Nee, nooit gebruikt ook. Ik heb ook altijd te horen gekregen dat ik geen depressie heb, omdat je daar meer dan een ongelukkig gevoel voor nodig hebt. Bijvoorbeeld slecht eten, te veel eten, niet presteren op school of werk, etc. Dat is bij mij nooit geconstateerd, dus heb ik ook nooit anti-depressiva gehad.quote:Op dinsdag 22 november 2016 02:48 schreef Mishu het volgende:
[..]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?
Ik ben eenzaam ja. Ik zou graag meer contacten hebben, maar ik ben heel slecht in contacten vasthouden. Met mensen praten is geen probleem, maar echt vrienden blijven of in contact blijven, bijvoorbeeld na een verhuizen, na het voltooien van een studie, stoppen met een sport, dat kan ik om de een of andere reden niet. Ik snap ook gewoon niet waar het fout gaat. Okee ik ben passief daarin en weet niet goed hoe ik moet handelen, maar anderen nemen ook geen contact met mij op. Ik snap dus niet hoe dat tussen andere mensen werkt.quote:Op maandag 21 november 2016 23:22 schreef Wereldveroveraar het volgende:
Ben je misschien niet zwaar eenzaam?
Toch zou ik het eens bespreken met je huisarts. Lijkt me het proberen waard.quote:Op dinsdag 22 november 2016 20:23 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Nee, nooit gebruikt ook. Ik heb ook altijd te horen gekregen dat ik geen depressie heb, omdat je daar meer dan een ongelukkig gevoel voor nodig hebt. Bijvoorbeeld slecht eten, te veel eten, niet presteren op school of werk, etc. Dat is bij mij nooit geconstateerd, dus heb ik ook nooit anti-depressiva gehad.
Twee dingen waarom ik hier nog ben:quote:Op maandag 21 november 2016 23:17 schreef Stimorol- het volgende:
Wtf man als je zo somber in het leven staat wat doe je hier dan nog? Iets bindt je blijkbaar toch aan het leven.
Bedankt. Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen. Balen dat je je zo voelt. Aan de ene kant ben ik blij dat ik niet de enige ben, maar je vooruitzichten zijn nou niet bepaald hoopgevend.quote:Op maandag 21 november 2016 21:14 schreef 2spooky4u het volgende:
[..]
Hoi
Ik zit sinds het stoppen met een HBO opleiding, circa 15 jaar geleden, ook dag in dag uit in de knoop met mijzelf. Ondertussen ben ik maar van mening dat ik zó complex in elkaar steek, dat er gewoon geen oplossing voor me is.
Ondertussen is er bij mij PDD-NOS geconstateerd, en na vele jaren Parnassia en bezoekjes aan de huisarts, zeggen ze allemaal hetzelfde: door die PDD-NOS ervaar ik het leven als moeilijk/vervelend en krijg ik sombere/depressieve klachten. Advies: het leven zo relaxed mogelijk leven en het leuk maken.
Kan ik er wat mee? Niet echt. Ik zie het meer als een chronische-depressie en een innerlijk diep gewortelde doodswens.
Had ik je topic eerder gevonden dan had ik je kunnen melden dat het roer omgooien of te gaan reizen niet veel zal helpen: de depressie neem je met je mee en uiteindelijk word alles wel een sleur.
Ik heb zelf ook vaak momenten dat ik -iets- anders wil gaan doen. Inderdaad: reizen, leger des heils, een monnik worden in een of ander klooster, etc. Maar wat dat betreft heb ik weer de realisatie dat ik leef in het rijke westen, dak boven hoofd, geld, goed te eten, voorzieningen, alles waar je als mens eigenlijk alleen maar van kan dromen. Dat afstaan zal heel moeilijk voor me zijn. En dan tóch niet gelukkig zijn.
Al moet ik zeggen dat ik "door blijf gaan" voor m'n ouders. Ik vind het altijd zo rot dat verhaal van "ouders horen hun kinderen niet te begraven". Ze zijn ondertussen ook aardig op leeftijd, dus ja, het "wachten" totdat zij beiden er niet meer zijn, zodat ik daarna ook snel pleite kan gaan van deze aardbol ... het is vrij hopeloos allemaal.
Wat betreft die hobbies en dingetjes doen, dagstructuur/ritme, vermaak etc, ik heb het allemaal ook meegemaakt. Het helpt niet, want het is niet eens een tijdelijke fix: alles is gewoon kudt.
Wat betreft vrienden en relaties heb ik ook geen tips, want die twee woorden zijn al alien voor me.
Dus ja, geen tips, maar uh, ik lees met je mee.
Welke mensen? Waarom zou dat je boeien?quote:Op dinsdag 22 november 2016 20:28 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Twee dingen waarom ik hier nog ben:
- Vanwege m'n ouders
- Om de een of andere reden wil ik weten hoe mensen reageren als ik dood zou zijn. Dat kan natuurlijk niet. Om de een of andere reden weerhoudt mij dat ervan om er een eind aan te maken.
Groepstherapie zou wellicht kunnen helpen. Heb het gevoel dat je enorm gesloten bent in het echte leven, waardoor je moeilijk een connectie kan maken in de persoonlijke sfeer.quote:Op dinsdag 22 november 2016 20:26 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Ik ben eenzaam ja. Ik zou graag meer contacten hebben, maar ik ben heel slecht in contacten vasthouden. Met mensen praten is geen probleem, maar echt vrienden blijven of in contact blijven, bijvoorbeeld na een verhuizen, na het voltooien van een studie, stoppen met een sport, dat kan ik om de een of andere reden niet. Ik snap ook gewoon niet waar het fout gaat. Okee ik ben passief daarin en weet niet goed hoe ik moet handelen, maar anderen nemen ook geen contact met mij op. Ik snap dus niet hoe dat tussen andere mensen werkt.
ik zeg dan ook niet 'dat je niks probeert'... maar hooguit dat je eigenlijk geen verandering lijkt te willen.. alles wat je probeert is je niet 'goed genoeg' of vervolgens vind je weer andere zaken om je over te beklagen...quote:Op dinsdag 22 november 2016 20:21 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Dat verwijt , als ik het zo mag noemen, krijg ik vaker. Dat ik niets wil veranderen, maar waar maakt je dat uit op? Ik zeg niet dat ik alles probeer wat aangedragen wordt, maar een deel ook zeker wel.
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.quote:Op woensdag 23 november 2016 11:27 schreef Lienekien het volgende:
Ik krijg toch de indruk dat mensen die in dit topic reageren zich moeilijk kunnen voorstellen hoe het voor TS is dat hij in vrijwel niks plezier heeft. En dat dat al zijn leven lang het geval is. Denk je dat eens in.
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
Jij snapt het ook niet, dus.quote:Op woensdag 23 november 2016 12:03 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.
Opgeven kan idd altijd nog. Mja, een psycholoog kan TS hiermee helpen, mocht Lienekien gelijk hebben.quote:Op woensdag 23 november 2016 12:03 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.
Daar heeft hij weinig vertrouwen in. Maar ik vermoed zelf dat er nog geen psycholoog is geweest die het plaatje duidelijk had. Als TS naar de huisarts zou stappen en zou vermelden dat hij overweegt om er op termijn uit te stappen, dan zou bij die huisarts wel een alarmbel af moeten gaan.quote:Op woensdag 23 november 2016 12:05 schreef embedguy het volgende:
[..]
Opgeven kan idd altijd nog. Mja, een psycholoog kan TS hiermee helpen, mocht Lienekien gelijk hebben.
Het slaat nergens op, maar wellicht om een soort bevestiging te krijgen (of niet) dat er nog wel een paar mensen zijn die om me geven. Volgens mij zou m'n begrafenis nogal sad zijn, met alleen ouders, broertje en enkele ooms, tantes, nichtjes en neefjes en wat collega's.quote:Op dinsdag 22 november 2016 21:14 schreef Stimorol- het volgende:
[..]
Welke mensen? Waarom zou dat je boeien?
