body dysmorphic disorder

quote:

Op maandag 6 januari 2014 15:14 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Parttime op het moment vanwege omstandigheden, heb een jaar of 5 op kantoor gewerkt.
De jaren op kantoor waren faal door de vrouwen werd ik genegeerd en dat kwam omdat ik er ontzettend jong uitzag. Ik was 25 maar zag eruit als 16,17 gewoon omdat ik er slungelig uitzag met ook nog een onzekere houding en zo. Ik was niet interessant genoeg. Dat is mij ook letterlijk verteld dat ze dachten dat ik stage kwam lopen in het begin vanwege mijn hele jonge puberale uiterlijk.
Dit kwam omdat ik mijzelf niet meer goed verzorgde, bijna niet eten, depressief voelen etc mijn gewicht was veel te laag en ik was lijkbleek dat is nu niet meer gelukkig.Ik moest zelfs een kilo of 2 afvallen.

Vandaag weer te horen gekregen dat ik de enige ben met BDD in de 35 jarige loopbaan van de psych.
Hij gaat nu bekijken wat de mogelijkheden zijn om een gespecificeerde behandeling aan te bieden. Ook was hij blij dat ik nu meer dingen vertelde en directer durfde te zijn.
Maar hij kan eigenlijk niks voor mij betekenen behalve mij doorverwijzen.

Mooi! Dit is positief om te horen. Hopen dat je snel ergens terecht kunt.

Hoe trek je het op je werk? Zelfde werkgever? Zelfde soort werk?

Vroeg me af hoe het staat met vrienden en familie. Het sociale vangnet, dus. Misschien heb je er al over geschreven, maar het is me even ontgaan.

Ik kan de gedachtes die bij BDD horen wel enigzins plaatsen. Ik heb zelf last van OCD en snap daarom wel een beetje de gedachtes die je hoe hard je het ook probeert niet uit je hoofd kan krijgen. Dat je er depri van wordt. Echter is OCD(in mijn geval) veel minder erg dan de BDD die Richard_prf beschrijft.
Nog even daarover een vraagje: Zijn er medicijnen die OCD bestrijden?? Nu ben ik niet een zware OCD patient dus medicijnen waar je een zombie van wordt hoef ik niet. Maar gewoon lichte medicijnen die je een handje helpen?

Ontopic: In ieder geval heel veel succes en misschien moet je dit met een psychiater en niet met een psycholoog bespreken. Die zijn vaak wel wat meer kundig met dit soort stoornissen.

quote:

Op maandag 6 januari 2014 23:00 schreef Szlie het volgende:

[..]

Mooi! Dit is positief om te horen. Hopen dat je snel ergens terecht kunt.

Hoe trek je het op je werk? Zelfde werkgever? Zelfde soort werk?

Vroeg me af hoe het staat met vrienden en familie. Het sociale vangnet, dus. Misschien heb je er al over geschreven, maar het is me even ontgaan.

Nee, thuiswerk, en soms op de weg, geheel zelfstandig.
Nee ik heb geen vrienden, ik woon 11 jaar op mezelf en heb sindsdien geen sociale contacten. Geen contact met familie (alleen vader maar die is bijna altijd in het buitenland).

Heb echt wel respect voor je Richard, dat je nog werkt en volhoudt.
Ik heb gelukkig nog vriendinnen en ook binnen de deeltijd veel contacten,
dit werkt vaak wel als goede afleiding. Ik vind mezelf alleen te lelijk voor
liefde e.d. en gelukkig nog niet voor vriendschappen en familie. Daarin
is uiterlijk ook niet zo belangrijk voor mij, denk ik...

De foto in de eerste pagina van je topic is niet meer te zien. Is dit bewust of niet? Ben nou zelf ook wel benieuwd

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 02:06 schreef richard_prf het volgende:

[..]

Ik heb nog nooit gelezen of gehoord over succesvolle therapieėn over deze stoornis althans niks inhoudelijks. En ik weet niet eens of er wil iets bestaat dat mij echt kan gaan helpen. Ik heb zo'n beetje alles gemist dat er te missen valt in het leven in mijn jeugd 18-27. Het leven is loodzwaar zonder sociale contacten, er blijft veel te veel tijd over om na te denken en dan vooral de negatieve gedachtes die sterk de overhand hebben.
De grootste frustraties deze kerst en jaarwisseling waren hoe anderen plezier maken en uitgaan en dat soort dingen terwijl je zelf wegrot in je huis. Het gevoel van buitensluiting en je minderwaardig voelen is groot dat zich dan ook weer vertaald in lichamelijke problemen zoals hoofdpijn, vermoeid zijn, niet goed meer kunnen nadenken, je ogen die leeg lijken vanwege machteloosheid.
Ik denk dat als je aan bdd lijd en geen sociale contacten hebt en dus ook nooit van het leven kan genieten dat je hier grote mentale problemen aan overhoudt op latere leeftijd als dit doorzet. Het gevoel van alles gemist te hebben in het leven zorgt voor een frustrerend gevoel maar nog steeds ben ik er van overtuigd dat alle deuren gesloten bleven vanwege een dramatisch uiterlijk.
Hoewel ik mij nog steeds onaantrekkelijk vind merk ik wel dat uiterlijk een mindere rol van betekenis gaat vormen in deze fase van het leven. De grootste pijn is alles gemist te hebben wat er te missen valt en je vrijwel elke dag jarenlang super klote te voelen.
Toch heb ik er voor gezorgd dat de andere zaken zoals opleiding , huis, rijbewijs etc wel te regelen maar zonder enig plezier.
Maar maybe ben ik wel gewoon een loner en gewoon zo afwijkend ben van de norm dat ik er voor gemaakt ben om alleen te zijn. Dit zou mij in elk geval een beter gevoel geven.

Shit. Wat zou ik graag een biertje met je willen doen een keer zeg

quote:

Op donderdag 9 januari 2014 19:14 schreef Trinitrobenzeen het volgende:
Shit. Wat zou ik graag een biertje met je willen doen een keer zeg

Lief

quote:

Op donderdag 9 januari 2014 20:42 schreef Bloempje91 het volgende:

[..]

http://nl.tinypic.com/r/opwfwm/5

Helemaal niets mis mee hoor! Ziet er goed uit. En je neus te groot? Je hebt juist een relatief kleine neus vind ik. Sowieso prima in verhouding tot je gezicht.

Ik herken veel dingen uit de OP van mezelf

quote:

Op donderdag 9 januari 2014 20:42 schreef Bloempje91 het volgende:
http://nl.tinypic.com/r/opwfwm/5

Ik weet dat het niet veel zal helpen, maar je neus is echt niet te groot...

En dit zeg ik niet uit medelijden of iets dergelijks, ik meen elk woord.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 17:44 schreef Bloempje91 het volgende:

[..]

De enige kritiek die ik heb is dat je je commentaar in mijn quote hebt verwerkt

Maar ik snap wat je bedoelt, de enige reden dat ik dit topic tegenkwam is omdat ik het bewust opzocht in de sherlock tool [staat bovenaan in de balk, gele kleur. kan je dingen mee opzoeken]

Ik ben bang dat ik zelf ook een vorm van BDD heb, er zijn van beide kanten veel argumenten om het wél en niet te hebben...

quote:

Op zaterdag 11 januari 2014 14:45 schreef Bloempje91 het volgende:

[..]

Haha. Het is een hele moeilijke ziekte, BDD . Ik heb er dagelijks last van en denk heel de dag door aan mijn uiterlijk, wat er allemaal verbeterd kan worden. Ben nooit eens echt gelukkig met hoe ik er uit zie , het is echt een obsessie. Nou denk ik weer, ik wil mijn neus anders hebben .. ( want mijn neus is te groot) zo zie ik het.. Het is elke keer wat anders, dan mijn kin ( heb een kincorrectie gehad) en dan mijn lippen weer die wil ik voller oja en ook mijn jukbeenderen .. En nu weer mijn neus... Ik voel me gewoon niet gelukkig zo. Maar niemand begrijpt me, en de plastische chirug weigert... Omdat het niet nodig is zegt die en het er
Niet mooier van word. Wat ik dus wel denk, dan hoop ik mezelf is te accepteren ..

Verstandig. Plastisch chirurgen moeten eigenlijk altijd mensen met BDD weigeren.

Zelfacceptatie is inderdaad the way to go. Je leven verandert niet als je (ingebeelde) defect ineens verdwijnt. Je zelfbeeld ook niet, want niemand is perfect en je vindt altijd wel iets om niet tevreden over te zijn. In je hoofd wordt het dan door de BDD groter gemaakt dan het is en dan blijf je bezig.

erg aan te raden om te kijken

Ik was jaren terug negatief geobsedeerd door mijn uiterlijk. Of het BDD was vind ik moeilijk te zeggen. Misschien zag ik er gewoon echt niet goed uit. De symptomen zijn in ieder geval hetzelfde. Mijn probleem was zo erg dat ik straatvrees ontwikkelde. Of ik op een bepaalde dag of moment naar buiten kon, wist ik niet. Alles hing af van of ik mezelf te lelijk voelde om naar buiten te gaan en helaas was dat vaak zo. Ik heb jarenlang hierdoor niet kunnen werken of sociale contacten kunnen ontwikkelen. Iets waar ik nog steeds last van heb. Ik heb immers een gat in mijn cv en studievertraging en tot dusverre nog steeds geen sociale contacten.

Dus ja, ik kan me goed voorstellen hoe Richard zich voelt die zo ongeveer een decennia lang geen sociale contacten heeft. Ik ga dat punt over een paar jaar ook naderen. Sinds ik in behandeling ben bij gzz is er met de jaren een verandering opgetreden. Doordat ik me geestelijk beter ging voelen, ging ik me ook beter voelen over mijn uiterlijk. Wellicht begon ik er gewoon wat ' gezonder' uit te zien. In ieder geval werd en wordt er niet meer zo negatief op me gereageerd als voorheen.

Alleen het rare is.. ik was niet in behandeling voor BDD, maar voor mijn angstklachten. Mijn psycholoog weet niks van af van min onzekerheid over mijn uiterlijk, terwijl mijn angstklachten hierdoor zijn veroorzaakt. Ik schaamde me teveel om mijn uiterlijkproblemen aan te kaarten. Ik heb toch echt dik 10 jr gelopen met dit probleem. Als je niet teveel van je leven wilt missen, raad ik iedereen aan er nu wat aan te gaan doen.

Op een positieve manier naar jezelf gaan kijken en beter in je vel gaan zitten, is mogelijk, zoals bij mij is gebeurd. Maar de eerste stappen zijn denk ik toch echt beter eten, zon en geestelijk aan jezelf werken en een doel in je leven. Alleen als je echt misvormd bent helpen zulke dingen niet en ga je je alleen beter voelen door plastische chirurgie. Waar overigens in mijn mening helemaal niets mis mee is, zolang je het maar niet gaat overdrijven. Als je uiterlijk je unhappy maakt en je kwaliteit van leven aanzienlijk beter wordt, waarom niet? Ik denk alleen dat iedereen die hier reageert voor zoiets niet in aanmerking moet komen. Van de fotos die ik heb gezien vind ik tot nu toe niemand er zeer negatief uitspringen qua uiterlijk.

quote:

Op vrijdag 17 januari 2014 19:02 schreef cluelezz het volgende:
Misschien zag ik er gewoon echt niet goed uit.

Ook dan kan je BDD hebben.

quote:

Op vrijdag 17 januari 2014 19:09 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ook dan kan je BDD hebben.

Dan kan je juist BDD hebben, je bent er namelijk van overtuigd.

quote:

Op vrijdag 17 januari 2014 19:02 schreef cluelezz het volgende:
Waar overigens in mijn mening helemaal niets mis mee is, zolang je het maar niet gaat overdrijven. Als je uiterlijk je unhappy maakt en je kwaliteit van leven aanzienlijk beter wordt, waarom niet? Ik denk alleen dat iedereen die hier reageert voor zoiets niet in aanmerking moet komen. Van de fotos die ik heb gezien vind ik tot nu toe niemand er zeer negatief uitspringen qua uiterlijk.

Omdat accepteren wie je bent ook iets is, en je moeilijker objectief naar jezelf kan kijken dan anderen.
In een maatschappij waar looks al veel tijd innemen, is het veel beter om zelf chirurgie te doen in je karakter en een beter mens te worden.

Of je nou knap of lelijk bent, het is toch jouw gezicht en als je plastische chirurgie toepast is dat niet meer jouw gezicht op termijn.

Iedereen heeft wel wat en dat maakt ons uniek.