Napels, als de reinigingsdienst het vuil ophaalt, is het best een leuke stad, maar ik ga liever naar de costa Amalfitana, dat is echt mooi met hele goede restaurants en het eten betalen mijn leveranciers.
Begin November ben ik naar Rome geweest, je kan gelijk zien wie Nederlanders zijn, de mannen hebben in de stad een korte broek aan en witte tennissokken in sandalen, in Italie dragen kinderen meestal korte broeken in de stad en je draagt in sandalen geen sokken of sokken met gewone schoenen. Ik werd bij het Pantheon wel even op het terras afgezet 12 Euro voor een glas wijn is toch wel aan de hevige kant, maar dan zit je wel op het terras met uitzicht op het Pantheon. In Nederland daarentegen word je voor een beetje eten + glas wijn met je ogen dicht bestolen voor 40 Euri.
Eind November ben ik in Milaan geweest. Bij het aperitief kan je uitgebreid van het lopend buffet genieten , dus 10 Euro voor een wel erg sterke aangeklede aperitief is niet veel. Daarna ben ik bij de Japanner gaan eten in de buurt van Naviglie en voor 12 Euri kan je onbeperkt eten. Als je geen merkkleding koopt, kan je in Milaan gigantisch goedkoop kleren kopen (Via Torino), als ik in NL de klerenprijzen zie (bvb Marco Polo, Hugo Boss of Bijenkorfmerken) dan ga ik echt in mijn broek huilen, nee geef mij maar Milaan, de kleren zijn van betere kwaliteit, beter gesneden, beter draagbaarheid (de Italianen zeggen vestibilita) maar het zit ook beter en de afwerking is onnavolgbaar.
Ik heb ook wat cultureels gedaan, de tentoonstelling van Cezanne bezocht, de impressionist die geen impressionist was.
BIj Rinascente, de Bijenkorf maar dan in dure uitvoering, was een happening aan de gang, ze hadden een uitvoering van Whoopy Goldberg nagebootst, allemaal meisjes in nonnenkleding en ook wat schaars geklede dames, en dat allemaal tussen de parfumafdelingen.
Met Kerst ga ik naar Marroko, om de Kerstdagen te ontlopen, eerst naar Fez en daarna met de trein naar Marrakesh in navolging van het lied van Crosby, Stills Nash and Young "Marrakesh Express", dat is echt om te huilen