Lijkt me echt verschrikkelijk om zoiets in een groep te doen. Ik zou me daar veel te succesvol voor vinden. Mijn (onterechte) ideeen over zo'n groep zijn dat er alleen maar hele vreemde mensen tussen zitten en daar vind ik mezelf niet tussen passen.quote:Op woensdag 23 november 2016 00:08 schreef Wereldveroveraar het volgende:
[..]
Groepstherapie zou wellicht kunnen helpen. Heb het gevoel dat je enorm gesloten bent in het echte leven, waardoor je moeilijk een connectie kan maken in de persoonlijke sfeer.
Ja ik wil daar best over nadenken, maar ik weet niet precies in welke richting je bedoelt. Ik heb een antwoord getypt, maar dat was niet wat je bedoelde. Kan je een voorbeeld noemen over wat voor soort antwoord je verwacht op deze vraag?quote:Op vrijdag 25 november 2016 21:52 schreef mrspoeZ het volgende:
Hoe zou je leven zijn als je morgen wakker zonder al die gedachten die je beperken?
Oh sorry.
Daar wil je niet over nadenken.
klinkt als dysthyme stoornisquote:Op woensdag 23 november 2016 11:27 schreef Lienekien het volgende:
Ik krijg toch de indruk dat mensen die in dit topic reageren zich moeilijk kunnen voorstellen hoe het voor TS is dat hij in vrijwel niks plezier heeft. En dat dat al zijn leven lang het geval is. Denk je dat eens in.
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
Goed dat je aangeeft dat je ideeën onterecht zijn. Want dat zijn ze bijna allemaal. En dat geldt voor iedereen. Mensen in therapie zijn niet raar. Heb zelf groepstherapie gehad en had dat idee ook een beetje. En de eerste weken van de therapie nog steeds. Uiteindelijk besefte ik dat we allemaal heel veel overeenkomsten hadden, ook al hadden we uiteenlopende problemen op het 1e oog. En je bent niet te succesvol voor groepstherapie. Wat is succes volgens jou dan? Dat je een baan en geld hebt? Fijn, Maar tegelijkertijd zie je het leven niet meer echt zitten. Succes is subjectief. Net als alles wat je denkt. Je gedachten vormen JOUW werkelijkheid. Het is niet de werkelijkheid. Besef je dat. En met dat besef komt ook het besef dat al dat denken en malen wat je doet, zinloos is en die vervelende werkelijkheid van jou in stand houd. Dus het is tijd voor actie. Maar niet zo zwart wit of fataal als jij voorstelt. Zelfmoord of alles compleet omgooien. Je moet wel een boel gaan omgooien. Maar dan in stapjes. Je moet weer in ECHT contact met anderen komen (door bijv. (groeps)therapie) om weer tot jezelf te komen. Want jouw kern is gewoon tevreden. Maar daar ben je ver van verwijderd. Ga naar de dokter en vertel je verhaal. Als je het vertelt zoals hier, gaan de bellen echt wel rinkelen.quote:Op vrijdag 25 november 2016 21:50 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Het slaat nergens op, maar wellicht om een soort bevestiging te krijgen (of niet) dat er nog wel een paar mensen zijn die om me geven. Volgens mij zou m'n begrafenis nogal sad zijn, met alleen ouders, broertje en enkele ooms, tantes, nichtjes en neefjes en wat collega's.
[..]
Lijkt me echt verschrikkelijk om zoiets in een groep te doen. Ik zou me daar veel te succesvol voor vinden. Mijn (onterechte) ideeen over zo'n groep zijn dat er alleen maar hele vreemde mensen tussen zitten en daar vind ik mezelf niet tussen passen.
Ik dacht daar ook wel aan, maar dan zou ik ook verwachten dat TS noemt dat hij ook betere periodes heeft.quote:Op zaterdag 26 november 2016 11:49 schreef computergirl het volgende:
[..]
klinkt als dysthyme stoornis
@TS, had jij poos geleden ook niet langdurige hoofdpijn?
Helemaal eens met deze post.quote:Op zaterdag 26 november 2016 11:54 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Goed dat je aangeeft dat je ideeën onterecht zijn. Want dat zijn ze bijna allemaal. En dat geldt voor iedereen. Mensen in therapie zijn niet raar. Heb zelf groepstherapie gehad en had dat idee ook een beetje. En de eerste weken van de therapie nog steeds. Uiteindelijk besefte ik dat we allemaal heel veel overeenkomsten hadden, ook al hadden we uiteenlopende problemen op het 1e oog. En je bent niet te succesvol voor groepstherapie. Wat is succes volgens jou dan? Dat je een baan en geld hebt? Fijn, Maar tegelijkertijd zie je het leven niet meer echt zitten. Succes is subjectief. Net als alles wat je denkt. Je gedachten vormen JOUW werkelijkheid. Het is niet de werkelijkheid. Besef je dat. En met dat besef komt ook het besef dat al dat denken en malen wat je doet, zinloos is en die vervelende werkelijkheid van jou in stand houd. Dus het is tijd voor actie. Maar niet zo zwart wit of fataal als jij voorstelt. Zelfmoord of alles compleet omgooien. Je moet wel een boel gaan omgooien. Maar dan in stapjes. Je moet weer in ECHT contact met anderen komen (door bijv. (groeps)therapie) om weer tot jezelf te komen. Want jouw kern is gewoon tevreden. Maar daar ben je ver van verwijderd. Ga naar de dokter en vertel je verhaal. Als je het vertelt zo als hier, gaan de bellen echt wel rinkelen.
Zou kunnen, symptonen lijken aardig overeen te komen.. Waar ik dan alleen nooit last van heb gehad zijn slaapproblemen, eetstoornissen, verminderde energie, concentratieproblemen.quote:Op zaterdag 26 november 2016 11:49 schreef computergirl het volgende:
[..]
klinkt als dysthyme stoornis
Ja, ik heb m'n hele leven al veel last van hoofdpijn. Ik schat gemiddeld zo'n 6 van de 7 dagen per week. Ik heb last van verschillende soorten hoofdpijn. De doordeweekse hoofdpijn, waar goed mee om te gaan is en waar paracetamol aardig tegen werkt. De weekendhoofdpijn waar ik echt geen oplossing voor heb. En dan nog migraine. De laatste is het meest intens, maar daar heb ik goede medicijnen voor en die komt niet zo heel vaak voor.quote:@TS, had jij poos geleden ook niet langdurige hoofdpijn?
Ja ik weet precies wat er gebeurt als ik naar de huisarts ga en dat vermeld. Dat doe ik dus nooit meer. Verder weinig zin om op in te gaan, maar dat was een vrij traumatische ervaring.quote:Op woensdag 23 november 2016 12:08 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Daar heeft hij weinig vertrouwen in. Maar ik vermoed zelf dat er nog geen psycholoog is geweest die het plaatje duidelijk had. Als TS naar de huisarts zou stappen en zou vermelden dat hij overweegt om er op termijn uit te stappen, dan zou bij die huisarts wel een alarmbel af moeten gaan.
Zie je nog opties?quote:Op zondag 27 november 2016 17:33 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Ja ik weet precies wat er gebeurt als ik naar de huisarts ga en dat vermeld. Dat doe ik dus nooit meer. Verder weinig zin om op in te gaan, maar dat was een vrij traumatische ervaring.
Anti depressiva kunnen zelfmoordgedachten juist extra triggeren.quote:Op zondag 27 november 2016 17:44 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Zie je nog opties?
Als ik jou was, zou ik antidepressiva willen proberen. Dan vertel je je huisarts niet dat je dood wilt, maar het leven niet meer ziet zitten als het zo moet.
Is het experimenteren als je een huisarts vertelt dat je het leven niet ziet zitten? Volgens mij heeft TS ook geen acute zelfmoordneiging.quote:Op zondag 27 november 2016 17:57 schreef Droopie het volgende:
[..]
Anti depressiva kunnen zelfmoordgedachten juist extra triggeren.
Met een half verhaal zelf gaan experimenteren lijkt me een zeer slecht advies.
(oh volgens mij interpreteer ik je advies verkeerd)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |