Begrijpelijk omdat de tardigrada gewoon een dier is en onze aardbol nu eenmaal vele soorten dieren huisvest. Onmogelijk om die allemaal te kennen. Daarom beperken de meesten van u zich tot de diersoorten die goed zichtbaar zijn met het blote oog en opvallen vanwege eigenschappen die onze interesse prikkelen. Vandaar dat wij zo makkelijk de kat, de olifant, de dolfijn bewonderen, om hun kracht, schoonheid of souplesse. Echter is het meer dan zonde om u zo door uzelf laten te beperken.
Op een schaal zo klein dat die ons voorstellingsvermogen te boven gaat, bevinden zich werelden waar wij amper weet van hebben. Dom als wij zijn kijken we naar boven, naar de sterren. Verder willen we, ruimer moet onze blik worden. Groter, sneller, meer! Nee, zeg ik. Kijkt u allen eens naar het kleine. Naar het kleine, zo klein dat we bijna zouden vergeten dat het er is. Onze wereld, wat zeg ik, onze directe omgeving, herbergt wezens die bijzonder genoeg zijn om ons te vervullen met diep ontzag. Ik presenteer u: de tardigrada!
Allicht bent u na deze inleiding geen steek verder gekomen. Dat is geen probleem, ik zal u weldra leiden over het pad naar verlossing. U zult het begrijpen. Heb geduld.
De tardigrada, ook wel waterbeertje of mosbeertje genoemd, is een wezentje van ongeveer 1 millimeter lang. Het is gedrongen gebouwd, eet zowel plantaardig als dierlijk voedsel, en leeft over het algemeen in mos. Gewoon mos, vochtig mos. Vandaar ook de bijnamen. De tardigrada is geen soort, maar een verzamelnaam voor meer dan 1.000 diersoorten, allen behorend tot de stam van de Tardigrada (die weer behoort tot de superstam Ecdysozoa). Ze zien er zo uit:
Een van de opvallende eigenschappen, een die wij op basis van bovenstaande foto al kunnen herkennen, is de complexiteit van dit zo kleine wezen. Slechts 1 mm lang, toch heeft het een duidelijk herkenbare kop en pootjes (acht) met klauwtjes eraan. De naam tardigrada is Grieks en betekent 'langzame loper'. De meeste schepselen van deze afmetingen zijn uiterst primitief, en bewegen zich door middel van een enkele reflexmatige samentrekking of anderszins simpele beweging voort. Zo niet de tardigrada, dit diertje loopt werkelijk en heeft een spierbeheersing die niet onderdoet voor die van een gemiddeld zoogdier. Dat het zich daardoor relatief vrij langzaam voortbeweegt, soit. Maar bijzonder is het zeker.
Dit feit alleen maakt het al een bewonderenswaardig beestje. Maar nu het meest interessante. Tardigrada's zijn vrijwel onverwoestbaar. En dan bedoel ik niet dat ze wel tegen een stootje kunnen. Nee, lieve lezer. De tardigrada is het meest taaie wezentje dat wij mogen kennen. Tardigrada's behoren tot de zogenaamde extremofielen. Dat betekent niet dat ze van extremen houden (het -fiel kan hier verwarring veroorzaken), maar dat ze onder extreme omstandigheden kunnen overleven. En dat kunnen ze zeker.
Droog een tardigrada volledig uit, laat het in verschrompelde toestand 120 jaar liggen, gooi er daarna een druppeltje water op... En het beestje loopt weg alsof er niets is gebeurd. Door de droogte geraakt het in een staat die cryptobiose heet, schijndood. De stofwisseling is volledig stopgezet en het waterbeertje vertoont geen enkel teken van leven. Het lijkt morsdood, maar kan zichzelf na jaren weer tot leven wekken. Een herrijzenis, zo u wilt.
Kook het diertje langdurig in water, en het komt ongeschonden de pan weer uit. Gooi het in vloeibaar helium (-272 graden Celsius) en de tardigrada doorstaat het. Er zijn tests gedaan waarbij tardigrada's in pure alcohol werden gedompeld, in zoutzuur werden gelegd, verhit tot 200 graden Celsius, onder een druk van 1000 atmosfeer werden geplaatst, vergiftigd, aan hoge doses radioactieve straling blootgesteld... Het was geen probleem voor dit miraculeuze dier. De tardigrada overleefde alles. Met gemak.
In 2007 werden tardigrada's de ruimte in geschoten om te kijken of ze gedurende tien dagen konden overleven terwijl ze in een vacuüm werden blootgesteld aan hoge doses kosmische en UV-straling. De UV-straling had bij sommigen schade aan het DNA aangericht. Desondanks heeft een aantal het overleefd.
Nu zijn er meerdere organismen die extremofielen mogen worden genoemd. Dit zijn echter allemaal schimmels of eencelligen. Geen enkele extremofiel is zo hoog ontwikkeld als de tardigrada, en tegelijkertijd is er geen enkel bij ons bekend organisme dat zich qua taaiheid aan de tardigrada kan meten. Mede dankzij dat laatste zijn ze bepaald niet zeldzaam. Van de ijslagen in de Himalaya's tot een oase in de Sahara: ze zijn overal. Maar het liefst leven ze in het mos, of in een vijver of de oever van een sloot. Ja, ook in uw buurt zitten ze. Prijs uzelf gelukkig dat u in de buurt mag leven van zo'n wonderbaarlijk wezen. En onthoud: de ware wonderen der natuur zijn soms dichterbij dan u denkt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Tardigrada op 25-01-2010 03:14:18 (paar woordjes gewijzigd) ]
Schattig beestje..
quote:Haha, wat?Op maandag 25 januari 2010 01:56 schreef Tardigrada het volgende:
De tardigrada, ook wel waterbeertje of mosbeertje genoemd, is een wezentje van ongeveer 1 millimeter lang.
Toen ik het plaatje zag, vond ik hem een beetje eng. Blijkt het een kleintje te zijn.
Heb jij die tekst helemaal zelf geschreven?
Wat goed! 
quote:Dat is het toffe nou juist. Ze zijn zo hoog ontwikkeld en fjingebouwd dat je zou denken dat het een hogere diersoort is, maar ze zijn nauwelijks met het blote oog waar te nemen. Een wonder in miniatuur, zoals ik al zeiOp maandag 25 januari 2010 02:04 schreef Xrtzsck het volgende:
[..]
Haha, wat?
Toen ik het plaatje zag, vond ik hem een beetje eng. Blijkt het een kleintje te zijn.
quote:JaHeb jij die tekst helemaal zelf geschreven?
Alles voor mijn helden. . Best bizar eigenlijk, dat beest 
. Weer wat geleerd. Bedankt TS!
Hoe schattig!
Ik vind die tweede wel lijken op een Haribo-beertje.
Apart zulke beestjes.
[ Bericht 97% gewijzigd door Tardigrada op 26-01-2010 02:48:30 ]
Bijna niets menselijks is onze tardigrada vreemd. In het kader van toffe interessante fysieke eigenschappen waar een hoger zoogdier zich niet voor zou hoeven schamen, kunnen wij bij het waterbeertje weer iets nieuws noteren.
De tardigrada wordt onder de juiste omstandigheden ongeveer een jaar oud (cryptobiotische staat niet meegerekend) maar vertoont ook fysieke kenmerken van jeugd en ouderdom. Kenmerken die wij herkennen van vele bekendere diersoorten, waaronder onze eigen Homo sapiens. Zoals daar zijn: Meer en stuggere haargroei (ja echt), meer vetopslag, verminderd aanpassingsvermogen bij veranderingen in de omgeving, en zelfs vlekken, waarschijnlijk ophopingen van vacuolen, in de oppervlaktecellen (vergelijkbaar met pigmentvlekken bij de mens). U ziet, ook de tardigrada kent de problemen die ouderdom met zich meebrengt.
Vlekken van een exemplaar op leeftijd:
Een jong waterbeertje:
(aawwww)
Zoals je ziet, toont de natuur haar pracht en complexiteit niet alleen in de vormen die wij het makkelijkst kunnen bewonderen. Als jullie nu nog massaal blijven hangen in de vele topics over honden, katten en paarden, geef ik het op. Dan is F&F het verkeerde subforum gebleken
Dan tot slot van deze dag nog een meet tussen een tardigrada en iets anders. Ter vergelijking.
, okee daar gaat het verder niet om.Voortplanting van zo een ding, hoevaak en hoeveel?Overigens een mooi plaatje. En inderdaad zijn er teveel diersoorten/insecten etc om voor iedereen te kennen.
. De OP was mooier.
Het is echt net een beertje met een kralenneusje.
Hier kun je leuke sleutelhangers van maken.
quote:De OP kostte ook wat meer tijdOp dinsdag 26 januari 2010 02:56 schreef Stali het volgende:
Hij wordt nu ineens maar een jaar?
