SEX Seksualiteit
Seks! Vrijwel iedereen doet het of heeft het erover. Maar wat betekent seks nu voor jou (en je partner)? Meningen, ideeën, vragen en discussies zijn welkom. Geen puberaal gedrag aub.
Ik zou graag dit onderwerp eens openen hier. Is waarschijnlijk zo oud als de straat, maar bon 
Stelling: "Vreemdgaan is fout (of niet)"
Dat vreemdgaan niet hoort, beseft iedereen ergens wel.
1. Echter hoeveel mensen gaan er 'stiekem' niet vreemd. Waarbij zowel de minnaar/minnares of partner van niets weten. Enkel degene die vreemd gaat, weet het van zichzelf. Je zou daarover eerlijk kunnen zijn. Ook naar je minnaar/minnares toe. Maar waarom eerlijk met een ander zijn, als je daarmee in je eigen vel kan snijden. Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Ja, maar "Eerlijkheid duurt het langst". Ok, maar hoeft een partner alles van je te weten ? Je bent tenslotte twee verschillende individuen. Je matcht niet in alles. Of je zou met een kopie van jezelf getrouwd moeten zijn (wat nu nog niet mogelijk is). But you never know in the future..
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Die man en vrouw zijn samen een relatie therapie aangegaan. Waarbij je al aanvoelt, als je ieders eigenheid (en vrijheid) dient te RESPECTEREN, dergelijke therapie geen uitweg voor ELKAAR bied. De vrouw is uiteindelijk een seksuele affaire met een collega op haar werk begonnen en iets later is de relatie ook beëindigd geraakt.
3. Dit voorbeeldje om maar aan te geven hoe ONTWRICHTEND seks kan inwerken op een relatie. Ook een goede relatie. Terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Tenminste, als je het idee van MONOGAMIE (en exclusiviteit) kunt afstappen.
Stel nu, dat die vrouw, in het verhaal, haar seksuele verlangens elders kon beleven. Zonder daarbij de liefde voor haar man (alles wat ze samen opgebouwd hebben) daarbij verloren te laten gaan. Zou dat niet veel mooier als oplossing geweest zijn ? Ook al past het niet meteen in het "MONOGAME" plaatje, waar de meesten onder ons, zich zo veilig en thuis in voelen.
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan. De relatie is niet meer (seksueel noch liefdevol) exclusief. Wel verbindend, en nog altijd aan bepaalde voorwaarden verbonden. Maar veel meer open in zijn karakter. In zijn beleving. In het contact met zichzelf, de wereld en de ander.
4. De meeste relaties zijn monogaam. Waardoor vreemdgaan tot één van de opties (of mogelijkheden) behoort. Dit vreemdgaan is fout, doordat je het vertrouwen van je partner ermee ernstig schaadt. Dat maakt vreemdgaan, not done. Het is fout voor de ander. Maar daarom niet fout voor jezelf. Vreemd gaan lijkt, hiermee, ergens op de keuze maken tussen 'jezelf straffen' of 'de ander straffen'. Ieder mens maakt daarin zijn keuze. Waarmee hij of zij, het best kan leven. In dit leven.
Conclusie (voor mezelf, in deze redenering). Is vreemdgaan nu fout of niet ?
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Niet ?
Als je denkt aan de 'ander', doe je het niet.
Als je denkt aan jezelf, doe je het wel.
Stelling: "Vreemdgaan is fout (of niet)"
Dat vreemdgaan niet hoort, beseft iedereen ergens wel.
1. Echter hoeveel mensen gaan er 'stiekem' niet vreemd. Waarbij zowel de minnaar/minnares of partner van niets weten. Enkel degene die vreemd gaat, weet het van zichzelf. Je zou daarover eerlijk kunnen zijn. Ook naar je minnaar/minnares toe. Maar waarom eerlijk met een ander zijn, als je daarmee in je eigen vel kan snijden. Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Ja, maar "Eerlijkheid duurt het langst". Ok, maar hoeft een partner alles van je te weten ? Je bent tenslotte twee verschillende individuen. Je matcht niet in alles. Of je zou met een kopie van jezelf getrouwd moeten zijn (wat nu nog niet mogelijk is). But you never know in the future..
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Die man en vrouw zijn samen een relatie therapie aangegaan. Waarbij je al aanvoelt, als je ieders eigenheid (en vrijheid) dient te RESPECTEREN, dergelijke therapie geen uitweg voor ELKAAR bied. De vrouw is uiteindelijk een seksuele affaire met een collega op haar werk begonnen en iets later is de relatie ook beëindigd geraakt.
3. Dit voorbeeldje om maar aan te geven hoe ONTWRICHTEND seks kan inwerken op een relatie. Ook een goede relatie. Terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Tenminste, als je het idee van MONOGAMIE (en exclusiviteit) kunt afstappen.
Stel nu, dat die vrouw, in het verhaal, haar seksuele verlangens elders kon beleven. Zonder daarbij de liefde voor haar man (alles wat ze samen opgebouwd hebben) daarbij verloren te laten gaan. Zou dat niet veel mooier als oplossing geweest zijn ? Ook al past het niet meteen in het "MONOGAME" plaatje, waar de meesten onder ons, zich zo veilig en thuis in voelen.
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan. De relatie is niet meer (seksueel noch liefdevol) exclusief. Wel verbindend, en nog altijd aan bepaalde voorwaarden verbonden. Maar veel meer open in zijn karakter. In zijn beleving. In het contact met zichzelf, de wereld en de ander.
4. De meeste relaties zijn monogaam. Waardoor vreemdgaan tot één van de opties (of mogelijkheden) behoort. Dit vreemdgaan is fout, doordat je het vertrouwen van je partner ermee ernstig schaadt. Dat maakt vreemdgaan, not done. Het is fout voor de ander. Maar daarom niet fout voor jezelf. Vreemd gaan lijkt, hiermee, ergens op de keuze maken tussen 'jezelf straffen' of 'de ander straffen'. Ieder mens maakt daarin zijn keuze. Waarmee hij of zij, het best kan leven. In dit leven.
Conclusie (voor mezelf, in deze redenering). Is vreemdgaan nu fout of niet ?
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Niet ?
Als je denkt aan de 'ander', doe je het niet.
Als je denkt aan jezelf, doe je het wel.
Wat je dus probeert te zeggen is dat het egoïstisch is, en daar ben ik het wel mee eens.
Speel domme spelletjes, win domme prijzen.
Als je van jezelf weet dat je niet monogaam kunt blijven, moet je een open relatie zoeken en niet in een monogame relatie gaan stappen.
Let's all accept each other's differences and different opinions and live together in harmony :)
Vreemdgaan is vaak het product van slechte communicatie tussen partners. Een situatie waarbij de ene partner zich minder gewaardeerd voelt.
De andere mogelijkheid is gewoon een gebrek aan lichamelijk contact van de ene, die hier wat meer van verwachtte.
In elk geval zou het in een goede relatie bespreekbaar moeten zijn. Als bepaalde onderwerpen niet bespreekbaar zijn, dan is dat als het water dat het cement tussen de stenen weg doet sijpelen.
En ja, er zijn ook nog vele andere opties waarom men in een relatie vreemd gaat (zoals lust).
Maar beter concentreer je je op de eerste twee voorbeelden... want in het geval van dit laatste voorbeeld... kun je er verder niets meer aan doen. Dan is de relatie gedoemd te mislukken.
De andere mogelijkheid is gewoon een gebrek aan lichamelijk contact van de ene, die hier wat meer van verwachtte.
In elk geval zou het in een goede relatie bespreekbaar moeten zijn. Als bepaalde onderwerpen niet bespreekbaar zijn, dan is dat als het water dat het cement tussen de stenen weg doet sijpelen.
En ja, er zijn ook nog vele andere opties waarom men in een relatie vreemd gaat (zoals lust).
Maar beter concentreer je je op de eerste twee voorbeelden... want in het geval van dit laatste voorbeeld... kun je er verder niets meer aan doen. Dan is de relatie gedoemd te mislukken.
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Nee, mensen hebben het recht om het bed in te duiken met wie ze willen. Pech voor je partner, maar je weet dat zulke dingen kunnen geburen in een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door Calcio op 16-01-2016 07:34:40 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Calcio op 16-01-2016 07:34:40 ]
Vreemdgaan in de zin van nog een tweede relatie erop nahouden vind ik echt niet kunnen. Vaak gaat het dan ook om meer gevoelens dan lust alleen. Ik zou erg gekwetst zijn moest mijn man me dit aandoen.
Een slippertje op een avondje uit is dan weer iets heel anders. Op een huwelijk van 50 jaar kan dit misschien wel eens één of een paar keertjes voorkomen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten maar zou er ook geen heel huwelijk voor opblazen moest ik erachter komen.
We blijven tenslotte allemaal mensen, met lustgevoelens die mogelijk wel eens winnen van ons verstand. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar...
Een slippertje op een avondje uit is dan weer iets heel anders. Op een huwelijk van 50 jaar kan dit misschien wel eens één of een paar keertjes voorkomen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten maar zou er ook geen heel huwelijk voor opblazen moest ik erachter komen.
We blijven tenslotte allemaal mensen, met lustgevoelens die mogelijk wel eens winnen van ons verstand. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar...
De seks is hierbij vaak het probleem niet. Waar het in ieder geval bij mij op stuk zou lopen is het breken van het vertrouwen. Ik moet er bij mijn partner vanuit kunnen gaan dat ze eerlijk is en blijft tegen mij. Mocht ze een keer t bed in duiken met een ander en dat mij eerlijk vertellen dan is dat voor mij nog wel te accepteren. Duikt ze het bed in en begint ze achter mijn rug om een affaire en ik kom daar achter, dan is het vertrouwen definitief weg en maakt de relatie ook geen kans meer.
Zonder OP goed gelezen: Vreemdgaan is fout.
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Vreemdgaan is altijd fout, omdat je dan kennelijk je belofte naar je partner om monogaam te zijn hebt verbroken en vertrouwen hebt geschaad. Niet eerlijk zijn vind ik enorm fout.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
De pest is dat de waarheid nogal eens de neiging heeft boven water te komen.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 00:25 schreef JustTalkLove het volgende:
Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Even ervan uitgaand dat man en vrouw sinds het huwelijk niet veranderd zijn, want dat vertelt het verhaal niet, vraag ik me toch serieus af waarom ze in hemelsnaam met iemand is getrouwd die kennelijk zo slecht bij haar past.quote:
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Ook in een open relatie kan je gemaakte afspraken schenden en derhalve vreemdgaan.quote:
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan.
Als je jezelf een hoop gezeik gunt en evt en vechtscheiding moet je je eigenliefde misschien maar eens onder de loep nemen.quote:
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Er is niets mis met niet-monogaam zijn, wel met vreemdgaan.
Met wie jij (of je partner) besluit seks te hebben is een zaak die jullie met z'n tweeën moeten beslissen, maar als je een levenspartner hebt waar je lief en leed mee deelt vind ik het wel degelijk HEEL erg fout als je deze bedriegt/geheimen voor de ander hebt.
Met wie jij (of je partner) besluit seks te hebben is een zaak die jullie met z'n tweeën moeten beslissen, maar als je een levenspartner hebt waar je lief en leed mee deelt vind ik het wel degelijk HEEL erg fout als je deze bedriegt/geheimen voor de ander hebt.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dit dus.quote:
Puur evolutionair gezien moet je gewoon bij iedereen je kwakje kwijt.
En vrouwen moeten op het nest zitten.
Leuk om ieder zijn gedachten te lezen...
- Vreemdgaan is inderdaad fout. Die reflex komt vanuit ons limbisch systeem (waar ons empathie, ons gevoel, ons medeleven voor de ander zetelt. Ons geweten zeg maar). Het komt voort uit datgene wat ons MENSEN maakt. En geen ONMENS. Dit breindeel is eigen aan de zoogdieren. Reptielen hebben geen gevoelsbrein, waardoor ze hun eigen jongeren opeten, als ze honger hebben. Ze voelen daar geen 'compassie' bij. Ze hebben gewoon honger.
- Wij mensen hebben dit dierlijk (reptielen) brein ook. In dit brein zetelt lust, instinct, honger (ergens onze 'basis' behoeften zeg maar). Dit seksuele brein kan ons mensen gijzelen. De lust (erotische spanning) laait zo hoog op, dat je even jezelf verliest in het geven van een kus, orale pijp of bef beurt, etc. Je verliest jezelf even in die 'drift' en vergeet tijdelijk de ander (bv je partner). Het moment, dat je jezelf in die drift verliest, voelt vreemdgaan goed. Niet fout. Dergelijke spijt komt pas erna, eens de gijzeling van die drift is uitgewerkt.
- Niet alleen ons dierlijk brein kan ons gijzelen. Ook ons emotioneel brein kan dit. Gelukkig hebben wij mensen nog een derde en laatste brein in onze evolutie. Zijnde de neocortex brein. Dit brein kan afstand nemen van lager gelegen lagen. Van verlangens zeg maar. Zowel verlangens van drift, honger. Als verlangens, voortkomend uit onze emoties (woede, angst, verliefdheid, etc). We kunnen met dit brein, al die zaken waarnemen, analyseren, afwegen en tenslotte beslissen erover.
Deze driehoek verhouding doet me een beetje denken aan Freud zijn theorie: Es (drift) - über-ich (geweten) en Ich (het ik). Of de personages in Star Trek: Spock (logica) - McCoy (emoties) - Kirk (de kapitein die finaal beslist).
Als we even het 'ik' als een rechter beschouwen (die beslist wie gelijk heeft, wie juist/fout is, wie door mag gaan, etc), het 'es' als de advocaat van de duivel en het über-ich als de advocaat van de engel. Wie heeft er dan gelijk ? In dergelijke rechtszaak
Dat hangt af, van de argumentatie. Zowel van het 'es' als het 'über-ich'. Al is het wel finaal het 'ik' die zich door één van beide raadsheren uiteindelijk laat beïnvloeden. Niet ?
Als je stilstaat bij de ander, heeft het "über-ich" (ons geweten) altijd gelijk. Wees geen onmens. Respecteer de ander. Blok hierbij je eigen driften en emoties zoveel mogelijk af.
Sta je meer stil bij het "es" (de drift), dan handel je sterker vanuit jezelf. Je voelt je boos, je uit die boosheid (laat het eruit stromen). Je voelt je opgewonden, je geeft je over aan die opwinding (aan die lust).
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor het standpunt van de Duivel (vreemdgaan is niet fout)
Als de Engel (vreemdgaan is fout).
Voetnoot: Laten we het vreemdgaan in deze redenering eens vervangen door een ruimer begrip als 'kwetsen'. Je wilt een ander mens niet kwetsen (dat maakt je een onmens), maar soms kun je niet anders (of je kwetst jezelf, komt niet voldoende op voor jezelf).
Bv een kind die zijn moeder graag ziet (die moeder wil dit kind bij haar houden). Maar het kind wil losbreken, zijn nest verlaten. Wat moet dit kind dan doen ? Zijn moeder (die moeder liefde) ergens kwetsen. Zodat hij het nest verlaten kan. Is dit niet ergens tragisch ? Een ander te moeten kwetsen (je eigen moeder), om zo als mens, zelf verder door te kunnen groeien. Op je eigen benen te kunnen staan. Helemaal los te breken.
Vanuit het "über-ich" bezien, is dit kwetsen altijd "fout". Dat doe je gewoon niet. En zeker niet bij je moeder (die zoveel voor je heeft gedaan, je zo liefdevol verzorgd). Of is dit (in die puberteitsfase) plots wel normaal ? In dergelijke omstandigheden is dat kwetsen plots wel toegelaten. In andere omstandigheden niet. Logisch is dat alvast niet. Je kwetst niet. Dat is vanuit het "über-ich" bezien, de meest logische benadering. Punt uit.
Mij lijkt het, dat je dit leven niet echt BELEVEN kan, zonder hierbij ook potten soms te willen/kunnen/moeten breken. Of anders gesteld, als je teveel nadenkt over alles, geraak je er uiteindelijk niet meer uit. Kom je in een soort pat stelling te zitten. In de argumentatie van beide advocaten ("es" en "über-ich") in jezelf.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 18-01-2016 12:02:43 ]
- Vreemdgaan is inderdaad fout. Die reflex komt vanuit ons limbisch systeem (waar ons empathie, ons gevoel, ons medeleven voor de ander zetelt. Ons geweten zeg maar). Het komt voort uit datgene wat ons MENSEN maakt. En geen ONMENS. Dit breindeel is eigen aan de zoogdieren. Reptielen hebben geen gevoelsbrein, waardoor ze hun eigen jongeren opeten, als ze honger hebben. Ze voelen daar geen 'compassie' bij. Ze hebben gewoon honger.
- Wij mensen hebben dit dierlijk (reptielen) brein ook. In dit brein zetelt lust, instinct, honger (ergens onze 'basis' behoeften zeg maar). Dit seksuele brein kan ons mensen gijzelen. De lust (erotische spanning) laait zo hoog op, dat je even jezelf verliest in het geven van een kus, orale pijp of bef beurt, etc. Je verliest jezelf even in die 'drift' en vergeet tijdelijk de ander (bv je partner). Het moment, dat je jezelf in die drift verliest, voelt vreemdgaan goed. Niet fout. Dergelijke spijt komt pas erna, eens de gijzeling van die drift is uitgewerkt.
- Niet alleen ons dierlijk brein kan ons gijzelen. Ook ons emotioneel brein kan dit. Gelukkig hebben wij mensen nog een derde en laatste brein in onze evolutie. Zijnde de neocortex brein. Dit brein kan afstand nemen van lager gelegen lagen. Van verlangens zeg maar. Zowel verlangens van drift, honger. Als verlangens, voortkomend uit onze emoties (woede, angst, verliefdheid, etc). We kunnen met dit brein, al die zaken waarnemen, analyseren, afwegen en tenslotte beslissen erover.
Deze driehoek verhouding doet me een beetje denken aan Freud zijn theorie: Es (drift) - über-ich (geweten) en Ich (het ik). Of de personages in Star Trek: Spock (logica) - McCoy (emoties) - Kirk (de kapitein die finaal beslist).
Als we even het 'ik' als een rechter beschouwen (die beslist wie gelijk heeft, wie juist/fout is, wie door mag gaan, etc), het 'es' als de advocaat van de duivel en het über-ich als de advocaat van de engel. Wie heeft er dan gelijk ? In dergelijke rechtszaak
Dat hangt af, van de argumentatie. Zowel van het 'es' als het 'über-ich'. Al is het wel finaal het 'ik' die zich door één van beide raadsheren uiteindelijk laat beïnvloeden. Niet ?
Als je stilstaat bij de ander, heeft het "über-ich" (ons geweten) altijd gelijk. Wees geen onmens. Respecteer de ander. Blok hierbij je eigen driften en emoties zoveel mogelijk af.
Sta je meer stil bij het "es" (de drift), dan handel je sterker vanuit jezelf. Je voelt je boos, je uit die boosheid (laat het eruit stromen). Je voelt je opgewonden, je geeft je over aan die opwinding (aan die lust).
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor het standpunt van de Duivel (vreemdgaan is niet fout)
Als de Engel (vreemdgaan is fout).
Voetnoot: Laten we het vreemdgaan in deze redenering eens vervangen door een ruimer begrip als 'kwetsen'. Je wilt een ander mens niet kwetsen (dat maakt je een onmens), maar soms kun je niet anders (of je kwetst jezelf, komt niet voldoende op voor jezelf).
Bv een kind die zijn moeder graag ziet (die moeder wil dit kind bij haar houden). Maar het kind wil losbreken, zijn nest verlaten. Wat moet dit kind dan doen ? Zijn moeder (die moeder liefde) ergens kwetsen. Zodat hij het nest verlaten kan. Is dit niet ergens tragisch ? Een ander te moeten kwetsen (je eigen moeder), om zo als mens, zelf verder door te kunnen groeien. Op je eigen benen te kunnen staan. Helemaal los te breken.
Vanuit het "über-ich" bezien, is dit kwetsen altijd "fout". Dat doe je gewoon niet. En zeker niet bij je moeder (die zoveel voor je heeft gedaan, je zo liefdevol verzorgd). Of is dit (in die puberteitsfase) plots wel normaal ? In dergelijke omstandigheden is dat kwetsen plots wel toegelaten. In andere omstandigheden niet. Logisch is dat alvast niet. Je kwetst niet. Dat is vanuit het "über-ich" bezien, de meest logische benadering. Punt uit.
Mij lijkt het, dat je dit leven niet echt BELEVEN kan, zonder hierbij ook potten soms te willen/kunnen/moeten breken. Of anders gesteld, als je teveel nadenkt over alles, geraak je er uiteindelijk niet meer uit. Kom je in een soort pat stelling te zitten. In de argumentatie van beide advocaten ("es" en "über-ich") in jezelf.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 18-01-2016 12:02:43 ]
Maak je die belofte dan standaard in een nieuwe relatie?quote:
Vreemdgaan is altijd fout, omdat je dan kennelijk je belofte naar je partner om monogaam te zijn hebt verbroken en vertrouwen hebt geschaad. Niet eerlijk zijn vind ik enorm fout.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Is wel een beetje de norm. Zonder afspraken is het monogaam, wil je anders zal je daar je over uit moeten spreken.quote:Op maandag 18 januari 2016 11:44 schreef Tamashii het volgende:
[..]
Maak je die belofte dan standaard in een nieuwe relatie?
Verder, vreemdgaan is gewoon fout, want je doet iets waarvan je weet dat het de ander zou kwetsen. Als dat niet zo was was het geen vreemdgaan.
De behoefte aan seks met anderen is niet fout, het achter de rug omgaan van de ander en geen rekening houden met diens gevoelens is fout.
Je bent niet verplicht een monogame relatie aan te gaan, dus als je behoefte hebt aan seks met anderen doe dat dan ook niet. Zoek dan iemand die ook op dat vlak bij je past.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik vind vreemdgaan altijd fout.
Als je 'jezelf pleziertjes wilt doen', 'wisselende seksuele contacten wilt leggen' of 'uit egoïsme', dan heb je imo twee mogelijkheden met een monogame partner:
- Blijf single;
- Zoek iemand die openstaat voor een open relatie.
Er zijn geen excuses voor vreemdgaan en als ik er ooit achter zou komen dat mijn partner mij bedriegt, mag hij zijn spullen op straat bij elkaar rapen...
Als je 'jezelf pleziertjes wilt doen', 'wisselende seksuele contacten wilt leggen' of 'uit egoïsme', dan heb je imo twee mogelijkheden met een monogame partner:
- Blijf single;
- Zoek iemand die openstaat voor een open relatie.
Er zijn geen excuses voor vreemdgaan en als ik er ooit achter zou komen dat mijn partner mij bedriegt, mag hij zijn spullen op straat bij elkaar rapen...
Always <br />Be <br />Happy
Ik vind je aannames erg bijzonder, ik mis de onderbouwing. Ook voor monogamie is genoeg onderbouwing. In essentie wil de meerderheid van de mensen toch één exclusieve partner.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Begrijpelijk. Maar ook hier mis ik onderbouwing.quote:
Ik vind je aannames erg bijzonder, ik mis de onderbouwing. Ook voor monogamie is genoeg onderbouwing. In essentie wil de meerderheid van de mensen toch één exclusieve partner.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
Wat de meerderheid (in essentie) wilt of niet wilt, zegt niet of iets goed (wenselijk) is of niet. Dat zegt op zich niets. Ieder mens heeft recht op zijn visie, zijn overtuiging. Als de meerderheid christelijk is, maar ik ben bv atheïst, zegt dit niets over bv de goedheid van het Christendom.
Een mens die door lust of emotie 'bevangen' geraakt kun je zwak noemen. Dat klopt. Tot het jezelf eens overvalt. Dan ben je blij als iemand daar ook begrip voor heeft. Begrip voor de zwakkere. Begrip voor de ander. Niet iedereen kan even sterk als jij (of een ander) zijn.
Vreemdgaan is inderdaad verkeerd wat het bedrog (bedriegen) betreft. Dat klopt. Dan is het fout.
Maar monogamie is evengoed verkeerd in het teveel de ander aan jezelf willen vastbinden (verbinden). Daarmee maak je zowel van de liefde als seks een OBJECT. Iets om te bezitten. Jij bent van mij. Je mag en kan met je lichaam enkel met mij nog seks hebben. Niet meer met een ander. Je bent mijn bezit, mijn eigendom. Dergelijke "claims" maken de liefde er niet mooier op. Juist meer egoïstisch (het egoïsme waar je zelf ook over spreekt). Wie is er dan de egoïst ? Ik vind dat allemaal niet zo duidelijk in dit hele verhaal. Daarom ook dat ik schrijf dat vreemdgaan (vanuit een bepaalde invalshoek bezien) niet fout is. Maar een gemaakte/overvallen keuze. Vanuit een andere invalshoek bekeken.
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor de stem van de Duivel
Als de stem van de Engel.
De argumentatie (die sommige mensen geven) dat als je relatie bv niet open is, je maar iemand anders moet zoeken die bij je past, doet afbreuk aan de liefde (in de gesloten relatie) die er op dat moment is. Met dergelijke liefde breken (omdat ze bv niet open is) is opnieuw niet liefdevol te noemen. Dat is terug geen liefde, maar een vorm van egoïsme...
Net zoals dit in het voorbeeld verhaal (zie OT) gold. De vrouw verlangde naar meer dominante seks. De man kon en wou dit niet geven. Ipv het seksuele ergens een plaats (oplossing) buiten hun relatie te geven. Zodat de liefde (en dat is toch uiteindelijk hetgene wat telt niet ? dat betekenis heeft, niet de seks met die ander) BEHOUDEN kan blijven. Dan kies je voor de liefde. Voor de relatie. Voor de ander. Voor elkaar.
Echter, gebeurde dat niet (in het gegeven voorbeeld). De vrouw ging vreemd en verbrak erna haar relatie. Ze begon een andere 'monogame' relatie met haar minnaar. Tot ze daar misschien terug iets mist. Al was het maar de liefde (zorgzaamheid) die ze bij haar vorige man vond (en ook voor viel). Dan kan ze terug willen keren naar hem. Of met nog een ander, 'iets' nieuws beginnen...
Het enige wat ik in dergelijke 'monogame' relatie avonturen zie, is vooral veel KWETSURES die in de naam van de liefde (wat ook een vorm van egoïsme is) worden aangebracht. En dat is niet mooi. Dat is verdomd pijnlijk en tragisch.
In het gegeven voorbeeld heb ik meer te doen met die man, dan met die vrouw. Omdat de vrouw de liefde de rug heeft toegekeerd. Ze verstoot de ander. Ipv de ander te omarmen. Toch een gemiste kans. Niet ?
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 20-01-2016 13:45:40 ]
Seks is egoisme. Geen seks zonder egoisme. Als je het zelf niet lekker zou vinden dan doe je het niet. Als je een one night stand hebt is het om jou lust te bevredigen die de ander bij je oproept. Binnen een relatie is het een bevrediging van je lust die je krijgt omdat je partner die bij je opwekt. Dus het gaat altijd om jou lust. Heb je die niet dan heb je ook de seks niet.
Wat Erodome zegt...quote:
[..]
Verder, vreemdgaan is gewoon fout, want je doet iets waarvan je weet dat het de ander zou kwetsen. Als dat niet zo was was het geen vreemdgaan.
De behoefte aan seks met anderen is niet fout, het achter de rug omgaan van de ander en geen rekening houden met diens gevoelens is fout.
Je bent niet verplicht een monogame relatie aan te gaan, dus als je behoefte hebt aan seks met anderen doe dat dan ook niet. Zoek dan iemand die ook op dat vlak bij je past.
I see the Renegade Master's back once again with the ill behaviour...
Als je zo redeneerd is alles egoïsme. Geld geven aan een goed doel geeft je een goed gevoel, dus egoïsme, een ander helpen net zo, werken ditto, etc..quote:
Seks is egoisme. Geen seks zonder egoisme. Als je het zelf niet lekker zou vinden dan doe je het niet. Als je een one night stand hebt is het om jou lust te bevredigen die de ander bij je oproept. Binnen een relatie is het een bevrediging van je lust die je krijgt omdat je partner die bij je opwekt. Dus het gaat altijd om jou lust. Heb je die niet dan heb je ook de seks niet.
Klopt.quote:
Als je zo redeneerd is alles egoïsme. Geld geven aan een goed doel geeft je een goed gevoel, dus egoïsme, een ander helpen net zo, werken ditto, etc..
Dat is ook de insteek die ik zelf maakte (meegaf in dit debat)
- Vreemdgaan is egoïsme (want je doet het voor jezelf, omdat je verlangt naar iets)
- Maar een ander iets verbieden is ook egoïsme (omdat je dit voor jezelf wenst, de ander daarin aan je bindt, tot je bezit maakt, etc.)
Kortom, alles lijkt me ergens gekoppeld te zijn aan ons "zelf" (ons ego en egoïsme).
Wat is de definitie van liefde ?
- Rekening houden met de ander ?
- Rekening houden met jezelf ?
Het is 'liefdevol' om rekening te houden met een ander
Het is minder 'liefdevol' een ander niet vrij te laten (die te willen veranderen, bezitten, van alles verbieden, etc.)
- De gemiste kans in een vreemdgaan debat, lijkt me elkaar niet vrij te kunnen laten. Geen oplossing te kunnen vinden (binnen de liefde en relatie)
- Dat vreemdgaan fout is, omdat het achter de rug is, niet open (en eerlijk) is. Lijkt me vrij logisch. Maar dat is bij alles zo. Ook wanneer je een zakelijke deal sluit of achter de rug om over een vriendin roddelt. Geslotenheid, liegen, etc vind ik altijd fout. Of dit nu bij vreemdgaan of iets anders is. Dat hoort niet, maar toch gebeurt het.
Tja, Ik heb dat ook, ik heb mijn vrouw gezegd ze mag best met anderen sex hebben mits: ze het mij van te voren of uiterlijk direct erna vertelt. En mits het een veel jongere man is, en niet iemand in onze leeftijd. Kijk, waarom zou ik haar geen snoepje gunnen. Daarom dus ook een veel jiongere man. Voor mijn part een half voetbalalftal Dat is geen concurrentie voor mij. Dat is gewoon een lekker tussendoortje voor haar.quote:
De seks is hierbij vaak het probleem niet. Waar het in ieder geval bij mij op stuk zou lopen is het breken van het vertrouwen. Ik moet er bij mijn partner vanuit kunnen gaan dat ze eerlijk is en blijft tegen mij. Mocht ze een keer t bed in duiken met een ander en dat mij eerlijk vertellen dan is dat voor mij nog wel te accepteren. Duikt ze het bed in en begint ze achter mijn rug om een affaire en ik kom daar achter, dan is het vertrouwen definitief weg en maakt de relatie ook geen kans meer.
Helaas gaat zij er zo niet mee om, dus na de eerste 10 ruzies vertel ik haar niks meer. Dat heeft ze zichzelf gezocht dat ik niks meer vertel. En verder zeg ik: onze relatie is geen gevangenis, voor jou niet en voor mij niet. Kun je er niet mee leven dan ga, en als ik niet meer met je kan leven ben ik ook weg!
Monogaam, allemaal verzinsels van de kerk, vrouwen en ambtenaren. Ambtenaren, omdat al die single vrouwen dan heel vaak een uitkering nodig hebben als het mannetje hen verlaat. Vrouwen hebben "voerbak nijd". Kom niet aan mijn voerbak want dat is van mij. Dat is een door de natuur zo ingebakken gegeven daarover kunnen de meeste vrouwen niet eens bewust denken of besluiten. Dat is meer een instinkt kwestie. Zo van dadelijk gaat (een deel van) mijn geld (wat ik krijg van hem voor het gezin) naar een ander. Heeft in nagenoeg de hele wereld puur en direct met overleven te maken. Die andere vrouw, die ook zoekt, vecht om te overleven wordt dan automatisch vaak een hoer of een slet wordt genoemd. Geloof me dames (en heren) in de oorlog en in de liefde is alles ge-oorloofd. Althans zo denken de meeste mensen. Hoeveel vrouwen kunnen niet verhalen dat hun beste vriendin, of een van hun vriendinnen, degene is waar hun man mee "vreemd" is gegaan. Bv tijdens ziekte of zwangerschap van de vrouw. Of die hun man aan de (beste / goede) vriendin, een die nagenoeg dagelijks over de vloer kwam, voor goed kwijt raken.
Ja, en dan de kerk. Die vaart ook beter bij godvrezende gezinnetjes. Dat het zonde is om meer mensen lief te hebben, vertellen ons de priesters. Hoe ze zelf aan hun gerief komen, dat vertellen ze liever niet. Denk eraan als er collecte is, dat er miljoenen door de kerk uitgegeven worden om slachtoffers van hun misbruik "af te kopen" om het allemaal maar zo stil mogelijk te houden.
Vertrouwen? ja, als je belooft hebt mekaar eeuwig trouw te zijn (is dat dan ook in sexuele zin gedacht want er zijn, lijkt mij, toch veel belangrijkere zaken om trouw te zijn zoals ouderdom, ziekte Alzheimer, borstkanker en vrouw moet een borst missen). Blijf je dan bij je partner. dat is echte trouw vanuit mijn (mannen?) standpunt en zo zie ik dat.
Hoe gaat het vaker? De vrouw zeurt en zeurt over trouw en sex en de man geeft dan toe om van het gezeur af te zijn, of omdat ie anders van sex wordt onthouden, en bvromt maar wat mmm mmm, en de vrouw vat dat dan blij op als dat ie instemt. Dit soort afgedwongen afspraken, kontrakten, gelden niet voor de wet.
Wat is dat net vrouwen? als ik eens in de maand eens zondig tegen mijn dieet en een grote friet dubbel mayonaise en curry en 2 fricandellen speciaal buitenshuis eet, dan is dat niet een probleem. Terwijl dat echt slecht voor mij is! Maar ga je naar je sm domina (hehe) en je laat je lekker anaal verwennen en je komt .... weer heel relaxed thuis, dan zouden de poppen aan het dansen zijn.
En verrder, waarom gaan die mannen buitenshuis "eten"? Nu, dan krijgen ze niet genoeg of niet lekker genoeg thuis. Kunnen die vrouwen dan niet "koken"? Neen, vaak niet, en het interesseert hen ook niet echt. Gewoon iedere dag aardappels, boontjes en een worst. Maar mannen lusten ook graag eens iets anders, bv. een vurig Thais gerechtje (hehe, snap je hem? Tja, je weet maar nooit hier hehe).
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Waw, wat ruig! Lap dat maar niet de verkeerde, want dan kunnen ze jou dadelijk op straat bij merkaar rapen. Je ziet toch hoe snel de maatschappij moreel aan het veranderen is. dacht je dat het alleen bij verkrachtingen op stations blijft. Deze zeden (beter on-zeden) verruwen de maatschappij hebben ook invloed op onze jeugdigen, die daar deels van zullen ovenemen. En met de vreemde voorkeur van jonge vrouwen / meisjes voor verkeerde maar wel spannende types gaan we nog een interessante tijd tegemoet.quote:
Ik vind vreemdgaan altijd fout.
Als je 'jezelf pleziertjes wilt doen', 'wisselende seksuele contacten wilt leggen' of 'uit egoïsme', dan heb je imo twee mogelijkheden met een monogame partner:
- Blijf single;
- Zoek iemand die openstaat voor een open relatie.
Er zijn geen excuses voor vreemdgaan en als ik er ooit achter zou komen dat mijn partner mij bedriegt, mag hij zijn spullen op straat bij elkaar rapen...
[ Bericht 12% gewijzigd door LeesFoknl op 23-01-2016 10:18:57 (puntjes op de " i " gezet) ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Dat vind ik echt egocentrisch. Dus jíj kiest haar 'snoepje'. De meeste vrouwen van pakweg 35+ zitten echt niet te wachten op een snotneus, daar is geen 'snoepje' aan...quote:
[..]
En mits het een veel jongere man is, en niet iemand in onze leeftijd. Kijk, waarom zou ik haar geen snoepje gunnen. Daarom dus ook een veel jiongere man. Voor mijn part een half voetbalalftal Dat is geen concurrentie voor mij. Dat is gewoon een lekker tussendoortje voor haar.
En wat als zij zou stellen dat jij alleen met véél oudere vrouwen mag neuken, omdat die geen concurentie van haar zijn?
Of je laat elkaar vrij op dat vlak of niet. Maar dit is geen vrijheid!
Bovendien moet je gewoon op zoek gaan naar een partner die ook een open relatie wilt ipv je zin door te drijven.
Vreemdgaan - als in iemand beloofd hebben dat je met niemand anders gaat neuken en dat dan stiekem toch doen - is idd fout. Je schendt vertrouwen en komt beloftes niet na.
Meerdere partners hebben is natuurlijk prima, zolang je er niet over liegt.
Meerdere partners hebben is natuurlijk prima, zolang je er niet over liegt.
Liegen en beloftes niet nakomen vind ik niet ok in een relatie. Dat gaat over diverse zaken, sex, geld met name.
Whatever...
Ik kies niks snoepjes voor haar. Ze wil geen snoepje. Anders kreeg ze wel een hele zak (lees voetbalelftal of volleybal vereniging) van me. Gun het haar graag. Maar ja, de meeste vrouwen gunnen het zichzelf niet, bang dat dat zonde, niet normaal qua moraal of zo is.quote:
[..]
Dat vind ik echt egocentrisch. Dus jíj kiest haar 'snoepje'. De meeste vrouwen van pakweg 35+ zitten echt niet te wachten op een snotneus, daar is geen 'snoepje' aan...
En wat als zij zou stellen dat jij alleen met véél oudere vrouwen mag neuken, omdat die geen concurentie van haar zijn?
Of je laat elkaar vrij op dat vlak of niet. Maar dit is geen vrijheid!
Bovendien moet je gewoon op zoek gaan naar een partner die ook een open relatie wilt ipv je zin door te drijven.
Maar wij zijn beiden !! AOW-ers. Dus met snoepjes bedoelen wij zeker niks onder de 35. Zeg maar jong belegen. Maar dan wel van een goede kwaliteit!
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Of het fout is of niet heeft alles te maken met afspraken. Ga je een relatie aan met de afspraak dat je 100% monogaam bent dan wordt er natuurlijk ook wel van je verwacht dat je ook echt monogaam bent. Als je dan toch vreemdgaan...dan zit je fout. Ga je er vervolgens ook nog eens over liegen...dan zit je extra fout.
Vaak gaat het meer om het vertrouwen dat breekt dan de daad zelf. Als een relatie goed genoeg is moet er gewoon gecommuniceerd kunnen worden. In veel relaties kan dat niet (ook al denken ze dat ze als koppel helemaal fantastisch zijn) en gaat het daarom fout, al zijn er ook zat mensen die enkel vreemdgaan omdat ze het spannend vinden om vreemd te gaan. Voor dat soort mensen heb ik al helemaal geen respect.
Wat voor mij het beste werkt? Gewoon een mix tussen monogaam zijn en een open relatie hebben. Je gaat ervoor om nooit vreemd te gaan, maar als het toch gebeurd..kan je het gewoon vertellen..en dan is er ook niks aan de hand. Als een partner dan iets zou willen doen met iemand..vind ik het ook prima. Zolang diegene het maar niet verzwijgt en gewoon open communiceert (zolang het maar vooraf of maximaal 1-2 dagen later verteld word). Communicatie en vertrouwen hebben in elkaar is de echte definitie van monogaam zijn voor mij. Je partner op een zetten en diegene respecteren...en je relatie respecteren. Dat zijn imo de beste relaties.
Vaak gaat het meer om het vertrouwen dat breekt dan de daad zelf. Als een relatie goed genoeg is moet er gewoon gecommuniceerd kunnen worden. In veel relaties kan dat niet (ook al denken ze dat ze als koppel helemaal fantastisch zijn) en gaat het daarom fout, al zijn er ook zat mensen die enkel vreemdgaan omdat ze het spannend vinden om vreemd te gaan. Voor dat soort mensen heb ik al helemaal geen respect.
Wat voor mij het beste werkt? Gewoon een mix tussen monogaam zijn en een open relatie hebben. Je gaat ervoor om nooit vreemd te gaan, maar als het toch gebeurd..kan je het gewoon vertellen..en dan is er ook niks aan de hand. Als een partner dan iets zou willen doen met iemand..vind ik het ook prima. Zolang diegene het maar niet verzwijgt en gewoon open communiceert (zolang het maar vooraf of maximaal 1-2 dagen later verteld word). Communicatie en vertrouwen hebben in elkaar is de echte definitie van monogaam zijn voor mij. Je partner op een zetten en diegene respecteren...en je relatie respecteren. Dat zijn imo de beste relaties.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Het is echt onzin dat dit een vrouwen ding is. Jij hebt gewoon een vrouw die monogaam van aard is.quote:
[..]
Ik kies niks snoepjes voor haar. Ze wil geen snoepje. Anders kreeg ze wel een hele zak (lees voetbalelftal of volleybal vereniging) van me. Gun het haar graag. Maar ja, de meeste vrouwen gunnen het zichzelf niet, bang dat dat zonde, niet normaal qua moraal of zo is.
Maar wij zijn beiden !! AOW-ers. Dus met snoepjes bedoelen wij zeker niks onder de 35. Zeg maar jong belegen. Maar dan wel van een goede kwaliteit!
Mij is opgevallen dat vrouwen het gemiddeld genomen beter doen met open relaties dan mannen. Mannen kijken gemiddeld genomen meer naar hun eigen 'voordeel' en kunnen schrikken als blijkt dat de partner er ook goed gebruik van maakt. Vrouwen zijn zich vaker meer bewust van wat de ander dan gaat doen en hoe zij zich daarover zullen voelen.
Dus mannen denken vaker aan wat zij voor avontuurtjes gaan doen en denken minder na over hoe ze zich voelen als de ander avontuurtjes heeft. Vrouwen denken vaker vooraf na over wat ze zullen voelen als de ander dat doet. Wat betekend dat als ze er ok mee zijn ze dat vaker ook echt zijn, ze hebben al nagedacht over de gevolgen.
Het is geen wet van meden en perzen en naast dat geld ook nog dat de een gewoon meer behoefte heeft aan 'anderen' dan de volgende persoon. Seks heeft nu eenmaal een andere waarde per persoon.
Vind het onvriendelijk klinken hoe je hier over je partner praat, snap niet goed waarom je haar gevoel als dikke pech voor haar neerzet. En geen enkel begrip hebt voor het feit dat zij geen zin heeft in 'snoepjes'. Er is naar mijn mening een schrijnend tekort aan wil tot inlevingsvermogen in haar, wat vreemd is als dit jouw partner is waar je je leven mee wil delen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
IK heb best begrip voor haar dat ze geen snoepjes lust, maar zij wil persee niet accepteren dat ik wel snoep lust. Ondanks dat ik dat duidelijk stel wil ze het toch maar niet accepteren. Mijn reactie daarop is dat ik dus niets meer vertel. Ik heb geen zin in die drama´s. Wat ik zei, als ze er niet mee kan leven dan gaat ze maar. En als ik genoeg heb van de drama´s vertrek ik wel. Mijn oplossing is dus niks vertellen en mijn persoonlijke kontakten in telf en pc met passwords beschermen zodat er geen aanleiding meer is, niets vindt. (ook niet als ze wil snuffelen in mijn spullen)
Zij, mijn vrouw, hoeft mij niet HAAR normen en waarden aan te leren, dat hebben er al genoeg geprobeerd. Niet alleen vrouwen! Meestal zijn die normen en waarden toch gebaseerd op eigenbelang. IK heb (ook) mijn eigen belangen, normen en waarden.
Alles in rokken,dus vrouwen, priesters, Schotten, Boedhistische monnikken en Romeinen, en zeker ook travestieten vertrouw ik voor geen meter. Zij was met 14 zwanger, ik niet! En nu, 55 jjaar later, mag ik niet doen wat zij toen deed. Ja, is haar antwoord: maar dat was anders. Zeker, toen leverde haar gedrag voordelen op (uit eten, financiele ondersteuning voor leven en studeren enz.) en als IK het nu doe dan kost het geld. Geld dat zij liever zelf opmaakt.
Dat dat MIJN geld is maakt niks uit ( het principe van veel vrouwen). Want jouw geld is mijn geld en mijn geld is ook van mij. Maar ik neem dit haar en andere vrouwen niet kwalijk. Ik vind dat gewoon als in de natuur, de aard van het beestje, ingegeven door miljoenen jaren evolutie.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 24-01-2016 14:17:10 (puntjes op de " i " gezet) ]
Zij, mijn vrouw, hoeft mij niet HAAR normen en waarden aan te leren, dat hebben er al genoeg geprobeerd. Niet alleen vrouwen! Meestal zijn die normen en waarden toch gebaseerd op eigenbelang. IK heb (ook) mijn eigen belangen, normen en waarden.
Alles in rokken,dus vrouwen, priesters, Schotten, Boedhistische monnikken en Romeinen, en zeker ook travestieten vertrouw ik voor geen meter. Zij was met 14 zwanger, ik niet! En nu, 55 jjaar later, mag ik niet doen wat zij toen deed. Ja, is haar antwoord: maar dat was anders. Zeker, toen leverde haar gedrag voordelen op (uit eten, financiele ondersteuning voor leven en studeren enz.) en als IK het nu doe dan kost het geld. Geld dat zij liever zelf opmaakt.
Dat dat MIJN geld is maakt niks uit ( het principe van veel vrouwen). Want jouw geld is mijn geld en mijn geld is ook van mij. Maar ik neem dit haar en andere vrouwen niet kwalijk. Ik vind dat gewoon als in de natuur, de aard van het beestje, ingegeven door miljoenen jaren evolutie.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 24-01-2016 14:17:10 (puntjes op de " i " gezet) ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Ja, daar moet ik je gelijk in geven. Veel mannen lopen hun "edele delen" achterna. Sommigen denken zelfs uitsluitend met het kleine koppie. Ik heb dat gelukkig niet zo.quote:
[..]
Het is .........................
Mij is opgevallen dat vrouwen het gemiddeld genomen beter doen met open relaties dan mannen. Mannen kijken gemiddeld genomen meer naar hun eigen 'voordeel' en kunnen schrikken als blijkt dat de partner er ook goed gebruik van maakt. Vrouwen zijn zich vaker meer bewust van wat de ander dan gaat doen en hoe zij zich daarover zullen voelen.
Dus mannen denken vaker aan wat zij voor avontuurtjes gaan doen en denken minder na over hoe ze zich voelen als de ander avontuurtjes heeft. Vrouwen denken vaker vooraf na over wat ze zullen voelen als de ander dat doet. Wat betekend dat als ze er ok mee zijn ze dat vaker ook echt zijn, ze hebben al nagedacht over de gevolgen.
Wil verder nuanceren dat ik praat voor mijzelf, wat betekentgeen kinderen, en wij zijn niet getrouwd ondanks de vele jaren bij mekaar. ZIJ wil niet! Tja, waarom zou ik mij aan de huwelijsbeloften houden als ZIJ niet wil trouwen. Zo zie je maar weer: vrouwen zijn niet te begrijpen, totdat je het, hun eigenbelang in hun besluiten en wensen gaat bezien.
[ Bericht 1% gewijzigd door LeesFoknl op 24-01-2016 14:27:58 (puntjes op de " i " gezet) ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Je wil ook graag een abortus ondergaan?quote:
Zij was met 14 zwanger, ik niet! En nu, 55 jjaar later, mag ik niet doen wat zij toen deed
Ik als jong belegen vrouw moet trouwens er niet aan denken met een zwaar belegen man te daten.
Ben benieuwd of het je ook een beetje lukt (zonder te hoeven betalen.
)
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Holy shit he, wat heb ik te doen met jouw vriendin. Wat heb jij weinig respect voor je vriendin zeg.quote:
[..]
en wij zijn niet getrouwd ondanks de vele jaren bij mekaar. ZIJ wil niet! Tja, waarom zou ik mij aan de huwelijsbeloften houden als ZIJ niet wil trouwen. Zo zie je maar weer: vrouwen zijn niet te begrijpen
Ik bedoel maar..quote:IK heb best begrip voor haar dat ze geen snoepjes lust, maar zij wil persee niet accepteren dat ik wel snoep lust. Ondanks dat ik dat duidelijk stel wil ze het toch maar niet accepteren. Mijn reactie daarop is dat ik dus niets meer vertel. Ik heb geen zin in die drama´s. Wat ik zei, als ze er niet mee kan leven dan gaat ze maar. En als ik genoeg heb van de drama´s vertrek ik wel. Mijn oplossing is dus niks vertellen en mijn persoonlijke kontakten in telf en pc met passwords beschermen zodat er geen aanleiding meer is, niets vindt. (ook niet als ze wil snuffelen in mijn spullen)
Zij, mijn vrouw, hoeft mij niet HAAR normen en waarden aan te leren, dat hebben er al genoeg geprobeerd. Niet alleen vrouwen! Meestal zijn die normen en waarden toch gebaseerd op eigenbelang. IK heb (ook) mijn eigen belangen, normen en waarden.
Alles in rokken,dus vrouwen, priesters, Schotten, Boedhistische monnikken en Romeinen, en zeker ook travestieten vertrouw ik voor geen meter. Zij was met 14 zwanger, ik niet! En nu, 55 jjaar later, mag ik niet doen wat zij toen deed. Ja, is haar antwoord: maar dat was anders. Zeker, toen leverde haar gedrag voordelen op (uit eten, financiele ondersteuning voor leven en studeren enz.) en als IK het nu doe dan kost het geld. Geld dat zij liever zelf opmaakt.
Dat dat MIJN geld is maakt niks uit ( het principe van veel vrouwen). Want jouw geld is mijn geld en mijn geld is ook van mij. Maar ik neem dit haar en andere vrouwen niet kwalijk. Ik vind dat gewoon als in de natuur, de aard van het beestje, ingegeven door miljoenen jaren evolutie.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
De liefde spat van je woorden af...quote:
IK heb best begrip voor haar dat ze geen snoepjes lust, maar zij wil persee niet accepteren dat ik wel snoep lust. Ondanks dat ik dat duidelijk stel wil ze het toch maar niet accepteren. Mijn reactie daarop is dat ik dus niets meer vertel. Ik heb geen zin in die drama´s. Wat ik zei, als ze er niet mee kan leven dan gaat ze maar. En als ik genoeg heb van de drama´s vertrek ik wel. Mijn oplossing is dus niks vertellen en mijn persoonlijke kontakten in telf en pc met passwords beschermen zodat er geen aanleiding meer is, niets vindt. (ook niet als ze wil snuffelen in mijn spullen)
Zij, mijn vrouw, hoeft mij niet HAAR normen en waarden aan te leren, dat hebben er al genoeg geprobeerd. Niet alleen vrouwen! Meestal zijn die normen en waarden toch gebaseerd op eigenbelang. IK heb (ook) mijn eigen belangen, normen en waarden.
Alles in rokken,dus vrouwen, priesters, Schotten, Boedhistische monnikken en Romeinen, en zeker ook travestieten vertrouw ik voor geen meter. Zij was met 14 zwanger, ik niet! En nu, 55 jjaar later, mag ik niet doen wat zij toen deed. Ja, is haar antwoord: maar dat was anders. Zeker, toen leverde haar gedrag voordelen op (uit eten, financiele ondersteuning voor leven en studeren enz.) en als IK het nu doe dan kost het geld. Geld dat zij liever zelf opmaakt.
Dat dat MIJN geld is maakt niks uit ( het principe van veel vrouwen). Want jouw geld is mijn geld en mijn geld is ook van mij. Maar ik neem dit haar en andere vrouwen niet kwalijk. Ik vind dat gewoon als in de natuur, de aard van het beestje, ingegeven door miljoenen jaren evolutie.
Waarom ben je met haar samen is de enige vraag die bij me opkomt als ik dit lees. Onbegrip, jaloezie (zij heeft het vroeger gedaan dus heb ik er nu ook recht op!), het "mijn geld" argumten krijg ik kotsneigingen van om eerlijk te zijn.
Echt, wat een wrok en afgunst in je tekst. Snap niet waarom je niet lekker alleen bent als je zo denkt.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dit gaat niet over huwelijksbeloften, dit gaat over samen op 1 lijn zitten, de beide levens met elkaar verweven. Van elkaar houden en elkaar niet willen kwetsen, de gevoelens van elkaar op waarde schatten en daar wat mee doen.quote:
[..]
Ja, daar moet ik je gelijk in geven. Veel mannen lopen hun "edele delen" achterna. Sommigen denken zelfs uitsluitend met het kleine koppie. Ik heb dat gelukkig niet zo.
Wil verder nuanceren dat ik praat voor mijzelf, wat betekentgeen kinderen, en wij zijn niet getrouwd ondanks de vele jaren bij mekaar. ZIJ wil niet! Tja, waarom zou ik mij aan de huwelijsbeloften houden als ZIJ niet wil trouwen. Zo zie je maar weer: vrouwen zijn niet te begrijpen, totdat je het, hun eigenbelang in hun besluiten en wensen gaat bezien.
En nee, jij loopt je pik niet achterna. Vandaar dat je beledigt bent dat zij vroeger wild heeft gedaan en jij dat nu even moet inhalen. Vandaar dat je haar gevoelens opzij gooit en erop stampt...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Wat niet weet wat niet deert.
Als je het doet, doe het dan slim
Als je het doet, doe het dan slim
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Hoe bedoel je? Dat kind is gewoon geboren. Want abortus mag niet van de (katholieke) kerk. Was toen dus wettelijk verboden! Verder is ze nagenoeg even oud als mij.quote:
[..]
Je wil ook graag een abortus ondergaan?
Ik als jong belegen vrouw moet trouwens er niet aan denken met een zwaar belegen man te daten.
Ben benieuwd of het je ook een beetje lukt (zonder te hoeven betalen.
Wat dat jong en oud belegen en met mekaar daten: heb je groot gelijk in, kan ik me prima voorstellen. doe dat zelf ook niet, met veel oudere vrouwen daten. (zeg maar "vieux").
Maar er zijn ook vrouwen, niet zo heel veel maar toch, die veel liever "daten" met een oudere man.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
JTL, wat heb jij dit prachtig onder woorden gebracht. Zo denk ik het ook maar zo verwoorden kan ik niet. Het niet toestaan door de vrouw van eens een snoepje nemen is ook een vorm van egoisme. En een die dus echt op drogredenen gebaseerd is, zoals de moraal, de norm, het fatsoen, de kerk. Of gewoon op haar eigen ego-isme.quote:
[..]
Begrijpelijk. Maar ook hier mis ik onderbouwing.
Wat de meerderheid (in essentie) wilt of niet wilt, zegt niet of iets goed (wenselijk) is of niet. Dat zegt op zich niets. Ieder mens heeft recht op zijn visie, zijn overtuiging. Als de meerderheid christelijk is, maar ik ben bv atheïst, zegt dit niets over bv de goedheid van het Christendom.
Een mens die door lust of emotie 'bevangen' geraakt kun je zwak noemen. Dat klopt. Tot het jezelf eens overvalt. Dan ben je blij als iemand daar ook begrip voor heeft. Begrip voor de zwakkere. Begrip voor de ander. Niet iedereen kan even sterk als jij (of een ander) zijn.
Vreemdgaan is inderdaad verkeerd wat het bedrog (bedriegen) betreft. Dat klopt. Dan is het fout.
Maar monogamie is evengoed verkeerd in het teveel de ander aan jezelf willen vastbinden (verbinden). Daarmee maak je zowel van de liefde als seks een OBJECT. Iets om te bezitten. Jij bent van mij. Je mag en kan met je lichaam enkel met mij nog seks hebben. Niet meer met een ander. Je bent mijn bezit, mijn eigendom. Dergelijke "claims" maken de liefde er niet mooier op. Juist meer egoïstisch (het egoïsme waar je zelf ook over spreekt). Wie is er dan de egoïst ? Ik vind dat allemaal niet zo duidelijk in dit hele verhaal. Daarom ook dat ik schrijf dat vreemdgaan (vanuit een bepaalde invalshoek bezien) niet fout is. Maar een gemaakte/overvallen keuze. Vanuit een andere invalshoek bekeken.
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor de stem van de Duivel
Als de stem van de Engel.
De argumentatie (die sommige mensen geven) dat als je relatie bv niet open is, je maar iemand anders moet zoeken die bij je past, doet afbreuk aan de liefde (in de gesloten relatie) die er op dat moment is. Met dergelijke liefde breken (omdat ze bv niet open is) is opnieuw niet liefdevol te noemen. Dat is terug geen liefde, maar een vorm van egoïsme...
Net zoals dit in het voorbeeld verhaal (zie OT) gold. De vrouw verlangde naar meer dominante seks. De man kon en wou dit niet geven. Ipv het seksuele ergens een plaats (oplossing) buiten hun relatie te geven. Zodat de liefde (en dat is toch uiteindelijk hetgene wat telt niet ? dat betekenis heeft, niet de seks met die ander) BEHOUDEN kan blijven. Dan kies je voor de liefde. Voor de relatie. Voor de ander. Voor elkaar.
Echter, gebeurde dat niet (in het gegeven voorbeeld). De vrouw ging vreemd en verbrak erna haar relatie. Ze begon een andere 'monogame' relatie met haar minnaar. Tot ze daar misschien terug iets mist. Al was het maar de liefde (zorgzaamheid) die ze bij haar vorige man vond (en ook voor viel). Dan kan ze terug willen keren naar hem. Of met nog een ander, 'iets' nieuws beginnen...
Het enige wat ik in dergelijke 'monogame' relatie avonturen zie, is vooral veel KWETSURES die in de naam van de liefde (wat ook een vorm van egoïsme is) worden aangebracht. En dat is niet mooi. Dat is verdomd pijnlijk en tragisch.
In het gegeven voorbeeld heb ik meer te doen met die man, dan met die vrouw. Omdat de vrouw de liefde de rug heeft toegekeerd. Ze verstoot de ander. Ipv de ander te omarmen. Toch een gemiste kans. Niet ?
Terwijl lust hebben op een snoepje en aan die zin voldoen gewoon gebaseerd is op de natuur, zoals God hem heeft gemaakt, dus hoe kan die fout zijn?
Nogmaals, ik kan het moeilijk verwoorden, ik denk ik ben misschien Boedhistisch of Hindoe of zo !?
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Je zei dat jullie geen kinderen hebben. Daarmee ging ik er van uit dat zij dus ook geen kind heeft gekregen.quote:
Hoe bedoel je? Dat kind is gewoon geboren. Want abortus mag niet van de (katholieke) kerk. Was toen dus wettelijk verboden!
Dat abortus niet mocht wil niet zeggen dat het niet gebeurde (met alle risico's van dien).
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Ik begrijp de frustraties van LeesFoknl
Ieder mens heeft recht op zijn verhaal. Zijn eigenheid, zijn verlangens, zijn wensen, etc.
Het probleem met de liefde, is dat ze enerzijds vrij laat (vrije liefde is beter dan een te gevangen liefde), maar anderzijds ook aan haar bindt (je daarin rekening met elkaar dient te houden).
Zodoende ontstaan ook de conflicten Bijvoorbeeld:
1) Vrouw wil meer dominante seks. Man kan haar dit niet bieden. Vrouw mag niet op een ander gaan van de man. Vrouw gaat vreemd. Relatie (en liefde) ontspoort
2) Man wil eens seks met een ander. Vrouw kan dit liefdevol niet dragen. Man wordt belet in zijn vrijheid. Man blijft met verlangen zitten. Man gaat op in verleiding met een ander. Men is de liefde niet trouw geweest
Ieder mens heeft recht op zijn verhaal. Zijn eigenheid, zijn verlangens, zijn wensen, etc.
Het probleem met de liefde, is dat ze enerzijds vrij laat (vrije liefde is beter dan een te gevangen liefde), maar anderzijds ook aan haar bindt (je daarin rekening met elkaar dient te houden).
Zodoende ontstaan ook de conflicten Bijvoorbeeld:
1) Vrouw wil meer dominante seks. Man kan haar dit niet bieden. Vrouw mag niet op een ander gaan van de man. Vrouw gaat vreemd. Relatie (en liefde) ontspoort
2) Man wil eens seks met een ander. Vrouw kan dit liefdevol niet dragen. Man wordt belet in zijn vrijheid. Man blijft met verlangen zitten. Man gaat op in verleiding met een ander. Men is de liefde niet trouw geweest
Norma Jean: Ja, dat dacht ik al. Geen probleem.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Hoe is dat van haar egoisme en dat van jou niet? Jij kiest toch bewust ervoor jouw verlangen boven haar gevoel te laten gaan?quote:
[..]
JTL, wat heb jij dit prachtig onder woorden gebracht. Zo denk ik het ook maar zo verwoorden kan ik niet. Het niet toestaan door de vrouw van eens een snoepje nemen is ook een vorm van egoisme. En een die dus echt op drogredenen gebaseerd is, zoals de moraal, de norm, het fatsoen, de kerk. Of gewoon op haar eigen ego-isme.
Terwijl lust hebben op een snoepje en aan die zin voldoen gewoon gebaseerd is op de natuur, zoals God hem heeft gemaakt, dus hoe kan die fout zijn?
Nogmaals, ik kan het moeilijk verwoorden, ik denk ik ben misschien Boedhistisch of Hindoe of zo !?
Snap niet zo goed waarom je haar emotie een drogreden noemt en je eigen emotie (behoefte) verheft tot een soort van natuurwet. Beide is emotie en evenveel waard, beide manieren hebben zo hun oorsprong in onze menselijke natuur.
De mens is vooral een flexibel wezen, dat maakt ons zo succesvol. Zowel monogamie als geen monogamie behoren tot de mogelijkheden en bij de een is er meer behoefte aan monogamie als bij de ander.
Jij bent geen verheven persoon omdat je wel kan "delen" op dit gebied, dit gaat niet over wat je haar gunt. Dit gaat over jou, jouw verlangen, jouw behoefte, jouw emotie. Jouw onwil tot begrip voor de ander.
Als jou gevraagd wordt waarom het zo ok is om dit wel te doen kom je ook niet verder dan, euh ja, euh natuur weet je wel. Wees eens echt eerlijk, kijk eens diep in jezelf, het gaat niet over "natuur".
En nee, je bent niet boeddhistisch als je zo denkt, boeddhisme gaat over het loslaten van verlangen en compassie.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Liefde is als de zee, ze komt en gaat met eb en tij.quote:
Ik begrijp de frustraties van LeesFoknl
Ieder mens heeft recht op zijn verhaal. Zijn eigenheid, zijn verlangens, zijn wensen, etc.
Het probleem met de liefde, is dat ze enerzijds vrij laat (vrije liefde is beter dan een te gevangen liefde), maar anderzijds ook aan haar bindt (je daarin rekening met elkaar dient te houden).
Zodoende ontstaan ook de conflicten Bijvoorbeeld:
1) Vrouw wil meer dominante seks. Man kan haar dit niet bieden. Vrouw mag niet op een ander gaan van de man. Vrouw gaat vreemd. Relatie (en liefde) ontspoort
2) Man wil eens seks met een ander. Vrouw kan dit liefdevol niet dragen. Man wordt belet in zijn vrijheid. Man blijft met verlangen zitten. Man gaat op in verleiding met een ander. Men is de liefde niet trouw geweest
Dat geven en nemen hoort in balans te zijn en dat is iets heel erg moois.
Als je je niet jezelf kan voelen in een relatie (openlijk dus) dan is er geen balans. Je bent niet verplicht bij iemand te blijven, soms is liefde niet bedoeld om voor altijd te zijn. Vaker niet dan wel zelfs. Afscheid nemen op een liefdevolle en respectvolle manier is geen verlies. De ander in zijn/haar waarde laten en diegene volledig accepteren hoe ze zijn is liefde, ook als dat vaarwel betekend omdat wat jij bent daar niet goed bij past, jouw weg een andere is.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
De bottom line is dat ik niet toesta dat iemand, anderen, voor mij gaan beslissen wat ik wel of niet mag of doe. Heb ik het niet over wetten, over wetgeving. Veel anderen laten dat blijkbaar wel toe. Dus deze anderen laten wel toe dat anderen voor hen beslissen. Ja, natuurlijk ook alleen maar in die dingen waar ze zelf ook achterstaan, zo over denken, of over die dingen waarbij ze het sop de kool niet waard vinden, dus die hen niet genoeg interesseren om er een punt van te maken.
En waarom ik zo denk, is verder eigenlijk schijt egaal. Ik denk en doe wat ik wil en waarom ik dat wil.
Waarom zou ik, zoals sommigen zeggen, deze relatie verbreken? Ik kan dat, maar wil dat niet. Maar zij kan dat ook (zie een van mijn vorige posts hier in dit topic, waarin ik zeg dat zowel zij als ik niet in een gevangenis leven en beiden uit de relatie kunnen stappen). Nu kan je schrijven, ja, als IK !! jouw vrouw was ... Ja, klopt, als ... Maar jij bent mijn vrouw niet. Of willen jullie nu al voor mij EN voor mijn vrouw gaan beslissen, gaan voorschrijven wat wij moeten en mogen. Mogen niet vreemdgaan, moeten uit mekaar. Het opgeheven vingertje van Nederland.
Mijn vrouw en ik doen beiden wat we willen, zonder dwang! En zijn toch 22 jaar samen. Niet zo heel lang (voor mensen op onze leeftijd 68 en 69 jaar) maar toch, ondanks, mits, dankzij enz. Uit eigen vrije wil.
Leven zoals anderen willen dat je leeft heeft geen zin. Morgen komt weer en ander en die zegt: Man, je doet het fout, je moet, ik vind ...
DE !! les van het leven is: doe wat je wilt. Je hebt je eigen geweten, je eigen normen en waarden, en je eigen dromen en wensen. Iedereen heeft die. Leef ernaar.
Als je oud bent kun je heel verdrietig zijn om de dingen die er niet MEER zijn, de dingen die voorbij zijn, voor altijd voorbij. Maar hoe erg is het als je als oud mensch moet denken: had ik dat of dat maar gedaan, die kans maar gegrepen. Beter spijt van iets dat je gedaan hebt en dat niet zo goed is afgelopen als spijt hebben omdat je dingen niet gedaan hebben.
Tante van mij laatst overleden, bijna 100. Paar maanden ervoor vertelt ze me ze had haar hele leven al zo graag frans (de taal, niet een person) willen leren. Ik zeg: rien ne va plus. Dat gaat dus niet meer. Maar waarom heb je dat nooit gedaan, al die vele avonden dat oom sport en voetbal keek, had je fijn frans kunnen leren, met een boekje en cassettes.je tu il, toujours lámour dans la cour, baissez mois enz. Haar antwoord: ja, iedereen zei tegen me, dat is toch niks voor een eenvoudig mens, wat moet jij nou met frans (gingen ook nooit op vakantie ergens heen).
DAT vind ik erg. Straks is het rien ne va plus, niets gaat meer, en dan kun je maar beter verdrietig zijn om dingen die wel geprobeed zijn, dat je geleefd hebt (zoveel mogelijk) als je wenste. Als dat je iets graag had willen doen en niet eens geprobeerd hebt .... vanwege (gezeiver van) anderen.
Zo denk ik er eigenlijk over. Als ik mijn hele leven had gedaan hoe anderen in mijn omgeving zeiden dat het moest, had ik van ellende, verveling en saaiheid nooit de 50 jaar gehaald! Amen!
[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 25-01-2016 21:05:05 (puntjes op de " i " gezet) ]
En waarom ik zo denk, is verder eigenlijk schijt egaal. Ik denk en doe wat ik wil en waarom ik dat wil.
Waarom zou ik, zoals sommigen zeggen, deze relatie verbreken? Ik kan dat, maar wil dat niet. Maar zij kan dat ook (zie een van mijn vorige posts hier in dit topic, waarin ik zeg dat zowel zij als ik niet in een gevangenis leven en beiden uit de relatie kunnen stappen). Nu kan je schrijven, ja, als IK !! jouw vrouw was ... Ja, klopt, als ... Maar jij bent mijn vrouw niet. Of willen jullie nu al voor mij EN voor mijn vrouw gaan beslissen, gaan voorschrijven wat wij moeten en mogen. Mogen niet vreemdgaan, moeten uit mekaar. Het opgeheven vingertje van Nederland.
Mijn vrouw en ik doen beiden wat we willen, zonder dwang! En zijn toch 22 jaar samen. Niet zo heel lang (voor mensen op onze leeftijd 68 en 69 jaar) maar toch, ondanks, mits, dankzij enz. Uit eigen vrije wil.
Leven zoals anderen willen dat je leeft heeft geen zin. Morgen komt weer en ander en die zegt: Man, je doet het fout, je moet, ik vind ...
DE !! les van het leven is: doe wat je wilt. Je hebt je eigen geweten, je eigen normen en waarden, en je eigen dromen en wensen. Iedereen heeft die. Leef ernaar.
