[Reisverslag] Beklimming Aconcagua (6962m) Argentinië

Reisverslag - Beklimming Aconcagua (6962m) Argentinië

Een verslag van de beklimming naar de top van de Aconcagua in Argentinië, de hoogste berg buiten Azië.
Hoewel ik hier 'beklimming' zeg, is dit geen technische berg dus je kunt (met behulp van stijgijzers) zonder touwen de top bereiken.

Deze reis heb ik geboekt bij Mountain Network en met een team van 12 man gaan we proberen de top te bereiken.
We doen de False Polish route, waarbij we via de Vacas vallei omhoog gaan en via de Horcones vallei weer terug naar beneden.
Alles in Argentinië is door een lokale organisatie geregeld.

Na aankomst in Mendoza hebben we een ontmoeting met de 3 gidsen en krijgen we uitleg over wat we de komende weken kunnen verwachten. Tevens wordt er door de gidsen nagekeken of je wel de juiste uitrusting bij je hebt, als hun vinden dat iets niet warm of stevig genoeg is moet je nog wat anders gaan kopen / huren.

Als we de volgende ochtend in het hotel bepakt klaar staan om te vertrekken, heeft de gids slecht nieuws.
Een brug tussen Mendoza en Penitentes is door een modderstroom weggevaagd, waardoor we vandaag Mendoza niet kunnen verlaten.

In het reisschema hebben we 2 reservedagen staan, maar het is jammer om ze al te moeten gebruiken als je nog niet met de wandeltocht begonnen bent.
Op het einde van de dag heeft hij goed nieuws. Het leger is bezig om een omleiding te maken, waardoor we de volgende dag al kunnen vertrekken.

's Ochtends haalt de gids onze paspoorten op om de klimvergunningen te regelen. Deze kosten ¤700 per persoon.
Zodra hij terug is, laden we een onze bagage in een busje en rijden we in 3 uur naar het skidorpje Penitentes.
Dit dorpje is in de zomer vrijwel verlaten, op de paar klimmers / wandelaars na die het Aconcaguapark in willen gaan.


Roodkraaggorsen in de wind

Dag 1: Punta de Vacas (2400m) - Pampa de Leñas (2800m)
Een makkelijke wandeling vooral ook omdat we tot het basiskamp nog onze dagrugzakken dragen, de zware uitrusting wordt gedragen door muilezels.


Hagedis


De Vacas vallei


Ezels met onze bepakking

Dag 2: Pampa de Leñas (2800m) - Casa de Piedra (3200m)
Vandaag hebben we voor het eerst zicht op de Aconcagua, hij lijkt nog ver weg.


De Aconcagua


Kamp - Casa de Piedra


Een Grijskapsierragors

Dag 3: Casa de Piedra (3200m) - Basiskamp Plaza Argentina (4200m)
Een vrij pittige wandeling, aangezien we 1000 meter stijgen en het effect van de hoogte nu wel merkbaar begint te worden.
In het kamp krijg ik ook hoofdpijn, het eerste teken van hoogteziekte. 's nachts word ik ook een paar keer wakker terwijl mijn hart als een gek te keer gaat, maar als ik dan een paar keer diep adem haal gaat mijn hart weer langzamer kloppen en val ik rustig in slaap.


Links de Aconcagua (6962m) en rechts Ameghino (5883m), tussen deze 2 bergen zullen we omhoog lopen.


Een Arreiro die de ezels opdrijft.

Dag 4: Plaza Argentina (4200m) rustdag
In het basiskamp hebben we de beschikking over een 'grote' eettent waar tafels en stoelen in staan.
Hier verblijven we de langste tijd.
Tevens moet je ook veel drinken om beter te acclimatiseren, dus ik ben vandaag bezig met veel thee drinken en plassen.

Vandaag moeten we ook een verplichte medische keuring ondergaan, waarbij de bloeddruk en zuurstofsaturatie wordt gemeten.
Mijn waardes: Bloeddruk 90 / 150 en 86% SPO2
Dit zijn normale waardes op deze hoogte, dus ik krijg toestemming om verder te gaan.
Eén van de teamleden heeft een veel te hoge bloeddruk en krijgt medicijnen om dit te verlagen.


Basiskamp - Plaza Argentina (4200m)

Dag 5: Plaza Argentina (4200m) - Kamp I Polacos (4900m) - Plaza Argentina (4200m)
Vandaag krijgt iedereen een zak uitgereikt met al het eten (voor 7 dagen) wat je in de hoogtekampen nodig hebt. Je hoeft dit niet zelf te koken, maar moet het wel zelf tillen.
Aangezien we 2 keer naar kamp 1 gaan lopen, kun je het gewicht over 2 dagen verdelen. Ik besluit om vandaag die zak met eten en nog wat persoonlijke spullen mee te nemen en kom uit op ongeveer 18kg.
In kamp 1 worden alle spullen overgezet in stevige zakken die vastgezet worden met zware stenen.


