Her ware aardverhaal

Bijna 35 miljoen jaar geleden, werden drie hoog ontwikkelde beschavingen (wezens die leken op Reptielen, Dinosauriërs en Walvissen) op jullie planeet geplaatst. De drie beschavingen genoten een vredelievend bestaan op basis van samenwerking en een levendig en toch gevarieerd handelsleven. Het leek dat Moeder Aarde op weg was naar een veelheid aan intelligente levensvormen, die zeer goed in staat waren om als de beheerders van de planeet op te treden.

Ongeveer tien miljoen jaar geleden, begonnen veel sterrenstaten in dit zonnestelsel handelsactiviteiten te ontwikkelen met deze drie beschavingen (nu in een gevorderde staat van ontwikkeling in ruimte- en interdimensionaal tijdreizen). Deze drie sterrenstaten vertelden de andere beschavingen over hun unieke diversiteit aan intelligent leven, dat in volmaakte harmonie Moeder Aarde bewoonde.

Toen deze verhalen epische vormen aannamen, werd jullie zonnestelsel het onderwerp van legendes. Vele mythen en profetieën werden over de galaxy verspreid, waarmee de mensen moeite hadden om de reden van deze verschijnselen te verklaren. Uiteindelijk bereikten de verhalen de stellaire gebieden van Orion en zijn belangrijkste sterrenimperium, de Anchara Alliantie. Haar regering zond spoedig speciale verkenningseenheden naar jullie wereld om het waarheidgehalte van deze verhalen te achterhalen.

Het zonnestelsel Bellatrix, het hoofdkwartier van de Alliantie in Orion, en andere onderdrukte sterrenstaten zonden grote delegaties naar de Aarde om deze verhalen te verifiëren. Maar een diep wantrouwen prikkelde hen tot actie. Zij voelden een wanhopige behoefte om de vele geruchten te ontzenuwen die door gehele melkweg circuleerden. Deze geruchten waren volledig in strijd met hun logica en leken in directe tegenspraak te zijn met de heilige edicten van hun duistere scheppergod, Anchara.

In het begin waren zij erg verbaasd over wat zij zagen. Het leek de basisfilosofie van de op Anchara gebaseerde Alliantie te ontkrachten. Voor de eerste keer waren zij getuige van het samenleven van intelligente Zoogdieren met Reptielen en Dinosauriërs in een volledige harmonie en in een volledig gelijkwaardigheid. Deze bevindingen waren werkelijk uniek en weergalmden spoedig door de gehele melkweg.

De grote delegatie van Orion keek met grote afkeer naar deze afwijking. Ze besloten al heel snel om te handelen. Hun eerste strategie was de Dinosauriërs en de Reptielen van de Aarde te dwingen speciale terroristische eenheden te vormen. Hun enig doel was de kleinere zoogdierengroep te vernietigen.

De zoogdierenbeschaving van de Aarde was toen samengesteld uit een landversie van wat jullie vandaag Walvisachtigen zouden noemen. In jullie wereld bestaan nu de walvisachtigen uit de vele soorten walvissen en dolfijnen die in de oceanen, baaien en rivieren leven. In die tijd bewoonden deze walvisachtigen het land. Zij waren volledig met een vacht bedekt, hadden lange snuiten en oren en waren ongeveer 1,5 tot 1,65 meter lang.

Als volledig bewuste wezens hadden zij ernstige twijfels over de veelvuldige ontmoetingen tussen de sterrenstaten van de Orion, Dinosauriërs en de Reptielen en hun aardse tegenhangers. De Walvisachtigen wisten intuïtief dat deze bijeenkomsten met waarschijnlijk heimelijke bedoelingen werden ondernomen. Om te weten te komen wat er zou gaan gebeuren, riep hun belangrijkste regeringsraad zijn meest beroemde orakels bijeen. Door middel van de geheime rituelen van hun zieners, ontdekten de walvisachtigen al spoedig de snode plannen van de Orions.

Na ongeveer tien duizend jaar van voortdurend provoceren, slaagden de van Orion afkomstige Ancharas de aardse Dinosauriërs ervan te overtuigen om hun Walvisachtige buren aan te vallen en die beschaving te vernietigen. Zij besloten een geavanceerde vorm van psychologische wapens te gebruiken. Omdat ze dit in de vroegere galactische oorlogen hadden gebruikt, waren de Orions ervan overtuigd dat deze stille maar dodelijke wapens alle Walvisachtigen onmiddellijk zouden doden. Daarbij liet het hun woongebieden en hun achtergelaten technologie intact.

De inheemse groep Dinosauriërs wilden ook heel graag dat deze aanval een permanente verandering van de aardse biosfeer teweeg zou brengen. Op termijn wilden ze een biosfeer creëren die beter geschikt was voor de Dinosauriërs en de Reptielen. Dan zouden de dinosauriërs, reptielen, insecten en primitieve vogels opnieuw de zoogdieren overheersen. Een beduidend aantal van de huidige algemene plantensoorten zou worden vernietigd. Deze bedoelingen waren in directe strijd met de hemelse wensen van jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie. Deze acties vormden een ernstige bedreiging, dat de beschaving van Dinosauriërs en de Reptielen zouden worden afgesneden van elke claim op een gedeelde beheersfunctie van Moeder Aarde.

Wetend dat het plan van de Dinosauriërs op het punt van uitvoering stond, zagen de Oudsten der Walvisachtigen dat ze niet langer op hun idealen van vertrouwen en samenwerking met de andere twee beschavingen konden vertrouwen om hun veiligheid te garanderen. In het belang van hun eigen overleving, besloten de Oudsten met tegenzin, dat alleen een onverwachte aanval deze bedreiging van hun vrijheid kon afwenden.

De Walvisachtigen besloten hiervoor een groot aantal van hun op kernfusie gebaseerde elektrische generatoren te gebruiken, die zich bevonden in het Oeral Gebergte, het hart van het zo zeer geliefde thuisland van de Walvisachtigen. Dit gebied strekte zicht uit van Centraal-Azië tot de verste grenzen van Centraal-Europa. Zich volledig bewust dat het exploderen van deze kernreactoren een wereldwijde ramp tot gevolg zou hebben, benaderden de Walvis Oudsten de plaatselijke Aardse Spirituele Hiërarchie om hun toestemming te krijgen.

Tijdens de onderhandelingen gaven de Walsvis Oudsten uitleg over de implicaties van de snode plannen van de Anchara Alliantie. Jullie Spirituele Hiërarchie stemden ermee in dat de acties van de Orions volledig in strijd waren met het goddelijk plan voor de planeet Aarde. Bij goddelijk besluit werd toen beslist dat het vernietigingsplan van de Walvisachtigen om hun kernfusiereactoren te laten imploderen uitgevoerd mocht worden.

