Turkse en Chinese economie staan op instorten

Onzin.

Link? Of een econoom die dit kan toelichten?

Brazilië zal altijd wel blijven profiteren van de hoge grondstofprijzen.

quote:

Op woensdag 26 juni 2013 22:13 schreef Scuidward het volgende:
Link? Of een econoom die dit kan toelichten?

SeLang is iig China sceptic aldus zijn oude ondertitel.

China loopt inderdaad grote risico's op economisch gebied maar ook op sociaal en ecologisch gebied:

http://business.time.com/(...)o-worry-about-china/

Turkije lijkt mij ook een risico gezien de hoge private schulden:
http://www.hurriyetdailyn(...)=46647&NewsCatID=344

quote:

Op woensdag 26 juni 2013 22:35 schreef Kowloon het volgende:

[..]

SeLang is iig China sceptic aldus zijn oude ondertitel.

En hij is nu ook nog op vakantie zie ik!

quote:

Op woensdag 26 juni 2013 22:07 schreef arjan1212 het volgende:
In het jaar 2007 stond de rente in de VS op 5,25% door de inzakkende huizenmarkt e.d werd dat steeds verder verlaagd naar 0,25% nu. Gevolgen daarvan waren dat het geld ging naar landen waar nog wel ong. 5% rente werd betaald. Nu de amerikaanse economie herstelt en de stimulering niet meer nodig is, zal de rente de komende jaren weer richting de 5% gaan en het geld zal terugkeren naar de VS

Gevolg daarvan zal zijn dat in o.a Turkije China Thailand ,Vietnam , Brazilie er geld wegvloeit met gevolg werkloosheid , armoede en hongersnood

Daar komt nog bij dat in China de totale schulden zijn gegroeit van 75% van het bbp naar 200% en de chinese banken eigenlijk failliet zijn

Bron: elsevier

Heb je ook een link? Want op Elsevier.nl kan ik niets vinden.

Het lijkt nu even dat de US herstelt omdat Bernanke triljarden dollars print uit lucht, maar ze hebben daar evenveel schulden als de PIIGS, dus dat wordt een lekkere kater binnenkort.

quote:

Barst economische bubbel China?


<sub>Lege straten en lege gebouwen in Ordos: symbool van de economische bubbel in China

Toegevoegd: zaterdag 13 jul 2013, 14:35
Update: zaterdag 13 jul 2013, 15:08</sub>

Door correspondent Marieke de Vries in Peking

De Chinese economie hapert. De export is met 3,1 procent gedaald ten opzichte van vorig jaar en verwacht wordt dat komende week tegenvallende groeicijfers naar buiten komen.

Tegelijkertijd zijn de Chinese banken nerveus of de centrale bank nog wel voldoende geld in omloop brengt. Particuliere investeerders zoeken hun heil liever in internetfondsen.

Wat is er aan de hand in de tweede economie ter wereld? Is dit de gevreesde crash waar economen al jaren over speculeren? Of zit de Chinese economie gewoon in een overgangsperiode?

Export zakt in
De basis van de economische groei werd dertig jaar geleden ingezet door de Chinese leider Deng Xiaoping. Hij liet kustgebieden ontwikkelen tot grote industriële zones. Er verrezen fabrieken waar buitenlandse bedrijven maar al te graag goedkope 'made-in-China' producten kochten.

Zo werd de export een van de belangrijkste peilers onder de economie. Maar door de wereldwijde financiële crisis koopt het buitenland minder Chinese producten en daalt de export.

Nutteloze vliegvelden
De tweede peiler van het economische succes zijn investeringen, vooral van lokale overheden. Die ontvangen zelf geen belastingen, want belastinggeld gaat in China direct naar Peking.

Provinciesteden leenden via bedrijfsconstructies geld bij de banken om grote projecten te financieren. Door heel China werden mega-bruggen, vliegvelden, hogesnelheidslijnen en torenhoge flats in mega-woonwijken gebouwd.

Veel van die gebouwen staan nu leeg. In Peking geldt dat voor bijna 30 procent van de appartementen. Er wordt al gesproken van spooksteden en nutteloze vliegvelden.

Mega-schuldenberg
Door al die investeringen groeide er een enorme schuldenberg en kwamen banken te zitten met 'slechte leningen'; leningen die niet terug worden betaald omdat de projecten veel minder waarde hebben.