Over een gletsjer weer terug naar beneden. Al het ijs op deze berg is in de vorm van 'penitentes', mooie rechtopstaande vormen die door de wind uitgesleten zijn.

Dag 6: Plaza Argentina (4200m) rustdag
Voor geld is er van alles te krijgen in dit kamp waaronder: wifi, telefoonbereik en douches.
Omdat dit de laatste mogelijkheid is, besluit ik om vandaag een douche te nemen. Tevens ook de duurste die ik ooit op een camping heb betaald (15 US dollar).


Een douche nemen voor 15 US dollar.


Het teamlid met te hoge bloeddruk kreeg dit ondanks de medicijnen niet naar beneden en wordt nu met een helicopter geëvacueerd.

Dag 7: Plaza Argentina (4200m) - Kamp I Polacos (4900m)
Vandaag moet je alles wat je in de hoogtekampen niet nodig hebt in je duffelbag / flightbag doen. Dit wordt door ezels naar beneden gebracht en aan de andere kant weer omhoog gebracht naar basiskamp Plaza de Mulas.


Als bescherming tegen de zon en de stof heb ik een Buff over mijn gezicht. Ook heb ik hier al mijn zware kunststofschoenen aan, mijn bergwandelschoenen (b/c) worden door de ezels naar het andere basiskamp gebracht.


Zo ziet de ondergrond er bijna de hele tijd uit, stenen en ijs.

Dag 8: Kamp I Polacos (4900m) - Kamp II Guanacos (5400m) - Kamp I Polacos (4900m)
Een acclimatisatietocht naar kamp II, waar we weer wat spullen achterlaten.


Kamp I Polacos (4900m)


De 'kattenbak', omdat er geen afval mag achterblijven doen we onze behoefte in deze tent. We moeten eerst buiten plassen en dan papier op de grond leggen en daar je behoefte op doen, als je klaar bent het papier opvouwen en in de vuilniszak stoppen. Deze worden door dragers weer naar het basiskamp gebracht.

Dag 9: Kamp I Polacos (4900m) - Kamp II Guanacos (5400m)
Dezelfde wandeling als gisteren, maar omdat je precies weet wat je tegen komt en waar je pauzeert vind ik het wel makkelijker.


Uitzicht op Kamp I, je kunt nog net de tentjes zien liggen.

Dag 10: Kamp II Guanacos (5400m) rustdag
Vandaag ben ik veel aan het rusten in de tent, lekker uit de wind in mijn warme slaapzak.
Wel maak ik nog een kleine wandeling iets hoger de berg op, waar ik uitzicht heb op de route die we morgen gaan lopen.


Kamp II Guanacos (5400m)


Zicht op de top, rechts net over de rand ligt kamp III.


Goed bericht, de dag dat we naar de top gaan (15 feb.) wordt het erg goed weer. Een dag later zal het erg hard waaien op de top.

Dag 11: Kamp II Guanacos (5400m) - Kamp III Cólera (5900m)
Aangezien we nu alles in één keer mee moeten nemen weegt mijn rugzak weer ongeveer 18kg.
Als we willen vertrekken krijgt één van de teamleden ademhalingsproblemen. Onder begeleiding van een drager gaat ze terug naar het basiskamp en gaat daar met een helicopter terug naar het begin van het park.

Je begint het gebrek aan zuurstof nu echt te merken, maar aangezien we in een rustig tempo lopen is het wel vol te houden. Vlak voor kamp III gaat het wel steil omhoog, waardoor je blij bent als je het plateau op stapt en alle tentjes ziet staan.


Kamp III Cólera


Uitzicht richting Chili

Dag 12: Kamp III Cólera (5900m) - Top (6962m) - Kamp III Cólera
Om 3.30 uur worden we wakker gemaakt met een liter warm water zodat we kunnen ontbijten, om 5 uur moeten we gereed staan om te vertrekken.
We vertrekken met 8 man en 3 gidsen naar de top. Onderweg besluiten er 3 om niet meer verder te gaan en terug te lopen naar het kamp.
Ik vind dit het zwaarste wat ik ooit op sportieve vlak heb gedaan en om de 20 meter moet ik een paar flinke ademteugen nemen om voldoende zuurstof binnen te krijgen.
Als we bij een afgebroken hut (Independencia, nu nog een hondenhokje) op 6350m aankomen begint de zon goed te schijnen, hier zet ik mijn skibril op en moeten ook de stijgijzers om.

Een stuk hoger en een flinke traverse verder komen we bij de zogeheten Canaleta aan, hier houden we een iets langere pauze. Het gaat hier steil omhoog, maar men zegt dat als je dit zware stuk gehaald hebt, dat je dan de top wel haalt.
Ik begin hier iets langzamer te lopen dan de andere 4 deelnemers en kom ongeveer 10 minuten na hun aan op de top.