De Walvisachtigen beseften dat, om hun eigen samenleving te laten overleven, zij hun galactische beschaving naar een ander, nabijgelegen zonnestelsel moesten verplaatsen. Ongeveer de helft van de leden van hun aardse beschavingen verhuisde daarheen, terwijl de andere helft het land verliet en het water opzocht om te ontsnappen aan de dreigende extreme straling en zijn daaropvolgende nucleaire winter.

Deze Wezens vonden een betrekkelijke veilig toevluchtsoord in de wereldoceanen en pasten hun fysieke vorm aan om in de nieuwe wateromgeving te kunnen leven. De Walvisachtigen konden ook hun planetaire beheerdersrol in stand houden. Hun missie was om over Moeder Aarde te waken totdat het perfecte soort landhoeders werd ontdekt, dat zich daarna zou vestigen op de vele continenten van hun geliefde planeet.

En dus werd, ongeveer acht miljoen jaar geleden, het overeengekomen plan uitgevoerd. De Orion groep vluchtte. Met hun vertrek en met de vernietiging van de beschavingen van Aardse Reptielen en Dinosauriërs bleef één soort achter (de Walvisachtigen) als de hoeders van Moeder Aarde. Met behulp van de Aardse Spirituele Hiërarchie, begonnen de in het water levende Walvisachtigen en hun ruimtebroeders uit te zien naar een geschikte kandidaat, die als plaatsvervanger hun rol als hoeders van de Aarde zou kunnen overnemen.

Nadat zij de melkweg gedurende een paar miljoen jaren hadden doorzocht, ontdekten ze een hoopvol subject in de Lyra Constellatie. Op de vierde planeet van de ster Vega, begon een wateraap (in het bezit van alleen maar de primitiefste beginselen van beschaving) zich uit het water te ontwikkelen. De onderzoekers zagen het als een soort met een grote belofte en ze besloten te kijken of een transformatie van deze aap-Wezens goddelijk mogelijk was.

De Walvisachtigen en de Aardse Spirituele Hiërarchie vroegen de Galactische Spirituele Hiërarchie en de Spirituele Hiërarchie van het Vega stelsel toestemming om deze groep van waterprimaten naar het volledig bewustzijn te brengen. Deze geweldige evolutionaire verandering, bereidde hen voor om de beheerders te worden voor een groot aantal sterrenstelsels. In het begin was de omvang van deze thuiswerelden de gehele Lyra Constellatie. Binnen een bepaalde tijdsduur zouden ze uiteindelijk de uitverkoren landbeheerders worden voor de thuiswereld van de Walvisachtigen: Moeder Aarde.

Ongeveer 6,4 miljoen jaar geleden, begonnen de menselijke Veganen zich door de Lyra Constellatie te verspreiden. In die tijd ontmoetten ze voor het eerst geavanceerde verkenningseenheden van de Anchara Alliantie. Als gevolg van hun eerste ervaring met deze duistere machten, waren de volledig bewuste mensen in staat zichzelf te verdedigen. Gedurende de volgende 4 miljoen jaren, vervolgden ze hun stellaire en culturele migraties tot aan de rand van jullie zonnestelsel (zie figuur 31). Aan het eind van deze periode hadden de galactische mensen toestemming van jullie locale Spirituele Hiërarchie verkregen om Moeder Aarde te koloniseren, evenals andere planeten in jullie zonnestelsel.

De eerste Aarde kolonie werd de Hybornea genoemd. Begonnen onder de goddelijke supervisie van jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie, bloeide het bijna 1 miljoen jaren. Toen de Orion-groep naar jullie zonnestelsel terugkeerde (ongeveer 1 miljoen jaar geleden), zagen ze dat de mensen het grootste deel onder hun beheer hadden. Het enige wat er voor hen overbleef was een kleine kolonie Reptielen op de planeet Maldek.

Maldek was de grote waterplaneet net buiten de baan van Mars. Ongeveer 46.000 kilometers in doorsnee, bezat het 5 manen: vier natuurlijke en 1 kunstmatige. Deze kunstmatige maan werd gebruikt voor observatiedoeleinden en het is dezelfde maan die nu aan jullie nachtelijke hemel te zien is. Ter versterking van hun hoofdkwartieren op Maldek, bezaten de strijdkrachten van Anchara een klein onderdeel met buitenpersoneel, dat zich over de buitenste grenzen van jullie zonnestelsel hadden verspreid.

Rond een miljoen jaar geleden, begonnen de strijdkrachten van de Alliantie van Orion - geholpen door die van de planeet Maldek een grootschalige reeks aanvallen op jullie zonnestelsel en vele andere sterrenstaten uit te voeren. De strijdkrachten van Anchara konden de kolonies van de Galactische Licht Federatie op Mars, Venus en de Aarde vernietigen. Deze aanvallen beroofden Mars van het grootste deel van zijn atmosfeer en water en lieten Venus achter in een soortgelijke broeikassituatie. Een reeks snelle, woeste aanvallen decimeerde grondig de oorspronkelijke menselijke kolonie van Hybornea op Aarde. Opnieuw controleerden de duistere Anchara Alliantie jullie gehele zonnestelsel.

Gedurende de volgende 100.000 jaren behielden de op Orion gebaseerde Alliantiegroep de macht. Ongeveer 900.000 duizend jaar geleden, werden in een massale frontale aanval - waarbij ook vele naburige sterrenstaten betrokken waren - de duistere Alliantie teruggeslagen. De mensen van de Galactische Federatie van Licht konden nu weer naar hun zonnestelsel terugkeren.

Om hen bij hun terugkeer te helpen, werd door de Galactische Federatie van Licht een grote strijdplaneet binnengebracht. Dit is het sterrenschip Nibiru, waar jullie legenden naar verwijzen. Zijn doel was Maldek te vernietigen, het hoofdkwartier van de Orion Alliantie. De slag werd gewonnen, de Aarde beveiligd en de mensen keerden terug om haar te koloniseren.

De nieuwe bewoners besloten hun kolonie van de Galactische Federatie op Lemurië te vestigen, een groot eilandcontinent in de Stille Oceaan. Gedurende de volgende 850.000 jaren, breidde het Lemurische Rijk zich uit over de gehele planeet. Als onderdeel van hun uitbreiding ontwikkelden de Lemuriërs een aantal dochterrijken. De meest belangrijke hiervan was een groot eiland in de Atlantische Oceaan met de naam Atlantis. Het werd in belangrijkheid gevolgd door het Keizerrijk Yü in centraal China, noordelijk India en het westen van Tibet.

Aan het eind van de periode van kolonisatie, hadden de Atlantiërs een gevoel van uniekheid ontwikkeld dat hen afzonderde van de rest van de Lemurische beschaving. De Atlantiërs (die oorspronkelijk van de Pleiaden, Andromeda en Centaurus kwamen) dachten dat ze meer waren dan alleen maar een dochterrijk. Hun rijk was de enige dochterkolonie die in staat was het volgende Moederrijk te worden. Gedurende de daaropvolgende millennia groeiden deze expansionistische dromen verder en de Atlantiërs maakten plannen om hun Lemurische moederland te vernietigen.

De Lemuriërs ontwikkelden een samenleving die sterk leek op die van Sirius en op verschillende andere Lyra-georiënteerde galactische menselijke samenlevingen. Daarbij creëerden zij zelf enkele unieke eigen concepten. De meest belangrijke was, dat zij - als de eerste menselijke beheerdersgroep een zekere achting verdienden. Dit denkbeeld verbleekte ongeveer 50.000 jaar geleden, toen het Lemurische Keizerrijk besloot haar verschillende dochterrijken meer verantwoordelijkheid te geven om zichzelf te regeren.

Het decreet gaf de Atlantiërs de gelegenheid bondgenoten te zoeken voor hun plannen het Lemurische moederland te vernietigen. Gedurende de volgende 25.000 jaren begonnen de Atlantiërs een geweldige diplomatieke speurtocht naar andere verwante culturele sterrenstaten. Zij zochten speciaal onder de andere sterrenstaten, die de voorposten van de Galactische Federatie van Licht waren geweest. Deze bontgekleurde groep intriganten begon toen een plan te beramen voor de vernietiging van Lemurië. Het doel was Atlantis de totale suprematie op Aarde te geven.

De Atlantiërs en hun vrienden wachten geduldig op het juiste tijdstip. Dit kwam ongeveer 25.000 jaar geleden. In die tijd ontwikkelden de afvallige vloten van Atlantis, de Pleiaden en sterrenstaten van de Centaurus Constellatie een ingenieus plan om Lemurië te vernietigen.

In die tijd draaiden twee manen in een baan rond de Aarde. Elk had een omvang van ongeveer driekwart van jullie huidige maan. Beiden hadden een baan op gelijke afstand van jullie planeet, ongeveer 240.000 kilometer. De samenzweerders van de sterrenstaten Pleiaden en Centaurus stelden voor een van de manen in een speciale baan te brengen. Dit zou gedaan worden door gebruik te maken van de zeer sterke krachtvelden van drie speciaal ontworpen ruimteschepen, die elk een omvang hadden van éénkwart van de oude manen.

Net voordat de geselecteerde maan zijn Lagrange-punt bereikte (vert.: het punt waarop de zwaartekracht van de Aarde het kon doen exploderen), zou het vernietigd worden en op Lemurië inslaan in een geweldige uitbarsting van gigantische meteoren. Als gevolg van de omvang en massa van deze delen, was de geologische vernietiging enorm. Het onmiddellijke gevolg was een vulkanische storm met de omvang van een continent, veroorzaakt door het exploderen van de enorme ondergrondse gaskamers (zie fig. 32)

De massale ontlediging van de Lemurische gasholtes veroorzaakte het verzinken van het continent in de nacht! Die ene beruchte nacht was één grote vuurzee en veroorzaakte een onvoorstelbaar verlies aan mensenlevens. Het bereikte zijn hoogtepunt met een reeks overstelpende verschrikkingen. Met de vernietiging van de hoofdstad Mirana, kwam er een abrupt einde aan de Lemurische opperheerschappij over jullie wereld.

Naast Atlantis en Lemurië, bestonden er nog twee andere belangrijke dochterrijken. Dit betrof het Rijk Yü gelegen in Centraal-Azië en het Libische/Egyptische Rijk in Noord-Afrika. Met de vernietiging van Lemurië, waren deze twee dochterrijken bezorgd wat er nu zou gaan gebeuren.

Om een zekere graad van autonomie te verkrijgen, had het Libische/Egyptische Rijk daarvoor al bepaalde afspraken met de Atlantiërs gemaakt. Deze afspraken werden spoedig bezegeld met een serie geheime allianties. Teneinde deel te kunnen nemen aan de nieuwe regerende elite, werden de Libiërs/Egyptenaren gedwongen aan de meeste van de Atlantische eisen te voldoen. Echter, de Atlantiërs werden al spoedig geforceerd om het Rijk Yü te vernietigen. Na het afslachten van de Lemuriërs, weigerden de koninklijke families van het Rijk Yü en ook zijn vele onderhorige kolonies voor de Atlantiërs te buigen. Het Rijk Yü deed een aantal bevelschriften uitgaan, waarbij van de Atlantiërs geëist werd dat zij hun verontschuldigingen zouden aanbieden aan de dochterrijken. Zij stonden erop dat de Atlantiërs en hun bondgenoten onmiddellijk hun illegale activiteiten zouden beëindigen.

De Atlantiërs, geholpen door de Libiërs/Egyptenaren, beantwoordden de uitdaging van het Rijk Yü met de eis, dat zij onmiddellijk hun hoofd dienden te buigen of anders vernietigd zouden worden. Ze weigerden. Zes maanden na het verzinken van Lemurië, werd het Rijk Yü uitgeroeid. De overlevenden vluchtten onder de grond en vormden wat vandaag bekend staat als het Koninkrijk Argatha of Shamballa. Als gevolg van hun dappere acties, hield het Rijk Yü de glorieuze erfenis van Lemurië intact. In de nabije toekomst zal deze grootse erfenis vruchten voortbrengen, die gedeeld zullen worden met de familieleden die op het oppervlak van de Aarde leven.

De geschiedenis van Atlantis wordt gekenmerkt door het verrijzen van drie succesvolle rijken. Het eerste is het Oude Rijk, louter omdat het samenvalt met Lemurië. Op zijn hoogtepunt wordt Lemurië vernietigd. Het tweede wordt het Midden Rijk genoemd. Het heerste ongeveer 25.000 tot 15.000 jaar vóór onze jaartelling. Het laatste of het Nieuwe Rijk heeft de laatste 3.000 jaar van Atlantis bestaan. Geliefde Harten, laat ons een overzicht geven van het Midden Rijk.

Na de vernietiging van Lemurië, werden de Atlantische elites met twee belangrijke vragen geconfronteerd. Ten eerste, hoe konden ze de regeringen van de Aarde het beste herstructureren om toch hun suprematie te handhaven? De Atlantiërs wilden een systeem, dat hen in staat stelde hun eigen opperheerschappij te bestendigen. Ten tweede, hoe zouden de andere dochterrijken samenwerken met deze nieuwe Atlantische autoriteit?

In het begin was het creëren van een nieuwe machtsevenwicht moeilijk bereikbaar voor de Atlantiërs. De eerste poging betrof een interim-regering. Deze regering was niet meer dan een aangepaste versie van de Lemurische stamcultuur met een eerste koninklijke raad. Het hoofdkwartier voor deze mondiale regering was gevestigd in Atlantis, in zijn hoofdstad Posedia.

In het begin besteedden de vele dochterstaten weinig aandacht aan de Atlantiërs en hun nieuw verkregen autoriteit. Dit resulteerde in het uitbreken van een reeks ondergeschikte, doch verraderlijke burgeroorlogen op de planeet. De Atlantiërs beseften dat een machtsdemonstratie nodig was om de controle terug te krijgen. Voor deze moeilijke taak gebruikten de Atlantiërs de kunstmatige maan van de in het verleden vernietigde planeet Maldek. Oorspronkelijk hadden zij deze imitatie binnengebracht als een nieuwe tweede maan om Moeder Aarde in balans te houden. Nu, met zijn holografische uitmonstering van het inwendige en met een instrumenten gevulde holle kern, moest het gebruikt worden om de noodzakelijke militaire superioriteit terug te krijgen. Vanaf hun kunstmatige maanbasis, konden de Atlantische strijdkrachten gemakkelijk de verschillende opstandelingen controleren.

Sporadische opstanden werden gedurende de gehele 10.000 jaar durende periode van het Midden Rijk uitgevochten. Deze conflicten veroorzaakten bij de Atlantische regeerders veel geestelijke spanning. Deze gevoelens werden versterkt door de acties van de afvallige Pleiadiërs en Centauriërs, die begonnen waren de controle over te nemen van de vele stammen en andere regeringsraden van de Atlantische elite.

De buitenaardsen waren dwingend in hun eis, dat ieder lid van de Atlantische elite die verzet pleegde tegen de anti-Lemurische groep, ernstig gestraft zou worden. Deze dictaten veroorzaakten een verlengde periode van terrorisme, marteling en demagogische inquisities. Het maakte de Atlantiërs zelfs meer van streek en maakte de verwarring om iets te doen steeds groter.

Er ontwikkelde zich een dilemma, waardoor de Atlantische elite niet in staat was gemakkelijk besluiten te nemen. Alles richtte zich op één vraag. Hoe kon de Atlantische regering stabiel en krachtig genoeg blijven om de planeet Aarde te besturen? Van hun vele tot mislukking gedoemde pogingen om deze puzzel op te lossen, was de meest opvallende hun denkbeeld een goddelijke macht te creëren, of een koning met het hoogste recht. Toen vele andere pogingen zonder succes bleken, besloot de koninklijke regeringsraad dat een drastische nieuwe regeringsvorm absoluut nodig was.

Tijdens het Oude Rijk ten tijde van Lemurië, was Atlantis onderverdeeld in een aantal regeringsdistricten. Elk district had zijn eigen koning. Deze tien regionale koningen kwamen bij elkaar en vormden de regeringsraad van Atlantis. Toen de laatste restanten van het Midden Rijk in de geschiedenis verbleekten, brachten de Atlantiërs deze oude regeringsvorm opnieuw tot leven en herstelden het tiendelig koningschap.

In deze tijd creëerden zij echter een aanvullende positie van een hoogste koning, die uit de tien andere gekozen moest worden. Deze opperkoning regeerde gedurende een bepaalde periode. Oorspronkelijk was dit 25 jaar, maar later werd het teruggebracht tot slechts tien jaar. Ondertussen functioneerden de andere negen koningen als de gekozen persoonlijke raad van de koning. De buitenaardsen gingen met dit plan akkoord en de nieuwe koninklijke regeringsraad werd onmiddellijk benoemd.

Aan het einde van het Midden Rijk, was deze regeringsvorm in Atlantis stevig gevestigd. Dit leidde naar een periode van harmonie en stabiliteit. Toen het Midden Rijk eindigde, begon de jongere generatie van de regerende kliek te zien dat het regeringsstelsel van de Atlantiërs gefaald had. Zij eisten dat het oude Lemurische stelsel opnieuw geïnstalleerd zou worden.

Vanwege hun protesten werden de jonge elites verbannen naar wat de Atlantiërs Ionië noemden. In onze tijd is dit een deel van het tegenwoordige Zuid-Europa (zie fig. 33). Daar verbleven ze als bannelingen van hun vroegere thuisland. Alleen na goedkeuring van de Hoogste Regering en zijn raad konden de bannelingen terugkeren.

Deze selecte groep jonge bannelingen bestond hoofdzakelijk uit familieleden van de regerende elite. Het bestond verder nog uit een aantal vooraanstaande Atlantische wetenschappers en administrateurs. Zij zochten elkaar op en kwamen al snel met een eigen plan. Zij besloten om in het geheim een regering op Ionië te installeren, die vergelijkbaar was met die van het oude Lemurische Keizerrijk.

Het belangrijkste doel van deze ondergrondsebeweging was om de Osirische eredienst van Lemurië in te voeren, ter ere van de beschaving uit Sirius. De Siriërs hadden als eerste de menselijke beschaving naar Lemurië gebracht. Deze Osirische eredienst werd al snel een belangrijke ondergrondse spirituele en politieke macht door geheel Atlantis.

Na ongeveer 2.000 jaar in het Nieuwe Rijk, had de Osirische eredienst tamelijk veel invloed gekregen en bloeide onder de families van de regerende klasse. Hierover maakten de buitenaardsen zich grote zorgen. Uiteindelijk besliste de regeringsraad van Atlantis dat de illegale Ionische regering streng gestraft moest worden. Zij kozen een methode die ze al eerder gebruikt hadden om Lemurië te vernietigen.

Opnieuw benaderden de Atlantiërs hun Pleiadische, Centaurische en andere buitenaardse bondgenoten. Zij vroegen hen te assisteren bij de vernietiging van Ionië. Echter, de Ionische wetenschappers die bekend waren met de technologie die Lemurië had vernietigd, waren zo slim om een direct waarschuwingssysteem te ontwikkelen. Dit systeem stelde hen in staat om in een vroeg stadium elke verandering in de baan van de laatst overgebleven natuurlijke maan van de Aarde te ontdekken. Op deze manier waren de Ioniërs in staat de Atlantische aanval af te wenden. Het was hun bedoeling Atlantis te vernietigen, om daarna het Lemurische Rijk volledig te herstellen. De voortdurende groei van de Ionische strijdkrachten en hun aanhangers in Atlantis waren een dringende reden voor de buitenaardsen om hen onmiddellijk te vernietigen. Koning Atlas was de laatste belangrijke koning die sympathie had voor de Ionische zaak. Hij had zelfs zijn laatste zoon Osiris genoemd, ter ere van de Lemurische eredienst.

Koning Atlas stelde vast dat het duivelse plan niet uitgevoerd mocht worden. Daarbij besefte hij dat de buitenaardse rebellen en hun aanhangers in de Atlantische regeringsraad van plan waren hem en zijn directe familie te doden. Deze gebeurtenissen zouden waarschijnlijk plaatsvinden voordat de duistere samenzweerders verpletterd zouden worden om voor altijd van de Aarde verbannen te worden.

Op de avond van de tot mislukking gedoemde aanval, hield een belangrijke vraag de regeerders van Atlantis bezig. In welke omvang zouden de Ioniërs de plotselinge aanval van Atlantis beantwoorden? Het vraagstuk van hoe krachtig de Ioniërs zouden reageren op de aanval van de Atlantiërs, verontrustte ook in sterke mate Osiris jongste broer, keizer Seth. Hij was de benoemde koning van het Libische/Egyptische Rijk.

