Het OUD Estafette topic deel 12

Tankgirl wauw gewoon samen met je jeugdliefde een dochter hebben volgens mij zijn er maar weinig mensen die nog altijd samen zijn met hun jeugdliefde, maar oh wat vind ik dat romantisch

Wat kan iedereen zichzelf toch mooi verwoorden. Echt tranen in m'n ogen van sommige verhalen...

Mooi verhaal tankgirl! En hier ook getrouwd met mijn jeugdliefde

Wat een mooi topic dit!! En ja, ik vind het ook romantisch Tankgirl

Wat bijzonder dat je met je jeugdliefde getrouwd bent. En dat jullie bij elkaar gebleven zijn, ondanks dat je hem niet mocht zien.

tankgirl ook een bijzonder verhaal, heel wat tegenslag maar ook mooi hoe je je weg hebt gevonden met je grote liefde!

quote:

Op woensdag 2 november 2011 22:23 schreef The_Tankgirl het volgende:

Ik hoop dat ik alles heb gehad qua verhaal. Ben een chaotisch persoontje namelijk..

Nu alleen nog het stokje doorgeven aan iemand anders.

quote:

Op zaterdag 28 januari 2012 07:22 schreef Soempie het volgende:

[..]

Nu alleen nog het stokje doorgeven aan iemand anders.

Done
Voor mij een nieuw topic!! (Zei ze met het schaamrood op de kaken)
Ik ben nu als een razende rotje alles aan het lezen...

Godsamme wat een indrukwekkend topic!

Zogauw ik bij ben ga ik eens zitten voor mijn bijdrage...

wat een tof topic is het toch, en wat weird om al die dingen terug te lezen.. en wat een hoop we alweer hebben meegemaakt sinds de start van het topic

Ben bij deeltje 5 Edit: 7

Dakota......... Godsamme wat een verhaal..!
Om daarna op de link te klikken.... WTF... Dakota is KD...
Ik kreeg er gewoon kippevel van... zeker omdat ik tijdens het schrijven wel aan je dacht door de schrijfstijl!

Moonah... van jou omschrijving van je liefde voor je zoon werd ik helemaal warm.. zo herkenbaar... en ook de manier waarop je nu naar de kinderen in je klas kijkt...

En poppejans KoRn haha..
KoRn heeft hier de backstreetboys van hun troon gestoten... Stiekem luisterde ik dat veel liever... samen met nirvana enz enz.... Maar toen durfde ik dat nog niet hardop uit te spreken Korn luisterde ik stiekem... ik had een gebrand cdtje van een vriendin gekregen

Ik lees nog de andere topic's bij... en hoop zsm ook mijn verhaal op papier te krijgen..

[ Bericht 0% gewijzigd door Reilain op 11-03-2012 00:12:35 ]

Wat een gaaf topic is dit

Bijzonder topic blijft dit gek ook om mijn eigen verhaal terug te lezen (niet gek omdat ik dat allemaal zelf heb meegemaakt natuurlijk maar gewoon.. en dan nu een 2e dochter, prutske onderweg hoe gelukkig kan een mens zijn??? )

Gerberaatje, ik heb je verhaal gelezen, wat een heftig maar ook mooi verhaal

Tijd om nieuw leven in te blazen vanwege de Round Robin?

eh.. wat heeft RoundRobin daar nou mee te maken??

Trui ik denk een beetje achtergrond info zodat je iets persoonlijks kan maken.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 10:27 schreef Lenaatje het volgende:
Trui ik denk een beetje achtergrond info zodat je iets persoonlijks kan maken.

Dat dus Nieuw leven inblazen is misschien het verkeerde woord, maar ik had deze bijvoorbeeld niet in mijn volgtopicoverzicht staan Terwijl het juist wel heel interessant is om nog een keer terug te lezen, juist voor de RR

Gaaf dat je het stokje van mij over wilt nemen Reilain
Ben benieuwd!

Ik kwam er pas achter dat de omzetting van tekstbestand naar forum-bericht niet helemaal gelukt is, solly dames!

Indrukwekkend verhalen hoor...

Ik vond Sorbootjes verhaal nu ook even extra interessant om te lezen mbt het draagmoederschap en nu is ze gewoon zwanger van het logeetje

Zo.. en toen was het mijn beurt
Toen ik een pbtje kreeg van Tankgirl had ik eerst totaaaal geen idee waarover ze het had Niet eerder was ik over dit bijzondere topic gestruikeld De laatste dagen ben ik dus als een malle alle verhalen terug gaan lezen. Wat een bijzondere verzameling verhalen!

Nu dus mijn verhaal
Mijn echte naam is Melanie en 28 geleden ben ik in rap tempo op de wereld gezet in een rijtjeshuis in Brabant *de verloskundige kwam me zo ongeveer opvangen*. Mijn broer zou anderhalf jaar later volgen, en vlak voordat ik 4 jaar werd verhuisde we enkele dorpjes verderop *een heel klein dorpje met meer koeien dan inwoners*. Daar heb ik ruim 19 jaar gewoond samen met mijn ouders en broer, en een hele bende huisdieren.

Ik ben een typisch geval boontje komt om zijn loontje Waar mijn dochter nu haar beste dramadreumes acties ten toon spreid kon ik er ook wat van Tot hyperventileren toe heb ik staan te stampvoeten wanneer ik mijn zin niet kreeg De gang waar ik meestal werd gedeponeerd heb ik dus vele malen uitvoerig kunnen bestuderen.

Met mijn broer had ik een echte haat liefde verhouding. We scheelde weinig en speelde dus ook vaak samen, maar konden elkaar regelmatig ook schieten.. Dit is eigenlijk zo gebleven totdat ik het huis uit ging. Hoewel we elkaar dus regelmatig de kop insloegen hebben we ook vele avonden en nachten samen op onze kamers zitten praten over van alles en nog wat..

In dat hele kleine dorpje ontmoette ik al heel snel mijn *BFF* Jaren waren we 2 handen op 1 buik Hoewel we niet meer van elkaar konden verschillen (Zij adhd, ik rustig en meegaand) konden we samen de wereld aan Rond ons 17/18 begonnen we uit elkaar te groeien.. Ik kreeg een vriendje die ze helemaal niets vond en daardoor zagen we elkaar steeds minder. Toen ik klaar was met die relatie had zij ondertussen een vriend waarmee ze ging samen wonen.. Mijn beurt om hem helemaal niets te vinden.. Nog verschillende keren hebben we geprobeerd onze vriendschap nieuw leven in te blazen.. maar god wat doet het pijn als je merkt echt te ver uit elkaar gegroeid te zijn.. Ik een kind, zij niet meer de mogelijkheid om er eentje te krijgen en niet meer genoeg feeling met elkaar om hierover te kunnen praten Sinds een jaar zijn we het contact helemaal verloren

Scholen heb ik heen en weer gehopt.. Ik begon op een Jenaplan basisschool waar ik het enorm naar mijn zin had.. Helaas in een dorp verderop, en toen de kinderen waarmee we mochten meerijden gingen verhuizen kon het niet anders en moesten we naar de streng katholieke school in ons eigen dorp. Hier heb ik nooit echt kunnen aarden, ik had wel vriendinnetjes maar was er gewoon niet helemaal op mijn plek.
Voor mijn ouders was het de druppel toen mijn broer alle getallen van 1 tot 1000 moest opschrijven.. en opnieuw moest beginnen wanneer hij er 1tje vergat. Samen met 10 andere kinderen zijn we van school gegaan.. (Een klap voor zon kleine dorpsschool, maar hopelijk ook een wijze les voor ze)
Ik ging terug naar mijn vertrouwde jenaplanschool (Groep 3, 4, 5 ,6 en een klein stukje 7 zat ik op de katholieke) waar ik nog volop genoot van mijn laatste 2 jaar basisschool!

Daarna was daar de middelbare. Ik kreeg Havo-mavo advies, en een kleine havo/vwo zou best wel eens kunnen aansluiten bij mijn rustige stille ik die ik was.. Helaas bleek mijn rustige stille ik ideaal als pestobject. Vooral het eerste jaar was niet fijn, ik liet het over me heen komen in de hoop dat het ooit beter ging. In de 2de kwamen er meiden bij ons in de klas die waren blijven zitten. 2 boomlange meiden waarvan ik er eentje kende uit de buurt waar ik woonde. Deze 2 meiden zijn mijn redding geweest.. Toen mijn pesters besloten er een tandje bovenop te gooien kwamen zij er letterlijk tussenin. We gingen onze eigen gang maar ze waren er altijd als een soort bescherming.

Mijn sociale leven zocht in dus buiten de klas. De 2 meiden ben ik eeuwig dankbaar dat ze er voor me waren, we waren geen vriendinnen, maar ze wisten precies wat ik nodig had om mezelf te kunnen vinden in die tijd. Ik was nog steeds wel doelwit van pesterijen, maar ik kon ze langs me heen laten gaan en mijn eigen dingen doen.

Ik deed mee met de toneelvereniging, ging naar vage concertjes van vrienden in huiskamertjes, luisterde met een andere vriendin stiekem naar Korn en Nirvana ipv naar de Backstreetboys die thuis nog aan mijn kamermuren hingen. Ik werd Alto op mijn eigen manier Paarse en groene enorm wijde ribbroeken met houthakkersblousen erop, zwarte tshirts, groene of blauwe oogpotloot tekeningen onder mijn ogen en als 1 van de eerste van school een wenkbrouwpiercing..

Later dimde ik mijn alto zijn in en heb ik de kinki kapper flink gespekt.. alle kleuren van de regenboog en mijn haar in veel verschillende lengtes/ asymmetrisch en andere gekkigheid gehad.

Maar hoewel ik mijn plekje op school gevonden had dat Havo-Mavo advies was er niet voor niets. (Ik bleek later ook behoorlijk dyslectisch) Ik redde het niet en na 2x blijven zitten in de 3de moest ik dus van school naar 3 mavo! Mijn redding was de meest strenge leraar van school Nooit had ik hem er voor aangezien voor iemand in de bres te springen, maar daar was hij Hij vond het belachelijk dat ik voor de 3de keer een jaar over moest doen en stelde alles in het werk dat ik naar het MBO mocht.. Nog in de zomervakantie regelde hij het dat ik na de vakantie op het mbo mocht beginnen

Vanaf heel jongs af aan hadden we internet thuis. Mijn internetcarrière begon met het ouderwetse inbellen en dan snel naar de TMF chatsite Daar mocht ik dan 20 min per dag chatten in het begin.. Later kwam ik op een grote chatsite terecht waar ik verschillende mensen goed leerde kennen en ook mijn eerste meetings had. (Leuk feitje.. laatst kwam ik erachter dat een kennis uit dat verre verleden ook in het internetverleden van KD rondzwerft!)

Het kon dus ook niet uitblijven dat ik mijn eerste vriendje via internet ontmoette De jongen waar ik hierboven al over schreef Achteraf moet ik mijn vriendin gelijk geven..
Een jongen helemaal into zijn auto.. maar niet zonder reden.. Na jaren knipperlicht relatie omdat hij niet wist wat hij wilde kwam ik erachter dat hij eigenlijk heel depressief was.. net zoals zijn zus en ze praatte elkaar steeds naar beneden toe. Ik ben er gewoon blind voor geweest, hij heeft zich nooit volledig kunnen geven aan ons 2. Zijn auto was zijn zekerheid, helemaal zijn ding. Hij durfde zich niet helemaal te geven omdat hij bang was me ook weer kwijt te raken. Na jaren van proberen heb ik de handdoek in de ring gegooid.. Na zijn zoveelste keer afstoten ontmoette ik Marcek (Ook online)

Wij hebben ruim een half jaar om elkaar heen gedraaid. Zonder elkaar te ontmoeten of zelfs te bellen Online hadden we eigenlijk al lang door hoe gek we op elkaar waren.. Maar ik was nog niet zover om mijn relatie definitief als onmogelijk te verklaren, en hij was te lief.

Uiteindelijk spraken we af om elkaar te ontmoeten bij een concert Ook hier hebben we weer lang om elkaar heen gedraaid maar nadat Marcek - eindelijk!- mijn hand durfde te pakken zijn we niet meer bij elkaar weg te slaan..

Hoewel mijn relatie op dat moment nog op rood stond vond ik het toch lastig om het definitief te maken Mijn ex, schrok er dus ook enorm van.. voor zijn gevoel was het alleen een pauze en hij had niet door dat voor mij de grens bereikt was
Na verschillende brieven en pogingen van zijn kant (o.a een huwelijksaanzoek per brief) heb ik het contact verbroken Ik had ondertussen door hoe het depressieve bij hem werkte en ik moest echt voor mezelf kiezen.

Daarna ging het hard tot over onze oren verliefd reisde we elk weekend heen en weer beide woonde we nog bij onze ouders en nee, dat was niet ideaal Dus na een jaar besloten we dat we wilde samen wonen.. Uiteindelijk heeft het daarna nog een jaar geduurd voordat we iets vonden en er ook in mochten maar we genoten van de voorbereidingen Daarna volgde jaren van werken, samen vakanties en veel concertjes genieten dus

Toen we 5 jaar bij elkaar waren was het tijd voor een nieuwe fase.. stopp

lul ik zoveel dat het niet in 1 beriggie past???
Hier dan maar de rest:

stoppen met de pil… naja… een jaartje? Maar ik was letterlijk bij de eerste keer zonder pil zwanger.. Wat bijzonder, speciaal maar ook slikken.. Wow het gaat nu echt gebeuren!
Helaas koste dit heel snel zwanger worden wel mijn baan.. (jaarcontract en tja.. ze vonden het niet tof dat ik zwanger was toen ik er amper 3 maanden werkte… maar dat hebben ze niet hardop gezegd)

Mijn zwangerschap ging niet helemaal van een leien dakje.. Erg misselijk in t begin, bekkenklachten, 2x een flinke bloeding waarvoor 1x met opname, en een kleine eigenwijze stuitligger waardoor het een KS werd…. Maar god wat genoot ik…. Ik, moeder, wow………
Omdat we van tevoren er al over uit waren dat we misschien wel compleet zouden zijn met z’n 3tjes genoot ik van elke seconde, elke beweging, elke extra echo ivm bloedingen/stuit… Vanaf het moment dat er 2 streepjes op de test naar voren kwamen was daar dat oergevoel… (en de verklaring waarom ik ineens traaaaaaaaaaaaaaaaanen met tuiten moest huilen bij Komt een vrouw bij de dokter in de bios… normaal huilde ik nooit om films)

Dat oergevoel bleef… nu nog… Mijn meisje, mijn alles…
Mijn werk is nu niet mijn ding… Ik wil bij mijn meisje zijn! (het helpt ook niet mee dat ik met kinderen werk…) Ik kan er wel mijn ei kwijt… maar door de bezuinigingen doe ik nu werk dat mij niet 100% ligt.. de baan waarvoor ik later doorgeleerd heb (spelbegeleidster) is overal wegbezuinigd. Nu werk ik dus als klassenassistent op een mytylschool… De knoop is nu dus ook doorgehakt dat ik volgend schooljaar een dag minder ga werken… 1 dag meer genieten van mijn meisje nu het nog kan voordat ze naar school gaat…

Mijn leven is dus nu mijn dochter… Ik ben enorm blij met het online leven dat ik heb… Hier kan ik mijn ei kwijt zonder dat ik mensen in het dagelijks leven overstelp met mijn ‘oergevoel’ 

Ik ben gek op reizen, muziek & lezen…
Onze reis naar Peru staat met stipt op 1… en ik kan niet wachten totdat we Oona meer van de wereld kunnen laten zien…

Mijn muzieksmaak is heel breed… Zo’n beetje alles wat je op Lowlands voorbij kan horen komen staat in mijn cdkast… Muziek is wat Marcek en mij bij elkaar bracht… Muziek is wat mij rustig kan maken of heerlijk kan opfokken… muziek is iets wat ik altijd bij me draag.. Toen Marcek en ik 5 jaar bij elkaar waren kreeg ik van hem een zelf ontworpen ring met daarop onze voorletters en een muziekteken ertussen.. muziek is wat ons bind… Nu zien we beide Oona als dat muzieknootje…

En lezen… Ik ben ondanks mijn dyslexie een enorme boekenwurm… Thea Beckman was jaren mijn grote favoriet… maar ook John Marsden lees ik graag….. Maar waarmee mijn kast voor het grootste gedeelte vol staat is toch nog wel de drama’s… Oorlogsverslagen, boeken over meervoudige persoonlijkheid, misbruik, enz enz…. Wat boeken betreft ben ik een echte ramptoerist… Nu lees ik een boek over een meisje dat opgroeit in een sekte en op haar 14de gedwonen moet trouwen.

Moeilijk Waar brei je een eind aan je verhaal..
Nu ja… Hier dan maar even! In word heb ik nu ruim 3 kantjes vol….

En de vraag van Tankgirl:
Hoe vind je het ouderschap: wordt dit steeds leuker? Mis je de babytijd of heeft elke fase zijn leuke eigenschappen?

Beide… Ik mis de babytijd, maar geniet ook van elke nieuwe fase, elk nieuw ding dat ze leert, elk nieuw woordje…. Maar vooral de blik in haar ogen wanneer ze zelf ontdekt dat ze weer iets kan/weet. Ik vind het heel bijzonder om van zo dichtbij haar te zien opgroeien tot een eigen persoontje… Wel vind ik het ouderschap steeds intenser worden. Hoewel ze steeds minder afhankelijk wordt van onze zorg vind ik het gevoel van ons 3 wel steeds sterker worden. Je krijgt steeds meer terug…

[ Bericht 0% gewijzigd door Reilain op 13-03-2012 21:18:18 ]

owja.. sorry voor het een beetje van de hak op de tak...Had nog wel 3 pagina's erbij kunnen tikken Dus heb maar van alles een beetje gedaan....

Zie trouwens ook dat er wat leestekens verdwenen zijn.. vooral punten (en die tik ik toch een hoop) Hopelijk is het nog een beetje leesbaar..

Goed verhaal Enne DW bedoel je?
En als je zo van drama houdt, Virginia Andrews.

En eh bedankt voor je comment op mijn verhaal Dakota heeft een ban

Moest ff denken Voor mij nog onder een ander naam...Maar idd DW!

En ik had ook een profiel op de tmfchat