ADHD & ADD #24: waar ervaring gedeeld word

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 20:47 schreef daanski82 het volgende:
ik heb morgen mijn eerste gesprek met een psychiater, ben wel een beetje zenuwachtig.

succes!! En het zal je misschien verbazen.... maar het zijn net mensen
nee, maar het zal reuze meevallen denk ik, ze zijn gewoon lief meestal

Yay een nieuwe
TVP dus

quote:

Op woensdag 28 oktober 2009 21:32 schreef Murmeli het volgende:
Intuit: waar haal jij trouwens vandaan dat ADHD-ers makkelijker kunnen leren? Ik heb dat nog nooit ergens gezien of iemand horen zeggen. En volgens mij klopt het niet. Volgens mij kan de ene gewoon ondanks AD(H)D nog redelijk leren en de ander niet.

Nog even terugkomende.

Het is niet dat ADD-ers dommer zijn dan ADHD-ers, maar omdat een ADD-er vaak lees en schrijfstoornissen heeft + erg dromerig is, zich erg goed alleen kan vermaken, in zijn/haar gedachten, het slecht kunnen opbrengen om zich te motiveren tot/uitstellen van/slecht besef van tijd, is het dat ADD'ers het meestal slechter doen op school dan ADHD-ers.

Ik ontwikkelde bijvoorbeeld mijn eigen taaltje toen ik 3-5 jaar was, met een vriendje, moest daarna op spraakles, en stotterde (dat vriendje stotterde nog veel erger en langer daarna, misschien wel door mij?), daarna schrijf en rekenstoornissen. Een ADHD'er zijn/haar moteriek is een stuk slechter dan een ADD-ers, maar het leren gaat hun doorgaans een stuk beter af. (ok, ok, ik heb nog altijd niet de diagnose, maar van wat ik er ook over lees).

Een ADD-er heeft zeg maar meer drempels om zich te kunnen focussen op het leren, het leren met wat ze zien gaat beter, dan dat mensen vertellen aan jou, hoe het is, ze moeten het zelf zeg maar uitvinden en daar leren ze van / meer visueel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Intuit op 29-10-2009 21:40:41 ]

Hehe eindelijk nog het vorige topic doorgelezen. Maar vind de discussie rondom de verschillen tussen ADD en ADHD nogal kort door de bocht (en dan heb ik het niet per se over het forum). Vaak heb ik ook het idee dat die verschillen door mensen zijn opgeschreven die er geen last van hebben
Ik heb eerder het idee dat ADD en ADHD elkaar meer overlappen dan dat er werkelijk zoveel verschillen zijn. Ik dacht in eerste instantie ook dat ik ADD had, omdat ik me niet kon voorstellen dat ik hyperactief was. Blijk zo hyper te zijn als het maar kan, het valt anderen alleen vaak niet op omdat de hyper knetterhard naar binnen slaat bij mij. Ik had dus een verkeerd beeld van ADHD.
En qua leren en dingen doen kom ik ook maar heel moeilijk op gang terwijl dat een "typisch" dingetje van ADD zou moeten zijn. Het maakt daarnaast ook nogal een verschil of je een man of een vrouw bent: ADHD uit zich bij vrouwen ook weer anders dan bij mannen. Vroegah werd zelfs gedacht dat ADHD alleen bij jongetjes voorkwam
Er is dan wel zo ontzettend veel over ADD en ADHD te vinden, maar daarom is het juist ook heel onduidelijk wat wat nu precies is.
En ik denk niet dat er nou opeens meer mensen tegenwoordig met ADHD zijn dan vroeger. Het is nu alleen makkelijker om op te sporen zeg maar, omdat het meer "geaccepteerd" is en mensen makkelijk aan informatie komen. Twijfelgevallen zullen er altijd zijn, maar AD(H)D komt ook niet in één sterkte. Bij mij was het blijkbaar overduidelijk, zeker omdat het zich al uitte op héle jonge leeftijd (kom je dan op je 26e achter) en toch is nog nooit bij iemand een lampje gaan branden

Ik heb trouwens volgende week dinsdag een afspraak bij de huisarts..
Tevens, TVP

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 22:25 schreef donzine het volgende:
Ik heb trouwens volgende week dinsdag een afspraak bij de huisarts..
Tevens, TVP

Wat ga je vertellen? Dat je een doorverwijzing wilt hebben tot een onderzoek op ADD?

Zoiets ja, dat ik mezelf wel herken in de symptomen van ADD.

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 23:09 schreef daanski82 het volgende:

[..]

bij mij waren er ook veel bingen overduidelijk (ben nu 27 jaar), echter mij ouders zworen dat ik last had van de kleurstof.
laatst toen ik mijn pa sprak zij hij dat ik me ook moest laten testen op kleurstof allergie. maar ik ken me inmiddels ook als ik een week geen kleurstof at had ik er last van.

in het oude topic werd er gesproken over angsten, nou ik wilde graag parapenen afgelopen zomervakantie . maar vaak over won mijn angst. en lukte het me vaak niet om netjes te landen. daar baalde ik stevig van. alles wat ik probeerde om rustig te blijven hielp niet .

Ik ben nu 30 en ik heb vorige week pas gehoord dat ik waarschijnlijk ADD heb... en ja het is al vanaf de kleuterschool bekend dat ik zeer snel afgeleid was en dromerig etc...

TeeVeeP

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 19:26 schreef Posergoth6667 het volgende:
hebben hier mensen ook een slaapstoornis? Ik heb Yoga gedaan, dat hielp goed tijdens de les (bijna elke les in slaap gevallen), maar als ik zelf thuis de oefeningen deed dan werkte het niet goed

mijn natuurlijke ritme is slapen tussen 06:00 en 14:00, maar dat vind mijn baas niet goed (raar he?)

ik ga nu om ongeveer 01:00 naar bed, en meestal om 8:45 er uit. Het enige probleem is dat ik om 9:00 op mijn werk hoor te zijn, en dit niet haal.

ik heb deze wekkers:
iphone met de ringtone als wekker
philips wakeuplight
klein radio gestuurd ding op batterijen die 5 jaar mee gaan ofzo.

het is me een keer gelukt om te douchen (en ik douche koud), kleding aan te trekken en terug naar bed te gaan om verder te slapen. mijn moeder heeft me een kwartier later pas wakker gemaakt, en ik zag dat ik kleding aan had. kon me er niets van herinneren. meestal haal ik 03:30 op de klok.

wat bedoel je met dat je meestal 3.30 op de klok haalt?
dat je zelden voor 3.30 in slaap valt?

mijn ritme is zo'n beetje van 5 tot 9 slapen (of tot 10 of 11), dat zijn mijn belangrijkste uren.
ik heb eens een tijd in een andere tijdzone gewoond, toen liep het helemaal strak!!
7 uur op: geen probleem!! echt een absurde ervaring voor mij.
mijn slaapritme was dus niet gewijzigd, maar het viel in dat land gewoon wel in de nacht.

slapen is echt al mijn hele leven een probleem.
maar heeft bij mij waarschijnlijk ook met de continue stress van de Asperger te maken.

Ik slaap meestal van 11 a half 12 tot 6/7 uur. Maar altijd wel tig keer wakker worden tussendoor.
Uitslapen kan ik niet. Zodra ik wakker wordt is mijn motor alweer op volle toeren.

Na ruim 2 jaar onderzoeken, en door blijven zeuren over adhd ben ik dus eindelijk zo ver dat 'ze' inzien dat ik ADHD heb. Dus ik had zoiets van yes, nu gaat het beter worden. Maar nu heb ik dus ritalin gekregen sinds ongeveer een week, en nu gaat het dus héél erg slecht. Ik heb de hele dag door stemmingswisselingen, als de pillen zijn uitgewerkt 's avonds wordt ik aardig deppressief, heb ik huilbuien en kan ik erg aggressief reageren op dingen. Ik heb mijn hele leven al slaapproblemen gehad, en de afgelopen maanden ging het net weer wat beter, maar nu ik ritalin slik slaap ik weer niet voor 3/4 uur 's nachts. En dat terwijl ik ook net slaappillen van de psycholoog heb gekregen. Dus eigenlijk was mijn vraag of meer mensen hier last van hadden/hebben, en of het bij jullie minder is geworden na een tidje. Want ik slik nu pas een halve pil, en ik moet al bijna weer overstappen op een hele pil. De psychiater had er wel al wat voor gewaarschuwd, maar aangezien medicijnen bij mij nooit zo erg aanslaan heb ik het blijkbaar nogal onderschat. Ook heb ik nog last van andere bijwerkingen zoals droge mond en duizeligheid enzo, maargoed, dat maakt me niet zoveel uit.

Bij mij is gister voor de 2e keer add geconstateerd ( 1e x door een gewone psich en de 2e x door een adhd specialist) en ik ben zeker niet van plan om medicijnen te gaan gebruiken , ik leef er nu 28 jaar mee en ik denk de dat de rest van mijn leven er ook nog wel bij kan. Ik heb zeker hier en daar wat ondersteuning en evt training nodig maar voor mij is het al een hele opluchting dat ik weet waar de frustraties en het onrustige gevoel vandaan komen, ook weiger ik de rest van mijn leven afhankelijk te zijn van medicijnen en wordt ik nou niet echt warm van alle verhalen over ritalin etc. di ik lees , wel wordt ik weer heel geinspireerd van alle verhalen van mensen die hun adhd/add hebben omgezet in iets constructief en positief door juist het goede te ontwikkelen ( creativiteit en onvermoeibaarheid).
Ik kan me voorstellen dat je er anders over denkt als je bijv niet in staat ben te studeren of wat dan ook, maar dit is wat ik vindt.

Bluh, voel me kut

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 22:36 schreef daanski82 het volgende:

[..]

/knuff

dank je wel!
ik voel me inmiddels weer wat beter. heb even op een rijtje gezet in mijn hoofd waarop ik me zo kut voel en hoe het nou toch kwam dat mn pillen niet werkten vandaag en kwam er toen achter dat de hele week geen seconde rust nemen misschien niet zo goed is voor me
dus nu weer beetje opgelucht. weekend rustig aan doen

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 18:17 schreef Antonio_di_Luto het volgende:
Bij mij is gister voor de 2e keer add geconstateerd ( 1e x door een gewone psich en de 2e x door een adhd specialist) en ik ben zeker niet van plan om medicijnen te gaan gebruiken , ik leef er nu 28 jaar mee en ik denk de dat de rest van mijn leven er ook nog wel bij kan. Ik heb zeker hier en daar wat ondersteuning en evt training nodig maar voor mij is het al een hele opluchting dat ik weet waar de frustraties en het onrustige gevoel vandaan komen, ook weiger ik de rest van mijn leven afhankelijk te zijn van medicijnen en wordt ik nou niet echt warm van alle verhalen over ritalin etc. di ik lees , wel wordt ik weer heel geinspireerd van alle verhalen van mensen die hun adhd/add hebben omgezet in iets constructief en positief door juist het goede te ontwikkelen ( creativiteit en onvermoeibaarheid).
Ik kan me voorstellen dat je er anders over denkt als je bijv niet in staat ben te studeren of wat dan ook, maar dit is wat ik vindt.

je wordt er vast wel 90 mee........ maar gaan de komende 62 jaar gewoon ok worden of supergoed?
ik zeg niet dat medicijnen DE uitkomst zijn of echt nodig zijn, maar als je ervoor open staat en ze slaan aan dan kunnen ze wel echt bijdragen aan je levensgenot.
ik ken veel mensen die technisch gezien wel afhankelijk zijn van hun medicijnen, maar als je je er goed mee voelt dan zit de afhankelijkheid ze niet in de weg.

niet dat ik vind dat iedereen aan de pillen moet, maar zo'n negatieve houding tav medicijnen vind ik ook niet verstandig.
kijk welke problemen je hebt, zie welke dingen je kunt leren en bij welke dingen medicijnen kunnen helpen, en probeer wat het beste werkt voor je,

en er zijn echt heel veel positieve verhalen over ritalin en vooral concerta te vinden hoor.
en besef: mensen met problemen hebben meer behoefte om hun ellende te delen dan mensen met wie het lekker gaat. al het gedoe met wennen aan ritalin en de juiste dosering, het begin is vaak best heftig....... maar als het dan gewoon lekker gaat, is er eigenlijk weinig te melden en veel te leven.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 23:14 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

je wordt er vast wel 90 mee........ maar gaan de komende 62 jaar gewoon ok worden of supergoed?
ik zeg niet dat medicijnen DE uitkomst zijn of echt nodig zijn, maar als je ervoor open staat en ze slaan aan dan kunnen ze wel echt bijdragen aan je levensgenot.
ik ken veel mensen die technisch gezien wel afhankelijk zijn van hun medicijnen, maar als je je er goed mee voelt dan zit de afhankelijkheid ze niet in de weg.

niet dat ik vind dat iedereen aan de pillen moet, maar zo'n negatieve houding tav medicijnen vind ik ook niet verstandig.
kijk welke problemen je hebt, zie welke dingen je kunt leren en bij welke dingen medicijnen kunnen helpen, en probeer wat het beste werkt voor je,

en er zijn echt heel veel positieve verhalen over ritalin en vooral concerta te vinden hoor.
en besef: mensen met problemen hebben meer behoefte om hun ellende te delen dan mensen met wie het lekker gaat. al het gedoe met wennen aan ritalin en de juiste dosering, het begin is vaak best heftig....... maar als het dan gewoon lekker gaat, is er eigenlijk weinig te melden en veel te leven.

en ik heb vandaag geleerd dat je je de eerste paar maanden/weken met ritalin eenbeetje koest moet houden en braaf moet slapen want anders krijg je steeds rebounds en ik me maar afvragen waarom ik me zo kut voel vandaag

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 23:14 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

je wordt er vast wel 90 mee........ maar gaan de komende 62 jaar gewoon ok worden of supergoed?
ik zeg niet dat medicijnen DE uitkomst zijn of echt nodig zijn, maar als je ervoor open staat en ze slaan aan dan kunnen ze wel echt bijdragen aan je levensgenot.
ik ken veel mensen die technisch gezien wel afhankelijk zijn van hun medicijnen, maar als je je er goed mee voelt dan zit de afhankelijkheid ze niet in de weg.

niet dat ik vind dat iedereen aan de pillen moet, maar zo'n negatieve houding tav medicijnen vind ik ook niet verstandig.
kijk welke problemen je hebt, zie welke dingen je kunt leren en bij welke dingen medicijnen kunnen helpen, en probeer wat het beste werkt voor je,

en er zijn echt heel veel positieve verhalen over ritalin en vooral concerta te vinden hoor.
en besef: mensen met problemen hebben meer behoefte om hun ellende te delen dan mensen met wie het lekker gaat. al het gedoe met wennen aan ritalin en de juiste dosering, het begin is vaak best heftig....... maar als het dan gewoon lekker gaat, is er eigenlijk weinig te melden en veel te leven.

Wat heerlijk genuanceerd allemaal weer, je hebt wel gelijk denk ik , ik moet soms wat beter nadenken voordat ik weer wat uitkots.

ach ja ongenuanceerd spuien mag ook he daar is het fok voor

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 17:59 schreef Murmeli het volgende:
ach ja ongenuanceerd spuien mag ook he daar is het fok voor

het was juist bewust ongenuanceerd.
Antonio was zo genuanceerd negatief, ik wilde hem zonder zijn mening/gevoel te ontkennen in grote lijnen even herinneren aan een aantal andere kanten van de kwestie, beetje relativeren.