Als antwoord op het groeiende gevaar, geliefde Harten, nam Atlas een beslissende actie. Net voor de vernietiging van Ionië, gaf hij opdracht aan Keizerin Mu en zijn zoon, Prins Osiris, om apart op reis te gaan. Zij werden op pad gestuurd om bepaalde voorgeschreven legeroefeningen te doen in de verschillende delen van het wereldomvattende Atlantische keizerrijk.

Atlas gaf zijn Gemalin en haar oudere broer, Prins Mayam (die de opperbevelhebber van de Atlantische strijdkrachten was), de opdracht om naar het Keizerrijk Mayam te gaan in Centraal Amerika. Tijdens dit bezoek, moest hij een aantal voorgeschreven militaire oefeningen uitvoeren. Op die manier was Prins Mayam in staat om het grootste deel van zijn leger mee te nemen op zijn reis naar Mayam in het zuidelijk deel van Centraal-Mexico. Daar wachtte een belangrijke ondergrondse beweging, die het herstel van Lemurië nastreefde, om het leger van Atlas en zijn Keizerin en haar oudere broer te verwelkomen.

Op hetzelfde moment stuurde Atlas zijn zoon, Prins Osiris, en zijn dochter, Prinses Isis (de partner van Osiris), om de vele priesters en speciale bibliothecarissen te vergezellen, die nog steeds in het geheim trouw waren aan de Osirische eredienst. Hun bestemming was het Libische/Egyptische Rijk. In overeenstemming met de Atlantische traditie, zou Osiris als waarschijnlijke opvolger de nieuwe keizer van het Libische/Egyptische Rijk worden, wanneer hij zou besluiten daar zijn residentie te plaatsen.

Na de vernietiging van Atlantis, wilden Koning Atlas en Prins Osiris een tweede gebied creëren, waar ze opnieuw het Lemurische Rijk konden vestigen. Dit plan werd verijdeld door de acties van Osiris jongere broer, de Keizer Seth. Als huidige machthebber van het Libische/Egyptische Rijk, besloot Seth dat, met de val van Atlantis, zijn Koninkrijk het laatste bolwerk zou zijn. Hij maakte dit tot zijn doel om opnieuw het Atlantische Rijk te vestigen met zichzelf als de almachtige koning met een goddelijk recht.

Deze met elkaar in strijd zijnde doeleinden resulteerde in een dodelijke oorlog tussen Osiris en zijn broer Seth. De leider van de Egyptische legers van Osiris was zijn oudste zoon Horus. Na de ongelukkige dood van Osiris, volgde Horus zijn vader op als de koning van het Libische/Egyptische Rijk.

Intuïtief wist Horus wat er zou gaan gebeuren wanneer ze in Libië zouden landen. Hij had geen enkel vertrouwen in zijn oom. Horus bleef zijn vader waarschuwen voor Seths halsstarrigheid en verraad. Osiris, die in de goedheid van het menselijk hart geloofde, negeerde in eerste instantie het advies van zijn zoon. Als gevolg hiervan landde Osiris in Libië en werd na de troonsafstand van Seth de koning.

Niettemin, Seth bleef geloven dat hij de rechtmatige koning van Libië was. Hij was ervan overtuigd dat, vroeger of later, Osiris zou beseffen dat alleen Seth een rechtmatige claim bezat op de loyaliteit en achting van de mensen. Wanneer Osiris dit zou inzien, dan zou hij wel afstand doen en Seth als de nieuwe koning uitroepen. Toen de egocentrische ambities van Seth niet vervuld werden, besloot hij Osiris aan te vallen. In een massale aanval, ondersteund door de sterke strijdmachten van de opstandelingen en de buitenaardsen, verdreven ze Osiris strijdkrachten uit de hoofdstad Jufir, dat gelegen is in de buurt van de zuidelijke punt van de delta van de Nijl.

Ondertussen verzamelde Horus de uiteengedreven overblijfselen van zijn strijdkrachten naar de Sinaï. Daar ontdekte hij iets verbazingwekkends. Het Shamballa (of Agartha), het Binnen-Aarde Rijk had besloten een bovengrondse vertegenwoordiging te vestigen in de Indus Vallei. Het stond onder controle van koning Zata'ars oudste zoon, Prins Rama.

Deze nieuwe beschaving aan de Indus rivier stelde Horus in staat een tijdelijke keten van krachtige vestingsteden in de Sinaï te vestigen. Op die manier kreeg Horus de kans om de strijdkrachten van Seth aan te vallen om later in een geweldige strijd Seth te doden. De zoon van Seth vluchtte door de Sinaï en vestigde zich in het gebied van de Semieten. In die tijd was deze plaats de plek van de oorspronkelijke Sumerië (of Shumerië), dat al lang bestond voordat ze in jullie geschiedenisboeken genoemd werden. Het bevond zich even ten noorden en ten westen van de stroomgebieden van de Tigris en de Eufraat.

Deze zonen van Seth waren samen met hun Sumerische bondgenoten vastbesloten hun heerschappij opnieuw in Egypte te vestigen. Daardoor wilden ze elk spoor van Lemurië van het oppervlak van de Aarde vernietigen. Ze ontwierpen een werkelijk walgelijk plan. Ondertussen verstevigde Horus zijn groot militair bondgenootschap met het nieuw gevestigde Rama Rijk. Zij ontketenden al gauw een verschrikkelijke, moordzuchtige oorlog over de gehele wereld, die vele eeuwen duurde.

Deze conflicten kenmerkten zich door een serie Sumerische aanvallen op India, die al spoedig gevolgd werden door de snelle tegenaanvallen van de strijdkrachten van Rama. Gelijktijdig dirigeerden de Sumeriërs gelijksoortige aanvallen op Egypte. Dit werd een aanhoudende oorlog. Deze werd zowel op het oppervlak als boven de Aarde gevoerd. Het leidde tot de verwoesting van de laatste laag van het aardse firmament, door het vernietigen van het mondiale netwerk kristallen tempels, die grote hoeveelheden water in de lucht vasthielden.

Geliefde Harten, laat ons nu eens de structuur en het belang van het firmament bekijken. Op die manier kunnen we beschrijven wat er gebeurde. Het firmament was een wereldwijd kristallen waterschild, dat zich op twee duidelijk onderscheiden atmosferische niveaus bevond. De laagste laag bevond zich 4,58 5,49 km boven het oppervlak van de Aarde. De volgende laag was gelokaliseerd op 10, 67 11,59 km hoog in de aardse atmosfeer.

