Vreemdgaan is fout (of niet)

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:13 schreef AlwaysHappy het volgende:
Dit dus. Ik ga het niet eens meer proberen, volgens mij kickt hij alleen maar op de aandacht die hij krijgt. Beetje troll gedrag. Merk dat ik me echt begin te irriteren aan die plaat voor zijn kop en zijn denkwijze, dus beter om hier af te haken Rest, succes met het debatteren!

Ik irriteer me ook aan het gezeur.

Wijze keuze

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 21:27 schreef Wanderingwhy het volgende:
TS; je laat me denken aan het sprookje van De nieuwe kleren van de keizer. En jij bent hier de keizer.

Leuk dat je in sprookjes geloofd

Is toch geen sprookje over vreemd gaan ?

Het is alvast naakt, dat is een goede start

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:38 schreef Audreyoot het volgende:
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?

In de context, die je daar schetst, zoals je die schets, voel ik ook niet meteen begrip voor het vreemdgaan. Dus nee, in dat geval niet. Soms wel, soms niet. In die situatie niet. Volgens ik die situatie momenteel, lees hé.

Forby en Erdome laat ik links liggen (die onzin klikt niet). Ik zal te rechts zijn

Maar op deze comment wil ik graag nog even reageren. Vond die mooi om lezen.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
Daarnaast vraag ik me ook af of je het boek van de wachter niet een heel klein beetje gelezen hebt zoals je het wil lezen. Hij argumenteert dat mensen egoïstischer geworden zijn in de liefde en dat ze sneller voor zichzelf zullen kiezen in plaats van voor de relatie. Hij zegt ook dat hij zeker als er kinderen zijn, zou willen dat mensen een relatie niet bij de eerste kink in de kabel zouden opgeven.

Klopt

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
Maar hij zegt nergens dat je bij elkaar moet blijven als je zo ver uit mekaar staat dat de enige oplossing is om er een tweede relatie op na te houden.

Klopt ook. Dat is/was een beetje mijn 'stoute' insteek

Wat ik persoonlijk mistte in het boek van Dirk, is dat hij liefde bv ook aan seks sterk koppelde. Terwijl ik liefde niet zo zie (maar dat is een andere discussie). Was even van plan hem een korte brief hierover te schrijven (als reactie op het lezen van zijn boek). Maar heb dit zo gelaten. De man heeft het druk genoeg. En geen behoefte aan dergelijke 'kritiek', lijkt me. Ik ben het niet helemaal eens met zijn verwoordingen. Maar ik volg wel zijn gevoel.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
Dat bedoelt hij ook met 'vroeger was het niet beter'. Vroeger, toen mensen gewoon ondanks alles bij mekaar bleven omdat scheiden not done was, was het niet beter.

Klopt.

Maar nu daarom ook niet

Zie bv het consumentisme in de liefde.
Tja, wat is liefde...

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
Bovendien 'vroeger waren er niet zoveel scheidingen' gelijkstellen aan 'vroeger was er niet zoveel liefde die stuk ging' is gewoon een tang op een varken. Vroeger betekende scheiden als vrouw dat je geen geld kreeg, dat de kinderen bij de vader bleven en je maar moest hopen dat je ze nog mocht zien en bovendien door iedereen aangekeken worden als 'die slet die gescheiden is /die vrouw die haar man niet kon geven wat hij wou'. Als man was je degene die zijn vrouw liet zitten of degene die niet man genoeg was voor zijn vrouw.

Akkoord

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
En toen dat wat veranderde, bleef scheiden vaak iets wat 1)heel duur en ingewikkeld was voor Jan Modaal en 2)toch weer een maatschappelijk stigma had, zeker met kinderen want 'dan ben je een slechte ouder als je niet samenblijft'3) je als man vaak de kinderen maar kan zien als de moeder dat ook wil.

