R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
ben ik geestelijk gek aan het worden ?
Ik schaam me er aan de ene kant over omdat ik het mezelf niet eens kan uitleggen maar ik probeer zo duidelijk mogelijk en eerlijk te zijn.
Ik heb nu ongeveer een jaar last van een onwerkelijk gevoel
ik vind mijzelf heel raar als mens en ik kan gewoon niet begrijpen dat ik leef, denk en dat ik dingen kan doen.
Tegelijkertijd geeft dit mij de laatste tijd paniek en angstaanvallen.
Ik heb het gevoel dat ik opgesloten zit in mijn lichaam.
Ik vind het dus ook raar dat andere mensen leven en hun dingen doen.
Bijvoorbeeld dat ik op de bank zit en aan de andere kant van de wereld iemand zijn ding doet.
Als ik op straat loop en ik zie iemand anders voorbij lopen verplaats ik me automatisch indiegene en kan ik in mijn gedachten voor me zien wat diegene op dat moment ziet en dit boesemt mij veel angst in
Dit alles gaat ongecontroleerd en kan me er zelf niet in afremmen.
Ook kost mij dit ontzettend veel levensenergie en het sloopt mij.
Het beheerst mijn leven nou al voor een groot deel de afgelopen 7/8 maanden.
Ik zal nog een paar voorbeelden geven.
Als ik een avondje uit ga dan voel ik mij heel raar en heb ik het idee dat mijn bewustzijn level ontzettend stijgt en ook verplaats ik me weer in al die feestgangers en zie het leven vanuit hun ogen kan soms hun emoties voelen, ik kan dus gewoon niet op stap zonder het naar mijn zin te hebben en mij gewoon lekker laten gaan met een paar pinten bier.
Door dit alles kan ik amper een gesprek aangaan met iemand zonder dat ik diegene in de ogen kan kijken omdat ik dan weer zo ontzettend bewust ben van mij zelf en gewoon meemaak wat die gene ziet en voelt.
Ik weet dat de meeste mensen zullen zeggen ''zoek zo snel mogelijk geestelijke hulp''
Dit heb ik al , bij mij is add vastgesteld en ik slik hiervoor AD.
Ik ben gewoon op zoek naar lotgenoten die zich in mijn verhaal kunnen verplaatsen.
Groetjes Huskey.
Ik schaam me er aan de ene kant over omdat ik het mezelf niet eens kan uitleggen maar ik probeer zo duidelijk mogelijk en eerlijk te zijn.
Ik heb nu ongeveer een jaar last van een onwerkelijk gevoel
ik vind mijzelf heel raar als mens en ik kan gewoon niet begrijpen dat ik leef, denk en dat ik dingen kan doen.
Tegelijkertijd geeft dit mij de laatste tijd paniek en angstaanvallen.
Ik heb het gevoel dat ik opgesloten zit in mijn lichaam.
Ik vind het dus ook raar dat andere mensen leven en hun dingen doen.
Bijvoorbeeld dat ik op de bank zit en aan de andere kant van de wereld iemand zijn ding doet.
Als ik op straat loop en ik zie iemand anders voorbij lopen verplaats ik me automatisch indiegene en kan ik in mijn gedachten voor me zien wat diegene op dat moment ziet en dit boesemt mij veel angst in
Dit alles gaat ongecontroleerd en kan me er zelf niet in afremmen.
Ook kost mij dit ontzettend veel levensenergie en het sloopt mij.
Het beheerst mijn leven nou al voor een groot deel de afgelopen 7/8 maanden.
Ik zal nog een paar voorbeelden geven.
Als ik een avondje uit ga dan voel ik mij heel raar en heb ik het idee dat mijn bewustzijn level ontzettend stijgt en ook verplaats ik me weer in al die feestgangers en zie het leven vanuit hun ogen kan soms hun emoties voelen, ik kan dus gewoon niet op stap zonder het naar mijn zin te hebben en mij gewoon lekker laten gaan met een paar pinten bier.
Door dit alles kan ik amper een gesprek aangaan met iemand zonder dat ik diegene in de ogen kan kijken omdat ik dan weer zo ontzettend bewust ben van mij zelf en gewoon meemaak wat die gene ziet en voelt.
Ik weet dat de meeste mensen zullen zeggen ''zoek zo snel mogelijk geestelijke hulp''
Dit heb ik al , bij mij is add vastgesteld en ik slik hiervoor AD.
Ik ben gewoon op zoek naar lotgenoten die zich in mijn verhaal kunnen verplaatsen.
Groetjes Huskey.
Ten eerste : wat is Add? ( te lui om te g00gle ja )
Verder heb ik dit ook een tijdje gehad, maar toen zaten diverse dingen niet mee.
En wou ik eigenlijk enkel en alleen slapen omdat de realiteit gewoon alles behalve fijn was.
Was zelfs op het punt om de auto waar ik in zat, ergens tegen aan te rijden.
Dus misschien last van soort depressie?
Verder heb ik dit ook een tijdje gehad, maar toen zaten diverse dingen niet mee.
En wou ik eigenlijk enkel en alleen slapen omdat de realiteit gewoon alles behalve fijn was.
Was zelfs op het punt om de auto waar ik in zat, ergens tegen aan te rijden.
Dus misschien last van soort depressie?
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Komt veel voor bij verschillende stoornissen.
Je kunt even google. Op derealisatie, daar lijkt wat je beschrijf wel op.
Ik heb zelf soms ook wel zulke gevoelens, maar trek me er niet zoveel van aan.
Je kunt even google. Op derealisatie, daar lijkt wat je beschrijf wel op.
Ik heb zelf soms ook wel zulke gevoelens, maar trek me er niet zoveel van aan.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
http://nl.wikipedia.org/wiki/Attention_deficit_disorderquote:Op dinsdag 7 januari 2014 20:26 schreef K44S het volgende:
Ten eerste : wat is Add? ( te lui om te g00gle ja )
Verder heb ik dit ook een tijdje gehad, maar toen zaten diverse dingen niet mee.
En wou ik eigenlijk enkel en alleen slapen omdat de realiteit gewoon alles behalve fijn was.
Was zelfs op het punt om de auto waar ik in zat, ergens tegen aan te rijden.
Dus misschien last van soort depressie?
ADD en herkenbaar, alleen is dat wel weer een aantal jaar geleden.
Het IS ook gewoon raar dat wij kunnen bewegen, denken, dat gras groeit, dat vogels vliegen, hoe het heelal zichzelf gevormd heeft, dat het licht van sterren die al duizend jaar dood zijn nog steeds niet opgebrand is en al dat soort dingen. Wat anderen doen, ik vind het ook gewoon te bizar voor woorden dat er een homp vlees in ons schedel zit en dat dat ding ons lichaam kan besturen. Benen zijn gewoon stukken bot met wat vlees en pezen eromheen en wij kunnen dat besturen, te bizar gewoon dat dat bestaat.
Als je je hier mee bezig blijft houden, word je inderdaad gek. Laat het gaat, ons brein is er niet op gemaakt om deze dingen te begrijpen.
Het IS ook gewoon raar dat wij kunnen bewegen, denken, dat gras groeit, dat vogels vliegen, hoe het heelal zichzelf gevormd heeft, dat het licht van sterren die al duizend jaar dood zijn nog steeds niet opgebrand is en al dat soort dingen. Wat anderen doen, ik vind het ook gewoon te bizar voor woorden dat er een homp vlees in ons schedel zit en dat dat ding ons lichaam kan besturen. Benen zijn gewoon stukken bot met wat vlees en pezen eromheen en wij kunnen dat besturen, te bizar gewoon dat dat bestaat.