Het nieuwe Chinese leiderschap onder president Xi Jinping maakt er prioriteit van om die schuldenberg terug te dringen en de geldkraan dicht te draaien. De centrale bank brengt bijna geen geld meer in omloop. Daardoor ontstond onrust in de bankenwereld: daar wordt gevreesd voor een tekort aan liquiditeit.

Minder overheid, meer consumptie
Xi Jinping staat voor de grote uitdaging de export- en investering gedreven economie om te vormen tot een consumptie gedreven economie. Dat lukt alleen als het staatsaandeel op de jaarbegroting terug wordt gebracht en het aandeel consumptieve uitgaven stijgt. Nu dragen consumenten voor minder dan 50 procent bij aan het bruto binnenlands product; zo laag is dat aandeel nergens anders.

Om dat te veranderen staat Xi Jinping voor een politieke uitdaging. De staat zou minder controle krijgen op de economie en dat betekent dat staatsbedrijven - en vooral de invloedrijke families die ze beheren - een stapje terug moeten doen. Verwacht wordt dat ze dat niet zomaar laten gebeuren en er politieke spanningen ontstaan.

Dreun voor grondstoffenmarkt
Als het de nieuwe Chinese leiders lukt om de economie om te vormen, dan zal dat grote invloed hebben op de wereldwijde grondstoffenmarkt. Voor de aanleg van alle megaprojecten waren veel grondstoffen nodig. Zo kocht China de afgelopen jaren 60 procent van de wereldwijde ijzervoorraad en 40 procent van het beschikbare koper.

Het wegvallen van zulke investeringen zou een klap zijn voor grondstofrijke landen als Brazilië, Chili of Australië. Ook Afrikaanse landen die grondstoffen exporteren naar China kunnen daar last van krijgen. De prijzen zullen kelderen. Voor een land als Nederland, dat net als China grondstoffen moet importeren, is dat dan weer voordelig.

NOS

quote:

Op maandag 15 juli 2013 20:18 schreef arjan1212 het volgende:
De australische dollar is al gedaald naar 90 cent van 1 u.s dollar

Wat is de relatie daarin met Turkije en China?

Niemand zag dit aankomen lijkt het wel, behalve op fok! Als je gewoon je huiswerk doet zijn dit soort dingen al jaren voorafgaand te voorzien, tijdspanne is natuurlijk onbegonnen werk.

quote:

Op zaterdag 2 juli 2011 12:49 schreef piepeloi55 het volgende:
Turkijke profiteerd, naast een mediane bevolking van 28 jaar, van de wereldwijde economische bubble als geen ander gezien zijn ligging. Dat was ook te merken eind 2008/2009 toen de turkse economie op instorten stond:
[ afbeelding ]
''Turkey is an interesting case study because it was one of the hardest hit emerging economies by the global financial crisis, with a year-over-year contraction of 15 percent during the first quarter of 2009''

Daarnaast zijn nog een aantal vraagtekens te stellen over de interne economie. Aangezien die meer wegheeft van een westerse economie dan een opkomende economie in velen opzichten.

GDP - composition by sector:
agriculture: 8.8%
industry: 25.7%
services: 65.5% (2010 est.)

Budget:
revenues: $159.4 billion
expenditures: $189.6 billion (2010 est.)

[ afbeelding ]
Volgens het cia factbook:"Turkey's relatively high current account deficit, uncertainty related to policy-making, and fiscal imbalances leave the economy vulnerable to destabilizing shifts in investor confidence."

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Al zijn er hier wat nationalistisch Turken die hun land graag promoten, zou ik er geen geld op zetten. Tenminste niet als belegger, aangezien de kans groot is dat Turkije relatief hard geraakt gaat (extern als intern) worden als de economische bubble klapt.

Hetzelfde geld voor China, al zijn daar wat meer posts (door diverse forumleden) aan besteed om te quoten.

quote:

Op maandag 15 juli 2013 23:29 schreef arjan1212 het volgende:
Australie produceerd en verkoopt kolen, ijzer en dergelijke aan de rest van de wereld

Dat doet China toch ook voor zichzelf? En Turkije haalt dat uit de Kaukasusgebergte. Australië is aan de andere (onder)kant van de wereld.

Nogmaals, wat is de relatie van Australië met Turkije of China?

quote:

Op dinsdag 16 juli 2013 00:45 schreef Automatique het volgende:

[..]

Dat doet China toch ook voor zichzelf? En Turkije haalt dat uit de Kaukasusgebergte. Australië is aan de andere (onder)kant van de wereld.

Nogmaals, wat is de relatie van Australië met Turkije of China?

Allereerst is China een belangrijke handelspartner van Australie. Ten tweede is een relatief groot deel van de economie afhankelijk van grondstoffen, de AUD en de CAD worden niet voor niets de commodity currencies genoemd. Die commodityprijzen worden voor een aanzienlijk deel gedreven door de vraag van opkomende economien als China. Niet enkel voor de bouw e.d. maar ook voor 'schimmige' financieringsconstructies waarbij bepaalde commoditys als onderpand dienen.

Op het moment dat China afkoelt heeft dat impact op die commodityprijzen, zoals we recent zien. Een economie als Australie word daar relatief hard door geraakt, hetgeen nog eens versterkt word door het ontstaan van bubbles (o.a. in de huizenmarkt) in de boom die gelijktijdig klappen.

Door een aantal contraire economen is niet voor niets voorspeld dat het klappen van bubbles China dit effect teweeg zou brengen. Ook hier op fok is daar vaker over gepost. Dit is geen 'rocket-science'.

Als de bubble in China inderdaad leegloopt (daar begint het op te lijken) is dit een voorbode van meer ellende die ook de VS en Europa (en daarmee de financiele markten) zal treffen. Ook gaan we dan nog wel eens zien hoe sterk die Duitse economie is, hetgeen ook het hele Europese bailout gebeuren een nieuwe wending kan geven.

Emerging markets blijken niet zo emerging te zijn en voor sommige zijn de fundamenten nog ietsje rotter dan in de ontwikkelde landen.

[ Bericht 1% gewijzigd door piepeloi55 op 16-07-2013 01:20:35 ]

Ik geloof absoluut niet in de ineenstorting van de Chinese economie. Nou ben ik geen fan van het ondemocratische model zoals dat in China bestaat, maar ik kan alleen maar bewondering opbrengen voor de zeer verstandige wijze waarop de bekwame en autoritaire conservatieve leiders van het land langzaam maar zeker stap voor stap elk jaar weer de nieuwe maatregelen nemen om de economie van China hard te laten groeien, zonder die te laten overheaten.

De leiderschapswissel is net achter de rug en zowel de nieuwe president als de nieuwe premier van China hebben het tot één van de speerpunten van hun economisch beleid gemaakt om de binnenlandse consumptie te laten groeien en daar de economische groei vandaan te laten halen en steeds minder van de enorme investeringen die de Chinese overheid doet. Ze realiseren zich hoe belangrijk dat voor China is en spreken zelfs uit een wat lagere economische groei over te hebben voor de rebalancing om deze doelen te bereiken. Het wordt ook al omgezet in concrete actie. Om een voorbeeldje te noemen: premier Wen Jiabao heeft net 6,4 miljard USD in urbanisatie geïnvesteerd (doel: 400 miljoen mensen van het platteland naar de stad krijgen) met de intentie om de binnenlandse consumptie te verhogen.

Dat gaat overigens al vrij aardig, de Chinese middenklasse is in enkele jaren gegroeid van 100 naar >400 miljoen mensen en die consumeren steeds meer. Zie bijvoorbeeld het volgende plaatje, waaruit blijkt dat sinds 2011 de groei van de Chinese economie voor een groter deel uit binnenlandse consumptie i.p.v. investeringen afkomstig is:


(deze grafiek is afkomstig van The Economist, CNBC meldt daarnaast dat in 2012 de binnenlandse consumptie verantwoordelijk was voor 51.8% van de totale economische groei van dat jaar in China en die cijfers worden ook door de Financial Times bevestigd)

Direct moet ik toegeven dat de transitie ook niet direct helemaal soepel verloopt, want dit artikel uit The Wall Street Journal laat zien dat er sindsdien ook alweer een kwartaal is geweest waarin het wél voornamelijk van investeringen afkomstig was. Met de snel stijgende inkomens van arbeiders in China is het echter onvermijdelijk dat de consumptie gewoon zal stijgen, dus zo alarmerend is het ook weer niet.