Als je oud bent kun je heel verdrietig zijn om de dingen die er niet MEER zijn, de dingen die voorbij zijn, voor altijd voorbij. Maar hoe erg is het als je als oud mensch moet denken: had ik dat of dat maar gedaan, die kans maar gegrepen. Beter spijt van iets dat je gedaan hebt en dat niet zo goed is afgelopen als spijt hebben omdat je dingen niet gedaan hebben.
Tante van mij laatst overleden, bijna 100. Paar maanden ervoor vertelt ze me ze had haar hele leven al zo graag frans (de taal, niet een person) willen leren. Ik zeg: rien ne va plus. Dat gaat dus niet meer. Maar waarom heb je dat nooit gedaan, al die vele avonden dat oom sport en voetbal keek, had je fijn frans kunnen leren, met een boekje en cassettes.je tu il, toujours lámour dans la cour, baissez mois enz. Haar antwoord: ja, iedereen zei tegen me, dat is toch niks voor een eenvoudig mens, wat moet jij nou met frans (gingen ook nooit op vakantie ergens heen).
DAT vind ik erg. Straks is het rien ne va plus, niets gaat meer, en dan kun je maar beter verdrietig zijn om dingen die wel geprobeed zijn, dat je geleefd hebt (zoveel mogelijk) als je wenste. Als dat je iets graag had willen doen en niet eens geprobeerd hebt .... vanwege (gezeiver van) anderen.
Zo denk ik er eigenlijk over. Als ik mijn hele leven had gedaan hoe anderen in mijn omgeving zeiden dat het moest, had ik van ellende, verveling en saaiheid nooit de 50 jaar gehaald! Amen!
[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 25-01-2016 21:05:05 (puntjes op de " i " gezet) ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Ja, dat bedoel ik dus. Ik ben ik, mijn vrouw is ook zichzelf. En ondanks de dingen waar we het niet over eens zijn, zijn we toch bij mekaar. Want er is veel meer tussen ons dan alleen die sex, en mijn snoepgedrag. Ik ben haar grote sterke man.Dus figuurlijk gesproken, niet letterlijk, ik ben klein van figuur. Doe weinig in het huishouden, maar als ze weg gaat dan krab ik de ramen vrij voordat ze op is, Als het glad is haal en breng ik haar, alle problemenmet overheid, instanties, belastingen los ik voor haar op. Bij een overval, ooit, waar we kansloos waren, bluf ik 4 jionge mannen weg. Ze kan best blij met mij zijn, zoals ik blij met haar ben. Maar niet de baas spelen!quote:
[..]
Liefde is als de zee, ze komt en gaat met eb en tij.
Dat geven en nemen hoort in balans te zijn en dat is iets heel erg moois.
Als je je niet jezelf kan voelen in een relatie (openlijk dus) dan is er geen balans. Je bent niet verplicht bij iemand te blijven, soms is liefde niet bedoeld om voor altijd te zijn. Vaker niet dan wel zelfs. Afscheid nemen op een liefdevolle en respectvolle manier is geen verlies. De ander in zijn/haar waarde laten en diegene volledig accepteren hoe ze zijn is liefde, ook als dat vaarwel betekend omdat wat jij bent daar niet goed bij past, jouw weg een andere is.
[ Bericht 23% gewijzigd door LeesFoknl op 25-01-2016 21:18:47 (dubbele quote verwijderd) ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Vandaar dat je het geheim moet houden omdat anders het grote pijn en ellende zal veroorzaken.quote:
[..]
Ja, dat bedoel ik dus. Ik ben ik, mijn vrouw is ook zichzelf. En ondanks de dingen waar we het niet over eens zijn, zijn we toch bij mekaar. Want er is veel meer tussen ons dan alleen die sex, en mijn snoepgedrag. Ik ben haar grote sterke man.Dus figuurlijk gesproken, niet letterlijk, ik ben klein van figuur. Doe weinig in het huishouden, maar als ze weg gaat dan krab ik de ramen vrij voordat ze op is, Als het glad is haal en breng ik haar, alle problemenmet overheid, instanties, belastingen los ik voor haar op. Bij een overval, ooit, waar we kansloos waren, bluf ik 4 jionge mannen weg. Ze kan best blij met mij zijn, zoals ik blij met haar ben. Maar niet de baas spelen!
Je liegt jezelf voor. Want je weet net zo goed als ik dat als je iedere keer wel open zou zijn, niet zou liegen, ze weg zou zijn. Haar liefde voor jou zou wegsmelten en pijn de plaats van liefde in zou nemen.
Jij bent een leugen in wat je voor haar bent, jij bent niet jouw volledige zelf, er is geen acceptatie van wat jij bent, er is geen acceptatie voor wat zij is.
Jullie pad samen kan enkel en alleen passend gemaakt worden door een schaduw spel te spelen, je anders voor te doen dan je werkelijk bent.
Jij bent niet die man die je hier beschrijft, dat is niet jouw totaal.
Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat jouw totaal slecht is, alleen maar dat je je totaal niet bent in deze relatie, een deel verborgen moet houden om de illusie van een goede relatie te behouden.
[ Bericht 5% gewijzigd door erodome op 25-01-2016 21:43:23 ]
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Mensen die vreemdgaan zijn egoïstische leugenaars. Ik heb een schijthekel aan mensen die geen rechtvaardigheidsgevoel hebben en zich niet aan beloftes houden.
Een open relatie keur ik wel goed, neuk maar lekker weg.
Maar van die figuren die zeggen "vreemdgaan hoort bij een relatie" zijn waarschijnlijk ook lui die dingen dat je wel mag stelen in een winkel omdat daar ook "nog wel genoeg artikelen in de schappen staan"
Een open relatie keur ik wel goed, neuk maar lekker weg.
Maar van die figuren die zeggen "vreemdgaan hoort bij een relatie" zijn waarschijnlijk ook lui die dingen dat je wel mag stelen in een winkel omdat daar ook "nog wel genoeg artikelen in de schappen staan"
Maar zou ze ook bij je zijn als ze wist van al je vreemdgaan? Er is een reden dat je het niet vertelt...je weet dat jullie relatie dan niet zo ''perfect'' zou zijn. Kom op zeg, heb je echt geen enkel respect voor je vrouw? Je roept dat er zoveel liefde is, maar je hebt maar niet door dat respect voor iemand hebben ook bij een relatie komt kijken. Wil jij een open relatie? Prima. Maar als zij dat niet wil...en jij wil het perse wel...maak het dan uit en zoek het ergens anders. Wat je nu doet is laf en egoïstisch. Maar gelukkig hou je zoveel van haar....hou jezelf niet zo voor de gek joh.quote:
[..]
Ja, dat bedoel ik dus. Ik ben ik, mijn vrouw is ook zichzelf. En ondanks de dingen waar we het niet over eens zijn, zijn we toch bij mekaar. Want er is veel meer tussen ons dan alleen die sex, en mijn snoepgedrag. Ik ben haar grote sterke man.Dus figuurlijk gesproken, niet letterlijk, ik ben klein van figuur. Doe weinig in het huishouden, maar als ze weg gaat dan krab ik de ramen vrij voordat ze op is, Als het glad is haal en breng ik haar, alle problemenmet overheid, instanties, belastingen los ik voor haar op. Bij een overval, ooit, waar we kansloos waren, bluf ik 4 jionge mannen weg. Ze kan best blij met mij zijn, zoals ik blij met haar ben. Maar niet de baas spelen!
En je doet alsof jij de hoofdprijs bent...omdat je af en toe wat in het huishouden doet en haar beschermt? Dat is normaal in een relatie. Je verdient er geen vrijbrief mee om rond te kunnen neuken achter haar rug om. Sta je ooit wel eens stil wat zij allemaal voor jou doet? Wil je dat echt terugbetalen met vreemdgaan? Je negeert haar wensen....maar in plaats van om er eerlijk over te zijn doe je het achter haar rug om. Smerig. Als ik van zoiets op de hoogte was bij iemand die ik persoonlijk ken...zou ik het de partner meteen vertellen.
En je redenatie van ''ik doe het, omdat het bij de natuur hoort'' slaat nergens op en dat weet je best. Weet je waarom je vreemd gaan? Omdat je te zwak bent om bij haar aan te geven dat je pik belangrijker is dan jullie relatie. Zat mensen die ooit de verleiding hebben gehad om vreemd te gaan...maar die het toch niet doen, omdat ze weten dat dat niet netjes is en ze er niks mee opschieten. Dat ze hun partner alleen maar pijn doen. Kijk, dat soort mensen verdienen respect. Soort mensen die kunnen praten over hun problemen in een relatie, in plaats van meteen bovenop iemand anders te duiken. En als je dan toch vreemdgaat.....er ook echt TROTS op zijn? Jezelf nog ophemelen ook? Hahahah.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Ik vind dit te kort door de bocht.quote:
Wil jij een open relatie? Prima. Maar als zij dat niet wil...en jij wil het perse wel...maak het dan uit en zoek het ergens anders.
Dat vreemdgaan niet ok is (het is niet respectvol, een leugen, etc.) dat begrijp ik. Ik denk dat iedereen het daar wel over eens is.
De oplossing, met de liefde te breken, omdat één aspect niet voldoet (hiervoor geen passende "oplossing" samen kan gevonden worden), vind ik evengoed niet ok. Dat is ook niet LIEFDEVOL. Dat is gemeen en getuigt van evenveel weinig respect voor de liefde, als het vreemdgaan voor de liefde doet.
Je gaat toch niet een heel leven en relatie met iemand weggooien, omdat je op één bepaald punt (laten we zeggen 1% in het geheel van je relatie) samen niet tot een 'vergelijk' kunt komen ?
Natuurlijk doe je de ander pijn, door aan die behoefte voor jezelf te voldoen. Echter voldoe je aan die behoefte voor jezelf niet, doe je jezelf misschien pijn. Kom je in jezelf tekort. Dus sowieso lijdt er iemand pijn. Komt er iemand tekort. En is er iemand egoïstisch. Gezien er 'ego' speelt. Men binnen die relatie, op bepaalde grenzen/weerstand/verlangens van elkaar botst.
De ideale (meest liefdevolle) oplossing, is dat er binnen de relatie meer losgelaten kan worden. Dat er meer ruimte kan worden gecreëerd (een ruimte, waarbinnen gekozen kan worden voor een open relatie of dergelijk alternatief). Zodat ieder binnen de relatie, meer zijn gading, identiteit, verbondenheid en afzondering kan vinden. Veel beter zo, dan steeds meer op elkaars 'kap' te gaan zitten (elkaar te beknotten, begrenzen). En elkaar meer als een soort 'instrument' te gaan gebruiken. Een liefde die te instrumenteel wordt is lelijk. Echte liefde verdiept en laat zoveel als mogelijk vrij. Laat los. Ze verstikt en bevangt niet.
Dergelijk 'liefdevolle' vrijheid dient een draagvlak te vinden. Soms vindt men dit, soms niet.
In het geval dergelijk draagvlak niet gevonden kan worden (zoals in het OT voorbeeld), kan de leugen (al is die maar tijdelijk) wel een 'werkbare' oplossing bieden. Een ideale en mooie oplossing is het niet (het blijft fout). Maar niet zo fout, dat de relatie ervoor stuk moet gaan. Dit kan nog altijd (in geval bv de leugen uitkomt of de relatie uiteindelijk wel verbroken geraakt). Dat kan, maar hoeft niet.
In dit geval geldt de leugen als een soort 'lijm' middel. Als een brug die liefdevol niet gemaakt kon worden. Maar verdoken (in de achtergrond) wel.
Het is gemakkelijk luidop re roepen (wat allemaal hoort en niet hoort). Aan de oppervlakte. Echter spelen er ook veel zaken op de achtergrond. De achtergrond van onze maatschappij. En nee, dit is geen fraai beeld om te schetsen. Maar bestaat en leeft ook.
Je zou eens moeten weten hoeveel mannen en vrouwen er stiekem "vreemd" gaan. Daar zijn wetenschappelijke statistieken over. Die cijfers liggen heel hoog. Wat zegt dit ? Dat onze natuur niet monogaam is. Dat we (in de openheid, naar buiten toe) het allemaal wel willen zijn. Daarin allemaal het mooie voorbeeld willen zijn. Maar in de achtergrond (achter de schermen) zijn velen van ons het niet. Worstelen we ermee. Weten soms niet goed, hoe hieraan de gepaste draai te geven. Die te vinden.
Hoeveel meisjes belanden er bv niet in de prostitutie (worden door Loverboys opgevist). Ook dat speelt zich allemaal in die achtergrond wereld af. Die meisjes krijgen dan 'monogame' klanten over de vloer, die thuis een vrouw hebben en kind. Dat is allemaal niet zichtbaar. Aan de oppervlakte. Maar gebeurt wel. Laten we daar niet blind voor zijn.
Monogaam is onze natuur niet.
En een "open relatie" kan niet iedereen krijgen.
Heeft niet iedereen.
Soms laat de liefde dat niet toe.
Als "vreemdgaan", ervoor zorgt dat een relatie (die voor 99% goed werkt) ermee overeind blijft. Waardoor mensen niet uit elkaar gaan, kinderen hun samenwonende ouders en zorg niet verliezen, etc. Waardoor alles (vanuit een ruimere context bezien) mooi en liefdevol blijft draaien. Als binnen dat verhaal al eens een "vreemdgaan" fase de revue passeert, is dit dan zo erg ? Is dit vreemdgaan dan zo erg ? Zo schadelijk. Ik vind van niet.
Veel schadelijker is het wanneer de liefde stuk breekt. Dan wanneer er een klein barstje in het glas wordt aangebracht. Een barstje onzichtbaar voor het oog.
Vreemdgaan blijft fout, omdat het niet respectvol is (een bedrog, leugen is) Maar het is ook niet helemaal fout, als het daarmee de liefde overeind houdt. Binnen een ruimer plaatje bezien, de meerderheid (bv derden, kinderen) meer voordelen dan nadelen biedt.
Vreemdgaan maakt van de liefde een soort schijn liefde (liefde met een leugen). Een liefde die niet helemaal open is (omdat de liefde niet helemaal open zijn kan). Dit ligt niet in haar bestaansrecht bevat. Vreemdgaan lijkt dan ergens een keuze te zijn tussen de pest en de cholera. Wat je ook kiest. Beide keuzes zijn fout. Het is en blijft fout, maar die 'foute' keuze wel de 'juiste' liefde in stand. Wat een foute keuze, ergens terug juist kan maken. Hoe fout dit ook klinken mag.
Ik herinner me nog een ander verhaal. Een man, die 20 jaar lang een gelukkig leven met zijn vrouw had. Zowel liefdevol als seksueel. Het was perfect. Echter bevatte zijn liefde een stukje LEUGEN. De man wist niet, dat zijn vrouw een seksueel verleden had voor ze hem leerde kennen. Hij dacht dar ze ook maagd was (als hem). Maar dat was niet zo. Dat gedeelte (haar vorig leven) bleef voor hem verborgen. Ze sprak er nooit over. De liefde (het beeld dat hij van haar had) was daarin een soort leugen (hij wist niet alles). Maar die leugen en liefde was wel ok. die leugen 'functioneerde'.
Totdat, die leugen plots uitkwam. Zijn vrouw (die haar man zo graag zag), kon dit stukje uit haar zelf niet meer voor hem verborgen houden. Ze moest en wou het eruit gooien, dit verleden met hem delen. Ze deed dit. 20 jaar later. En toen brak die man zijn liefde in twee. Zijn leugen barstte. Ook al waren die feiten ondertussen al van meer dan 20 jaar geleden. dit maakte de wonde (en barst) er niet minder hevig om. Hij kon die leugen maar niet lijmen. Telkens hij met zijn vrouw vrijde, bleef zijn gevoel weg. Er was iets gebroken in hem zelf. Die liefde. Die leugen. En dit gevoel (verlies) kwam niet meer goed. Hij kon het met zichzelf niet lijmen. Ik heb zelf uren met die man geschreven. Dit voorval 'liefdevol' loslaten (terug vrijlaten) kon hij niet...
Zodoende, kun je 'zuiver rationeel en logisch bekeken' jezelf de vraag stellen, of het soms geen betere en interessante optie is mensen soms te laten LEVEN in hun LEUGEN.
Natuurlijk is het zoveel mooier en liefdevoller als alles in het leven OPEN kan zijn. Echter niet iedereen kan zulke openheid ook dragen. Verdragen. Kan dit aan. Daarmee overweg. Sommige mensen kun je beter tegen zichzelf beschermen.
Neem nu dat je bv weet dat je buurman zeer opvliegend is van karakter. Zodat je weet, als je hem de waarheid (open en bloot vertelt), hij hiervoor een ongeluk kan begaan. Hij treedt buiten zichzelf. Van woede. Gaat stomme dingen doen. Is het dan niet interessanter en beter, dergelijke waarheid voor hem verborgen te houden ? De leugen overeind te houden. Als daarmee het TOTALE PLAATJE een mooier en meer harmonieus geheel vormt. Is dit dan geen betere optie. Soort leugentje voor bestwil.
Of ga je iemand die terminaal ziek is, "liefdevol" ook maar meteen de waarheid vertellen ?
Liegen hoort niet (is ethisch niet correct). Dat weten we allemaal. Echter maken we kleine kinderen ook wijs dat Sinterklaas bestaat. En dit komt later uit. Waardoor sommige kinderen dan ook een deuk in hun vertrouwen t.o.v. hun ouders krijgen. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen mama en papa. Maar nee, dit is blijkbaar niet zo. Want jullie hebben gelogen tegen me. Dat de Sint bestond. En dat is niet zo. Hij bestaat niet. Dat is/was niet liefdevol van jullie. Of was het dit toch wel ?
Het blijft ergens een complexe puzzel.
Die valt/staat volgens het gene men er zelf het meeste in verkiest.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 26-01-2016 11:43:05 ]
Misschien is het al gezegd of gevraagd, maar aangezien je hier zo stellig in bent TS: Weet je vrouw van deze houding? Of ben je alleen hier zo vastberaden?
Wat ik me dan ook weer afvraag, mocht zij ooit vreemdgaan, heb je dan de nuchterheid te zeggen van "oh zo ben ik ook" of word je dan boos?
Wat ik me dan ook weer afvraag, mocht zij ooit vreemdgaan, heb je dan de nuchterheid te zeggen van "oh zo ben ik ook" of word je dan boos?
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Als dat ene punt zo belangrijk is dat je het niet opzij kan leggen en voor de ander iets is waar ze niet mee kunnen leven is het wel een breekpunt JTL.
Als je op een punt komt dat samen blijven betekend dat er iemand zal lijden is het beter om afscheid te nemen. Dat is ook liefde, erkennen dat paden anders zijn, te anders om samen door te wandelen op hetzelfde pad.
Waarom zo hameren op dat samen blijven als het grote goed? En dan vooral het beargumenteren waarom het voor de ander goed zou zijn in een leugen te leven. Dat alleen maar te doen om te beschermen en lief te hebben. Dat is jezelf enorm voorliegen en erger kan je niet in je ego wentelen, het gaat dan immers alleen maar om het ik, die geen strobreed in de weg gelegd mag worden, die geen keuzes wil maken. Heb het niet over de ander als je de keuze wil ontnemen, dat is puur eigenbelang, wat voor smoezen je er ook voor verzint.
Heb trouwens mijn zoon altijd verteld dat sinterklaas een leuk toneelspel is (met een mooie gedachte erachter), net als verhaaltjes die voorgelezen werden en de teletubby's op tv.
Maakte hem niets uit voor de lol die hij heeft gehad aan dat feest.
Als je op een punt komt dat samen blijven betekend dat er iemand zal lijden is het beter om afscheid te nemen. Dat is ook liefde, erkennen dat paden anders zijn, te anders om samen door te wandelen op hetzelfde pad.
Waarom zo hameren op dat samen blijven als het grote goed? En dan vooral het beargumenteren waarom het voor de ander goed zou zijn in een leugen te leven. Dat alleen maar te doen om te beschermen en lief te hebben. Dat is jezelf enorm voorliegen en erger kan je niet in je ego wentelen, het gaat dan immers alleen maar om het ik, die geen strobreed in de weg gelegd mag worden, die geen keuzes wil maken. Heb het niet over de ander als je de keuze wil ontnemen, dat is puur eigenbelang, wat voor smoezen je er ook voor verzint.
Heb trouwens mijn zoon altijd verteld dat sinterklaas een leuk toneelspel is (met een mooie gedachte erachter), net als verhaaltjes die voorgelezen werden en de teletubby's op tv.
Maakte hem niets uit voor de lol die hij heeft gehad aan dat feest.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Mijn vrouw kent mijn houding en ideeën.quote:
Misschien is het al gezegd of gevraagd, maar aangezien je hier zo stellig in bent TS: Weet je vrouw van deze houding? Of ben je alleen hier zo vastberaden?
Wat ik me dan ook weer afvraag, mocht zij ooit vreemdgaan, heb je dan de nuchterheid te zeggen van "oh zo ben ik ook" of word je dan boos?
Ik heb geen probleem met vreemd gaan (seks met een ander). Wel met SOA's
Zou ik boos zijn, als zij vreemd gaat. Ik denk het niet. Heb niet dat gevoel.
Zou ik boos zijn, moest ik een soa hierdoor oplopen (vermoedelijk iets meer
, want dat is niet leuk)Waar ik wel heel boos zou om zijn, is moest de liefde daarvoor verbroken worden. Dat maakt mij heel boos. Het meeste boos. Daar zit ook mijn grootste verontwaardiging persoonlijk. Als ik hierover schrijf of nadenk. Probeer ik die woede zoveel mogelijk in me te houden. Ze niet teveel te laten ontsporen. Die woede (van te 'breken' met iets of iemand) kan best hevig in me zijn.
Mensen hebben het recht 'hun' partner te verlaten. Als ze dit of dat erover vinden. Ze hebben het recht de liefde (of een vriendschap) de rug toe te keren. Volgens ze dit zelf verkiezen. Ik weet dat rationeel gezien. Die vrijheid ligt bij de ander. Al zal ik gevoelsmatig het daar wel nooit ergens helemaal mee eens zijn. Ik geen 'shopper 'in de liefde noch vriendschap. Ik vind dat lelijk. Maar dit is mijn gevoel en oordeel (mijn verontwaardiging, die ik soms voel). Een gevoel, dat ik rationeel gezien, zoveel mogelijk in mezelf probeer te houden. Aan dat gevoel heeft een ander niet altijd een boodschap
Sommige mensen groeien doorheen het leven, door de ene na de andere 'seriële' monogame relatie aan te gaan. Ik vind dat niet ok. Dat is geen monogamie ! Dat is sequentieel vreemdgaan. Telkens weer op een ander gaan, als de liefde (voor een bepaalde ego) teveel is doodgebloed, leeggebloed. Dat maakt mij boos. Kan mij heel boos maken.
Maar heb ik dat recht ? Heeft een ander daar boodschap aan ? Is een ander daarmee geholpen ? Totaal niet, lijkt me. Wie ben ik, om die ander daarin een "shop" onder zijn kont te willen geven.
Ik zal degene die verlaten werd troosten en degene die de andere verliet ergens vervloeken. Maar probeer wel 'nuchter' (zoveel als mogelijk) mijn eigen oordeel te laten vallen. De liefde was op. Dit is/was hun keuze. Ik heb daar verder geen zaken mee.
Een "loslaten" dus, zoals Erodome ook verwoordde.
Niet akkoord.quote:
Als dat ene punt zo belangrijk is dat je het niet opzij kan leggen en voor de ander iets is waar ze niet mee kunnen leven is het wel een breekpunt JTL. Als je op een punt komt dat samen blijven betekend dat er iemand zal lijden is het beter om afscheid te nemen. Dat is ook liefde, erkennen dat paden anders zijn, te anders om samen door te wandelen op hetzelfde pad.
Dat is geen liefdevol antwoord (noch houding) voor me.
Een liefdevol antwoord is dat één van de twee betrokken partijen zich aansluit bij de ander. Men laat zijn eigen wens (ego) vallen. Of gaat er op een bepaalde manier mee om, zodat het de ander geen pijn berokkent noch doet. Men houdt rekening met de ander. Men past zich aan, aan de ander. Ook dat is liefde.
Liefde is voor mij alvast niet breken met elkaar.
Dat is ego
Omdat je je "eigen verlangen" belangrijker vindt, dan het "verlangen van de ander".
Omdat je iets in jezelf niet loslaten "kan", waardoor het andere maar breken "moet".
En natuurlijk kun je altijd met iets 'breken'. Het heeft bv niet veel zin om bij een man te blijven, die je hele dagen verrot slaat en voor verrot uitmaakt. Tenzij je dit liefdevol dragen kan en wil. Dat is ieder zijn keuze.
Net zoals het jouw keuze zijn kan, om met een ander te breken. Als het voedsel voor je teveel is opgebrand. Ik vind zo een keuze niet liefdevol. Niet ok. Je kan een touwtje meer loslaten. Het herschikken. Allemaal wat reorganiseren. Zonder dat je het touwtje in twee hoeft te breken. Breken vind ik niet liefdevol. Al gebeurt het. En ja, ik heb er ook begrip voor. Anders zou ik me terug niet liefdevol opstellen
Voor breken (maar dit is persoonlijk) ben ik geen fan.
Het past niet bij mijn karakter, noch levensvisie.
Mijn levensvreugde ligt daar ook niet.
Het ligt bij "verbinden".
Niet bij 'breken'.
Maar dat ben ik.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 26-01-2016 12:16:16 ]
Maar dat op elkaars weg komen is gewoon niet altijd mogelijk en dat erkennen is erg gezond. Loslaten kan ook liefde zijn, dat is iets wat jij nog moet leren. De ander een partner gunnen die wel goed past, waarvoor men zich niet in bochten hoeft te wringen is liefdevoller dan panisch vasthouden tot je alleen nog maar as in je handen hebt.quote:
[..]
Niet akkoord.
Dat is geen liefdevol antwoord (noch houding) van je.
Een liefdevol antwoord hierop (een echt liefdevol) is dat één van de twee betrokken partijen zich aansluit bij de ander. Men laat zijn eigen wens (ego) vallen. Of gaat er op een bepaalde manier mee om, zodat het de ander geen pijn berokkent. Noch de ander in een leugen leeft. Die leugen zal er altijd wel een beetje zijn (maar dan meer in de gedachte, niet in de werkelijkheid).
Je past je aan, aan elkaar.
Je houdt rekening met elkaar.
Dat is liefde (niet breken met elkaar)
Dat is ego
Omdat je je "eigen verlangen" belangrijker vindt, dan het "verlangen van de ander".
En natuurlijk kun je ook 'breken'. Het heeft bv niet veel zin om bij een man te blijven, die je hele dagen verrot slaat en voor verrot uitmaakt. Tenzij je dit liefdevol dragen kan en wil. Dat is ieder zijn keuze.
Net zoals het jouw keuze is (of zijn zo) om dan te breken met die ander.
Maar die keuze vind ik niet liefdevol. Je kan het touwtje meer loslaten.
Maar niet breken. Breken vind ik niet liefdevol. Al gebeurt het.
En ja, heb ik er ook begrip voor. Anders stel ik me terug niet liefdevol op
Erkennen dat er vele vormen van liefde zijn, allerlei maten vormen, sommigen komen en gaan, anderen blijven. De een is diep op het ene punt, de andere liefde is diep op een ander punt. De een seksueel, de ander vriendschappelijk en ga zo maar door.
Daar zit veel schoonheid in.
Want let op, ook in jouw woorden lees ik het. Je praat over aanpassen zodat de liefde behouden wordt, maar vooral over hoe de ander zich dan aan moet passen want jouw verlangen kan niet zomaar aan de kant. Het gaat dan ook om jouw emotie als het gaat over breken, het gaat allemaal over jou, jou en daarna nog meer jou. Jou angst om verlaten te worden, jouw angst om tekort te komen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Erodome, dank voor je reactie.quote:
Maar dat op elkaars weg komen is gewoon niet altijd mogelijk en dat erkennen is erg gezond. Loslaten kan ook liefde zijn, dat is iets wat jij nog moet leren. De ander een partner gunnen die wel goed past, waarvoor men zich niet in bochten hoeft te wringen is liefdevoller dan panisch vasthouden tot je alleen nog maar as in je handen hebt.
Erkennen dat er vele vormen van liefde zijn, allerlei maten vormen, sommigen komen en gaan, anderen blijven. De een is diep op het ene punt, de andere liefde is diep op een ander punt. De een seksueel, de ander vriendschappelijk en ga zo maar door.
Daar zit veel schoonheid in.
Want let op, ook in jouw woorden lees ik het. Je praat over aanpassen zodat de liefde behouden wordt, maar vooral over hoe de ander zich dan aan moet passen want jouw verlangen kan niet zomaar aan de kant. Het gaat dan ook om jouw emotie als het gaat over breken, het gaat allemaal over jou, jou en daarna nog meer jou. Jou angst om verlaten te worden, jouw angst om tekort te komen.
Maar je leest me ergens verkeerd. Ben je 'zeker' dat hier niet een stukje van jezelf (je eigen ego) in verscholen zit ?
Liefde is voor mij, dat ik me aanpas aan de ander. Ik laat iets vallen, uit liefde voor de ander. Dus het omgekeerde van wat jij schreef.
Het gaat mij (op dat moment) over de ander. Niet om mezelf.
En ja, dat is ook LOSLATEN. En liefde. Maar dan in jezelf.
In essentie is "liefde" ergens het totale loslaten. Er is geen 'zelf' meer. Daarom ook dat ik het zo moeilijk met dat breken verhaal hebt. Want breken doe je altijd ergens vanuit jezelf, vanuit een "ego". Of meerder ego's.
P.S. Ik heb mijn vorige tekst nog wat aangepast (je had me iets te vroeg gequote)
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 26-01-2016 12:24:54 ]
Dat zit niet verscholen hoor dat ego, ik pretendeer geen ego vrij mens te zijn. Aangenaam kennis te makenquote:
[..]
erodome, dank voor je reactie. Maar je leest me ergens verkeerd. Ben je 'zeker' dat hier niet een stukje van jezelf (je eigen ego) in verscholen zit ?
Liefde is voor mij, dat ik me aanpas aan de ander. Ik laat iets vallen, uit liefde voor de ander. Dus omgekeerd van wat jij schreef.
P.S. Ik heb mijn vorige tekst nog wat aangepast (je had me iets te vroeg gequote)
Maar waar is dan de liefde voor jezelf? Want blij ben je er niet mee als ik zo je teksten lees, gelukkig wordt je er niet van. Je vindt het oneerlijk en fout van de ander.
Is dat dan eerlijk tegenover de ander? Is dat werkelijk liefde, of is het gewoon angst? Angst om alleen te zijn, niet geliefd te worden?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ook welkomquote:
Dat zit niet verscholen hoor dat ego, ik pretendeer geen ego vrij mens te zijn. Aangenaam kennis te maken
Je oordeelt iets te snel. Je bepaalt iets te snel. Vind ik. Daarin lees je me verkeerd (maar dat kan ook aan mij liggen, dat ik het niet duidelijk genoeg overbreng)quote:
Maar waar is dan de liefde voor jezelf? Want blij ben je er niet mee als ik zo je teksten lees, gelukkig wordt je er niet van. Je vindt het oneerlijk en fout van de ander. Is dat dan eerlijk tegenover de ander? Is dat werkelijk liefde, of is het gewoon angst? Angst om alleen te zijn, niet geliefd te worden?
Wie zegt er dat ik niet blij ben of ermee ben (met iets ben, met wat ben precies ?) Wie zegt er dat ik niet gelukkig ben of wordt ? Wie zegt er dat ik het oneerlijk vind ? Dat er angst speelt. Dat vind ik allemaal niet. Dat speelt allemaal niet. Dat ben ik allemaal niet. Maar ik lees het wel in je woorden (je reactie). En daarmee verbaas je me. Ik vraag me dan af (mijn reactie hierop) hoe kom je tot die "bepalingen" ?
Nee.
Liefde is 'geen bepalingen'
Het is niets
Het is leegte
Het is stilte
Ik kan er (eerlijk gezegd) niet veel zinvols overschrijven.
De vraag die ik in de OT opwerp is. Als monogamie een "bepaling" is. Een bepaling waar 'liefdevol' rekening mee dient gehouden te worden, doe je daarmee mogelijks iemand tekort.
Vreemdgaan is fout (niet liefdevol). Maar een bepaling opwerpen is dit ook (is ook niet echt liefdevol en daarin vrij). In dit 'niet bepaalde' zit de liefde. Zit de vrijheid. Als je met "vreemdgaan" eventjes buiten die bepaling kleuren kan, om zo liefdevol de relatie (die bepaling) te behouden, is dergelijk vreemdgaan 'zuiver logisch bezien' niet echt fout. Gezien je ermee de bepaling (relatie en liefde) in stand houden kan. Al is dergelijke bepaling niet perfect (een deeltje een leugen). Het kan beter. Maar ook slechter. Het zit ergens tussenin. In de schermzone.
Dat is één van de mogelijkheden. Maar er zijn er vele. Je kan ook een bepaling in jezelf loslaten. Of proberen de bepaling bij een ander te laten vallen. Of de bepalingen laten staan en de relatie te verbreken. Breken is simpel (niet moeilijk) en vind ik persoonlijk het meest idioot. Maar dit terzijde. Je laat dan wel los. Maar eerder de ander los. Niet iets in jezelf los. Anders zou je niet breken.
Daarnaast kun je ook over "mogelijke" bepalingen nadenken. Met bepalingen gaan spelen, die in de werkelijkheid niet bestaan, enkel in een fictieve wereld. Dat is wat schrijvers doen, als ze een boek schrijven of scenaristen bij het maken van een film. Dergelijke bepaling kan heel echt voelen (bijna zo goed als echt zijn) maar tegelijk toch een leugen blijven en zijn. Ze is niets. Ze was nooit iets. En ze zal ook nooit iets worden. Het is fictie. Verzonnen. Een illusie. Maar je geloofde er wel even in, je gaf jezelf er wel even aan over (dat loslaten dus, erin opgaan), waardoor die bepaling eventjes "echt" voor je werd. Werkelijkheid werd. Iets werd wat het nooit was. Wat nooit bestond. Tenzij in je eigen hoofd, gevoel en fantasie.
Geen idee of dit duidelijk is ?