Als je je hier mee bezig blijft houden, word je inderdaad gek. Laat het gaat, ons brein is er niet op gemaakt om deze dingen te begrijpen.
Bay of Plenty
Totaal mee eens. Alleen tijdens dat wat de TS nu ervaart denk je daar minder makkelijk overquote:
ADD en herkenbaar, alleen is dat wel weer een aantal jaar geleden.
Het IS ook gewoon raar dat wij kunnen bewegen, denken, dat gras groeit, dat vogels vliegen, hoe het heelal zichzelf gevormd heeft, dat het licht van sterren die al duizend jaar dood zijn nog steeds niet opgebrand is en al dat soort dingen. Wat anderen doen, ik vind het ook gewoon te bizar voor woorden dat er een homp vlees in ons schedel zit en dat dat ding ons lichaam kan besturen. Benen zijn gewoon stukken bot met wat vlees en pezen eromheen en wij kunnen dat besturen, te bizar gewoon dat dat bestaat.
Als je je hier mee bezig blijft houden, word je inderdaad gek. Laat het gaat, ons brein is er niet op gemaakt om deze dingen te begrijpen.
Maar dat komt inderdaad nog wel 
Digo
Ik heb altijd het idee gehad dat ik geen identiteit bezit, als ik mezelf in de spiegel zie (flauwe grappen gaan geheid komen.) dan schrik ik dat ik dat ben. Een mens net als iedere andere persoon die ik tref.
Maar het heeft niet zo'n greep op mijn leven, alles rustig aan. Ik zou naar een dokter gaan die hier ervaring mee heeft wij kunnen je niet helpen met zo'n complex probleem.
Maar het heeft niet zo'n greep op mijn leven, alles rustig aan. Ik zou naar een dokter gaan die hier ervaring mee heeft wij kunnen je niet helpen met zo'n complex probleem.
Het leven is een vijand die je niet met een uppercut kan slaan.
Kapotte topics van een kapotte jongen - Spongeboss
Het belangrijkste wordt onderdrukt als in de kelder van Fritzl, de duivel woont naast de deur, geloof me, dat is het stigma van mensen.
Kapotte topics van een kapotte jongen - Spongeboss
Het belangrijkste wordt onderdrukt als in de kelder van Fritzl, de duivel woont naast de deur, geloof me, dat is het stigma van mensen.
Over dat soort dingen denk ik ook geregeld na maar ik zie dat niet als beangstigend maar bewonder het juist. Ik kom uiteindelijk altijd tot de conclusie dat het universum en de wereld in het bijzonder zo speciaal is dat iedere seconde dat je leeft een wonder is. Het is het niet eens waard om je ongelukkig te voelen want alleen al het feit dat je emoties kan voelen is iets moois.quote:
ADD en herkenbaar, alleen is dat wel weer een aantal jaar geleden.
Het IS ook gewoon raar dat wij kunnen bewegen, denken, dat gras groeit, dat vogels vliegen, hoe het heelal zichzelf gevormd heeft, dat het licht van sterren die al duizend jaar dood zijn nog steeds niet opgebrand is en al dat soort dingen. Wat anderen doen, ik vind het ook gewoon te bizar voor woorden dat er een homp vlees in ons schedel zit en dat dat ding ons lichaam kan besturen. Benen zijn gewoon stukken bot met wat vlees en pezen eromheen en wij kunnen dat besturen, te bizar gewoon dat dat bestaat.
Als je je hier mee bezig blijft houden, word je inderdaad gek. Laat het gaat, ons brein is er niet op gemaakt om deze dingen te begrijpen.
Misschien zou TS de wereld ook zo moeten gaan proberen zien ook al heb je dan nog steeds het probleem van een te sterk inlevingsvermogen opgelost.
Be miserable. Or motivate yourself. Whatever has to be done, it's always YOUR choice.
Ik heb dan geen add maar borderline, maar ik herken me heel erg in jou gedachten. Vooral het niet kunnen afremmen is erg lastig. Je wilt stoppen met denken, piekeren etc maar het lukt gewoon niet. Alles in je hoofd blijft gewoon doorgaan. Het nadenken over de wereld, het leven en hoe het allemaal zo is...soms denk ik er zoveel over na dat ik gewoon boos word haha. Ik heb ook heel vaak dat ik me afvraag wat andere mensen aan de andere kant van de wereld nu aan het doen zijn en waarom. Het is ontzettend vermoeiend. Ik heb ook medicatie en dit helpt gelukkig een beetje, mijn hoofd is iets minder vol en ik heb het gevoel dat ik de controle een klein beetje terug heb. Maar het blijft lastig.
Ik heb ook ADD. En ja, ik heb ook vaak dat ik me in anderen verplaats en me hun gedachten voorstel. Ook heb ik vaak dromen waarin ik droom dat ik iemand anders ben, een ander leven leidt.
ik hecht er zelf niet te veel waarde aan, want zo als je zelf vast al hebt ondervonden, met add ga je piekeren en verder denken en dan gaat alles een eigen leventje leiden enzovoorts.
ik probeer er met mijn vriend over te praten en daarna lekker door te gaan tot de orde van de dag.
als je dat moeilijk vind, probeer het dan voor jezelf op te schrijven. Dat doe ik zelf ook heel vaak. Gewoon van je af schrijven. Of, zo als ik van mijn neefje van 5 heb geleerd, probeer er een gekke draai aan te geven. Probeer je fantasieën een beetje grappiger of luchtiger te maken. (Ik maak altijd van die bouncy geluidjes voor te stellen als ik mensen zie lopen. Boing boing boing
)
ik hecht er zelf niet te veel waarde aan, want zo als je zelf vast al hebt ondervonden, met add ga je piekeren en verder denken en dan gaat alles een eigen leventje leiden enzovoorts.
ik probeer er met mijn vriend over te praten en daarna lekker door te gaan tot de orde van de dag.
als je dat moeilijk vind, probeer het dan voor jezelf op te schrijven. Dat doe ik zelf ook heel vaak. Gewoon van je af schrijven. Of, zo als ik van mijn neefje van 5 heb geleerd, probeer er een gekke draai aan te geven. Probeer je fantasieën een beetje grappiger of luchtiger te maken. (Ik maak altijd van die bouncy geluidjes voor te stellen als ik mensen zie lopen. Boing boing boing
)
The greatest thing you'll ever learn, is just to love and to be loved in return.
Wow, ik dacht dat ik de enige was die dit had. Ik heb gewoon meer schijt gaan krijgen aan wat ik allemaal wel niet dacht waardoor ik weer veel minder angstig en verward werd en uiteindelijk gingen de gedachtes ook gewoon weg.
we cant feed the poor but we can fund a war
Totaal niet herkenbaar.
Behalve dat je overal tot in het oneindige over door gaat evolueren, maar dat heb ik alleen als ik af en toe kneiter stoned ben.
Voor de rest, lekker boeiend wat de rest denkt en doet
Je leeft maar één keer, dus kan je beter beginnen om daar van te genieten in plaats van druk te maken over onnozele dingen.
Behalve dat je overal tot in het oneindige over door gaat evolueren, maar dat heb ik alleen als ik af en toe kneiter stoned ben.
