quote:Latent inhibition
Latent inhibition is a process by which exposure to a stimulus of little or no consequence prevents conditioned associations with that stimulus being formed. The ability to disregard or even inhibit formation of memory, by preventing associative learning of observed stimuli, is an automatic response and is thought to prevent information overload. Latent inhibition is observed in many species, and is believed to be an integral part of the observation/learning process, to allow the self to interact successfully in a social environment.
Contrary to certain popular culture descriptions, low latent inhibition is not a mental disorder but an observed personality trait, and a description of how an individual absorbs and assimilates information or stimuli. It may or may not lead to mental disorder or creative genius—this is, like many other factors of life, a case of environment (positive stimuli e.g. education or negative stimuli e.g. abuse) and an individual's predisposition.
Low latent inhibition
Most people are able to shut out the constant stream of incoming stimuli, but this ability is reduced in those with low latent inhibition. It is hypothesized that a low level of latent inhibition can cause either psychosis, a high level of creativity or both, which is usually dependent on the subject's intelligence. Those of above average intelligence are thought to be capable of processing this stream effectively, an ability that greatly aids their creativity and ability to recall trivial events in incredible detail and which categorizes them as almost creative geniuses. Those with less than average intelligence, on the other hand, are less able to cope, and so as a result are more likely to suffer from mental illness. Still, very many individuals who have a high level of intelligence and low latent inhibition suffer from mental differences.
High levels of the neurotransmitter dopamine (or its agonists) in the brain are thought to lower latent inhibition. Certain dysfunctions of the neurotransmitters glutamate, serotonin and acetylcholine have also been implicated, and the glutamate hypothesis of schizophrenia is increasingly being seen as an alternative to the classic dopamine hypothesis of schizophrenia.
In recent years, low latent inhibition is being looked at as less of a mental disorder; in the past it was often confused with schizophrenia, attention deficit disorder, bipolar disorder, and even depression, and almost all cases of misdiagnoses have been known to lead to over-medicated individuals. In some cases, these individuals have had adverse reactions to the intended medicines.
http://web.archive.org/we(...)peterson-higgins.pdfquote:Low Latent Inhibition Plus High Intelligence Leads To High Creativity?
Jordan Peterson of the University of Toronto and colleages at Harvard University have found that decreased latent inhibition of environmental stimuli appears to correlate with greater creativity among people with high IQ. (same press release available here and here)
The study in the September issue of the Journal of Personality and Social Psychology says the brains of creative people appear to be more open to incoming stimuli from the surrounding environment. Other people's brains might shut out this same information through a process called "latent inhibition" - defined as an animal's unconscious capacity to ignore stimuli that experience has shown are irrelevant to its needs. Through psychological testing, the researchers showed that creative individuals are much more likely to have low levels of latent inhibition.
"This means that creative individuals remain in contact with the extra information constantly streaming in from the environment," says co-author and U of T psychology professor Jordan Peterson. "The normal person classifies an object, and then forgets about it, even though that object is much more complex and interesting than he or she thinks. The creative person, by contrast, is always open to new possibilities."
Previously, scientists have associated failure to screen out stimuli with psychosis. However, Peterson and his co-researchers - lead author and psychology lecturer Shelley Carson of Harvard University's Faculty of Arts and Sciences and Harvard PhD candidate Daniel Higgins - hypothesized that it might also contribute to original thinking, especially when combined with high IQ. They administered tests of latent inhibition to Harvard undergraduates. Those classified as eminent creative achievers - participants under age 21 who reported unusually high scores in a single area of creative achievement - were seven times more likely to have low latent inhibition scores.
The authors hypothesize that latent inhibition may be positive when combined with high intelligence and good working memory - the capacity to think about many things at once - but negative otherwise. Peterson states: "If you are open to new information, new ideas, you better be able to intelligently and carefully edit and choose. If you have 50 ideas, only two or three are likely to be good. You have to be able to discriminate or you'll get swamped."
