Hoi dames,
Druk druk druk, dus even geen tijd gehad om te reageren.
Ik weet even niet meer precies wat ik wel en niet geupdated had, dus maar even van voren af aan beginnen.
Ben inmiddels bij een psycholoog geweest, heel fijn mens.
En ja, wat ik eigenlijk al wist: ben erg perfectionistisch ingesteld, maar ook heel onzeker. Dat botst nogal.
Door de onzekerheid lees ik mij bijzonder goed in over bepaalde dingen. Maar, door diezelfde onzekerheid wil ik mij ook vast houden aan diezelfde literatuur. Dreigt het ook maar enigszins anders te verlopen, dan schiet ik in de stress omdat ik denk dat ik het niet goed doe. Maar daarbij vergeet ik echt goed te kijken naar de behoeftes van mijn mini. Gevolg: een hoop frustratie van haar kant, maar ook vanuit mijn kant.
Wat we nu gaan doen is een soort van dagboek bijhouden. Elke dag schrijf ik op wat er goed gaat, wat er voor mijn gevoel minder goed gaat, hoe ik dat opgelost heb en hoe mijn gevoel daarbij is. En leren om meer naar haar behoeftes te kijken en mij niet zo vast te houden aan literatuur.
Waar ik nu bijvoorbeeld heel erg mee zit: volgens die literatuur zou een baby van D''s leeftijd ongeveer 16 uur per dag slaap moeten hebben. Ik creeer zoveel mogelijk mogelijkheden zodat ze de kans krijgt om die uren slaap ook te pakken. En ik wil perse dat ze die slaapjes in haar eigen bedje doet. Want ik heb het in mijn hoofd gehaald dat ik D anders aanwen dat ze haar slaapjes ook best in de box mag doen. Dat is iets waar ik het meeste mee zit.
Door het idee los te laten dat ze perse 16 uur slaap moet hebben, krijg ik ook wat meer rust. De mogelijkheden blijf ik creeeren, maar als zij aangeeft dat ze geen zin heeft om te slapen, dan is dat zo. En als ze dan toch onverhoopt in de box in slaap valt, dan is dat ook maar zo. Dan heb ik het in ieder geval gteprobeerd
Wordt vervolgdf. Ik ben op de goede weg en merk aan mezelf dat ik al iets meer rust in mijn lijf heb.
Ook zet ik de babyfoon ''s nachts niet meer knetterhard neer naast me op het nachtkastje omdat ik bang ben ieder geluidje (en met name stikken, daar ben ik als de dood voor!) te missen. Doe ik ook niet meer! Dus er is vooruitgang