Voor de rest, lekker boeiend wat de rest denkt en doet
Je leeft maar één keer, dus kan je beter beginnen om daar van te genieten in plaats van druk te maken over onnozele dingen.
Je bent niet de enige.
Wat jij met een 'hoger' bewustzijn bedoelt heeft echter niets te maken met zijn – het zijn gedachten. Laat ze los, kom uit je hoofd en focus je op het nu. Iemand die slechts observeert leeft namelijk niet.
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
[ Bericht 25% gewijzigd door infty op 08-01-2014 12:37:40 ]
Wat jij met een 'hoger' bewustzijn bedoelt heeft echter niets te maken met zijn – het zijn gedachten. Laat ze los, kom uit je hoofd en focus je op het nu. Iemand die slechts observeert leeft namelijk niet.
Een dokter kan je ook niet meer vertellen dan wat te doen. Leren je minder te identificeren en met je gedachten en dichter bij 'jezelf' komen kan je alleen zelf. Ik zou als ik TS was onderstaand topic eens doorlezen:quote:
Ik zou naar een dokter gaan die hier ervaring mee heeft wij kunnen je niet helpen met zo'n complex probleem.
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
[ Bericht 25% gewijzigd door infty op 08-01-2014 12:37:40 ]
Heb het gevoel dat je zaken die andere mensen automatisch doen als een soort van gave ziet en heel speciaal. En gewoon angst en stress ofzo. Plus vast nog wel wat zaken. Het is nuttiger als je aangeeft hoe het zo volgens jou is gekomen, gezien het nu een jaar zo is. Meestal is er dan iets voorgevallen.
we dan
Ja hier kan ik me wel goed in vinden inderdaad, het gaat gewoon automatischquote:
Heb het gevoel dat je zaken die andere mensen automatisch doen als een soort van gave ziet en heel speciaal. En gewoon angst en stress ofzo. Plus vast nog wel wat zaken. Het is nuttiger als je aangeeft hoe het zo volgens jou is gekomen, gezien het nu een jaar zo is. Meestal is er dan iets voorgevallen.
AD voor ADD? Zal het niet eerder zijn dat je AD krijgt tegen depressie, wat een comorbiditeit is van ADD?
Zelf heb ik ook ADD, en heb geleerd dat je soms je gedachten maar moet laten zijn voor wat ze zijn. In plaats van achter je eigen gedachten aanjagen, als een hond zijn eigen staart, kan je ze ook gewoon bekijken.
Tijdens het lezen van de OP stelde ik me voor alsof ik jouw ervaringen op een bioscoopscherm zag, en dacht: dat maakt best een intrigerende film! Stel jij je nou eens voor dat je je eigen ervaring zo kan bekijken en hoe boeiend die ervaring dan ineens wordt.
Je lijkt ook empathisch, iets dat ik zelf minder heb. Maar een vriend van mij worstelt daar ook nog wel eens mee, maar merkt met bovengenoemde methode veel verschil. De gevoelens waaien dan even eenvoudig weg als dat ze aankwamen, zo geeft hij aan. Als wolken in de lucht.
In het Teveel nadenken-topic dat eerder genoemd is kan je meer lezen over zulke methoden, evenals ervaringen delen met anderen die zich hiermee bezigen.
Zelf heb ik ook ADD, en heb geleerd dat je soms je gedachten maar moet laten zijn voor wat ze zijn. In plaats van achter je eigen gedachten aanjagen, als een hond zijn eigen staart, kan je ze ook gewoon bekijken.
Tijdens het lezen van de OP stelde ik me voor alsof ik jouw ervaringen op een bioscoopscherm zag, en dacht: dat maakt best een intrigerende film! Stel jij je nou eens voor dat je je eigen ervaring zo kan bekijken en hoe boeiend die ervaring dan ineens wordt.
Je lijkt ook empathisch, iets dat ik zelf minder heb. Maar een vriend van mij worstelt daar ook nog wel eens mee, maar merkt met bovengenoemde methode veel verschil. De gevoelens waaien dan even eenvoudig weg als dat ze aankwamen, zo geeft hij aan. Als wolken in de lucht.
In het Teveel nadenken-topic dat eerder genoemd is kan je meer lezen over zulke methoden, evenals ervaringen delen met anderen die zich hiermee bezigen.
Ik vind jou ook raar.
[b]Op dinsdag 10 februari 2004 14:36 schreef Malawi het volgende:[/b]
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Gewoon lekker neuken en andere leuke dingen doen, en dingen doen zodat je leuke dingen kan doen, zoals neuken!
Ik vind mijzelf ook raar. Het ene moment voel ik mij zoraar en het andere moment voel ik mij gewoon weer als ieder ander mens. Als ik met iemand praat denk ik aan hoe de persoon naar mij kijkt vanuit zijn perspectief. Ik analyseer heel veel.
Ook bij hele simpele dingen kan ik heel ver doordenken. Bijvoorbeeld als iemand achter de pc zit bedenk ik in mijn gedachte hoe die persoon naar de computer kijkt en waaraan de persoon zou kunnen denken.
Ik vraag mij vaker af hoe anderen de wereld om zich heen ervaren.
Als ik aan A denk dan kan ik van de ene naar de andere gedachte springen tot aan Z.
Heb er alleen geen problemen mee aan het werk behalve dat het natuurlijk irritant kan zijn.
Het is net alsof ik mijn werk in een waas doe en die gedachten dan langskomen..
Heb dit trouwens niet 24/7 gelukkig, het komt ineens en dan kan het heel lang doorgaan.
Soms zie ik mijn leven dan heel somber om na 5 minuten weer tegenstellingen te bedenken waardoor het toch weer mee blijkt te vallen.
Ik kan ook heel onzeker zijn.
Het valt soms niet mee..
Ook bij hele simpele dingen kan ik heel ver doordenken. Bijvoorbeeld als iemand achter de pc zit bedenk ik in mijn gedachte hoe die persoon naar de computer kijkt en waaraan de persoon zou kunnen denken.
Ik vraag mij vaker af hoe anderen de wereld om zich heen ervaren.
Als ik aan A denk dan kan ik van de ene naar de andere gedachte springen tot aan Z.
Heb er alleen geen problemen mee aan het werk behalve dat het natuurlijk irritant kan zijn.
Het is net alsof ik mijn werk in een waas doe en die gedachten dan langskomen..
Heb dit trouwens niet 24/7 gelukkig, het komt ineens en dan kan het heel lang doorgaan.
Soms zie ik mijn leven dan heel somber om na 5 minuten weer tegenstellingen te bedenken waardoor het toch weer mee blijkt te vallen.
Ik kan ook heel onzeker zijn.
Het valt soms niet mee..
thats it
Ik vond mezelf normaal, maar nu vind ik mezelf raar.
Ik lach op momenten waar ik niet hoor te lachen, en ik wil niet eens lachen, ik vind het niet eens grappig, maar toch doe ik het en ik schaam me ervoor. Ik moet mijn best doen om de juiste emoties te tonen, maar het lukt vaak niet. Ik staar naar mensen en kijk ze onbewust boos aan terwijl ik niks tegen ze heb. Daardoor kom ik ook raar over. Ik observeer iedereen.
Ik praat soms ook uren tegen mezelf. Hele conversaties. En dan zeg ik soms ook dingen die anderen tegen mij zeggen/hebben gezegd.
Als ik A wil/moet doen doe ik B.
Ik lach op momenten waar ik niet hoor te lachen, en ik wil niet eens lachen, ik vind het niet eens grappig, maar toch doe ik het en ik schaam me ervoor. Ik moet mijn best doen om de juiste emoties te tonen, maar het lukt vaak niet. Ik staar naar mensen en kijk ze onbewust boos aan terwijl ik niks tegen ze heb. Daardoor kom ik ook raar over. Ik observeer iedereen.
Ik praat soms ook uren tegen mezelf. Hele conversaties. En dan zeg ik soms ook dingen die anderen tegen mij zeggen/hebben gezegd.
Als ik A wil/moet doen doe ik B.
Dit is wel wat anders dan in de OP wordt beschreven dunkt mijquote:
Ik vond mezelf normaal, maar nu vind ik mezelf raar.
Ik lach op momenten waar ik niet hoor te lachen, en ik wil niet eens lachen, ik vind het niet eens grappig, maar toch doe ik het en ik schaam me ervoor. Ik moet mijn best doen om de juiste emoties te tonen, maar het lukt vaak niet. Ik staar naar mensen en kijk ze onbewust boos aan terwijl ik niks tegen ze heb. Daardoor kom ik ook raar over. Ik observeer iedereen.
Ik praat soms ook uren tegen mezelf. Hele conversaties. En dan zeg ik soms ook dingen die anderen tegen mij zeggen/hebben gezegd.
Als ik A wil/moet doen doe ik B.
Digo
Beste Huskey,
Ik vraag me af hoe het nu met je verder gaat?
Ik heb de afgelopen maanden vaak op internet gezocht voor soortgelijke lotgenoten. Toch hoop ik hier me verhaal kwijt te kunnen.
Zo ongeveer 2 maanden geleden is het begonnen. Ik dacht dat ik heel erg ziek was, ik kreeg hartkloppingen, ik was erg vermoeid en wou alleen maar slapen en in het donker in een hoekje zitten. De dagen waarop ik activiteiten had gepland, gingen niet goed. Na een aantal uur wou ik erg graag naar huis en kreeg ik paniek aanvallen. Ik heb hierdoor veel uren geskipt van werk en opleiding. Ik zal even een voorbeeld geven van wat er door mijn hoofd ging:
Ik lag in bed en voelde mijn tong tintelen. Ik dacht dat ik mijn tong ging inslikken tijdens mijn slaap en dacht telkens dat ik een hartaanval kreeg op ieder moment van de dag.
Ik ben in deze periode toch maar even langs de huisarts gegaan en heb mijn bloed en mijn bloeddruk laten onderzoeken. De volgende dag moest ik op de uitslag gaan wachten en dat beangstigde mij. Ik ging maar even naar de sportschool zodat ik de tijd sneller doorkwam. Ik was mijzelf zo gek aan het maken dat ik niet op de hardloopband hard te durfde lopen. Ik was bang dat mijn hart het niet aankon en dat ik neer zou vallen. Ik ben gelijk maar naar huis gegaan en in bed gaan liggen totdat ik de uitslag had gekregen van mijn onderzoek. Nou wat blijkt, ik ben hartstikke gezond en mijn bloeddruk was zelf perfect. Uiteindelijk viel de last van mijn schouders af, en ben ik zelfs die middag gaan winkelen.
Hierna kreeg ik hele vreemde en irritante gedachten over het leven, waar ik nu nog steeds mee struikel. Ik vraag mij bijvoorbeeld dingen af als:
- waarom kunnen we zien?
- waarom kan ik voelen en ruiken?
- waarom ben ik nou geboren? Heeft mijn moeder me een ziel gegeven en wat is een ziel?
- voelen en zien mensen hetzelfde als mij?
Soms loop ik hierdoor zo erg vast, dat ik het liefst even uit me lichaam wil. ik wil me geen zorgen maken want ben een meisje van 20 jaar. Ik heb normale achtergrond en heb niks verdrietigst of traumatisch meegemaakt. Ik voel me zo vervreemd van mijn lichaam en van de wereld? Ik heb dit ook met de dokter besproken, maar ik kan me moeilijk uitleggen hoe ik me voel zonder dat er verdriet naar boven komt. De dokter vertelde mij dat ik het wat tijd moet gunnen en het even een plekje moet laten geven en dat het belangrijk is om erover te praten. Alleen als ik de woorden in mijn gedachte om wil brengen om het tegen iemand anders te vertellen krijg ik vaak gefronste wenkbrauwen en zeggen ze dat ik me niet zo druk moet maken. Als ik dit vertel moet ik zelf ook vaak lachen omdat ik weet dat het nergens op slaat. Graag wil ik weer blij zijn en niet de hele tijd denken van waarom leef ik nou?
op dit forum is al bijna 400 dagen niet geschreven. maar ik vond het al fijn om even mijn gedachten op papier te kunnen zetten en ben benieuwd naar lotgenoten. Het zou fijn zijn als iemand hetzelfde als mij meemaakt.
Ik ben nu ook gestopt met alchoholgebruik. Ik dronk in het weekend denk wel 8 glazen alcohol weg. Ik wil niet me emotie onderdrukken met middelen. In me leven heb ik natuurlijk ook andere middelen gebruikt, maar daar zit ik al helemaal niet meer aan te denken.
Ik vraag me af hoe het nu met je verder gaat?
Ik heb de afgelopen maanden vaak op internet gezocht voor soortgelijke lotgenoten. Toch hoop ik hier me verhaal kwijt te kunnen.
Zo ongeveer 2 maanden geleden is het begonnen. Ik dacht dat ik heel erg ziek was, ik kreeg hartkloppingen, ik was erg vermoeid en wou alleen maar slapen en in het donker in een hoekje zitten. De dagen waarop ik activiteiten had gepland, gingen niet goed. Na een aantal uur wou ik erg graag naar huis en kreeg ik paniek aanvallen. Ik heb hierdoor veel uren geskipt van werk en opleiding. Ik zal even een voorbeeld geven van wat er door mijn hoofd ging:
Ik lag in bed en voelde mijn tong tintelen. Ik dacht dat ik mijn tong ging inslikken tijdens mijn slaap en dacht telkens dat ik een hartaanval kreeg op ieder moment van de dag.
Ik ben in deze periode toch maar even langs de huisarts gegaan en heb mijn bloed en mijn bloeddruk laten onderzoeken. De volgende dag moest ik op de uitslag gaan wachten en dat beangstigde mij. Ik ging maar even naar de sportschool zodat ik de tijd sneller doorkwam. Ik was mijzelf zo gek aan het maken dat ik niet op de hardloopband hard te durfde lopen. Ik was bang dat mijn hart het niet aankon en dat ik neer zou vallen. Ik ben gelijk maar naar huis gegaan en in bed gaan liggen totdat ik de uitslag had gekregen van mijn onderzoek. Nou wat blijkt, ik ben hartstikke gezond en mijn bloeddruk was zelf perfect. Uiteindelijk viel de last van mijn schouders af, en ben ik zelfs die middag gaan winkelen.
Hierna kreeg ik hele vreemde en irritante gedachten over het leven, waar ik nu nog steeds mee struikel. Ik vraag mij bijvoorbeeld dingen af als:
- waarom kunnen we zien?
- waarom kan ik voelen en ruiken?
- waarom ben ik nou geboren? Heeft mijn moeder me een ziel gegeven en wat is een ziel?
- voelen en zien mensen hetzelfde als mij?
Soms loop ik hierdoor zo erg vast, dat ik het liefst even uit me lichaam wil. ik wil me geen zorgen maken want ben een meisje van 20 jaar. Ik heb normale achtergrond en heb niks verdrietigst of traumatisch meegemaakt. Ik voel me zo vervreemd van mijn lichaam en van de wereld? Ik heb dit ook met de dokter besproken, maar ik kan me moeilijk uitleggen hoe ik me voel zonder dat er verdriet naar boven komt. De dokter vertelde mij dat ik het wat tijd moet gunnen en het even een plekje moet laten geven en dat het belangrijk is om erover te praten. Alleen als ik de woorden in mijn gedachte om wil brengen om het tegen iemand anders te vertellen krijg ik vaak gefronste wenkbrauwen en zeggen ze dat ik me niet zo druk moet maken. Als ik dit vertel moet ik zelf ook vaak lachen omdat ik weet dat het nergens op slaat. Graag wil ik weer blij zijn en niet de hele tijd denken van waarom leef ik nou?
op dit forum is al bijna 400 dagen niet geschreven. maar ik vond het al fijn om even mijn gedachten op papier te kunnen zetten en ben benieuwd naar lotgenoten. Het zou fijn zijn als iemand hetzelfde als mij meemaakt.
Ik ben nu ook gestopt met alchoholgebruik. Ik dronk in het weekend denk wel 8 glazen alcohol weg. Ik wil niet me emotie onderdrukken met middelen. In me leven heb ik natuurlijk ook andere middelen gebruikt, maar daar zit ik al helemaal niet meer aan te denken.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Je bent niet de enige hoor die hier last van heeft. Klinkt als depersonalisatie/derealisatie. Erg vervelend gevoel, al helemaal als je er een tijd last van hebt en er maar niet van af kan komen...quote:
Ja even naar de apotheek geweest voor een medicijn voor innerlijke rust. Ik zelf houd niet van middelen voor je ziel. ik vind dit onnatuurlijk, maar we gaan kijken wat het met gaat opleveren! ben al blij dat iemand een reactie heb geplaatst!quote:
[..]
Je bent niet de enige hoor die hier last van heeft. Klinkt als depersonalisatie/derealisatie. Erg vervelend gevoel, al helemaal als je er een tijd last van hebt en er maar niet van af kan komen...
Gaat wel weer voorbij.
In je pubertijd/adolescentie denk je hier vaak over na maar op een dag geef je jezelf een uitleg waar je verder mee kan.
Daarna achtervolg je je hormonen en ambities weer en schuif je in de file aan om die te bereiken.
In je pubertijd/adolescentie denk je hier vaak over na maar op een dag geef je jezelf een uitleg waar je verder mee kan.
Daarna achtervolg je je hormonen en ambities weer en schuif je in de file aan om die te bereiken.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Er zijn best antwoorden hier op te Googelen, maar zou je dat bevredigen? Je krijgt dan een technische uitleg zoals: omdat we lichtgevoelige cellen in onze ogen hebben en de nuchtere: omdat we zonder zicht anders overal tegenaan botsen.quote:
Hierna kreeg ik hele vreemde en irritante gedachten over het leven, waar ik nu nog steeds mee struikel. Ik vraag mij bijvoorbeeld dingen af als:
- waarom kunnen we zien?
- waarom kan ik voelen en ruiken?
- waarom ben ik nou geboren? Heeft mijn moeder me een ziel gegeven en wat is een ziel?
- voelen en zien mensen hetzelfde als mij?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
wat opmerkelijk is, is dat je denkt dat je al die dingen weet, terwijl je ze eigenlijk gewoon allemaal fantaseert.
Ja, ik heb geprobeerd alles te googlen en krijg technische uitleg. Maar dat bevredigd me inderdaad niet. Ik hoop dat het langzaamaan rustig ophoud. Ik ben een meisje van 18 en wil gewoon leuk gaan stappen en dingen doen, zonder er hele tijd bij na te denken!quote:Op dinsdag 14 april 2015 23:16 schreef Godshand het volgende:
[..]
Er zijn best antwoorden hier op te Googelen, maar zou je dat bevredigen? Je krijgt dan een technische uitleg zoals: omdat we lichtgevoelige cellen in onze ogen hebben en de nuchtere: omdat we zonder zicht anders overal tegenaan botsen.
Ja, want dat is absolute noodzaak om te vermelden bij anonimiteit.quote:
Haha ja wil anoniem blijven vergeten dat ik 20 had gezet
L2B's Mixcloud
Kom je uit 1996?quote:
Haha ja wil anoniem blijven vergeten dat ik 20 had gezet
nou ja, lichamelijk gek worden is ook weer zoiets...quote:
het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar waarom niet proberen je voor te stellen dat 99% van de mensheid zal denken... nou en...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hoi iedereen,
Ik ga mijn verhaal kort uitleggen.. Ongeveer 2 jaar geleden kreeg ik voor de eerste keer een paniekaanval (ik dacht dat ik ging sterven). Na talloze bezoeken aan het ziekenhuis, heb ik me erover kunnen zetten, dat ik niks had. Die angst heeft dus ook niet langer als een maand geduurd. Ik bleef wel altijd wat bang hebben om terug zo dat gevoel te krijgen, maar had er eigenlijk geen last van. Nu 2 jaar later, in november 2014, kreeg ik weer zo dat ambetante gevoel, en het ging maar niet weg.. Ik werd echt letterlijk gek.. Ik kon aan niks anders denken als aan dat gevoel. Ik wou niet naar een psycholoog gaan, omdat ik niet de confrontatie wou aangaan dat ik een probleem had. Tot januari.. Dan zei ik tegen mezelf, het is genoeg geweest! Ik heb hulp nodig. Ik kwam dus terecht bij een psychotherapeute, maar die hielp me niets vooruit... Ik zakte dus dieper en dieper weg en begon dan ook stilletjes aan last te krijgen van een depressie (je hebt het gevoel dat het alleen maar slechter gaat gaan en dat je in een psychiatrie gaat belanden, dat je zot wordt, en je beleeft in niets geen plezier meer). Bovenop die depressie ben ik ook last beginnen krijgen van dat vervreemd gevoel, dat je je eigen raar vind. Ik heb het niet zo zeer dat ik de wereld of andere mensen raar vind.. Maar vooral mezelf. Zowat angst van mijn eigen gedachten, eigen bewustzijn. Ik zit ondertussen wel al bij een andere psychotherapeute waar het wel goed mee werkt. Maar na 6 sessies begin ik me af te vragen als ik hier wel ooit vanaf geraak.. (Ik zou ook liefst niet beginnen met antidepressiva.. Als ik na maanden zie dat ik echt niet vooruit geraak dan wil ik het misschien nog overwegen maar liever begin ik daar echt niet mee.)
Wat mij zo verdrietig maakt is, op dit moment, dat vervreemd gevoel en dat ik me nooit nog normaal ga voelen. En constant als er niets aan de hand is, overheerst ineens dat down gevoel en doe ik niks anders als wenen.
Het ergste is dat ik helemaal geen reden heb om depressief te zijn.. Ik heb alles.. Een super vriend, een goede familie, goed werk... Dus ik snap het ook gewoon niet! Ik wil dit gevoel aanpakken, maar ik snap mezelf gewoon niet meer en ik weet ook niet waar het van komt...
Hebben jullie misschien positieve ervaringen of tips die jullie me willen meedelen?
@Anoniem96: Hoe gaat het ondertussen met je? Ik herken me erg in je verhaal... Hopelijk gaat het al wat beter.
Alvast bedankt...