"Scientists have wondered for a long time why madness and creativity seem linked," says Carson. "It appears likely that low levels of latent inhibition and exceptional flexibility in thought might predispose to mental illness under some conditions and to creative accomplishment under others."
A less able mind has a greater need to be able to filter out and ignore stimuli. A less intelligent person with a low level of latent inhibition for filtering out familiar stimuli may well sink into mental illness as a result. But a smarter mind can handle the effects of taking note of a larger number of stimuli and even find interesting and useful patterns by continually processing a larger quantity of familiar information.
The central idea underlying our research program is therefore that individuals characterized by increased plasticity (extraversion and openness)retain higher post-exposure access to the range of complex possibilities laying dormant in so-called ‘‘familiar ’’environments.This heightened access is the subjective concomitant of decreased latent inhibition,which allows the plastic person increased incentive-reward-tagged appreciation for hidden or latent information (Peterson,1999). Such decreases in LI may have pathological consequences,as in the case of schizophrenia or its associated conditions (perhaps in individuals whose higher-order cognitive processes are also impaired,and who thus become involuntarily ‘‘flooded ’’by an excess of a ffectively tagged infor- mation),or may constitute a precondition for creative thinking (in individuals who have the cognitive resources to ‘‘edit ’’or otherwise constrain (Stokes,2001)their broader range of mean- ingful experience).
Note from the text of the full paper that stress causes the release of the hormone corticosterone which lowers latent inhibition. In a nutshell, when an organism runs into problems that cause stress the resulting release of stress hormones causes the mind to shift into a state where it will examine factors in the environment that it normally ignores. This allows the organism to look for solutions to the stress-causing problem that would be ignored in normal and less stressed circumstances.
So perhaps we could hypothesize something like this:under stressful conditions,or in person-ality configurations characterized by increased novelty-sensitivity,approach behavior,and DA activity, decreased LI is associated with increased permeability and flexibility of functional cog- nitive and perceptual category [see Barsalou (1983)for a discussion of such categories ].Imagine a situation where current plans are not producing desired outcomes —a situation where current categories of perception and cognition are in error, from the pragmatic perspective. Something anomalous or novel emerges as a consequence (Peterson,1999), and drives exploratory behavior. Stress or trait-dependent decreased LI, under such circumstances, could produce increased signal (as well as noise), with regards to the erroneous pattern of behavior and the anomaly that it produced. This might offer the organism, currently enmeshed in the consequences of mistaken presuppositions, the possibility of gathering new information, where nothing but categorical certainty once existed. Decreased LI might therefore be regarded as advantageous, in that it allows for the perception of more unlikely, radical and numerous options for reconsideration, but disadvantageous in that the stressed or approach-oriented person risks ‘‘drowning in possibility,’’ to use Kierkegaard ’s phrase.
One can easily see how this response could have been selected for evolutionarily. At the same time, one can also see how chronic stress could lead a person to fall into a state of confusion as a sustained large flood of stimuli could overwhelm the brain by giving it too much to think about and make a person unable to clearly see solutions that will relieve the feeling of stress.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:.
http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=1874946
Hoe savants aan hun talenten komen
Savants zijn mensen met een heel bijzondere en zeer uitgesproken gave voor muziek, rekenekunde of kunst. Is dat een talent dat iedereen kan ontwikkelen?
* Oefenen
* Oog voor detail
* Zicht op geheel
* Andere hersenen
Als hij me op het geluid van mijn stem gevonden heeft en mijn antwoord op de vraag waar ik vandaan kom heeft vernomen, herhaalt hij de naam in alle toonaarden: ‘Holbroooooke, Hol...Brook, Hoooooooolbrooooke'.
