Verslaafd zijn

Goede avond mensen, ik hoop dat jullie allemaal een beetje bijgekomen van Sterren Springen.

Ik heb een verhaal en wil dat even kwijt.

Ik ben nu al zo'n zes jaar zwaar verslaafd aan alcohol en drugs (het begon eigenlijk al eerder maar toen had ik er nog niet echt last van). Het begon allemaal in het uitgaan/party circuit. Ik was daar een veel geziene gast en had de tijd van m'n leven. Ik deed een leuke opleiding, had een leuke vriendin en had elk weekend het weekend van m'n leven. Maar ik bleef altijd in het weekend hangen. Ik bleef altijd maar drugs gebruiken, ook doordeweeks. Dit valt natuurlijk niet te combineren met een opleiding en vriendin, dus beide raakte ik dus ook snel kwijt. Toen ben ik tot het besef gekomen dat er iets moest veranderen, want iets in me wilde wel. Ik ben toen een maand naar een kliniek geweest, en onwetend als ik was dacht ik dat ik er dan wel klaar mee was. Nou niet dus. Volgens hun moest ik maar een langdurige opname doen. Daar had ik niet op gerekend en daar was ik het natuurlijk niet maar eens. Na de kliniek ben ik dezelfde dag nog keihard terug gevallen. Na een maandje toch maar besloten om de langdurige opname te doen, ik wilde immers nog wel wat met m'n leven. Ik had daar eerlijk gezegd de tijd van m'n leven, het was er zo erg nog niet. Na m'n opname ben ik vrijwel gelijk recreatief gaan drinken (ook al hadden ze me dit afgeraden maar alcohol was immers niet mijn grootste probleem volgens mijzelf). Uiteindelijk kwamen er ook weer poedertjes e.d bij kijken en begon het weer snel bergafwaarts te gaan. Na lang aankloten lukte het me toch om een leuk nieuw huisje te bemachtigen. Maar het ging slechter en slechter en tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog twee zeer heftige psychoses vanwege een terugval met drugs (mislukte zelfmoordpoging). Die psychoses hebben me nog meer in de war geschopt voor zover dat mogelijk was. UIteindelijk ben ik naar een kliniek gegaan speciaal voor mensen met psychoses, want zoiets kan nogal een impact hebben. Maar de opname had niet echt zin voor mij en ben dan ook na twee maanden naar huis gegaan. Dit is nu een maand geleden en ik ben in die maand serieus nog geen seconde nuchter geweest. Ik slaap niet meer, ik eet niet meer, ik zie niemand meer. Het is alleen maar drinken drinken drinken.

Ik zie het niet meer zitten en heb geen idee hoe ik hier uit kan komen. Voor mij hoeft het allang niet meer maar ik durf geen zelfmoord te plegen. Ik blijf dus maar aankloten. Ik heb ook geen diploma ofzo en het gebrek aan perspectief maakt mij dan ook enorm somber. Ik voel me echt een complete loser. Zelfs die paar echte vrienden en vriendinnen die ik nog had weten niet meer wat ze er mee aan moeten en nemen zelden nog contact op. Ik leef dus echt alleen nog in m'n eigen vieze wereldje.

Ik loop al jaren mee in het hulpverlenings wereldje, maar niks werkt tot nu toe. Heb er al zes opnames opzitten dus ik ken de klappen van de zweep. Heb op dit moment nog wel begeleiding van zowel de GGZ als de verslavingszorg en ze weten ook van de huidige situatie, maar het schiet nog niet echt op. Het liefst zou ik er gewoon niet meer willen zijn want ik denk oprecht dat ik gewoon niet gemaakt ben voor deze wereld. Maar blijkbaar brand er ergens nog een piepklein vlammetje in me, waardoor ik toch probeer door te gaan. Maar ik weet gewoon niet meer hoe ik hier uit kan komen.

Waarom post ik dit eigenlijk? Ik moest het gewoon effe kwijt. Misschien zijn hier meer mensen met ervaring op het gebied van verslaving? Ik heb ook een beetje dit forum doorgelezen en het viel me op dat er door de meeste mensen gewoon serieus gereageerd wordt, dus niet zoals bijvoorbeeld KLB. En ja, eerlijk gezegd kon ik ook niet slapen.

Nou toedels!

quote:

Op zondag 20 april 2014 00:07 schreef kogel het volgende:
Wat is je leeftijd momenteel?

26

quote:

Op zondag 20 april 2014 00:08 schreef vera166 het volgende:
Misschien zeg ik allemaal domme dingen, dan moet je me dat maar vertellen maar ik bedoel het goed.

Is het geen optie om niet meer uit te gaan? Ik kan me voorstellen dat mensen het oprecht kut voor je hoe je eraan toe bent, maar dat ze niet het besef hebben ofzo niet voor jouw neus iets in hun neus te stoppen. En als je niet uit gaat is er ook geen reden om "gezellig een biertje te drinken" met je vrienden. Of met wie dan ook.

