Franse vakantiekinderen, deel XII: ze komen er weer aan!

quote:

Op vrijdag 25 juli 2014 23:51 schreef golfer het volgende:

[..]

Haha. Ja daar gaat de navigatie toch wel steeds de mist in, bij die afslag.

En voor je het weet zeggen de meiden aan het einde van de week "houdoe" tegen iedereen.

Nou, ik teken wel voor 'houdoe', want ze roepen nu tegen iedereen: ' You say Tomato, I say Fuck You' (met zwaar Frans accent: joe zee tomattooo ei zee vuk ejoewe!' )

En dat is onze schuld door iets heel stoms en dat vertel ik nog wel.

We gaan vandaag!
Enorm slechte wifi hier, dus ik kan nauwelijks iets op internet, sorry!

Ik heb even internet! Whoehaa! De Efteling was geweldig! Hartstikke rustig, twee buitjes toen we net ergens onderdak waren en niet of nauwelijks rijen! En dat midden in het hoogseizoen. Heerlijk! We mochten bij Fata Morgana bijvoorbeeld, gewoon blijven zitten voor een tweede ronde, want er was toch geen mens.

Ik had er behoorlijk tegenop gezien, want ik kan niet, echt niet, tegen drukte, gekrijs, plakhanden van vieze kleuters aan mijn benen, zwetende dikke mannen en al die andere geneugten van wachtrijen.

En het was reuzeleuk om er weer eens te zijn. Voor mij zeker 25 jaar geleden. De meiden vonden het uiteraard ook geweldig.

Ik hoop vanavond weer wat meer te tikken, als de Wifi-god ons goedgezind is, want we maken leuke dingen mee (al is het ook wel bikkelen hoor, met twee puberkes in een caravan).

We zijn jullie niet vergeten hoor! Maar ik heb geen internet-telefoon, dus het moet tussen de boomtoppen door de wifi op.

AnneX, wat fijn dat de post is aangekomen! Was het adres soms niet in orde, of heeft het een Franse slag door Nederland gemaakt?

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 13:48 schreef Valerie. het volgende:
Ga eens met je tijd mee joh, een mooie Samsung S4 of zo.

Nee, nee, nee, ik kocht laatst een CD. Ook al weer uit Ik heb het gewoon opgegeven. Desalniettemin kan ik wel WIFI-en, dus hier is een eerste update:


Waar zal ik beginnen. Hier: it was a rocky start!

Ten eerste was er het gedoe met onze blikschade, dat in elk geval een boel onrust gaf omdat er zo veel geregel om geld bij komt kijken en dat even noodzakelijk is als oninterressant om je energie in te steken.
Ten tweede kwamen we er gewoon niet zo lekker in, in onze rol van gastouder. Misschien te licht gedacht over de vijfde ronde? Of beiden een stuk vermoeider dan andere jaren? En ook: de meiden weer een jaar ouder en weerbarstiger.

Maar zoals altijd vormden alle karakters met hun eigenaardigheden en onhebbelijkheden zich wel weer om elkaar heen en vonden we weer onze gezamenlijke modus operandi. Die is zoals altijd: een klein beetje knorrigheid, gemengd met een boel idioot gedrag en tussendoor eten we pannenkoeken.

We zitten in een vakantiepark in Noord-Brabant, in een soort stacaravan tussen de bomen. Reuze idyllisch: de eekhoorntjes doppen nootjes en de konijntjes hupsen langs onze veranda. Hier even verderop op het park, ligt een prachtig meer met strandje, speeltoestellen, sportveldjes, tafelvoetbal en glijbaan. Daarnaast is een overdekt zwembad. Helemaal perfect voor twee Franse freules, ware het niet dat die louter loomend op hun bed willen liggen om te praten over jongens, het érge aan jongens, het léuke aan jongens en hoe een tante eens een stalen pijp met haar handen doormidden boog bij een weddenschap.

Verder willen ze eigenlijk niets. Niet zwemmen. Niet naar een speelveld. Niet in de zon. Niet naar het zwembad. Tot zo ver de anticipatie op vrolijk ravottende kind'ren die je binnen moet roepen voor de duisternis valt.

Echte pubermeiden dus. En toen we ze eindelijk met zachte dwang naar het strandje dirigeerden, werd er weer eentje ongesteld en behoort elke hint naar bikini, begrijpelijkerwijs hoor, tot het onmogelijke. Ik vis maandverbandjes uit de toiletpot en Arty doet onderbroekwasjes uit een wereld waarvan hij het bestaan slechts in de verte kent.

Uiteraard zijn er de 'traditions', zoals de meiden ze noemen en waaraan ze stevig vasthouden: de manier waarop we elkaar een goedenachtkus geven (er eentje geven is er eentje krijgen), de liedjes die we in de auto zingen en, hoe kan het anders, de gekleurde pannenkoeken van Arty. Ik geloof werkelijk dat hij die nog voor ze staat te bakken als ze 25 zijn.
Ze hadden al voor vertrek naar Brabant gezien dat ik de flesjes voedselkleurstof inpakte, dus de vraag was slechts nog: wanneer gaat het gebeuren?! Arty houdt er nogal van de meiden een beetje in het ongewisse te laten als ze beginnen te zeuren, dus toen het er vandaag van leek te komen, deed hij net alsof hij geen moer zin had in pannenkoekenbakken. Ik zei de meiden dat ze hem maar als een prins moesten behandelen, wilden ze hem zo ver krijgen. Me niet realiserend dat die twee net zo goed een spel kunnen spelen als wij inmiddels, en zij Arty dus met álle égards omgaven. Je valt dan toch op, op zo'n park, als je als volwassen man twee kinderen om je heen hebt lopen die buigend als knipmessen voluit jubelen dat je een 'Prince Pannekoekè' bent.

[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 30-07-2014 23:58:17 ]

Ja, een vervolg (de boomtoppen lijken zacht'kens en welwillend te wijken voor dit topic).

Goed, Arty le Prince, maar laten we het prinsessenbestaan van de dames ook niet vergeten. In Mierlo luiden de kerklokken voor het illustere duo. De eerste keer was dat toeval. Klingeldeklongel - een heel liedje toen we in Mierlo bij de Plus ('Incroyable!! Le Pluuuus de Groninken à Mierlóóó!') boodschappen gingen doen, zowel bij aankomst als toen we weer vertrokken. Kennelijk hadden we er precies een half uur over gedaan.
Vandaag reden we er weer naartoe en ik had ze wijsgemaakt dat Mierlo de klokken speciaal voor de Franse 'Superstars' luidt. Toen we vandaag toevallig een paar minuten vóór half aankwamen, heeft Arty nog een paar rondjes om de kerk gereden zodat de dames weer precies met een statige riedel uitstapten. Revérences door de meiden naar alle Mierloërs op het belendende terras uiteraard.
En geloof het of niet: weer luidden de klokken toen we vanuit de Plus de auto instapten. Dat konden zelfs wij niet plannen.
De meiden vertrouwen onze flauwe grappen voor geen cent meer, maar dit vonden ze toch wel héél gek.

[ Bericht 11% gewijzigd door Duderinnetje op 30-07-2014 23:57:14 ]