje door gaan. 9 tot 5 baan, niet te vergeten.

Mijn ervaring (PhD bedrijfskunde) is toch iets anders. Ik heb mijn PhD tijd als erg aangenaam ervaren, wel hard werken (geen 9 tot 5, maar dat is geen probleem als je plezier in je werk hebt), maar ook redelijk veel van de wereld kunnen zien door naar congressen te gaan, veel internationale contacten opgedaan, veel vrijheid en goede secundaire voorwaarden. Het salaris is misschien niet heel hoog, maar prima om van rond te komen (zeker na de eerste salarisschaal, die ik gelukkig kon overslaan). Je moet wel de discipline hebben om jezelf te motiveren en niet de verwachting hebben van snelle successen (publiceren is iets van de hele lange adem met de nodige tegenslagen en frustraties).

Wat betreft cijfers: mijn ervaring is dat er niet echt naar je bachelor wordt gekeken. Zorg dat je zeer goed presteert tijdens je master (cum laude is eigenlijk toch wel het minimale) en vooral tijdens je master scriptie. Ook is het inderdaad goed om nu al rond te vragen wat de mogelijkheden en eisen zijn. In sommige gevallen is het hebben van een research master ook een voorwaarde om aan een PhD te mogen beginnen.

quote:

Op zondag 12 februari 2017 16:08 schreef papernote het volgende:
Ik heb een PhD. Bij ons kom je er alleen in met een cijfergemiddelde boven de acht. In ieder geval voor je master, bachelor is iets minder relevant. Praten met docenten die ook een onderzoekslijn hebben is nuttig, om te zien wat je kansen en mogelijkheden zijn. Salaris is matig ten opzichte van het bedrijfsleven, maar de secundaire voorwaarden zijn vaak goed en je stijgt snel in salaris na het eerste jaar.

Welke studie?

quote:

Op maandag 13 februari 2017 19:48 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]

Mijn ervaring (PhD bedrijfskunde) is toch iets anders. Ik heb mijn PhD tijd als erg aangenaam ervaren, wel hard werken (geen 9 tot 5, maar dat is geen probleem als je plezier in je werk hebt), maar ook redelijk veel van de wereld kunnen zien door naar congressen te gaan, veel internationale contacten opgedaan, veel vrijheid en goede secundaire voorwaarden. Het salaris is misschien niet heel hoog, maar prima om van rond te komen (zeker na de eerste salarisschaal, die ik gelukkig kon overslaan). Je moet wel de discipline hebben om jezelf te motiveren en niet de verwachting hebben van snelle successen (publiceren is iets van de hele lange adem met de nodige tegenslagen en frustraties).

Ik heb mijn PhD tijd ook als erg aangenaam ervaren, maar ik had het geluk om in een hele goede groep te werken. Tijdens mijn postdoc kwam ik erachter dat dit niet de norm was. Het frappante is dat ik tijdens die postdoc meer geleerd heb dan tijdens mijn PhD, omdat ik daar pas voor de leeuwen werd gegooid.

Het punt dat ik probeerde te maken, is dat je vooral na je PhD met de jungle van de academische wereld te maken krijgt. Tijdens zo'n postdoc kun je nog in de luwte werken, maar als universitair docent of hoofddocent is het verschrikkelijk aanpoten, om je eigen plekje te bemachtigen. Nu heb ik zelf overigens voor de lastigste weg gekozen (zit ondertussen al weer zeven jaar op mijn derde continent); collega's die hun PhD, postdoc en zelfs facultypositie op een plek hebben gedaan, hebben het aantoonbaar gemakkelijker.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 23:03 schreef KetchupFTW het volgende:

[..]

Welke studie?

Bèta. Ik heb zelf informatica gedaan, maar de promovendi op onze afdeling hebben vaak een wiskunde, natuurkunde, scheikunde of biomedische technologie achtergrond.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 00:41 schreef Lyrebird het volgende:
. Nu heb ik zelf overigens voor de lastigste weg gekozen (zit ondertussen al weer zeven jaar op mijn derde continent); collega's die hun PhD, postdoc en zelfs facultypositie op een plek hebben gedaan, hebben het aantoonbaar gemakkelijker.