Als je niet eens uit gaat lijkt het me al moeilijker. Is er een reden waarom je zoveel gebruikt? Ben je er van overtuigd dat je een kutleven hebt momenteel en dat je daarom nuchter leven niet genoeg waardeert?
Als dat zo is moet je misschien kijken of je dát eerst aan kan pakken ipv je verslaving.

Sporten vind ik eigenlijk een kut advies. Maar ik denk wel dat het mensen in dit geval echt kan helpen. Probeer nog een keer een kliniek, en als je daar dan uit bent ga als een idioot sporten. Iedere keer dat je iets wilt kilometers gaan fietsen, miljard kilo bankdrukken, wat je ook maar leuk vindt.
En misschien slaat dit ook wel nergens op. Maar je hebt dan de gelegenheid je gedachten opzij te zitten, iets wat cruciaal is als je verslaafd bent.

Veel sterkte hoop dat je nog iets kan maken van je leven. Maak jezelf trots

-ik denk dat ik een gebrek aan alinea's heb in deze post maar ik zit op mn telefoon dus ik kan het niet goed zien -

Bedankt voor je reactie, je zegt helemaal geen domme dingen hoor.

Ik ga al tijden niet meer uit, ik zit nu echt als een einzelganger 24/7 in m'n huisje te drinken. Ik zie niemand meer, behalve de caissière als ik bier haal.

Ik weet wel waarom ik gebruik, namelijk: verveling, gebrek aan perspectief en de hele situatie opzich.

Sporten is idd geen goed advies. Ik drink namelijk 24/7, ik slaap amper nog. Dan ga je echt niet naar de sportschool.

Een kliniek zou wel welkom zijn ja, en dan wil ik het combineren met Refusal (als je drinkt met Refusal word je echt doodziek). Maar dat betekent wel definitief afscheid nemen van het middel. Dus ook niet meer weekenden enzo. En daar ben ik wel een beetje bang voor. Dit denk ik overigens alleen op de iets betere momenten. De rest van de tijd boeit niks me meer.

quote:

Op zondag 20 april 2014 00:26 schreef kogel het volgende:
Ben bang dat ik er nu niet te diep op in kan gaan, lig letterlijk op het punt te gaan slapen. Je bent nog wel ontzettend jong. Kan me voorstellen dat je het idee hebt hier niet thuis te horen, maar waarom niet. Drugs en drank houden je momenteel tegen. Je bent nog jong genoeg om je studie eventueel weer op te pakken en als je jezelf wat beter onder controle hebt komt de vriendin vanzelf ook wel weer. Wil dus eigenlijk alleen even snel kwijt dat er nog niks verloren is en je nog een hele toekomst voor je hebt. De keus hoe je die in gaat vullen is echter helemaal aan jou. Sterkte voor nu

Ja ben idd nog jong en heb ook genoeg potentie, dit zegt men zo vaak tegen mij. Maar het komt er gewoon niet uit. Het is ook gewoon niet cool om te zien dat al m'n voormalige 'vrienden' en leeftijdsgenoten wel gewoon een 'normaal' leven hebben. Met koopwoningen en de hele bende. Dan word je toch effe zwaar geconfronteerd met je eigen falen. En hierdoor voel ik me nog meer klote.

quote:

Op zondag 20 april 2014 00:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
niet slapen terwijl je extreem veel drinkt? Alle alcoholisten die ik ken (teveel) gaan na een poosje wel in drankcoma...

Verder ff geen advies, Je moet zelf vooruit willen anders is t bij voorbaat kansloos.

Dit is ook echt iets van de laatste maand. Ik ben de drugs ook gaan vervangen door alcohol omdat je met alcohol juist wel lekker kon slapen. Maar de laatste paar weken kom ik gewoon niet meer in slaap, hoeveel ik ook drink.

quote:

Op zondag 20 april 2014 01:04 schreef thewhiteguy het volgende:
Klinkt alsof je een nieuwe vriendengroep nodig hebt die je af en toe een schop onder je hol verkoopt. Hier ook een paar jongens een paar jaar vet naar de klote zien gaan en toch weten we de meeste met de hele groep hier over heen te tillen en toch weer naar recreationeel gebruik te brengen. Moet zeggen dat ik er best trots op ben zo´n groep mensen om me heen te hebben.

Het ligt niet aan m'n vrienden (wat daar nog van over is iig). Heb door alle ervaringen heel goed kunnen zien wie echt is en wie niet. Heb er ook een paar zeer waardevolle vriendschappen aan over gehouden. Ben ook totaal niet iemand die valt voor peer preasure ofzo. Ik was juist altijd de aanstichter. Ik wilde altijd maar meer meer meer.

Een van die laatste echte vrienden confronteerde me trouwens vandaag ff keihard. Volgens hem ben ik gewoon lui.

Nou ben ik eerlijk gezegt ook wel een beetje lui, maar ik plaats mezelf nou niet voor de lol in zo'n situatie. Hoe denken jullie hierover?

quote:

Op zondag 20 april 2014 00:47 schreef Elvi het volgende:
Maar waarom heb je de drank/drugs nodig? Wat probeer je te onderdrukken?

Verveling, gebrek aan perspectief en de hele situatie opzich. Het is niet zo dat ik bijvoorbeeld iets naars uit het verleden wil weg drukken ofzo.

quote:

Op zondag 20 april 2014 01:37 schreef thewhiteguy het volgende:

[..]

Zoek een doel man. Ik zuip, snuif en rook van alles door elkaar, maar ik sta wel iedere maandag netjes op me werk (al 7 jaar dezelfde werkgever) en mijn doel is dit gewoon zo te houden. Dan weet ik dat ik gewoon altijd kan gaan feesten zonder in geldproblemen te komen. En heb ik een grens kwa gebruik omdat ik op maandag gewoon weer redelijk mezelf wil zijn.

En als je beste vrienden je zo zien zal er best een kern van waarheid inzitten en dat weet je zelf ook dondersgoed.

Ja je hebt ook wel gelijk. Maar ik maak dan de keuze om op zondag en maandag nog ff wat te nemen. Het gevolg hiervan is natuurlijk dat ik mijn verplichtingen niet na kom. Het is ook zeker zwak van mijn kant en toont het gebrek aan ruggengraat. En ik weet dat ik zwak ben naar de maatstaven die in de maatschappij gelden. Maar mijn verslaving is sterker, gewoon heel hardnekkig. En ja wat moet je dan als je er elke keer weer in trapt. Nogmaals, ik doe dit niet voor m'n lol.

quote:

Op zondag 20 april 2014 02:08 schreef quirina het volgende:
Het zit je dwars dat anderen het lekker voor elkaar hebben maar die hebben er ook hard voor gewerkt om dat voor elkaar te krijgen.
Als je dat ook graag wil zal je er toch aan moeten werken.
Probeer je leven weer op de rit te zetten. Stort je nog niet gelijk in een heftige studie maar richt je eerst op je eigen herstel.
Doe desnoods wat part time werk of vrijwilligerswerk erbij om je nuttig en nodig te gaan voelen. En om een normaal ritme te krijgen.
Alles stappie voor stappie en ga niet te hard ( anders stap je mis).

Bedankt voor je reactie. Dit is ook een beetje het idee van de hulpverleners. Maar dan moet ik eerst wel uit deze sleur komen en zorgen voor iets waardoor ik de andere lege momenten niet opvul met drank..

quote:

Op zondag 20 april 2014 02:14 schreef thewhiteguy het volgende:

[..]

Leren meer te genieten van de kleine momenten. Bijvoorbeeld als je op zaterdag een feestje gaat pakken. Lekker voorgenieten op de vrijdagavond, vroeger in zodat het eerder zaterdag is. Overdag lekker muziekje aan en lekker in de stemming komen. Pas als je op het feest komt wat naar binnen gooien. Na het feest naar huis gaan en alles uit laten werken en met een voldaan gevoel gaan slapen. Dit zorgt er niet alleen voor dat je meer onthoud van wat je meemaakt (hoe langer je bent hoe verwarder, hoe meer je vergeet van de kleine momenten die het feest juist zo mooi maken) maar ook dat je lichaam meer rust krijgt zodat je eerder herstelt en dus meer in het dal valt wat je normaal na een paar dagen doorknallen hebt.

En ik weet precies hoe je je voelt. ik ben ook een lange tijd van drugs naar alcohol gegaan en terug.

EDIT: En met hierboven, ritme is alles. Misschien een rare tip, maar neem een hond. Heeft een maat van mij ook door de moeilijkste periode van zijn leven geholpen. Niets zo trouw en stipt op ritme als een hond.

Bedankt voor de tip, maar ik heb het al niet zo op de honden van andere mensen. Ze moeten altijd mij hebben omdat ze weten dat ik ze vies vind. Bovendien is m'n huis daar ook veel te klein voor. En je hebt gelijk, ik mis ook echt iets waar ik voor uit m'n bed wil komen op maandag. Ik dacht dat te hebben in m'n vorige opleiding, maar toen was ik wat minder volwassen en dacht ik nooit aan de toekomst, yolo.

En echt recreatief gebruiken zoals jij dat blijkbaar wel kan zit er voor mij niet in helaas. Iedereen uit m'n omgeving kan dat ook. Van universiteits niveau tot fabriekwerkers. Ik ben de enige die er in blijft hangen. Ik moet gewoon helemaal niks meer gebruiken. Ik kan het niet beperken. Ik moet altijd meer meer meer. Daar ben ik natuurlijk ook niet blij mee, want ik wil ook wel eens lekker van et padje zonder consequenties. Maar dat heb ik al zovaak geprobeerd, en dat werkt gewoon niet bij mij.