Ongrijpbaar

Voor dat ik begin ik ben een heel dominant persoon op het moment, die koppig kan zijn en weet wat hij wil tevens ben ik een social guy die zo met iedereen kan praten en lachen maar op dit soort momenten moeite heeft met zichzelf zijn.

Het begint zo'n 7 weken geleden. Ik was gelukkig, had nog steeds lol, raakte af en toe wat geïrriteerd omdat dingen niet liepen zoals ik willen en toen ging het bergafwaarts.
Ik kreeg conflicten met huisgenoten en ruzie met vrienden, ging er vol op bij vrienden omdat het nergens op sloeg en bij conflicten met huisgenoten lulde ik mij er gewoon netjes uit en raakten ze verloren van de discussies waardoor ze soms persoonlijk werden.

Oke sommige vinden mij een klootzak en dat ben ik soms ook. Maar verder ben ik een relaxte gozer alleen door die ruzies werd alles steeds persoonlijker en omdat een speciaal iemand in mijn gedachten steeds meer een rol begon te spelen en het daarmee helemaal slecht tussen ons ging en alles best een drama werd, raakte ik geïrriteerder. Ik ben toen verder netjes gebleven tegen alles en heb mijn emotie niet de overhand laten lopen zover ik dat nodig achtte en de situatie.
Heb de situatie zo simpel en eerlijk mogelijk afgehandeld en mijn keuzes en dingen gedaan zonder er veel onnodige moeite in te stoppen.

Alles achteraf gezien heb ik het netjes gedaan en idd soms ben ik een klootzak en kan ik wat grof zijn tegen mensen die het verdienen maar dat kunnen mijn echte vrienden accepteren van mij en is no big deal.

Goed ander hoofdstuk wat veel belangrijker is. Ik ging daarna op vakantie en kreeg elke dag dikke ruzie met mijn ma omdat ze zoals mij best dominant is en egocentrisch maar verder wel lieve vrouw hoor.
Mijn pa en zusje kozen kant voor haar en ik had een niet zo fijne vakantie maar mijn ma wou alles per se bepalen en op een gegeven moment was ik het zat.

Omdat ik geen ruimte kreeg (helaas iets wat mijn ouders gewend zijn en waardoor ik al vroeg op jonge leeftijd uit huis ben gegaan).
Goed het werd er niet beter op, heb eerlijk mijn zegje gedaan over hoe ik erover voel en denk en sindsdien spreek ik ze heel weinig en woon ik nu in een ander maar veel saaiere studentenhuis.

Sinds een poosje heb ik last van hoofdpijn (fysieke pijn), wil ik soms iets breken en ben ik snel boos of raak ik snel geïrriteerd of zoals vandaag toen ik met was klasgenoten liep lol te schoppen en lachen, was ik daarna sad en onraakbaar. Ik besef me dat dit liefdesverdriet is!
Ik besef dat ik ook niet echt een uitpraatbord heb (gehad) voor dat soort dingen. Doe ik al jaren niet en zie ook niet het nut om het erover te hebben echt en om te praten over mijn gevoelens die ik moet verwerken. Bij vrienden doe ik dat niet en die weten weinig erover en over die speciale iemand.

Iemand tips? Heb lang niet meer gekickbokst na maanden en wil vanavond weer gaan ook wil ik mij na vorig seizoen weer bij een voetbalclub inschrijven.

Samenvatting: Shit happens, sometimes and there was a time when shit happens a lot.
En natuurlijk liefdesverdriet en hoofdpijn.

[ Bericht 1% gewijzigd door hosselaar.utrecht op 19-09-2014 02:00:26 ]

quote:

Op donderdag 18 september 2014 13:47 schreef Deetch het volgende:
Blijkbaar is de hele wereld tegen je terwijl jij zo'n relaxte gozer bent. Totdat je beseft dat jij (deels) verantwoordelijk bent voor alles wat in je leven gebeurt zal dat niet veranderen.

Natuurlijk dit weet ik als geen ander prof en benadruk ik als geen ander.
Ik zeg ook nergens dat de hele wereld tegen mij is, misschien dat het begrijpelijk is dat je dat interpreteert uit de OP met het probleem maar ik kan met genoeg mensen lachen, alleen irriteert ik mij dus wel snel op dit soort momenten.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 13:52 schreef Rockefellow het volgende:
Zelden zo'n slecht leesbare OP gezien.

Sorry

quote:

Op donderdag 18 september 2014 13:58 schreef HostiMeister het volgende:
Ik heb geen idee wat je probleem is, is echt geen touw aan vast te knopen dit. Je bent een lul, maar toch weer niet. Wil shit stuk maken, maar bent een relaxte gozer. Huh?

Je zou bijna zeggen dat alles zwart-wit is.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 14:10 schreef Loveless85 het volgende:

[..]

Hij krijgt met iedereen ruzie, maar dat ligt niet aan hem, want hij is zo'n fijne knul, maar toch weer niet. Of zoiets

Zo OP wat leesbaarder gemaakt, was idd best moeilijk om te lezen en heb er na het typen ook verder niet na gekeken.
Excuses daarvoor.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 14:39 schreef HostiMeister het volgende:
Je hebt moeite met de manier waarop je je gevoelens niet kan uiten, waardoor je je als een simpele mongool agressief gaat gedragen?

Nee. Dat doe ik nooit alleen ik raak wel snel geïrriteerd als mensen zich als een mongool gaan gedragen.
Simpel en direct gezegd.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 16:28 schreef dezwerm het volgende:
je frustraties reageer je af op de mensen die het dichts naast je staan

Nope. Doe ik bijna nooit omdat ik geen emotioneel, instabiel of labiel wrak ben. Nooit geweest ook.
Ik ben alleen geneigd mensen sneller af te zeiken als ze zich als een mongool gedragen.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 16:28 schreef dezwerm het volgende:
Zij laten je immers nooit in de steek, hoe of wat je ook doet...

Ja, goed punt.
Was het maar zo'n feest.

Oke mijn ouders zijn best moeilijk en ik ben best makkelijk als je mijn vertrouwen niet schaad. Die je altijd meteen hebt.
Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 16:28 schreef dezwerm het volgende:
... Er zijn heel veel mensen die op deze manier reageren op een dergelijke situatie, maar toch is het beter om even met een therapeut te gaat praten (oke misschien ligt er een taboe op, dat hoeft helemaal niet..noem het een personal coach oid)...Die kan je helpen met inzien waarom je zo op situaties reageert en te dealen met je emoties...En voor daarna, zie je ouders ook gewoon als mensen..niet als jou ouders maar als mensen die fouten maken maar wel van je houden! ps. JA kickboksen kan heel goed helpen om je agressieve gevoelens kwijt te raken (net als hardlopen tegen depressieve gevoelens...) SUCCES

Thnx voor je post. Een therapeut had ik ook voor een tijdje en met succes.
Ik verwerk dit wel.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 17:17 schreef Gray het volgende:
Ik denk dat je jezelf voorliegt en helemaal geen relaxte gozer bent.

Kut.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 20:33 schreef Boca_Raton het volgende:
Volgens mij beschrijf je in wezen, dat je je liefdesverdriet moeilijk kunt uiten. Je uit je sowieso al moeilijk (aard van het beestje) en in dit geval loopt alles nogal uit de hand omdat je het ook nog afreageert op anderen.

Zoals al gezegd, liefdesverdriet is intens naar. Daar is iedereen echt goed ziek van. En het is ook niet zomaar over. Dus heel begrijpelijk dat je behoorlijk van slag bent.

Maar je mist volgens mij een manier om het te uiten. Kun je er moeilijk over praten, of wil je het niet, uit het dan fysiek. Dat kickboksen is een prima manier om je af te reageren. En denk verder nog na wat voor jóu werkt (die voetbalclub of iemand in vertrouwen nemen?). Maar je moet het wel kwijt kunnen, je gevoel, anders blijf je overal ruziemaken en dat is nou precies wat een mens niet wil als ie verdriet heeft. Toch? En je komt er ook overheen op die manier.

Dat heb ik altijd al gehad. Als ik te veel tegenslag kreeg of echt kut nieuws raakte ik getriggerd en ging ik me afreageren ipv praten of ik deed wat ik wil zonder veel na te denken.
Aard van het beestje idd, mooie is dat ik daarna wel aan oplossingen denk maar een keertje heeft het heel dom misschien bijna mijn leven gekost (domme drankvergifiting die ik niet in de gaten had).