Deze lagen gaven de planeet een goed geconstrueerd, uitgebalanceerd en levengevende atmosfeer (zie fig. 34). Wanneer deze lagen weg zouden vallen, zou de biosfeer van Moeder Aarde onmiddellijk blootgesteld worden aan gevaarlijke achtergrondstraling. Hierdoor zouden er verschillende chaotische condities ontstaan, zoals sterk verschillende klimaatzones en extreem kwetsbare weertypen.

Zolang het firmament bestond, was er nauwelijks regen of wind, noch seizoenen. Toen de watertempels werden aangevallen waarvan er voldoende vernietigd werden ontstonden er grote gaten in het firmament. Deze gaten verzwakte op haar beurt weer het gehele atmosferische systeem en veroorzaakte de Grote Zondvloed. In één klap werden het Rama, het Egyptische en Sumerische Rijk, alsmede hun bondgenoten in Afrika, Azië, Australië en Amerika weggevaagd.

Deze vloed zette de gehele Aarde onder water. Het beschadigde op uitgebreide schaal Amerika, Azië, Europa en Afrika, en tevens vele oceanen op Moeder Aarde. Wat er als gevolg hiervan ontstond was een frisse, nieuwe wereld. Terwijl de vloed de meeste bouwwerken van de oude geschiedenis van de mensheid wegspoelde, liet het wel de legenden en mythen achter, die tot op de dag van vandaag nog bestaan.

Na de Grote Zondvloed evolueerde de wereld, die jullie onafgebroken gecreëerd hebben en waarin jullie nu leven. De mensen en de koningen in de oude tijd zijn nu jullie goden en godinnen. Hun heldendaden en avonturen zijn onderdelen van een mythologie geworden, die jullie zien als een reeks Gouden Eeuwen.

Na de val van Atlantis begonnen, zoals jullie hebben geleerd, de vijandigheden tussen de rijken van Libiërs/Egyptenaren, de Sumeriërs en de Indo-Ariërs, wat resulteerde in de vernietiging van het firmament en de mondiale natuurramp die bekend staat als de Zondvloed. Die zondvloed is het verschrikkelijke keerpunt tussen al deze mythische oude tijden en jullie huidig geaccepteerde vastgelegde geschiedenis.

Tijdens de zondvloed vluchtten de Atlantische elite en hun aardse collaborateurs naar de ster die de Pleiadiërs Agena noemden. Deze ster is op Aarde bekend als Beta Centaurus of Hadar. Als gevolg van de zondvloed bleven er slechts een klein aantal mensen met een beperkt bewustzijn op de Aarde achter.

Door de verscheurde atmosfeer van de Aarde kon grote hoeveelheden dodelijke straling uit de ruimte het leven op een bijna uitgeputte planeet binnendringen. Met als gevolg dat de mensen, eens de hoeders van de soorten, nu ernstige beperkingen ontmoetten. Hun levensduur die meer dan een millennium bedroeg, werd nu teruggebracht naar nauwelijks een aantal decennia. Waar de lengte van de mens eens 2,5 tot 3 meter bedroeg, was deze nu teruggebracht naar nauwelijks 1,5 tot 1,80 meter.

Dergelijke dramatische veranderingen veranderde jullie vermogen om voortdurende te scheppen en de planeet te beschermen. Zelfs nog gevaarlijker waren de mutaties van jullie genen, waardoor jullie niet meer volledig bewust waren. Deze veranderingen gevoelig voor de plunderingen van de lucht goden en godinnen, de beruchte Anunnaki.

Toen het water van de zondvloed zich geleidelijk terugtrok, begonnen kleine groepen overlevenden uit hun vele schuilplaatsen te komen. Hun regerende elites, een minderheidsregering die oorspronkelijk de bestuurders van Atlantis steunden, beseften dat ze nu absoluut niet meer in staat waren een menselijke samenleving op de planeet Aarde te vestigen. Deze aardse bestuurders deden een beroep op de hogere autoriteit van Anunnaki en hun meedogenloze buitenaardse bondgenoten. Zij vroegen deze buitenaardsen hen te helpen om de beschaving naar jullie wereld terug te brengen. Door deze uitnodiging te gebruiken als een excuus om hun persoonlijke agenda te versterken, waren de Anunnaki maar al te blij om tussenbeide te komen.

In die tijd hadden de Atlantische elites de volledige controle gekregen over Agena of Hadar. Zij zagen de overstroming die door de vernietiging van Atlantis ontstond, (evenals de Zondvloed) als lichtzinnige acties. Deze dienden permanent herdacht te worden, zoals destijds op Mars en Venus was gedaan. De Galactische Licht Federatie ontdekte de vernietiging op deze twee planeten (voordien overvloedig voorzien van water en leven) ongeveer 900.000 jaar geleden. Zij hadden Venus en Mars verlaten zoals zij deze hadden gevonden.

Met de wens de beperkt bewuste mensen van de Aarde op een zon laag mogelijke cultureel en technologisch niveau te houden, vroegen de nieuwe bewoners van Agena aan de Pleiadische Sterren Liga om zich niet met de Aardse zaken te bemoeien. In hun visie moest de Aarde een levend monument worden van het vernietigde Atlantische Rijk. Zij vonden het voor hun menselijke beschaving nodig om meer dan ooit hulde te betuigen aan hun zeer beklagenswaardige Rijk.

De voortdurende verzoeken van de regerende raad van Agena leidden tot scherpe meningsverschillen tussen de Pleiadiërs, de Hoofd Federatie Raad en de overgebleven Atlantische elite. De Pleiadiërs en de Hoofd Raad van de Galactische Federatie geloofden dat zij verplicht waren de menselijke beschaving op de Aarde aan te moedigen, maar wisten niet hoe ze verder moesten.

Onder de directe orders van de Hoofd Federatie Raad, verzochten de Pleiadiërs dat hun door het lot aangestelde vertegenwoordigers, de Anunnaki, twee geschikte gebieden zouden kiezen die het best geschikt waren voor het herstel van een minimale menselijke beschaving op de Aarde. Aangemoedigd door de militaire dwang van de Pleiadische Sterren Liga, installeerden de Anunnaki een menselijke beschaving die gelijk was aan de traditionele, patriarchale Pleiadische en Anunnakische samenlevingen in het Midden-Oosten en in Mexico.

Toen de meningsverschillen voortduurden, besloot een bende van een Anunnakische buitenpost op Nibiru een prototype van een maatschappij in het Midden-Oosten te ontwikkelen, dat gelegen was in wat jullie studenten nu Sumerië of Shumer noemen. Het moest als model dienen voor alle volgende en het werd de eerste beschaving na de overstroming.

De Sumerische cultuur was gebaseerd op de mannelijke, hiërarchische maatschappij van de Anunnaki. Deze buitenaardsen installeerden zichzelf als de schepper/stichter goden en godinnen. Zij bedachten een scheppingsverhaal met een uitleg waarom hun menselijke onderdanen iedere dag hun Anunnakische opperheren moesten aanbidden en vereren.

De ongerechtvaardigde inmenging die de Anunnaki hielpen bij het formeren van een Sumerische beschaving, schiep ook een fundamenteel precedent voor de ontwikkeling van andere niet bedoelde gebieden, zoals Egypte. In dit voorbeeld zochten een aantal overlevenden van de zondvloed, die geleid werden door een diverse groep afvallige scheppergoden, zeer intensief naar een heilige gebied om zich te vestigen. Uiteindelijk arriveerden ze in Egypte en vestigden zich langs de Nijl.

Met steun van de Anunnaki, waren de menselijke overlevenden in staat daar een belangrijke beschaving te vestigen. De eerste bestuurders van Egypte werden ingewijd in de vele fantastische spirituele en technologische geheimen uit Atlantis.

De geheime hulp van speciaal getrainde Siriaanse verbindingsteams en de heilige boden van de Aardse Spirituele Hiërarchie transformeerden hen snel naar deskundige en wijze bestuurders.

De eerste op de juiste wijze aangestelde regeerders kregen de kans om deze kennis met hun heilige ceremonieën te vermengen. Deze esoterische wijsheid werd het fundament van de eerste bloeiperiode van Egypte. Echter, ongeveer 5200 voor onze jaartelling, deden de Sumerische Anunnaki een inval en vernietigden Egyptes eerste beschaving na de zondvloed en ook haar getuigenissen. Later installeerden de Sumerische Anunnaki de twee koninkrijken van Opper en Neder Egypte aan beide kanten van de Nijl, die in jullie oude geschiedenis zijn beschreven.

In Amerika en speciaal in Mexico bestonden andere verspreide overlevenden van de beschavingen na de zondvloed. In het begin probeerden deze overlevenden hun oude levensstijl te herscheppen, maar misten de technologie en de organisatorische bekwaamheden om succes te hebben. Om hun oude beschaving opnieuw tot leven te brengen, hadden ze de kennis van de hemelgoden dringend nodig.

Niettemin, de Pleiadiërs, Centauriërs en andere afvalligen hadden een heel ander soort beschaving in gedachten. In Mexico besloten ze de regeerstijl van de Anunnaki na te bootsen en volhardden in hun hartstocht naar controle, die ze verhulden in heilige vertrouwenswekkende mythologieën. Wreed heersend, kregen de Anunnaki en hun aardse volgelingen het voor elkaar om de absolute macht te verkrijgen en konden een ongelooflijke rijkdom bijeenbrengen.

De mensen, als aardse mutanten van na de zondvloed, misten het volledige bewustzijn. Daarom beseften de Anunnaki en andere afvallige buitenaardsen, dat zij van nature volgzaam waren en zeer gemakkelijk te controleren. In de eerste 2500 jaar na de Grote Zondvloed (de jaren waarin de geschiedenis van jullie mondiale beschaving werd bewaard), manipuleerden de Anunnaki deze menselijke mutanten rücksichtslos en herhaaldelijk.

Al die tijd van misleiding door de Anunnaki, probeerde de Spirituele Hiërarchie hun heilige agenda uit te voeren. Jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie geloofde diep dat jullie de beheerders van Moeder Aarde zouden worden. De mensen waren hier met dat speciale doel gezaaid. Als gevolg hiervan besloot jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie tussenbeide te komen in het experiment van de Anunnaki. Zij waren vastbesloten om de Anunnaki en hun bondgenoten zoveel mogelijk te laten gehoorzamen aan de goddelijke wensen van de Geest.

In overeenstemming met het goddelijk plan, waren geselecteerde individuen uitverkoren om heilige spirituele visoenen te ontvangen. Deze hemelse visioenen zouden de ideeën van vrijheid koesteren en een heilige profetie creëren. Deze profetie was gebaseerd op de principes dat het bevorderen van spirituele groei jullie innerlijke ontwikkeling zou aanmoedigen.

Verlangend jullie terug te brengen naar jullie erfenis van het volledig bewustzijn, ontwikkelde de Spirituele Hiërarchie van Moeder Aarde een plan van actie. Beseffend dat hun menselijke volgelingen hun inspirerend onderricht niet volledig zouden begrijpen, besloten ze dat gekozen individuen of profeten een direct contact zouden hebben met de Hemelse Rijken en de Galactische Licht Federatie.

De doelbewuste voorbereiding van de aardse mensheid op het volledige bewustzijn bestond uit het helpen in het overbruggen van de kloof tussen het menselijke bewustzijn en de daarmee verbonden zielekrachtenergieën (die in feite hun ware spirituele zelven waren). Dit heilige proces wordt tot op de dag van vandaag voortgezet en heeft geresulteerd in één verenigd concept van jullie moderne geschiedenis, de evolutie van de menselijke vrijheid en de groei van persoonlijke soevereiniteit.

De Spirituele Hiërarchie besefte volledig dat deze concepten gedurende vele millennia nauwelijks een kans van slagen zouden hebben. Zij waren zich ook bewust dat de Anunnaki en hun aardse bondgenoten in staat waren deze heilige visioenen en hoge spirituele principes te perverteren en te vervalsen.

Door de mensheid te indoctrineren met verwarrende dogmas en door het aanreiken van onmisbare technologieën, bereikten de Anunnaki hun belangrijkste doeleinden van hun weerzinwekkende plannen. Al die tijd werd het menselijke conflict aangewakkerd, door middel van politieke-godsdienstige verdeeldheid en het in stand houden van een wereldwijde staat van oorlog. Onder de bescherming van de Anunnaki, werden vele oorlogen uitgevochten tussen de eerste stadstaten, na de grote zondvloed. Een voortdurende staat van oorlog werd de basis van deze vorm van menselijke beschaving gedurende de volgende 3500 jaren.

De zichzelf dienende Aardse oligarchieën, die altijd de dienaren van de Anunnaki waren, gebruikten het oorlogvoeren om de mensheid af te houden van hun eigen persoonlijke vermeerdering van macht en controle, welke vaak belichaamd werd door het vergroten van hun rijkdom. Gedurende de volgende 4500 jaren van de vastgelegde geschiedenis van de Aarde, versnelden de Anunnaki het proces door het bouwen van opeenvolgende grote wereldrijken en het bevorderen van steeds bloediger oorlogen.

In de oude tijden waren, zoals we al eerder opgemerkt hebben, de goden en godinnen de zeer menselijke buitenaardse deserteurs, de Anunnaki, die een versie van hun traditionele beschaving op deze planeet vestigden. Gemuteerde aardse mensen vereerden hen mateloos en maakten het hen uiteindelijk mogelijk hun verraderlijk concept van volgzame mensen te bestendigen, die hun meesters toegewijd aanbaden. Dit was een tactiek die voor het eerst met succes werd toegepast in de laatste dagen van Atlantis.

Omdat de mensen van na de zondvloed weinig wisten over architectuur, gaven de Anunnaki hen een korte, doch voldoende opleiding in hoe ze grote, stevige bouwwerken van aardse materialen konden bouwen. Hun goed geleerde lessen resulteerden in de constructie van verschillende bekende oude bouwwerken en stenen structuren, die tot op vandaag nog bestaan.

