Fotoreisverslag Madagascar

Dat kan echt niet. Heb ik begin dit jaar de prestigieuze Yvonne award gekregen voor de subforum TRV, heb ik bijna een jaar lang geen reisverslag gepost! Gelukkig is het jaar nog niet om, en hierbij op de valreep een fotoreisverslag.

Voor de luie mensen die liever naar een video kijken ipv foto’s, hier de hele reis in 2 videos (2 x 19 minuten):

https://www.facebook.com/photo.php?v=10151304631026142
https://www.facebook.com/photo.php?v=10151352721861142

Alweer Afrika? Het is alweer de 4e keer richting het warme continent. Het blijft een absoluut fascinerende continent waar toerisme nog in de kinderschoenen staat. In het rijtje van “goh, dat zou ik toch ooit eens moeten gaan bezoeken” stond ook Madagascar, uniek door haar flora en fauna omdat ze sinds begin der tijden niet meer met het vaste land heeft vast gezeten. Met een paar muisklikken ging Madasgascar van het rijtje “goh, dat zou ik toch ooit eens moeten gaan bezoeken” naar het rijtje “binnenkort ben ik hier”.

Goed, laten we maar snel beginnen. Nou ja snel… Eenmaal aangekomen in Antananarivo, moet er natuurlijk eerst de douane formaliteiten worden afgehandeld. Aangezien er maar 1 internationale vlucht staat gepland voor de hele dag, moet dit natuurlijk geen probleem zijn. Oh ja, dit is natuurlijk Afrika. Er zijn 4 ambtenaren nodig om 1 paspoort te verwerken, wat niet erg bevorderlijk is voor de doorstroming. Na 2 uur wachten in een snikhete hal (ondanks dat het net middennacht is geweest) krijg ik de felbegeerde stempel met bijbehorende krabbels van de beambten. Het zou eigenlijk geen verrassing moeten zijn, maar ik vond het toch enigszins frappant dat er nog een grote groep mensen bij de bagageband stonden te wachten. Blijkbaar was na 2 uur nog niet alle bagage uitgeladen…


Na een avondje rust verlaten we al snel Antananarivo op weg naar de binnenlanden.


Randje van Antananarivo, pad tussen de rijstvelden


Bedrijvigheid rondom de stad, hier een baksteen fabriek die van kilometers ver te ruiken is


ARBO regels? Nog nooit van gehoord bij deze aluminium fabriekje.


Iets verder de stad uit en we zitten meteen tussen de rijstvelden. Niet echt de Afrika die ik voor ogen had, het doet bijna Aziatisch aan met de rijstvelden, en soms zelfs Zuid Amerikaans met haar Inca-achtige terrassen.


Op weg naar een van de bergdorpjes voor een pittige wandeling


En ik maar zuchten op het steile pad terwijl de kinderen langsrazen


Lokale kinderen in een van de dorpjes. In tegenstelling tot sommige andere Afrikaanse landen zijn de kinderen hier absoluut niet schuw voor een camera. In plaats om snoepjes te bedelen, vragen ze alleen maar om op de foto te worden gezet, waar ik natuurlijk graag aan meewerk. Hilariteit natuurlijk als we besluiten korte videoclips op te nemen. Binnen de kortste keren staan tientallen kinderen om mij heen, proberen mee te staren wanneer ik de videofilmpjes terugspeel.

Op den duur begon men wel een beetje heel erg opdringerig te worden. Hoe houdt je dan een meute kinderen in bedwang? Het geniale idee kwam naar boven om hun wat spelletjes te leren en zodoende bezig te houden. Feit dat hun Frans ongeveer net zo slecht was als die van mij, hielp niet mee. Gelukkig kan je best ver komen met wat gebaren. Met veel gebaren en een lach leer ik ze een spelletje met wat steentjes, een spel dat ik van enkele kinderen tijdens mijn laatste reis in Ethiopië heb geleerd. Verder kan ik met trots zeggen dat de kinderen in het dorp nu ook het edele spel van “hinkelen” kennen. Geweldig om zo met de kinderen te kunnen spelen.

Nadat we door alle ideeën heen waren besloten de kinderen het geheel om te draaien. Zij begonnen spontaan hun eigen spelletjes te demonstreren, van een ruige tikkertje tot dans-in-een-kringetje krijgen we voorgeschoteld. Ik vermoed overigens dat ze het alleen puur deden zodat we nog meer foto’s van hun gingen maken, waarin ze voortreffelijk slaagden overigens.


Een van de betere dorpen

We laten even de heuvels van Madagascar achter ons en gaan richting het regenwoud, het Ranomafana nationale park om precies te zijn. Via hobbelige slingerwegen komen we aan in het park


Uitzicht vanuit mijn hutje


Tja, geen brug in de buurt


En we beginnen aan onze dagtocht door het park


Reden dat veel mensen deze kant op komen, de lemuren.


Een van de leuke jungle bruggetjes


In de grote parken is het redelijk gesteld met de bewegwijzering. Echter zit je vaker naast het pad, tussen de bomen door aan het klauteren om een leuke lemuur te kunnen zien.






Aliens bestaan!


Het dorpje naast het park. Rechts op de foto een vernielde brug. Tijdens de laatste opstand hebben de rebellen vele bruggen vernietigd om de zittende regering dwars te zitten. Vele bruggen zijn nog niet goed herbouwd, dus hebben de dorpelingen van hout een tijdelijke brug gebouwd.





Madagascar heeft veel verschillende klimaten en afwisselende landschappen. Van het regenwoud is het slechts een halve dag rijden daar het dorre binnenland.


Prachtige rots bij een lemuren reservaat




Jochie op een zebu, de Afrikaanse variant van de koe (smaakt bijna hetzelfde!)


Ringstaart maki van dichtbij.


Moeders met 2 kinderen


Ook gaaf, megagrote kameleon.


Overal waar we stoppen komen er wel kinderen tevoorschijn.


We moeten even stoppen voor de zonsondergang.


Poort naar het zuiden. Deze berg markeert de grens tussen de verschillende stammen. Volkssport nummer 1 was het stelen van zebu’s van naburige stammen. Zodra je deze berg met de zebu’s was gepasseerd, mocht je de zebu’s houden.


Vlak voor Isalo. Achter de bergen zit een plateau dat omringt is door bergen, het lijkt op een soort verloren wereld. Men is hier zeer bijgelovig. Het wijzen met een vinger naar de bergen is not-done, je vinger zou er dan op korte termijn afvallen. Onze gids is redelijk westers georiënteerd, maar hij heeft genoeg anecdotes waarin mensen inderdaad hun vingers zijn verloren na het wijzen naar de bergen. Als hij de bergen moet aanwijzen, dan doet hij dat consistent met gebogen vingers.


Plateau in Isalo


Rotsen op het plateau


Gortdroge omgeving


Heerlijk koel zwemplekje. Het is ruim 37 graden, dus een duik in het koude water was wel welkom. Echter het eruit komen en dan weer verder lopen viel zwaar. Dan realiseer je ineens hoe snikheet het is en begint de dorst sneller toe te nemen dan dat je kan drinken. Ruim 2 liter aan water zou voldoende moeten zijn voor een ochtendwandeling, maar halverwege kom ik al snel aan het einde van mijn watervoorraad. Heb ik dan niks geleerd van de vorige keer dat ik in Afrika bijna zonder water kwam te zitten


Nog eventjes door een valleitje heen klauteren en we zijn van het plateau af.


Kampvuur en sterren

Sterren waren goed te zien, hoe goed? Zo goed:

Melkweg met linksonder een vallende ster


Prachtige onweersbui in de nacht


Eindelijk, enkele van de beroemde baobab bomen.






Kinderen op een lokale markt. Het is een ouderwetse staarwedstrijdje waar de westerlingen tegenover de kinderen plaatsnemen en we elkaar nieuwsgierig bekijken.


Markt zelf


Route National nummer 9. Ooit een goed onderhouden asfalt weg, totdat de Franse kolonisten weggingen. Nu is het slechts een zandpad. We doen er ruim 2 uur over om het 35km lange stuk naar de kust af te leggen. Dankzij de hobbels zitten we regelmatig met onze hoofd tegen het dak van het busje aan.


Lokale “bus”


We komen net voor zonsondergang aan bij de west kust. Prachtig uitzicht over het Kanaal van Mozambique


Vanuit onze hotelletje hebben we uitzicht over het naburige visserdorp. Alle bedrijvigheid is goed te zien.


Alle vissers zijn uit op zee


De vissers komen rond het middaguur massaal terug van het vissen.






Wandeltocht door de Spiny Forest, gelegen net achter het strand. Waarom het Spiny Forest heet? Alles heeft stekels

Goed dit was het voor nu, er volgt nog een 2e deel zeer binnenkort.

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 17:52 schreef Boterbartje het volgende:
Zeer fraai

Ook maar even hoog bijschrijven in landen waar ik snel naar toe moet

p.s. er staat madascar in de tt

thanks, door de haast over het hoofd gezien

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 17:27 schreef SeLang het volgende:
Mooie pics!

Kun je daar nog een beetje op eigen houtje door de natuur wandelen of moet alles georganiseerd/ met gids?

In de nationale parken ben je verplicht een lokale gids mee te nemen, opzich geen slecht idee omdat de paden niet altijd goed zijn aangegeven. Met uitzondering van de grote parken zijn de paden ook lang niet altijd goed onderhouden, dus een klein stukje afsnijden door het bos om een weggeslagen pad te omzeilen komt wel voor.

Er is voldoende natuur buiten de parken om waar je makkelijk op eigen houtje kan gaan verkennen. Het is wel handig om te weten dat veel wegen erg slecht zijn, mocht je het land individueel gaan verkennen en parken gaan bezoeken, dan is een 4x4 echt aan te raden. De de grootste doorgaande wegen zijn wel redelijk te noemen, maar zodra je daar vanaf gaat is het meteen een stuk "uitdagender".

quote:

Op zondag 30 december 2012 13:57 schreef polariteit het volgende:
Gaaf reisverslag, leuk om te kijken/lezen.

Hoe heb je je voornamelijk verplaatst?

met minibusje. Ook 2 dagen met een bootje. Plan was ook om een trein te nemen, maar de enige trein op het traject was stuk....

quote:

Op zondag 30 december 2012 21:49 schreef AnnaTralala het volgende:
Altijd al nieuwsgierig naar geweest, leuk om er foto's van te zien die geen reclameplaatjes uit een reisgids zijn! Hoe heb je het ervaren? Zou je er nog eens heengaan?

Ik zou er zeker nog wel eens heen willen gaan, en dan het noorden en vooral het westen van het land willen gaan verkennen. Echter die stukken zijn over land moeilijk te bereiken. Het kost je minimaal 2 dagen om de tsingy in het westen te bereiken, terwijl het echt maar 100-200km rijden is.Dus even de westkust bezoeken gaat je zo minimaal een kleine week kosten.

Interactie met de bevolking was opvallend te noemen. Ze zijn zeer benaderbaar en open, terwijl het bedelen zeer minimaal is te noemen. Kinderen zijn oprecht nieuwsgierig naar de vreemdelingen en zien ze niet uitsluitend als wandelende geldzakken.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 22:38 schreef Funkel het volgende:
Mooie foto's! Madagascar staat bij mij voor 2014 op de planning. Hoe zit het daar met de veiligheid? (Hoor verschillende verhalen) En kun je makkelijk op eigen houtje rondreizen? En hoe zit het met de Engelse vaardigheden van de bevolking? Als laatste vraag; met welk fototoestel zijn je foto's gemaakt?

In het zuiden is er enige sprake van onrust vanwege de vele veediefstallen, verder is het politiek nog altijd niet 100% stabiel. Echter als toerist krijg je daar haast niet mee te maken. Met uitzondering van Antananarivo is het voor mijn gevoel een zeer veilig land, in de avond kan je zonder problemen over straat. In Antananarivo is heb op sommige plekken beetje uitkijken, vooral rond het stationsgebied zijn de zakkenrollers enorm brutaal. We werden al gewaarschuwd zodra je het stationsterrein verlaat (die bewaakt is), kan je ze al tegenkomen. Letterlijk nog geen 10 stappen buiten het hek gezet, en we werden omsingeld door 5-6 kinderen. Ze waren zogenaamd aan het bedelen, maar ondertussen zaten ze in je broekzak te voelen. Het was zo knullig en opvallend dat het grappig werd

Op je eigen houtje rondreizen is wel te doen, mits je een eigen gids/chauffeur regelt. Zelf kan je ook wel rondrijden, maar niet aan te raden vanwege de slechte wegen.

Engelse vaardigheden van de lokale bevolking is minimaal te noemen. In de toeristische stukken is het geen probleem, maar in de dorpen moet je minimaal met Frans aankomen zetten.

Een 500D camera met een 50mm f1.8 lens, een 15-85mm f3.5 lens en een 70-300mm f4 lens. En voor de snapshots draag ik altijd een Canon G10 bij mij.