quote:
Op donderdag 18 september 2014 07:22 schreef wendytje het volgende:je kunt je kind ook aanleren in bed te blijven. Zeker als het drie jaar is. Ik ben alleen voor de nachtvoedingen ruit geweest en twee keer in het jaar voor een enge droom. Verder slapen ze door of liggen ze in bed tot ze weer in slaap vallen.
En dit weet je voor je voor je kinderen neemt.
En reken maar dat je kind voelt dat jij er zo over denkt. Arm wurm..... ik heb diep medelijden met haar
Nee... dat kan je niet je kind aanleren. Ik heb er 2. Eentje die elke nacht prima slaapt van 7 tot 7-7.30 (ongeveer) en eentje die 's nachts sws minimaal een keer gaat plassen en verder elke dag, alsof hij er zelf een wekker voor zet, tussen 6 en 6.15 wakker wordt. En de laatste tijd is dat zelfs minstens 2 keer in de week 5.15.
En je laatste zin... stel je niet zo verschrikkelijk aan zeg!
quote:
Op donderdag 18 september 2014 03:12 schreef Elan het volgende:Lekker dat je zo over je kind praat zeg, fijne moeder ben je dan
.
Verder lees ik in je relaas louter zaken die je ruim van te voren had kunnen weten, had dan niet aan kinderen begonnen je weet dat ze in bepaalde zaken zoals uit eten gaan een belemmering vormen en dat er slapeloze nachten van komen en dingen voor jezelf doen of samen niet mogelijk zijn tenzij je oppas regelt.
Elke vader of moet had je dat kunnen vertellen, maar eigenlijk had jij het zelf moeten bedenken..
Nee, niet.
In alle eerlijkheid, natuurlijk kan je je van te voren bedenken dat een kind vaak wakker zal zijn 's nachts. Maar ik dacht altijd dat ik prima tegen weinig slaap kon, zat nachtenlang te chatten etc, laat slapen, vroeg weer naar mijn werk etc. etc. En dat ging prima. Ja... duh... omdat je dan in het weekend weer een beetje bij sliep, maar week-in-week-uit met gebroken nachten, nooit echt uit kunnen slapen omdat je, ook al heb je afgesproken dat jij die dag uit mag slapen, je tóch wakker wordt van een kind dat je slaapkamer in komt... dat vreet aan je. Dat hou je lang vol, maar uiteindelijk breekt dat op. En daar kan je je echt niet op voor bereiden van te voren, je kan het je bedenken. Maar wat het werkelijk met je doet...
Hetzelfde als geen tijd meer voor jezelf hebben. Dat weet je, of nou ja... dat denk je te weten, maar again, hoe het werkelijk is dat je geen moment meer even lekker met een boek of tijdschrift op de bank kan zitten voor langer dan 10 (!!) minuten onafgebroken zonder voor elk kutterig wissewasje geroepen te worden... Dat weet je pas als het je overkomt, week-in-week-uit...
En ja, ook ik hou echt met heel mijn hart van ze, maar soms is het even zuchten.
En daar is helemaal niks zieligs aan en dat mogen ze van mij ook best weten. Waarom niet? Zij vinden mij toch ook niet altijd even leuk?
[aanvulling]
Ik ben mezelf wat dat betreft echt wel keihard tegengekomen en dus probeer ik nu minimaal 4 avonden in de week om 22.00 naar bed te gaan, want ik word er echt niet leuker op met dat slaapgebrek. Jammer, maar de tijd voor lange avonden komt vanzelf wel weer... als ze 18 zijn ofzo.
[ Bericht 5% gewijzigd door BE op 18-09-2014 10:05:54 ]