Ik weet nooit zo goed wat ik moet vinden van mensen die hun Bachelor, Master en PhD ergens gedaan hebben en daar dan op diezelfde plek ook gaan werken in onderzoek of een onderwijspost. Je hoeft echt niet elke 2 jaar te verkassen, en ik ben ook wel van plan om na m'n PhD me ergens voor een tijdje te 'settelen' als ik die mogelijkheid zou krijgen, maar honkvast, volgens mij word je daar heel erg 'saai' en 'veilig' van in een intens competitieve omgeving, om maar niet op tenen te trappen om je plek weg te geven.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 00:41 schreef Lyrebird het volgende:
Collega's die hun PhD, postdoc en zelfs facultypositie op een plek hebben gedaan, hebben het aantoonbaar gemakkelijker.

Dat zou in de hoge-energiefysica denk ik vrijwel ondenkbaar zijn, na je PhD postdoccen op dezelfde plek.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 11:42 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat zou in de hoge-energiefysica denk ik vrijwel ondenkbaar zijn, na je PhD postdoccen op dezelfde plek.

Ik snap ook niet waarom het bij ons wel gebeurt want eigenlijk iedereen die ik er over spreekt zegt dat het zoveel nuttiger/leuker/handiger is om een beetje flexibel te zijn en andere mensen te leren kennen en op zoek te gaan naar de juiste onderzoeksgroep/collega's voor een specifiek project waar je aan werkt/wilt werken... Die zitten nooit altijd alleen maar een één universiteit waar je toevallig al eerder hebt gewerkt/gestudeerd, zelfs al zit je aan een zogenaamde topuniversiteit, me dunkt

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 11:42 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat zou in de hoge-energiefysica denk ik vrijwel ondenkbaar zijn, na je PhD postdoccen op dezelfde plek.

Dat is ook mijn ervaring en ik vind het ook niet verstandig om op dezelfde plek te blijven hangen. Gelukkig kon ik na mijn promotie ruim een jaar geleden meteen aan de slag als assistant professor (universitair docent) bij een andere universiteit, wat mij tot nu toe ook prima voldoet en ik heb ook nog volop vertrouwen in mijn toekomst

Waarom zou je geen postdoc doen aan hetzelfde instituut als waar je PhD was?

Als je een vaste positie wil moet je naar het buitenland, ook als men daar minder goed is. Ten minste, dat is wat men zegt.

Er valt wel wat te zeggen voor werken met andere mensen, dus andere technieken/apparatuur/methodes.

quote:

Op maandag 13 februari 2017 03:36 schreef Lyrebird het volgende:
Je zou denken dat de academische wereld een soort van Zweden is, met subsidies voor ieder ongemakje, en regels die er op gericht zijn om de zwakkeren in de samenleving het zo aangenaam mogelijk te maken.

Wat een k*tmetafoor zeg

Ik sta open voor suggesties die tot een betere metafoor leiden.

quote:

Op maandag 27 februari 2017 02:11 schreef Lyrebird het volgende:
Ik sta open voor suggesties die tot een betere metafoor leiden.

Het Amerika van Trump natuurlijk.

De Zweedse maatschappij is dan ook een keiharde jungle waarin het systeem totaal gegamed wordt.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 09:27 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ik weet nooit zo goed wat ik moet vinden van mensen die hun Bachelor, Master en PhD ergens gedaan hebben en daar dan op diezelfde plek ook gaan werken in onderzoek of een onderwijspost. Je hoeft echt niet elke 2 jaar te verkassen, en ik ben ook wel van plan om na m'n PhD me ergens voor een tijdje te 'settelen' als ik die mogelijkheid zou krijgen, maar honkvast, volgens mij word je daar heel erg 'saai' en 'veilig' van in een intens competitieve omgeving, om maar niet op tenen te trappen om je plek weg te geven.

Vertel dat maar aan Ben Feringa.

Ja, prima hoor, naar een uitschieter wijzen. Mag.