Ah, dit topic bestaat ook! Dank voor de anonieme tipgever
Tja. Vandaag gooide de huisarts ineens het woord 'prenatale depressie' op tafel toen ik vertelde dat ik me eigenlijk al vanaf het begin van de zwangerschap niet goed voel. Alleen weet ik zelf niet goed of dat nou echt een depressie is, of dat het te maken heeft met gewoon een moeizame tijd.
Even achtergrondinfo: Ik ben nu 15 weken zwanger. De eerste 12 weken ben ik enorm misselijk geweest. Toen zat de zomervakantie erop, weer aan het werk - meteen een week buikgriep. Toen was de nekplooimeting niet goed en rolden we allerlei onderzoeken door (echo, vlokkentest, genetisch onderzoek) die gelukkig tot nu to allemaal heel goed zijn gegaan. Het wachten is nu op de 20-weken echo voor de definitieve OK. Na de positieve berichten dacht ik lekker door te gaan met werken want hee, goed nieuws, mooi! Maar toen ging het juist opeens voor geen meter
Ik ging naar school maar kon alleen nog maar huilen. Dus weer naar huis om bij te komen. Ik ben nu 1,5 week thuisgeweest. Wil morgen weer gaan lesgeven, hoop dat het lukt. En afspreken op school om wat minder te werken.
Al met al ben ik gewoon hondsmoe steeds. En als ik een dag met m'n dreumes thuisben dan doe ik alles wel met haar, en vind ik dat oprecht ook heel leuk. Maar als ze slaapt dan ben ik gewoon leeg. En 's nachts lig ik veel te piekeren over vanalles. Wat ook niet echt zorgt voor fijne energie overdag. Het voelt gewoon niet echt als mezelf; ik ben mezelf een beetje kwijt - dat vat het wel zo'n beetje samen
.
Nouja. Misschien dat er iemand is die dit herkent? Of het ook heeft meegemaakt. Of wat tips heeft. Ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik wil, maar het eens opschrijven lucht al wat op, merk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-09-2015 21:21:45 ]