De top gehaald.


De 'South Face' van de Aconcagua.

Als we naar beneden gaan maak ik een misstap en glij 15 meter langs een sneeuwhelling naar beneden. De gids staat vrijwel meteen naast me en ik kan hem vertellen dat ik niets mankeer. Samen met hem loop ik horizontaal door de sneeuw om weer op het pad te komen. Daar aangekomen wordt hij door 2 personen in het Spaans aangesproken, ik weet niet wat er gezegd wordt maar als we 5 meter verder een hoekje omlopen ligt daar een man op de grond die gereanimeerd wordt.

Het is een oude Japanner van 76 jaar die een hartaanval heeft gekregen. Het reanimeren heeft geen zin meer en onze gidsen helpen de klimpartner van de overleden persoon met het bereiken van de hulpdiensten.
Later heb ik nog op internet gelezen dat die man daar nog zo'n 5 dagen gelegen heeft voordat hij naar beneden gebracht kon worden.
pers bericht

Totaal heeft het me 4 uur gekost om van de top terug in het kamp te komen, ik ga nog een beetje eten en ga zo snel mogelijk slapen.

Dag 13: Kamp III Cólera (5900m) - Basiskamp Plaza de Mulas (4300m)
Zoals verwacht is het vandaag hard gaan waaien. We moeten met 3 man één tent afbreken, waarbij één persoon continu moet zorgen dat de tent niet weg waait.
De wandeling naar het basiskamp is erg makkelijk, zeker op de puinhellingen waar je recht naar beneden kunt 'skieen'.


Op weg naar beneden.


De Horcones gletsjer


Basiskamp - Plaza de Mulas (4300m)


Nog even door het ijs heen.

Dag 14: Plaza de Mulas (4300m) - Puente del Inca (2850m)
Geen fijne dag, de zon komt pas laat te voorschijn waardoor het lang koud blijft.
We moeten ook 24km afleggen door een saaie vallei. Je komt alleen maar stenen en stof tegen en we zijn 7,5 uur bezig om naar de uitgang van het park te komen.
Tussendoor houden we nog pauze bij kamp Confluencia (3400m), waar we meloen en ranja krijgen.

Bij de uitgang van het park gaan we weer met een busje naar Penitentes, waar we kunnen douchen en uitrusten.
's Avonds lekker een Argentijnse steak en met wat biertjes vieren dat alles goed verlopen is.


Lopen door een droge rivierbedding.


Twee dagen terug stonden hierboven op de top.


Een parkranger en onze gids handelen wat formaliteiten af, waarna we een stukje van de duurbetaalde permit als souvenir meekrijgen.

[ Bericht 6% gewijzigd door victorinox op 29-01-2018 23:38:01 ]

quote:

Op maandag 21 maart 2016 10:13 schreef SeLang het volgende:
Wat een prachtig verslag! En wat een schitterende trek! En complimenten dat je het volbracht hebt

Toen ik begon met lezen dacht ik: oeps! die stijgen veel te snel. Maar daarna volgde dan een goede acclimatisatieperiode rond 4200m en dan nog eens iets korter rond 4900m voordat je verder gaat. Toch zal je af en toe flinke koppijn hebben gehad en het verbaast me ook niet dat niet iedereen het heeft gehaald. Nog Diamox geslikt?

Alleen de eerste 2 dagen in het basiskamp hoofdpijn gehad, daarna heel licht bij flinke inspanning.
Ik had wel Diamox bij me, maar heb het niet gebruikt.

quote:

Hoe deden jullie het trouwens met water? Sneeuw smelten? Het is daar wel erg droog. Of brengen ze dat met ezels naar de kampen? (incl het hoogste kamp?) Hoeveel liter dronk jij op een dag?

Tot en met het basiskamp kon je gewoon water tappen. Het wordt met buizen van een stroompje naar het kamp gebracht.
In kamp I Polacos wordt het water uit een stroompje gehaald vlakbij het kamp.
In kamp II en III wordt sneeuw of ijs gesmolten. Dit werd door de gidsen gedaan.

Het advies was om 5 liter water per dag te drinken. In het basiskamp was dit makkelijk te doen omdat je dan met zijn allen de hele dag in een grote eettent zit. Maar in de hoogtekampen was het lastiger omdat je dan telkens je tent uit moet om in de koude wind water te halen.

Ook begon mij de thee en sportdrank wat tegen te staan, dus ben ik wat meer cup-a-soup gaan drinken.

quote:

En begrijp ik het goed dat de tenten er al staan en dat je die dus niet hoeft te dragen?

De tenten hoefden we niet te dragen, maar moesten we wel opzetten. En als je ervoor betaalde zetten de gidsen/dragers de tenten op.

