Welk album heb je geluisterd? #2

quote:

Op woensdag 5 februari 2014 19:16 schreef methodmich het volgende:
[ afbeelding ]

Heerlijk album van Sukilove, oftewel Pascal Deweze. Die kun je ook kennen van o.a. Metal Molly, Mitsoobishy Jacson en Chitlin' Fooks. De voorliefde voor The Beatles klinkt wel door in deze melodieuze songs, die eigenlijk stuk voor stuk het oor strelen.

inderdaad een schitterende plaat

Het laatste album van de Wizard of Walthamstowe. Zoals gebruikelijk vol met pareltjes die zich bewegen tussen psychedelische sixtiespop, folk, classic rock en punk. En een 42 minuten durende space jam. En onderstaande klapper.

Ibrahim Maalouf - Illusions. Geweldige trompettist, ook als je niet echt van Jazz houd.

Met als absoluut prijsnummer:

Nu net de plaat waar dit pareltje op staat. Nick Saloman's comebackalbum uit 2011.

Now Playing, had deze band al een tijdje niet meer gedraaid, eens zien hoe ze klinken nu de zanger zangeres is geworden.

Fantastische luisterliedjes met een 'ouderwetse sound', volop strijkers op de achtergrond en vreemde, aparte teksten. Adam Green in topvorm dus!

Fad Gadget - Gag (1984)



Kwaliteitsvol postrockalbum!

-

Nu:

Clock DVA - Man-Amplified (1992)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Tin Machine's debuut. Had wat noisier en rauwer gemogen maar in het geheel geen slechte plaat. Zeker beter dan veel van het werk dat zanger David Bowie maakte in de jaren tachtig.

een van de beste platen ooit.

Het heerlijke titelloze debuutalbum van Ben Folds Five. Voor wie hen niet kent: ze zijn niet met vijf, maar met drie en ze spelen geen gitaar.

Maar dat is bijzaak. Deze plaat staat vol met heerlijke songs, veelal opgebouwd rond de piano. Dan weer energiek, dan weer wat meer melancholisch. Bevat enkele van de in mijn ogen beste nummers uit hun complete oeuvre, zoals Julianne, Alice Childress, Underground, Best Imitation Of Myself en Video.

Het debuut van deze legendarische aussiepunkband. Een furieuze mengeling van Stooges en MC5 protopunk, sixties garage en jaren zeventig rock zoals Blue Oyster Cult die maakte. Hoort in elke platencollectie.

Gezellige meerstemmige popliedjes met een sixtiesfeel, gebracht door drie dames in gestippelde jurkjes.

Pufff, kom er net achter dat deze plaat ook alweer 6 jaar oud is en nog steeds mensen dood irriteert. Het is erg gemaakt en de teksten zijn tegen het truttige schoolmeisjes niveau aan maar toch blijf ik het een geweldige plaat vinden.

Meer kleinkunst met wat rock/pop invloeden en latere albums werden mij toch allemaal net wat te serieus ook staat er nog genoeg leuk op die tweede plaat. De Speeldoos is mij echt te geforceerd. Ach het blijft een schattig bandje en deze plaat blijft toch een van de betere dingen die excelsior platen.

En ja 'Ze zegt: Ik kom uit de Randstad O, wat moet je dan met hem? Heb je een OV ofzo' blijft wel een prachtige zin.

Heerlijke desert rock

Bob Dylan - Nashville Skyline:



Vanaf 1960 tot +- 1967 was Bob vooral bezig met opvolgend folk, folk rock en zijn eigen stijl van rock en roll( met als "hoogtepunt" zijn meesterwerk "Like a Rolling Stone" van de meesterlijke plaat Highway 61 Revisited").

Op John Wesley Harding uit 1967 was hij al wat meer teruggegaan naar zijn country roots. Maar op deze plaat gaat ie helemaal terug naar Nashville, naar de country dus. Zelfs zijn stem is anders dan op de voorgaande platen( al claimt ie zelf dat dat kwam doordat hij gestopt was met roken ).

Al met al duurt het plaatje, van het openingsnummer(duet met Johnny Cash), tot het einde nog geen half uur. Maar in dit korte halfuurtje voel je de warme zomeravonden van Nashville, die dwars door de speakers druipen en die je ziel zelfs nog kunnen opwarmen in een sneeuwstorm.

Kort maar krachtig

Edit: goed topic btw. Albums raken een beetje in de vergetelheid, terwijl er niets boven een goed samengesteld album gaat.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 17:02 schreef Ulx het volgende:

Radio Birdman - Radios Appear (Full Album)

Het debuut van deze legendarische aussiepunkband. Een furieuze mengeling van Stooges en MC5 protopunk, sixties garage en jaren zeventig rock zoals Blue Oyster Cult die maakte. Hoort in elke platencollectie.

toffe plaat idd

The Sore Losers zijn een Belgische band, die in eigen land al best bekend schijnt te zijn. Excelsior Recordings brengt het album Roslyn nu ook in Nederland uit. Is deze maand het cadeau van de supportersclub van het label. Gitaarpop / rock. Klinkt niet verkeerd, maar moet het vaker luisteren voor een echte mening. Stem van de zanger vind ik wel prettig klinken.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 08:52 schreef Gewas het volgende:
The Beatles - White Album

[ afbeelding ]

Dit album deze week binnengekregen.

Ik heb een aantal issues met dit album. Ten eerste valt de geluidskwaliteit behoorlijk tegen (dit is de 2009 remaster). Kan het niet echt uitleggen. Ik heb vroeger originele LP's van de Beatles gehad die veel beter klonken.

En ik snap niet helemaal waarom dit volgens velen een van DE meest invloedrijke albums is. Het is goed, maar zeker niet heel erg speciaal imo.

er staan veel mooie liedjes op the white album maar minstens net zo veel rommel.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 09:24 schreef Gewas het volgende:

[..]

Om eerlijk te zijn had ik hem gekocht vanwege While My Guitar Gently Weeps, Happines is a warm gun en Blackbird. En dat zijn dan meteen de mooiste liedjes denk ik.

Zal het album vandaag nog eens luisteren.

Dear Prudence, Helter Skelter en Long Long Long zijn ook erg mooi

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 11:12 schreef pipster het volgende:
[ afbeelding ]

Now Playing, had deze band al een tijdje niet meer gedraaid, eens zien hoe ze klinken nu de zanger zangeres is geworden.

Ben 'm nu aan het luisteren, behoorlijk catchy wel, zonder dat het vervelende pop-punk word

Was vorig jaar mijn plaat van het jaar en ik weet nog steeds waarom. Prachtige chansons over het leven en alle hindernissen die een mens daarin kan ontmoeten: (mislukte) liefdes, drank, worstelen met religie... Dat alles gezongen met die rauwe stem, die je onmiddellijk liefhebt of haat. Geweldig.

Iggy Pop - The Idiot (1977)



Een album dat ik nooit beu raak!