Van onze conversatie daarna lijkt weinig méér tot hem door te dringen dan zo nu en dan een combinatie van fraaie klanken. Derek Paravicini is een 29-jarige blinde, muzikale savant. Zijn obsessie voor mooie klanken past uitstekend bij zijn bijzondere talent: Paravicini speelt op de piano uit zijn blote hoofd ieder nummer waar je om vraagt, met een formidabele techniek. En dat voor iemand met ernstige leerproblemen, die bij alle aspecten van het dagelijks leven hulp nodig heeft. Later werd me ook nog duidelijk dat hij voortdurend improviseert op de nummers die hij op het gehoor geleerd heeft, in plaats van ze gewoon iedere keer op te dreunen.
Paravicini is een savant, iemand met een verbluffend talent op één of twee gebieden - meestal muziek, rekenkunde, kunst of geheugen - die ook een mentale handicap heeft, meestal autisme. Psychologen vragen zich al jaren af hoe het hoofd van een savant werkt. Je verwacht immers dat iemands vaardigheden allemaal samenhangen en niet dat extreem vermogen en onvermogen zo in één persoon verenigd zijn.
feitenlint savants
Klik voor vergroting
Oefenen
Derek Paravicini
Langzaamaan begint zich evenwel een beeld af te tekenen. Vroeger werden savants gezien als zeldzame zonderlingen met vermogens die uit het niets kant-en-klaar leken te zijn verrezen. Maar uit een reeks publicaties in de Philosophical Transactions of the Royal Society B blijkt dat deze uitzonderlijke vaardigheden veel wijder verbreid zijn dan gedacht en misschien zelfs voortspruiten uit trekken die je ook onder de bevolking als geheel aantreft. Waarmee savants ineens helemaal niet meer van die buitenbeentjes zijn. Die vaardigheden ontstaan mogelijk ook alleen maar na zeer hardnekkig oefenen: misschien zouden wel veel meer mensen ze kunnen ontwikkelen, als ze de moeite maar zouden nemen.
Een belangrijke aanwijzing voor waar het talent van de savant vandaan komt, is het feit dat er veel meer savants voorkomen onder autisten dan onder mensen met andere mentale problemen. Terwijl men vroeger dacht dat één op de tien autisten zo'n speciaal talent had, kwam nieuw onderzoek dat onder autistische volwassenen zocht naar mensen met uitzonderlijke cognitieve gaven of een savant-talent op een veel hoger getal uit. Van een ‘uitzonderlijke cognitieve vaardigheid' was sprake als iemand op ten minste één onderdeel van een intelligentietest - zoals wiskunde of ruimtelijke en motorische vaardigheden - hoger dan gemiddeld scoorde. Onder de savant-vaardigheden vielen wat verder ontwikkelde vaardigheden, zoals het vermogen de inclinatie van zon en maan voor ieder moment van enigerlei dag in een ver verleden of in de verre toekomst te noemen, of een perfect gehoor. Zo'n dertig procent van de onderzochte autisten bleek over een bijzondere vaardigheid te beschikken.
Oog voor detail
In ander onderzoek werd gekeken welke aspecten van autisme iemand zo getalenteerd maken en of die trekken ook in de bevolking als geheel voorkomen. Dat werd gedaan met behulp van de Childhood Asperger Syndrome Test, die meet hoe goed iemand is in sociale interactie en communicatie, en of hij de ‘repetitieve en restrictieve gedragingen en belangstellingen' (RRBI's: Repetitive and Restricted Behaviours and Interests) vertoont die bij autisme horen. De vragenlijst werd gestuurd aan de ouders van meer dan zesduizend autistische en niet-autistische achtjarigen.
Eén RRBI-trek sprong er duidelijk uit: kinderen die ‘details opvielen of die details onthielden die anderen niet opvielen of die anderen niet onthielden' hadden twee maal zo vaak een bijzondere gave dan kinderen die die trek niet hadden. De onderzoekers concludeerden daaruit dat juist dat ene aspect - oog voor detail, een trek die onder de hele bevolking voorkomt -fungeert als startmotor. Maar hoe kan zo'n vrij banale trek tot zo'n talent leiden? Misschien komt het, zo opperen de onderzoekers, doordat als je zo op details gericht bent, je meer op de precieze noten let in plaats van op de hele melodie en dat je daardoor een perfect gehoor ontwikkelt en een uitzonderlijk muzikaal geheugen.
Die theorie vindt steun in ander onderzoek, waarin bij niet-autisische kinderen die veel beter tekenden dan bij hun leeftijd hoorde, werd gekeken of ook zij zo'n oog voor detail hadden. Dat bleek inderdaad het geval.
superdenkers
Klik voor vergroting
Zicht op geheel
Hiermee is nog niet verklaard waarom oog voor detail juist bij autisten zoveel voorkomt. Uit onderzoek van de Universiteit van Cambridge zou je kunnen opmaken dat autisten ‘hypergevoelig' zijn voor zintuiglijke informatie. Daardoor zouden ze eerder geneigd zijn verschillen te onderkennen die anderen ontgaan, wat tot een ongebruikelijke aandacht voor details leidt, waardoor zich die bijzondere vaardigheden ontwikkelen.
Maar ook al is oog voor de kleinste details mogelijk een onontbeerlijk element om een bijzonder talent te ontwikkelen, niemand durft vooralsnog te beweren dat dat ook genoeg is. Het vermogen om tussen detail en overzicht over het geheel heen en weer te schakelen lijkt bijvoorbeeld heel nuttig bij het maken van een goed kunstwerk. ‘Wil je heel goed tekenen, dan moet je ook het geheel kunnen overzien', aldus een van de onderzoekers.
Daniel Tammet, een getalenteerde savant die pi tot 22.514 cijfers achter de komma uit het hoofd kan opzeggen, denkt dat zijn talent te danken is aan zijn bijzondere vermogen verschillende stukken informatie bij elkaar te brengen. ‘De vermogens van de savant hebben te maken met een zeer associatieve manier van denken', zegt hij. ‘Een extreme vorm van wat iedereen in mindere mate ook al doet: dagdromen, woordspelingen, het gebruik van beeldspraak.'
Andere hersenen
En dan is er nog de vraag in welke mate oefenen bijdraagt aan dat bijzondere talent. Savants oefenen onafgebroken, maar is dat een belangrijke bijdragende factor, of zitten hun hersenen vanaf hun geboorte al zo in elkaar dat ze wel moeten uitblinken op een of ander vlak? Er is maar weinig onderzoek naar gedaan, maar de hersenen van de savant lijken inderdaad anders dan andere te zijn. Zo bleek de cortex van een savant die een zeer begaafd tekenaar was en razendsnel kon rekenen met kalenders dikker te zijn dan de cortex van mensen die savant noch autist zijn - en wel op delen die te maken hebben met het verwerken van waarneming van ruimtelijke objecten. De cortex bleek dunner op delen die van doen hebben met maatschappelijke cognitie. Vooralsnog is het niet duidelijk of die verschillen aangeboren zijn, of door een leven lang oefenen zijn gegroeid. Onderzoek aan Londense taxichauffeurs, die 25 duizend straten uit het hoofd moeten kennen, laat zien dat hun hippocampus groter is dan die van buschauffeurs, dat die groeit naarmate ze langer in dienst zijn, en weer krimpt na hun pensionering. Dat zou dus duiden op normale hersenen die zich ontwikkelen door oefening.
Zou dus iedereen door veel oefening dergelijke talenten kunnen ontwikkelen? Vast staat wel op grond van tweelingonderzoek dat er een flinke genetische component aan het voor zo'n talent benodigde oog voor detail ten grondslag ligt. ‘Ik denk inderdaad dat veel mensen de minder creatieve vormen van waar savants in uitblinken onder de knie kunnen krijgen', zegt Tammet. ‘Maar ik denk niet dat ze zouden kunnen leren om een stad die ze maar vluchtig gezien hebben in zulk detail te tekenen als Stephen Wiltshire; of zoals ik een originele manier ontwikkelen om cijfers en taal in beelden uit te drukken.'
