Aha dus al ik mij kan vinden in de OP genoemde factoren, lijd ik aan het Bopilaire stoornis?quote:Op donderdag 15 mei 2014 16:13 schreef zwaardegekste het volgende:
@Salmannassar
ben geen BPSer, maar heb er minstens eentje in mijn omgeving.
Dat gemeld, ik vind je persoonlijk een dappere strijder tegen je afwijking, heb je (soms inderdaad warrige) lappen tekst gelezen, en kan me goed vinden in veel van je standpunten, ook al heb ik geen ervaring verder. Je hebt me daarin wel wat hoop geschonken voor het geval in mijn omgeving
Het enige wat ik op te merken heb, is dat een BPS ook voort kan komen uit externe factoren, dus stress uit het leven oid. Mensen kunnen dan in een depressie terecht komen waar ze dan echt geen uitweg meer uit zien. Hierdoor zullen ze niet de "standaard dip" ervaren, waar ze dan normaalgesproken misschien wel een uitweg uit konden vinden.
En nogmaals, ik ben geen ervaringsdeskundige, ben me alleen al een paar dagen aan het inlezen in deze niet altijd vrolijke materie. Jullie allemaal in ieder geval bedankt voor de openheid, wordt door mij als inmiddels nog maar een "bijna-leek" enorm gewaardeerd!
Als dat zo zou zijn, zouden de diagnoses geen jaren hoeven duren hequote:Op donderdag 15 mei 2014 18:30 schreef ManianMan het volgende:
[..]
Aha dus al ik mij kan vinden in de OP genoemde factoren, lijd ik aan het Bopilaire stoornis?
Ik wist wel dat ik een of andere stoornis had. De laatste tijd is mijn geheugen een zeef
Misschien ben ik wel intelligentquote:Op vrijdag 16 mei 2014 10:32 schreef zwaardegekste het volgende:
[..]
Als dat zo zou zijn, zouden de diagnoses geen jaren hoeven duren he
Ben blij dat iemand nog wat heeft aan mijn 'geraaskal'..Stress is idd een niet te verwaarlozen factor in het uitlokken van een aanval, althans in mijn geval. Ben nu 6jr. uit het arbeidsproces en de bijbehorende stress en al die tijd niet manisch geworden, wel hypomaan onder invloed van div. drugs (speed & wiet) maar dit is nooit uit de hand gelopen tot nu toe. Zonder drugs zit ik op een vlakke, dodelijk saaie lijn en zo af en toe maakt mij dit wat suïcidaal waar mijn financieële toestand ook aan bijdraagt. Heb verdomme geen cent te makken waardoor het bestaan een grauwe sleur wordt waar nauwelijks uit te breken valt. Heb sinds kort ook geen eigen computer en internet meer wat ook al niet helpt...Maar voorlopig sla ik me er wel doorheen...Nog bedankt voor je positieve input.quote:Op donderdag 15 mei 2014 16:13 schreef zwaardegekste het volgende:
@Salmannassar
ben geen BPSer, maar heb er minstens eentje in mijn omgeving.
Dat gemeld, ik vind je persoonlijk een dappere strijder tegen je afwijking, heb je (soms inderdaad warrige) lappen tekst gelezen, en kan me goed vinden in veel van je standpunten, ook al heb ik geen ervaring verder. Je hebt me daarin wel wat hoop geschonken voor het geval in mijn omgeving
Het enige wat ik op te merken heb, is dat een BPS ook voort kan komen uit externe factoren, dus stress uit het leven oid. Mensen kunnen dan in een depressie terecht komen waar ze dan echt geen uitweg meer uit zien. Hierdoor zullen ze niet de "standaard dip" ervaren, waar ze dan normaalgesproken misschien wel een uitweg uit konden vinden.
En nogmaals, ik ben geen ervaringsdeskundige, ben me alleen al een paar dagen aan het inlezen in deze niet altijd vrolijke materie. Jullie allemaal in ieder geval bedankt voor de openheid, wordt door mij als inmiddels nog maar een "bijna-leek" enorm gewaardeerd!
Het is voor mij allemaal nieuwe materie, dus ben al lang blij dat er allerlei mogelijkheden zijn waarop de problematiek kan worden aangevlogenquote:Op zaterdag 17 mei 2014 12:30 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Ben blij dat iemand nog wat heeft aan mijn 'geraaskal'..Stress is idd een niet te verwaarlozen factor in het uitlokken van een aanval, althans in mijn geval. Ben nu 6jr. uit het arbeidsproces en de bijbehorende stress en al die tijd niet manisch geworden, wel hypomaan onder invloed van div. drugs (speed & wiet) maar dit is nooit uit de hand gelopen tot nu toe. Zonder drugs zit ik op een vlakke, dodelijk saaie lijn en zo af en toe maakt mij dit wat suïcidaal waar mijn financieële toestand ook aan bijdraagt. Heb verdomme geen cent te makken waardoor het bestaan een grauwe sleur wordt waar nauwelijks uit te breken valt. Heb sinds kort ook geen eigen computer en internet meer wat ook al niet helpt...Maar voorlopig sla ik me er wel doorheen...Nog bedankt voor je positieve input.
of hypochondriequote:Op donderdag 15 mei 2014 18:30 schreef ManianMan het volgende:
[..]
Aha dus al ik mij kan vinden in de OP genoemde factoren, lijd ik aan het Bopilaire stoornis?
Ik wist wel dat ik een of andere stoornis had. De laatste tijd is mijn geheugen een zeef
"The best things in life are free" zeggen ze..Heb btw wel vermindering met 33% van mijn depot bedongen, van 150 naar 100ml. Ga me als het goed is dus wel beter voelen omdat de 'rem' er af gaat. Die troep maakte me depri. Maar dat was afgelopen Donderdag dus nog te vroeg om met zekerheid te zeggen. I'll keep you posted..quote:Op maandag 19 mei 2014 12:54 schreef zwaardegekste het volgende:
[..]
Het is voor mij allemaal nieuwe materie, dus ben al lang blij dat er allerlei mogelijkheden zijn waarop de problematiek kan worden aangevlogen
En dat het minder "rooskleurig" wordt als de financiën niet meewerken kan ik me voorstellen, maar bedenk je wel dat je van al het geld van de wereld nog steeds geen geluk kunt kopen en je dat toch echt in jezelf moet gaan vinden!
Wel wens ik je daarbij veel succes (en mezelf ook! )
Hoi, S2b en welkom. We kunnen wel wat vers bloed gebruiken hier....Ik raad je vriendelijk aan de voorafgaande posts te lezen vanaf deel 1 in gedeeltelijk antwoord op je vraag hoe wij er mee omgaan.quote:Op donderdag 21 augustus 2014 21:32 schreef summer2bird het volgende:
Hoi, ik ben nieuw hier
Ik heb al sinds jongs af aan enorme buien en mijn humeur wisselt van extremen.
Nu denkt de arts aan een bipolaire stoornis, de verpleging hier ook (woon beschermd ivm autisme)
Ik ben helemaal moe van mijn buien, vooral de enorm diepe dalen.
En de hypere, waarbij ik daarna kort erop weer mij enorm kut voel.
Dus ik vraag mij af hoe jullie met je stoornis omgaan.
Ja, ja. Het valt allemaal niet mee. "Just because you're paranoid don't mean they're not after you" zal ik dan maar denken. Dat zijn serieuze klachten meis....Misschien moet je ook maar aan de cisordinol of een ander anti-psychoticum, Je hebt nu wel zo'n beetje de leeftijd voor je 1e manische episode ( zelf was ik 21) en voorkomen is beter dan 'genezen'. Hoewel manisch zijn wel helemaal 'da bomb' is imho. Ik had het niet willen missen...De piek is hoog maar helaas het dal diep. Hoewel ik alleen na mijn 1e manie een echt diepe depressie heb ervaren. De episodes daarna viel het in verhouding wel mee..Maar daarin is elke bipolair anders..Ik zit meestal aan de positieve kant en neig naar hypomanie. Kwestie van serieus rekening houden daarmee zodat het niet uit de klauwen loopt. En dat is de laatste 6jr. dan ook aan de orde. Geleerd met vallen en opstaan en ook voor jou ligt die weg voor je.quote:Op zondag 24 augustus 2014 01:09 schreef summer2bird het volgende:
Goed, zit op de helft van het doorlezen.
Mij komt slaaponthouding me totaal niet bekend voor, ik slaap heel trouw elke nacht zo'n negen uur.