Misschien beter tijd om eerst even wat te gaan eten
[ Bericht 4% gewijzigd door JustTalkLove op 26-01-2016 12:46:57 ]
Laten we het zo zeggen...als ik met anderen naar bed zou willen en mijn man zou dat niet willen...dan zou ik dat respecteren. In een relatie hoor je respect voor elkaar te hebben. Als de wens echter groter is dan het respect voor je relatie/partner....dan ga ik liever weg bij mijn partner dan achter zijn rug om vreemdgaan. Je kunt er alle excuses in de wereld voor verzinnen, maar het blijft laf, oneerlijk en hufterig gedrag naar mijn mening. Een relatie verbreken is pijnlijk, maar als ik geen respect meer kan opbrengen voor m'n partner zijn wensen...dan is hij beter af zonder mij. Zo denk ik er over in ieder geval.quote:
Je gaat toch niet een heel leven en relatie met iemand weggooien, omdat je op één bepaald punt (laten we zeggen 1% in het geheel van je relatie) samen niet tot een 'vergelijk' kunt komen ?
Wij hebben in onze relatie toestemming om af en toe iets met anderen te kunnen doen. Niet dat we dat op dit moment willen, maar zulke afspraken kunnen maar gemaakt zijn. Wij kunnen liefde en lust wel los zijn van elkaar. Geen probleem dus als ik pas een dag later hoor dat hij iets met iemand anders heeft gedaan. Maar dan heb je het over onderlinge afspraken. Er gebeurt niks achter elkaars rug om. Alles word verteld. Dan heb ik er helemaal geen moeite mee. Maar mijn punt is...beide partijen moeten wel op hetzelfde punt zitten. Vreemdgaan zonder dat de ander het weet is iets compleet anders en die manier is gewoon niet respectvol in mijn mening.
De opmerking dat de mensheid niet monogaam is ingesteld door de natuur ben ik het ook niet mee eens. Genoeg mensen die juist wel monogaam willen en kunnen zijn. Mensen zijn flexibel.
Ik snap dat je niet een lang huwelijk op wilt geven voor zoiets...maar dan moet je jezelf afvragen...wat voor huwelijk heb je als je niet open kunt zijn naar elkaar? Dat is enorm belangrijk. Weet je wanneer je een goed huwelijk hebt? Als je overal over kunt praten..als je ook de gevoelens van je vrouw/man respecteert als die anders zijn dan jouw wensen. Met vreemdgaan doe je haar pijn. Punt. Dat is geen respect hebben, want je bent niet open naar haar toe.
En nee, het is niet egoistisch van haar kant dat ze niet wil dat jij vreemdgaat. Jullie zijn een monogame relatie aangegaan als ik het goed begrijp. Jij bent van gedachte veranderd. Je moet dat dan aangeven. Is zij het er niet mee eens (dat mag!) dan ligt de keuze bij jou....haar respecteren en jullie relatie respecteren, of toegeven dat het verlangen te groot is en bij haar weg gaan. Dat zouden mijn keuzes zijn in ieder geval, want ik zou nooit een partner zoveel pijn willen doen....ook al weet diegene het misschien niet.
Ga er verder niet over discussieren, want ik heb alles gezegd wat ik wou zeggen
Ook als je vreemdgaat kun je een goed persoon zijn, maar ik heb gewoon geen respect voor vreemdgangers, vooral als ze zichzelf gaan indekken met rare excuses.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Vreemdgaan is fout ja, altijd! Wel ben ik van mening dat het minder fout is dan het gemiddeld geacht wordt. Er zijn wel degelijk veel ergere zaken die je je partner aan kunt doen.
Wat jij zegt over dat je partner niet alles van je hoeft te weten is waar, máár ik geloof wel dat je elke keer dat je zo een beslissing maakt de vertrouwensband met je partner een beetje geweld aandoet. Met herhaaldelijk dingen verzwijgen, verdraaien of ronduit liegen is er na een tijdje gewoon niks meer van over. Dat hoeft een relatie niet fataal te worden, maar maakt deze wel duidelijk minder sterk.
Wat vreemdgaan in deze nog erger maakt dan andere 'leugentjes om bestwil' is dat je het deelt met een ander. Dit is sterker bij een minna(a)r(es), maar altijd in enige mate aanwezig. Je zoekt je heil bij een ander, wanneer je partner je teleurstelt, of verdriet doet. Je had die tijd kunnen gebruiken om het met je partner op te lossen en je relatie sterker te maken.
Wat jij zegt over dat je partner niet alles van je hoeft te weten is waar, máár ik geloof wel dat je elke keer dat je zo een beslissing maakt de vertrouwensband met je partner een beetje geweld aandoet. Met herhaaldelijk dingen verzwijgen, verdraaien of ronduit liegen is er na een tijdje gewoon niks meer van over. Dat hoeft een relatie niet fataal te worden, maar maakt deze wel duidelijk minder sterk.
Wat vreemdgaan in deze nog erger maakt dan andere 'leugentjes om bestwil' is dat je het deelt met een ander. Dit is sterker bij een minna(a)r(es), maar altijd in enige mate aanwezig. Je zoekt je heil bij een ander, wanneer je partner je teleurstelt, of verdriet doet. Je had die tijd kunnen gebruiken om het met je partner op te lossen en je relatie sterker te maken.
Kort antwoordjequote:
De opmerking dat de mensheid niet monogaam is ingesteld door de natuur ben ik het ook niet mee eens. Genoeg mensen die juist wel monogaam willen en kunnen zijn. Mensen zijn flexibel.
- Het klopt dat mensen flexibel zijn. 'Lust' als drift is niet monogaam. Dat maakt ons mensen niet monogaam. Maar niet iedereen heeft evenveel lust of last van zijn lust, etc. Dus krijg je een natuurlijke verdeling ergens tussen 'helemaal' monogaam tot 'totaal' niet monogaam.
- Ik vind vreemdgaan ook fout (omdat het niet 'open' is, 'gesloten' blijft). Maar heb er ook begrip voor. Als de ander iets tekort komt, wat je zelf niet wilt of kan geven. Dan belet je de ander daar niet in. Laat de ander zoveel als mogelijk vrij. En kom zo naar elkaar terug. In een gevoel van vrijheid. Niet van gevangenschap.
- In het geval dit niet kan, zit je met andere opties (je laat je verlangen los, je breekt met elkaar -wat ik vrij liefdeloos vind-, je laat je verlangen toe maar houdt dit wel voor de ander verborgen). Ik denk dat deze laatste optie ("het vreemd gaan dus") veel gebeurd (meer dan we weten).
- Iemand die vreemd gaat verdient voor mij ook begrip. Niet enkel degene die bedrogen is. Ieder mens heeft een stem, vertelt daarin zijn 'verhaal'. Doordat degene die vreemdgaat weet dat hij fout is (dat is ethisch ook zo), houdt die het veelal allemaal verborgen. Terwijl het net wat meer zonlicht zou kunnen gebruiken. Daarmee uit die donkere hoeken (de schemerzone) geraken. Echter schuwt men veelal het licht, uit schrik veroordeeld te worden, voor zijn daden. Begrip leidt tot (meer) liefde. Veroordelen tot (meer) haat.
Ik zit spontaan met deze twee beelden in mijn hoofd nu.
1. De film "First Knight". Het 'vreemdgaan' daar beperkt zich tot een kus. Maar is ook vreemdgaan. Guinevere die met haar verstand bij King Arthur zit (en haar verstand beschouwde ze als het beste deel in haar zelf), maar met haar hart bij Lancelot. Heel mooie film die de verdeeldheid, respect (trouw) en spanningen samenvat. Ook heel goede kwaliteit van dialogen. Die je zelden ziet in films. (vind ik)
2. Het fragment (tijdskader 1:15 tot 3:10 minuut) waarbij de kunstenares die niemand mocht aanraken of mee praten, het aanraken, uiteindelijk toch doet, als ze plots haar 'oude' geliefde terugziet...
Op zulk moment stel ik mezelf de vraag. Is die kunst dan zoveel belangrijker ? Dat ze ervoor haar liefde (partner) verliet ? Vermoedelijk wel. Nochtans de liefde is er nog wel. Je ziet het in hun ogen. Alleen wordt er niet meer bewust voor gekozen...
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 26-01-2016 14:37:13 ]
Het ligt eraan hoe beiden in een relatie staan en waar de relatie op berust. Vertrouwen is misschien wel het allerbelangrijkste wat ik zoek in een relatie, en dan zou vreemdgaan niet het ene procentje zijn wat TS aanhaalt waarmee je het oneens bent, dan wordt wat mij betreft de hele relatie onderuit gehaald.
Ik geloof er ook in dat mensen in bepaalde mate monogaam zijn, de een misschien meer dan de ander. Mocht er naar verloop van tijd behoefte zijn aan seks met anderen vind ik dat dit een onderwerp is wat bespreekbaar moet kunnen zijn, en gekeken moet worden naar allerlei oplossingen (open relatie, prostituee, relatie verbreken etc.).
Zomaar vreemdgaan zonder dat de andere partner er iets van weet, liegen en dingen stiekem doen vind ik persoonlijk walgelijk, egoïstisch en niet getuigen van liefde. Als degene daar geen moeite mee heeft passen we sowieso niet bij elkaar. Ik respecteer mijn partner en heb nog liever dat hij een punt achter de relatie zet dan vreemd zou gaan. Zoals ik zei, vertrouwen vind ik echt het allerbelangrijkste, je schaadt namelijk niet alleen de relatie waar je in zit maar ook het karakter van een persoon.
Ik geloof er ook in dat mensen in bepaalde mate monogaam zijn, de een misschien meer dan de ander. Mocht er naar verloop van tijd behoefte zijn aan seks met anderen vind ik dat dit een onderwerp is wat bespreekbaar moet kunnen zijn, en gekeken moet worden naar allerlei oplossingen (open relatie, prostituee, relatie verbreken etc.).
Zomaar vreemdgaan zonder dat de andere partner er iets van weet, liegen en dingen stiekem doen vind ik persoonlijk walgelijk, egoïstisch en niet getuigen van liefde. Als degene daar geen moeite mee heeft passen we sowieso niet bij elkaar. Ik respecteer mijn partner en heb nog liever dat hij een punt achter de relatie zet dan vreemd zou gaan. Zoals ik zei, vertrouwen vind ik echt het allerbelangrijkste, je schaadt namelijk niet alleen de relatie waar je in zit maar ook het karakter van een persoon.
Bijna iedereen heeft wel lusten. Het verschil zit hem er in dat sommige mensen sterk genoeg zijn en respect genoeg hebben voor hun partner en relatie om het niet te doen. Het is in mijn mening een zwak argument om te zeggen dat vreemdgaan te begrijpen is omdat bepaalde mensen nou eenmaal lusten hebben. Lusten hebben bijna iedereen. Het belangrijkste is hoe je met die lusten omgaat. De een springt op de eerste meid die hij tegenkomt, de ander bespreekt het met zijn vriend(in). Daar zit een wezenlijk verschil in.quote:
[..]
Kort antwoordje
- Het klopt dat mensen flexibel zijn. 'Lust' als drift is niet monogaam. Dat maakt ons mensen niet monogaam. Maar niet iedereen heeft evenveel lust of last van zijn lust, etc.
Vertrouwen is het allerbelangrijkste in een relatie. Met vreemdgaan maak je dat kapot, want je houd je niet aan de afspraken waarmee de relatie is aangegaan. Je hoort de wensen van elkaar te respecteren in een relatie.
Ik moet wel het volgende toegeven...ik kan wel begrijpen dat het ook enigszins ''egoistisch'' is van iemand om te vragen aan zijn/haar partner om nooit vreemd te gaan/met iemand naar bed te gaan. Net als dat het egoistisch is als iemand vreemdgaat, terwijl diegene weet dat zijn/haar partner dat niet zou goedkeuren. Dat is gewoon een lastige situatie. Dan moet je je gaan afvragen....doe jij je partner meer pijn door vreemd te gaan, of doet zij jou enorm veel pijn omdat jij niet met anderen mag neuken? De meest ideale oplossing zou een tussenweg zijn, maar die is er in dit geval niet echt. Misschien zou het idee om het eens per jaar te mogen doen misschien nog wel het meeste in de buurt. Dan is de relatie monogaam, maar krijgt de andere partij wel de kans om af en toe iets met iemand anders te doen. Er zit ook een groot verschil tussen eens per jaar, of eindeloos mogen rondneuken met anderen. Dat moet besproken kunnen worden...en daar heb je openheid voor nodig...van beide kanten. Op die manier komen er oplossingen...niet door vreemdgaan
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Verruwing van de maatschappij hieraan linken.quote:
[..]
Waw, wat ruig! Lap dat maar niet de verkeerde, want dan kunnen ze jou dadelijk op straat bij merkaar rapen. Je ziet toch hoe snel de maatschappij moreel aan het veranderen is. dacht je dat het alleen bij verkrachtingen op stations blijft. Deze zeden (beter on-zeden) verruwen de maatschappij hebben ook invloed op onze jeugdigen, die daar deels van zullen ovenemen. En met de vreemde voorkeur van jonge vrouwen / meisjes voor verkeerde maar wel spannende types gaan we nog een interessante tijd tegemoet.
Jij kan hier in dit topic je mening opdringen en vreemdgaan goed praten, maar respect voor anderen hun mening is hier evenzeer op de plaats.
Dat ik uit mijn dak zou gaan door een bedriegende partner, die evenzeer MIJN gezondheid op het spel zet als hij het onveilig zou doen (kan je niet controleren), is mijn recht en beredeneerd op basis van mijn eigenbelang en zelfrespect.
Als mijn partner akkoord gaat met een monogame relatie, is de kous af. Zo niet, dan zoek ik wel verder naar iemand die wel met dezelfde waarden leeft.
Imo is vreemdgaan gelijk aan een vertrouwensbreuk en dat is moeilijk te fixen... Waarom gaan er zoveel koppels uit elkaar dan? Ik denk dat die "losheid" een grotere invloed heeft op onze jeugd.
Hoe jij in je relatie staat, is uiteraard jouw zaak en daar spreek ik me dan ook niet over uit.
Always <br />Be <br />Happy
Prachtig verwoord en imo de kern van het verhaal. Alles draait om wederkerigheid in een relatie. Kun je hetzelfde geven als je wilt ontvangen.quote:
[..]
Hoe is dat van haar egoisme en dat van jou niet? Jij kiest toch bewust ervoor jouw verlangen boven haar gevoel te laten gaan?
Snap niet zo goed waarom je haar emotie een drogreden noemt en je eigen emotie (behoefte) verheft tot een soort van natuurwet. Beide is emotie en evenveel waard, beide manieren hebben zo hun oorsprong in onze menselijke natuur.
De mens is vooral een flexibel wezen, dat maakt ons zo succesvol. Zowel monogamie als geen monogamie behoren tot de mogelijkheden en bij de een is er meer behoefte aan monogamie als bij de ander.
Jij bent geen verheven persoon omdat je wel kan "delen" op dit gebied, dit gaat niet over wat je haar gunt. Dit gaat over jou, jouw verlangen, jouw behoefte, jouw emotie. Jouw onwil tot begrip voor de ander.
Als jou gevraagd wordt waarom het zo ok is om dit wel te doen kom je ook niet verder dan, euh ja, euh natuur weet je wel. Wees eens echt eerlijk, kijk eens diep in jezelf, het gaat niet over "natuur".
En nee, je bent niet boeddhistisch als je zo denkt, boeddhisme gaat over het loslaten van verlangen en compassie.
Kun je dat niet, of worden er afwijkende spelregels gehanteerd, dan of breek je enerzijds met de wederkerigheid (waartoe ook het kunnen vertrouwen behoort), of beschadig je de ander.
Vreemdgaan is fout.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Bij mij geld: Besodemieteren = opzouten.
Kort, simpel en overzichtelijk.
En wat de rest van de wereld daar dan van vind interesseert me niet.
Kort, simpel en overzichtelijk.
En wat de rest van de wereld daar dan van vind interesseert me niet.
Vreemdgaan is fout als je je partner er pijn en verdriet mee doet. Zolang die niks weet is er echt niets dan ook niets aan de hand
Lijkt me een beetje oneerlijk. Wat als er een SOA opgelopen wordt en je besmet je partner er ook mee? Zoiets stiekem doen deugt gewoon niet, je liegt en bedriegt je partner dan.quote:
Vreemdgaan is fout als je je partner er pijn en verdriet mee doet. Zolang die niks weet is er echt niets dan ook niets aan de hand
Tuurlijk, heb je ook gelijk in hoor. Ben zelf ook altijd erg trouw. Maar er zijn wel veel mensen die zo denken: (''wat niet weet, wat niet deert''), maar zo werkt het eigenlijk natuurlijk niet. Waarheid komt meestal vroeg of laat ook wel boven water.quote:Op woensdag 27 januari 2016 12:04 schreef Audreyoot het volgende:
[..]
Lijkt me een beetje oneerlijk. Wat als er een SOA opgelopen wordt en je besmet je partner er ook mee? Zoiets stiekem doen deugt gewoon niet, je liegt en bedriegt je partner dan.
Dit heb je mooi verwoord. Want daar ligt inderdaad het spanningsveld.quote:
Ik moet wel het volgende toegeven...ik kan wel begrijpen dat het ook enigszins ''egoistisch'' is van iemand om te vragen aan zijn/haar partner om nooit vreemd te gaan/met iemand naar bed te gaan. Net als dat het egoistisch is als iemand vreemdgaat, terwijl diegene weet dat zijn/haar partner dat niet zou goedkeuren. Dat is gewoon een lastige situatie. Dan moet je je gaan afvragen....doe jij je partner meer pijn door vreemd te gaan, of doet zij jou enorm veel pijn omdat jij niet met anderen mag neuken? De meest ideale oplossing zou een tussenweg zijn, maar die is er in dit geval niet echt. Misschien zou het idee om het eens per jaar te mogen doen misschien nog wel het meeste in de buurt. Dan is de relatie monogaam, maar krijgt de andere partij wel de kans om af en toe iets met iemand anders te doen. Er zit ook een groot verschil tussen eens per jaar, of eindeloos mogen rondneuken met anderen. Dat moet besproken kunnen worden...
- Je kan er zeker over spreken (zie ook het voorbeeld met de relatietherapeut), maar daarmee los je dergelijk probleem niet op.
- Mensen zijn gelijk, maar ook verschillend. Wat gelijk is 'klik' (verbindt), wat niet gelijk is, laat je best 'los' (zodat de ander zichzelf kan zijn en blijven, vrij zijn)
- Een 'goede' relatie is die mix tussen "verbonden" en "niet verbonden". Tussen bepaalde verantwoordelijkheden nemen (en dragen) en andere verantwoordelijkheden niet. Het is geven en nemen.
Moest een vreemdgaan bij een eenmalig iets blijven (laten we zeggen één dag met een andere vrouw/man, op een heel leven met je partner). En men doet dit voorzichtig (zoveel mogelijk rekenschap voor de ander erin opbrengend), dit valt 'meer' goed te keuren, dan er zomaar op los te 'neuken'. Het blijft 'fout' natuurlijk, maar minder 'fout', dan iedere dag op een ander te gaan (daarin helemaal los te gaan). En niet zo 'fout', dat je relatie eronder breekt.
In het gegeven voorbeeld had ik zelf als oplossing liever gezien, dat die vrouw de dominante seks eens goed kon voelen (die ze wou voelen). Om vervolgens in de relatie (en liefde) met haar man te blijven. Als die man haar graag ziet, laat hij haar dit beleven (daarin vrij), maar tegelijk behouden ze hun liefde die hun verbindt. Net zoals zij, haar man niet verlaat (die liefde verlaat) voor een meer dominant seksueel avontuur met een andere man. Het is dan niet zozeer of dit of dat. Maar een beetje dit en een beetje dat.
Althans, zo zie ik dat zelf.
In "de ideale wereld", zeg maar
Nouja....die man kan best van haar houden hoor...ook als hij liever niet heeft dat zijn vriendin zomaar met een ander het bed induikt. Iedereen is anders. En alle kanten zijn prima, zolang beide partijen in de relatie maar op een lijn zitten en niks in het geheim doen. Dat verdient geen respect.quote:
[..]
Als die man haar graag ziet, laat hij haar dit beleven (daarin vrij), maar tegelijk behouden ze hun liefde die hun verbindt.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Je vindt een web van leugens die steeds groter wordt niets aan de hand?quote:
Vreemdgaan is fout als je je partner er pijn en verdriet mee doet. Zolang die niks weet is er echt niets dan ook niets aan de hand
Ik vind het pure minachting naar de partner toe om eerlijk te zijn.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Als de vrouw (in het voorbeeld) keer op keer aangeeft bij haar man, meer 'dominante' seks te willen. Maar de man kan of wil dit niet geven (wat niet erg is). Maar tegelijk verbied die man haar ook het bij een ander wel te mogen en kunnen ervaren. Als dit keer op keer 'openlijk' op tafel wordt gegooid. En kenbaar is/werd gemaakt.quote:
Je vindt een web van leugens die steeds groter wordt niets aan de hand?
Ik vind het pure minachting naar de partner toe om eerlijk te zijn.
Is het dan verwonderlijk dat die vrouw op een bepaald moment plots "achter de rug om" vreemd kan gaan ? Waarbij ze het iets later ook opbiecht (of niet).
Andere optie, is dat de vrouw gehoorzaamt aan het respect/verlangen van die man. Dat men loslaat en vrede neemt met elkaar (de situatie), zoals die is.
Ik vind "vreemdgaan" in dergelijke situatie alvast niet verwonderlijk. Heeft die vrouw dan geen recht meer op respect ? Ik vind van niet. Zij heeft ook dat recht. Evenveel als die man zijn rechten heeft en had. Je kan evengoed argumenteren dat die man teveel op zijn strepen en eisen stond. Waardoor uiteindelijk de vrouw is vreemd gegaan. Respectvol van hem (naar zijn vrouw) toe is dit dan ook niet echt.
Je bent altijd met twee in een verhaal.
Die "wederkerigheid", waar hier al eerder werd over gesproken.
Het feit dat "sommige" mensen vreemd gaan, blijf ik ook fout vinden (het is niet ethisch), maar ik begrijp het wel.
Niet elk vreemdgaan is ook hetzelfde. Zoals hier eerder al werd opgemerkt. Iemand die één keer vreemd gaat of stelselmatig vreemdgaat. Ook daar zijn gradaties in. Net zoals er gradaties zijn aan onze "monogamie trouw". De ene mens heeft al heviger seksuele lusten, dan een ander. De één is meer een hond, de ander een leeuw, een kat of een schaap...
Mei
[ Bericht 12% gewijzigd door JustTalkLove op 27-01-2016 16:56:23 ]
Ja, dat is verwonderlijk. Want een relatie waarin je niet met elkaar kan praten en op gedeelde grond uit kan komen is niet echt een goede relatie te noemen.quote:
[..]
Als de vrouw (in het voorbeeld) keer op keer aangeeft bij haar man, meer 'dominante' seks te willen. Maar de man kan of wil dit niet geven (wat niet erg is). Maar tegelijk verbied hij haar ook het bij een ander wel te mogen en kunnen ervaren. Als dit keer op keer 'openlijk' op tafel wordt gegooid.
Is het dan ergens verwonderlijk dat die vrouw "achter de rug om" eens vreemd kan gaan ? Waarbij ze het iets later al dan niet ook vertelt (opbiecht). Andere optie, is dat de vrouw gehoorzaamt aan het respect/verlangen van die man. Dat men loslaat en vrede neemt met elkaar (de situatie), zoals die is.
Ik vind het "vreemdgaan" in dergelijke situatie alvast niet verwonderlijk. Heeft die vrouw dan geen recht meer op respect ? Dat vind ik niet. Je kan evengoed argumenteren dat die man teveel op zijn strepen en eisen bleef staan.
Je bent tenslotte altijd met twee in een verhaal.
Die "wederkerigheid", waar hier eerder al werd over gesproken.
Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat ik stel dat de liefde die men dan voelt vaker een illusie is, een droombeeld, dan werkelijkheid.
Kan je niet op 1 lijn komen, is er echt iets dat zo zwaar telt voor jou dat je er niet mee kan leven als dat niet mag/niet gebeurd, dan pas je niet goed bij elkaar.
Dan kan je kiezen, nu in respect uit elkaar, of een web van leugens weven en uiteindelijk met een hoop ellende en pijn tot een eind komen. Alleen maar omdat je vast wilde houden aan wat er niet was.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) de illusie van de liefde daarmee in stand kan houden. Ik dit wel nog een goede oplossing (binnen dat kader) vind. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de kille waarheid en de harde breuk te kiezen. Die soms voor meer pijn en ellende veroorzaakt (ook voor derden) dan een beetje illusie in de liefde te steken (of toe te laten).quote:
[..]
Ja, dat is verwonderlijk. Want een relatie waarin je niet met elkaar kan praten en op gedeelde grond uit kan komen is niet echt een goede relatie te noemen.
Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat ik stel dat de liefde die men dan voelt vaker een illusie is, een droombeeld, dan werkelijkheid.
Kan je niet op 1 lijn komen, is er echt iets dat zo zwaar telt voor jou dat je er niet mee kan leven als dat niet mag/niet gebeurd, dan pas je niet goed bij elkaar.
Dan kan je kiezen, nu in respect uit elkaar, of een web van leugens weven en uiteindelijk met een hoop ellende en pijn tot een eind komen. Alleen maar omdat je vast wilde houden aan wat er niet was.
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Ik vind het echt een kutoplossing. Sorry voor mijn zware bewoording ervan.quote:
[..]
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) die illusie van de liefde ermee wel in stand kan houden. Ik dit op zich genomen niet zo een heel slechte oplossing vindt. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de waarheid en de breuk te kiezen.
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Het is gewoon niet echt en er spreekt geen greintje liefde uit de ander voor de gek houden, laten geloven dat iets is wat het niet is. Het web van leugens wat daarbij komt kijken wordt met de dag groter, tot er niets meer over is wat echt is.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.quote:
Ik vind het echt een kutoplossing. Sorry voor mijn zware bewoording ervan.
Het is gewoon niet echt en er spreekt geen greintje liefde uit de ander voor de gek houden, laten geloven dat iets is wat het niet is. Het web van leugens wat daarbij komt kijken wordt met de dag groter, tot er niets meer over is wat echt is.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Het is niet anders te zien en is niet subjectief. Wat blauw is, is blauw en niet rood. Ook niet als jij daar hele theorieën op los laat. Dan zegt dat wat over jou en niet over de kleur blauw.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ik vind je goedpraterij maar walgelijk. Maar goed, past wel in jouw algehele tendens liever in een aan jouw eigen verlangens/grenzen aangepaste droomwereld te willen leven dan in de realiteit, waar je ook te maken hebt met de verlangens/grenzen van anderen...quote:
[..]
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Ik vind het wel apart dat juist jij, die zo onwijs prat gaat op zo veel mogelijk "liefde" in de wereld ("just talk love", nietwaar?) wel vaker pleit voor vormen van "liefde" die -in mijn ogen- eerder het tegenovergestelde van liefde zijn.
Tails tell tales
Dus van échte liefde is er dan geen sprake meer. Klaar. Verder niks subjectiefs aan.quote:
[..]
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) de illusie van de liefde daarmee in stand kan houden. Ik dit wel nog een goede oplossing (binnen dat kader) vind. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de kille waarheid en de harde breuk te kiezen. Die soms voor meer pijn en ellende veroorzaakt (ook voor derden) dan een beetje illusie in de liefde te steken (of toe te laten).
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Tails tell tales
Ik geef invalshoeken mee.
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
En weer je geblaat over ego en hoe jouw idee de egoloze manier is...quote:
[..]
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Je weet dat ik al vele jaren een open relatie heb? Dat ik leef waar jij over schrijft (alleen dan zonder het idee dat mijn leefstijl hierin de 'betere' is)?
Nee, beide partijen hebben geen schuld hierin, vreemdgaan is een keuze die het individu zelf maakt omdat hij/zij de keuze van de ander niet wil accepteren. Of dat nu gaat over daarin meegaan of er consequenties aan te verbinden.
Het gaat wel om meer als een deukje in de liefde, als het alleen een deuk was zou het huis niet omvallen als het naar buiten komt. Het is gewoon een leugen van de liefde maken, een illusie die je jezelf voorhouden, maar die er niet werkelijk is. Zowel vreemdganger het als slachtoffer daarvan verdienen meer dan dat.
Je kan wel naar kinderen wijzen, maar het gaat hier om een keuze van een volwassen persoon. Het is aan jou om te bepalen wat voor jou belangrijker is, die seks met die ander of de liefde voor je partner en het belang van je kinderen.
Verzin geen berg aan rotsmoezen daarvoor, als je vreemd gaat maak jij de bewuste keuze die seks met anderen belangrijker te vinden dan je partner/kinderen. Als dat niet zo was zou je die keuze niet maken namelijk.
Als je die keuze maakt, wees dan ook een vent/vrouw en neem de consequenties die bij die keuze horen.
Doe je dat niet lul dan niet dat het in het belang van die ander is, want dat is niet waar. Het is enkel en alleen in jouw belang.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik ben zover ik weet nog nooit bedrogen. Ik heb zelf nog nooit iemand bedrogen of ben ooit serieus in de verleiding gekomen om dat te doen. Heb verder ook geenszins de angst dat ik wel eens bedrogen ben zonder dat ik het weet of dat me dat in de toekomst ooit eens zal overkomen. Ik heb wat dat aangaat een rotsvast vertrouwen in mijn partner én in mijzelf, dus nee, in die zin ligt dit onderwerp voor mij absoluut niet gevoelig.quote:
Ik geef invalshoeken mee.
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
Als het al gevoelig ligt, is dat puur en alleen omdat ik vreemdgaan en het goedpraten daarvan gewoon echt iets walgelijks, iets volledig respectloos en iets volledig liefdeloos vind. Net zoals de meesten het er wel over eens zijn dat moord iets slechts is, zo zie ik vreemdgaan ook.
EDIT: Het enige kleine beetje water wat ik nog wel bij de wijn wil doen, is dat ik het ene vreemdgaan niet per se het andere vind (qua handelingen, qua achterliggende reden, etc.). Het ene zal ik 'fouter' vinden dan het andere en zodoende in meer of mindere mate te vergeven vinden. Dat is echter puur qua gradaties, in alle gevallen blijf ik het een (heel) fout iets vinden waarvoor de uiteindelijke verantwoordelijkheid/schuld geheel bij de partij die vreemdgegaan is ligt.
[ Bericht 6% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 19:46:12 ]
Tails tell tales
Begrip is liefde
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Eenzijdig begrip is geen liefde.quote:
Begrip is liefde
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Tails tell tales
Wie zegt er dat het eenzijdig is ?
Misschien is jouw liefde (en begrip) eenzijdig. Dat kan. Geen idee.
Dat maak jij er dan van. Maar niet ik.
Begrip is niet eenzijdig.
Begrip is wederkerig.
Ik begrijp bv de pijn van de bedrogene.
Maar evengoed begrijp ik het verlangen, van degene die vreemd ging (of gaat).
Wederzijds begrip.
Beide standpunten.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Heeft een verhaal te vertellen.
Echter begrijp ik ook dat 'begrip' gevoelig ligt, zeker als het bv pijn doet. Het is moeilijk begrip voor iets of iemand anders op te brengen, als je zelf nog teveel in je eigen pijn zit. Met pijn zit.
Door die pijn in jezelf los te laten, het standpunt van de ander te zien, kan begrip opkomen.
En dat is mooi.
Begrip is liefde
Begrip is mooi
Maar begrip (en elkaar, de ander begrijpen, ook de 'fouten') is niet altijd gemakkelijk.
Een debat zoals dit, zonder ECHT begrip, slaagt niet.
Maar dat begrip is moeilijk.
Nochtans in begrip schuilt verlossing.
Misschien wel verlichting ? (grapje)
Wie als laatste, doet het licht hier uit
Slaapwel...
Misschien is jouw liefde (en begrip) eenzijdig. Dat kan. Geen idee.
Dat maak jij er dan van. Maar niet ik.
Begrip is niet eenzijdig.
Begrip is wederkerig.
Ik begrijp bv de pijn van de bedrogene.
Maar evengoed begrijp ik het verlangen, van degene die vreemd ging (of gaat).
Wederzijds begrip.
Beide standpunten.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Heeft een verhaal te vertellen.
Echter begrijp ik ook dat 'begrip' gevoelig ligt, zeker als het bv pijn doet. Het is moeilijk begrip voor iets of iemand anders op te brengen, als je zelf nog teveel in je eigen pijn zit. Met pijn zit.
Door die pijn in jezelf los te laten, het standpunt van de ander te zien, kan begrip opkomen.
En dat is mooi.
Begrip is liefde
Begrip is mooi
Maar begrip (en elkaar, de ander begrijpen, ook de 'fouten') is niet altijd gemakkelijk.
Een debat zoals dit, zonder ECHT begrip, slaagt niet.
Maar dat begrip is moeilijk.
Nochtans in begrip schuilt verlossing.
Misschien wel verlichting ? (grapje)
Wie als laatste, doet het licht hier uit
Slaapwel...
Al heb ik dat zelf (nog) niet zo meegemaakt, ik kan mij op zich prima voorstellen dat iemand, zeker binnen een langdurige relatie, wel eens (seksueel) naar een ander kan verlangen. Dat ik er geen begrip voor heb als iemand ook naar dat seksuele verlangen handelt in de vorm van vreemdgaan is gewoon iets heel anders. Ik heb op zich ook geen problemen met open relaties. In dat geval is er ook geen sprake van vreemdgaan. Het probleem zit hem in het bedrog, in het gebrek aan respect voor de verlangens/grenzen van de ander, in het niet nakomen van de voorwaarden op basis waarvan de relatie is aangegaan, in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
[ Bericht 11% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 23:06:53 ]
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
[ Bericht 11% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 23:06:53 ]
Tails tell tales
Je kan toch niet altijd krijgen naar hetgeen je verlangt? Soms zal je keuzes erin moeten maken. Als ik verlang naar een Ferrari maar ik kan deze niet betalen ga ik hem toch ook niet stelen. Dat is moreel gezien niet oke. Misschien rare vergelijking, maar you get the point.
Soms is een beetje verlangen juist ook fijn en als je het gehad hebt is het een stuk minder leuk. Het blijft immers een auto en de maximum snelheid blijft 130quote:
Je kan toch niet altijd krijgen naar hetgeen je verlangt? Soms zal je keuzes erin moeten maken. Als ik verlang naar een Ferrari maar ik kan deze niet betalen ga ik hem toch ook niet stelen. Dat is moreel gezien niet oke. Misschien rare vergelijking, maar you get the point.
Dat geld volgensmij hier ook voor, Niets mis met een beetje verlangen en fantaseren maar houdt het daar.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Dat klopt, en je zou het verlangen ook zeker moeten kunnen bespreken met je partner, desnoods een 'testritje' naar de parenclub als partner ervoor open staat. Maar dingen achter iemands rug doen is in mijn ogen een no-go.quote:
[..]
Soms is een beetje verlangen juist ook fijn en als je het gehad hebt is het een stuk minder leuk. Het blijft immers een auto en de maximum snelheid blijft 130
Ik verbaas me als ik mijn broers of vrienden spreek er sowieso vaak over hoe weinig die eigenlijk bespreken. Juist als je iets deelt en er samen mee om kan gaan, wat dat compromis ook is, kan so veel schelen... Zo vaak maken mensen een problem van iets wat dat niet hoeft te zijn.quote:
[..]
Dat klopt, en je zou het verlangen ook zeker moeten kunnen bespreken met je partner, desnoods een 'testritje' naar de parenclub als partner ervoor open staat. Maar dingen achter iemands rug doen is in mijn ogen een no-go.
En is het dat wel, dan kan je beter open en eerlijk zijn en kijken wat de beste oplossing is.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Volg ik je niet in.quote:
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
Begrip is voor mij iets, waar er te weinig (eenzijdig, tekort, etc), maar nooit teveel van kan zijn.
Dat 'wederkerig' begrip is juist liefde. Die liefde. Die JustTalk... Love
(onnozel grapje, op je kritiek eerder)Natuurlijk klopt het, dat wanneer iemand iets 'fout' doet en de ander straft hem daar niet voor, die 'fout' daarmee niet uit de wereld geholpen is. Er volgt geen sanctie. Geen berisping. Dat is wanneer je je aandacht naar die 'fout' brengt. Je kan een 'fout' moeilijk liefdevol gaan belonen. Dat is niet logisch, wanneer het om een 'fout' betreft.
Maar kijk eens in de andere richting, naar de persoon, die deze 'fout' omarmt, er begrip voor heeft, etc. Dat is (ja opnieuw) LIEFDE
Misschien vind jij die vorm van liefde niet mooi, niet ok. Omdat er te weinig EGO inzit. Te weinig ruggengraat. Dat kan zijn. Geen idee. Maar het is ook een vorm van liefde. Een vorm van zijn. Net zoals er vele andere vormen van liefde zijn. Van zijn zijn. Je omarmt liefdevol de 'fout' in de ander. Je verruimt. Je huilt samen. Je (eigen pijn en de pijn van de ander) lost op. Weerstand breekt. Begrip (en ja, terug liefde) komt in de plaats.
Laten we de aandacht even terugdraaien. Terug naar de persoon die iets 'fout' deed. Is die geholpen met een bestraffing ? Met grenzen strikt stellen ? Met harde taal. Soms wel. Maar niet altijd. Ook hier komt zoveel bij kijken.
Bijvoorbeeld: 'wat is fout'. Die persoon doet iets fout. Maar is dat echt zo fout. Stel dat die persoon hetzelfde doet bij een andere persoon, is het misschien juist. Rarara. Wat een rare 'logica', niet ? Iets 'fout' op zichzelf bestaat dus niet. Iedere fout is ergens gedeeld. Is subjectief gekleurd. Een fout heeft niet enkel met een dader te maken, maar ook met een slachtoffer. Niet enkel met degene die iets doet. Maar ook met degene waar iets mee wordt gedaan. Dat ligt complex. Is zeer veranderlijk. Op zichzelf genomen hoeft iets niet fout te zijn. Wel is het fout voor persoon A. Misschien niet voor persoon B. Je hebt daarin met persoon A hier te maken. Het is fout voor hem of haar. Maar hoe 'fout' zoiets in het algemeen ook is. Dat is moeilijker om een oordeel (niet subjectief) over te maken.
Je kan begrip hebben voor het slachtoffer. Maar evengoed ook voor de dader (die heeft ook zijn verhaal). Is daarom geen volledig ONMENS. Een ander persoon zou er misschien om lachen. Hem of haar dat helemaal niet (tot niet zo hard) kwalijk nemen. Maar weer een ander niet.
Terug naar de 'fout'. Helpt het om in geval van een fout, ipv "begrip" (men heeft op je grenzen, je ego ergens getrapt, pijn gedaan) terug met pijn en woede en afstraffing, etc. te werken. Is dat een goede aanpak ? Ja en Nee. Ook deze aanpak heeft zijn voor en nadelen.
Zo kun je bv iemand in een gevangenis opsluiten of in een soort (heropvoedings) gemeenschap. Dat laatste is een plaats waar meer BEGRIP, meer LIEFDE heerst. Men omarmt de fout. En via die weg, verandert een dader veelal gemakkelijker. Wordt zelf ook meer liefde, bloeit open. Dan die te bestraffen, hard en kil (oordelend) aan te pakken (vooral te wijzen op: je bent/was fout). Daarin op je eigen strepen te staan. Maar verder geen warmte, begrip, liefde meer te tonen. Dat is een keuze. Een aanpak. De één berispt liever. De ander zalft. Wat werkt beter ? Ik vind een berisping ok (iets wat fout is, mag als fout aangeduid worden). Maar zonder het begrip (de liefde, zalving, affectiviteit) vind ik deze aanpak maar kil en waardeloos. Tracht liefde (begrip) te hebben voor zowel de dader als het slachtoffer. Voor het geheel. Waar mogelijk. Begrip is misschien niet altijd mogelijk. Maar daarom niet minder wenselijk. Dat er een "teveel" aan zou kunnen zijn.
Zonder de aandacht voor de ander, de aandacht voor de 'fout', bereik je minder. Niet meer. En daarmee maak je een maatschappij ook wat ROTTER. Je maakt ze soms rotter door juist geen BEGRIP te tonen. Begrip is ook nodig. Naast afstraffing.
Kwetsures zijn er in allerlei vormen. Je kan de klemtoon leggen op datgene wat niet gerespecteerd werd (de monogame afspraak, het nakomen van dit of dat). Dan ligt de kwetsuur vooral daar. Maar evengoed (als je ruimer kijkt) kun je vanuit deze kwetsuur de "liefde" wel overeind proberen houden. Ook al treed er een barstje in. Het begrip omarmt de barst.
Je hebt soorten kwetsuren. De "liefde" de rug toekeren, vind ik persoonlijk een veel ergere kwetsuur om te maken. Dan een barstje in de liefde 'liefdevol' toe te laten. Als je breekt met de liefde, is het BEGRIP op. Begrip is liefde. Ik hou niet van breken. Ik hou niet van shoppen in de liefde. Gebruiken in de liefde. Maar dat is persoonlijk. Hoe een ander naar de liefde kijk, heb ik me niet mee te moeien
<de tekst wat ingekort>
- Ik keur 'fouten' niet goed. Een fout is een fout.
- Echter kan er voor mij nooit een tekort aan begrip zijn (teveel begrip, dat bestaat voor me niet)
Begrip is iets wat iemand opbrengt of niet opbrengt.
En dat is (opnieuw) persoonlijk.
Ik kan niet "kwaad" zijn op een ander, als die weinig BEGRIP toont. Dat maakt die persoon minder liefdevol voor me. Dat klopt. Dat hangt voor me samen. Maar kwaad kan ik er niet voor zijn. Nee, ik heb daar ook begrip voor (voor het weinig begrip dat ik van die ander dan krijg of dat de ander me te bieden heeft). Leuk is het wel niet. Onbegripvolle mensen. Mensen die snel harde taal spreken. Weinig nuanceren. Snel oordelen. Ik ken er zo een paar. Maar leer en kan ermee omgaan.
Begrip is het "centrale thema" als je over liefde praat. Al de rest (dat er onder zit, de fout, de pijn, de liefde, de aandacht, de gevoelens, etc) hebben ook hun waarde. Maar zijn en worden meer bijzaak. Eens je begrip als "centraal" uitgangspunt stelt. Probeert te stellen. Dan transcendeer je. Vandaar het grapje over verlichting.
Je laat een stukje uit jezelf los (of dit goed of niet goed is, laat ik even in het midden). Maar je transcendeert je zelf, je ego. Je wordt even die ander. Staat minder sterk op je 'eigen' strepen.Stom voorbeeldje, stel dat ik graag zou hebben dat de kinderen bij me in de buurt blijven wonen. Maar ze beslissen uiteindelijk mijn wens (keuze) niet te respecteren. Ze gaan vreemd
Ze gaan in het buitenland werken en wonen. Dan kan ik veel pijn voelen. Pijn omdat mijn liefde (wens, grens) niet gerespecteerd, en beantwoord werd. Dat klopt. Ik kan dan weinig begrip en sympathie hiervoor opbrengen. Me zo opstellen. SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Of ik kan wel begrip opbrengen voor de keuze van de ander. Wederkerigheid. Of zelfs verder. Transcendentie. Je overstijgt de grens, angst, emotie, etc in jezelf. Je laat los. Het gaat minder om jezelf. Nee, het gaat om de ander. Je bent blij voor de ander. Blij voor hem. Het blikveld komt minder op jezelf te liggen, meer op de ander. Ook al heb je zelf misschien nog wat pijn. Die pijn verdwijnt snel. Eens je beseft en voelt hoe gelukkig die ander is. Je de liefde terug omarmt. De liefde toelaat. Doordat je hem of haar vrij laat zijn. Vrijheid en vrij (kunnen/mogen) zijn is liefde voore me. Liefde is begrip. Liefde is vrijheid. In zekere zin is liefde zelfs 'niets'. Het is gewoon "liefde".
Echter over het 'niets' valt niet veel bijzonders te vertellen.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 28-01-2016 11:21:09 ]
Dat is een klassieke drogreden.quote:
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt is [onderwerp x] misschien goed en misschien ook fout. Misschien wel allebei of misschien ook allebei wel niet.
Voor [onderwerp x] kan ik werkelijk alles invullen, van kernenergie tot genocide, van discriminatie tot het in brand zetten van katten, van het oogsten van ijzererts op meteorieten tot het onder water zetten van geheel Korea.
Werkelijk alles is anders vanuit een ander perspectief en goed te praten voor jezelf, zonder inachtneming van eventuele gevolgen of resultaten, want daar moet je dan ook niet om gaan zeuren.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Vanuit welk perspectief? Als jouw partner de relatie verbreekt nadat jij vreemd bent gegaan zou je daar geen begrip voor hebben? Naar mijn idee is het begrip dan niet tweeledig, je bent gekwetst omdat je partner geen begrip voor je heeft maar tegelijkertijd heb jij dan het begrip niet voor je partner om te begrijpen dat hij/zij hier niet mee kan leven en voor een andere weg kiest. Waar hij/zij natuurlijk alle recht op zou hebben.quote:
[..]
Nee, de kwetsuur die ik erg vind, is de liefde verbreken. Want dan is het BEGRIP op. Begrip is liefde. En daarnaast hou ik niet van breken. Ik hou niet van shoppen in de liefde. Gebruiken in de liefde.
Ik wou nog een wat langere post maken, maar dit zegt het eigenlijk wel!quote:
Al heb ik dat zelf (nog) niet zo meegemaakt, ik kan mij op zich prima voorstellen dat iemand, zeker binnen een langdurige relatie, wel eens (seksueel) naar een ander kan verlangen. Dat ik er geen begrip voor heb als iemand ook naar dat seksuele verlangen handelt in de vorm van vreemdgaan is gewoon iets heel anders. Ik heb op zich ook geen problemen met open relaties. In dat geval is er ook geen sprake van vreemdgaan. Het probleem zit hem in het bedrog, in het gebrek aan respect voor de verlangens/grenzen van de ander, in het niet nakomen van de voorwaarden op basis waarvan de relatie is aangegaan, in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Perspectief en invalshoeken zijn er altijd.quote:
Vanuit welk perspectief? Als jouw partner de relatie verbreekt nadat jij vreemd bent gegaan zou je daar geen begrip voor hebben? Naar mijn idee is het begrip dan niet tweeledig, je bent gekwetst omdat je partner geen begrip voor je heeft maar tegelijkertijd heb jij dan het begrip niet voor je partner om te begrijpen dat hij/zij hier niet mee kan leven en voor een andere weg kiest. Waar hij/zij natuurlijk alle recht op zou hebben.
Zo weten we bv dat kernenergie niet gezond is. We de aarde om zeep helpen. Ja, gewoon om zeep helpen door te leven. We consumeren teveel, we genieten teveel, we plukken met teveel de aarde leeg. Een oplossing zou kunnen zijn, dood zoveel percent van de mensen. Een oorlog. Een plaag (ziekte). Dat is een invalshoek en 'oplossing'. Ethisch niet correct, maar wel werkzaam.
Vanuit welk standpunt bekijk je het ? De dieren, de fauna en flora blijven leven. Maar de mensheid dunt wat in. Is dat erg ? Wel voor de mensheid, niet voor de anderen. Dat is een invalshoek kiezen. Een invalshoek die niet bepaald leuk is voor jezelf. Dat geef ik toe.
Stel dat mijn partner de relatie verbreekt, omdat ze de dominante seks mist (zoals in het voorbeeld). Ik zou dat heel erg vinden. Ik zou liever hebben dat ze één keer in de week een man voor die seks inhuurt, dan mij (en onze liefde) te verlaten. Ja, dat klopt.
Het omgekeerde telt evenzeer. Telkens de liefde 'verbroken' wordt (het maakt niet uit door wie of waarom, eventjes de focus daar niet op). De liefde wordt verbroken. Ja, dat doet me pijn. Maar dat ben ik. Ik heb dit ook bij andere mensen. Als hun liefde verbroken geraakt.
En ja, moest je partner je willen vertalen, omdat zij dat wilt. Reden waarom maakt niet uit (is het omwille van pijn, kan die pijn misschien verzacht worden, is het omwille van uitgekeken zijn op de liefde, kan ze misschien nieuw leven ingeblazen worden). Probleem is dat je daar zelf vrij MACHTELOOS tegenover staat.
Je hebt daar geen controle over. Over de liefde van de ander.
Dus laat ik liever (zelf) die controle los. Ik laat liever vrij.
Mensen zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Correct (en begrijp ik ook).quote:
in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Maar is evengoed een drogreden.
Omdat je dit gewoon niet weet. Niet weten kunt.
Wat is echt ? Wat een illusie (leugen) ?
Net zoals het onzinnig is (binnen de filosofie) je af te vragen of een God nu bestaat of niet bestaat. Is er leven na de dood ? Of gaat gewoon definitief ons kaarsje uit, eens het lichaam zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Dood is dood. Het einde is het einde. Geen nieuw begin.
Ook dat weet ik allemaal niet. Weet niemand. Ofwel ?
Net zoals je niet weet, niet ECHT (voor 100%) weet hoe een ander is, wat een ander doet of niet doet. Of ga je dat allemaal zitten controleren ?
Een kind zit soms ook stiekem in de snoepkast. Ook al weet hij dat dit niet mag.
Zolang niemand dit ook ECHT ziet, raakt die schade niet opgemerkt.
En laten we 'eerlijk' zijn, dit gebeurt veel in het leven, dit leven.
En niet enkel wat vreemdgaan betreft. In alles. In heel veel.
Maar we weten het allemaal niet.
We zouden het eens moeten weten...
Het kot is te klein, denk ik...
In het voorbeeld dat je partner dominantere seks wilt en jij gunt haar die man om dat mee te doen is er ook geen probleem, want jij hebt daar geen moeite mee. Maar als een relatie verbroken wordt ben je er niet altijd machteloos in. Als je vreemdgaat en je weet dat de consequentie zal zijn dat daarmee je relatie verbroken wordt (want; niet de afspraak) dan kies je daar toch zelf voorquote:
[..]
Perspectief en invalshoeken zijn er altijd.
Zo weten we bv dat kernenergie niet gezond is. We de aarde om zeep helpen. Ja, gewoon om zeep helpen door te leven. We consumeren teveel, we genieten teveel, we plukken met teveel de aarde leeg. Een oplossing zou kunnen zijn, dood zoveel percent van de mensen. Een oorlog. Een plaag (ziekte). Dat is een invalshoek en 'oplossing'. Ethisch niet correct, maar wel werkzaam.
Vanuit welk standpunt bekijk je het ? De dieren, de fauna en flora blijven leven. Maar de mensheid dunt wat in. Is dat erg ? Wel voor de mensheid, niet voor de anderen. Dat is een invalshoek kiezen. Een invalshoek die niet bepaald leuk is voor jezelf. Dat geef ik toe.
Stel dat mijn partner de relatie verbreekt, omdat ze de dominante seks mist (zoals in het voorbeeld). Ik zou dat heel erg vinden. Ik zou liever hebben dat ze één keer in de week een man voor die seks inhuurt, dan mij (en onze liefde) te verlaten. Ja, dat klopt.
Het omgekeerde telt evenzeer. Telkens de liefde 'verbroken' wordt (het maakt niet uit door wie of waarom, eventjes de focus daar niet op). De liefde wordt verbroken. Ja, dat doet me pijn. Maar dat ben ik. Ik heb dit ook bij andere mensen. Als hun liefde verbroken geraakt.
En ja, moest je partner je willen vertalen, omdat zij dat wilt. Reden waarom maakt niet uit (is het omwille van pijn, kan die pijn misschien verzacht worden, is het omwille van uitgekeken zijn op de liefde, kan ze misschien nieuw leven ingeblazen worden). Probleem is dat je daar zelf vrij MACHTELOOS tegenover staat.
Je hebt daar geen controle over. Over de liefde van de ander.
Dus laat ik liever (zelf) die controle los. Ik laat liever vrij.
Mensen zoveel mogelijk zichzelf zijn.
*start sarcasm* Nee joh, dan is het toch de schuld van de man omdat hij liever niet heeft dat zij vreemdgaat? Die vrouw kan er niks aan doen dat ze vreemdgaat, want dat zijn natuurlijke instincten! En die man zal wel niet genoeg van haar houden als hij niet eens toestaat dat ze af en toe met iemand met iemand wilt neuken. Hoe kom je er bij om dan de schuld van het vreemdgaan bij degene te leggen die achter de rug om van zijn/haar partner toch lekker vreemdgaat? Zij doet hem er juist plezier mee, want zo houd ze wel de illusie van een goede relatie gaande! Maakt verder niet uit dat het enkel een illusie is, toch? *end sarcasm*quote:
[..]
In het voorbeeld dat je partner dominantere seks wilt en jij gunt haar die man om dat mee te doen is er ook geen probleem, want jij hebt daar geen moeite mee. Maar als een relatie verbroken wordt ben je er niet altijd machteloos in. Als je vreemdgaat en je weet dat de consequentie zal zijn dat daarmee je relatie verbroken wordt (want; niet de afspraak) dan kies je daar toch zelf voor
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Wat betreft je hele stuk, voor het overgrote deel van wat je schrijft geldt vooral:quote:
(...)
Misschien vind jij die vorm van liefde niet mooi, niet ok. Omdat er te weinig EGO inzit. Te weinig ruggengraat.
(...)
1) The hypocrisy is strong is this one. Je doet voorkomen alsof je begrip hebt voor beide partijen, maar feitelijk richt jouw begrip zich vooral op de partij die vreemdgaat, heel verrassend ook de partij die overduidelijk strookt met jouw eigen verlangens/grenzen.
Bovendien, jij lijkt niet te (kunnen) aanvaarden, dat je iets best kan begrijpen, daar wellicht zelfs (enig) begrip voor kan opbrengen, maar het dan nog steeds wel een fout iets kunt vinden, datgene dan nog steeds wel iets kunt vinden wat afkeuring verdient.2) As usual weer een aaneenschakeling van open deuren die, als je ze niet op zo'n eenzijdige/hypocriete manier zou toepassen, op zich best kloppen. Je kunt je als mens echter niet voor altijd en eeuwig in één grote bubbel van filosofische waarheden verschuilen, in één grote bubbel van volledig begrip voor alles en iedereen verschuilen. In het (echte) leven moeten er nou éénmaal stappen worden gezet, in het (echte) leven kun je nou éénmaal niet volledig in vrijheid leven zonder inbreuk te maken op de vrijheden van anderen, in het (echte) leven moeten er nou éénmaal keuzes worden gemaakt. Zie ook deze post van Mr_Belvedere:
Wat het door mij gequote stuk betreft (zie helemaal bovenaan):quote:
[..]
Dat is een klassieke drogreden.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt is [onderwerp x] misschien goed en misschien ook fout. Misschien wel allebei of misschien ook allebei wel niet.
Voor [onderwerp x] kan ik werkelijk alles invullen, van kernenergie tot genocide, van discriminatie tot het in brand zetten van katten, van het oogsten van ijzererts op meteorieten tot het onder water zetten van geheel Korea.
Werkelijk alles is anders vanuit een ander perspectief en goed te praten voor jezelf, zonder inachtneming van eventuele gevolgen of resultaten, want daar moet je dan ook niet om gaan zeuren.
Nee, ik vind "die vorm van" liefde (de aanhalingstekens, omdat ik het eigenlijk juist géén vorm van liefde voor een ander vind, alleen eigenliefde) juist niet mooi omdat er, aan de kant van degene die vreemdgaat, juist te veel ego zit. Dat ik "die vorm van" liefde niet mooi vind vanwege te weinig ruggengraat klopt wel. Ook hier geldt, echter: een gebrek aan ruggengraat bij degene die vreemdgaat.
quote:
[..]
*start sarcasm* Nee joh, dan is het toch de schuld van de man omdat hij liever niet heeft dat zij vreemdgaat? Die vrouw kan er niks aan doen dat ze vreemdgaat, want dat zijn natuurlijke instincten! En die man zal wel niet genoeg van haar houden als hij niet eens toestaat dat ze af en toe met iemand met iemand wilt neuken. Hoe kom je er bij om dan de schuld van het vreemdgaan bij degene te leggen die achter de rug om van zijn/haar partner toch lekker vreemdgaat? Zij doet hem er juist plezier mee, want zo houd ze wel de illusie van een goede relatie gaande! Maakt verder niet uit dat het enkel een illusie is, toch? *end sarcasm*
en ja, dat is, in een notendop, idd de insteek van JTL 
[ Bericht 2% gewijzigd door Forbry op 28-01-2016 15:10:16 ]
Tails tell tales
Nou, ik vind dat eigenlijk best wel een goede vergelijking. Simpel, maar doeltreffend.quote:
Je kan toch niet altijd krijgen naar hetgeen je verlangt? Soms zal je keuzes erin moeten maken. Als ik verlang naar een Ferrari maar ik kan deze niet betalen ga ik hem toch ook niet stelen. Dat is moreel gezien niet oke. Misschien rare vergelijking, maar you get the point.
Tails tell tales
Als mijn partner gewoon eerlijk tegen mij is, weet ik dat wél. Als mijn vertrouwen in hem onterecht is, is dat geheel aan mijn partner te wijten. Dat is er ook juist zo fout aan.quote:
[..]
Correct (en begrijp ik ook).
Maar is evengoed een drogreden.
Omdat je dit gewoon niet weet. Niet weten kunt.
Wat is echt ? Wat een illusie (leugen) ?
Net zoals het onzinnig is (binnen de filosofie) je af te vragen of een God nu bestaat of niet bestaat. Is er leven na de dood ? Of gaat gewoon definitief ons kaarsje uit, eens het lichaam zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Dood is dood. Het einde is het einde. Geen nieuw begin.
Ook dat weet ik allemaal niet. Weet niemand. Ofwel ?
Net zoals je niet weet, niet ECHT (voor 100%) weet hoe een ander is, wat een ander doet of niet doet. Of ga je dat allemaal zitten controleren ?
Een kind zit soms ook stiekem in de snoepkast. Ook al weet hij dat dit niet mag.
Zolang niemand dit ook ECHT ziet, raakt die schade niet opgemerkt.
En laten we 'eerlijk' zijn, dit gebeurt veel in het leven, dit leven.
En niet enkel wat vreemdgaan betreft. In alles. In heel veel.
Maar we weten het allemaal niet.
We zouden het eens moeten weten...
Het kot is te klein, denk ik...
Ik hoef mijn partner niet te controleren, aangezien ik hem, zoals ik al schreef, heel erg vertrouw. Juist dat vertrouwen (of dat nou terecht is of niet) is voor mij liefde. Dat vertrouwen beschamen is het tegenovergestelde.
En zo lang er gelogen en bedrogen wordt, wordt hem/haar de vrijheid om een andere weg te kiezen ontnomen...quote:
[..]
Vanuit welk perspectief? Als jouw partner de relatie verbreekt nadat jij vreemd bent gegaan zou je daar geen begrip voor hebben? Naar mijn idee is het begrip dan niet tweeledig, je bent gekwetst omdat je partner geen begrip voor je heeft maar tegelijkertijd heb jij dan het begrip niet voor je partner om te begrijpen dat hij/zij hier niet mee kan leven en voor een andere weg kiest. Waar hij/zij natuurlijk alle recht op zou hebben.
Maar ja, precies wat jij schrijft dus
(dat was wat ik eerder bedoelde met "eenzijdig begrip is geen liefde").(sorry, voor het chaotische reageren... ben een beetje lukraak aan het teruglezen
).[ Bericht 13% gewijzigd door Forbry op 28-01-2016 15:29:39 ]
Tails tell tales
Maar ook dat weet je toch niet ? Hoe denk je dit in hemelsnaam te kunnen weten ?quote:
Als mijn partner gewoon eerlijk tegen mij is, weet ik dat wél.
Ben jij God misschien
Het leven speelt zich in ons hoofd af.
Jouw hoofd
Mijn hoofd
Weten is een illusie
Maar als jij gelooft van niet
Dit staat je vrij
Nee, maar nogmaals, mocht ik het fout hebben, dan zou dat volledig aan mijn vriend te wijten zijn. In het algemeen gesteld: volledig aan de leugenaar en bedrieger te wijten zijn.quote:
[..]
Maar ook dat weet je toch niet ? Hoe denk je dit in hemelsnaam te kunnen weten ?
Ben jij God misschien
Het leven speelt zich in ons hoofd af.
Jouw hoofd
Mijn hoofd
Weten is een illusie
Maar als jij gelooft van niet
Dit staat je vrij
En ook nogmaals, dat is nu precies wat vertrouwen is. Het op zich nooit helemaal zeker kunnen weten, maar er toch niet aan (hoeven te) twijfelen. Ook dat is onderdeel van de liefde die je voor een ander (over) hebt in een goede/gezonde relatie.
Tails tell tales
Vreemd, dat jij (of anderen) dit niet begrijpen. Want dat bedoel ik er juist mee. Was ook de insteek in de OT van dit debat. Zijnde...quote:
Bovendien, jij lijkt niet te (kunnen) aanvaarden, dat je iets best kan begrijpen, daar wellicht zelfs (enig) begrip voor kan opbrengen, maar het dan nog steeds wel een fout iets kunt vinden, datgene dan nog steeds wel iets kunt vinden wat afkeuring verdient.
Is vreemdgaan fout ? Ja (zuiver ethisch bezien)
Maar het is ook niet fout. In de zin van. Ik kan er ook begrip voor opbrengen. Ik kan ook de voordelen (het 'goede') ervan inzien. Het goede in iets dat eigenlijk slecht is.
En dat laatste (dat begrip voor beide invalshoeken) mis ik in dit debat. Het begrip 'ook' voor degene die vreemdgaat. Die liefde. Ook al is die liefde niet perfect. Dat mis ik hier. Dat lees ik hier niet. En dat is jammer. Al had ik zoiets wel kunnen verwachten natuurlijk.
Mensen zijn mensen. Ik voelde nochtans even een fonkel bij een reactie van "AlwaysHappy" (heb ik ook op gereageerd). Maar die fonkel brak verder niet door. Fonkel, zijnde het begrip. Die wederkerigheid. Beide invalshoeken even mooi 'in balans' belicht. Het verlangen/weerstand van de één. Het verlangen/weerstand van de ander. Die transcendentie. Het inleven in de één en de ander. Voorbij eigen grenzen/weerstanden/verlangens kijkend. Waardoor het oplost. Alsof het nooit bestaan heeft...Waarom vind ik dit zo belangrijk: BEGRIP bij een ander te (kunnen/mogen) vinden ? Niet speciaal voor dit onderwerp. Maar in het algemeen. Misschien is dat wel een beetje de 'verborgen' insteek in dit debat. Je gooit een appel in de arena. En ziet wat ermee gebeurt. Die appel (het onderwerp) doet er niet zoveel toe. Maar wel, welke emoties er komen bovendrijven. Wat speelt er. Welke gedachten. Welke weerstanden. Welke woede. Welke vreugde. Welk verdriet. Welk begrip. Welk onbegrip. Hoe 'begripvol' is een ander. Hoe 'begripvol' kan een ander zijn. Ja, waarom is begrip zo belangrijk voor me...
Vermoedelijk omdat BEGRIP liefde is.
(daar kan ik niet omheen)
Vreemdgaan heeft zijn voordelen. Al was het maar omdat de liefde (als illusie in stand ermee kan blijven) zodat bv de kinderen niet in een gebroken gezin hoeven op te groeien. Of dat de man/vrouw zich gelukkiger voelt en zo haar dagelijkse zorgen/verantwoordelijkheden beter de baas kan. Ipv helemaal in een depressie/burnout/etc. te belanden.
Ik weet het dergelijke nuances, ze klinken niet koosjer. Ze zijn dit ook niet. Maar ik heb er begrip voor. Ik zie daar ook de voordelen van in. Het is niet allemaal slecht, aan iets dat slecht is. De wereld is genuanceerd.
Dit zijn allemaal zaken die ik ergens graag had willen lezen in dit debat Ipv telkens maar die afgezaagde plaat. Sorry voor dit verwijt. Is liefdevol bedoeld. Niet kwetsend. Ik besef echter maar al te goed, dat ik zulke stemmen hier niet zal horen. Dergelijke verhalen. Behalve dan even de stem van 'LeesFoknl'. Voor de tijd dat dit duurde. Wie wil er immers aan de schandpaal genageld worden ? Door de heilige wolven. Niemand. Dus zulke waarheden (en verhalen) komen in een debat als deze veelal niet aan het licht. Of je riskeert gekruisigd te worden. Door de heilige boontjes. Jammer. Echt jammer.
Daarom ook dat begrip zo interessant is. En helemaal niet "rot". Je komt er zoveel meer mee te weten. Er komt zoveel meer naar boven drijven. Uit zijn verborgen en donkere spelonk kruipend. Als er "begrip" (liefde) aanwezig is. Als gezegd mag worden, wat misschien fout is. Als geuit mag worden, wat misschien fout is. Als alles ergens zijn mag. Ook (even) op zijn manier. Ja, dat mis ik hier.
Er wordt teveel met de "hamer" genageld (geoordeeld en beoordeeld).
En te weinig "gezalfd" (geluisterd, inlevend, zonder zo nodig te oordelen).
Een oordeel is niet slecht. Maar dan enkel (wat mij betreft) als het zo genuanceerd mogelijk is. Niet steeds hetzelfde oordeel opnieuw en opnieuw. Dat verdiept niet. Die ene put wordt meters diep uitgegraven. De ander komt nauwelijks van en uit de grond.
Terug dat eenzijdig antwoord. Die afgezaagde plaat. Dat eenzijdig begrip. Nee, degene die vreemdgaat is niet enkel ego. Of eigen liefde. Dat is de ander persoon ook. Die waarheid is altijd gedeeld. Telkens gedeeld. Dit is toch de logica zelve ? Waarom zie je dit niet ?quote:
Nee, ik vind "die vorm van" liefde (de aanhalingstekens, omdat ik het eigenlijk juist géén vorm van liefde voor een ander vind, alleen eigenliefde) juist niet mooi omdat er, aan de kant van degene die vreemdgaat, juist te veel ego zit.
Als ik iets niet doe, omdat het de ander pijn doet. Of juist wel iets doe, omdat het de ander gelukkig maakt. Dan heeft wat 'ik' doe (of niet doe), 'ook' te maken met het 'ego' van de ander. Er zijn altijd twee ego's in het spel. Het leven is gedeeld.
Er kan enkel maar geen ego zijn, als jouw ego ook ophoudt met te bestaan.
Dan kan ik egoloos bij je zijn. Zonder niet. Dan heb ik ook mijn ego nodig.
Jij hebt ook een ego, Forby. En dat lees ik hier heel duidelijk en wel.
Het is mij iets te hard. Ik heb het liever meer wollig, zachter. Meer bescheiden. Onwetend eigenlijk. Ja, meer "begripvol" vermoedelijk. En daar peil ik ook ergens naar. Geen idee, of dit opvalt ?Ik laat het debat nog eventjes staan. Je weet nooit, of er plots een frisse (en interessante) wind komt aanwaaien. Een interessante en nieuwe speler in dit veld. Zoniet, kunnen de boeken hier toe. Sterft dit debat stilletjes zijn dood. Zoals ieder debat, zijn tijd van komen en gaan heeft.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-01-2016 23:43:02 ]
Natuurlijk heb ook ik een ego, heb je mij ergens zien schrijven of insinueren van niet? 
Wel ben ik er van overtuigd dat ik veel minder een ego heb dan jij denkt/vindt dat ik heb en ook dat ik veel empathischer/begripvoller ben dan jij denkt/vindt dat ik ben.
Desondanks blijf ik erbij dat ik jouw verhaal (storende) goedpraterij vind voor iets wat uiteindelijk gewoon niet goed te praten valt. Ondanks wat ik schreef in de quote bovenaan in je laatste post, jouw eigen visie gaat echt veel verder dan dat... zo ook die voordelen waar jij het over hebt, die vind ik echt om te
Fijn dat jij het wel best vindt om in een illusie te leven, de meeste mensen willen dat echter niet en die vrijheid moet je anderen gunnen en nee, dat weegt in de verste verte niet op tegen de vrijheid om al je seksuele verlangens te kunnen bevredigen. Dat laatste kun je namelijk prima oplossen d.m.v. een bestaan als single, d.m.v. het aangaan van een open relatie, etc. Een relatie heb je met zijn tweeën, het is een soort van contract, een contract waarvan je de voorwaarden niet zomaar eenzijdig (en nog erger, in het geniep!) kunt wijzigen.
"Zodat bv de kinderen niet in een gebroken gezin hoeven op te groeien."
Waar zijn de belangen van die kinderen op het moment dat iemand zijn lul/kut achterna loopt? Op dat moment doen die belangen er (blijkbaar) niet toe, maar daarbuiten opeens wel?
Verder laat ik het hierbij, het is al laat en het is een herhaling van zetten.
Wel ben ik er van overtuigd dat ik veel minder een ego heb dan jij denkt/vindt dat ik heb en ook dat ik veel empathischer/begripvoller ben dan jij denkt/vindt dat ik ben. Desondanks blijf ik erbij dat ik jouw verhaal (storende) goedpraterij vind voor iets wat uiteindelijk gewoon niet goed te praten valt. Ondanks wat ik schreef in de quote bovenaan in je laatste post, jouw eigen visie gaat echt veel verder dan dat... zo ook die voordelen waar jij het over hebt, die vind ik echt om te
Fijn dat jij het wel best vindt om in een illusie te leven, de meeste mensen willen dat echter niet en die vrijheid moet je anderen gunnen en nee, dat weegt in de verste verte niet op tegen de vrijheid om al je seksuele verlangens te kunnen bevredigen. Dat laatste kun je namelijk prima oplossen d.m.v. een bestaan als single, d.m.v. het aangaan van een open relatie, etc. Een relatie heb je met zijn tweeën, het is een soort van contract, een contract waarvan je de voorwaarden niet zomaar eenzijdig (en nog erger, in het geniep!) kunt wijzigen.
"Zodat bv de kinderen niet in een gebroken gezin hoeven op te groeien."
Waar zijn de belangen van die kinderen op het moment dat iemand zijn lul/kut achterna loopt? Op dat moment doen die belangen er (blijkbaar) niet toe, maar daarbuiten opeens wel?
Verder laat ik het hierbij, het is al laat en het is een herhaling van zetten.
Tails tell tales
JTL, ik vind het grappig dat je benoemt dat wij (de mensen die het niet met je eens zijn) een plaat voor onze kop hebben en dat we alles eenzijdig zien. Heb je ooit wel eens in de spiegel gekeken? Het enige wat jij hier doet is vreemdgaan goedpraten. Je hebt het er niet over hoeveel het iemand kan kwetsen als zijn/haar partner vreemdgaat. Je hebt het er niet over dat het een relatie kan verwoesten. Je benoemt enkel dat het een relatie kan redden en dat vreemdgaan juist een goed iets is. Dat mag jij best vinden, maar doe dan niet alsof jij zo'n diepzinnig persoon bent die beide kanten van de discussie ziet, terwijl je eigenlijk alleen maar je eigen visie probeert op te dringen.
Als jij denkt dat je hier veel mensen gaat vinden die je mening delen dan ben je denk ik aan het foute adres. Jouw redenatie slaat (imo) nergens op. Het komt over als raar nep filosofisch geleuter to be honest. Je probeert een manier te vinden om ons ervan te overtuigen dat vreemdgaan prima is, en dat het vaak zelfs de fout is van de partner die het niet toestaat. Dat een relatie perfect is, zolang de illusie er maar is. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over jouw manier van leven, maar je moet toch zo langzaam maar zeker inzien dat je hier (of zelfs in het algemeen in de wereld..) weinig mensen zult vinden die je standpunt delen.
En ja, er gaan wereldwijd enorm veel mensen vreemd. Ik denk niet dat iemand dat hier ook maar ontkent. Het punt is...het merendeel van die mensen voelen zich achteraf tenminste wel schuldig. Het merendeel van die mensen stopt daarna ook met vreemdgaan, omdat ze zich realiseren dat ze hun partner ermee pijn doen en dat het niet goed is voor de relatie. Weet je wat het merendeel niet doet? Zijn of haar gedrag proberen goed te praten op internet om zo mensen te vinden die kunnen bevestigen dat ze niks fout hebben gedaan. Jij bent er daar een van. Diep van binnen zoek je bevestiging dat jouw gedrag acceptabel is en normaal is. Alsof jij van een hogere rang bent in de wereld...dat je verder bent dan wie dan ook en dat jouw mening daarmee belangrijker is en meteen een feit wordt. Zo kom je over.
Het enige waar ik het overigens met je eens was is dat er gradaties zijn bij het vreemdgaan. Er zit een verschil tussen een keer vreemdgaan, of talloze malen en dat proberen goed te praten. Ik zou nooit jouw mening kunnen delen, want die mening vind ik ronduit walgelijk en respectloos naar je partner. Dit wil niet zeggen dat ik jou een slecht persoon vind, of dat ik oordeel over jouw persoonlijke situatie (Dat is niet mijn zaak), maar ik zet alleen mijn vraagtekens bij jouw mening.
En nee, dit zeg ik niet omdat ik bang ben aangevallen te worden hier op FOK. Ik heb mijn meningen en die geef ik gewoon...ook al is het geen populaire mening. Beetje zwak om dat als reden te gebruiken dat mensen niet met je akkoord gaan. Ooit bij stil gestaan dat mensen het niet met je eens zijn....omdat ze het niet met je eens zijn? Er zit niet altijd een complot achter.
Maar we praten in cirkels, dus schieten hier verder ook niks mee op. Kan me beter focussen op andere dingen.
Als jij denkt dat je hier veel mensen gaat vinden die je mening delen dan ben je denk ik aan het foute adres. Jouw redenatie slaat (imo) nergens op. Het komt over als raar nep filosofisch geleuter to be honest. Je probeert een manier te vinden om ons ervan te overtuigen dat vreemdgaan prima is, en dat het vaak zelfs de fout is van de partner die het niet toestaat. Dat een relatie perfect is, zolang de illusie er maar is. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over jouw manier van leven, maar je moet toch zo langzaam maar zeker inzien dat je hier (of zelfs in het algemeen in de wereld..) weinig mensen zult vinden die je standpunt delen.
En ja, er gaan wereldwijd enorm veel mensen vreemd. Ik denk niet dat iemand dat hier ook maar ontkent. Het punt is...het merendeel van die mensen voelen zich achteraf tenminste wel schuldig. Het merendeel van die mensen stopt daarna ook met vreemdgaan, omdat ze zich realiseren dat ze hun partner ermee pijn doen en dat het niet goed is voor de relatie. Weet je wat het merendeel niet doet? Zijn of haar gedrag proberen goed te praten op internet om zo mensen te vinden die kunnen bevestigen dat ze niks fout hebben gedaan. Jij bent er daar een van. Diep van binnen zoek je bevestiging dat jouw gedrag acceptabel is en normaal is. Alsof jij van een hogere rang bent in de wereld...dat je verder bent dan wie dan ook en dat jouw mening daarmee belangrijker is en meteen een feit wordt. Zo kom je over.
Het enige waar ik het overigens met je eens was is dat er gradaties zijn bij het vreemdgaan. Er zit een verschil tussen een keer vreemdgaan, of talloze malen en dat proberen goed te praten. Ik zou nooit jouw mening kunnen delen, want die mening vind ik ronduit walgelijk en respectloos naar je partner. Dit wil niet zeggen dat ik jou een slecht persoon vind, of dat ik oordeel over jouw persoonlijke situatie (Dat is niet mijn zaak), maar ik zet alleen mijn vraagtekens bij jouw mening.
En nee, dit zeg ik niet omdat ik bang ben aangevallen te worden hier op FOK. Ik heb mijn meningen en die geef ik gewoon...ook al is het geen populaire mening. Beetje zwak om dat als reden te gebruiken dat mensen niet met je akkoord gaan. Ooit bij stil gestaan dat mensen het niet met je eens zijn....omdat ze het niet met je eens zijn? Er zit niet altijd een complot achter.
Maar we praten in cirkels, dus schieten hier verder ook niks mee op. Kan me beter focussen op andere dingen.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Dit. Perfecte post!quote:Op vrijdag 29 januari 2016 09:52 schreef AlwaysHappy het volgende:
JTL, ik vind het grappig dat je benoemt dat wij (de mensen die het niet met je eens zijn) een plaat voor onze kop hebben en dat we alles eenzijdig zien. Heb je ooit wel eens in de spiegel gekeken? Het enige wat jij hier doet is vreemdgaan goedpraten. Je hebt het er niet over hoeveel het iemand kan kwetsen als zijn/haar partner vreemdgaat. Je hebt het er niet over dat het een relatie kan verwoesten. Je benoemt enkel dat het een relatie kan redden en dat vreemdgaan juist een goed iets is. Dat mag jij best vinden, maar doe dan niet alsof jij zo'n diepzinnig persoon bent die beide kanten van de discussie ziet, terwijl je eigenlijk alleen maar je eigen visie probeert op te dringen.
Als jij denkt dat je hier veel mensen gaat vinden die je mening delen dan ben je denk ik aan het foute adres. Jouw redenatie slaat (imo) nergens op. Het komt over als raar nep filosofisch geleuter to be honest. Je probeert een manier te vinden om ons ervan te overtuigen dat vreemdgaan prima is, en dat het vaak zelfs de fout is van de partner die het niet toestaat. Dat een relatie perfect is, zolang de illusie er maar is. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over jouw manier van leven, maar je moet toch zo langzaam maar zeker inzien dat je hier (of zelfs in het algemeen in de wereld..) weinig mensen zult vinden die je standpunt delen.
En ja, er gaan wereldwijd enorm veel mensen vreemd. Ik denk niet dat iemand dat hier ook maar ontkent. Het punt is...het merendeel van die mensen voelen zich achteraf tenminste wel schuldig. Het merendeel van die mensen stopt daarna ook met vreemdgaan, omdat ze zich realiseren dat ze hun partner ermee pijn doen en dat het niet goed is voor de relatie. Weet je wat het merendeel niet doet? Zijn of haar gedrag proberen goed te praten op internet om zo mensen te vinden die kunnen bevestigen dat ze niks fout hebben gedaan. Jij bent er daar een van. Diep van binnen zoek je bevestiging dat jouw gedrag acceptabel is en normaal is. Alsof jij van een hogere rang bent in de wereld...dat je verder bent dan wie dan ook en dat jouw mening daarmee belangrijker is en meteen een feit wordt. Zo kom je over.
Het enige waar ik het overigens met je eens was is dat er gradaties zijn bij het vreemdgaan. Er zit een verschil tussen een keer vreemdgaan, of talloze malen en dat proberen goed te praten. Ik zou nooit jouw mening kunnen delen, want die mening vind ik ronduit walgelijk en respectloos naar je partner. Dit wil niet zeggen dat ik jou een slecht persoon vind, of dat ik oordeel over jouw persoonlijke situatie (Dat is niet mijn zaak), maar ik zet alleen mijn vraagtekens bij jouw mening.
En nee, dit zeg ik niet omdat ik bang ben aangevallen te worden hier op FOK. Ik heb mijn meningen en die geef ik gewoon...ook al is het geen populaire mening. Beetje zwak om dat als reden te gebruiken dat mensen niet met je akkoord gaan. Ooit bij stil gestaan dat mensen het niet met je eens zijn....omdat ze het niet met je eens zijn? Er zit niet altijd een complot achter.
Maar we praten in cirkels, dus schieten hier verder ook niks mee op. Kan me beter focussen op andere dingen.
Ik heb me ook zitten verkneukelen om het nep filosofisch geleuter van de 'hogere visie' van TS die alles en iedereen die haar almachtige 'waarheid' niet zag, maar beperkt vindt, wat dan uitgelegd wordt met ego-hier en ego-daar.
Maar goed, het geeft een insight in hoe mensen recht kunnen praten wat krom is.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Totaal niet. Ik wens niemand een bepaalde visie op te dringen. Weet je wat het is (maar dat kun jij niet weten natuurlijk). Ik kan evengoed jouw standpunt innemen. Moeilijk is dat niet hoor. Misschien ligt dat standpunt zelfs veel dichter bij mezelf (mijn standpunt, voor zover ik een duidelijk standpunt zelf heb), dan het standpunt dat ik hier beschrijf/verdedig (?) : '"vreemdgaan heeft ook zijn 'goede' kanten en effecten".quote:
JTL, ik vind het grappig dat je benoemt dat wij (de mensen die het niet met je eens zijn) een plaat voor onze kop hebben en dat we alles eenzijdig zien. Heb je ooit wel eens in de spiegel gekeken? Het enige wat jij hier doet is vreemdgaan goedpraten. Je hebt het er niet over hoeveel het iemand kan kwetsen als zijn/haar partner vreemdgaat. Je hebt het er niet over dat het een relatie kan verwoesten. Je benoemt enkel dat het een relatie kan redden en dat vreemdgaan juist een goed iets is. Dat mag jij best vinden, maar doe dan niet alsof jij zo'n diepzinnig persoon bent die beide kanten van de discussie ziet, terwijl je eigenlijk alleen maar je eigen visie probeert op te dringen.
Wat de meesten onder jullie maar niet schijnen te begrijpen (zie eerdere post) is dat ik de 'liefdevolle' argumenten, die ook voor dat standpunt (vreemdgaan heeft ook goede effecten, ondanks dat het slecht is) hier maar niet hoor. In dit debat. Dat maakt het debat eenzijdiger ja. Minder sterk. En dat betreur ik. Sorry, als ik hierover ook emoties voel. En me wat 'bedrogen' voel
Jammer. Je begrijpt me niet. De 'liefdevolle' zaken die ik tracht mee te geven, vanuit dit standpunt. Begrijp je niet. Je zit teveel in een beperkte oordeel modus. Die ik begrijp hoor. Maar zoals Forby vertelde, die plaat kennen we ondertussen al.quote:
Als jij denkt dat je hier veel mensen gaat vinden die je mening delen dan ben je denk ik aan het foute adres. Jouw redenatie slaat (imo) nergens op. Het komt over als raar nep filosofisch geleuter to be honest. Je probeert een manier te vinden om ons ervan te overtuigen dat vreemdgaan prima is, en dat het vaak zelfs de fout is van de partner die het niet toestaat. Dat een relatie perfect is, zolang de illusie er maar is. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over jouw manier van leven, maar je moet toch zo langzaam maar zeker inzien dat je hier (of zelfs in het algemeen in de wereld..) weinig mensen zult vinden die je standpunt delen.
Je benoemt het als 'raar nep filosofisch geleuter'. Wie zegt er dat dit zo is ? Jij. Ben jij God
Het kan zijn dat mijn insteek 'raar nep filosofisch geleuter' is. Maar evengoed is dat een plaat ergens op jouw hoofd. Er zit namelijk ook iets in dat 'raar nep filosofisch geleuter' van me. Tenminste wie het zien kan. Ik voel dat niet. Ik mis dat. Mijn geleuter is niet geslaagd. Want ik bereik er de ander niet mee. Dus ja, geef die zwarte zeep maar even aan en wrijf me in. Als een dik zwart schaap. Ik kan ermee leven...Ja, dat klopt. Ik kan zeker zo overkomen. Ik kan op vele manieren overkomen. Ik kom zo over, omdat ik dat argument hier "probeer" te verdedigen. Ook al is het fout, er zitten ook 'goede' kanten aan.quote:
En ja, er gaan wereldwijd enorm veel mensen vreemd. Ik denk niet dat iemand dat hier ook maar ontkent. Het punt is...het merendeel van die mensen voelen zich achteraf tenminste wel schuldig. Het merendeel van die mensen stopt daarna ook met vreemdgaan, omdat ze zich realiseren dat ze hun partner ermee pijn doen en dat het niet goed is voor de relatie. Weet je wat het merendeel niet doet? Zijn of haar gedrag proberen goed te praten op internet om zo mensen te vinden die kunnen bevestigen dat ze niks fout hebben gedaan. Jij bent er daar een van. Diep van binnen zoek je bevestiging dat jouw gedrag acceptabel is en normaal is. Alsof jij van een hogere rang bent in de wereld...dat je verder bent dan wie dan ook en dat jouw mening daarmee belangrijker is en meteen een feit wordt. Zo kom je over.
Wat mij stoort, is dat iedereen zo vol is van het 'slechte', dat men de goede kanten erin niet bereid is te zien. Zelfs niet meer kan of wil zien. Daarover nadenken. Ik noem dat bewustzijnsvernauwing. Het is een eenzijdige visie van een werkelijkheid die veel complexer is dan wat men er zelf in zijn hoofd van maakt.
Een stuk van mijn gedachtewereld draait rond empathie. Stel dat ik bv een kind ongelukkig zie. Ik leg mijn invalshoek (mijn hart) bij dat kind. Het kind huilt omdat mama en papa uit elkaar zijn. Omdat mama bv dominante seks wou en daarvoor haar papa verliet. Terwijl die mama evengoed wat vreemd had kunnen gaan (gezien ze het beide toch niet konden oplossen, via de dialoog). Ok, op dat moment wordt de liefde een beetje meer een leugen (een illusie misschien). Al hoeft dat niet zo te zijn. Maar stel (dit zijn maar redenaties). Als daarmee de liefde overeind blijft (door iets wat eigenlijk fout is). En hierdoor dat kind gelukkig blijft. Zijn of haar wereld niet instort. Ja, verdomme ja, dan vind ik dit de keuze waard. Vanuit het perspectief van het kind bezien. Mijn hart ligt (op dat moment) daar.
Maar mijn hart kan evengoed bij de bedrogen partner liggen (vnl jullie positie).
Of bij de persoon die vreemd gaat. (een positie die heel onderbelicht blijft)
Merk je ?
Begrijp je ?
Dat hart (en standpunt) wisselt.
Iets waar ik hier mis.
Sorry, ik ben er open over.
Dat kun je alvast niet ontkennen
Open over wat ik hier voel.
Vermijd het persoonlijk worden. Ik doe het hier zelf ook wat nu (dat besef ik). Omdat ik niet onder stoelen en banken kan wegsteken, dat ik me wat ontgoocheld voel, in de kwaliteit van dit debat.quote:
Het enige waar ik het overigens met je eens was is dat er gradaties zijn bij het vreemdgaan. Er zit een verschil tussen een keer vreemdgaan, of talloze malen en dat proberen goed te praten. Ik zou nooit jouw mening kunnen delen, want die mening vind ik ronduit walgelijk en respectloos naar je partner. Dit wil niet zeggen dat ik jou een slecht persoon vind, of dat ik oordeel over jouw persoonlijke situatie (Dat is niet mijn zaak), maar ik zet alleen mijn vraagtekens bij jouw mening.
Ik lees de gedachten van mensen hier. Ik voel hun hart. Hun begrip of onbegrip. Hun liefde. Hun haat. Ik voel hun persoon. Hoe ze nadenken. Hoe ze ergens (via hun gedachten) wat in elkaar zitten. Ik voel wat er leeft. En wat ik voel of lees, is voor mij niet altijd even 'mooi'.
Daar kan ik dan zelf teleurgesteld in geraken. Als ik mijn emoties teveel laat spelen, begin ik al vlug die anderen 'idioten' te vinden. Zo van. Waarom zien dit dit nu niet in ? Hoe kan dat nu ? Iets wat voor mezelf ergens de logica zelve is. Misschien ben ik te ruimdenkend. Toon ik teveel begrip, etc. Vat de ander me niet. Vat 'het' niet. Dat kan.
Tegelijk hoeft een ander niets te vatten van me. Ieder heeft recht op zijn mening, zijn persoonlijkheid, zijn gevoel. Net zoals ik dat recht heb. Op zulk moment, verdwijnt het 'ontgoocheld' gevoel in me. Mensen zijn mensen. Het begrip en de liefde bloeit terug open.
Al behoudt ik wel een zekere afstand, want 'onbegrip' duidt op 'niet liefde' voor me. En daar houd ik me persoonlijk liefst zo ver mogelijk vanaf.. Die mensen zijn ok voor me. Maar laat ze in hun eigen hoofd en waan maar leven. Net zoals ik dat doe. In mijn waan en psychologisch filosofisch nep geleuter (voor hen) vertoef. Of hoe men het kind maar benoemen wilt. Maar, fair is fair.
(wat onzin van me verwijderd)
Ik heb geen enkele intentie iemand hier aan te vallen. Noch voel ik mezelf aangevallen. In het slechtste geval voel ik (of beter een bepaald standpunt/idee van me) niet begrepen. Maar dat is in het leven nu eenmaal zo.quote:
En nee, dit zeg ik niet omdat ik bang ben aangevallen te worden hier op FOK. Ik heb mijn meningen en die geef ik gewoon...ook al is het geen populaire mening. Beetje zwak om dat als reden te gebruiken dat mensen niet met je akkoord gaan. Ooit bij stil gestaan dat mensen het niet met je eens zijn....omdat ze het niet met je eens zijn? Er zit niet altijd een complot achter.
Je gooit een appel in de arena en je ziet wat er gebeurt. Die appel interesseert me eigenlijk niet zo sterk. Wel hoe mensen (op dat moment) met elkaar omgaan. Wat speelt er. Wat gebeurt er. Dat is fascinerend. De emoties (het zelf) gaan spelen.
Een complot. Daar dacht ik helemaal niet aan. Voel jij ergens een complot ? Waarom begin je daarover ? (vat ik niet, maar ik vat veel hier niet, net zoals niet vatten). Kortom, we praten redelijk langs elkaar heen.
In deze laatste alinea geef ik je volledig gelijk. Dat is ook mijn gevoel hier. In dit debatquote:
Maar we praten in cirkels, dus schieten hier verder ook niks mee op. Kan me beter focussen op andere dingen.
En zoals ik eerder zei. Misschien is er een enkeling die me begrijpt. Die dichter bij me aanleunt. Dat aanvoelen draait niet rond weten (rond feiten, rond oordelen, zelfs rond argumenten). Dat aanvoelen gaat dieper (is moeilijk te omschrijven).
Die "resonantie", ze is er.
Of ze is er niet.
Probleem is (als ik dat gevoel, die ontgoocheling in de ander, uit), kunnen mensen (opnieuw) in hun ego zich aangevallen voelen (dat kan). En dat is niet goed. Want ik wens niemand te ontgoochelen. Noch mezelf als één of andere verwaande jas te steken. Iemand die zichzelf zoveel beter en wijzer dan de ander vindt. Dat wens ik niet. Ik kan zo overkomen. Maar dat ben ik niet. Laat dat opnieuw de illusie (binnen de perceptie zijn) die speelt. Het zij zo. Ik heb op illusies geen vat.
Ik kan dat gevoel (die ontgoocheling in de ander) in mezelf houden. Dat lukt even. Maar niet voor lang. Vroeg of laat komt dat er toch uit. Zoals je hier nu leest. En dan heeft het (soms) ergens zijn effect. Een effect dat ik betreur. Maar emoties zijn vreemde dingen. Je kan die niet in je houden. Vroeg of laat moeten die eruit. Op de één of andere (bereidings) wijze.
En natuurlijk (als ik zelf zo een emotie uit) krijg ik daar dan reactie op. En kan dergelijke emotie een debat helemaal verzieken. Verder in (nog meer idioter emoties, dan die emoties in mezelf) laten verzanden. Echter is dit debat is (wat mezelf betreft) toch al niet veel soeps ergens. Dus wat doet het ertoe. Er een kleine 'liefdevolle' bom in te werpen. Het (in mijn gezicht) te laten ontploffen. The Big Bang. Een orgasme. Een explosie. Het is over...
(stukje tekst weggesmeten)
[ Bericht 38% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 11:28:59 ]
Vreemdgaan heeft geen goede kanten, ja misschien voor degene die ff zijn pleziertje maakt maar hoe gevoelloos ben je als je dit zonder schuldgevoel kan doen tegenover je partner?
Het enige begrip dat ik kan opbrengen is dat iemand wel eens verlangen heeft naar wat anders, maar begrip voor vreemdgaan? Nee totaal niet, je zet je verlangen om in daden die moreel gezien niet juist zijn juist omdat je er een derde partij mee kwetst. Er zijn zoveel andere manieren om dit verlangen te bevredigen maar vreemdgaan is misschien wel de meest laffe en makkelijke actie.
Het enige begrip dat ik kan opbrengen is dat iemand wel eens verlangen heeft naar wat anders, maar begrip voor vreemdgaan? Nee totaal niet, je zet je verlangen om in daden die moreel gezien niet juist zijn juist omdat je er een derde partij mee kwetst. Er zijn zoveel andere manieren om dit verlangen te bevredigen maar vreemdgaan is misschien wel de meest laffe en makkelijke actie.
Die zijn er dan ook niet. Er is niets liefdevols aan een ander bewust bedonderen. Daar zit geen wederkerigheid in omdat de vreemdganger ervoor kiest niet aan wederkerigheid te doen op dat gebied. Die sluit de partner buiten als het om deze beslissing gaat, die duwt de gevoelens van de partner op de achtergrond, sluit de oren ervoor.quote:
[..]
Totaal niet. Ik wens niemand een bepaalde visie op te dringen. Weet je wat het is (maar dat kun jij niet weten natuurlijk). Ik kan evengoed jouw standpunt innemen. Moeilijk is dat niet hoor. Misschien ligt dat standpunt zelfs veel dichter bij mezelf (mijn standpunt, voor zover ik een duidelijk standpunt zelf heb), dan het standpunt dat ik hier beschrijf/verdedig (?) : '"vreemdgaan heeft ook zijn 'goede' kanten en effecten".
Wat de meesten onder jullie maar niet schijnen te begrijpen (zie eerdere post) is dat ik de 'liefdevolle' argumenten, die ook voor dat standpunt (vreemdgaan heeft ook goede effecten, ondanks dat het slecht is) hier maar niet hoor. In dit debat. Dat maakt het debat eenzijdiger ja. Minder sterk. En dat betreur ik. Sorry, als ik hierover ook emoties voel. En me wat 'bedrogen' voel
Neem nu iemand die regelmatig vreemd gaat, 2 keer per maand. Zie je niet in hoe dat een web van leugens weeft, maar ook de aandacht van de relatie afhaalt?
Want alle tijd die men dan in het zoeken naar anderen steekt had men ook kunnen steken in in de relatie op 1 lijn te komen, daar meer liefde in te gieten.
De vreemdganger in dit verhaal kiest er bewust voor om te stoppen met communiceren, om de mening en het gevoel van de ander te negeren. Daar zit alleen liefde voor zichzelf in, geen liefde voor de ander.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Heel kort. Allemaal veel te absoluut (opnieuw). Voor jou zijn die er niet (akkoord). Maar dat zegt niets over het gegeven buiten je eigen persoontje bezien. Er is niets.. Ja, er is niets en er is ook iets. Maar wat zit dat iets ? Ik lees het niet (hoeft niet hoor). Ik duid het enkel even.quote:
Die zijn er dan ook niet. Er is niets ...
Er is geen iets, niet als je het hebt over liefde en dit onderwerp.quote:
[..]
Heel kort. Allemaal veel te absoluut (opnieuw). Voor jou zijn die er niet (akkoord). Maar dat zegt niets over het gegeven buiten je eigen persoontje bezien. Er is niets.. Ja, er is niets en er is ook iets. Maar wat zit dat iets ? Ik lees het niet (hoeft niet hoor). Ik duid het enkel even.
Je hebt het over de dialoog die niet lukt en daarom maar vreemdgaan. Maar is dat waar?
Gaat dit niet meer om de dialoog niet goed voeren, snel resultaat willen hebben, geheel de eigen kant willen hebben zonder enig compromis?
Lees de teksten van fokit nog eens terug, dan lees je het daarin prachtig terug. Dialoog geprobeerd, maar ging fout, dikke ruzie's als resultaat.
Ipv de manier van communicatie op te lossen kiest hij ervoor gewoon niet meer te communiceren (over dat onderwerp).
In zijn woorden veel boosheid en wrevel, rotwijf dat niet mee wil werken, alles wat ook maar weg heeft van een vrouw is niet te vertrouwen, zij heeft vroeger wel seks gehad (jaloezie) en nog veel meer.
Waar is de liefde in zijn woorden, liefde voor zijn partner? Hoe kan een dialoog goed gaan als je aankomt met bewoordingen als gevangenis, jij bepaald mijn leven niet en dat soort verwijten?
Waar is de wederkerigheid in zijn verhaal, waar is het begrip voor zijn partner? Het is niet terug te vinden in zijn woorden.
Het is een mooi vb van hoe men gewoon voor zichzelf kiest ipv voor de wederkerige liefde waar ook jij met passie over schrijft, die ook jij als ultiem ziet.
Wat ik schrijf is dan ook vrij absoluut, het is de harde waarheid die overblijft als je de goedpraterij wegstript. Het laagje vernis waarmee men iets de glans van liefde wilde geven.
Vreemdgaan gaat puur over jezelf, de ander wordt daarin aan de kant geschoven. Daarom kan het geen wederkerige liefde zijn, geen uiting van liefde zijn voor de ander. Het gaat om ik, ik en daarna nog wat ik.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Soms is er geen oplossing via een open dialoog mogelijk. Dat probeerde ik in de OT duidelijk te maken. Soms is de liefdevolle situatie, zoals ze is.
Persoon A, is zoals persoon A is
Persoon B, is zoals persoon B is.
Er is veel liefde tussen persoon A en persoon B.
Dus (jouw redenatie) de liefde maar weg te smijten, omdat een 'oplossing' niet gevonden kan worden, vind ik zelf heel FOUT. Heel liefdeloos, heel harteloos. Dat is mijn gevoel, bij jouw 'eerlijke' oplossing. Blijf single, verbreek de relatie en blablabla. Ja, allemaal heel mooi 'simpele' (en tevens lelijke) oplossingen, vind ik dat. Het schrijft gemakkelijk. Het uit gemakkelijk zo een oplossing. Dat wel. En weet je, die oplossing is best mooi. Voor jou. Maar daarom niet voor anderen. Je hoeft je eigen ehtiek (en oplossing) niet aan een ander op te dringen. Ik wens dat bij jou ook niet. Zoals jij het ziet, is voor mij best ok. Dat ben jij. Maar ik zie het anders.
Als "vreemdgaan" een oplossing kan betekenen (daarin gunstige effecten heeft). Dan is dat beetje kwaad zo slecht nog niet. Ideaal is het zeker niet. Is het ethisch correct ? Helemaal niet (maar die afgezaagde plaat over eerlijkheid en openheid, e.d.) kennen we ondertussen al. Het is niet ok. Laten we daar duidelijk in zijn. Dat stond ook in de OT. Vreemdgaan is fout (maar ook...niet)
Als in dit geval (door het vreemdgaan) de relatie wel behouden blijft. De liefde overeind blijft. Op die manier. Dan zie ik daar zelf ook het goede van in. Ook al is het slecht.
Als ik me inleef in de positie van de vrouw of man, die bedrogen wordt, voel ik me zelf ook rot.
Als ik me inleef in de positie van de man of vrouw, die bedriegt, kan ik het mss begrijpen (er begrip voor opbrengen).
Als ik me inleef in de positie van bv het kind, van de 'grotere' ellende en grotere kwetsuren die er ontstaan kunnen, die andere oplossingen te verkiezen. Ja, dan kan ik met 'vreemdgaan' als optie (tegen die kwetsuren) leven.
Ieder vreemdgaan is ook niet hetzelfde. Daar zijn ook veel nuances in.
En laten we eerlijk zijn, het gebeurt. Gebeurt meer dan we denken. Veel meer.
Dus wij kunnen hier ergens wil zitten leuteren, hoe fout het is e.d. Door al dat 'onbegrip' (wat begrijpelijk is) verander er wel niets aan de realiteit daar buiten. Ik hoor graag ook de stem van iemand die vreemdgaat. Zonder die meteen te gaan veroordelen. Evengoed dat ik de stem van de persoon hoor, die bedrogen is. Eventueel gekwetst is. Want dat laatste hoeft niet zo te zijn. En zelfs als het zo is, kan men die wonde in zichzelf een plaatsje geven. Misschien op termijn (door loslaten en begrip) wel in zichzelf loslaten.
Er zullen zekere relaties zijn, waar de man of vrouw best weet (vermoed) dat haar man/vrouw vreemd gaat. Maar dit met de mantel der liefde toedekt. Het blijft 'verdoken'. Het is open (gekend), maar ook niet open (er wordt over gezwegen). Het is een barst die iedereen zeit (beseft), maar verder geen aandacht aan wordt gegeven. Zodat die niet door barsten kan. Zodat het glas (de liefde, de situatie) overeind blijft (intact blijft in die vorm). Dan helemaal stuk te breken. Tot stof te vergaan. Het 'absolute' alles of niets verhaal...
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 11:44:44 ]
Persoon A, is zoals persoon A is
Persoon B, is zoals persoon B is.
Er is veel liefde tussen persoon A en persoon B.
Dus (jouw redenatie) de liefde maar weg te smijten, omdat een 'oplossing' niet gevonden kan worden, vind ik zelf heel FOUT. Heel liefdeloos, heel harteloos. Dat is mijn gevoel, bij jouw 'eerlijke' oplossing. Blijf single, verbreek de relatie en blablabla. Ja, allemaal heel mooi 'simpele' (en tevens lelijke) oplossingen, vind ik dat. Het schrijft gemakkelijk. Het uit gemakkelijk zo een oplossing. Dat wel. En weet je, die oplossing is best mooi. Voor jou. Maar daarom niet voor anderen. Je hoeft je eigen ehtiek (en oplossing) niet aan een ander op te dringen. Ik wens dat bij jou ook niet. Zoals jij het ziet, is voor mij best ok. Dat ben jij. Maar ik zie het anders.
Als "vreemdgaan" een oplossing kan betekenen (daarin gunstige effecten heeft). Dan is dat beetje kwaad zo slecht nog niet. Ideaal is het zeker niet. Is het ethisch correct ? Helemaal niet (maar die afgezaagde plaat over eerlijkheid en openheid, e.d.) kennen we ondertussen al. Het is niet ok. Laten we daar duidelijk in zijn. Dat stond ook in de OT. Vreemdgaan is fout (maar ook...niet)
Als in dit geval (door het vreemdgaan) de relatie wel behouden blijft. De liefde overeind blijft. Op die manier. Dan zie ik daar zelf ook het goede van in. Ook al is het slecht.
Als ik me inleef in de positie van de vrouw of man, die bedrogen wordt, voel ik me zelf ook rot.
Als ik me inleef in de positie van de man of vrouw, die bedriegt, kan ik het mss begrijpen (er begrip voor opbrengen).
Als ik me inleef in de positie van bv het kind, van de 'grotere' ellende en grotere kwetsuren die er ontstaan kunnen, die andere oplossingen te verkiezen. Ja, dan kan ik met 'vreemdgaan' als optie (tegen die kwetsuren) leven.
Ieder vreemdgaan is ook niet hetzelfde. Daar zijn ook veel nuances in.
En laten we eerlijk zijn, het gebeurt. Gebeurt meer dan we denken. Veel meer.