De OP was mooier.
Waterbeertjes kunnen het 120 jaar volhouden in verdroogde toestand, cryptobiose. In mijn post staat dat het beestje een jaar wordt, exclusief cryptobiotische toestand. Zijn actieve levensduur dus.
quote:Die zijn er nog niet, helaas. Wel andere merchandise.Op dinsdag 26 januari 2010 03:01 schreef Stali het volgende:
[ afbeelding ]
Het is echt net een beertje met een kralenneusje.
Hier kun je leuke sleutelhangers van maken.
http://www.zazzle.com/tardigrade+gifts
In het filmpje mag hij wel een schoenen met wat meer grip aandoen, als hij nog minder grip had zou hij achteruit gaan
Leuk topic!
quote:797 woorden, en dit haal je eruit?
Mensen dom?
quote:Kijk eens aan, een goede vraag. Dat verdient een goed antwoord. Tenslotte verdient de voortplanting der tardigrada's ook de nodige aandacht.Voortplanting van zo een ding, hoevaak en hoeveel?
De tardigrada is een verzamelnaam voor meer dan 1.000 diersoorten, en die houden er niet allemaal dezelfde gewoonten op na. Een tardigrada plant zich voort als de omstandigheden juist zijn, maar dat zijn ze voor dit taaie beestje al snel. Wel geven ze de voorkeur aan kamertemperatuur, en is de aanwezigheid van water noodzakelijk. De aanwezigheid van een partner dan weer niet.
De meesten planten zich aseksueel voort. Vaak door middel van parthenogenesis, waarbij een eicel het volledig genoom van het vrouwtje bevat en dus niet bevrucht hoeft te worden. De natuurlijke vorm van klonen. Er zijn echter ook soorten bekend die parthenogenesis als optie hebben, maar zich ook geslachtelijk kunnen voortplanten. Hermafroditisme komt onder deze groep soorten veelvuldig voor, maar ookdeze regel kent uitzonderingen. Wel heeft elke tardigrada maar één soort gonade, oftewel één testikel/eierstok. Zowel uitwendige als inwendige bevruchting komt voor, ook dit hangt af van de soort.
Een eigenschap die wel voor elke tardigrada telt, is het leggen van eieren. Het aantal varieert tussen de 1 en 30 per keer. Na 5 tot 40 dagen komen ze uit. In de tussentijd worden ze ergens vastgeplakt, meegesleept, opgeborgen of simpelweg achtergelaten. De mogelijkheid van verspreiding van de eieren via de lucht is binnen de wetenschap weleens geopperd, echter zijn hier nooit aanwijzingen voor gevonden.
De vorm van de eitjes is soms simpelweg rond. Maar er zitten ook ware kunstwerkjes tussen. Hieronder een paar voorbeelden.
Zie voor verdere informatie http://www.eoearth.org/article/Tardigrada#Reproduction
Dat ontbrak er nog aan
Ook hersenen en een zenuwstelsel ontbreken niet in dit kleine wondertje. Bijzonder dat zoiets kleins even aaibaar als onverwoestbaar kan zijn.
quote:Ah okay. Wilde toch even zeker weten dat er e.e.a. niet geromantiseerd werd maar het is dus wel echt zo.Op dinsdag 26 januari 2010 03:11 schreef Tardigrada het volgende:
[..]
De OP kostte ook wat meer tijd
Waterbeertjes kunnen het 120 jaar volhouden in verdroogde toestand, cryptobiose. In mijn post staat dat het beestje een jaar wordt, exclusief cryptobiotische toestand. Zijn actieve levensduur dus.
[..]
Die zijn er nog niet, helaas. Wel andere merchandise.
http://www.zazzle.com/tardigrade+gifts
Overigens heel leuk topic en stiekem hoop ik dat je er meer zoals deze zult maken. Het is nl. erg leuk om op deze manier kennis te maken met diertjes waarvan je totaal geen idee hebt dat ze bestaan, laat staan dat ze een knuffelachtig uiterlijk hebben zoals dit Tardigradabeertje.
Wat zijn zijn natuurlijke vijanden en hoe verdedigt hij zich?
quote:Het punt is alleen dat aaibare diertjes op microniveau zeldzaam zijn, laat staan ook nog interessant. De beestjes waar wel wat over te vertellen valt missen vrijwel altijd de X-factor. Zover ik weet biedt alleen de tardigrada de winnende combinatie van knuffelachtigheid en spraakmakende fysiologische eigenschappen. Heel misschien krijgen de bdelloidea nog een kans, maar ik reken er zelf niet op.
[..]
Ah okay. Wilde toch even zeker weten dat er e.e.a. niet geromantiseerd werd maar het is dus wel echt zo.
Overigens heel leuk topic en stiekem hoop ik dat je er meer zoals deze zult maken. Het is nl. erg leuk om op deze manier kennis te maken met diertjes waarvan je totaal geen idee hebt dat ze bestaan, laat staan dat ze een knuffelachtig uiterlijk hebben zoals dit Tardigradabeertje.
Remqo: goede vraag, ga ik nog op in.
quote:Wel Remqo.
Tof topic, en wat een enthausiastme voor dat wezentje
Wat zijn zijn natuurlijke vijanden en hoe verdedigt hij zich?
Ook de tardigrada is een onderdeel van de natuur, en speelt derhalve een rol in de voedselketen. De harde kanten van het leven worden ook dit miraculeuze wezentje niet bespaard. Een tardigrada heeft het meest te vrezen van grote amoeben en nemotoden. Maar ook andere, kannibaliserende tardigradae kunnen een bedreiging vormen. Maar laten wij bij de eerstgenoemde beginnen. De amoebe als predator van de tardigrada.
Amoeben zijn vormloze eencelligen, die hun voedsel vinden op de tast en zich voornamelijk voeden met bacteriën. De meesten zijn te klein om een volwassen tardigrada aan te kunnen, eitjes en jonge exemplaren kunnen daarentegen wel ten prooi vallen aan een wat groter exemplaar.
Zie daar een amoebe in actie. Deze fotogenieke jager heeft hier net een paar tardigrada-eieren ontdekt. Normaliter zal een amoebe dit eiwitrijke partikeltje met een schijnvoetje omsluiten, en als voedselpakketje in zich opnemen. Als een geïntegreerd organel zal het dan in het protoplasma van deze amoebe blijven tot de aanwezige voedingsstoffen zijn onttrokken uit de eitjes. En zo zal het eindigen. C'est ça.
Of toch niet?
Wat zien wij hier nu geschieden? Is het waar, is dit echt? Jazeker
De amoebe ziet, na een korte inspectie, van deze wrede slachting van onze wonderberen in wording af. De eencellige rover trekt zich terug en gaat doodleuk op zoek naar een ander maaltje. U zult zich allicht afvragen wat de amoebe heeft bewogen om dit mandje eieren te laten voor wat het is. Wat heeft dit wezen ertoe doen besluiten zo'n makkelijk maaltje met rust te laten? Ik zal het u zeggen. Ik weet het ook niet. De beweegredenen van deze amoebe blijven een raadsel. Maar dergelijke taferelen zijn dan ook zelden vastgelegd. Meer onderzoek zal noodzakelijk zijn teneinde dit raadsel op te kunnen lossen. Maar who cares, het punt is dat wij er weer een reden bij hebben om deze tardigrada te bewonderen. Want u ziet, zelfs als embryo is de tardigrada bestand tegen kwaden die al het leven van gelijke grootte rap hadden beëindigd.
Met dank aan: http://www.baertierchen.de/wbwb.html > #46
quote:Zo taai zijn ze niet!De stam van beerdiertjes omvat de klassen Heterotardigrada, Mesotardigrada en Eutardigrada.
Naar verluidt is de klasse Mesotardigrada in 1937 ontdekt in een hete bron bij Nagasaki in Japan, maar is de soort na een aardbeving uitgestorven.
Hoop dat TS net zo volhardend is als de Tardigrada.
En dat TS zich niet laat ondermijnen. Het is verdorie tegenwoordig net alsof je een zak geld moet meenemen naar F&F voordat je er met fatsoen kunt posten. Het is in mijn beleving geen vrij subforum meer. Een goed doel per jaar is nobel maar het loopt wmb een beetje uit de hand met die sociale dwingelanderij.
quote:Dank voor je loftuitingOp vrijdag 29 januari 2010 00:21 schreef Stali het volgende:
Ik geniet echt van dit topic.
Hoop dat TS net zo volhardend is als de Tardigrada.
En dat TS zich niet laat ondermijnen. Het is verdorie tegenwoordig net alsof je een zak geld moet meenemen naar F&F voordat je er met fatsoen kunt posten. Het is in mijn beleving geen vrij subforum meer. Een goed doel per jaar is nobel maar het loopt wmb een beetje uit de hand met die sociale dwingelanderij.
Dat doet mij goed. Ik ga sowieso nog even door, tenslotte is Remqo's vraag nog deels onbeantwoord. Ik hoop via deze weg uiteraard meer aandacht voor dit prachtbeest te vinden, maar aangezien ik er zelf plezier aan beleef dit wezen te beschrijven hoef ik mij niet populistisch op te stellen. Maar het geeft altijd een fijn gevoel als iemand de resultaten van je werk kan waarderen
Wat een superleuk topic quote:
leuk een nieuw huisdier erbij, kan ik ze kopen bij petsplace of het tuincentrum?
Het zijn, mede dankzij hun afmetingen, geen populaire huisdieren. Maar als je aan een microscoop en een plukje mos kunt komen, zul je met een beetje moeite je zelf gevangen tardigrada kunnen aanbidden.Echt onwijs gaaf dat zo'n klein beestje zoveel kan doorstaan en dan toch nog overleeft
Goed dan. De nematode. Naast de amoebe de belangrijkste vijand van het waterbeertje, en daarom de moeite van het bespreken. Immers, door het gezelschap te kennen waarin ons onderwerp van gesprek al dat niet vrijwillig verkeert, kunnen wij een dieper inzicht vergaren in het leven en werken van ons aller tardigrada. Ook zult u weldra tot de conclusie geraken dat het waterbeertje weliswaar niet onschendbaar is, maar wel degelijk in staat is zich te verweren tegen de bron van gevaar die de nematode voor hem kan vormen.
Welnu. Ter zake.
We beginnen natuurlijk met een paar basale gegevens over het hier zojuist geïntroduceerde beeske.
Nematoden, ook wel rondwormen genoemd, zijn veel voorkomende wormen en wormpjes waarvan de meesten leven op dood organisch materiaal. Zo niet, dan voeden zij zich als parasiet op de levenden of als bejager van de zwakkeren. Er zijn soorten die in lengte de acht meter halen, maar die zijn in dit verband natuurlijk niet relevant. De nematode die vanaf hier wordt besproken heeft een grootte en een leefomgeving die niet veel afwijken van die van het waterbeertje.
Een nematode en drie tardigrada's.
Nematoden en tardigrada's staan taxonomisch gezien dichter bij elkaar dan men op basis van bovenstaande foto zou kunnen zeggen. Ze behoren beiden tot dezelfde superstam: de Ecdysozoa. Echter, nematoden zijn zoals u ziet veruit het minst aantrekkelijk om te zien. Ook moeten ze het tegen de tardigrada afleggen op het gebied van beschaving, fysieke vermogens, (bewonderens)waardigheid en algemene ontwikkeling. Over het geheel gesproken zijn nematoden alleszins kutbeesten. Zij verpersoonlijken het irritante, stupide en waarschijnlijk intens jaloerse neefje van het onvolprezen genie aan wie dit topic is gewijd. Verdere informatie over dit gedrocht zal ik u dan ook graag onthouden. Derhalve keren wij terug naar de hoofdlijn.
De nematode kan zowel een predator als een prooi zijn voor de tardigrada. De rolverdeling hangt af van diverse factoren. Feit is dat de rondworm en het waterbeertje veelal dezelfde leefgebieden prefereren, en elkaar beconcurreren tijdens de eeuwige zoektocht naar voedsel. Dit leidt regelmatig tot confrontaties, waarbij beide partijen het geweld niet schuwen. Soms wint de nematode het gevecht, en slacht deze het ongelukkige waterbeertje zonder pardon af. Dit behoeft geen nadere toelichting.
Het kan ook gebeuren dat de rollen omgedraaid zijn. In zo'n geval wacht de tardigrada de eer van de overwinning, en een voedzame maaltijd. Een enkele keer doet het gevecht op leven en dood tussen de strijders niet onder voor een ouderwets Romeins gladiatorengevecht. Dr. R.P. Esser, vooraanstaand nematoloog, heeft tijdens een onderzoek een dergelijk spektakel aangetroffen en dit minutieus en heerlijk expliciet beschreven. Ik citeer:
quote:Bron (pdf)Once tardigrade lips contact the nematode cuticle, a suction appears to formand the nematode is pierced by the tardigrade stylet. One nematode held at midbodyby the tardigrade lips was levered up and down. Two unsuccessful attacks were noted.One nematode (Enchodelus), 3 1/2 times longer than the tardigrade, was seized atmidbody and small water insoluble droplets formed about the tardigrade lips, one ofwhich remained on the nematode body after the nematode escaped several minutes afterseizure. An unsuccessful attempted penetration of a large dorylaim was also noted.Numerous nematodes, mostly bacteriophagous types were vigorously attacked at variousparts of the body, or in a few cases, prolapsed partially into the tardigrade oralaperture (Fig. 3). In one case, the tardigrade punctured the nematode in the sideand fed on the material issuing from the rupture. One nematode was pierced in thehead region and the body contents sucked out. Two nematodes were seized by the tail,one being held for 3 and one-half hours in this manner.
Dat zal ze leren
Tot zover.
quote:Over het geheel gesproken zijn nematoden alleszins kutbeesten. Zij verpersoonlijken het irritante, stupide en waarschijnlijk intens jaloerse neefje van het onvolprezen genie aan wie dit topic is gewijd. Verdere informatie over dit gedrocht zal ik u dan ook graag onthouden. Derhalve keren wij terug naar de hoofdlijn.
Epic!quote:He, wacht even hoor...Op maandag 25 januari 2010 01:56 schreef Tardigrada het volgende:
Kook het diertje langdurig in water, en het komt ongeschonden de pan weer uit. Gooi het in vloeibaar helium (-272 graden Celsius) en de tardigrada doorstaat het. Er zijn tests gedaan waarbij tardigrada's in pure alcohol werden gedompeld, in zoutzuur werden gelegd, verhit tot 200 graden Celsius, onder een druk van 1000 atmosfeer werden geplaatst, vergiftigd, aan hoge doses radioactieve straling blootgesteld... Het was geen probleem voor dit miraculeuze dier. De tardigrada overleefde alles. Met gemak.
quote:In 2007 werden tardigrada's de ruimte in geschoten om te kijken of ze gedurende tien dagen konden overleven terwijl ze in een vacuüm werden blootgesteld aan hoge doses kosmische en UV-straling. De UV-straling had bij sommigen schade aan het DNA aangericht. Desondanks heeft een aantal het overleefd.
Vervolgens is de ruimtestraling opeens *wel* funest voor het DNA?
quote:Scherp
[..]
He, wacht even hoor...
[..]
Vervolgens is de ruimtestraling opeens *wel* funest voor het DNA?
Je hebt gelijk, dit oogt tegenstrijdig. Maar je hebt hoog, en je hebt hoog. De eerste quote van mij ging over de omstandigheden die een tardigrada overleeft, in vergelijking met andere organismen. Een waterbeertje kan prima tegen een hoeveelheid straling die verder alleen enkele soorten bacteriën kunnen doorstaan. Maar dan spreek ik over radioactieve straling die van bijvoorbeeld warmwaterbronnen komt, waarin het diertje kan leven. Dat staat geenszins in verhouding tot de radioactieve straling die een tardigrada in zijn smoeltje krijgt nadat hij onbeschermd en vacuüm verpakt de ruimte in is gelanceerd. De UV-straling daar was het duizendvoudige van de dosis die hier het aardoppervlak raakt, en de kosmische straling was ook niet mals. Zoals bekend is alles eindig, zo ook de weerbaarheid van de tardigrada.
.quote:In een verslag van het Astrobiology Science Conference 2010 staat:Op woensdag 24 maart 2010 12:29 schreef Nembrionic het volgende:
[..]
He, wacht even hoor...
[..]
Vervolgens is de ruimtestraling opeens *wel* funest voor het DNA?
quote:During the flight mission, starved hydrated tardigrades moulted and females laid eggs. Several eggs hatched and the newborns exhibited normal morphology and behaviour. Microgravity and radiation had no effect on survival or DNA integrity of active tardigrades.
Desiccated flown animals had high survival rates (from 79% to 95%) showing a similar survival rate to that observed in ground controls. No visible damages to double strand genomic DNA were observed in all desiccated tardigrades.
[ Bericht 11% gewijzigd door -CRASH- op 09-04-2010 11:50:19 ]
quote:Ja dus wat is het nou?Op vrijdag 9 april 2010 11:45 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
In een verslag van het Astrobiology Science Conference 2010 staat:
[..]
quote:Er zijn twee proeven uitgevoerd tijdens dit project, genaamd TARSE en TARDIS. Wat jij hier quote is de uitkomst van de eerste test, waarvoor tardigrada's in een vacuüm waren geplaatst maar werden beschermd tegen UV-straling. Die overleefden dat, wat al heel bijzonder is voor een meercellig organisme. Voor de proef TARDIS kregen twee andere soorten tardigrada's ook alle UV-straling te verwerken, en dit bracht wel degelijk schade toe. Verderop in de door jou aangehaalde bron staat het volgende.Op vrijdag 9 april 2010 11:45 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
In een verslag van het Astrobiology Science Conference 2010 staat:
[..]
quote:Van de diertjes dit wisten te overleven, zou toch het DNA moeten zijn beschadigd. Dit omdat DNA-moleculen door de extreem hoge UV-straling gewoon worden gesloopt. Het vermoeden bestaat dat tardigrada's in staat zijn hun DNA te 'repareren', hoewel hier vooralsnog geen bewijs voor is.TARDIS project [15] considered desiccated spe-cimens of other two tardigrade species (Richtersius coronifer and Milnesium tardigradum), directly ex-posed to the open space environment. Similarly to the data of the TARSE project, desiccated tardigrades of the TARDIS project survived very well when exposed to space vacuum alone, whereas in samples exposed to the most life threatening conditions, a combination of space vacuum and the full spectral range of ultra-violet radiation (UV), only very few specimens of M. tardigradum survived. In comparison, in samples exposed to very high UV-A and UV-B doses (7.095 kJ m-2), a high proportion (68%) of M. tardigradum specimens revived within 30 minutes after rehydra-tion, but subsequent mortality was high.
quote:Bron.[...] That seems to be just the beginning of their skills. Packed in ventilated chambers that were exposed to the vacuum of space, adults from two species of tardigrades were subjected to extreme heat, frigid cold, cosmic rays and deadly levels of solar ultraviolet radiation. They had no air, water or food.
Most of the 3,000 creatures not only survived, but they went on to reproduce once they came back to Earth.
About 12 percent of the animals exposed to ultraviolet radiation revived after being put back in water, a puzzling find since researchers presume the sterilizing rays broke down the tardigrades' DNA.
"This type of radiation cuts the DNA strand effectively in most organisms," Jönsson told Discovery News.
Further tests are needed to determine if indeed the animals' genetic material was indeed damaged and what sort of mechanisms tardigrades have to make such unprecedented repairs.
The ultraviolet levels of radiation in space were more than 1,000 times more intense than what reaches the surface of Earth.
quote:Op maandag 25 januari 2010 02:08 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Dank voor dit informatieve topic op dit tijdstip, nog nooit van gehoord
tvp.quote:Dat hoop ik ook, ik vind het een briljant topic
[..]
Ah okay. Wilde toch even zeker weten dat er e.e.a. niet geromantiseerd werd maar het is dus wel echt zo.
Overigens heel leuk topic en stiekem hoop ik dat je er meer zoals deze zult maken. Het is nl. erg leuk om op deze manier kennis te maken met diertjes waarvan je totaal geen idee hebt dat ze bestaan, laat staan dat ze een knuffelachtig uiterlijk hebben zoals dit Tardigradabeertje.
quote:Op dinsdag 26 januari 2010 03:01 schreef Stali het volgende:
[ afbeelding ]
Het is echt net een beertje met een kralenneusje.
Hier kun je leuke sleutelhangers van maken.
Iedereen zit nu wel " oh wat lief " te zeggen maar volgens mij heb ik ooit ergens iets
gelijksoortig gezien.
Oh ja, Starship Troopers 
quote:Trap ik weer eens ergens in? Of zit jij de boel te fucken?Op zaterdag 10 april 2010 10:21 schreef FP128 het volgende:
[..]
Iedereen zit nu wel " oh wat lief " te zeggen maar volgens mij heb ik ooit ergens iets
gelijksoortig gezien.
Wilde het nl. voorstellen voor een
). Zodat het weer eens wat anders zou zijn dan de olifant, hamster, hond of poes. Grap of niet, ik vind het een leuk topic in ieder geval.
quote:De waterbeer bestaat echt, je moet het zeker doen als spreekbeurt, aleen denk ik dat veel kinderen het IEWWWW vinden.Op zondag 11 april 2010 00:03 schreef Stali het volgende:
[..]
Trap ik weer eens ergens in? Of zit jij de boel te fucken?
Wilde het nl. voorstellen voor eenspreekbeurt(mag je tegenwoordig niet meer zeggen, kinderen houden nl. presentaties.
Grap of niet, ik vind het een leuk topic in ieder geval.
Ik vind hem trouwens helemaal niet op dat monster van Startship Troopers lijken
Geniaal! 
quote:Op zaterdag 10 april 2010 10:21 schreef FP128 het volgende:
[..]
Iedereen zit nu wel " oh wat lief " te zeggen maar volgens mij heb ik ooit ergens iets
gelijksoortig gezien.
Tardigrada's zijn één millimeter grote aardbewoners die totaal ongevaarlijk zijn voor de menselijke soort. Je associatie met een B-film over een alien attack ontgaat mij.quote:Doen! Spread the word
[..]
Trap ik weer eens ergens in? Of zit jij de boel te fucken?
Wilde het nl. voorstellen voor eenspreekbeurt(mag je tegenwoordig niet meer zeggen, kinderen houden nl. presentaties.
Grap of niet, ik vind het een leuk topic in ieder geval.
Een artikel over extremofielen in de Quest van deze maand
Uiteraard moesten in dit geschrift wel de nodige woorden aan de tardigrada worden besteed. Hieronder het deel dat aan het waterbeertje (volgens de Quest 'beerdiertje') is gewijd. 
quote:Gaaf! Het is op die foto net een origamibeestje.Op zaterdag 21 augustus 2010 22:08 schreef Tardigrada het volgende:
Ook buiten de Alwetende krochten van het nternet weet de tardigrada zo nu en dan wat aandacht te genereren.
Een artikel over extremofielen in de Quest van deze maand
[ afbeelding ]
Best bijzonder want ik hoor nooit wat over het waterbeertje behalve hier in dit topic.
Wat een wezens.quote:Geweldig! Die foto in de Quest is echt net een van klei gemaakt fantasiedingetje waar ze als neus zo'n rondje van je spijkerbroek in hebben geknutseld.Op zaterdag 21 augustus 2010 22:08 schreef Tardigrada het volgende:
Ook buiten de Alwetende krochten van het nternet weet de tardigrada zo nu en dan wat aandacht te genereren.
Een artikel over extremofielen in de Quest van deze maand
[ afbeelding ]
Dit. Chapeau voor beide het diertje Tardigrada en de user. Fantastisch interessant, geweldig beschreven.quote:Op zondag 17 april 2011 00:45 schreef Paaskonijn het volgende:
Wat een episch briljant topic is dit. Leuk om dit hele topic door te lezen!
Ik ben fan!
- J.A.E. Goeze (Pastor at St. Blasii, Quedlinburg, Germany), de eerste die het waterbeertje omschreef, in 1773.quote:Strange is this little animal, because of its exceptional and strange morphology and because it closely resembles a bear in miniature. That is the reason why I decided to call it little water bear.
Mijn dank voor alle positieve reacties. Helaas is er niet veel nieuws te melden over de tardigrada de laatste tijd. Uiteraard hou ik het nieuws in de gaten om eventuele baanbrekende nieuwe feiten over ons achtste wereldwondertje met u allen te delen. Maar voor nu hou ik het, noodgedwongen, bij bovenstaande quote en de enerverende beelden van een langslopende tardigrada.
Veel liefs
je moet de juiste bronnen hebben
Tardigrades in space again
by Staff Writers
Pasadena CA (SPX) Apr 29, 2011
In addition to astronauts, Endeavour will carry a legion of microscopic passengers in the Planetary Society's Shuttle LIFE experiment when the space shuttle launches on its last flight on April 29.
De lancering van de Space Shuttle Endeavour is uitgesteld naar 16 mei
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The XII International Symposium on Tardigrada
This will be the first tardigrade congress to be held in Portugal.
Dates
22-26 July 2012.
Place
Vila Nova de Gaia/Porto, Portugal
Okee, respect.
TS, ken je deze site al? http://www.tardigrada.net/home.htm Vast wel!
quote:
Dat is een Sandworm van Dunequote:
Die site uit mijn sig bedoel je?quote:Op maandag 9 mei 2011 22:44 schreef Keshet het volgende:
Wat een geweldig topic!
TS, ken je deze site al? http://www.tardigrada.net/home.htm Vast wel!
Ik heb da Tardigrada stam gekozen als onderwerp voor mijn eindwerk dit jaar en heb dringend nuttige informatie nodig. Ken jij, aangezien jij hier veel kennis van bezit, geen Belgische wetenschapper of onderzoekscentrum die hier onderzoek naar doet, misschien doet uzelf ook wel een studie naar de Tardigrada en bent u bereid mij te helpen met het vinden van informatie naar dit wonderlijke wezen.
Gelieve mij dan te contacteren.
alvast bedankt,
taxonomicus
quote:
TS is sinds 2010 niet meer op Fok gezien, ik betwijfel of je antwoord gaat krijgen.
quote:
Op ik liep op het woordje verborgen en zag bij de postgeschiedenis heel veel 2010 staan. Had gewoon zin om een voorbarige conclusie te trekkenquote:
Beste taxonomicus,quote:
Betse Tardigrada,
Ik heb da Tardigrada stam gekozen als onderwerp voor mijn eindwerk dit jaar en heb dringend nuttige informatie nodig. Ken jij, aangezien jij hier veel kennis van bezit, geen Belgische wetenschapper of onderzoekscentrum die hier onderzoek naar doet, misschien doet uzelf ook wel een studie naar de Tardigrada en bent u bereid mij te helpen met het vinden van informatie naar dit wonderlijke wezen.
Gelieve mij dan te contacteren.
alvast bedankt,
taxonomicus
Geweldig dat je je verder wilt verdiepen in dit prachtige, onbegrepen wezentje! Ondanks mijn relevante studie (biologie) is de tardigrada nooit tijdens een college ter sprake gekomen, hetgeen ik natuurlijk een gemis vind. Ik heb mijn informatie voor dit topic van het internet gehaald, zonder hulp van buitenaf, en kan je dus niet aan insidersfeitjes helpen. Ik heb hier en daar wat bronvermeldingen genoemd in dit topic en in mijn sig staan nog nuttige links. Verder kan ik je helaas niet helpen. Desondanks, succes gewenst
[ Bericht 0% gewijzigd door Tardigrada op 22-01-2013 23:32:48 ]
ik ben fan!
Hij is er ook in knuffelvorm
!http://www.giantmicrobes.com/us/products/waterbear.html
Wolf in schaapsklerenquote:
Maar welk soort is dit?
The toughest animal on Earth...and in space!
by Eva Bertrand
Moscow (Voice of Russia) Jan 01, 2013
An animal that can live without water, resist extreme temperatures and strong radiation, and has survived the vacuum of space; that is a basic description of a Tardigrade. More commonly called the 'water bear', this tiny creature opens up fascinating new perspectives on the process of dehydration, which could be used to preserve food, but also vaccines and blood.
Discovered two centuries ago, the first to describe the Tardigrade was German zoologist, Johann August Ephraim Goeze, who observed in 1773: "Strange is this little animal, because of its exceptional and strange morphology and because it closely resembles a bear in miniature.
That is the reason why I decided to call it little water bear."The name "Tardigrade" (slow walker, in Italian) was introduced a few years later, by the Italian biologist Lazzaro Spallanzani who described the tortoise-like movement of the animal.
In an interview with 'The Voice of Russia,' Doctor Lorena Rebecchi from the Department of Animal Biology at the University of Modena and Reggio Emilia in Italy explained that "tardigrades are very small animals.
They measure less than one millimeter. If we consider them from the point of view of their evolution, tardigrades can be associated with insects and crustaceans. They are aquatic animals. They live in marine habitats like lagoons or in terrestrial habitats like soils or mosses."
More than 1000 varieties of tardigrade have been discovered, but the total number of existing species is still unknown.
Doctor Rebecchi continued to explain how tardigrades "are able to desiccate and lose about 97% of their body water. They can stay in such a condition for several years. And then they are able to start living again." This natural biological mechanism is called "anhydrobiosis" and they can stay in such a state for years at a time.
During these dormancy periods, tardigrades are really resistant and can survive in habitats normally hostile to life. Some can survive temperatures ranging from absolute zero (-459 Â degrees F) to 300Â degrees F. They can be exposed to 1000 times more radiation than other animals, but also to high pressure.
These extraordinary capabilities have piqued the curiosity of scientists'. To test just how resistant tardigrades are, specialists have taken them into space. Rebecchi explained that tardigrades were twice taken to space, in 2007 and 2009.
It was a part of the Mission "Tardigrades in space" launched by the European Space Agency. They remained in orbit for about 12 days. The aim was to observe the mechanisms tardigrades develop to resist pressure and microgravity.
In such conditions, said Doctor Rebecchi, tardigrades developed really fast and their eggs were totally normal. It has also been observed that they were able to develop strong mechanisms against oxidation.
Tardigrades are the first animal known to have survived in space. Nevertheless Rebecchi refused to speculate about tardigrades having come from space, or even from another planet. "That's science-fiction!" Actually, they probably originated within the sea, where there are many species of tardigrade.
The study of 'water bears' continues to advance. Among other things, scientists are interested in the molecules tardigrades use to become dry. A biologist at the University of California, John Crowe, discovered that the survival of organisms, such as tardigrades, depends on a sugar known as trehalose.
During dormancy periods, the sugar behaves like water inside the cell and keeps the organism alive.
This process could be copied to preserve food, but also vaccines, blood for transfusions and DNA. In fact it would allow their shelf life to be extended which would be a big step forward for global public health.
Source: Voice of Russia
Ik ben fan .Hoezo eng ?quote:Op zaterdag 26 januari 2013 14:15 schreef Iwanius het volgende:
Dank voor de vele info die hier is gepost maar i.t.t de andere gebruikers in dit topic die woorden als "schattig" gebruikten vind ik het nog steeds "eng".
Top Dier.
www.wikihow.com/Find-and-(...)rade-(-Water-Bear-)/
Helemaal mee eens!!quote:
Wat schrijf jij ontzettend leuk; heerlijk, dat enthousiasme. Het werkt zowaar aanstekelijk.
En na een boswandeling je zou ze ook letterlijk onder je schoen kunnen hebben.quote:
We kunnen zelf een eigen beerdiertje houden
www.wikihow.com/Find-and-(...)rade-(-Water-Bear-)/
quote:
[..]
Wolf in schaapskleren
[ afbeelding ]
Maar welk soort is dit?
hij leek zo schattig. Maar zo n bek in combinatie met ACHT pootjes 
Ik hou het bij chinchilla s Volgens dit creepy artikel is dat niet van zo'n waterbeertje. Die is van een 'reusachtige kokerworm' (hydrothermal vent worm).quote:Op maandag 3 februari 2014 22:49 schreef valentijn101 het volgende:
[..]
Lees verder op de website.quote:Absurd Creature of the Week: The Incredible Critter That’s Tough Enough to Survive in Space
In 1933, the owner of a New York City speakeasy and three cronies embarked on a rather unoriginal scheme to make a quick couple grand: Take out three life insurance policies on the bar’s deepest alcoholic, Mike Malloy, then kill him.
First, they pumped him full of ungodly amounts of liquor. When that didn’t work, they poisoned the hooch. Mike didn’t mind. Then came the sandwiches of rotten sardines and broken glass and metal shavings. Mike reportedly loved them. Next they dropped him in the snow and poured cold water on him. It didn’t faze Mike. Then they ran him over with a cab, which only broke his arm. The conspirators finally succeeded when they boozed Mike up, ran a tube down his throat, and pumped him full of carbon monoxide.
A scanning electron micrograph of a water bear. Like regular bears, tardigrades have claws, which help in locomotion. Unlike regular bears is everything else about tardigrades, particularly their lack of a totally crappy attitude all the time. Image: Bob Goldstein and Vicky Madden
They don’t come much tougher than Mike the Durable, as he is remembered. Except in the microscopic world beneath our feet, where there lives what is perhaps the toughest creature on Earth: the tardigrade. Also known as the water bear (because it looks like an adorable little many-legged bear), this exceedingly tiny critter has an incredible resistance to just about everything. Go ahead and boil it, freeze it, irradiate it, and toss it into the vacuum of space — it won’t die. If it were big enough to eat a glass sandwich, it probably could survive that too.
...
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-03-2014 14:24:11 ]
Was ook te zien (een langer stukje) in de 2de aflevering van de serie Cosmos.quote:
Herhaling daarvan is zondag 19:00 NGC.
[ Bericht 0% gewijzigd door borbit op 18-03-2015 20:57:06 ]
Een substantieel deel van de wereld wordt al bewoond door dit heldhaftige kleine wonderbeertje!quote:
Als beest nooit dood gaat. En kan leven overal in ruimte en wereld. Na genoeg tijd hele wereld bedekt met deze beest?
De tardigrada voelt zich optimaal in een vochtige omgeving, wat zowel een licht vochtige grond als de volle zee kan betekenen (dit is mede afhankelijk van de soort). Echter kunnen ze dankzij hun optie tot het ondergaan van cryptobiose in vrijwel elke omgeving overleven.
Maar apart genoeg zijn de vele gebieden waarin het waterbeertje zich thuis voelt niet door deze wezens bedekt ofwel overspoeld. Het waterbeertje toont een enorme genetische diversiteit, ook binnen specifieke soorten, en is zonder twijfel een echte kosmopoliet. Echter is de populatiedichtheid zelfs in gebieden met de meest optimale condities vrij laag te noemen. Nergens benadert de populatiegrootte de maximale capaciteit.
Een waarschijnlijke reden hiervoor is de aanwezigheid van intersoortelijke competitie van met name die vermaledijde nematoden
Wellicht planten die zich onder optimale condities sneller voort. Het biologische modelorganisme C. elegans, een mogelijke concurrent van tardigrada, legt bijvoorbeeld gemakkelijk 300-1000 eitjes per keer. Tardigrada legt er 1-30. Helaas gaat zeker onder de kleine diertjes onder ons kwantiteit vaak boven kwaliteit in termen van evolutionair succes. De tardigrada legt waarlijk pareltjes van eitjes (zie post 22), maar simpelweg niet zoveel. Tardigrada heeft zijn evolutionaire succes dus in kwaliteit gestoken, een vrij zeldzaam toegepaste tactiek. Dit heeft ertoe geleid dat dit wonderwezentje vrijwel overal kan overleven, maar nergens op de voorgrond treed. Die sympathieke bescheidenheid siert de onbelichte achtergrondheld voor wie ik ooit in alle nederigheid dit adoratietopic heb geopend.
Hier nog even een link naar een overkoepelend topartikel!
quote:Cosmo Sheldrake - Tardigrade Song
Lyrics:
If I were a Tardigrade I'd move out from home
Why live in the shrubbery when you could have a throne
Pressure wouldn't squash me and fire couldn't burn
These are the things that I never will learn
These are the things I never will learn
I live in the shrubbery for that's all I crave
I don't want these excitements to see me to my grave
I can live life in vacuums for years with no drink
And put up with hardships more than you can think
And put up with hardships more than you can think
If I shed all my liquid and let myself dry out
I'll shrivel and sleep for some 15 odd years
I'd wake up come water and get on with living
With time in my pocket to pass by the day
If I were a Tardigrade I'd move out from home
Why live in the shrubbery when you could have a throne
Pressure wouldn't squash me and fire couldn't burn
These are the things that I never will learn
These are the things I never will learn
For I am a Tardigrade and I'll stay at home
I'd not trade it for anything, not a knife, a cup, or a throne
Well all I want is my shrubbery and my little patch of moss
With my whisky in the cabinet
And my feet all clothed in socks
And my feet clothed in socks
http://www.iflscience.com(...)bears-are-so-hardy-0
Nee! Veel mooier nogquote:Op maandag 23 november 2015 22:04 schreef Swetsenegger het volgende:
Het zijn aliens!
http://www.iflscience.com(...)bears-are-so-hardy-0
Ik las het zojuist en spoedde me direct naar dit topic om het nieuws te melden, maar ik zie dat ik niet de primeur heb
Terecht, want wat een nieuwswaardig nieuws.Bij I fucking love science zeggen ze het ook al: ze zijn nog vreemder dan we al dachten. Het blijkt dus dat een zesde van het DNA van een Tardigrada niet afkomstig is van het dier zelf. Dat betekent niet dat het buitenaards is, maar dat het via horizontale gen transfer is verkregen.
Je genen verspreiden kan niet alleen zoals wij dat doen, verticaal van generatie op generatie, maar ook simpelweg in een pakketje van het ene organisme naar een ander. Bacteriën doen dat vaak en kunnen daardoor razendsnel evolueren. Eukaryote meercelligen zijn er niet zo goed in want beter beschermd tegen indringing van vreemd DNA. Maar kennelijk heeft de Tardigrada wanneer deze weer rehydrateert na cryptobiose wat zwakkere celmembranen dan normaal. Hierdoor kunnen stukjes DNA van bacteriën, maar ook van andere organismen, er doorheen glippen om zo te bereiken wat wij allemaal wel zouden willen: het versmelten in en deel uitmaken van iets zo mooi en goddelijk als onze waterbeer.
Ook de Tardigrada heeft er wat aan. Van veel van de 'vreemde' genen is al aangetoond dat ze de waterbeer zijn welbekende superkrachten geven. Eindelijk is er dus een verklaring voor de buitengewone krachten van dit wezentje, en deze is nog mooier dan ik had durven hopen
De waterbeer is meer dan een dier: het is een bundeling van krachten, een alliantie der organismen, een superwezen. De dierlijke spirit bomb der natuur! Bent u inmiddels ook verknocht aan deze miraculeuze beerdiertjes en wilt u ze graag vereren vanuit het comfort van uw eigen huiskamer? Dat kan! Lees hier hoe het moet.
Bijna jammer dat ik geen microscoop heb
De laatste tijd is er gelukkig weer meer te melden over de beertjes. Vandaag in het nieuws: als ze uitdrogen vormen bepaalde eiwitten een glasachtige substantie die hun cellen beschermen tegen schade. Ze bljven toch ook verbazen
A tardigrade that had been frozen solid for more than 30 years has been brought back to life by researchers in Japan, and has gone on to produce 14 healthy babies. That’s record-smashing stuff right there, because before this tough little water bear came back to life, the world record for reviving a frozen tardigrade was nine years.
The researchers also thawed out an egg that was collected and frozen with the tardigrade in 1983, and not only did a healthy baby hatch from it six days later, but it went on to successfully produce offspring of its own.
Just a few months after scientists debated the unprecedented amount of foreign DNA that is or isn’t looped up into the tardigrade genome, and the discovery that they turn into 'bioglass' when they desiccate, a team from the National Institute of Polar Research in Japan has managed to bring a frozen Antarctic tardigrade (Acutuncus antarcticus) back to life with its reproductive organs fully intact.
At this stage, we shouldn’t really be surprised that tardigrades can come back from a serious bout of cryopreservation, since they’ve already been shown to survive prolonged desiccation and near-100 percent water loss, freezing and boiling temperatures, intense ionising radiation, and the vacuum of outer space. But the fact that tardigrades can continue to produce viable offspring after being frozen for more than three decades is incredible, even by their ridiculous standards.
The tardigrade was collected with another adult and a single egg when researchers were gathering moss from the Showa Station in Antarctica in November 1983. They were stored for 30 years and six months at a temperature of -20 degrees Celsius (-4 degrees Fahrenheit).
Being frozen caused the tardigrades and eggs to undergo a process known as cryptobiosis, in which a complete shut-down of all metabolic processes occurs, including reproduction, development, and repair. Cryptobiosis is used by a number of species in response to hostile environmental conditions such as extreme desiccation, freezing, and oxygen deficiency.
In March 2014, the researchers decided to thaw out their tardigrades and see what happened. Both of their two adult tardigrades - called SB-1 and SB-2 (short for "Sleeping Beauty") - started moving as soon as the defrosting process was complete, but SB-2 soon died because it didn’t eat enough.
The researchers have reported their findings in the journal Cryobiology:
"SB-1 first showed slight movement in its fourth pair of legs on the first day after re-hydration. This progressed to twisting of the body from day 5 along with movement in its first and second pairs of legs, but the movements remained slow.
After starting to attempt to lift itself on day 6, SB-1 started to slowly crawl on the agar surface of the culture well on day 9, and started to eat the algal food provided... in the culture plate on day 13."
The SB-1 water bear not only fully recovered from the freezing ordeal after about a week, but also managed to lay a total 19 eggs. Fourteen of these have since hatched, and the babies were all perfectly healthy.
As for the single frozen egg (called SB-3), it demonstrated the incredible potential for a water bear population to reestablish itself after three decades of being frozen. The water bear that hatched from the frozen SB-3 egg ended up laying 15 of its own eggs, seven of which hatched into healthy offspring.
"We recorded recovery of two individuals and development of a separate egg of the Antarctic tardigrade, Acutuncus antarcticus, providing the longest records of survival for tardigrades as animals or eggs," the researchers report.
While SB-1 and SB-3 have certainly achieved an incredible feat, they haven’t quite broken the record for the longest time an animal has been frozen before being resurrected. "That distinction belongs to a plant-parasitic nematode worm, Tylenchus polyhypnus, that survived after nearly 39 years in a frozen state," says George Dvorsky at Gizmodo. "Also, second-stage larvae of another nematode, Anguina tritici, were revived after 32 years."
The next challenge for researchers will be to investigate exactly what goes on during the six or seven days after thawing that SB-1 and SB-3 needed to return to normal function. Whatever biological processes they end up discovering, one thing's for sure - they're going to be weird as hell.
Op onderstaande foto is de karakteristieke punt aan de staart te zien waaraan het beestje zijn Nederlandse naam te danken heeft.
Voor verdere achtergrondinformatie, zie daar.
En ondanks dat dit hier al eerder gepost is toch een kick waard.
quote:
Kwam vandaag een artikel tegen http://bigthink.com/phili(...)s-nearly-unstoppable
En ondanks dat dit hier al eerder gepost is toch een kick waard.
Ben benieuwd of dat ook voor complexere organismes werkt, een soort stasis.quote:
Ja joh...als het beertje nog niet bizar genoeg was...gewoon even moleculair glasblazen...
Laat daar nou net een veelbelovend onderzoek naar zijn gedaan!quote:
[..]
Ben benieuwd of dat ook voor complexere organismes werkt, een soort stasis.
Het lichaam van het waterbeertje bevat een bepaald soort eiwitten, die rustig ronddrijven in het celvocht en daar niet veel bijzonders uitvoeren... Totdat dat vocht verdwijnt. Dan rangschikken de eiwitten zich tot het inmiddels veelbesproken glasachtige materiaal, dat de organellen en weefsels beschermt totdat betere tijden aanbreken. Wanneer dit gebeurt, kan het waterbeertje zijn leven onbeschadigd hervatten.
Wetenschappers zijn er in geslaagd de genen verantwoordelijk voor het 'bioglas' te isoleren en hebben deze geïntroduceerd in het genoom van gist en bacteriën. De genen bleken ook tot uiting te komen in deze andere organismen. Dit wekt de suggestie van enorme mogelijkheden! Tardigrada's zijn meercellige complexe dieren en dus nauwer verwant aan ons dan aan een bacterie. Zou dit ooit van pas kunnen komen bij verre ruimtevaart? Of zal een extra resistente bacterie tijdens verder onderzoek ontsnappen en de ondergang van de mensheid inluiden?
Speculeer.
http://www.sciencealert.c(...)t-to-other-organisms
Dat stond dus ook in die link van mijquote:
Vergeet ik nondejus de bronvermelding. Hier:
http://www.sciencealert.c(...)t-to-other-organisms
Oh, nu zie ik het. Staat wel erg onopvallend beschreven voor zo'n ontdekking.quote:
[..]
Dat stond dus ook in die link van mij
Ontzettend tof beschreven en wat een prachtig beestje thnx!
Wisten jullie trouwens dat in het museum Micropia ook waterbeertjes zijn te zien? Ik heb ze gezien, helaas oogden ze niet bijster levend
Hoewel ethisch gezien dus wat discutabel heb ik er wel van genoten ze te zien.
Ik ben nog steeds fan!quote:Op donderdag 20 juli 2017 16:18 schreef Tardigrada het volgende:
Ja, inmiddels al meer dan zeven jaar geleden zette ik me aan dit topic ter eer en meerdere glorie van onze helden. Het lijkt korter. Helaas heeft de afbeelding uit de OP de tand des tijds niet doorstaan. Jullie waardering gelukkig wel
Wisten jullie trouwens dat in het museum Micropia ook waterbeertjes zijn te zien? Ik heb ze gezien, helaas oogden ze niet bijster levend
[ afbeelding ]
quote:
Ja, inmiddels al meer dan zeven jaar geleden zette ik me aan dit topic ter eer en meerdere glorie van onze helden. Het lijkt korter. Helaas heeft de afbeelding uit de OP de tand des tijds niet doorstaan. Jullie waardering gelukkig wel
.quote:
Maar ik kan mijn OP helaas niet meer wijzigen.Gezien! Gaafquote:
Vandaag op het NOS journaal een heel item <3
De dingen die ze er allemaal al mee hebben gedaan die hij allemaal overleefde
Die geplette waterloze versie waarna hij ook weer leefde
Zieligquote:
[..]
Gezien! Gaaf
De dingen die ze er allemaal al mee hebben gedaan die hij allemaal overleefde
Die geplette waterloze versie waarna hij ook weer leefde
Waarom doen ze niet gewoon lief?
Neeeee, hij plette zichzelf door al z'n water te vervangen door een bepaald eiwit als ik het wel heb waardoor hij invriezen, koken en alles gewoon kon doorstaan.quote:
Ik zit nietsvermoedend het intro van El Bar te kijken, en daar is hij!
[ Bericht 12% gewijzigd door maily op 17-11-2018 22:20:20 ]
Bij elke kick begin ik weer te googelen en filmpjes te kijken!
El Bar staat op Netflix.quote:Op zaterdag 17 november 2018 23:10 schreef Seven. het volgende:
Ohhh, dit topic!
Bij elke kick begin ik weer te googelen en filmpjes te kijken!
Verkeerd topicquote:
Kick:
Ik zit nietsvermoedend het intro van El Bar te kijken, en daar is hij!
Nee, het waterbeertje heeft een rol in het introquote:
quote:
Ik kwam dit tegen, lijkt me een uitstekende reden om dit topic weer te kicken!
quote:Op vrijdag 18 januari 2019 23:20 schreef Tardigrada het volgende:
Het is inmiddels 9 jaar geleden dat ik dit topic opende. Prachtig om te zien hoe het topic steeds weer terug gevonden wordt. De kleine koning mag dan in bijna elke omgeving overleven, maar in jullie harten bloeit hij.
Ha! Daar kwam ik hier ook voor:quote:Op vrijdag 18 januari 2019 21:59 schreef SaskiaR het volgende:
Tardigrada gespot! https://www.theguardian.c(...)rcer-subglacial-lake
https://bigthink.com/surp(...)rade-under-antarctic
Met als titel "Dead – yes, dead – tardigrade found beneath Antarctica"
[ Bericht 23% gewijzigd door -CRASH- op 19-01-2019 23:12:48 ]
NWS / Levende beestjes op de maan
Is hij verwant aan mijten en spinnen?
Ik heb een doosje met epphippia die ik als 10-jarige heb verzameld. Soms geef ik er een paar in een potje aan een kind.
Overigens kende ik het waterbeertje toen ook al, maar onder de naam beerdiertje. Vaak genoeg onder de microscoop gezien. Wie een kind van zes tot elf heeft: tweedehands microscoop geven met de verjaardag! Doen! Geen klungelding uit de speelgoedwebshop, maar een degelijke gebruikte.
Even de rug krabben
SPOILERof vast aan de oppervlaktespanning
quote:
[ afbeelding ]
Even de rug krabbenSPOILERof vast aan de oppervlaktespanning
quote:
Lijkt wel enorm op zijn grote neef idd.
[ afbeelding ]
De reis naar de maan ging op normale snelheid, de landing niet.quote:
Word ook wel eens gebruikt voor snelle ruimtereizen.
https://www.google.com/am(...)digrades-future.html
https://bigthink.com/phil(...)s-nearly-unstoppable
https://www.sciencejewelry1824.com/products/tardigradeEen waterbeertjes-hangertje!!
quote:
Ik kom net dit tegen
Een waterbeertjes-hangertje!!
Shit. Over een paar miljoen jaar hebben ze wel intelligentie ontwikkeld, en is het afgelopen met de mensheid. Wij kunnen overal overleven, maar alleen met onze technologie. Zij kunnen overal overleven zonder iets, alleen wat water en wat eten.quote:Nu zijn er meerdere organismen die extremofielen mogen worden genoemd. Dit zijn echter allemaal schimmels of eencelligen. Geen enkele extremofiel is zo hoog ontwikkeld als de tardigrada, en tegelijkertijd is er geen enkel bij ons bekend organisme dat zich qua taaiheid aan de tardigrada kan meten.
Not your average bears – or bears at all! Tardigrades, or water bears, are micro-animals that can live in harsh places like space.
Headed for the International Space Station for an investigation, learn about these eight-legged creatures survive on this week’s “Houston We Have a Podcast.”
https://go.nasa.gov/3c3G4rM
https://www.scientias.nl/(...)et-hoge-snelheid-af/quote:WETENSCHAPPERS STOPPEN BEERDIERTJES IN GELADEN GEWEER EN VUREN ZE MET HOGE SNELHEID AF
28 mei 2021Vivian Lammerse
Alles voor de wetenschap.
Beerdiertjes zijn misschien wel de meest gemartelde diertjes op onze planeet. Niet alleen hebben wetenschappers ze blootgesteld aan extreme hitte, ingevroren en compleet laten uitdrogen, tevens zijn ze onder een onbarmhartig felle en kiemdodende ultraviolette lamp gelegd en zijn ze van hun zuurstof ontnomen. Toen de kranige beerdiertjes dit alles wisten te overleven, werden ze ook nog eens de ruimte in geschoten, waar ze werden blootgesteld aan gevaarlijke kosmische straling en vacuüm. Allemaal met hetzelfde resultaat: het beerdiertje is niet kapot te krijgen.
Ruimte
Alles bij elkaar zou je kunnen stellen dat beerdiertjes waarschijnlijk de meest onverwoestbare diertjes op aarde zijn. En blijkbaar ook in de ruimte. Ze kunnen krankzinnige omstandigheden overleven. En dat leidde bij een nieuwe onderzoeksgroep tot een interessante vraag. Want zouden ze misschien ook inslagen op planeten of manen het hoofd kunnen bieden? “We weten niet of er leven in de ruimte is, maar één van de meest hardnekkige organismen op aarde zijn beerdiertjes,” vertelt onderzoeker Mark Burchell in een interview met Scientias.nl. “Ze zijn blootgesteld aan de omstandigheden in de ruimte en blijken bestand tegen vacuüm en straling. Als ze zich op een ruimterots zouden bevinden die op ramkoers ligt met een planeet, zouden ze dat weten te overleven?”
Hoge snelheid
De onderzoekers wilden in hun studie met name bestuderen of beerdiertjes de extreem hoge snelheden die bij zo’n inslag komen kijken, kunnen overleven. En dat is een interessante vraag. In de ruimte zijn namelijk heel veel hemellichamen te vinden. En we weten dat meteorieten van verschillende hemellichamen zich over de ruimte kunnen verspreiden en ergens anders neer kunnen komen. Zo is de aarde bijvoorbeeld ook al talloze malen gebombardeerd met meteorieten van naaste buur Mars. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat er op verscheidende hemellichamen leven is geëvolueerd, zou tijdens inslagen mogelijk wel biologisch materiaal uitgewisseld kunnen zijn. Veel wetenschappers vermoeden bijvoorbeeld dat de bouwstenen voor leven door toedoen van meteorieten op aarde belandden. Bovendien zijn er ook brokstukken van de aarde op de maan terechtgekomen. En de vraag rijst of beerdiertjes – als aardse stenen deze zouden bevatten – inslagen op de maan kunnen overleven.
Beerdiertjes op de maan?
Weet je nog toen in 2019 de Israëlische maanlander op de maan crashte? Het hield de gemoederen bezig. Mede omdat er aan boord van de Israëlische maanlander niet alleen ongeveer 100 miljoen cellen van 25 verschillende mensen en andere organismen opgeslagen lagen, maar ook duizenden beerdiertjes. De vraag rees of ze de crash zouden kunnen hebben overleefd en er nu talloze beerdiertjes op de maan te vinden zijn.
Om te kijken of beerdiertjes naast alle gruwelijke experimenten die ze al hebben ondergaan ook inslagen kunnen overleven, besloten wetenschappers de onfortuinlijke diertjes simpelweg af te vuren. “De beerdiertjes waren bevroren,” vertelt Burchell. “Vervolgens hebben we ze in een speciaal geweer geplaatst en ze met hoge snelheid afgevuurd. Daarna zochten we weer naar de reeds afgeschoten beerdiertjes.” Op deze manier bootsten de onderzoekers een meteoriet of komeet na die een planetair lichaam treft en beerdiertjes bevat die bevroren zijn in het ijs. Met behulp van microscopie probeerde het team vervolgens te achterhalen of ze de ‘inslag’ hadden overleefd.
Overleving
Wederom blijken beerdiertjes zich kranig staande te houden. Want uit de bevindingen blijkt dat beerdiertjes inslagen tot ongeveer 900 meter per seconde kunnen overleven. Dit komt overeen met een schokdruk van 1,14 GPa (gigapascal). Voor je beeldvorming, 1 GPa = 10.000 bar. De luchtdruk op aarde is 1,031 bar. Dus de schokdruk in dit experiment is 11.400 keer zoveel als de luchtdruk op aarde. “In dit geval vonden we intacte beerdiertjes terug,” schrijven de onderzoekers in de studie. “Bij hogere snelheden vonden we alleen nog versnipperde fragmenten van beerdiertjes.”
Maan
Het betekent dat beerdiertjes dus zelfs – tot op zekere hoogte – met een goede afloop uit een geweer geschoten kunnen worden. Al is het de vraag of de snelheden en de schokdruk die ze aan kunnen, ook genoeg is om buitenaardse inslagen het hoofd te bieden. “We weten dat stenen van de aarde de maan kunnen raken,” stelt Burchell. “De gemiddelde snelheden en de bijkomende schokdruk waarmee deze stenen op de maan afkoersen zijn echter iets te hoog voor beerdiertjes om die te overleven. Een fractie van dergelijk materiaal kan echter ook met een lagere snelheid – en dus met een lagere schokdruk – de maan raken. En sommige beerdiertjes zouden in staat kunnen zijn om die reis wel te overleven.”
Leven op de maan?
Nu vraag je je natuurlijk af of er dan misschien toch beerdiertjes op de maan vertoeven. Al is die kans volgens Burchell toch vrij klein. “Mochten ze inslagen al overleven, dan moeten ze nog op de maan zelf kunnen gedijen,” zegt hij. “En dat is vrij onwaarschijnlijk.” Waarom? Dat heeft ermee te maken dat ze niet in staat zijn om actief te leven op de maan. De maan heeft namelijk geen atmosfeer en is mede daardoor een wel erg barre omgeving. Het betekent dat de kans vrij klein is dat beerdiertjes op de maan – als ze daar al heelhuids aankomen – overleven.
Ondanks die uitkomst, onderstreept het onderzoek wederom dat beerdiertjes heel wat aan kunnen. Zelf met hoge snelheid uit een geweer geschoten worden kan nu toegevoegd worden aan de groeiende lijst van rare dingen die beerdiertjes kunnen overleven. “Het zijn taaie beestjes,” besluit Burchell.
WIST JE DAT…
… hoewel beerdiertjes taaie rakkers zijn, ze mogelijk toch een achilleshiel hebben? Want hoewel beerdiertjes één van de meest veerkrachtige en weerbarstige organismen zijn die op onze aarde voorkomen, blijkt dat ze ook een zwakke kant hebben. Welke dat is? Lees het hier!
POPULAIR OP SCIENTIAS.NL
Bronmateriaal:
"Open AccessOpen Access license Tardigrade Survival Limits in High-Speed Impacts—Implications for Panspermia and Collection of Samples from Plumes Emitted by Ice Worlds" - Mary Ann Liebert
Interview met Mark Burchell
Afbeelding bovenaan dit artikel: Nicole Ottawa & Oliver Meckes / Eye of Science / Science Source Images (via NASA)
Lastig om mee te knuffelen.quote:
Maat in laatste artikel dat hier stond staat er wel iets over, daarom ben ik zo geschoktquote:
Je kan er wel heel veel tegelijk knuffelenquote:
Dan kun je je eigen vraag dus in twee muisklikken beantwoorden.quote:
[..]
Maat in laatste artikel dat hier stond staat er wel iets over, daarom ben ik zo geschokt
Niet gezien want zat mobiel en scrollde niet door. Toch bedankt voor de moeite.quote:Op zondag 30 mei 2021 08:20 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:
[..]
Dan kun je je eigen vraag dus in twee muisklikken beantwoorden.
Wat een kutbeesten, kunnen niet eens een dagje 37,1c overleven
What kills tardigrades?quote:
Research shows that tardigrades can be killed by exposure to
hot water for an extended period of time.
One study showed that one hour of exposure to water at 82.7 °C (180.9 °F)
can kill a tardigrade in its “tun” state,
where it goes into suspended animation and becomes hard to destroy.
Houdt 'ie langer vol dan ikquote:
[..]
What kills tardigrades?
Research shows that tardigrades can be killed by exposure to
hot water for an extended period of time.
One study showed that one hour of exposure to water at 82.7 °C (180.9 °F)
can kill a tardigrade in its “tun” state,
where it goes into suspended animation and becomes hard to destroy.
Welke stad?quote:
Ik was vandaag in de stad en kwam daar zomaar een waterbeertje tegen!
[ afbeelding ]
Arnhem denk ik.quote:
Op En hoeveel kleine beestjes heb jij al niet (on)bewust kapot getrapt/gemept.quote:
Dieren, hoe klein ook, doden om maar te kijken waaraan ze dood gaan is slecht en niet te verantwoorden
En er naar gekeken.
Wat is dit nou weer voor domme vergelijking,quote:
[..]
En hoeveel kleine beestjes heb jij al niet (on)bewust kapot getrapt/gemept.
En er naar gekeken.
? Of heeft @Masberum ervoor gekozen beestjes bewust te testen om te kijken wanneer ze doodgaan?quote:
Klopt inderdaad, ze zitten op de Eusebiuskerkquote:
samen met andere cellen en virussen en zoNet een banaanvraag ingediend.quote:
Op 
Bron: KLIK Foto
Tardigrades can survive the most extreme conditions and the same is true for their eggs, which show a remarkable geometric beauty.
Tardigrades have survived all five recognized mass extinctions due to their plethora of survival characteristics, including the ability to survive conditions that would be fatal to almost all other animals.
📸: Science Photo Library