Tegelijkertijd realiseren de beleidsmakers zich ook dat de vastgoedsector enorm aan het overheaten is en dat er daarin een bubbel gecreëerd wordt. Ook hiertegen worden al maatregelen genomen; er wordt minder gebouwd, de belasting op capital gains wordt stricter gehandhaafd en lokale overheden worden gedwongen om zelf ook in te grijpen bij (te) sterk stijgen huizenprijzen. Als de economie in de tussentijd gewoon doorgroeit en mensen inderdaad steeds meer urbaniseren (en dus ook in de paar spooksteden die er momenteel zijn) is dat probleem ook slechts van tijdelijke aard. Daarnaast investeert de Chinese overheid heus nog wel stevig, maar voor een groot gedeelte is dat in infrastructuur en dat zal sowieso gaan afnemen als de basis eenmaal gelegd is. Bovendien zijn dat wél investeringen waar een land veel aan heeft en is het bijvoorbeeld de voornaamste reden dat China veel harder groeit dan India en Brazilië, waar veel minder in een goede infrastructuur is geïnvesteerd.

Ik geloof ook niet dat Chinese leiders die vastgoedbubbel (die ze zelf inmiddels erkennen) zullen laten doorgaan om vervolgens te laten klappen. Het zou immers een volksopstand teweeg kunnen brengen van het niveau 'Arabische lente' en als er iets altijd bovenaan het lijstje van Chinese beleidsmakers staat is het wel stabiliteit. Voor niets hebben zij zoveel angst als instabiliteit (voornamelijk vanwege de beruchte rellen op het Tiananmen plein in 1989) en eigenlijk is al het beleid ook hoofdzakelijk gericht op het handhaven van de stabiliteit in het land.

De enige zorgen die ik heb over de Chinese economie is dat het ontzettend moeilijk zal zijn om de transitie naar een moderne economie te maken en om daarbij niet in de zogenaamde 'middle-income-trap' vast te komen zitten. Dit is in de moderne geschiedenis slechts een enkeling gelukt (en vele landen zijn erin gefaald) en het is nog maar de vraag of het China wel gaat lukken.

Maar goed, al zou dat gebeuren, dan nog is er absoluut geen sprake van een 'ineenstorting' van de Chinese economie. Het ergste wat we gaan zien gebeuren is dat de groeicijfers steeds lager zullen worden, maar dat mag geen ramp heten als je van 10% per jaar komt..

Beleggers geloven wel in een crash in China.

Drie Chinese banken zijn de meest geshorte aandelen van de wereld:

https://twitter.com/janss(...)548826996737/photo/1

[ Bericht 2% gewijzigd door PaulieWalnuts op 16-07-2013 15:17:13 ]

Niet dat ik je bericht wil bagatelliseren hoor, maar vergeet niet dat het ook 's werelds grootste banken zijn en dat zelfs wanneer elke bank wereldwijd een identiek percentage 'investeerders' zou kennen die er short op gaan (en er dus in wezen eigenlijk geen enkel verschil tussen banken bestaat) dat je als grootste bank dan in de lijst die je post alsnog automatisch bovenaan staat, ondanks dat het in dat geval compleet nietszeggend is.

Dat uit waakzaamheid even gezegd hebbende vind ik het overigens niet zo'n gek bericht; ook daar zullen er wel vastgoedafschrijvingen aan zitten te komen en de centrale bank van China is de laatste maanden vrij onvoorspelbaar en dat heeft beide natuurlijk direct invloed op de verwachte winst van die banken. Zegt meer over de verwachtingen over die sector momenteel dan over China as a whole.

Wat betekent "instorten" precies?

quote:

Op dinsdag 16 juli 2013 15:02 schreef Kaas- het volgende:
Maar goed, al zou dat gebeuren, dan nog is er absoluut geen sprake van een 'ineenstorting' van de Chinese economie. Het ergste wat we gaan zien gebeuren is dat de groeicijfers steeds lager zullen worden, maar dat mag geen ramp heten als je van 10% per jaar komt..

Maar samen met die groei ook een torenhoge inflatie.
Ik zelf denk dat ze wel gaan instorten omdat ze de vastgoed bubble veel te laat hebben gezien.

Kees de Kort gelooft niet in de cijfers uit China


http://www.bnr.nl/opinie/(...)n-er-bij-mij-niet-in