Het grote 2 studies topic - deel IV

quote:

Tweede master soms tien keer zo duur
_{Uitgegeven: 1 april 2011 16:39}

AMSTERDAM - Het volgen van een tweede bètamaster aan de Universiteit Utrecht wordt volgend collegejaar met 17.700 euro meer dan tien keer zo duur.

Ook bij andere Nederlandse universiteiten stijgen de prijzen voor een tweede bachelor of master exponentieel. Bij de Universiteit Leiden en de Universiteit Utrecht zijn studenten voor het volgen van een tweede master het duurste uit. Dit blijkt uit een rondgang langs de verschillende universiteiten.

Wetswijziging

De stijgingen zijn het gevolg van een wetswijziging onder toenmalig minister Plasterk van Onderwijs. Deze regeling maakte het voor onderwijsinstellingen mogelijk om hogere collegegelden te vragen aan studenten die een tweede studie doen. Deze regeling ging al in voor het collegejaar 2010/2011 maar veel universiteiten besloten om de verhoging van het collegegeld nog een jaar uit te stellen.

quote:

Op maandag 4 april 2011 13:02 schreef floydje07 het volgende:

Lsvb gaf alleen wel aan, dat op het moment dat je alle studiepunten binnen hebt wettelijk nog geen bachelor hebt.

Heeft een van jullie hier ervaring mee??

quote:

Op maandag 4 april 2011 13:31 schreef Warren het volgende:

[..]

Dat klopt. Als je alle studiepunten hebt gehaald, moet je nog je diploma aanvragen. Ik meen dus dat je dit kan uitstellen want je hebt geen diploma automatisch na het behalen van alle studiepunten. Houd er wel rekening mee dat je niet eindeloos je diploma kan uitstellen. Op een gegeven moment vervallen je studiepunten.

quote:

Overzicht collegegeld tweede master universiteiten

Nu.nl heeft een overzicht gemaakt van de kosten van tweede masters aan de Nederlandse universiteiten. De meeste universiteiten maken een onderscheid tussen alfa, bèta, gamma en medische opleidingen. Soms verschilt het instellingsgeld zelfs per opleiding, in dat geval is er voor een representatieve opleiding gekozen.

Het volgen van een tweede master is het duurst bij de Universiteit Utrecht en de Universiteit Leiden. In het collegegeld overzicht in te zien dat het volgen van een tweede betamaster aan de Universiteit Utrecht 17.700 gaat kosten. Dit is tien keer zo duur als wat studenten op dit moment betalen.

Uitzonderingen
Het instellingsgeld zal niet in alle gevallen voor het volgen van een tweede studie worden gevraagd. Voor een tweede bachelor of master in het onderwijs of de gezondheidszorg geldt het wettelijk collegegeld van 1713 euro, tenzij de student al een afgeronde opleiding in dit vakgebied heeft. De 32.000 euro die de Rijksuniversiteit Groningen vraagt voor de master Geneeskunde geldt alleen als de student al een mastergraad in de gezondheidszorg heeft. De TU Eindhoven en de Universiteit Maastricht konden nog geen duidelijkheid geven over de hoogte van het collegegeld voor de tweede studie en zijn daarom niet in het overzicht opgenomen.

Sluiproute voor tweede studie
Als de student tijdens de eerste studie al is begonnen met een tweede studie blijft vaak het wettelijk collegegeld gelden. Daarnaast hanteren veel universiteiten een overgangsregeling voor eigen studenten. De TU Delft vormt een uitzondering en heeft besloten het collegegeld in het geheel niet te verhogen.

De regeling
Plasterk, toenmalig minister van Onderwijs, heeft een wetswijziging ingevoerd dat universiteiten mogelijk maakt om hogere collegegelden te vragen aan studenten die een tweede studie doen. Universiteiten hadden dit schooljaar 2010/2011 al de kosten kunnen verhogen maar besloten om de verhoging van het collegegeld nog een jaar uit te stellen.Hier het overzicht: https://visit.impure.com/space/#/NU.nl/Collegegelden

quote:

Het hoge tarief voor studeren treft vaak net de verkeerden


Geef de ruimte aan slimme mensen die een relevante tweede studie willen doen
Een leven lang leren is een goed motto. De een begint een studie direct na de middelbare school, de ander gaat eerst een paar jaar werken, en besluit later door te leren. Daarom is het goed dat onder het vorige kabinet een einde is gemaakt aan de regeling dat studenten die jonger zijn dan 30 jaar een gegarandeerd laag collegegeld betalen (1.600 euro per jaar), en van 30-plussers het zogenaamde instellingscollegegeld mag worden gevraagd. Dat laatste betekent de werkelijke kosten van een studie (die variëren tussen 6.000 en 17.000 euro per jaar, waarbij geneeskunde duur is en filosofie relatief goedkoop).

Bij het schrappen van de leeftijdsgrens is een nieuwe regeling vastgesteld: iedereen, ongeacht zijn leeftijd, mag minimaal één opleiding in het hoger onderwijs (bachelor en desgewenst master, bij hbo of universiteit) gegarandeerd voor het lage collegegeld doen. Voor wie al een hogere opleiding heeft, mag de instelling zelf bepalen of ze een laag of een hoger collegegeld vraagt.

quote:

Nog meer juridische studentenstrijd

door Ingezonden op 13/04/2011

in Haagse vierkante kilometer
Post image for Nog meer juridische studentenstrijd

Sinds de zomer van 2009 is de Nederlandse overheid niet meer verantwoordelijk voor het aanbieden van tweede universitaire studies. De Tweede Kamer nam een wetsvoorstel aan dat onderwijsinstellingen de ruimte geeft meer dan het wettelijke tarief te vragen. De hoogte van dat tarief dient gemotiveerd te worden vastgesteld. Op zich zelf is het begrijpelijk dat studenten die een tweede studie doen een hogere bijdrage betalen, maar de uitvoering van deze wet leidt tot zeer onredelijke situaties en het onnodig belemmeren van talent.

Een aantal universiteiten gaat namelijk nogal lichtzinnig met de nieuwe bevoegdheid om. Vanaf september kunnen sommige studenten tariefverhogingen tot 800 procent tegemoet zien. Ondanks een wettelijke verplichting zijn deze verhogingen zelden gemotiveerd. Waar de extra kosten op gebaseerd zijn blijft dus vaak een raadsel en juist daar wringt de schoen. Want mogen onderwijsinstellingen onbegrensd de tarieven verhogen als hun bevoegdheid slechts bedoeld is om het gemis aan rijksbijdragen te compenseren? Meer concreet: mogen universiteiten 14.000 euro vragen voor een opleiding waarvan de werkelijke kosten ongeveer 7.000 euro zijn?

Nee, dit mogen zij niet. Met het verdwijnen van de verantwoordelijkheid van de rijksoverheid voor de tweede opleidingen zijn universiteiten op onbekend en onontgonnen terrein terecht gekomen; het private domein. Vooralsnog lijken zij zich hier ongemakkelijk te voelen. De overgang levert een aantal juridische problemen op waar universiteitsbestuurders geen oplossing voor hebben, of voor willen geven. De veiligheid van een al eeuwenoude, beschermde, vastomlijnde en nauwelijks betwiste taakuitvoering binnen publiekrechtelijke kaders is niet meer aanwezig nu plotseling marktactiviteiten ontplooid worden.

In de ‘code goed bestuur universiteiten’ wordt welgeteld één artikel gewijd aan de wijze waarop universiteiten om dienen te gaan met marktactiviteiten. Overigens is daar nog minder regelgeving te vinden over hoe zij behoren om te gaan met studenten. De wijze waarop universiteiten hun handelen vorm dienen te geven op de markt is dus onbepaald. Dat levert problemen op want binnen de wetten van de vrije markt voelen universiteiten zich niet thuis; ze spreken de taal niet van de markt noch kennen zij de regels die hier gehanteerd worden. Wetten als kostenbewustheid, aantoonbare en bewaakte kwaliteitsstandaarden en veel belangrijker nog: het gebonden zijn aan de uitoefening van een nauwkeurig omlijnde bevoegdheid zijn bij universiteiten grotendeels onbekend.

Daarbij komt nog dat universiteiten op dit moment ook nog de noodzakelijke infrastructuur missen om deze nieuwe taak uit te voeren. Het correct uitvoeren van de taak verlangt dat zij als een onderneming omspringen met de diensten die zij aanbieden, dat zij bekend zijn met begrippen als rendement en prijs-kwaliteitsverhoudingen en daarnaast inzicht hebben in hun eigen kostenstructuur.

Nu de vereiste motivering voor de tarieven ontbreekt en op basis van de beschikbare gegevens geconcludeerd moet worden dat de verhogingen het gemis in rijksbijdragen overstijgt, is de schijn van misbruik gecreëerd. In gelijke bewoordingen heeft het Kamerlid Jadnanansing de wijze waarop universiteiten de tarieven voor tweede opleidingen vaststellen veroordeeld. Zij stelt dat dit plaatsvindt op een wijze die door de wetgever nooit zo bedoeld is. De doelstelling is altijd geweest het bewerkstelligen van een redelijke balans tussen draagkracht en reële kostprijs van de opleiding.

Los van het punt van Jadnanansing is het aanbieden van tweede, niet gefinancierde opleidingen een marktactiviteit. Onderwijsinstellingen zijn in die situatie gebonden aan het mededingingsrecht. Daar zijn maatstaven ontwikkeld waaraan een verkoop-kostprijs en een prijs-kwaliteitsverhouding moet voldoen wanneer een dienst wordt aangeboden door een onderneming die over een economische machtspositie beschikt. Op basis van de beschikbare gegevens is het onwaarschijnlijk dat de universiteiten aan deze maatstaven kunnen voldoen.
Tenslotte handelen de universiteitsbestuurders in strijd met de rechtszekerheid van studenten. Universiteiten schenden de precontractueel geschapen verwachtingen doordat zij tussentijds de voorwaarden van de overeenkomst wijzigen. Populair gezegd; zij veranderen de spelregels tijdens het spel.

Met bovenstaande argumenten is gezegd dat de wijze waarop en de mate waarin instellingscollegegeld geheven wordt als zodanig onrechtmatig is. Dit kan uitsluitend gerepareerd worden door een verlaging tot een bedrag dat in een redelijk verband staat met de kwaliteits- en kostprijs. Het is begrijpelijk dat in een klimaat van bezuinigingen van sommige studenten een extra bijdrage verwacht wordt; echter ontslaan bezuinigingen de universiteiten niet van hun zelfstandige, wettelijke verantwoordelijkheden. Vooralsnog lijken zij hier moeilijk mee om te kunnen gaan.

Universiteiten handelen op dit moment onbevoegd, oneerlijk en onbetrouwbaar. Het is de hoop van de ambitieuze student dat zij hun handelen tijdig staken, voordat de rechter het bovendien kwalificeert als onrechtmatig.

_{Dit artikel is geschreven door Cees Zweistra, Sjip Suidgeest en Karsten Meijer, bestuursleden van de Stichting Collectieve Actie Universiteiten. Dit artikel verschijnt ook op de nieuwe blog De Fusie}

quote:

Op donderdag 14 april 2011 08:36 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

http://www.publiekrechten(...)che-studentenstrijd/

quote:

Op woensdag 20 april 2011 14:35 schreef Maraca het volgende:
Niet 3 tegelijk, maar wel 3 opleidingen in 4 jaar Eentje heb ik vorig jaar afgesloten en ben nu bezig om 2 opleidingen in 1 jaar te doen. Dus eigenlijk 12 jaar aan opleidingen in 4 jaar _!

Allemaal HBO en volgend jaar ga ik naar de universiteit, maar dat is "maar" 1 studie naast een fulltime baan

quote:

Op woensdag 20 april 2011 15:45 schreef Ninilith het volgende:

[..]

Ga je dan niet gigantisch veel aan collegegeld betalen?

Knap trouwens van die 3 opleidingen

quote:

Op woensdag 20 april 2011 16:17 schreef Maraca het volgende:

[..]

Nee, want mijn baas gaat mijn universitaire opleiding betalen Alleen die 2 opleidingen moet ik wel in 1x halen anders heb ik een probleem

quote:

Op donderdag 21 april 2011 09:34 schreef Ninilith het volgende:

[..]

Verdorie dat is niet verkeerd zeg! Gaat dat lukken, die 2 opleidingen in één keer ?

quote:

Op woensdag 20 april 2011 15:20 schreef Warren het volgende:

[..]

Dus? Gaat er dan nog wat gebeuren aan deze regeling?

quote:

Op donderdag 21 april 2011 10:32 schreef RobertoCarlos het volgende:
Om welke opleidingen gaat het eigenlijk?

quote:

Op donderdag 21 april 2011 11:07 schreef Mishu het volgende:
Maar is het nou op dit moment al duurder om 2 studies te volgen?