Uiteindelijk lijkt het erop dat het grote mysterie niet zozeer is waar savants hun bijzondere vermogens vandaan halen, maar wat ze drijft. ‘Motivatie is de grote onbekende', aldus een van de onderzoekers. ‘Achter savants en talent zit een enorme stuwende kracht; en daar weten we nog maar heel weinig vanaf.'
tekst New Scientist vertaling en bewerking Chris Sprangers
En nog eentje.quote:http://www.decontrabas.co(...)kunstenaars_heb.html
Kunstenaars hebben aanleg voor schizofrenie
Kunstenaars maken misschien de mooiste schilderijen, helemaal gezond zijn ze niet. De creatieve geesten hebben vaak aanleg voor schizofrenie en bovendien hebben ze tweemaal zoveel sekspartners als gewone mensen, zo blijkt uit een Brits onderzoek.
Onderzoekers Daniel Nettle en Helen Clegg vroegen kunstenaars, dichters, schizofrenen en gewone burgers een vragenlijst in te vullen. Uit de resultaten blijkt dat kunstenaars en schizofrenen gelijk scoren wat betreft de zogenaamde 'ongewone waarneming'. Hiermee wordt een karaktereigenschap bedoeld waardoor iemand sneller het gevoel voor realiteit verliest, of waardoor iemand gemakkelijker overspoeld raakt door de eigen gedachten.
Maar waar schizofrenen een sociaal teruggetrokken en eenzaam leven leiden, hebben kunstenaars wel het vermogen sterke emoties te voelen en goede sociale kwaliteiten te ontwikkelen. Volgens Nettle kan hij uit de resultaten concluderen dat de creativiteit van kunstenaars wordt gestimuleerd door een lichte vorm van geestesziekte, de schizofrenie, waardoor zij een uniek wereldbeeld hebben. Vaak bezitten ze genen voor de ziekte, maar deze zijn niet sterk genoeg aanwezig om de negatieve effecten ervan te ontwikkelen
Ook bleek uit het onderzoek dat kunstenaars gemiddeld tweemaal zoveel sekspartners hebben vanaf hun achtiende jaar als gewone mensen.
Bron: de Stentor/Apeldoornse Courant
Of juist wél LLI, dat de overload aan stimuli die waas juist produceert.quote:Op zondag 5 juli 2009 13:01 schreef Maartel het volgende:
Zou het feit dat ik in drukte soms juist een waas voor m'n ogen krijg alsof alles om me heen niet meer 'echt' is hier ook mee te maken hebben? (en dan wellicht high latent inhibition zijn?)
je moet scherp zijn om met LLI om te kunnen gaanquote:Op maandag 6 juli 2009 03:56 schreef Maanvis het volgende:
Ik heb dit wel eens 'sochtends, na een nacht met weinig slaap. Telt dat ook?
hoe lager de latent inhibition, des te sterker de roes is (die waas die je noemt is eigenlijk gewoon een roes waarin je beland)quote:Op zondag 5 juli 2009 13:01 schreef Maartel het volgende:
Zou het feit dat ik in drukte soms juist een waas voor m'n ogen krijg alsof alles om me heen niet meer 'echt' is hier ook mee te maken hebben? (en dan wellicht high latent inhibition zijn?)
Snap wat je bedoeld, ook wel eens last van. (focus even weg van waar je mee bezig bent of in gesprek)quote:Op zondag 5 juli 2009 13:01 schreef Maartel het volgende:
Zou het feit dat ik in drukte soms juist een waas voor m'n ogen krijg alsof alles om me heen niet meer 'echt' is hier ook mee te maken hebben? (en dan wellicht high latent inhibition zijn?)
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |