Je ergste piijn

fingertopje er bijna af door dat hij tussen de deur kwam

Zo hard plat op mijn rug zijn gevallen dat ik praktisch mijn hele ribbenkast gekneusd had, terwijl ik al acute bronchitis had. Gevolg: Heel veel moeten hoesten door de bronchitis en veel intense pijn bij het hoesten door de compleet verneukte ribbenkast.

Acute blindedarmontsteking. Godverdomme wat een pijn

Oja en als gevolg van die blindedarmontsteking moest er een of ander vocht uit mn buik verwijderd worden ivm buikholte ontsteking.
Het eruit halen van die drain was ook echt fucking pijnlijk
En het ziekenhuis eten toen het beter ging na 9 dagen daar te liggen dat deed me ook pijn. Vies voedsel

flikker op kneus

[ Bericht 94% gewijzigd door Re op 16-07-2014 22:06:02 ]

Kreeg als gevolg van HPP (+4 liter bloedverlies) cytotec toegediend. Op alle infuusplekken zware dystonie (spasmes) gekregen. Kans hierop is zo ongelofelijk klein (0,07%) dat men geen idee had wat ik mankeerde of wat men eraan moest doen. Nog nooit zo'n fucking pijn gehad, creperen met 12 witte jassen om je heen.

Nu alles lees valt dit misschien mee maar voor mij was het een HEL.

Mijn verstandskiezen laten trekken vond ik echt vreselijk, ze lagen allemaal
horizontaal en moesten er in delen uitgezaagd/gebroken/getrokken/gesneden
worden. Het zweet van de kaakchirurg viel letterlijk op mijn operatieschort (zo'n
eng blauw velletje waar net je gezicht doorheen kan) doordat hij zo hard moet trekken
en scheuren. Knie op mijn stoel en kraaaken dat het deed. Uiteindelijk 2 eruit.
Ik was helemaal van de wereld en moest een halfuur in de uitrust kamer blijven.

Nee het was een hel. En de 2 dagen daarna zo mogelijk nog meer. De gaten bleven
open gaan en al het eten wat ik naar binnen kreeg was gemengd met bloed.

Het allerergste was misschien nog wel dat ik een maand later terug moest voor
de andere 2.. En die waren ongeveer even dramatisch.

Verbrande voet. Godsamme wat is die pijn erg.

Kokend water in een emmer. Hengsel brak en al het water in mijn laars. Dat heb ik geweten, gun ik niemand toe. Ik was ook echt in shock van de pijn. Flinke verbranding, tijden niet kunnen lopen en dagelijks verband vervangen was al zo fijn op het vlees.
Brandwonden schijnen wel 1 van de ergste pijnen te zijn.

En nog geluk gehad want de chemische schoonmaak middelen waren op, anders had dat er ook nog in gezeten.

Holy Shit als ik dit zo allemaal lees heb ik niets meegemaakt qua pijn haha. Ik snap ook al de "zonder verdoving" dokters of tandarts comments niet, je vraagt toch zelf wel om verdoving?

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 18:10 schreef Fanest het volgende:
Holy Shit als ik dit zo allemaal lees heb ik niets meegemaakt qua pijn haha. Ik snap ook al de "zonder verdoving" dokters of tandarts comments niet, je vraagt toch zelf wel om verdoving?

Sommige dingen zijn moeilijk (of misschien zelfs niet) te verdoven.

Ik denk toen ik m'n enkelband had ingescheurd.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:12 schreef xApple het volgende:
Nu alles lees valt dit misschien mee maar voor mij was het een HEL.

Mijn verstandskiezen laten trekken vond ik echt vreselijk, ze lagen allemaal
horizontaal en moesten er in delen uitgezaagd/gebroken/getrokken/gesneden
worden. Het zweet van de kaakchirurg viel letterlijk op mijn operatieschort (zo'n
eng blauw velletje waar net je gezicht doorheen kan) doordat hij zo hard moet trekken
en scheuren. Knie op mijn stoel en kraaaken dat het deed. Uiteindelijk 2 eruit.
Ik was helemaal van de wereld en moest een halfuur in de uitrust kamer blijven.

Nee het was een hel. En de 2 dagen daarna zo mogelijk nog meer. De gaten bleven
open gaan en al het eten wat ik naar binnen kreeg was gemengd met bloed.

Het allerergste was misschien nog wel dat ik een maand later terug moest voor
de andere 2.. En die waren ongeveer even dramatisch.

Ooh hell! Ik herken t idd wel, en gewoon niet voldoende kunnen verdoven... Ontzet kaakgewricht aan overgehouden.

Dubbele enkelbreuk ongetwijfeld op 1. Om 14:00 was het gebeurd en rond 20:00 kon ik pas geopereerd worden. In de tussentijd geen werkende medicatie gehad en het gips wat nauwelijks verlichting van de pijn biedde.. Op het laatst trad ik helemaal buiten mezelf, omdat de pijn écht niet meer te harden was. Het ziekenhuisbed half kapot getrapt (met mijn 'goede' voet) en de zuster heeft ook het een en ander te voorduren gekregen

Op 2 staat waarschijnlijk de tweede graadsverbranding van vorig jaar tijdens de vakantie. Na de eerste dag al mijn borst en schouders verbrand en na een aantal dagen de resterende huidvellen eraf getrokken. Vervolgens weer volop in de zon liggen op een nog niet compleet herstelde huid. Diezelfde avond overal blaren.. Ik kon mezelf amper bewegen voor ruim een week. Absoluut geen pretje.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 18:10 schreef Fanest het volgende:
Holy Shit als ik dit zo allemaal lees heb ik niets meegemaakt qua pijn haha. Ik snap ook al de "zonder verdoving" dokters of tandarts comments niet, je vraagt toch zelf wel om verdoving?

Moet je er wel de kans voor hebben. Toen men bij mijn gecompliceerde enkelbreuk foto's wilde maken werd het geheel opgehouden door de arts van de eerste hulp met het woord "Moment"...en toen rukte hij in twee keer mijn scheefstaande voet recht....volgens mij konden ze me ook horen op de bovenste verdieping van het ziekenhuis. Waren ze even vergeten dat ik alleen twee paracemolletjes op had.

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 00:24 schreef trovey het volgende:

[..]

Moet je er wel de kans voor hebben. Toen men bij mijn gecompliceerde enkelbreuk foto's wilde maken werd het geheel opgehouden door de arts van de eerste hulp met het woord "Moment"...en toen rukte hij in twee keer mijn scheefstaande voet recht....volgens mij konden ze me ook horen op de bovenste verdieping van het ziekenhuis. Waren ze even vergeten dat ik alleen twee paracemolletjes op had.

Als ik al die berichten hier lees, krijg ik een beetje het idee dat er een grote hoeveelheid pruts doktoren zijn..

Nierstenen en oorontsteking. Dat was allebei echt bizar pijnlijk.

Als kind zijnde had ik een vernauwde voorhuid. Mijn tierelier werd daardoor in principe 24/7 afgeknepen en urineren werd een hel. Uiteindelijk is het opgelost door mij aan de operatietafel te laten besnijden.

1: enkelbanden afscheuren tijdens een sliding bij het voetbal, en dat de arts op de eerste hulp even vrolijk aan je voet gaat lopen trekken, die heb ik toen uit paniek en pijn reactie met een vuist vol in zijn gezicht geslagen (half jaar amper kunnen lopen "op de puntjes van je tenen) en jaar lang revalideren)

2: gigantische zweepslag in de kuit (ook tijdens het voetballen), 4 weken als een debiel rond gelopen en nu na een jaar eindelijk zo goed als vanaf, tig keer met naalden laten behandelen waarbij de kuitspier in zijn geheel samentrekt tot een kleine spons (net of er een ballon leeg liep) en daarna weer los laat. gigantische pijnen

3: acute oorontsteking (janken als een klein kind)

4: met je bloten voet op een omhoog staande spijker stappen die ram door je voet heen gaat.. zelden zoveel bloed gezien

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 11:17 schreef ChefvanOekels het volgende:

[..]

Stop met voetballen.

enkelband was 15 jaar terug.
kuit vorig seizoen!

en we blijven gewoon voetballen.. shit happens!

Ik heb een paar dingen die me te binnen schieten:

- mijn elleboog gebroken toen ik 5 was. Dat was absoluut geen fijn gevoel en dan ook nog naar de huisarts die er aan gaat zitten:"Doet dit pijn? " JAAA!!!

- Een grote houtscherf die onder mijn nagel schoot toen ik de staldeur open wilde doen. Ik heb een partij lopen godverren op dat moment. Wat deed dat pijn. Ik dacht dat ik flauw zou vallen, gelukkig had ik een tang in de buurt en kon ik die scherf er uit trekken.

Maar de topper is toch wel op mijn 9e geweest. Ik werd op een donderdagmorgen wakker met een raar gevoel in mijn ballen, mijn moeder vertrouwde het niet en ging met me naar de huisarts. Die dacht aan een bijbalontsteking. Ik kreeg medicijnen en moest er een washand met ijs op houden. Alleen werd de pijn alleen maar erger. Die zondagmiddag zou ik opstaan om naar de wc te gaan en toen ik ging staan gilde ik het uit van de pijn. Het voelde alsof er tien stangen tegelijk in mijn kruis werden geramd en dat continue.
De weekendarts wees mij linea recta door naar het ziekenhuis en daar werd ik dezelfde avond nog geopereerd. Wat mijn huisarts aanzag voor bijbalontsteking was in werkelijkheid een gedraaide bal die inmiddels was afgeschreven door het gebrek aan bloed. Sindsdien ga ik met maar 1 bal door het leven.

Jullie maken toch wat mee.

Ik heb eigenlijk nog nooit iets gebroken of gekneusd. Enkel eens mijn schouder uit de kom, op leeftijd waarbij ik mij de pijn niet meer kan voorstellen. Werd ook nog nooit geopereerd, nooit erge diepe wonden gehad gehad die tot heel veel bloed zouden leiden.

Mijn ergste pijn: mijn kwallenbeet. Ik was nog klein en mijn bovenbeen brandde precies. Het littekens had achteraf de vorm van een drietand. Was achteraf altijd wel een cool verhaal om te vertellen.

Knieschijf die eruit schoot toen ik 14 was tijdens een partijtje hockey . Gelukkig kwam er een gymleraar bij die het weer goed zette . Erna nog een week kapotgegaan van de pijn want er was blijkbaar nog meer mis in mijn knie.

Wakker worden na een borstverkleining aas geen pretje. Diezelfde avond wilde ik in het ziekenhuis per se zelfstandig naar het toilet en had ik mijn 2 drains die uit mijn borsten hingen op de wcpapierhouder gelegd. Totdat 1 van de drains viel en ik hem wilde vangen

Kiespijn is hier overigens ook een veel genoemde pijnervaring. Dit heb ik helaas ook mogen ervaren.

Ik vind alle verhalen overigens pijnlijk klinken, krijg er flinke rillingen van maar tegelijkertijd moet ik ze van mezelf blijven lezen

10 kilometer naar huis toe fietsen met een gescheurde enkelband omdat het wel mee valt om vervolgens letterlijk bij de deur flauw te vallen van de pijn staat toch echt bovenaan bij mij.

Geef dan ook de adrenaline de schuld van deze onwijs achterlijke actie.