Ik ga mijn verhaal kort uitleggen.. Ongeveer 2 jaar geleden kreeg ik voor de eerste keer een paniekaanval (ik dacht dat ik ging sterven). Na talloze bezoeken aan het ziekenhuis, heb ik me erover kunnen zetten, dat ik niks had. Die angst heeft dus ook niet langer als een maand geduurd. Ik bleef wel altijd wat bang hebben om terug zo dat gevoel te krijgen, maar had er eigenlijk geen last van. Nu 2 jaar later, in november 2014, kreeg ik weer zo dat ambetante gevoel, en het ging maar niet weg.. Ik werd echt letterlijk gek.. Ik kon aan niks anders denken als aan dat gevoel. Ik wou niet naar een psycholoog gaan, omdat ik niet de confrontatie wou aangaan dat ik een probleem had. Tot januari.. Dan zei ik tegen mezelf, het is genoeg geweest! Ik heb hulp nodig. Ik kwam dus terecht bij een psychotherapeute, maar die hielp me niets vooruit... Ik zakte dus dieper en dieper weg en begon dan ook stilletjes aan last te krijgen van een depressie (je hebt het gevoel dat het alleen maar slechter gaat gaan en dat je in een psychiatrie gaat belanden, dat je zot wordt, en je beleeft in niets geen plezier meer). Bovenop die depressie ben ik ook last beginnen krijgen van dat vervreemd gevoel, dat je je eigen raar vind. Ik heb het niet zo zeer dat ik de wereld of andere mensen raar vind.. Maar vooral mezelf. Zowat angst van mijn eigen gedachten, eigen bewustzijn. Ik zit ondertussen wel al bij een andere psychotherapeute waar het wel goed mee werkt. Maar na 6 sessies begin ik me af te vragen als ik hier wel ooit vanaf geraak.. (Ik zou ook liefst niet beginnen met antidepressiva.. Als ik na maanden zie dat ik echt niet vooruit geraak dan wil ik het misschien nog overwegen maar liever begin ik daar echt niet mee.)
Wat mij zo verdrietig maakt is, op dit moment, dat vervreemd gevoel en dat ik me nooit nog normaal ga voelen. En constant als er niets aan de hand is, overheerst ineens dat down gevoel en doe ik niks anders als wenen.
Het ergste is dat ik helemaal geen reden heb om depressief te zijn.. Ik heb alles.. Een super vriend, een goede familie, goed werk... Dus ik snap het ook gewoon niet! Ik wil dit gevoel aanpakken, maar ik snap mezelf gewoon niet meer en ik weet ook niet waar het van komt...
Hebben jullie misschien positieve ervaringen of tips die jullie me willen meedelen?
@Anoniem96: Hoe gaat het ondertussen met je? Ik herken me erg in je verhaal... Hopelijk gaat het al wat beter.
Alvast bedankt...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain.
Heb je verhaal gelezen en ik vindt het erg vervelens voor je!quote:
Hoi iedereen,
Ik ga mijn verhaal kort uitleggen.. Ongeveer 2 jaar geleden kreeg ik voor de eerste keer een paniekaanval (ik dacht dat ik ging sterven). Na talloze bezoeken aan het ziekenhuis, heb ik me erover kunnen zetten, dat ik niks had. Die angst heeft dus ook niet langer als een maand geduurd. Ik bleef wel altijd wat bang hebben om terug zo dat gevoel te krijgen, maar had er eigenlijk geen last van. Nu 2 jaar later, in november 2014, kreeg ik weer zo dat ambetante gevoel, en het ging maar niet weg.. Ik werd echt letterlijk gek.. Ik kon aan niks anders denken als aan dat gevoel. Ik wou niet naar een psycholoog gaan, omdat ik niet de confrontatie wou aangaan dat ik een probleem had. Tot januari.. Dan zei ik tegen mezelf, het is genoeg geweest! Ik heb hulp nodig. Ik kwam dus terecht bij een psychotherapeute, maar die hielp me niets vooruit... Ik zakte dus dieper en dieper weg en begon dan ook stilletjes aan last te krijgen van een depressie (je hebt het gevoel dat het alleen maar slechter gaat gaan en dat je in een psychiatrie gaat belanden, dat je zot wordt, en je beleeft in niets geen plezier meer). Bovenop die depressie ben ik ook last beginnen krijgen van dat vervreemd gevoel, dat je je eigen raar vind. Ik heb het niet zo zeer dat ik de wereld of andere mensen raar vind.. Maar vooral mezelf. Zowat angst van mijn eigen gedachten, eigen bewustzijn. Ik zit ondertussen wel al bij een andere psychotherapeute waar het wel goed mee werkt. Maar na 6 sessies begin ik me af te vragen als ik hier wel ooit vanaf geraak.. (Ik zou ook liefst niet beginnen met antidepressiva.. Als ik na maanden zie dat ik echt niet vooruit geraak dan wil ik het misschien nog overwegen maar liever begin ik daar echt niet mee.)
Wat mij zo verdrietig maakt is, op dit moment, dat vervreemd gevoel en dat ik me nooit nog normaal ga voelen. En constant als er niets aan de hand is, overheerst ineens dat down gevoel en doe ik niks anders als wenen.
Het ergste is dat ik helemaal geen reden heb om depressief te zijn.. Ik heb alles.. Een super vriend, een goede familie, goed werk... Dus ik snap het ook gewoon niet! Ik wil dit gevoel aanpakken, maar ik snap mezelf gewoon niet meer en ik weet ook niet waar het van komt...
Hebben jullie misschien positieve ervaringen of tips die jullie me willen meedelen?
@Anoniem96: Hoe gaat het ondertussen met je? Ik herken me erg in je verhaal... Hopelijk gaat het al wat beter.
Alvast bedankt...
Ik liep een lange tijd alleen met dit gevoel.. Heb het wel aan me vriendinnen verteld maar het is moeilijk om het verhaal te begrijpen voor een buitenstaander die deze gevoelens niet begrijpen. Heb het toch maar met mensen over gehad die echt diep bij staan, die zullen ook vaker vragen hoe het met je gaat! Het is belangrijk om met mensen erover te praten die je lief heb en die de tijd nemen om goed naar je verhaal te luisteren.
Ik ben onlangs voor de 1e keer naar de psycholoog geweest en morgen word me 2e sessie. Zij heb mij verteld dat je dit ontwikkelt als je een nare gebeurtenis heb meegemaakt. Bij mij was dit een bad trip door de truffels. Zij heb bij mij EMDR techiek toegepast. Ik kreeg een koptelefoon en hoorde tikjes eerst links en daarna rechts in me oor. Deze tikjes gaan snel en prikkelen je hersenen. Ze vroeg mij om me ogen te sluiten en of ik terug moest gaan naar de bad trip situatie hoe ik mij voelde. In het begin moest ik erg lachen omdat ik het dom vond.. Later pakte het mij enorm en kreeg bijna dezelfde gevoelens als ik daar had. Natuurlijk sluit je lichaam je af van nare gedachten. Dit heeft goed bij mij geholpen maar vandaag komen de gedachtes weer op. Tijd voor de nieuwe sessie!
Om een lang verhaal kort te maken wil ik je adviseren om leuke dingen te gaan doen. Het is belangrijk om dingen te doen die je voorheen graag deed. Zo geef je jezelf weer het gevoel van huh zie je wel er is niks veranderd. Ik kan zelf me gevoel nog niet accepteren maar het gaat steeds beter met me. Probeer een vast ritme te krijgen qua slapen. Sport veel en als je een vervreemd gevoel krijgt, GEEN televisie :p probeer een boek te lezen. Als je een boek leest gaan je gedachten automatisch naar het verhaal en de personen in het boek.