Je hoefde alleen maar je eigen persoonlijke spullen en eten te dragen.
De tenten, kookspullen en brandstof werden door 2 dragers meegenomen.

Je kon het jezelf ook makkelijker maken door spullen naar boven te laten dragen. Maar dit was erg duur, ongeveer 150 US dollar per 10kg per kamp.


De tentjes waarin we met 2 personen in sliepen, The North Face VE25. Je moest ze niet met haringen maar met stenen vastzetten.

quote:

Ow, en die vogeltjes komen me bekend voor

Ja, vooral de roodkraaggors zal je ook vaak tegengekomen zijn.

quote:

Op maandag 21 maart 2016 12:42 schreef flipsen het volgende:
Poeh, heftig! Geloof niet dat ik het je na ga doen, ik kijk als ik in de buurt ben wel even vanaf de weg (net na Puente del Inca) naar de top

Klopt ja, op de terugweg was dat het laatste punt waar we hem konden zien. Je moet wel snel zijn, want het is maar een kort stukje.

[ Bericht 1% gewijzigd door victorinox op 30-01-2018 07:27:44 ]

quote:

Op maandag 21 maart 2016 18:26 schreef Postbus100 het volgende:
Wow Echt te gek! Maak je vaker dit soort tochten? En wat voor sport doe je in Nederland dat je zo'n goede conditie en uithoudingsvermogen hebt? Heel tof, heb genoten van je verslag!

De laatste jaren maak ik bijna altijd meerdaagse wandeltochten met bepakking, alleen niet op zo'n extreme hoogte.
In 2013 heb ik de Kilimanjaro (5895m) beklommen waarna ik nog wel een hogere berg wilde pakken.
Dus ik heb me 3 jaar voor kunnen bereiden op deze tocht. (Ik wilde hem eigenlijk vorig jaar al doen, maar toen waren er uiteindelijk te weinig deelnemers en ging het niet door (bij een andere organisatie)).

Als voorbereiding heb ik ook 2 klimcursussen gedaan bij de NKBV (C1 & C2 sneeuw en ijs).

Normaal ga ik 2x per week baantjes zwemmen en in de weekenden wandelen (met bepakking).
Speciaal voor deze tocht ben ik vorig jaar begonnen met hardlopen, in de laatste twee maanden 2x per week 10km.
En de laatste zes weken ben ik 1x per week naar de Wilhelminaberg in Landgraaf gegaan, om daar met 18kg bepakking de trap op-en-neer te lopen (95m hoogteverschil).

quote:

Op maandag 21 maart 2016 19:30 schreef Postbus100 het volgende:

Wat wordt je volgende project?

In ieder geval niet meer zo hoog, ik heb gemerkt dat dit het hoogste is wat ik kan bereiken. Tevens vind ik het leuker om een tocht te maken waarbij je elke dag verder gaat en weer andere landschappen ziet. Hier ging het alleen maar om de top en het uitzicht bleef hetzelfde.

Volgend jaar waarschijnlijk rondtrekken in Nepal, daar ben ik nog niet geweest en het is veeeel goedkoper.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2016 19:27 schreef LordLynx het volgende:
Gave tocht hoor, klinkt wel als ruiger dan ik zou aankunnen. Wat was je nou totaal een beetje hiervoor kwijt?

Expeditie: ¤3475,-
Vliegticket: ¤1000,-
Klimpermit: $727,- US Dollar
Expeditieschoenen: ¤700,-
Slaapzak dons: ¤700,-

Dit zijn de kosten en de duurste spullen, de meeste andere wandelspullen had ik al in huis.

quote:

Zelf wil ik volgend jaar de Kili gaan proberen te beklimmen, heb je daar ook zo'n mooi verslag van toevallig?

Nee, helaas. Ik had hem gelopen via de hele mooie Machame-route.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2016 19:41 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Ik ben even zo vrij om uit het algemene bergwandeltopic te quoten:

[..]

Bedankt.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2016 09:37 schreef SeLang het volgende:

Maar goed, die duizenden euri voor Aconcagua zijn goed besteed geld imo. Daar kijk je de rest van je leven met veel plezier op terug. Er zijn ook niet veel plekken waar je relatief makkelijk zo hoog kunt komen. Mooie once in a lifetime ervaring.

Zeker, en mijn collega's zeggen nu dat ik mijn hoogtepunt al gehad heb.

Weet je trouwens wat voor een gors / finch het volgende vogeltje is?



[ Bericht 5% gewijzigd door victorinox op 30-01-2018 07:30:27 ]

quote:

Op woensdag 23 maart 2016 13:09 schreef SeLang het volgende:

[..]

Volgens mij een Greater Yellow-Finch

Ja dat is hem, dank je.
Ik heb alleen een vogelboek van Europa en het is lastig zoeken op internet.