Jagar, wat een snoetje <3 En heerlijk, zo lunchen met je kindje er gezellig bij!
En Chanty's kindjes <3
Svane, oei! Zou het helpen om bijv. overdag na de voedingen actief met hem te spelen? En helpt het donker en de stilte 's nachts niet mee? Ik heb hier het idee dat dat heel erg mee helpt, in het donker slaapt ie aan 1 stuk door, als het licht is/aan staat, dan doet ie z'n ogen open en is ie heel blij
Ik kan hem 's nachts dus voeden, liggend in het donker, dus ik hoef hem dan niet te verplaatsen en ook geen lampjes aan te doen.
Overdag is er vaak ook een peuter die er om heen rent en herrie maakt
En we spelen ook met hem dan als ie toch wakker is van licht en herrie..
Hier gaat het 's nachts zoals bij Groofsken; baby ligt naast me te slapen, smakt af en toe, dan leg ik hem aan en slaapt ie lekker door. Rond 6 uur poept ie (heel stipt!) en dan geeft C. hem een schone luier, drinkt ie nog wat en slaapt ie ook weer lekker verder. Meestal ergens tussen 9 en 10 uur kom ik eens het bed uit met hem (ohhh, ik ben verwend met het uitslapen <3). Peuter is meestal rond half 9/9 uur wakker, C. staat dan vast met haar op en slaap ik nog heel eventjes verder.
Pukkeltjes (borstvoeding/hormonen inderdaad) hebben we hier ook gehad, dat is nu zo goed als voorbij, paar dagen terug zat er nog eentje op z'n kin, maar niet meer zo z'n hele wangetjes vol!
Wel een beetje vervel op z'n hoofdje, maar dat is ook bijna weg nu.
MM, muggenbulten zijn hier ook altijd heel heftig/groot bij dochter, en als het er veel zijn kan ze er ook echt een beetje ziekig van zijn. Maar afkloppen, dit jaar nog geen gezien! Babyjommen heeft er nog geen gehad gelukkig.
Krampjes zijn zo verdrietig. Ik ben blij dat baby er nu van bespaard blijft. Bij peuter herinner ik me dat het echt door merg en been gaat, het huilen en dat je niets/weinig kunt doen. Hier werkte alleen knuffelen in draagdoek en wandelen maar, dat deden we dan ook uren en uren met haar. We wisselden toen ook telkens af met vasthouden/draagdoek voordat je mee ging huilen van frustratie.. Nu zijn er maar heel soms krampjes en die duren dan gelukkig ook maar heel kort.
quote:
Op maandag 11 juli 2016 14:00 schreef Razztwizzle het volgende:[..]
Twijfelde je daar aan dan
? Eerlijk waar - ik benijd altijd de rust en Zen waarmee je praat over je baby zoveel bij je houden en BV geven en samen slapen. Vind ik zo knap. Het kan mij echt benauwen wanneer baby veel aan mij plakt. Dat een ander dan zo kalm en relaxed blijft vind ik bewonderenswaardig. Ik zou zo graag willen dat ik zo was, maar zo ben ik niet.
Ha ja, hier hebben we ook dagen van (over)vermoeidheid en dat niemand de aandacht krijgt die hij/zij nodig heeft en dat iedereen meer huilt dan lacht. Dat wij blij zijn als het avond is en we met z'n allen het bed in kunnen kruipen...
Het scheelt, voor mij, dat mijn lief ook thuis is, we kunnen alles afwisselen! Zo heb ik ook echt even ontspanningsmomenten voor mezelf, nu bijvoorbeeld, peuter ligt in bed en baby in draagdoek bij lief. Ik kan even iets voor mezelf doen, beetje rommelen in huis of met foto's op de computer. En dan straks ga ik weer lekker babyknuffelen, komt peuter uit bed er gezellig bij zitten en kookt lief het avondeten.
In mijn eentje zou het me ook teveel zijn, ik heb het ook nodig om soms even mijn lichaam voor mezelf te hebben een moment. En uitgerustheid helpt ook veel. Op een dag dat ik moe ben kan ik veel minder aan dan op een dag dat ik me uitgerust voel.