Hallo allemaal, ik zal me even voorstellen, ik ben Peter, 41 jaar, nog vrijgezel, en kom uit Groningen. In het dagelijks leven ben ik postbezorger.
Omdat ik mezelf al een tijdje ongelukkig voelde met mijn leven ben ik gaan nadenken hoe dat eigenlijk komt. En volgens mij komt het door mijn jeugd. Ik ben vroeger op de basisschool heel erg gepest. Ik had geen vriendjes en moest dus alles alleen doen. Terwijl ik andere jongetjes in mijn klas zag die wel gewoon met elkaar speelden. En naar partijtjes gingen. Dus ik dacht dat ik eigenlijk die periode in moest halen zodat ik het achter me kon laten. En verder kan met mijn leven. Ik wil dus gewoon weer even lekker kind zijn met andere jongetjes. Gewoon stoeien, in de zandbak spelen, tikkertje.
Maar overal wat ik probeer, niets lukt me! Ik heb een paar keer geprobeerd om vriendjes te worden met jongetjes in de supermarkt. Maar hun moeders namen hun snel mee en gooiden zelfs de snoepjes die ik gaf weg! De politie werd ook een keer bijna gebeld. Toen ging ik naar een basisschool in de buurt, gewoon om daar met kinderen te spelen in de pauze. Misschien dat ik daar ook een vriendje kon maken. Maar de juffen en meesters kwamen heel boos naar buiten en wilden de politie bellen! Ik deed toch niets verkeerd? Waarom heeft iedereen nog steeds een hekel aan me!
Wat doe ik verkeerd? Hebben jullie tips hoe ik wel vriendjes kan maken?
(p.s. ik kijk al een tijdje mee op het forum en weet dat dit eigenlijk in het psychologieforum moet, maar dan word ik meteen raar aangekeken)