Ja, dat speelde ook wel ergens wel. Volgens je het je aantrok. Hangt van je perspectief en de situatie af. Vele variabelen zijn mogelijk. Vanuit het perspectief van het kind bezien, vind ik het mooier als de ouders samen kunnen blijven. Dat is beetje hetzelfde als zeggen in een relatie ga je niet vreemd (dat is ook mooier)

Maar ga je eens vreemd, of ben je het kind van een gescheiden ouder (of je scheidt als ouder, het kind dient die scheiding maar te verwerken). Tja, dan is dat de andere/nieuwe situatie hé. Waar er ook liefde kan zijn. Waar "begrip" voor opgebracht kan worden.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:43 schreef MarieAlice het volgende:
Het is nog niet zo recent dat co-ouderschap quasi-standaard en een scheiding redelijk mainstream is. En dat brengt inderdaad z'n uitdagingen in de positie van het kind met zich mee, maar die vaak voorkomende situaties uit de jaren vijftig zestig, waar werd vreemdgegaan en mensen soms zelfs een heel ander onecht gezin hadden maar men wel gewoon getrouwd bleef hadden dat ook.

Ik keur vreemdgaan op zich niet goed (laat dat duidelijk zijn). Echter kan ik wel mijn geweer van schouder verleggen. Stel dat ik merk dat het kind of bv de relatie er meer GEBAAT bij is, dan uiteindelijk GESCHAAD. Dan pleit ik voor.

Ik zie het niet zwart/wit.

Heb er geen vast oordeel over (al strooi ik soms wel met wat beelden en indrukken, waardoor ik nu ook al ergens het loze verwijt krijg, een troll te willen zijn. Lol.)

Het perspectief bepaalt steeds mijn waarheid.
Omdat iedere waarheid gedeeld is.
En iedere waarheid ook aan een "context" onderhevig is.

Zonder die context, bestaat een waarheid niet voor me.

Neem bv moorden. Is dit ok ? Nee (zou je zeggen). Daarvoor wordt je opgesloten.
Maar in tijden van oorlog, ben je plots een held ?

Rare logica, dus terug.

Waarheid verandert door context.

In het geval van "vreemdgaan" heb ik dat ook.
Maar ik mis dergelijke wederkerig inzicht wat (vnl bij Forby, Erdome, AlwaysHappy ten dele)

Maar bon.

Voor mij hoeft niet zo nodig over alles geoordeeld te worden (al ontsnap je daar ergens maar moeilijk aan, in een debat). Dat begrijp ik. Oordelen is ook kleuren. Plaatjes inkleuren. Aan kleur (bv voorkeur, afkeur) aan iets mee geven. Zonder kleur, blijft elk blaadje maagdelijk wit. Niets. En 'niets' dat schrijft nu eenmaal niet zo lekker

Tja, die Dirk De Wachter. Ben eens benieuwd of hij met een derde boek uitkomt (of is dit al uit ?). Paul Verhaeghe heeft een nieuwe. Ik geraak echter voorlopig niet echt aan lezen. Zoveel andere 'vreemde' dingen om te doen

Oh ja, daarnet een film ontvangen 'Love 2015'. Een drama over liefde en seks. Ziet me er redelijk donker uit. Die film zou misschien best passen in dit debat. Heb even kort het einde gezien. Vond dit vrij ontroerend. Al heb ik wel nog totaal geen idee over de film zelf. Er wordt redelijk veel in geneukt. En vrij open gefilmd. Lijkt wel een porno film, maar dan met iets meer inhoud (psychologie). Of hij ook goed is, geen idee.

Wat zegt imdb erover ?

Momenteel 6/10

Te doen dus...

Groetjes,
JTL

[ Bericht 9% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 22:43:36 ]

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Het is natuurlijk wel een beetje vreemd om een debat te openen als je niet wil dat er geoordeeld wordt...

Ik wil hier graag nog even op reageren. Ik hou van je schrijfstijl. De energie die je (ermee) uitstraalt. Je voelt fijn aan. Als mens.

Dat laatste is ook iets wat speelt (in een debat als deze). Als ik bv de laatste antwoorden van 'Erdome' lees, voel ik een soort van akeligheid. Lees ik de antwoorden van 'Forby' een soort van hardheid (hard oordeel). En dat gevoel (oordeel) wordt alleen maar erger. Wordt er jammer genoeg niet beter op. Een gevoel dat vermoedelijk wederzijds zal zijn. Dan laat je beter los. Of de Hel (voor elkaar) wordt de ander. Zie Sartre.

Los van de inhoud (waar je over praat) voel je in zo een debat ook de "mens" wat naar boven komen drijven. Een bepaald energieveld (emotie, weerstand, liefde, haat, begrip en/of onbegrip). Je voelt die energie. Ik hou van een energieveld dat 'open' is. Dat is er, of is er niet. Ik hou zowel van niets als iets.

Ergens zit je (of alvast ik) vaak te peilen van. Waar zit het begrip ? Waar is hier het begrip aanwezig ? Is dit bv een redelijk tolerant mens. Of totaal niet. Hoe voelt die ander in (in dit debat). Het is moeilijk te verwoorden. Schrijven heeft voor mij iets van een gevoel. Je voelt anderen erin en ermee aan. Je speelt (of bespeelt) daarmee ook iets. Jij voelt aangenaam voor. Alvast veel aangenamer dan die Erdome of Forby. De rest zit er wat tussen in...

Dus inderdaad, in een debat is het "normaal" oordelen te verwachten. Dat is even "normaal" als dat vreemdgaan iets "fout" is. Maar er is zoveel meer. Dan het verwachtte. Mogelijk.

Je hebt inhoud en je hebt vorm. Net zoals je emotie en verstand hebt. In het beste geval houd je die twee zoveel mogelijk gescheiden. Een debat geraakt inhoudelijk niet verziekt door eigen emoties. Het debat blijft emotie vrij (vrij van emotie). Net zoals je liefde vrij kan laten van seks. Heel zuiver en puur. Die zuiverheid is moeilijk.

Omdat we (inderdaad) tenslotte allemaal maar mensen zijn. Allemaal mensen met onze eigen oordelen, kleuren, projecties, emoties, weerstanden en ga zo maar door. Dat vat is inderdaad heel complex. Toch kan dergelijk vat ook heel luchtig worden. Wanneer je meer loslaat. "Begrip" is daar zo een deeltje van. Je laat los. Je eigen oordeel los. Je eigen angst, je eigen pijn. Je laat ermee een stukje in jezelf los. En daardoor kom je dichter bij de ander.

Mits die ander (zeg ik altijd) ook LOS in het leven staat. Dan is dergelijke toenadering er één uit liefde en in vrijheid. In het andere geval is het een vorm van onderwerping. Je geeft de ander 'gelijk'. Je past je aan, aan de ander. Zodat je bij die ander mag zijn. Zoals die ander dat van je verlangt of verwacht. Dat noem ik geen liefde. Of echte liefde. Al heeft het zeker ook zijn voordelen. Net zoals vreemdgaan zijn voordelen heeft. En alles zijn voordelen heeft.

Wie ben ik om daarover te oordelen ?

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Bovendien denk ik dat je zelf ook al doorhad dat als je vraagt of vreemdgaan fout is, je eerder een antwoord in een context waarin man en vrouw gewoon een huwelijk hebben zonder lange afstanden tussen beiden of lichamelijke problemen of wat dan ook dan een antwoord in een context van 'vrouw ligt al vier jaar in coma en man begint iets met een ander' zal krijgen.

Ja (klopt). Toch, jij haalt deze context wel aan. En dat is mooi. Dat maakt jouw bewustzijn (voor mij) ruimer. En niet enger. Een debat verengt zo snel (vind ik). Oplossingen dienen voor de meeste mensen klaar en duidelijk te zijn. Eenvoudig. Dat hoort en dat niet. En daar stopt het. Maar zo werkt de werkelijkheid niet. Vind ik. (wat mijn oordeel en visie is)

Neem nu bv Celiné Dion en haar René. Ik las er deze morgen een stukje over. Als ik beide (als koppel) op die foto zie. Wat zie ik dan ? Ik zie liefde. Zoveel liefde. Het zou me gemakkelijk laten huilen. Zoveel liefde. Dat is zoveel vreugde. En ook zoveel verdriet.

Echter waren ook zij als mens niet perfect. Ieder mens heeft zijn goede en minder goede kanten. wij mensen zijn ergens ook zeer complex. Langs de ene kant willen we bv wel trouw zijn (en goed zijn). Maar langs de andere kant is er ook soms/vaak de zucht naar avontuur, passie, ontdekking, verkenning, etc.

Ik noem dit laatste ergens onze DOPAMINE kicks. Als dopamine vrij komt in onze hersenen (soort van gelukshormoon) voelen we ons goed. Tegelijk spelen er ook andere hormonen. Die meer het zorgzame in ons mens zijn ondersteunen. Waardoor we bv bij elkaar blijven, voor de kinderen zorgen, etc.

Zo heeft Celine Dion bv een heel sterk diva gedrag (wat haar vermoedelijk en dopamine kick gaf). En was René (haar man) ook geen onbesproken blad. Die had een gokverslaving (zijn dopamine kick). In zekere zin joeg hij er zo een stuk van 'haar' centen door.

Als je dit strikt oordelend (zoals velen hier doen) bekijkt. Kun je onmiddellijk argumenten van: Dat kan niet. Dat hoort niet. Want ja, het is fout. Een 'gokverslaving' is even fout als vreemd gaan. Maar mensen zijn mensen. In zekere zin hebben we allemaal soms iets slecht nodig. Of zit er iets slecht in ons zelf. Helemaal goed zijn. Dat lijkt me moeilijk. Zeer moeilijk. Al kun je het wel proberen natuurlijk. Chapeau voor het proberen.

Maar je kan er ook een stuk in berusten. Dit meer 'negatieve' deel in de ander aanvaarden. Er "begrip" voor opbrengen. Het loslaten. De ander zijn verzetje daarin gunnen. En dat deden zij ook. René tolereerde haar Diva gedrag. En zij zijn gokverslaving. Ze lieten elkaar daarin vrij. En tegelijk waren ze ook heel harmonieus samen. Was er zoveel liefde.

Ik vind dat zo mooi om zien. Liefde is (voor mij) zo mooi. Dat het boven iets als vreemdgaan, gokschulden (of wat ook) KAN komen te staan. Ik zeg wel kan. Er zijn inderdaad vele variabelen en contexten mogelijk. Zonder context kan ik niet oordelen.

De ene keer zal ik het "vreemdgaan" meer goed praten.
De andere keer niet.

Ik keur het alvast niet "absoluut" af
(want een standpunt is, net zoals ieder zijn standpunt heeft)

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Natuurlijk is het beter als de ouders een goed huwelijk hebben en samenblijven. Als dat kan, super, ideaal voor iedereen. Het probleem in deze discussie is echter dat we ervan uitgaan dat dat niet het geval was, want als alles zo harmonieus is, zou er niet vreemdgegaan worden.

Mij leek het leuk de effecten van vreemdgaan te onderzoeken. Te kijken wat het allemaal losmaakt in ons zelf. Wat er speelt. Echter, ik voel(de) teveel de plaat in dezelfde richting hangen. Dan wordt dergelijk debat (op een bepaald moment) een gezeur, vind ik. Het wordt lelijk.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Begrijp me ook niet verkeerd, ik snap soms ook wel waarom mensen vreemdgaan. Je beland dronken met iemand in bed of het gaat al lang niet zo goed meer met je partner en je wordt verliefd op een ander, kan allemaal gebeuren. We zijn allemaal maar mensen. Maar dan moet je natuurlijk wel beseffen dat je die ander waarschijnlijk heel hard kwetst en dat je misschien best eens bij jezelf kan nagaan waarom je dat deed. En dat je dan ook wel een keuze moet maken. En dan is baten/schade een van de afwegingen, naast ook toekomstige baten en schade.

Vooral die opmerking 'mensen zijn mensen' vind ik heel belangrijk.

Zoals ik hier eerder schetste (dacht ik). Wij mensen hebben drie soorten hersenen. Dierlijk, Emotioneel en Verstandelijk. Ieder hersendeel kan een ander hersendeel onder druk zetten en gijzelen.

Bijvoorbeeld in een debat. Je voelt je emotioneel aangevallen, geprikkeld (or whatever). Je geraakt met 'bepaalde' emoties in jezelf besmet. Dan kunnen die emoties "inhoudelijk" in een debat gaan spelen. Terwijl je inhoudelijk "normaal" gezien het best zuiver RATIONEEL argumenteert. Als emoties dergelijk argument in de weg blijven staan, dan geraak je niet verder. De nuchterheid is er niet. De klaarheid. Het blijft gebonden.

In zekere zin kan je stellen, beide hersenhelften zijn met elkaar verbonden (het emotionele met het verstandelijke). En dat is zeker niet slecht. Dat is een vorm van harmonie. Maar soms is die "verbinding" ook niet goed. Als emoties de werking van het verstand zo danig besmetten, dat het verstand niet goed meer functioneren kan, zit je een brug te ver (mijn inziens).

Ook lust kan ons verstand besmetten. Lust (dierlijk). Empathie (emotioneel). Beschouwend (verstandelijk). Het zijn allemaal verschillende deeltjes, binnen een puzzel. In ons zelf.

En ja, mensen zijn mensen. De één beoordeelt het als "rottigheid" als je te begripvol, te zachtaardig bent. De ander beoordeelt die hardheid (het strakke oordeel) als de "rottigheid". Die verder begrip onmogelijk maakt. Wie heeft er gelijk ? Allebei en geen van beide.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Mja, seks gelijk aan liefde, in een boek dat gaat over liefde lijkt me dat nu niet zo vreemd. meestal leest en reageert hij trouwens wel hoor, als je een inhoudelijke comment hebt die onderbouwd is.

Dat kan. Echter wou ik de man niet storen. Het gevoel dat Dirk me geeft, is een beetje hetzelfde gevoel dat jij me hier heeft. En dat is "begrip", "liefde". Dirk zit vol liefde (voor me). Maar (tegelijk) ook vol met pijn. Wat ik mis in hem, is de speelsheid, de lach. De lach (vrolijkheid) die meer doorbreekt. Maar ook dit is ergens normaal. Je kan moeilijk een psychiater verwachten (voor je zien) die heel de tijd met een glimlach je staat aan te kijken Die heel vrolijk in het leven staat. Dergelijk 'beeld' hebben meeste mensen bij en van een psychiater niet. Daarnaast ken ik de man totaal niet. Persoonlijk. Wie weet is hij ook zowel. Echter, ik voel veel liefde in hem. Ook in zijn boeken.

Dat boekje over "liefde" had een heel mooie waargebeurde anekdote. Over een 'vrij intellectueel' koppel, waar de liefde na zoveel jaren op was. Voor de man was het over (gedaan). Terwijl de vrouw niets anders deed dan huilen. Dirk probeert de man te vertellen, dat een oud en stoffig boek ook zijn charme nog heeft. Om eens terug uit de kast te halen, erin te bladeren. Dat daar ook liefde zit. De man reageert met; 'dat kan allemaal best wel zijn, maar voor mij is dit boek op. Het is uitgelezen'. Hij wil kortom iets nieuws (iets anders). Die dopamine kick dus...

De pijn (zuiver empathisch bezien) die eronder zit, is immens. Beeld je eens in, hoeveel verdriet die vrouw heeft. Om na zoveel mooie jaren, plots aan de kant gezet te worden. Zeer EENZIJDIG. Wederkerig BEGRIP is dit niet. Wederkerige liefde evenmin. "De liefde is op", zegt de man. Maar niet voor de vrouw. Hoeft dit zo te zijn ? Nee. Maar het zijn invalshoeken. Standpunten. En bovenal de eigenaardigheden (die we ook de individuele rechten kunnen noemen) van de ander.

Energie resoneert of resoneert niet.
Net zoals hier, in dit debat.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Als je erover nadenkt zijn relaties best ingewikkeld. Een wonder dat er nog iemand aan begint.

Klopt. Maar tegelijk kan het ook verdomd simpel (en eenvoudig) zijn.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2016 09:15 schreef MarieAlice het volgende:
Have fun met de vreemde bezigheden!

Dank je. Die vreemdheid houdt maar niet op.
Ik denk dat ik even in therapie hiervoor zal moeten gaan

Ik wil gerust een paar euro's geven, om even de warmte, liefde in de ogen van Dirk De Wachter te mogen aanschouwen. Ik ken de man enkel vanuit zijn boeken en op de TV wat te zien.

De manier waarop hij naar de maatschappij en psychologie (zijn eigen vak) kijkt, leunt heel sterk aan bij mijn 'kijk' wijze. Er zijn gelijkenissen, maar ook verschillen. Zoals in zijn boek, over de 'liefde'. Toen ik dit las, kreeg ik goesting op een aantal zaken te reageren. Maar liet dit zo. Met welk doel ? Geen enkel.

Ieder mens denkt er het zijne van

Geniet van je dag.

Groetjes,
JTL

quote:

Op maandag 1 februari 2016 11:47 schreef Forbry het volgende:
Verder is het gewoon vooral heel storend, dat jij wilt doen voorkomen alsof jij heel neutraal in dit 'debat' staat, zelfs expliciet hebt áangegeven er heel neutraal in te staan, maar dat dat gewoon absoluut niet waar is.

Je voelt me niet 'goed' aan (vind ik). Maar jij kan dat ook over mij zeggen. Dit heeft niet veel toegevoegde waarde.

Met "neutraal" bedoel ik de emotie even los te laten van het verstandelijke. Dat bedoel ik ook met begrip en het loslaten. De perspectieven van de één, de ander, het geheel, etc. Ik heb daar allemaal over geschreven, je vindt dat allemaal terug...

Dat alles betekent niet dat ik ook geen 'gevoel' heb. En ja, een mening kan hebben (al kan die mening evengoed veranderen). Pin je daar niet zo op vast ! Dat is iets typisch jou (merk ik). Vandaar ook je hard oordelen en 'duidelijk' lijnen trekken (denk ik zelf zo). Ik ben zo duidelijk niet. Al ben ik ook niet helemaal onduidelijk.

quote:

Op maandag 1 februari 2016 11:47 schreef Forbry het volgende:
Wees gewoon eerlijk in het feit dat je toch echt wel een heel duidelijk eigen standpunt hebt, minstens net zo duidelijk als de meesten hier dat hebben.

Ik heb een duidelijk standpunt aangaande liefde die stuk breekt. Dat klopt.

Al probeer ik dit standpunt soms los te laten (stel dat een vriendin met de liefde breekt en ik kies partij voor haar gevoel, dan doet mijn mening over 'de liefde hoort te blijven duren', op dat moment er niet veel toe, dergelijke mening/gevoel kan dan helemaal naar de achtergrond verdwijnen)

Maar het klopt. Ik ben/was daar toch ook duidelijk in ? Niet.

Doordat ik de liefde zo belangrijk vind, keur ik het "vreemdgaan" zelfs ergens goed (tot op bepaalde hoogte). Ik heb er zelf minder een probleem mee dat iemand vreemd gaat. Wat niet betekent dat je op zo een moment, ook niet iets hebben kan om uit te praten. Dat gegeven "vreemdgaan" zegt me niet zoveel. Doet me niet zoveel.

Dat doet veel meer jou iets !

Althans, dat merk ik uit je woorden. Je strengheid, 'jouw' gevoel.
Dat kun jij dan weer niet ontkennen (en hoeft ook niet)

Een echt oordeel erover heb ik niet.
Dit hangt (voor mij) vooral af van de context.

Zo was er hier een context (zoek het even terug, nu je toch dit debat toch aan het overlopen bent en er stukjes uit aan het plukken bent) van een persoon, waarbij ik het vreemd gaan niet goedkeurde. Dus daar was mijn mening "veranderd".

Een echt overtuigende mening hierover (over vreemdgaan) heb ik niet.
Ik zwalp een beetje van 'totaal niet', tot 'soms wel', 'ja doe maar'...

Wel over de liefde.
Ja, dat steek ik niet onder stoelen of banken.

Tegelijk hou ik me ook in (wil die mening niet te ver doordrukken, zoals jij bv in casus het vreemdgaan doet). Omdat je dan mensen kan kwetsen.

Stel nu dat ik heel hard hier verkondig, dat gebroken relaties (de liefde lukt niet) en kinderen die hun ouders op die manier verliezen, dat dit allemaal EGO daden zijn, van die betrokken partners. Totaal liefdeloos. Vooral voor hun eigen gevoel. Dat ik daarin heel hevig tekeer ga (vanuit die woede, voor de liefde die verbroken is). Wat bereik ik daar dan mee ? Met dergelijk gezeur van me (en pastoor praat) ? Niets...

De situatie is zoals ze is.

Mensen zijn mensen.

En relaties zijn (soms) complex.

quote:

Op maandag 1 februari 2016 11:47 schreef Forbry het volgende:
Edit2: het is overigens ErOdome en ForbRy en laat dat 'die' voor onze namen maar achterwege.

Mijn slordigheid. Sorry, voor het 'vreemd gaan' hierin. In jullie namen

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 01-02-2016 13:05:43 ]