Dolce Gusto van Nestlé #4

Op FOK! zijn er nogal wat koffieliefhebbers. Zo heeft de Nespresso een eigen topic en is er zelfs een slowchattopic voor de liefhebbers van koffie. Eerder schreven we al over de Senseo.

http://frontpage.fok.nl/review/485/1 en http://frontpage.fok.nl/review/6476/-Hot-Chocolate-en-Espresso.html en http://frontpage.fok.nl/review/3843

Na de introductie van een nieuw koffieconcept van Nestlé, de Dolce Gusto, is het tijd voor een review. De redactie van de Frontpage schreef de volgende review over dit apparaat.

Decennia lang bestond de Nederlandse koffiewereld uit weinig meer dan het conventionele koffiezetapparaat met de doodgewone filterkoffie. Heel Nederland zette een doodgewoon 'bakkie pleur' en er zat maar weinig variatie in de koffieconsumptie. Pas eind jaren tachtig, begin jaren negentig, werden de wat meer exotische koffiesmaken populair in allerlei uitgaans- en horecagelegenheden. Met de komst van de Senseo werd de 'saaie' traditie radicaal overboord gegooid. Met meer dan 10 miljoen verkochte exemplaren is het apparaat de absolute nummer één in de koffiemarkt; de padjes vliegen de winkel uit en er komen nog steeds allerlei nieuwe smaakvariaties voor de Senseo op de markt. Voor andere fabrikanten is de opmars van de Senseo een teken geweest dat de Nederlandse markt rijp is voor allerhande nieuwe koffieconcepten. Zo timmert Nestlé met espressomerk Nespresso (What Else?) al jaren aan de weg in het duurdere segment en supermarktconcern Ahold probeerde de Senseo te lijf te gaan met de PuC. Met wisselend succes overigens, want de PuC is stilletjes weer verdwenen van de markt. Alleen de Nespresso wint nog steeds aan populariteit, ondanks de hoge aanschafprijs van het apparaat en de relatief dure cupjes (rond de 30 cent per kopje). Voor het moederconcern Nestlé in ieder geval het teken dat de Nederlandse markt wel in is voor een nieuw apparaat. Ze introduceren een nieuw koffieconcept: De Dolce Gusto.



De Dolce Gusto is een beetje een vreemde vogel in de koffiewereld. Het apparaat lijkt allereerst niet echt op zijn concurrenten. De vormgeving lijkt nog het meest op een soort kip of andere vogel. Ook in de reclamespotjes, die Nestlé uitzendt, wordt het apparaat als een soort dier neergezet, dat door een stel kuikentjes (de verschillende kopjes koffie) wordt achtervolgd. Daarnaast werkt het apparaat behoorlijk anders dan de grote concurrenten Senseo en Nespresso en lijkt het meer op de PuC van Ahold. De koffie wordt met redelijk grote cups in het apparaat geplaatst en sommige smaken worden vergezeld met een cup met melkpoeder. Per smaak (er zijn er vijf) moet er minstens een cup in het apparaat worden geplaatst, eventueel gevolgd door een tweede cup met melkpoeder. Bij een Café Macchiato doe je bijvoorbeeld eerst de cup met melk in het apparaat en daarna pas de koffie. Het bereiden van een Macchiato duurt ongeveer 45 seconden zodra het apparaat klaar is voor gebruik (een opwarmtijd van ongeveer een minuut). Normaal wordt in reclamespotjes een ideaalbeeld geschetst; de cappucino heeft altijd een flinke laag melkschuim en qua opbouw ziet de koffie er schitterend uit. Jammer genoeg is dan het resultaat thuis behoorlijk teleurstellend. Bij de Dolce Gusto is hier echter geen sprake van! Het schuim is behoorlijk stevig en ook qua uiterlijk ziet de koffie er geweldig uit. Het meest belangrijke is natuurlijk de smaak en die doet absoluut niet onder voor de professionele apparaten.



Het design van het apparaat zal veel mensen bevallen. De Dolce Gusto is wel wat aan de grote kant, zeker in vergelijking met zijn concurrenten, en neemt door de bolle vorm meer ruimte in dan eigenlijk nodig zou zijn. Daarnaast ziet het apparaat er bijzonder gelikt uit, maar voelen sommige onderdelen niet erg sterk aan; dat geldt met name voor de verstelbare kophouder en het dekseltje van het waterreservoir. Toch zijn dat slechts details, in het algemeen oogt het apparaat solide en gebruiksvriendelijk.
Doordat je verschillende formaten koffie klaar kunt maken (een kleine espresso of een grote latté) is het erg handig dat je de standaard -waar je je kopje op zet- kunt verstellen. Je voorkomt hiermee gespetter en het resultaat ziet er ook netter uit. Door het ontwerp wordt het apparaat -in tegenstelling tot de padhouder bij de Senseo- nauwelijks vies. Daarnaast kun je het apparaat in één keer voorzien van ruim een liter water, zodat je het reservoir niet continu hoeft bij te vullen. Qua bediening is het overigens wel onhandig dat je zelf moet bepalen wanneer het apparaat klaar is met de bereiding; je moet erg opletten dat je koffie niet te waterig of juist te sterk wordt.



Bij aanschaf van de Dolce Gusto (verkrijgbaar in zwart, wit, zilver en rood), krijg je een proefverpakking met zestien cups in verschillende smaken, een glas om Latté in te maken en een 'gewoon' koffiekopje met schotel. Ook krijg je een soort klein afvalcontainertje voor de gebruikte cups. De meegeleverde gebruiksaanwijzing is wat warrig, maar het apparaat werkt intuïtief genoeg om snel je eerste kop koffie te kunnen zetten. Er zijn allerlei accessoires verkrijgbaar voor de Dolce Gusto (zoals Nestlé dat ook beschikbaar heeft voor de high-end Nespresso), zoals kopjes, schoteltjes en een beperkt aantal aanvullende onderdelen. De Dolce Gusto is verkrijgbaar vanaf 129 euro en is daarmee veel duurder dan de goedkope versie van de Senseo. Echter, Senseo zit ook niet stil en heeft een variant ontwikkeld waarmee ook melk opgeschuimd kan worden; deze kost rond de 179 euro en is dus juist duurder dan de Dolce Gusto.



De prijs is voor een 'gewoon bakkie pleur' aan de hoge kant en is vergelijkbaar met de koffie van de Nespresso, zo'n 30 cent per kopje. De smaken waarbij ook een cupje melk nodig is zitten zelfs rond de 60 cent per kop. Dat is een flink bedrag, maar het eindresultaat is zowel qua presentatie als smaak goed vergelijkbaar met hetgeen je in menig horecagelegenheid krijgt voorgeschoteld voor twee of drie euro. De Dolce Gusto is daarmee zeker geen apparaat om voor je hele verjaardagsvisite drie kopjes koffie te zetten, maar wel om eens lekker van te genieten. De Dolce Gusto zal zijn plek op de Nederlandse koffiemarkt moeten veroveren (zeker omdat de cups niet bij de Albert Heijn te koop zijn), maar voor de liefhebber van de cappuccino, macchiato en dergelijke is het apparaat zeker een must-have.

Fabrikant: Krups Adviesprijs: 129 euro

Wat een idiote lap tekst in de openingspost, wie leest dat nou?

In d folder staan ook enkel de pads in de bonus, niet capsules.