Verder heb ik er minder last van als het zonnetje schijnt. Vitamine D is nodig voor een blij gevoel. Probeer een zonnebank te pakken? Of een tijdje in het zonnetje te zitten.. Als die er is! Ik wil je veel sterkte wensen en altijd denken dat je niet de enige persoon bent!
Ook 1 aanrader: internet maakt je gek! Als je leest dat het gevoel niet meer wegtrekt en je ermee moet leren leven is heeeeel beangstigend.
Ik heb deze zelfde gedachtes ook wel eens, ik vraag me ook vaak af hoe andere mensen de wereld om zich heen ervaren, vooral vaak als ik onderweg ben, ik kan ook bezig zijn en dan merk ik weleens dat ik eigenlijk glazig staar terwijl ik iets aan het doen ben.quote:
Ik vind mijzelf ook raar. Het ene moment voel ik mij zoraar en het andere moment voel ik mij gewoon weer als ieder ander mens. Als ik met iemand praat denk ik aan hoe de persoon naar mij kijkt vanuit zijn perspectief. Ik analyseer heel veel.
Ook bij hele simpele dingen kan ik heel ver doordenken. Bijvoorbeeld als iemand achter de pc zit bedenk ik in mijn gedachte hoe die persoon naar de computer kijkt en waaraan de persoon zou kunnen denken.
Ik vraag mij vaker af hoe anderen de wereld om zich heen ervaren.
Als ik aan A denk dan kan ik van de ene naar de andere gedachte springen tot aan Z.
Heb er alleen geen problemen mee aan het werk behalve dat het natuurlijk irritant kan zijn.
Het is net alsof ik mijn werk in een waas doe en die gedachten dan langskomen..
Heb dit trouwens niet 24/7 gelukkig, het komt ineens en dan kan het heel lang doorgaan.
Soms zie ik mijn leven dan heel somber om na 5 minuten weer tegenstellingen te bedenken waardoor het toch weer mee blijkt te vallen.
Ik kan ook heel onzeker zijn.
Het valt soms niet mee..
Ik kan mezelf ook zo tot in de treuren negatief denken om vervolgens weer te bedenken dat het allemaal niet zo erg is, en vervolgens binnen 5 minuten weer een positief plan te hebben.
Ook met uitgaan, als ik dan aangeschoten raak, en ik ga naar de wc en ik kijk naar mezelf in de spiegel, heb ik het idee dat ik buiten mijn eigen persoon naar mezelf kijk, alsof ik dat niet ben. Alsof er een vreemde naar mij kijkt. Ik herken mezelf dan ook niet echt. Heel raar. Gelukkig voel ik me verder meestal wel 100 %
Op woensdag 21 oktober 2015 15:09 schreef 2NutZ het volgende:
Het doet mij oprecht pijn dat zo'n mooie frisse meid zo negatief is. Man je kan de koning huwen als je wilt... waarom dit niet exploiten
Het doet mij oprecht pijn dat zo'n mooie frisse meid zo negatief is. Man je kan de koning huwen als je wilt... waarom dit niet exploiten
Precies, hoofd- en bijzaken onderscheiden dus.quote:Op woensdag 8 januari 2014 08:47 schreef So_Surreal het volgende:
Totaal niet herkenbaar.
Behalve dat je overal tot in het oneindige over door gaat evolueren, maar dat heb ik alleen als ik af en toe kneiter stoned ben.
Voor de rest, lekker boeiend wat de rest denkt en doet
Je leeft maar één keer, dus kan je beter beginnen om daar van te genieten in plaats van druk te maken over onnozele dingen.
Beste mensen,
het is een dikke 4 jaar geleden dat ik deze post ben begonnen,
In de tussentijd heb ik veel meegemaakt en veel informatie opgedaan, therapieën gevolgd, cursussen, trainingen zoals mindfulness gevolgd, podcasts bekeken met als onderwerp o.a over het leven, psychologie, filosofie, esoterie enz.... en niet te vergeten, heel veel boeken gelezen.
Waar ik eigenlijks in mijn persoonlijke ervaring ben achter gekomen is dat het leven veel meer is dan wat de doorsnee mens denkt, oftewel veel van onze dagelijkse handelingen en gedachten zijn automatisch en rond de 80/90 procent van onze gedachten staan gelijk aan de dag ervoor.
Ik heb me dus een tijd verdiept in de stof wat Eckhart Tolle onderwijst namelijk: in het moment zijn, leven in het nu, afstand van je gedachten , emoties en gevoelens kunnen nemen zodat je dus als een toeschouwer naar deze dingen kijkt , ze waarneemt zonder er een oordeel aan vast te plakken.
Ben veel bezig geweest met mediteren, rekken&strekken, yoga, boswandelingen maken, natuur opzoeken en in het reine zijn hiermee.
in mijn ervaring is dit van levensbelang om de wereld in een verschillende context te kunnen zien , je kunt meer genieten van de " bloemetjes en de vogeltjes die fluiten " je wordt een rustiger mens en je kunt dagelijkse uitdagingen en beslommeringen beter aan, wat er eigenlijks gebeurt is is dat mijn persoonlijkheid die ik heb waarvan ik altijd dacht dat ik dat was , begon af te nemen en mijn eigen ideeën en gedachten kon kiezen en kon sturen in de directie die ik wou.... al me al heeft dit me dus veel opgeleverd maar het is maar 1 van de zovele overtuigingen/technieken die zorgen voor een beter leven. De key voor mij is balansen hoe cheesy dit ook klinkt, het is niet of dit of dat maar en en.
Aan de andere kant was het belangrijk om in therapie te gaan waarin ik zelf kon aangeven waar ik mee liep, zodat we gezamenlijk behandelingen om maat konden doen, o.a EMDR therapie http://www.emdr.nl/wat-is-emdr/
Dit heeft me geholpen om de emotionele lading die vast hing aan mijn ervaringen en belevenissen uit het verleden te verzwakken of zelfs doen weg gaan. het probleem bij mij zat hem hier in, het kleine gekwetste kind, zoals vele anderen die de opgekropte pijn wedrukken en verbannen maar nog steeds vast zit in de vorm van energie in je lichaam of hoe je het ook wilt noemen..
Om jezelf te bevrijden van deze pijn en fysieke spierspanning is om te gaan sporten , uitbundig te gaan rekken en strekken, yoga, hardlopen, hard schreeuwen en om je heen slaan op dode dingen ofourse
( BioEnergetic Catharsis ) massages nemen, zwemmen enz.... het is letterlijk opgekropte spanning dat het lichaam wil verlaten....
zo kan ik nog even doorgaan maar waar ik de laatste tijd ben achter gekomen is dat in mijn persoonlijke beleving en ervaring we hier zijn om levenslessen te leren, oftewel iedereen loopt hier fysiek rond met een lichaam maar geestelijk leven we allemaal in verschillende werelden met onze eigen gedachten en demonen die ons het leven voortdurend of zo nu en dan willen zuur maken, iedereen zit in zijn eigen leerproces en moet bepaalde dingen te weten zien te komen en toepassen in zijn of haar leven, het zij op gebied van emotionele pijn, psychologische onderwerpen, praktische dagelijkse dingen enz... de kunst is om je zelf te gronden en het center te vinden in jezelf zodat deze issues je duidelijk worden gemaakt op het juiste moment zodat je er iets kan doen als je dat wilt natuurlijk.
