De boodschap van Steven de Jongh, voormalig wielrenner en tegenwoordig ploegleider van de succesvolle Sky-ploeg, kort na de veelbesproken 'bekentenis' door zevenvoudig Tourwinnaar Lance Armstrong, was veelzeggend.
Door Armstrong -wegens dopgebruik - te schrappen wordt de lijst met Tourwinnaars er niet geloofwaardiger op, meldde hij via Twitter. Want wat krijgen we? Rum¨as wordt de nieuwe nummer twee van de Tour de France van 2002, als het aan het Amerikaans antidopingbureau USADA ligt. Diezelfde Rum¨as wiens vrouw een dag na 'Parijs' opgepakt werd met een auto totaal gevuld met medicijnen. Voor haar moeder natuurlijk, maar daarmee was schoonma Rum¨as wel direct de topfavoriet voor de Tour van 2003.
En wat te denken van Tyler Hamilton? Eens één van de bad boys, de veelgebruikers, tegenwoordig spijtoptant en één van de nagels aan de doodskist van Armstrong. Best een dankbare taak, want, als het USADA zijn zin krijgt, levert het Hamilton een podiumplek op in de Tour van 2003 (van vier naar drie).
Juist het geval Hamilton is de hypocrisie van de jacht op Armstrong in een notendop. Armstrong moest en zou hangen: dat werd afgelopen zomer nog maar eens haarfijn duidelijk, toen het nieuws naar buiten kwam dat Levi Leipheimer, George Hincapie, David Zabriskie en Jonathan Vaughters er met een bijzonder milde straf vanaf zouden komen, zolang ze maar mee zouden werken aan de bewijslast tegen Armstrong. Dat die vier, inmiddels Tourveteranen, net zo fout zijn als Armstrong, was even niet relevant. De lijst met namen die door de jaren heen
Armstrong aangevallen hebben is even lang als imposant: van L'Equipe tot Jeff Novitzky en van die andere Amerikaanse Tourwinnaar, Greg LeMond, tot nu dus het USADA.
Steeds meer werden de pijlen gericht op de Texaan. Toen door Operación Puerto -een Spaanse dopingzaak waarin meer dan 200 atleten betrokken zouden zijn - een beerput opengetrokken werd die zijn gelijke niet kende, werd de naam van Armstrong niet genoemd. Wel die van Jan Ullrich, Santiago Botero en Luis Leon
Sánchez. Maar ondertussen verscheen het ene na het andere boek over de duistere praktijken van Armstrong, terwijl Ullrich er als een dief in de nacht tussenuit kneep, de Colombiaan Botero in eigen land op vrij omslachtige wijze vrijgesproken werd en aan de andere kant van de oceaan vrolijk verder koerste en Sánchez dit seizoen hoogstpersoonlijk het jaar van Rabobank redt.
Het gaat echter te ver om te spreken van een heksenjacht, alsof het iets persoonlijks is, een hetze tegen Armstrong. Veel meer staat het proces van de USADA symbool voor de strijd van de dopingjagers, eentje vol willekeur en hypocrisie. Laten we Operación Puerto er nog eens bij pakken. Misschien wel het beste voorbeeld van die willekeur en hypocrisie. Een lijst met zo'n tweehonderd namen van sporters die banden hadden met de Spaanse dopingdokter Fuentes lekte uit, van wie een kwart van de namen van wielrenners was. Die namen, van de beoefenaars van wat vaak als een sport van valsspelers en drugheads wordt gezien, lagen in no-time op straat. Maar waar zijn die overige 150 namen gebleven? Waar zijn de basketballers van de succesvolle
Spaanse ploeg? De tennissers? De voetballers van Real Madrid en FC Barcelona? Normaal gesproken is het wereldnieuws als een reserve van Barcelona zijn teen stoot, maar nu? Geen haan die er naar kraaide. Even typerend als pijnlijk.
De willekeur komt zelfs in de afwikkeling van de USADA-zaak tegen Armstrong naar voren: want het Amerikaanse antidopingagentschap wil hem zijn zeven Tourzeges afnemen, iets wat volledig indruist tegen de verjaringstermijn van UCI (de Internationale
Wielerunie), die acht jaar behelst. Opeens tellen de statuten niet meer. Want Armstrong moet hangen. Dat de USADA daarmee een gevaarlijk precedent schept, wordt voor het gemak maar even vergeten. Want wat volgt er? Moet ook Joep Zoetemelk zijn Touroverwinning inleveren – Joop testte immers vaker positief dan Arm-
strong? En moet Ajax de Europa Cups inleveren die het in de jaren zeventig won, omdat de clubarts steunpilaren Neeskens en Suurbier voor iedere belangrijke wedstrijd een peppilletje toestopte? Maar 'krijgen' de Amsterdammers dan wel alsnog de Champions League van 1996, die eigenlijk door een gedrogeerd Juventus gewonnen is? Als het USADA zijn zin krijgt staat de sportgeschiedenis aan de vooravond van een herschrijving, een revolutie. En om met de woorden van Steven de Jongh te spreken; of de sport daar nu beter van wordt?
Ruud Verstraten is sportjournalist.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !