KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Zat zojuist eens te denken : Ik ben alles in mijn leven wel een keer geweest.
Op de middelbare school in de brugklas, kwam ik terecht bij wat alto's / skaters. Ik herinner me dat ik in die tijd ook in KoRn / Slipknot T-shirts rondliep. Ook luisterde ik veel metal, en op zich vond ik de muziek ook wel echt goed, want ik luisterde er thuis in mijn eentje ook naar...
Na twee jaar kwam ik in de klas bij skateboarders, en ik ging ook skateboarden. Volgens mij niet eens zo zeer om erbij te horen, maar het leek me wel leuk, dus deed ik het ook. Daarna kwam ik in de klas bij verwende jochies / kakkers, en ging ik ook hun kleding kopen.
Op zich ging het niet eens zo zeer omdat ik er hetzelfde uit wilde zien als zij, maar ik ben altijd reactief: Het komt nooit zo snel in mijn hoofd op om iet te gaan doen / kopen, en vaak denk ik op het eerste gezicht : Nee, dat is niets. Tot dat ik daadwerkelijk met iets word geconfronteerd door mensen die ik vaak zie / spreek, en dan ga ik het ook doen, want ik vind het altijd zelf ook wel leuk... Eigenlijk vind ik alles wel leuk..
Heb eigenlijk nooit een duidelijk doel voor ogen gehad. Inmiddels ben ik 25 en aan het afstuderen, maar nog steeds weet ik niet wat ik met mijn leven aan wil. Heb onlangs stage gelopen, maar heb eigenlijk gewoon maar een brief naar een willekeurig groot bedrijf gestuurd, wat wel ''oké'' klonk. Straks als ik een baan ga zoeken ook : Dat wordt gewoon zoeken op google naar wat bedrijven, en lukraak maar wat sollicitaties insturen..
Mijn klacht is dat ik eigenlijk helemaal geen authentiek karakter heb : Ik ben een doodnormale rustige jongen die vaak voetbal kijkt op TV, achter zijn laptop zit, zo nu en dan een rondje hardloopt en in het weekend met zijn vrienden een biertje drinkt. Ik heb geen spraakmakende hobby's, er zijn nooit spraakmakende verhalen over mij rond gegaan, heb nooit bizarre dingen gedaan tijdens mijn studententijd / op vakanties met vrienden.
Op de middelbare school in de brugklas, kwam ik terecht bij wat alto's / skaters. Ik herinner me dat ik in die tijd ook in KoRn / Slipknot T-shirts rondliep. Ook luisterde ik veel metal, en op zich vond ik de muziek ook wel echt goed, want ik luisterde er thuis in mijn eentje ook naar...
Na twee jaar kwam ik in de klas bij skateboarders, en ik ging ook skateboarden. Volgens mij niet eens zo zeer om erbij te horen, maar het leek me wel leuk, dus deed ik het ook. Daarna kwam ik in de klas bij verwende jochies / kakkers, en ging ik ook hun kleding kopen.
Op zich ging het niet eens zo zeer omdat ik er hetzelfde uit wilde zien als zij, maar ik ben altijd reactief: Het komt nooit zo snel in mijn hoofd op om iet te gaan doen / kopen, en vaak denk ik op het eerste gezicht : Nee, dat is niets. Tot dat ik daadwerkelijk met iets word geconfronteerd door mensen die ik vaak zie / spreek, en dan ga ik het ook doen, want ik vind het altijd zelf ook wel leuk... Eigenlijk vind ik alles wel leuk..
Heb eigenlijk nooit een duidelijk doel voor ogen gehad. Inmiddels ben ik 25 en aan het afstuderen, maar nog steeds weet ik niet wat ik met mijn leven aan wil. Heb onlangs stage gelopen, maar heb eigenlijk gewoon maar een brief naar een willekeurig groot bedrijf gestuurd, wat wel ''oké'' klonk. Straks als ik een baan ga zoeken ook : Dat wordt gewoon zoeken op google naar wat bedrijven, en lukraak maar wat sollicitaties insturen..
Mijn klacht is dat ik eigenlijk helemaal geen authentiek karakter heb : Ik ben een doodnormale rustige jongen die vaak voetbal kijkt op TV, achter zijn laptop zit, zo nu en dan een rondje hardloopt en in het weekend met zijn vrienden een biertje drinkt. Ik heb geen spraakmakende hobby's, er zijn nooit spraakmakende verhalen over mij rond gegaan, heb nooit bizarre dingen gedaan tijdens mijn studententijd / op vakanties met vrienden.
Klinkt net als 90% van de andere mensen. Niet moeilijk over doen dus.
Hard work never killed anybody, but why take a chance?
Je bent gewoon precies wat de overheid van je verlangt: een onopvallend iemand die belasting betaalt. Mooi toch?
Luxeproblemen.
Je kunt ook kunstmest gaan verzamelen en een busje huren. Dan ben je in één klap geen gewone jongen meer.
Je kunt ook kunstmest gaan verzamelen en een busje huren. Dan ben je in één klap geen gewone jongen meer.
Kom maar konijntje, doe maar wiebelen wiebelen...
Facebook verwijderen. Hoef je jezelf niet meer te vergelijken met iedereen die zogenaamd een fantastisch leven hebben. #lovemylifequote:Op maandag 7 september 2015 08:51 schreef IAmdissapoint het volgende:
Zat zojuist eens te denken : Ik ben alles in mijn leven wel een keer geweest.
Op de middelbare school in de brugklas, kwam ik terecht bij wat alto's / skaters. Ik herinner me dat ik in die tijd ook in KoRn / Slipknot T-shirts rondliep. Ook luisterde ik veel metal, en op zich vond ik de muziek ook wel echt goed, want ik luisterde er thuis in mijn eentje ook naar...
Na twee jaar kwam ik in de klas bij skateboarders, en ik ging ook skateboarden. Volgens mij niet eens zo zeer om erbij te horen, maar het leek me wel leuk, dus deed ik het ook. Daarna kwam ik in de klas bij verwende jochies / kakkers, en ging ik ook hun kleding kopen.
Op zich ging het niet eens zo zeer omdat ik er hetzelfde uit wilde zien als zij, maar ik ben altijd reactief: Het komt nooit zo snel in mijn hoofd op om iet te gaan doen / kopen, en vaak denk ik op het eerste gezicht : Nee, dat is niets. Tot dat ik daadwerkelijk met iets word geconfronteerd door mensen die ik vaak zie / spreek, en dan ga ik het ook doen, want ik vind het altijd zelf ook wel leuk... Eigenlijk vind ik alles wel leuk..
Heb eigenlijk nooit een duidelijk doel voor ogen gehad. Inmiddels ben ik 25 en aan het afstuderen, maar nog steeds weet ik niet wat ik met mijn leven aan wil. Heb onlangs stage gelopen, maar heb eigenlijk gewoon maar een brief naar een willekeurig groot bedrijf gestuurd, wat wel ''oké'' klonk. Straks als ik een baan ga zoeken ook : Dat wordt gewoon zoeken op google naar wat bedrijven, en lukraak maar wat sollicitaties insturen..
Mijn klacht is dat ik eigenlijk helemaal geen authentiek karakter heb : Ik ben een doodnormale rustige jongen die vaak voetbal kijkt op TV, achter zijn laptop zit, zo nu en dan een rondje hardloopt en in het weekend met zijn vrienden een biertje drinkt. Ik heb geen spraakmakende hobby's, er zijn nooit spraakmakende verhalen over mij rond gegaan, heb nooit bizarre dingen gedaan tijdens mijn studententijd / op vakanties met vrienden.
Dat is nog geen reden om je er bij neer te leggen. Meestal is het ook gewoon angst om jezelf echt te laten gaan. Dat kan op ieder vlak zijn. De meeste mensen zijn erg gevoelig voor de meningen van anderen.quote:
Klinkt net als 90% van de andere mensen. Niet moeilijk over doen dus.
Je bent niet de enige hoor TS. Ik weet ook nog steeds niet wat ik met mijn leven wil. Behalve bimbo zijn dan.
Van stijl veranderen in tienerjaren lijkt me vrij normaal, probeer alleen niet steeds de stijl te kopiëren van je omgeving op dat moment!
LIVE FAST DIE PRETTY
LOLquote:Op maandag 7 september 2015 18:22 schreef Rpol het volgende:
Ga opzoek naar jezelf. Het liefst in zuid Amerika of Australië.
De grote vraag is: ben je er tevreden mee? Zo ja, who cares dat je 'geen eigen karakter hebt'? Je zit hier voor jezelf, niet om 80 jaar andere mensen te vermaken.
Dit dus. Let bijvoorbeeld ook bepaalde vriendengroepen zich bij elkaar gedraag. Bepaalde praat, stoer doen, kledingstijl hetzelfde, het stereotype - je kent het wel. Die mensen hebben nog veel minder karakter, laat staan inhoud. Zulke types zullen nooit een eigen stijl durven ontwikkelen.quote:
Meeste mensen hebben geen karakter. Kijk maar om je heen hoe leeg bijna iedereen is.
∞
Misschien moet je je drankgebruik opschalen naar studenten-niveau en doordeweeks ook drinken, dan gaan er vanzelf epische verhalen over je rond.
Play hard, go pro.
|
|