Ik probeer dit altijd uit te leggen in low vibration en high vibration energie, als je dit niks van i get it, zie het dan als bepaalde gemoedstoestanden... je kunt kiezen om naar het licht te gaan zoals in de bijbel ook wordt verteld en in andere geschriften, het komt grotendeels op het zelfde neer, wil je pro-life of wil je hangen in je depressieve en sombere sferen waarin je snel op je teentjes bent getrapt en je iemand of iets snel haat, snel boos bent, ontevreden bent, zoals Eckhart Tolle dat altijd zo mooi zegt : je hebt een painbody attack, dit is misschien wel het belangrijkste onderwerp van alles wat ik hier typ en ik wil je ook zeker aansporen om hier meer informatie over op te gaan zoeken, want als je dit op een diep logisch en spiritueel niveau begrijpt en weet waneer het in je zelf opkomt, dan kun je dit herkennen en kun je weten hoe je hier mee om moet gaan, nogmaals het concept 'painbody' was een gamechanger voor mij omdat dit de kern van mijn probleem is/was.
nogmaals life's a journey and you will never be complete, blijf leren en go to the light !
[ Bericht 0% gewijzigd door huskey op 29-08-2018 14:19:23 ]
het is een dikke 4 jaar geleden dat ik deze post ben begonnen,
In de tussentijd heb ik veel meegemaakt en veel informatie opgedaan, therapieën gevolgd, cursussen, trainingen zoals mindfulness gevolgd, podcasts bekeken met als onderwerp o.a over het leven, psychologie, filosofie, esoterie enz.... en niet te vergeten, heel veel boeken gelezen.
Waar ik eigenlijks in mijn persoonlijke ervaring ben achter gekomen is dat het leven veel meer is dan wat de doorsnee mens denkt, oftewel veel van onze dagelijkse handelingen en gedachten zijn automatisch en rond de 80/90 procent van onze gedachten staan gelijk aan de dag ervoor.
Ik heb me dus een tijd verdiept in de stof wat Eckhart Tolle onderwijst namelijk: in het moment zijn, leven in het nu, afstand van je gedachten , emoties en gevoelens kunnen nemen zodat je dus als een toeschouwer naar deze dingen kijkt , ze waarneemt zonder er een oordeel aan vast te plakken.
Ben veel bezig geweest met mediteren, rekken&strekken, yoga, boswandelingen maken, natuur opzoeken en in het reine zijn hiermee.
in mijn ervaring is dit van levensbelang om de wereld in een verschillende context te kunnen zien , je kunt meer genieten van de " bloemetjes en de vogeltjes die fluiten " je wordt een rustiger mens en je kunt dagelijkse uitdagingen en beslommeringen beter aan, wat er eigenlijks gebeurt is is dat mijn persoonlijkheid die ik heb waarvan ik altijd dacht dat ik dat was , begon af te nemen en mijn eigen ideeën en gedachten kon kiezen en kon sturen in de directie die ik wou.... al me al heeft dit me dus veel opgeleverd maar het is maar 1 van de zovele overtuigingen/technieken die zorgen voor een beter leven. De key voor mij is balansen hoe cheesy dit ook klinkt, het is niet of dit of dat maar en en.
Aan de andere kant was het belangrijk om in therapie te gaan waarin ik zelf kon aangeven waar ik mee liep, zodat we gezamenlijk behandelingen om maat konden doen, o.a EMDR therapie http://www.emdr.nl/wat-is-emdr/
Dit heeft me geholpen om de emotionele lading die vast hing aan mijn ervaringen en belevenissen uit het verleden te verzwakken of zelfs doen weg gaan. het probleem bij mij zat hem hier in, het kleine gekwetste kind, zoals vele anderen die de opgekropte pijn wedrukken en verbannen maar nog steeds vast zit in de vorm van energie in je lichaam of hoe je het ook wilt noemen..
Om jezelf te bevrijden van deze pijn en fysieke spierspanning is om te gaan sporten , uitbundig te gaan rekken en strekken, yoga, hardlopen, hard schreeuwen en om je heen slaan op dode dingen ofourse
( BioEnergetic Catharsis ) massages nemen, zwemmen enz.... het is letterlijk opgekropte spanning dat het lichaam wil verlaten....zo kan ik nog even doorgaan maar waar ik de laatste tijd ben achter gekomen is dat in mijn persoonlijke beleving en ervaring we hier zijn om levenslessen te leren, oftewel iedereen loopt hier fysiek rond met een lichaam maar geestelijk leven we allemaal in verschillende werelden met onze eigen gedachten en demonen die ons het leven voortdurend of zo nu en dan willen zuur maken, iedereen zit in zijn eigen leerproces en moet bepaalde dingen te weten zien te komen en toepassen in zijn of haar leven, het zij op gebied van emotionele pijn, psychologische onderwerpen, praktische dagelijkse dingen enz... de kunst is om je zelf te gronden en het center te vinden in jezelf zodat deze issues je duidelijk worden gemaakt op het juiste moment zodat je er iets kan doen als je dat wilt natuurlijk.
Ik probeer dit altijd uit te leggen in low vibration en high vibration energie, als je dit niks van i get it, zie het dan als bepaalde gemoedstoestanden... je kunt kiezen om naar het licht te gaan zoals in de bijbel ook wordt verteld en in andere geschriften, het komt grotendeels op het zelfde neer, wil je pro-life of wil je hangen in je depressieve en sombere sferen waarin je snel op je teentjes bent getrapt en je iemand of iets snel haat, snel boos bent, ontevreden bent, zoals Eckhart Tolle dat altijd zo mooi zegt : je hebt een painbody attack, dit is misschien wel het belangrijkste onderwerp van alles wat ik hier typ en ik wil je ook zeker aansporen om hier meer informatie over op te gaan zoeken, want als je dit op een diep logisch en spiritueel niveau begrijpt en weet waneer het in je zelf opkomt, dan kun je dit herkennen en kun je weten hoe je hier mee om moet gaan, nogmaals het concept 'painbody' was een gamechanger voor mij omdat dit de kern van mijn probleem is/was.
nogmaals life's a journey and you will never be complete, blijf leren en go to the light !
[ Bericht 0% gewijzigd door huskey op 29-08-2018 14:19:23 ]
Tof dat je een update geeft. Fijn dat het beter gaat 
goed om te horen.
Heb ook een poging gedaan om The Power of Now te lezen (van Eckhart Tolle). Vond er geen doorkomen aan. Heb het opgegeven na een serieuze strijd met de bladzijden. Vaag gedoe. Had er zoveel positieve recensies over gelezen dat ik niet had verwacht dat ik het boek niet eens uit zou lezen :’) Not my cup of tea. Maar wel fijn voor eenieder dat het hen helpt met inzichten krijgen in wat dan ook.
goed om te horen. Heb ook een poging gedaan om The Power of Now te lezen (van Eckhart Tolle). Vond er geen doorkomen aan. Heb het opgegeven na een serieuze strijd met de bladzijden. Vaag gedoe. Had er zoveel positieve recensies over gelezen dat ik niet had verwacht dat ik het boek niet eens uit zou lezen :’) Not my cup of tea. Maar wel fijn voor eenieder dat het hen helpt met inzichten krijgen in wat dan ook.
|
|