Dus wij kunnen hier ergens wil zitten leuteren, hoe fout het is e.d. Door al dat 'onbegrip' (wat begrijpelijk is) verander er wel niets aan de realiteit daar buiten. Ik hoor graag ook de stem van iemand die vreemdgaat. Zonder die meteen te gaan veroordelen. Evengoed dat ik de stem van de persoon hoor, die bedrogen is. Eventueel gekwetst is. Want dat laatste hoeft niet zo te zijn. En zelfs als het zo is, kan men die wonde in zichzelf een plaatsje geven. Misschien op termijn (door loslaten en begrip) wel in zichzelf loslaten.
Er zullen zekere relaties zijn, waar de man of vrouw best weet (vermoed) dat haar man/vrouw vreemd gaat. Maar dit met de mantel der liefde toedekt. Het blijft 'verdoken'. Het is open (gekend), maar ook niet open (er wordt over gezwegen). Het is een barst die iedereen zeit (beseft), maar verder geen aandacht aan wordt gegeven. Zodat die niet door barsten kan. Zodat het glas (de liefde, de situatie) overeind blijft (intact blijft in die vorm). Dan helemaal stuk te breken. Tot stof te vergaan. Het 'absolute' alles of niets verhaal...
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 11:44:44 ]
Jij ziet het als de liefde weggooien, ik zie het als liefdevol uit elkaar gaan zodat je elkaar recht aan kan blijven kijken, er geen nare vechtscheiding uit voortkomt, kinderen liefdevol begeleid kunnen worden de nieuwe situatie in en samenwerking in de toekomst soepel blijft. Je de ander zijn/haar geluk gunt ipv dat alleen voor jezelf wil houden en de ander een leugen daarvoor voor wil spiegelen.
Ik zie dat toch maar vreemdgaan als de liefde weggooien, want je zet dan liefde en begrip, tot elkaar willen komen aan de kant. Je kiest dan bewust om de wederkerigheid te stoppen, de dialoog te stoppen, de wederkerigheid te stoppen.
Er is niets harteloos in de ander volledig accepteren, ook als dat betekend dat die ander een andere weg zal gaan. Jij denkt teveel aan een complete breuk, maar dat hoeft niet zo te zijn. Als je bv ouders bent samen zal je altijd verbonden zijn, ook als je geen partners meer bent.
Zie het als die vlinder die je in je hand hebt. Elkaar vrijlaten betekend niet krampachtig aan elkaar vast houden als het niet past. Dan dood je de vlinder, al de schoonheid die de liefde was.
En ik weet dat het veel gebeurd, alleen is het geen liefde als in wederkerige liefde. Het is jezelf voor de ander plaatsen, ten koste van de ander.
Dat gebeurd nu eenmaal aan de lopende band met allerlei zaken. Dat is veelvuldig gebeurd betekend nog niet dat er liefde in zit. Zo wordt er ook veelvuldig verkracht, zie je daar ook liefde in? Loop je dan ook over van begrip voor de dader?
Ik zie dat toch maar vreemdgaan als de liefde weggooien, want je zet dan liefde en begrip, tot elkaar willen komen aan de kant. Je kiest dan bewust om de wederkerigheid te stoppen, de dialoog te stoppen, de wederkerigheid te stoppen.
Er is niets harteloos in de ander volledig accepteren, ook als dat betekend dat die ander een andere weg zal gaan. Jij denkt teveel aan een complete breuk, maar dat hoeft niet zo te zijn. Als je bv ouders bent samen zal je altijd verbonden zijn, ook als je geen partners meer bent.
Zie het als die vlinder die je in je hand hebt. Elkaar vrijlaten betekend niet krampachtig aan elkaar vast houden als het niet past. Dan dood je de vlinder, al de schoonheid die de liefde was.
En ik weet dat het veel gebeurd, alleen is het geen liefde als in wederkerige liefde. Het is jezelf voor de ander plaatsen, ten koste van de ander.
Dat gebeurd nu eenmaal aan de lopende band met allerlei zaken. Dat is veelvuldig gebeurd betekend nog niet dat er liefde in zit. Zo wordt er ook veelvuldig verkracht, zie je daar ook liefde in? Loop je dan ook over van begrip voor de dader?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik zie daar niets liefdevol aan. Sorry. Maar bon, dit is een verschil tussen jou en mij. Voor mij is dit geen liefde. Liefde is niet uit elkaar gaan. Dat kan zeker (is ook een optie). Maar niet zo snel als jij dat doet. Ik laat bv toe dat zoiets als 'vreemdgaan' daar tussen kan zitten. Zoals zovele andere zaken er nog tussen kunnen komen te zitten...quote:
Jij ziet het als de liefde weggooien, ik zie het als liefdevol uit elkaar gaan...
Je spreekt van vlinder en vrijlaten. Akkoord, maar pas dit dan eens op jezelf toe. Sta bij je zelf even toe dit "vreemdgaan" ook te aanvaarden (als mogelijke oplossing). Van vrijheid en loslaten. Van die vlinder even 'vreemd' te laten gaan. De liefde daarbij 'zoals die is' latend.
Ik lees hier enkel maar pijn in. Pijn voor het kind, wiens ouders uit elkaar zijn. Neem nu dat papa en mama minder egoïstisch aan zichzelf denken (de vrouw of de man, maakt niet uit) en bij elkaar blijven voor het kind. Ideaal is het niet. Hun (droom) relatie kan misschien veel beter bij een ander. Maar het werkt en gaat ook zo. Laten we als individu niet te egoïstisch zijn. Ook al is de liefde misschien op (willen we zelf iets anders). Laten we dit niet doen. We blijven een paar. En van daaruit zorgen we liefdevol voor het kind. Dat is veel mooier, liefdevol en beter voor het kind.quote:
Als je bv ouders bent samen zal je altijd verbonden zijn, ook als je geen partners meer bent.
Geen enkel kind is gebaat bij gescheiden ouders. Ja, ze komen er wel doorheen. Maar het laat sporen na. Al is het maar, dat het dit kind het idee geeft, dat "liefde" verbroken kan worden. Dat dit normaal is. Want mijn ouders deden dit ook. Als is het maar die simpele gedachte, die een plaats vindt in de hersenen van dat kind. Ja, alleen al daarvoor vind ik het jammer.
[ Bericht 32% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 12:00:58 ]
quote:
Totaal niet. Ik wens niemand een bepaalde visie op te dringen. Weet je wat het is (maar dat kun jij niet weten natuurlijk). Ik kan evengoed jouw standpunt innemen. Moeilijk is dat niet hoor. Misschien ligt dat standpunt zelfs veel dichter bij mezelf (mijn standpunt, voor zover ik een duidelijk standpunt zelf heb), dan het standpunt dat ik hier beschrijf/verdedig (?) : '"vreemdgaan heeft ook zijn 'goede' kanten en effecten".
Dat je dit dúrft te schrijven. Lees bijvoorbeeld je paar laatste posts nog eens goed, die spreken echt bóekdelen ten aanzien van jouw eigen standpunt, jouw eigen verlangens, jouw eigen grenzen...
Tails tell tales
Vreemdgaan kan je toch alleen maar als een oplossing voor de verschillen tussen persoon A en B bechouwen als het voor beide personen beter is dan de huidige situatie? In andere gevallen heb je toch enkel een verchuiving van het probleem?
Stel:
A en B zien mekaar heel graag. B heeft echter veel meer behoefte aan seks dan A, maar A is tevreden met de situatie zoals die is. Dan is de situatie niet goed voor B.
B besluit dus maar seks bij een ander te zoeken. Dat is goed voor B maar:
Het kan voor A goed zijn als A dat ook een oplossing vindt, maar dan is het per definitie al geen overspel meer. In dit geval is het dus beter.
Het zou kunnen goed zijn voor A als A er nooit ofte nimmer achterkomt, maar dat kan je niet garanderen. Er zijn wel meer dingen die mensen voor mekaar verbergen en soms is dat inderdaad om niet te kwetsen en dan kan de intentie nog goed zijn, je moet ermee rekening houden dat het kan uitkomen en je die persoons vertrouwen dan definitief gebroken hebt. Want vertrouwen heelt soms niet, hoe groot de liefde ook is.in dat geval is het dus niet goed voor A en B!
Ik ken een koppel waarbij de vrouw vreemd ging en de man daar eigenlijk nog wel gelukkig mee was totdat zij het niet meer aankon telkens te liegen over waar ze was, bij wie ze was etc en ze het hem vertelde. Ook al was hun relatie eigenlijk beter toen zij vreemd ging, was het verlies aan vertrouwen te groot om de relatie nog te redden.
En het kind... ik weet niet of je het beseft, maar kinderen hebben vaak veel eerder dan partners door dat mama of papa vreemdgaat. Je zadelt de kinderen op met een groot geheim dat ze moeten houden, je zet hen in een positie waarin ze moeten kiezen tussen eerlijk zijn of kiezen voor mama/papa's geheim. Je geeft hen mee dat niemand echt te vertrouwen is, want papa of mama heeft nog een relatie achter de rug van mama of papa. Een huwelijk is niet de heilige graal in de opvoeding van een kind.
Stel:
A en B zien mekaar heel graag. B heeft echter veel meer behoefte aan seks dan A, maar A is tevreden met de situatie zoals die is. Dan is de situatie niet goed voor B.
B besluit dus maar seks bij een ander te zoeken. Dat is goed voor B maar:
Het kan voor A goed zijn als A dat ook een oplossing vindt, maar dan is het per definitie al geen overspel meer. In dit geval is het dus beter.
Het zou kunnen goed zijn voor A als A er nooit ofte nimmer achterkomt, maar dat kan je niet garanderen. Er zijn wel meer dingen die mensen voor mekaar verbergen en soms is dat inderdaad om niet te kwetsen en dan kan de intentie nog goed zijn, je moet ermee rekening houden dat het kan uitkomen en je die persoons vertrouwen dan definitief gebroken hebt. Want vertrouwen heelt soms niet, hoe groot de liefde ook is.in dat geval is het dus niet goed voor A en B!
Ik ken een koppel waarbij de vrouw vreemd ging en de man daar eigenlijk nog wel gelukkig mee was totdat zij het niet meer aankon telkens te liegen over waar ze was, bij wie ze was etc en ze het hem vertelde. Ook al was hun relatie eigenlijk beter toen zij vreemd ging, was het verlies aan vertrouwen te groot om de relatie nog te redden.
En het kind... ik weet niet of je het beseft, maar kinderen hebben vaak veel eerder dan partners door dat mama of papa vreemdgaat. Je zadelt de kinderen op met een groot geheim dat ze moeten houden, je zet hen in een positie waarin ze moeten kiezen tussen eerlijk zijn of kiezen voor mama/papa's geheim. Je geeft hen mee dat niemand echt te vertrouwen is, want papa of mama heeft nog een relatie achter de rug van mama of papa. Een huwelijk is niet de heilige graal in de opvoeding van een kind.
En dat jij dit durft te zeggen.quote:
Dat je dit dúrft te schrijven. Lees bijvoorbeeld je paar laatste posts nog eens goed, die spreken echt bóekdelen ten aanzien van jouw eigen standpunt, jouw eigen verlangens, jouw eigen grenzen...
Jij kent me niet. Dus laten we niet over de ander oordelen. Ok ?
Anders krijgen we ruzie. Ik krijg niet graag onzin van de ander in mijn strot geduwd
Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor jou ook.
Ik met mijn onzin en strot
Ach, wees gewoon eens eerlijk, man. Met name in je laatste posts blijkt heel duidelijk hoe jij zelf over één en ander denkt, wat jouw eigen verlangens zijn, wat jouw eigen grenzen zijn. Je bestempelt de visie van Erodome (die strookt met die van de meesten hier) zelfs als fout, als liefdeloos, als harteloos...quote:
[..]
En dat jij dit durft te zeggen.
Jij kent me niet. Dus laten we niet over de ander oordelen. Ok ?
Anders krijgen we ruzie. Ik krijg niet graag onzin van de ander in mijn strot geduwd
Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor jou ook.
Ik met mijn onzin en strot
Tails tell tales
Ik denk van "alles". Maar "Pin" me niet vast op een bepaalde gedachte. Doe je dat, dan handel je zeer LIEFDELOOS naar de ander (in dit geval naar mij toe). Begrijp je ? Of is er terug geen begrip...quote:
Ach, wees gewoon eens eerlijk, man. Met name in je laatste posts blijkt heel duidelijk hoe jij zelf over één en ander denkt, wat jouw eigen verlangens zijn, wat jouw eigen grenzen zijn. Je bestempelt de visie van Erodome (die strookt met de meesten hier) zelfs als fout, als liefdeloos, als harteloos...
Mooie bijdrage. Leuk om eens een andere stem te horen.quote:
Ik ken een koppel waarbij de vrouw vreemd ging en de man daar eigenlijk nog wel gelukkig mee was totdat zij het niet meer aankon telkens te liegen over waar ze was, bij wie ze was etc en ze het hem vertelde. Ook al was hun relatie eigenlijk beter toen zij vreemd ging, was het verlies aan vertrouwen te groot om de relatie nog te redden.
Het klopt wat je zegt. Kan ik verder niets aan toevoegen...
Klopt. Dat speelt dan ook.quote:
En het kind... ik weet niet of je het beseft, maar kinderen hebben vaak veel eerder dan partners door dat mama of papa vreemdgaat. Je zadelt de kinderen op met een groot geheim dat ze moeten houden, je zet hen in een positie waarin ze moeten kiezen tussen eerlijk zijn of kiezen voor mama/papa's geheim. Je geeft hen mee dat niemand echt te vertrouwen is, want papa of mama heeft nog een relatie achter de rug van mama of papa. Een huwelijk is niet de heilige graal in de opvoeding van een kind.
Toen ik tijdje geleden het boek 'Liefde' van Dirk De Wachter gelezen heb, viel me op, dat de mensen in zijn praktijk vooral kiezen voor zichzelf. Men verbreekt de relatie gemakkelijker. De liefde is brozer. Hij als psychiater kan daar moeilijk tegen reageren en zeggen van. Blijf bij elkaar voor de kinderen (ik voelde wel ergens die weemoed in zijn stem). Maar hij spreekt die weemoed niet uit. Hij reageerde er ook op met 'vroeger was niet beter'. Vroeger waren er niet zoveel scheidingen (liefde die stuk ging). Maar was dat beter ? Willen we terug naar vroeger. Nee...
Toch deel ik zijn bezorgdheid. Over de positie van het kind. Ik kan hier ook verhalen over schrijven (situaties). Maar heb daar even geen zin meer in. Genoeg debat gehad. Het is 12u, tijd om te eten.
En even wat meer 'zinvolle' dingen te doen.
Dan al dit geleuter
Ik had (als kind) veel liever gescheiden ouders gewild, dan een ouder/ouders die vreemdgaat/vreemdgaan. Om nog maar niet te spreken over wat voor een ontzettend slecht rolmodel ik je dan als ouder(s) vind.
Tails tell tales
quote:
Ik denk van "alles". Maar "Pin" me niet vast op een bepaalde gedachte. Doe je dat, dan handel je zeer LIEFDELOOS naar de ander (in dit geval naar mij toe). Begrijp je ? Of is er terug geen begrip...
quote:
Dus (jouw redenatie) de liefde maar weg te smijten, omdat een 'oplossing' niet gevonden kan worden, vind ik zelf heel FOUT. Heel liefdeloos, heel harteloos. Dat is mijn gevoel, bij jouw 'eerlijke' oplossing. Blijf single, verbreek de relatie en blablabla. Ja, allemaal heel mooi 'simpele' (en tevens lelijke) oplossingen, vind ik dat. Het schrijft gemakkelijk. Het uit gemakkelijk zo een oplossing. Dat wel. En weet je, die oplossing is best mooi. Voor jou. Maar daarom niet voor anderen. Je hoeft je eigen ehtiek (en oplossing) niet aan een ander op te dringen. Ik wens dat bij jou ook niet. Zoals jij het ziet, is voor mij best ok. Dat ben jij. Maar ik zie het anders.
Tails tell tales
Dit dus. Ik ga het niet eens meer proberen, volgens mij kickt hij alleen maar op de aandacht die hij krijgt. Beetje troll gedrag. Merk dat ik me echt begin te irriteren aan die plaat voor zijn kop en zijn denkwijze, dus beter om hier af te hakenquote:
[..]
Ach, wees gewoon eens eerlijk, man. Met name in je laatste posts blijkt heel duidelijk hoe jij zelf over één en ander denkt, wat jouw eigen verlangens zijn, wat jouw eigen grenzen zijn. Je bestempelt de visie van Erodome (die strookt met die van de meesten hier) zelfs als fout, als liefdeloos, als harteloos...
Rest, succes met het debatteren!
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Gast, ik heb een open relatie. Er bestaat geen vreemdgaan in mijn relatie omdat we hierin op 1 lijn zitten, daarvoor hebben gezorgd.quote:
[..]
Ik zie daar niets liefdevol aan. Sorry. Maar bon, dit is een verschil tussen jou en mij. Voor mij is dit geen liefde. Liefde is niet uit elkaar gaan. Dat kan zeker (is ook een optie). Maar niet zo snel als jij dat doet. Ik laat bv toe dat zoiets als 'vreemdgaan' daar tussen kan zitten. Zoals zovele andere zaken er nog tussen kunnen komen te zitten...
Je spreekt van vlinder en vrijlaten. Akkoord, maar pas dit dan eens op jezelf toe. Sta bij je zelf even toe dit "vreemdgaan" ook te aanvaarden (als mogelijke oplossing). Van vrijheid en loslaten. Van die vlinder even 'vreemd' te laten gaan. De liefde daarbij 'zoals die is' latend.
En zo snel, ik ben aankomend voorjaar 24 jaar samen met mijn partner. Dus nee, zo snel is niet aan de orde.
Het gaat hier nu eenmaal over een stelling waarbij 2 mensen compleet tegenover elkaar staan. De ene kant de een ongelukkig zal maken, de andere kant de ander ongelukkig zou maken.
Waarom vasthouden aan iets wat niet is? Je spreekt zoveel over ego hier en het ego daar, maar zie je dan niet dat je krampachtig vast wil houden aan een illusie, aan iets dat niet is?
Een relatie die een leugen is laat ook zijn sporen na bij dat kind. En wat als het uitkomt JTL? Dat gevaar is er altijd, wat dan? Dat levert vele malen meer schade op dan in liefde kiezen om uit elkaar te gaan.quote:Ik lees hier enkel maar pijn in. Pijn voor het kind, wiens ouders uit elkaar zijn. Neem nu dat papa en mama minder egoïstisch aan zichzelf denken (de vrouw of de man, maakt niet uit) en bij elkaar blijven voor het kind. Ideaal is het niet. Hun (droom) relatie kan misschien veel beter bij een ander. Maar het werkt en gaat ook zo. Laten we als individu niet te egoïstisch zijn. Ook al is de liefde misschien op (willen we zelf iets anders). Laten we dit niet doen. We blijven een paar. En van daaruit zorgen we liefdevol voor het kind. Dat is veel mooier, liefdevol en beter voor het kind.
Geen enkel kind is gebaat bij gescheiden ouders. Ja, ze komen er wel doorheen. Maar het laat sporen na. Al is het maar, dat het dit kind het idee geeft, dat "liefde" verbroken kan worden. Dat dit normaal is. Want mijn ouders deden dit ook. Als is het maar die simpele gedachte, die een plaats vindt in de hersenen van dat kind. Ja, alleen al daarvoor vind ik het jammer.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Even vanuit een persoonlijk perspectief:
Mijn ouders zijn gescheiden. Heb daar als kind weinig moeite mee gehad, ja jammer dat ze samen niet tegelijk op een verjaardag kunnen komen en dat ik apart langs moet gaan met kerst. Maar ik heb ze beide in geen tijden zo gelukkig gezien met een nieuwe partner.
Een van beiden ging vreemd, ik kwam erachter. Toen het spelletje maar door bleef gaan heb ik de andere ouder hierover ingelicht. Niet mijn taak, maar ik kon het niet langer aanzien. Ik denk dat ik dat pijnlijker vond dan de hele scheiding.
Mijn eigen huwelijk is ook stuk gelopen. Partner had meer interesse in een andere vrouw dan ik. Wat ik merkte aan het stiekeme gedoe: geen diepgang meer in de relatie en niet kunnen communiceren (want; wanneer is hij eerlijk?), leugens over geen tijd hebben maar wel stiekem met de ander dingen doen, geen vertrouwen meer waardoor eigenlijk niks meer lekker liep. Even pijn gehad van de breuk maar achteraf de beste beslissing ooit geweest. Nu denk ik niet dat die relatie kapot is gegaan puur vanwege de interesse in die vrouw, maar wel de daarmee gepaarde verwaarlozing van zijn huwelijk, het stiekeme gedoe én er niet over willen/kunnen communiceren.
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?
Mijn ouders zijn gescheiden. Heb daar als kind weinig moeite mee gehad, ja jammer dat ze samen niet tegelijk op een verjaardag kunnen komen en dat ik apart langs moet gaan met kerst. Maar ik heb ze beide in geen tijden zo gelukkig gezien met een nieuwe partner.
Een van beiden ging vreemd, ik kwam erachter. Toen het spelletje maar door bleef gaan heb ik de andere ouder hierover ingelicht. Niet mijn taak, maar ik kon het niet langer aanzien. Ik denk dat ik dat pijnlijker vond dan de hele scheiding.
Mijn eigen huwelijk is ook stuk gelopen. Partner had meer interesse in een andere vrouw dan ik. Wat ik merkte aan het stiekeme gedoe: geen diepgang meer in de relatie en niet kunnen communiceren (want; wanneer is hij eerlijk?), leugens over geen tijd hebben maar wel stiekem met de ander dingen doen, geen vertrouwen meer waardoor eigenlijk niks meer lekker liep. Even pijn gehad van de breuk maar achteraf de beste beslissing ooit geweest. Nu denk ik niet dat die relatie kapot is gegaan puur vanwege de interesse in die vrouw, maar wel de daarmee gepaarde verwaarlozing van zijn huwelijk, het stiekeme gedoe én er niet over willen/kunnen communiceren.
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?
Dat is ook het idiote aan het hele verhaal. Hetgeen waarvoor JTL in wezen een pleidooi houdt is prima te verwezenlijken, namelijk in de vorm van een open relatie (zoals jij die ook hebt, Erodome). Op die manier is/blijft de wederkerigheid en de liefde er gewoon. Op die manier is de situatie (voor beide personen) rechtvaardig.
En ja/nee (? ), misschien zal de persoon waarmee je die open relatie (het liefst) zou willen aangaan (de moeder van je kinderen bijvoorbeeld) daar niet in mee willen gaan. Jammer dan, je kunt nou éénmaal niet alles hebben in het leven. Zodra je er vervolgens voor kiest om -achter de rug van je partner om- alsnog te krijgen wat je wilt (=van beide walletjes willen eten, totale eigenliefde) is alle wederkerigheid en alle liefde weg. De situatie is dan niet meer rechtvaardig (voor beide personen) en dat is wat het fout maakt. Voor zover je nog kunt/wilt spreken over liefde -en dat vind je zelf ook, JTL- is dat niet meer dan een illusie.
Nogmaals: een relatie heb je met zijn tweeën, het is een soort van contract, een contract waarvan je de voorwaarden niet zomaar eenzijdig -en nog erger, in het geniep!- kunt wijzigen.
Nogmaals: waar zijn die belangen van de kinderen opeens naartoe op het moment dat één van de ouders zijn lul/kut achterna loopt?
En ja/nee (?
), misschien zal de persoon waarmee je die open relatie (het liefst) zou willen aangaan (de moeder van je kinderen bijvoorbeeld) daar niet in mee willen gaan. Jammer dan, je kunt nou éénmaal niet alles hebben in het leven. Zodra je er vervolgens voor kiest om -achter de rug van je partner om- alsnog te krijgen wat je wilt (=van beide walletjes willen eten, totale eigenliefde) is alle wederkerigheid en alle liefde weg. De situatie is dan niet meer rechtvaardig (voor beide personen) en dat is wat het fout maakt. Voor zover je nog kunt/wilt spreken over liefde -en dat vind je zelf ook, JTL- is dat niet meer dan een illusie.Nogmaals: een relatie heb je met zijn tweeën, het is een soort van contract, een contract waarvan je de voorwaarden niet zomaar eenzijdig -en nog erger, in het geniep!- kunt wijzigen.
Nogmaals: waar zijn die belangen van de kinderen opeens naartoe op het moment dat één van de ouders zijn lul/kut achterna loopt?
Tails tell tales
Ik weet niet of je me wel juist begrepen hebt. De relatie was inderdaad beter zolang ze in die valse utopie leefden van 'oh mijn vrouw zeurt niet meer zo om seks en is weer tevreden' 'ik kan en alle seks hebben die ik wil met iemand anders en tegelijk mijn man houden'. Maar dan komt de realiteit en beseften ze heel hard dat 1) zij zich te schuldig voelde en 2)hij zich bedrogen voelde en de relatie werd stopgezet.quote:
[..]
Mooie bijdrage. Leuk om eens een andere stem te horen.
Het klopt wat je zegt. Kan ik verder niets aan toevoegen...
[..]
Klopt. Dat speelt dan ook.
Toen ik tijdje geleden het boek 'Liefde' van Dirk De Wachter gelezen heb, viel me op, dat de mensen in zijn praktijk vooral kiezen voor zichzelf. Men verbreekt de relatie gemakkelijker. De liefde is brozer. Hij als psychiater kan daar moeilijk tegen reageren en zeggen van. Blijf bij elkaar voor de kinderen (ik voelde wel ergens die weemoed in zijn stem). Maar hij spreekt die weemoed niet uit. Hij reageerde er ook op met 'vroeger was niet beter'. Vroeger waren er niet zoveel scheidingen (liefde die stuk ging). Maar was dat beter ? Willen we terug naar vroeger. Nee...
Toch deel ik zijn bezorgdheid. Over de positie van het kind. Ik kan hier ook verhalen over schrijven (situaties). Maar heb daar even geen zin meer in. Genoeg debat gehad. Het is 12u, tijd om te eten.
En even wat meer 'zinvolle' dingen te doen.
Dan al dit geleuter
Daarnaast vraag ik me ook af of je het boek van de wachter niet een heel klein beetje gelezen hebt zoals je het wil lezen. Hij argumenteert dat mensen egoïstischer geworden zijn in de liefde en dat ze sneller voor zichzelf zullen kiezen in plaats van voor de relatie. Hij zegt ook dat hij zeker als er kinderen zijn, zou willen dat mensen een relatie niet bij de eerste kink in de kabel zouden opgeven. Maar hij zegt nergens dat je bij elkaar moet blijven als je zo ver uit mekaar staat dat de enige oplossing is om er een tweede relatie op na te houden. Dat bedoelt hij ook met 'vroeger was het niet beter'. Vroeger, toen mensen gewoon ondanks alles bij mekaar bleven omdat scheiden not done was, was het niet beter.
Bovendien 'vroeger waren er niet zoveel scheidingen' gelijkstellen aan 'vroeger was er niet zoveel liefde die stuk ging' is gewoon een tang op een varken. Vroeger betekende scheiden als vrouw dat je geen geld kreeg, dat de kinderen bij de vader bleven en je maar moest hopen dat je ze nog mocht zien en bovendien door iedereen aangekeken worden als 'die slet die gescheiden is /die vrouw die haar man niet kon geven wat hij wou'. Als man was je degene die zijn vrouw liet zitten of degene die niet man genoeg was voor zijn vrouw.
En toen dat wat veranderde, bleef scheiden vaak iets wat 1)heel duur en ingewikkeld was voor Jan Modaal en 2)toch weer een maatschappelijk stigma had, zeker met kinderen want 'dan ben je een slechte ouder als je niet samenblijft'3) je als man vaak de kinderen maar kan zien als de moeder dat ook wil.
Het is nog niet zo recent dat co-ouderschap quasi-standaard en een scheiding redelijk mainstream is. En dat brengt inderdaad z'n uitdagingen in de positie van het kind met zich mee, maar die vaak voorkomende situaties uit de jaren vijftig zestig, waar werd vreemdgegaan en mensen soms zelfs een heel ander onecht gezin hadden maar men wel gewoon getrouwd bleef hadden dat ook.
quote:
[..]
Dit dus. Ik ga het niet eens meer proberen, volgens mij kickt hij alleen maar op de aandacht die hij krijgt. Beetje troll gedrag. Merk dat ik me echt begin te irriteren aan die plaat voor zijn kop en zijn denkwijze, dus beter om hier af te haken
Ik weet ook niet hoe lang ik het nog volhoud zonder écht onaardig te gaan worden Ik denk dat ik het daarom zo ook maar (definitief) voor gezien houd, maar sowieso nog wel even dit dan:
quote:
Tails tell tales
quote:
Even vanuit een persoonlijk perspectief:
Mijn ouders zijn gescheiden. Heb daar als kind weinig moeite mee gehad, ja jammer dat ze samen niet tegelijk op een verjaardag kunnen komen en dat ik apart langs moet gaan met kerst. Maar ik heb ze beide in geen tijden zo gelukkig gezien met een nieuwe partner.
Een van beiden ging vreemd, ik kwam erachter. Toen het spelletje maar door bleef gaan heb ik de andere ouder hierover ingelicht. Niet mijn taak, maar ik kon het niet langer aanzien. Ik denk dat ik dat pijnlijker vond dan de hele scheiding.
Mijn eigen huwelijk is ook stuk gelopen. Partner had meer interesse in een andere vrouw dan ik. Wat ik merkte aan het stiekeme gedoe: geen diepgang meer in de relatie en niet kunnen communiceren (want; wanneer is hij eerlijk?), leugens over geen tijd hebben maar wel stiekem met de ander dingen doen, geen vertrouwen meer waardoor eigenlijk niks meer lekker liep. Even pijn gehad van de breuk maar achteraf de beste beslissing ooit geweest. Nu denk ik niet dat die relatie kapot is gegaan puur vanwege de interesse in die vrouw, maar wel de daarmee gepaarde verwaarlozing van zijn huwelijk, het stiekeme gedoe én er niet over willen/kunnen communiceren.
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?
Met dit alles (gelukkig) geen persoonlijke ervaring (alhoewel ik wel jarenlang heb gehad dat ik juist hoopte dat mijn ouders zouden gaan scheiden
, dat had echter niks met vreemdgaan van doen), maar toch kan ik mij dat dikgedrukte helemaal voorstellen, ik weet vrijwel zeker dat ik dat zelf ook zo zou hebben
Tails tell tales
Ik irriteer me ook aan het gezeur.quote:
Dit dus. Ik ga het niet eens meer proberen, volgens mij kickt hij alleen maar op de aandacht die hij krijgt. Beetje troll gedrag. Merk dat ik me echt begin te irriteren aan die plaat voor zijn kop en zijn denkwijze, dus beter om hier af te haken
Wijze keuze
TS; je laat me denken aan het sprookje van De nieuwe kleren van de keizer. En jij bent hier de keizer.quote:
[..]
Ik irriteer me ook aan het gezeur.
Wijze keuze
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Leuk dat je in sprookjes geloofdquote:
TS; je laat me denken aan het sprookje van De nieuwe kleren van de keizer. En jij bent hier de keizer.
Is toch geen sprookje over vreemd gaan ?
Het is alvast naakt, dat is een goede start
In de context, die je daar schetst, zoals je die schets, voel ik ook niet meteen begrip voor het vreemdgaan. Dus nee, in dat geval niet. Soms wel, soms niet. In die situatie niet. Volgens ik die situatie momenteel, lees hé.quote:
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?
Forby en Erdome laat ik links liggen (die onzin klikt niet). Ik zal te rechts zijn
Maar op deze comment wil ik graag nog even reageren. Vond die mooi om lezen.
Wat ik persoonlijk mistte in het boek van Dirk, is dat hij liefde bv ook aan seks sterk koppelde. Terwijl ik liefde niet zo zie (maar dat is een andere discussie). Was even van plan hem een korte brief hierover te schrijven (als reactie op het lezen van zijn boek). Maar heb dit zo gelaten. De man heeft het druk genoeg. En geen behoefte aan dergelijke 'kritiek', lijkt me. Ik ben het niet helemaal eens met zijn verwoordingen. Maar ik volg wel zijn gevoel.
Maar nu daarom ook niet
Zie bv het consumentisme in de liefde.
Tja, wat is liefde...
Maar ga je eens vreemd, of ben je het kind van een gescheiden ouder (of je scheidt als ouder, het kind dient die scheiding maar te verwerken). Tja, dan is dat de andere/nieuwe situatie hé. Waar er ook liefde kan zijn. Waar "begrip" voor opgebracht kan worden.
Ik zie het niet zwart/wit.
Heb er geen vast oordeel over (al strooi ik soms wel met wat beelden en indrukken, waardoor ik nu ook al ergens het loze verwijt krijg, een troll te willen zijn. Lol.)
Het perspectief bepaalt steeds mijn waarheid.
Omdat iedere waarheid gedeeld is.
En iedere waarheid ook aan een "context" onderhevig is.
Zonder die context, bestaat een waarheid niet voor me.
Neem bv moorden. Is dit ok ? Nee (zou je zeggen). Daarvoor wordt je opgesloten.
Maar in tijden van oorlog, ben je plots een held ?
Rare logica, dus terug.
Waarheid verandert door context.
In het geval van "vreemdgaan" heb ik dat ook.
Maar ik mis dergelijke wederkerig inzicht wat (vnl bij Forby, Erdome, AlwaysHappy ten dele)
Maar bon.
Voor mij hoeft niet zo nodig over alles geoordeeld te worden (al ontsnap je daar ergens maar moeilijk aan, in een debat). Dat begrijp ik. Oordelen is ook kleuren. Plaatjes inkleuren. Aan kleur (bv voorkeur, afkeur) aan iets mee geven. Zonder kleur, blijft elk blaadje maagdelijk wit. Niets. En 'niets' dat schrijft nu eenmaal niet zo lekker
Tja, die Dirk De Wachter. Ben eens benieuwd of hij met een derde boek uitkomt (of is dit al uit ?). Paul Verhaeghe heeft een nieuwe. Ik geraak echter voorlopig niet echt aan lezen. Zoveel andere 'vreemde' dingen om te doen
Oh ja, daarnet een film ontvangen 'Love 2015'. Een drama over liefde en seks. Ziet me er redelijk donker uit. Die film zou misschien best passen in dit debat. Heb even kort het einde gezien. Vond dit vrij ontroerend. Al heb ik wel nog totaal geen idee over de film zelf. Er wordt redelijk veel in geneukt. En vrij open gefilmd. Lijkt wel een porno film, maar dan met iets meer inhoud (psychologie). Of hij ook goed is, geen idee.
Wat zegt imdb erover ?
Momenteel 6/10
Te doen dus...
Groetjes,
JTL
[ Bericht 9% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 22:43:36 ]
Maar op deze comment wil ik graag nog even reageren. Vond die mooi om lezen.
Kloptquote:
Daarnaast vraag ik me ook af of je het boek van de wachter niet een heel klein beetje gelezen hebt zoals je het wil lezen. Hij argumenteert dat mensen egoïstischer geworden zijn in de liefde en dat ze sneller voor zichzelf zullen kiezen in plaats van voor de relatie. Hij zegt ook dat hij zeker als er kinderen zijn, zou willen dat mensen een relatie niet bij de eerste kink in de kabel zouden opgeven.
Klopt ook. Dat is/was een beetje mijn 'stoute' insteekquote:
Maar hij zegt nergens dat je bij elkaar moet blijven als je zo ver uit mekaar staat dat de enige oplossing is om er een tweede relatie op na te houden.
Wat ik persoonlijk mistte in het boek van Dirk, is dat hij liefde bv ook aan seks sterk koppelde. Terwijl ik liefde niet zo zie (maar dat is een andere discussie). Was even van plan hem een korte brief hierover te schrijven (als reactie op het lezen van zijn boek). Maar heb dit zo gelaten. De man heeft het druk genoeg. En geen behoefte aan dergelijke 'kritiek', lijkt me. Ik ben het niet helemaal eens met zijn verwoordingen. Maar ik volg wel zijn gevoel.
Klopt.quote:
Dat bedoelt hij ook met 'vroeger was het niet beter'. Vroeger, toen mensen gewoon ondanks alles bij mekaar bleven omdat scheiden not done was, was het niet beter.
Maar nu daarom ook niet
Zie bv het consumentisme in de liefde.
Tja, wat is liefde...
Akkoordquote:
Bovendien 'vroeger waren er niet zoveel scheidingen' gelijkstellen aan 'vroeger was er niet zoveel liefde die stuk ging' is gewoon een tang op een varken. Vroeger betekende scheiden als vrouw dat je geen geld kreeg, dat de kinderen bij de vader bleven en je maar moest hopen dat je ze nog mocht zien en bovendien door iedereen aangekeken worden als 'die slet die gescheiden is /die vrouw die haar man niet kon geven wat hij wou'. Als man was je degene die zijn vrouw liet zitten of degene die niet man genoeg was voor zijn vrouw.
Ja, dat speelde ook wel ergens wel. Volgens je het je aantrok. Hangt van je perspectief en de situatie af. Vele variabelen zijn mogelijk. Vanuit het perspectief van het kind bezien, vind ik het mooier als de ouders samen kunnen blijven. Dat is beetje hetzelfde als zeggen in een relatie ga je niet vreemd (dat is ook mooier)quote:
En toen dat wat veranderde, bleef scheiden vaak iets wat 1)heel duur en ingewikkeld was voor Jan Modaal en 2)toch weer een maatschappelijk stigma had, zeker met kinderen want 'dan ben je een slechte ouder als je niet samenblijft'3) je als man vaak de kinderen maar kan zien als de moeder dat ook wil.
Maar ga je eens vreemd, of ben je het kind van een gescheiden ouder (of je scheidt als ouder, het kind dient die scheiding maar te verwerken). Tja, dan is dat de andere/nieuwe situatie hé. Waar er ook liefde kan zijn. Waar "begrip" voor opgebracht kan worden.
Ik keur vreemdgaan op zich niet goed (laat dat duidelijk zijn). Echter kan ik wel mijn geweer van schouder verleggen. Stel dat ik merk dat het kind of bv de relatie er meer GEBAAT bij is, dan uiteindelijk GESCHAAD. Dan pleit ik voor.quote:
Het is nog niet zo recent dat co-ouderschap quasi-standaard en een scheiding redelijk mainstream is. En dat brengt inderdaad z'n uitdagingen in de positie van het kind met zich mee, maar die vaak voorkomende situaties uit de jaren vijftig zestig, waar werd vreemdgegaan en mensen soms zelfs een heel ander onecht gezin hadden maar men wel gewoon getrouwd bleef hadden dat ook.
Ik zie het niet zwart/wit.
Heb er geen vast oordeel over (al strooi ik soms wel met wat beelden en indrukken, waardoor ik nu ook al ergens het loze verwijt krijg, een troll te willen zijn. Lol.)
Het perspectief bepaalt steeds mijn waarheid.
Omdat iedere waarheid gedeeld is.
En iedere waarheid ook aan een "context" onderhevig is.
Zonder die context, bestaat een waarheid niet voor me.
Neem bv moorden. Is dit ok ? Nee (zou je zeggen). Daarvoor wordt je opgesloten.
Maar in tijden van oorlog, ben je plots een held ?
Rare logica, dus terug.
Waarheid verandert door context.
In het geval van "vreemdgaan" heb ik dat ook.
Maar ik mis dergelijke wederkerig inzicht wat (vnl bij Forby, Erdome, AlwaysHappy ten dele)
Maar bon.
Voor mij hoeft niet zo nodig over alles geoordeeld te worden (al ontsnap je daar ergens maar moeilijk aan, in een debat). Dat begrijp ik. Oordelen is ook kleuren. Plaatjes inkleuren. Aan kleur (bv voorkeur, afkeur) aan iets mee geven. Zonder kleur, blijft elk blaadje maagdelijk wit. Niets. En 'niets' dat schrijft nu eenmaal niet zo lekker
Tja, die Dirk De Wachter. Ben eens benieuwd of hij met een derde boek uitkomt (of is dit al uit ?). Paul Verhaeghe heeft een nieuwe. Ik geraak echter voorlopig niet echt aan lezen. Zoveel andere 'vreemde' dingen om te doen
Oh ja, daarnet een film ontvangen 'Love 2015'. Een drama over liefde en seks. Ziet me er redelijk donker uit. Die film zou misschien best passen in dit debat. Heb even kort het einde gezien. Vond dit vrij ontroerend. Al heb ik wel nog totaal geen idee over de film zelf. Er wordt redelijk veel in geneukt. En vrij open gefilmd. Lijkt wel een porno film, maar dan met iets meer inhoud (psychologie). Of hij ook goed is, geen idee.
Wat zegt imdb erover ?
Momenteel 6/10
Te doen dus...
Groetjes,
JTL
[ Bericht 9% gewijzigd door JustTalkLove op 29-01-2016 22:43:36 ]
Je weet in ieder geval dat mensen zoals (één van je) ouders en je ex-partner het kennelijk te moeilijk vinden om hun broek aan te houden als er andere mensen op visite komen.quote:
Even vanuit een persoonlijk perspectief:
Mijn ouders zijn gescheiden. Heb daar als kind weinig moeite mee gehad, ja jammer dat ze samen niet tegelijk op een verjaardag kunnen komen en dat ik apart langs moet gaan met kerst. Maar ik heb ze beide in geen tijden zo gelukkig gezien met een nieuwe partner.
Een van beiden ging vreemd, ik kwam erachter. Toen het spelletje maar door bleef gaan heb ik de andere ouder hierover ingelicht. Niet mijn taak, maar ik kon het niet langer aanzien. Ik denk dat ik dat pijnlijker vond dan de hele scheiding.
Mijn eigen huwelijk is ook stuk gelopen. Partner had meer interesse in een andere vrouw dan ik. Wat ik merkte aan het stiekeme gedoe: geen diepgang meer in de relatie en niet kunnen communiceren (want; wanneer is hij eerlijk?), leugens over geen tijd hebben maar wel stiekem met de ander dingen doen, geen vertrouwen meer waardoor eigenlijk niks meer lekker liep. Even pijn gehad van de breuk maar achteraf de beste beslissing ooit geweest. Nu denk ik niet dat die relatie kapot is gegaan puur vanwege de interesse in die vrouw, maar wel de daarmee gepaarde verwaarlozing van zijn huwelijk, het stiekeme gedoe én er niet over willen/kunnen communiceren.
Tell me, hoe zou ik in deze situaties begrip moeten hebben gehad voor vreemdgaan?
Ik weet niet of je daar begrip voor zou moeten hebben, maar je kunt niet ontkennen dat de seksuele drive bij veel mensen zo groot is dat ze dat niet enkel bij één persoon kunnen houden, ook al is een dergelijke actie met behoorlijk wat afbreukrisico voor hun beider relaties.
Ik denk dat je in zulke gevallen eigenlijk weinig meer of anders kunt doen dan constateren dat de wereld is zoals die is. Mensen die een relatie hebben kunnen hier tegenaan lopen. Je hebt zelf alleen invloed op je eigen handelen, en zolang God niet met een bliksemschicht de persoon die vreemdgaat naar de hel tovert doe je er ook vrij weinig tegen.
Wat denk ik wel belangrijk is om je te realiseren dat je voor een partner kiest die jou op nummer één zet en die jij ook op nummer één wil zetten, en dat je moeite doet om op de hoogste plaats in de hitparade te blijven. In zo'n geval zullen mensen ook niet snel geneigd zijn om zelf vreemd te gaan omdat ze dan hun perfecte partner (waarschijnlijk) snel verliezen.
Het is natuurlijk wel een beetje vreemd om een debat te openen als je niet wil dat er geoordeeld wordt...
Bovendien denk ik dat je zelf ook al doorhad dat als je vraagt of vreemdgaan fout is, je eerder een antwoord in een context waarin man en vrouw gewoon een huwelijk hebben zonder lange afstanden tussen beiden of lichamelijke problemen of wat dan ook dan een antwoord in een context van 'vrouw ligt al vier jaar in coma en man begint iets met een ander' zal krijgen.
Natuurlijk is het beter als de ouders een goed huwelijk hebben en samenblijven. Als dat kan, super, ideaal voor iedereen. Het probleem in deze discussie is echter dat we ervan uitgaan dat dat niet het geval was, want als alles zo harmonieus is, zou er niet vreemdgegaan worden.
Begrijp me ook niet verkeerd, ik snap soms ook wel waarom mensen vreemdgaan. Je beland dronken met iemand in bed of het gaat al lang niet zo goed meer met je partner en je wordt verliefd op een ander, kan allemaal gebeuren. We zijn allemaal maar mensen. Maar dan moet je natuurlijk wel beseffen dat je die ander waarschijnlijk heel hard kwetst en dat je misschien best eens bij jezelf kan nagaan waarom je dat deed. En dat je dan ook wel een keuze moet maken. En dan is baten/schade een van de afwegingen, naast ook toekomstige baten en schade.
Mja, seks gelijk aan liefde, in een boek dat gaat over liefde lijkt me dat nu niet zo vreemd. meestal leest en reageert hij trouwens wel hoor, als je een inhoudelijke comment hebt die onderbouwd is.
Als je erover nadenkt zijn relaties best ingewikkeld. Een wonder dat er nog iemand aan begint.
Have fun met de vreemde bezigheden!
Bovendien denk ik dat je zelf ook al doorhad dat als je vraagt of vreemdgaan fout is, je eerder een antwoord in een context waarin man en vrouw gewoon een huwelijk hebben zonder lange afstanden tussen beiden of lichamelijke problemen of wat dan ook dan een antwoord in een context van 'vrouw ligt al vier jaar in coma en man begint iets met een ander' zal krijgen.
Natuurlijk is het beter als de ouders een goed huwelijk hebben en samenblijven. Als dat kan, super, ideaal voor iedereen. Het probleem in deze discussie is echter dat we ervan uitgaan dat dat niet het geval was, want als alles zo harmonieus is, zou er niet vreemdgegaan worden.
Begrijp me ook niet verkeerd, ik snap soms ook wel waarom mensen vreemdgaan. Je beland dronken met iemand in bed of het gaat al lang niet zo goed meer met je partner en je wordt verliefd op een ander, kan allemaal gebeuren. We zijn allemaal maar mensen. Maar dan moet je natuurlijk wel beseffen dat je die ander waarschijnlijk heel hard kwetst en dat je misschien best eens bij jezelf kan nagaan waarom je dat deed. En dat je dan ook wel een keuze moet maken. En dan is baten/schade een van de afwegingen, naast ook toekomstige baten en schade.
Mja, seks gelijk aan liefde, in een boek dat gaat over liefde lijkt me dat nu niet zo vreemd.
meestal leest en reageert hij trouwens wel hoor, als je een inhoudelijke comment hebt die onderbouwd is. Als je erover nadenkt zijn relaties best ingewikkeld. Een wonder dat er nog iemand aan begint.
Have fun met de vreemde bezigheden!
Ik wil hier graag nog even op reageren. Ik hou van je schrijfstijl. De energie die je (ermee) uitstraalt. Je voelt fijn aan. Als mens.quote:
Het is natuurlijk wel een beetje vreemd om een debat te openen als je niet wil dat er geoordeeld wordt...
Dat laatste is ook iets wat speelt (in een debat als deze). Als ik bv de laatste antwoorden van 'Erdome' lees, voel ik een soort van akeligheid. Lees ik de antwoorden van 'Forby' een soort van hardheid (hard oordeel). En dat gevoel (oordeel) wordt alleen maar erger. Wordt er jammer genoeg niet beter op. Een gevoel dat vermoedelijk wederzijds zal zijn. Dan laat je beter los. Of de Hel (voor elkaar) wordt de ander. Zie Sartre.
Los van de inhoud (waar je over praat) voel je in zo een debat ook de "mens" wat naar boven komen drijven. Een bepaald energieveld (emotie, weerstand, liefde, haat, begrip en/of onbegrip). Je voelt die energie. Ik hou van een energieveld dat 'open' is. Dat is er, of is er niet. Ik hou zowel van niets als iets.
Ergens zit je (of alvast ik) vaak te peilen van. Waar zit het begrip ? Waar is hier het begrip aanwezig ? Is dit bv een redelijk tolerant mens. Of totaal niet. Hoe voelt die ander in (in dit debat). Het is moeilijk te verwoorden. Schrijven heeft voor mij iets van een gevoel. Je voelt anderen erin en ermee aan. Je speelt (of bespeelt) daarmee ook iets. Jij voelt aangenaam voor. Alvast veel aangenamer dan die Erdome of Forby. De rest zit er wat tussen in...
Dus inderdaad, in een debat is het "normaal" oordelen te verwachten. Dat is even "normaal" als dat vreemdgaan iets "fout" is. Maar er is zoveel meer. Dan het verwachtte. Mogelijk.
Je hebt inhoud en je hebt vorm. Net zoals je emotie en verstand hebt. In het beste geval houd je die twee zoveel mogelijk gescheiden. Een debat geraakt inhoudelijk niet verziekt door eigen emoties. Het debat blijft emotie vrij (vrij van emotie). Net zoals je liefde vrij kan laten van seks. Heel zuiver en puur. Die zuiverheid is moeilijk.
Omdat we (inderdaad) tenslotte allemaal maar mensen zijn. Allemaal mensen met onze eigen oordelen, kleuren, projecties, emoties, weerstanden en ga zo maar door. Dat vat is inderdaad heel complex. Toch kan dergelijk vat ook heel luchtig worden. Wanneer je meer loslaat. "Begrip" is daar zo een deeltje van. Je laat los. Je eigen oordeel los. Je eigen angst, je eigen pijn. Je laat ermee een stukje in jezelf los. En daardoor kom je dichter bij de ander.
Mits die ander (zeg ik altijd) ook LOS in het leven staat. Dan is dergelijke toenadering er één uit liefde en in vrijheid. In het andere geval is het een vorm van onderwerping. Je geeft de ander 'gelijk'. Je past je aan, aan de ander. Zodat je bij die ander mag zijn. Zoals die ander dat van je verlangt of verwacht. Dat noem ik geen liefde. Of echte liefde. Al heeft het zeker ook zijn voordelen. Net zoals vreemdgaan zijn voordelen heeft. En alles zijn voordelen heeft.
Wie ben ik om daarover te oordelen ?
Ja (klopt). Toch, jij haalt deze context wel aan. En dat is mooi. Dat maakt jouw bewustzijn (voor mij) ruimer. En niet enger. Een debat verengt zo snel (vind ik). Oplossingen dienen voor de meeste mensen klaar en duidelijk te zijn. Eenvoudig. Dat hoort en dat niet. En daar stopt het. Maar zo werkt de werkelijkheid niet. Vind ik. (wat mijn oordeel en visie is)quote:
Bovendien denk ik dat je zelf ook al doorhad dat als je vraagt of vreemdgaan fout is, je eerder een antwoord in een context waarin man en vrouw gewoon een huwelijk hebben zonder lange afstanden tussen beiden of lichamelijke problemen of wat dan ook dan een antwoord in een context van 'vrouw ligt al vier jaar in coma en man begint iets met een ander' zal krijgen.
Neem nu bv Celiné Dion en haar René. Ik las er deze morgen een stukje over. Als ik beide (als koppel) op die foto zie. Wat zie ik dan ? Ik zie liefde. Zoveel liefde. Het zou me gemakkelijk laten huilen. Zoveel liefde. Dat is zoveel vreugde. En ook zoveel verdriet.
Echter waren ook zij als mens niet perfect. Ieder mens heeft zijn goede en minder goede kanten. wij mensen zijn ergens ook zeer complex. Langs de ene kant willen we bv wel trouw zijn (en goed zijn). Maar langs de andere kant is er ook soms/vaak de zucht naar avontuur, passie, ontdekking, verkenning, etc.
Ik noem dit laatste ergens onze DOPAMINE kicks. Als dopamine vrij komt in onze hersenen (soort van gelukshormoon) voelen we ons goed. Tegelijk spelen er ook andere hormonen. Die meer het zorgzame in ons mens zijn ondersteunen. Waardoor we bv bij elkaar blijven, voor de kinderen zorgen, etc.
Zo heeft Celine Dion bv een heel sterk diva gedrag (wat haar vermoedelijk en dopamine kick gaf). En was René (haar man) ook geen onbesproken blad. Die had een gokverslaving (zijn dopamine kick). In zekere zin joeg hij er zo een stuk van 'haar' centen door.
Als je dit strikt oordelend (zoals velen hier doen) bekijkt. Kun je onmiddellijk argumenten van: Dat kan niet. Dat hoort niet. Want ja, het is fout. Een 'gokverslaving' is even fout als vreemd gaan. Maar mensen zijn mensen. In zekere zin hebben we allemaal soms iets slecht nodig. Of zit er iets slecht in ons zelf. Helemaal goed zijn. Dat lijkt me moeilijk. Zeer moeilijk. Al kun je het wel proberen natuurlijk. Chapeau voor het proberen.
Maar je kan er ook een stuk in berusten. Dit meer 'negatieve' deel in de ander aanvaarden. Er "begrip" voor opbrengen. Het loslaten. De ander zijn verzetje daarin gunnen. En dat deden zij ook. René tolereerde haar Diva gedrag. En zij zijn gokverslaving. Ze lieten elkaar daarin vrij. En tegelijk waren ze ook heel harmonieus samen. Was er zoveel liefde.
Ik vind dat zo mooi om zien. Liefde is (voor mij) zo mooi. Dat het boven iets als vreemdgaan, gokschulden (of wat ook) KAN komen te staan. Ik zeg wel kan. Er zijn inderdaad vele variabelen en contexten mogelijk. Zonder context kan ik niet oordelen.
De ene keer zal ik het "vreemdgaan" meer goed praten.
De andere keer niet.
Ik keur het alvast niet "absoluut" af
(want een standpunt is, net zoals ieder zijn standpunt heeft)
Mij leek het leuk de effecten van vreemdgaan te onderzoeken. Te kijken wat het allemaal losmaakt in ons zelf. Wat er speelt. Echter, ik voel(de) teveel de plaat in dezelfde richting hangen. Dan wordt dergelijk debat (op een bepaald moment) een gezeur, vind ik. Het wordt lelijk.quote:
Natuurlijk is het beter als de ouders een goed huwelijk hebben en samenblijven. Als dat kan, super, ideaal voor iedereen. Het probleem in deze discussie is echter dat we ervan uitgaan dat dat niet het geval was, want als alles zo harmonieus is, zou er niet vreemdgegaan worden.
Vooral die opmerking 'mensen zijn mensen' vind ik heel belangrijk.quote:
Begrijp me ook niet verkeerd, ik snap soms ook wel waarom mensen vreemdgaan. Je beland dronken met iemand in bed of het gaat al lang niet zo goed meer met je partner en je wordt verliefd op een ander, kan allemaal gebeuren. We zijn allemaal maar mensen. Maar dan moet je natuurlijk wel beseffen dat je die ander waarschijnlijk heel hard kwetst en dat je misschien best eens bij jezelf kan nagaan waarom je dat deed. En dat je dan ook wel een keuze moet maken. En dan is baten/schade een van de afwegingen, naast ook toekomstige baten en schade.
Zoals ik hier eerder schetste (dacht ik). Wij mensen hebben drie soorten hersenen. Dierlijk, Emotioneel en Verstandelijk. Ieder hersendeel kan een ander hersendeel onder druk zetten en gijzelen.
Bijvoorbeeld in een debat. Je voelt je emotioneel aangevallen, geprikkeld (or whatever). Je geraakt met 'bepaalde' emoties in jezelf besmet. Dan kunnen die emoties "inhoudelijk" in een debat gaan spelen. Terwijl je inhoudelijk "normaal" gezien het best zuiver RATIONEEL argumenteert. Als emoties dergelijk argument in de weg blijven staan, dan geraak je niet verder. De nuchterheid is er niet. De klaarheid. Het blijft gebonden.
In zekere zin kan je stellen, beide hersenhelften zijn met elkaar verbonden (het emotionele met het verstandelijke). En dat is zeker niet slecht. Dat is een vorm van harmonie. Maar soms is die "verbinding" ook niet goed. Als emoties de werking van het verstand zo danig besmetten, dat het verstand niet goed meer functioneren kan, zit je een brug te ver (mijn inziens).
Ook lust kan ons verstand besmetten. Lust (dierlijk). Empathie (emotioneel). Beschouwend (verstandelijk). Het zijn allemaal verschillende deeltjes, binnen een puzzel. In ons zelf.
En ja, mensen zijn mensen. De één beoordeelt het als "rottigheid" als je te begripvol, te zachtaardig bent. De ander beoordeelt die hardheid (het strakke oordeel) als de "rottigheid". Die verder begrip onmogelijk maakt. Wie heeft er gelijk ? Allebei en geen van beide.
Dat kan. Echter wou ik de man niet storen. Het gevoel dat Dirk me geeft, is een beetje hetzelfde gevoel dat jij me hier heeft. En dat is "begrip", "liefde". Dirk zit vol liefde (voor me). Maar (tegelijk) ook vol met pijn. Wat ik mis in hem, is de speelsheid, de lach. De lach (vrolijkheid) die meer doorbreekt. Maar ook dit is ergens normaal. Je kan moeilijk een psychiater verwachten (voor je zien) die heel de tijd met een glimlach je staat aan te kijkenquote:
Mja, seks gelijk aan liefde, in een boek dat gaat over liefde lijkt me dat nu niet zo vreemd.
Die heel vrolijk in het leven staat. Dergelijk 'beeld' hebben meeste mensen bij en van een psychiater niet. Daarnaast ken ik de man totaal niet. Persoonlijk. Wie weet is hij ook zowel. Echter, ik voel veel liefde in hem. Ook in zijn boeken.Dat boekje over "liefde" had een heel mooie waargebeurde anekdote. Over een 'vrij intellectueel' koppel, waar de liefde na zoveel jaren op was. Voor de man was het over (gedaan). Terwijl de vrouw niets anders deed dan huilen. Dirk probeert de man te vertellen, dat een oud en stoffig boek ook zijn charme nog heeft. Om eens terug uit de kast te halen, erin te bladeren. Dat daar ook liefde zit. De man reageert met; 'dat kan allemaal best wel zijn, maar voor mij is dit boek op. Het is uitgelezen'. Hij wil kortom iets nieuws (iets anders). Die dopamine kick dus...
De pijn (zuiver empathisch bezien) die eronder zit, is immens. Beeld je eens in, hoeveel verdriet die vrouw heeft. Om na zoveel mooie jaren, plots aan de kant gezet te worden. Zeer EENZIJDIG. Wederkerig BEGRIP is dit niet. Wederkerige liefde evenmin. "De liefde is op", zegt de man. Maar niet voor de vrouw. Hoeft dit zo te zijn ? Nee. Maar het zijn invalshoeken. Standpunten. En bovenal de eigenaardigheden (die we ook de individuele rechten kunnen noemen) van de ander.
Energie resoneert of resoneert niet.
Net zoals hier, in dit debat.
Klopt.quote:
Als je erover nadenkt zijn relaties best ingewikkeld. Een wonder dat er nog iemand aan begint.
Maar tegelijk kan het ook verdomd simpel (en eenvoudig) zijn. Dank je. Die vreemdheid houdt maar niet op.quote:
Have fun met de vreemde bezigheden!
Ik denk dat ik even in therapie hiervoor zal moeten gaan
Ik wil gerust een paar euro's geven, om even de warmte, liefde in de ogen van Dirk De Wachter te mogen aanschouwen. Ik ken de man enkel vanuit zijn boeken en op de TV wat te zien.
De manier waarop hij naar de maatschappij en psychologie (zijn eigen vak) kijkt, leunt heel sterk aan bij mijn 'kijk' wijze. Er zijn gelijkenissen, maar ook verschillen. Zoals in zijn boek, over de 'liefde'. Toen ik dit las, kreeg ik goesting op een aantal zaken te reageren. Maar liet dit zo. Met welk doel ? Geen enkel.
Ieder mens denkt er het zijne van
Geniet van je dag.
Groetjes,
JTL
Je vraagt om de meningen van mensen ten aanzien van vreemdgaan. Ik heb daar inderdaad een hard oordeel over, dus natuurlijk lees je dat dan ook in mijn woorden terug. Als je zo'n oordeel niet aankunt, niet wilt hebben in je topic(s), dan moet je gewoon geen topic openen waarin je aangeeft een debat te willen aangaan.
JIJ vindt dat vreemdgaan (serieus te nemen en rechtvaardige/wederzijdse) voordelen heeft. Jij, jij, jij. Laat dat eens een keer tot je doordringen!
Verder is het gewoon vooral heel storend, dat jij wilt doen voorkomen alsof jij heel neutraal in dit 'debat' staat, zelfs expliciet hebt áangegeven er heel neutraal in te staan, maar dat dat gewoon absoluut niet waar is. Ik mengde mij pas later in dit topic en heb nog het één en ander terug zitten lezen en ook uit deze post blijkt dat bijvoorbeeld heel duidelijk (en zo zijn er nog veel meer!):
Edit: nou vooruit, op de posts van LeesFoknl na...
Edit2: het is overigens ErOdome en ForbRy en laat dat 'die' voor onze namen maar achterwege.
[ Bericht 6% gewijzigd door Forbry op 01-02-2016 12:25:59 ]
JIJ vindt dat vreemdgaan (serieus te nemen en rechtvaardige/wederzijdse) voordelen heeft. Jij, jij, jij. Laat dat eens een keer tot je doordringen!
Verder is het gewoon vooral heel storend, dat jij wilt doen voorkomen alsof jij heel neutraal in dit 'debat' staat, zelfs expliciet hebt áangegeven er heel neutraal in te staan, maar dat dat gewoon absoluut niet waar is. Ik mengde mij pas later in dit topic en heb nog het één en ander terug zitten lezen en ook uit deze post blijkt dat bijvoorbeeld heel duidelijk (en zo zijn er nog veel meer!):
Wees gewoon eerlijk in het feit dat je toch echt wel een heel duidelijk eigen standpunt hebt, minstens net zo duidelijk als de meesten hier dat hebben. En ik schrijf bewust "minstens", want bovenstaande post is zelfs één van de meest met emotie geladen posts en één van de meest vanuit de eigen persoon geschreven posts die ik hier heb gelezenquote:
[..]
Mijn vrouw kent mijn houding en ideeën.
Ik heb geen probleem met vreemd gaan (seks met een ander). Wel met SOA's
Zou ik boos zijn, als zij vreemd gaat. Ik denk het niet. Heb niet dat gevoel.
Zou ik boos zijn, moest ik een soa hierdoor oplopen (vermoedelijk iets meer
Waar ik wel heel boos zou om zijn, is moest de liefde daarvoor verbroken worden. Dat maakt mij heel boos. Het meeste boos. Daar zit ook mijn grootste verontwaardiging persoonlijk. Als ik hierover schrijf of nadenk. Probeer ik die woede zoveel mogelijk in me te houden. Ze niet teveel te laten ontsporen. Die woede (van te 'breken' met iets of iemand) kan best hevig in me zijn.
Edit: nou vooruit, op de posts van LeesFoknl na...
Edit2: het is overigens ErOdome en ForbRy en laat dat 'die'
voor onze namen maar achterwege.[ Bericht 6% gewijzigd door Forbry op 01-02-2016 12:25:59 ]
Tails tell tales
Je voelt me niet 'goed' aan (vind ik). Maar jij kan dat ook over mij zeggen. Dit heeft niet veel toegevoegde waarde.quote:
Verder is het gewoon vooral heel storend, dat jij wilt doen voorkomen alsof jij heel neutraal in dit 'debat' staat, zelfs expliciet hebt áangegeven er heel neutraal in te staan, maar dat dat gewoon absoluut niet waar is.
Met "neutraal" bedoel ik de emotie even los te laten van het verstandelijke. Dat bedoel ik ook met begrip en het loslaten. De perspectieven van de één, de ander, het geheel, etc. Ik heb daar allemaal over geschreven, je vindt dat allemaal terug...
Dat alles betekent niet dat ik ook geen 'gevoel' heb. En ja, een mening kan hebben (al kan die mening evengoed veranderen). Pin je daar niet zo op vast ! Dat is iets typisch jou (merk ik). Vandaar ook je hard oordelen en 'duidelijk' lijnen trekken (denk ik zelf zo). Ik ben zo duidelijk niet. Al ben ik ook niet helemaal onduidelijk.
Ik heb een duidelijk standpunt aangaande liefde die stuk breekt. Dat klopt.quote:
Wees gewoon eerlijk in het feit dat je toch echt wel een heel duidelijk eigen standpunt hebt, minstens net zo duidelijk als de meesten hier dat hebben.
Al probeer ik dit standpunt soms los te laten (stel dat een vriendin met de liefde breekt en ik kies partij voor haar gevoel, dan doet mijn mening over 'de liefde hoort te blijven duren', op dat moment er niet veel toe, dergelijke mening/gevoel kan dan helemaal naar de achtergrond verdwijnen)
Maar het klopt. Ik ben/was daar toch ook duidelijk in ? Niet.
Doordat ik de liefde zo belangrijk vind, keur ik het "vreemdgaan" zelfs ergens goed (tot op bepaalde hoogte). Ik heb er zelf minder een probleem mee dat iemand vreemd gaat. Wat niet betekent dat je op zo een moment, ook niet iets hebben kan om uit te praten. Dat gegeven "vreemdgaan" zegt me niet zoveel. Doet me niet zoveel.
Dat doet veel meer jou iets !
Althans, dat merk ik uit je woorden. Je strengheid, 'jouw' gevoel.
Dat kun jij dan weer niet ontkennen (en hoeft ook niet)
Een echt oordeel erover heb ik niet.
Dit hangt (voor mij) vooral af van de context.
Zo was er hier een context (zoek het even terug, nu je toch dit debat toch aan het overlopen bent en er stukjes uit aan het plukken bent) van een persoon, waarbij ik het vreemd gaan niet goedkeurde. Dus daar was mijn mening "veranderd".
Een echt overtuigende mening hierover (over vreemdgaan) heb ik niet.
Ik zwalp een beetje van 'totaal niet', tot 'soms wel', 'ja doe maar'...
Wel over de liefde.
Ja, dat steek ik niet onder stoelen of banken.
Tegelijk hou ik me ook in (wil die mening niet te ver doordrukken, zoals jij bv in casus het vreemdgaan doet). Omdat je dan mensen kan kwetsen.
Stel nu dat ik heel hard hier verkondig, dat gebroken relaties (de liefde lukt niet) en kinderen die hun ouders op die manier verliezen, dat dit allemaal EGO daden zijn, van die betrokken partners. Totaal liefdeloos. Vooral voor hun eigen gevoel. Dat ik daarin heel hevig tekeer ga (vanuit die woede, voor de liefde die verbroken is). Wat bereik ik daar dan mee ? Met dergelijk gezeur van me (en pastoor praat) ? Niets...
De situatie is zoals ze is.
Mensen zijn mensen.
En relaties zijn (soms) complex.
Mijn slordigheid. Sorry, voor het 'vreemd gaan' hierin. In jullie namenquote:
Edit2: het is overigens ErOdome en ForbRy en laat dat 'die'
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 01-02-2016 13:05:43 ]
Ik laat het (in ieder geval voor nu) hierbij, want ga uitloggen. Excuses aanvaard wat betreft de namen.
Tails tell tales
de mens is niet gemaakt voor monogamie
[ Bericht 1% gewijzigd door goyabashee op 05-02-2016 16:29:38 (spelfout) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door goyabashee op 05-02-2016 16:29:38 (spelfout) ]
waarom ben ik hier?
Is dat zo? En waarom heb ik nog nooit de behoefte gehad om niet monogaam te zijn dan?quote:
de mens is niet gemaakt voor monogamie
Als je hebt afgesproken om het niet te doen en je doet het wel ben je wel een ontzettend lul, of kut.
Dit bericht is intellectueel eigendom van Baas_bas. Het aanpassen, censureren of verwijderen is derhalve niet toegestaan. De lezer is zelf aansprakelijk voor de opvatting van de inhoud van de post. Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleent.
Ik vind het altijd zo raar als mensen zeggen, als je echt van je man/vrouw doe je dat niet.
Als er weinig seks in de relatie is dan krijg je dit soort dingen en komen alleen maar spanningen en niemand heeft zin in spanninge te leven en dingen die ze willen niet te krijgen zijn. Terwijl dit in een relatie hoort. En natuurlijk zijn er nu van die papi's die zeggen " niet alles draait om sex"
Nee klopt, maar als het er niet is terwijl je wat hebt... dan kan je toch beter met niks leven.
Wat heb je aan een auto die niet kan rijden?
Als er weinig seks in de relatie is dan krijg je dit soort dingen en komen alleen maar spanningen en niemand heeft zin in spanninge te leven en dingen die ze willen niet te krijgen zijn. Terwijl dit in een relatie hoort. En natuurlijk zijn er nu van die papi's die zeggen " niet alles draait om sex"
Nee klopt, maar als het er niet is terwijl je wat hebt... dan kan je toch beter met niks leven.
Wat heb je aan een auto die niet kan rijden?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |