Franse vakantiekinderen, deel VIII: het derde jaar.

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2012 15:20 schreef Bluezz het volgende:
Die handshakes, geweldig

Lekker he? Zo'n eerste dag weer samen in je eigen coconnetje

Ja heerlijk!

Hoewel we nog niet helemaal ontpopcornd zijn. Weer wennen aan onze reguliere tweepersoons-boodschappen bijvoorbeeld. We vergeten de normaalste dingen, maar vinden onszelf wel terug voor het ranja-schap in de supermarkt. En vanmorgen schrok ik (schandalig laat) wakker: o god o god de meisjes moeten al lang een boterham!

Verder zijn we begonnen aan het Grote Puinruimen. Wist je dat een doosje waterverf achter de stortbak van een toilet past? De meisjes waarschuwden ons vrijdagochtend al: oh la la, jullie krijgen heeeeel veel werk te doen als wij weg zijn!

Hun kamer laten we nog even wijselijk dicht. Die komt als laatste aan de beurt, als we moed hebben verzameld.

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2012 18:14 schreef frederik het volgende:

[..]

Jullie zien dat als puinruimen van dit jaar, maar zien de meisjes dat niet als alvast voorbereidingen treffen voor volgend jaar

Ja dat sluit ik niet uit!

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2012 19:09 schreef Bluezz het volgende:
haha, dus ze hebben opzettelijke sporen op diverse plaatsen delict achtergelaten

We zullen zien wat we aantreffen op de haard van de ongeregeldheden (hun kamer).


Wij zijn vanavond weer lekker uit eten geweest en hebben daarna een bandje bezocht onder het genot van biertjes en wijntjes. Wat vinden we dat leuk en (we hebben het er vanavond nog over gehad) wat zijn we toch enorm blij dat wij slechts drie weken per jaar met zijn vieren zijn. Het is heerlijk om elke minuut van je bestaan te kunnen beslissen wat je wel of niet doet.

quote:

Op zondag 12 augustus 2012 09:09 schreef AnneX het volgende:
Een soort van " het beste van twee werelden"?

Eigenlijk denk ik dat de meisjes - ooit franse draken genoemd - een beetje onder jullie ( én onze ) huid zijn gekropen.
En na een tijdelijke overdosis van franse esprit is het ook weer geweldig om je eigen wereld te hervinden en te waarderen.

Hebben Arty en jij dat al bevestigd met een slap aftreksel van de handshake?

Heb je eiks nog contact gehad / gezocht met het meisje dat ooit door jouw moeder/ ouders is opgevangen?
Dat was je van plan, staat mij bij.

We hebben tot negen jaar terug eigenlijk altijd contact gehouden met mijn pleegzusje (en haar familie). De intensiteit varieerde wel eens, maar we verloren elkaar niet uit het oog. Dat ging toen nog ouderwets per brieven. Overigens kwam S. tot haar zestiende altijd tweemaal per jaar bij ons. Ook met kerst was ze er, voor twee weken. Daardoor was de band door de jaren heen heel hecht geworden. Wat mij betreft was ze echt een zusje.

Toen mijn moeder in 2003 een paar maanden na mijn vader doodging, is ze hals over kop naar Nederland gekomen, nadat ik een bericht per expresse naar Frankrijk had verzonden. Ze nam haar hele gezin mee en wij brachten ze onder in een bungalowpark nabij de woonplaats van mijn ouders. Memorabele dagen, nadat we elkaar een jaar of acht (schat ik) niet meer in levende lijve hadden gezien.
Mijn moeder al zo broos op een kleedje in het gras, zichtbaar genietend van S. en haar gezin.

Na de dood van mijn ouders bleven we schrijven, tot ze redelijk snel een brief stuurde waarin ze vertelde dat ze uit haar huis moest vertrekken. Geldzorgen. Het nieuwe contactadres zou achterop de envelop staan, zo meldde ze in haar brief.
Helaas is ze dat toen vergeten. Ik had geen geldig postadres meer.
En laat ik nou al vanaf mijn 18de een spaarrekening hebben voor haar, waarmee de problemen zo opgelost zouden zijn geweest.
Ik heb naar alle mogelijke adressen van haarzelf en haar en zíjn familie kaarten gestuurd met het verzoek S. te vertellen dat ik haar actuele adres niet meer had. Alles kwam retour.

Vorig jaar vroeg Spoorloos of ik mijn verhaal wilde vertellen, maar ik heb het niet gedaan. Ik wil niet op TV en ik wil het verhaal over de plotse dood van mijn ouders niet vertellen aan jan en alleman. Een lastige keuze. Ze hadden haar vast kunnen vinden. De contactpersoon zei echter wel: wees ook bereid slecht nieuws te ontvangen over haar toestand.

Ik ben vrij bang dat ze er niet meer is. Het is vreemd dat het contact zo plots weg was en dat S. zelf ook geen contact meer heeft gezocht. Rond die tijd waren er bovendien verschrikkelijke rellen in de Franse voorsteden, met veel doden. Ik heb vaak voor haar leven gevreesd.
De koper van mijn vorige huis (waarvan ze het adres uit haar hoofd wist) weet tot op de dag van vandaag dat elke Franse brief onmiddellijk richting Groningen moet, maar er komt niets. Ze zou me ook op internet vrij gemakkelijk moeten kunnen vinden.

Overigens heeft de huidige stichting waarmee we de Franse Draken krijgen, ook voor me gezocht. Ze konden haar niet vinden.

Regelmatig speur ik naar Facebooks ed. met de naam van mijn vakantiezusje, maar ze zit er nooit tussen.

Het is een lastig verhaal, waarvan ik de afloop voorlopig simpelweg niet wil weten. Het is alsof ze met het gehele fundament dat zo plots instortte, is meegesleurd. In een paar maanden tijd was iedereen weg.

Sommige mensen vinden het heel vreemd dat ik niet 'meer mijn best doe' om haar te vinden. Spoorloos was een mooie kans geweest. Maar daar is het nu de tijd niet voor. Als ze er nog is, dan komt het goed en dan zien we elkaar weer. Daar ben ik zeker van.

[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 12-08-2012 19:17:21 ]

quote:

Op zondag 12 augustus 2012 19:14 schreef AnneX het volgende:
Poeh - wat een droef verhaal.

Als je het hier vertelt, kan het dan niet bij Spoorloos?
Nádat zij succes hebben in hun zoektocht.
Het programma vertelt toch ook best vaak een verhaal zonder dat betrokkenen
( herkenbaar) in beeld komen.
En verdrietige en superdrama ( voor de buitenstaander) details kunnen worden overgeslagen.
Om je vakantiezusje terug te vinden...

Hier is heel anders dan Spoorloos.

quote:

Op zondag 12 augustus 2012 19:48 schreef Ingetje79 het volgende:
Ik word een beetje verdrietig van je verhaal
Hoe oud zijn jullie eigenlijk, of is dat een brutale vraag?

Nee hoor

Ik ben 40 en mijn vriend is 38.

Ik ben overigens getrouwd met mijn vriend,bedenk ik me nu

Pleegzusje s. is van '79.

[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 12-08-2012 20:01:13 ]

Het komt linksom of rechtsom wel goed. Ook zonder TV.

En het is geen dagelijks drama. Er zijn destijds in zeer korte tijd veel mensen om me heen overleden / uit het oog geraakt. Alle vanzelfsprekende banden met mijn jeugd, losten binnen een jaar op. Heel vreemd. Maar ook zo overweldigend dat ik het een soort van wil respecteren, of zoiets. Alsof het niet goed is om een dergelijke kopstoot van het lot, het hoofd te willen bieden.


/ zeg, ging het hier nog over Draken??

quote:

Op maandag 13 augustus 2012 01:15 schreef golfer het volgende:

[..]

Ja, het ging over de draken, maar je mag ook beste even jouw verhaal over jouw 'vakantiezusje' kwijt.

En kwijt is het.

Nu maar weer op naar volgend jaar. Dank allemaal weer voor de hulp, de tips en het luisterend oor. Daar hebben we veel aan! Ook namens de Draken weer dank daarvoor.