Deze stevige stenen structuren waren gebouwd om als plaatsen te dienen waar de aardse mensen hun god/koningen en godin/koninginnen (goddelijke heersers) konden aanbidden, de mensen van de hemel. Een ander, nog meer duister doel, was deze bouwwerken te gebruiken om de grote hoeveelheid elektromagnetische energie van de Aarde te sturen en subtiel te controleren ten voordele van de Anunnaki.

Vele oude rijken volgden strikt de bedreigende leiding van de Anunnaki en moedigden sterk de onderdanige houding aan, die elke claim om door goddelijk recht te heersen, versterkten. Vele aardse volgelingen van de Anunnaki ondersteunden door de eeuwen heen wreed en toegewijd deze controle middelen.

Uiteindelijk maakte het concept van het goddelijke recht de creatie mogelijk van een goddelijke wet, waardoor duidelijk feilbare schepselen de macht kregen van eerder een materiële dan een spiritueel leiderschap.

Na de Europese Middeleeuwen gebruikten de aardse horigen van de Anunnaki volledig het concept van het goddelijke recht. In die tijd maakten de plaatselijke galactische oorlogen en de voortdurende bemoeienissen van de Anchara Alliantie het voor de Anunnaki moeilijk om direct en effectief toezicht te houden op hun aardse rijken. Zij waren gedwongen, op een nog niet eerder voorgekomen en achterbakse wijze, hun macht op hun menselijke onderdanen enigszins op te geven.

Met als gevolg dat de oude lucht goden en godinnen zelfs meer van hun directe bevoegdheden op de Aarde moesten opgeven. Duivelse buitenstaanders hadden het hiërarchieke model, dat eerst gebruikt werd in Egypte, China, India en Amerika, aangepast. De creatieve oplossing van de Anunnaki op het groeiende probleem om hun controle op de Aarde te handhaven was zowel ingenieus als verraderlijk.

In het duistere begin van hun oude wet, hadden de Anunnaki verschillende geheime orden of een kliek van intriganten gevormd om hun mystiek en machtige kennis veilig te stellen. Deze geheime orden bestonden nog steeds. Nu kwamen deze orden, tijdens de late Renaissance, overal in Europa plotseling aan de oppervlakte. De naderende eeuw van ontdekkingen voorzag de Anunnaki van een ander geschikte gelegenheid voor misleiding.

Om de mensheid nog verder te verstrikken, maakten de pas verschenen geheime orden spontaan bepaalde esoterische informatie bekend uit naam van oude goden en lang vergeten heersers. Hoewel de nieuwe kennis persoonlijke vrijheid en autonomie leek te beloven, was het in feite een verleidelijke strategie, een kooi met onzichtbare tralies.

Deze geheime genootschappen zouden het fundament van de nieuwe geheime regering van de Anunnaki worden. Met het loslaten van het goddelijke recht van de koningen, ontwikkelden de Anunnaki de wetenschap als hun laatste weg naar een moderne beschaving en haar verbazingwekkende technologieën. Toch was deze wetenschap niet de ware spirituele zoektocht naar kennis en wijsheid van het verre verleden. Het was daarentegen een meesterlijke poging om de pas begonnen wetenschappelijke discipline duidelijk de manoeuvreren naar de rangen van materialistische, nutteloze dogmas.

Niettemin, jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie wist, dat door het grootse werk en de heilige visoenen van speciaal gekozen profeten en filosofen, de mensheid uiteindelijk het talent had om uiteindelijk zijn weg terug te vinden naar het Licht en naar de ware Godheid.

Stap voor stap, geliefde Harten, voerde de Spirituele Hiërarchie hun heilige plannen voor de mensheid uit. Hun volgende zet was het intelligent gebruikmaken van de hiervoorgenoemde duivelse agenda van de Anunnaki. Deze plannen creëerden de voorwaarden die een toenemende ontwikkeling in het menselijke bewustzijn mogelijk maakten. Uit het verlichte 18e eeuwse respect voor de wetenschap, bevorderde de Spirituele Hiërarchie met succes nieuwe universitaire disciplines en de groei van de spiritualiteit in de 19e eeuw.

Op het juiste goddelijke tijdstip zou de Liefde/Lichtenergie van de Hemel een massale evolutie in het menselijke bewustzijn laten ontstaan. Hoewel de onvolledige experimenten van het oude Atlantis de mensheid van haar volledig bewustzijn beroofde, bleven er nog een paar individuen over die een snippertje van hun vroegere vermogen hadden teruggekregen. Uit deze begenadigde mensen en uit hun zeer vernederde talenten verrees de oude ziener, wiens heilige filosofie en wijsheid tot op vandaag bewaard zijn gebleven. Zij waren de voorlopers van deze opmerkelijke, nog niet eerder voorgenomen uitbreiding in het menselijke bewustzijn, dat jullie nu ervaren.

Toen jullie het barbarisme van de oude wereld en van de Middeleeuwen teboven kwamen, hebben wij in de Galactische Licht Federatie waargenomen, dat de manier waarop jullie ten opzichte van elkaar gedragen sterk verbeterd is. Deze verandering gebeurt op zon kleine schaal dat het nauwelijks opvalt tussen de ene en de andere beschaving. Hoewel het bloedbad van de 20e eeuw verre de ergste wreedheden van het Oude Egypte, Sumerië, India of Midden-Amerika overtreft, is het heel duidelijk dat het Aardse bewustzijn zich steeds verder ontwikkelt naar het Licht.

Jullie hebben het eind van jullie episode bereikt. Ongetwijfeld is dit het meest belangrijkste punt in de menselijke geschiedenis, sinds het einde van de Grote Zondvloed. Wanneer we een tijdlijn zouden trekken, zouden jullie hierop zien een periode van grote duisternis die overeenkomt met jullie vroegste vastgelegde geschiedenis. In die tijd was de controle over jullie door de Anunnaki en hun buitenaardse bondgenoten op zijn sterkst. Toen zij langzamerhand hun greep op jullie begonnen te verliezen, begon jullie bewustzijnswerkelijkheid langzaam te ontwaken.

Deze geleidelijke opwaartse verschuiving in het menselijke bewustzijn gaf de Siriërs en hun galactische bondgenoten (en jullie plaatselijke Spirituele Hiërarchie) de gelegenheid om bij tussenpozen te interveniëren in jullie mondiale samenleving. Tijdens deze kostbare momenten manifesteerde het hemelse Licht zich als Boeddha, Christus en Mohammed. Het is nu in staat een zich uitbreidend bewustzijnsweb op jullie wereld te creëren. Door gebruik te maken van dit bewustzijnsweb, kan Moeder Aarde tenslotte jullie allen en haarzelf naar het volledig bewustzijn bevorderen.