Wel hoop ik dat er spoedig iets aan mijn medicatie kan worden gedaan. Ik hoop medicatie te krijgen die mijn stemming remt, en het maakt mij niet uit of ik dan mat word, alles behalve die afschuwelijke nare dalen in mijn humeur.
Ik haat die buien, ik kan mijzelf dan niet meer onder controle houden en ben dan zo'n verschrikkelijk mens dat boos en verdrietig is en niemand meer vertrouwd. Meestal denk ik dan dat de begeleiding mij haat en dat iedereen over mij praat en mij haat.
Ik denk dan de naaste dingen en soms hoor ik ook rare dingen
Als ik hyper ben dan doe ik de gekste dingen, kamer verbouwen in mijn uppie ineens, dingen kopen, hard rennen en grapjes maken en ben ik echt ziekelijk vrolijk.
En dan is de moeheid er die altijd volgt.
Het gaat altijd zo: normaal voelen, vrolijk, hyper, depressief, enorm depressief en dan moeheid.
Keer op keer op keer.
Ik ben er zo zat van.
Ik ben tegen drugs, en mag ze hier ook niet gebruiken.quote:Op zaterdag 23 augustus 2014 22:40 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Hoi, S2b en welkom. We kunnen wel wat vers bloed gebruiken hier....Ik raad je vriendelijk aan de voorafgaande posts te lezen vanaf deel 1 in gedeeltelijk antwoord op je vraag hoe wij er mee omgaan.
Niet dat je er echt wat aan hebt...Iedere bipolair is uniek net als elke autist ( en btw wij allemaal).
Een gebruiksaanwijzing hoef je dus niet te verwachten. Als die al van toepassing is want uit je symptomatiek maak ik i.i.g. niet op dat je bipolair zou zijn. Het doet mij meer aan borderline denken. Een bipolair heeft niet direct last van "buien" maar is manisch, hypomaan, depressief of 'normaal'/ 'stabiel',
Je hebt wel de zog. rapid cyclers die soms per dag cykelen van euforie naar suïcidaal. We hadden er hier 1tje zoals je zult kunnen lezen en ik hoop niet dat jij zijn opvolgster bent. Maar vooralsnog denk ik van niet want dan was dat allang opgevallen. Een manie blijft niet onopgemerkt dus ik neem aan dat je dat nog nooit geweest bent. Depressief welliswaar wel maar dat is veel ordinairder aangezien AD algemeen ingang hebben gevonden en er geen taboe op rust. Eén keer de krant lezen is genoeg om ( een beetje ) depri te worden...
Ik heb trouwens ook een jaar of 6 in een BW gewoond, om diverse (praktische) redenen, en ik neem dan maar aan dat jij aan een serieuze vorm van autisme lijdt die dat ook vereist. Het zou goed zijn als je wat meer over jezelf vertelde zodat we je welgeinformeerd van dienst kunnen zijn. Want mocht je bipolair zijn staat je misschien nog heel wat te wachten. Bij mij heeft het geleid tot een RM ( die recent verlopen is) en dat gun ik niemand aangezien je je zelfbeschikkingsrecht word ontnomen ( dwangmedicatie) en als je niet oppast je zelfvertrouwen.
Dat is mij niet overkomen zoals je teruglezende zult kunnen constateren. Ik heb eerder een overdosis
zelfvertrouwen al dan niet gefundamenteerd. Comes with the territory...Maar we zullen in jouw geval wel zien wie er wint, de autist of de bipolair. Laat i.i.g. FF weten wanneer de diagnose officieel is want ik ben benieuwd of ik ongelijk heb (en dat hoop ik).
Ik beschouw bipolairiteit als een verrijking van mijn leven en ik ben blij dat ik levenslang heb (ongeneeselijk). Maar maak je niet te sappel. Als je bipolair bent ben je dat je leven lang al alleen heeft je afwijkende gedrag nu een naam. Je zal hoogstens wat depakine ( natriumvalproaat, een zout) ( géén lithium, dat is troep!) moeten gaan slikken. Dat is een stemmingsstabilisator die verder weinig kwaad kan. Heb jarenlang 2000mg p/d. geslikt. Ken mensen die dankzij lithium een niertransplantatie moesten ondergaan dus nogmaals: géén lithium! Zeg maar tegen de Dr. dat ie dood kan vallen mocht ie dat voorschrijven en dat ik dat gezegd heb . Ben nu zelf binnen 6 mndn. medicijnvrij en gebruik dan alleen nog zog. zelfmedicatie (a.k.a. drugs, alles wat ik te pakken kan krijgen, behalve alcohol). Vnlk. speed en wiet, naast tabak, want een beetje psychiatrisch patiënt rookt....Doe jij trouwens aan zelfmedicatie of is dat niks voor jou? Ik voel me i.i.g. een stuk beter dan zonder. Dan is het passiviteit troef. Maar dat is de cisordinol die nu afgebouwd wordt, nog 2x 50ml, dan 3x 25 ml en dan ben ik ervan af. Hoe zit dat met jou? Ook aan de medicatie? En zo ja, hoe bevalt dat?
Maar nogmaals: maak je niet te sappel, wat mij betreft is bipolair de prettigste stoornis van allemaal. Maar hierbij spreek ik uiteraard alleen voor mezelf. Lang niet iedereen zal het met me eens zijn, hun goed recht. En hoe het voor jou uit zal pakken,,?,Geen idee. Maar hier zal je i.i.g. een luisterend, meedenkend oor vinden al is het wel akelig stil hier de laatste tijd. Geen nieuws is goed nieuws zullen we dus maar denken.
.En denk niet dat je teveel verteld, integendeel. Stort je hart maar uit.
En dan zal ik nu weer voor FF me smoel houden voor we aan deel 4 toe zijn. Niet vergeten: teruglezen. Tijd zat, tóch?
Groetjes en tot lezens..
Fred
Nou, de diagnose komt zo laat omdat niemand er ooit naar gekeken heeft, mijn ouders wisten wel dat er iets was, maar de psychiater wilde geen diagnoses doen omdat hij dan labeltjes zou gaan plakken en daar was hij tegen, gelukkig heb ik nu een andere en die kijken er wel serieus naar.quote:Op zondag 24 augustus 2014 06:06 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Ja, ja. Het valt allemaal niet mee. "Just because you're paranoid don't mean they're not after you" zal ik dan maar denken. Dat zijn serieuze klachten meis....Misschien moet je ook maar aan de cisordinol of een ander anti-psychoticum, Je hebt nu wel zo'n beetje de leeftijd voor je 1e manische episode ( zelf was ik 21) en voorkomen is beter dan 'genezen'. Hoewel manisch zijn wel helemaal 'da bomb' is imho. Ik had het niet willen missen...De piek is hoog maar helaas het dal diep. Hoewel ik alleen na mijn 1e manie een echt diepe depressie heb ervaren. De episodes daarna viel het in verhouding wel mee..Maar daarin is elke bipolair anders..Ik zit meestal aan de positieve kant en neig naar hypomanie. Kwestie van serieus rekening houden daarmee zodat het niet uit de klauwen loopt. En dat is de laatste 6jr. dan ook aan de orde. Geleerd met vallen en opstaan en ook voor jou ligt die weg voor je.
Vooral als ik doe aan slaapdeprivatie knapt mijn stemming enorm op. Zoals nu. Ben aan de speed en vanaf Vrij. och. 8u. wakker en ga op zijn vroegst Zo.nacht weer slapen. De speed heb ik er gisteren al doorheen gejaagd dus daar ligt dat niet aan. Het werkt bij mij langer dan normaal(=6 á 8u.) Ik voel me daar prima bij en heb geen bijwerkingen zoals een 'kater' of neerslachtigheid. Psychiatrische patiënten en drugs, 2 handen op 1 buik....
Moet alleen wat slaap inhalen en dat is geen probleem. Ik ben afgekeurd en heb de tijd aan mezelf. Kan ik weer lekker dromen. (Hoewel slapen eigenlijk is voor apen zeggen we op het speedforum altijd..)
Maar anyway, rot voor je dat je geen controle hebt tijdens die buien. Daar is toch vast wel één of andere cognitieve methode voor zou je haast denken. Of heb je alles al geprobeerd? En waarom is die diagnose zo laat aangezien dit al je hele leven speelt? Als er met die signalen eerder iets gedaan was zat je nu niet zo in de knoop. Want dat je liever "mat" bent van de meds zegt toch wel wat.
Ik ben het door de cisordinol jarenlang geweest en dat is een kwelling op zich. Vlak, monotoon, saai..Je verveelt je bijna letterlijk dood. Ik werd dan ook suïcidaal....
Je hebt je niet uitgelaten over zelfmedicatie maar misschien is het een aanvaardbare optie. Het stimuleert de geest en was voor mij de sleutel tot succes ( geen BW, RM of medicatie meer.)
Maar iedereen reageert anders op drugs dus ik heb makkelijk praten. Maar vergeet niet dat meds ook drugs zijn btw..Met bijwerkingen en contra-indicaties die weer een wereld van nieuwe problemen met zich mee kunnen brengen. Weet wat je slikt dus en waaraan je begint.
AD's b.v. zijn verslavend. Tranqualizers ook. Ik wens je voor de komende tijd dus veel wijsheid toe en een portie broodnodig geluk en veel sterkte. Hou ons op de hoogte van je vorderingen en tegenslagen zodat je in ieder geval je verhaal kwijt kunt zoals in een dagboek. Het is leerzaam, zowel voor jou als voor ons.
Ik ken i.i.g. geen bipolaire autisten en ieders ervaringen zijn mooi meegenomen. We moeten het hier tenslotte van elkaar hebben. Don't be a stranger. Daar zijn er al genoeg van...
Grtjes.
Fred.
quote:Op zondag 24 augustus 2014 18:21 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Ik ben tegen drugs, en mag ze hier ook niet gebruiken.
Dus zelfmedicatie ga ik niet doen. Bovendien heb ik goeie artsen, waar ik wel vertrouwen in heb
Ik slik wel behoorlijk wat medicatie, maar voel mij er niet gek onder.
[..]
Nou, de diagnose komt zo laat omdat niemand er ooit naar gekeken heeft, mijn ouders wisten wel dat er iets was, maar de psychiater wilde geen diagnoses doen omdat hij dan labeltjes zou gaan plakken en daar was hij tegen, gelukkig heb ik nu een andere en die kijken er wel serieus naar.
Ook lijkt slaapdegradatie mij geen goed plan, ik wil geen buien uitlokken.
Zal het kort houden deze keer. Zit al de hele dag en nacht te typen... Ik geef alleen aan wat voor mij werkt en doe aan de hand daarvan suggesties. Wat voor jou werkt zal de tijd leren. Goed dat er eindelijk schot in de zaak komt. Daar kan je nooit op achteruit gaan. Deprivatie is idd niet voor iedereen. En drugs ook niet. Veel succes dus en slaap lekker.quote:Op zondag 24 augustus 2014 18:26 schreef summer2bird het volgende:
Morgen hebben de arts, behandelaar en mijn begeleiders een gesprek over mij, aangezien ik voor het weekeind helemaal van God los was.
Ik ben al zo'n 3 maand niet meer ongesteld geweestquote:Op dinsdag 26 augustus 2014 09:34 schreef seasushi het volgende:
Ach, ik werd op mijn 18 de opgenomen, nooit een diagnose gehad( men dacht toen, als je jong volwassenen een diagnose geeft, gaan ze er misschien naar handelen.
Uiteindelijk op mijn 35 ste diagnose Manisch depressief gekregen. Ik was niet gek!!!!!
Ik sluit me voor een groot deel bij Salam aan. Leer ermee omgaan op een voor jou zo een hanteerbaar mogelijk manier, en het is een verrijking van je leven. Want de depressies zijn hevig, maar de hypomanieen zijn de krenten in de pap! ( oke, mocht je doorschieten in een manie is dat weer wat minder. Zorg voor veel zelfkennis, waardoor je vroegtijdig signalen herkent en je kunt daar op inspelen. met medicatie, zelfmedicatie, rust of juist slaapdeprivatie. Dat is een zoektocht die jaren gaat duren, maar ik ben nu op mijn 44 ste zover dat ik mijzelf onder controle heb. Niet mijn ziekte, maar wel mijn omgang daar mee
O ja, en ga eens een tijd je menstruatiecyclus heel scherp in de gaten houden. bijna van dag tot dag. Nog weinig onderzocht bij bipolaire vrouwen, maar wel degelijk vaak van invloed.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |