Het OUD Estafette Topic deel 7

Net even het verhaal van mijn man gelezen. Ik heb er tranen van in mijn ogen en ben super trots op hem. Ik weet heel erg zeker dat hij een heel goede papa zal zijn

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 20:15 schreef gr8w8 het volgende:
Juup! Ik dacht even dat ik je niet mocht vragen, omdat je nog net geen papa bent. Mutsig van mij. Ik zei het al bij Ama's verhaal, ik sla mezelf nu nog meer voor m'n kop dat ik nog steeds niet in het echt jullie heb gezien.

Komt vast nog wel goed.

Ik ga even van achter naar voren. Juup jij bent geboren in de plaats waar ik nu woon!
Ik lees je verhalen en duidelijke uitleg hoe het werkt in jouw hoofd altijd gretig want zo begrijp ik mijn dochter weer een stukje beter. Ik heb jullie relatie bijna zien ontstaan op Fok, en ik vind het heel bijzonder dat mensen die ik zo lang al "ken" ineens in OUD komen posten. Mooi verhaal Juup, helder en duidelijk opgeschreven!

amaranta kende ik nog niet zo goed en ik vind het leuk om meer over je te lezen. Meid wat een verhaal!

Gr8w8 wat ben jij geweldig met taal. Ik heb ontzettend genoten van jouw stokje/stukje, heerlijk

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 12:20 schreef amaranta het volgende:
Ik kreeg een PM-metje van gr8w8 met daarin de vraag of ik zijn stokje over wilde nemen, nou dat wil ik wel hoor.

[...mooi en duidelijk verhaal...]

Ik ga even opzoek naar iemand aan wie ik het stokje door kan geven..moeilijk moeilijk

Enorm mooi en duidelijk, ik kan goed begrijpen hoe alles gegaan is zeg maar.

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 20:59 schreef Juup© het volgende:

[..]

Enorm mooi en duidelijk, ik kan goed begrijpen hoe alles gegaan is zeg maar.

* gr8w8 aait Juup.

Virtueel dan he.

Amaranta heftig, mooi geschreven.

Juup ook indrukwekkend verhaal.

En dan moet ik. Zal wel saai zijn, ben volgens mij niet zo boeiend. En de meesten weten al veel van mij/ons. Ik doe mn best om het vandaag af te krijgen, anders morgen.

Rustig aan hoor Ingrid, het hoeft niet gelijk vandaag. Het is wel leuk om het niet te snel op elkaar te laten volgen.

Ik ben op mijn gemak alle voorgaande verhalen aan het lezen, en ben verrast over de openheid die de meeste toch laten zien.

Mooi verhaal Juup! Of althans, mooi opgeschreven. Duidelijk, maar idd een behoorlijke geschiedenis ook.

En Ingrid, als je er zelf nu al vanuit gaat dat het saai is, waarom ga je het dan toch schrijven? Niet doen hoor, als Juup niet had gedacht dat het boeiend kon zijn had hij je vast niet gevraagd. En hij is niet de enige...

Ja valkuil van mij, negatief denken. Maar in vergelijking met de anderen heb ik niet iets heel bijzonders meegemaakt ofzo. Maar ik zet de positieve bril weer op.

eerst Juup gelezen en nu zit mijn hoofd even te vol om nog een stuk te lezen...
jeetje zeg, wat openhartig en heftig. het lijkt me dat het nog moeilijk kan worden, een kindje...de onvoorspelbaarheid, alle prikkels. Maar je passie voor je vrouw en je kind maken geloof ik dat je vastbesloten bent het te kunnen en ik ik geloof absoluut dat dat je lukt.

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 21:31 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ja valkuil van mij, negatief denken. Maar in vergelijking met de anderen heb ik niet iets heel bijzonders meegemaakt ofzo. Maar ik zet de positieve bril weer op.

Het is geen wesdstrijdje dramatiek he. Gewoon je eigen verhaal, dat is de bedoeling, en dat is dus dan al bijzonder genoeg.

Pfff, hoelang mag het zijn? zit nu al bijna op een A4.

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 22:21 schreef _Ingrid_ het volgende:
Pfff, hoelang mag het zijn? zit nu al bijna op een A4.

handgeschreven of getypt?

Juup, ook al een heel bewogen leven gehad. En pas sinds een paar jaar de diagnose autisme. Gek is dat toch dat mensen weten dat er iets niet klopt maar niemand de vinger op de zere plek weet te leggen. Hadden mensen vroeger natuurlijk minder kennis van autisme maar het is toch niet iets wat pas sinds een paar jaar bestaat.

_Ingrid_, al wil je een compleet boekwerk uit tikken, leef je uit!

Juup, wat een ontzettend mooie inkijk in jouw hoofd Erg mooi geschreven, en gewoon heel interessant om te lezen.

Ingrid, ik ken je juist nauwelijks, en ik ben érg benieuwd naar je verhaal!

Ok, ik ben blijkbaar niet kort van stof. En geen idee waarom de opmaak raar doet, regels lopen niet tot het einde door zeg maar. Sorry!

Ik ben dus Ingrid (27), vrouw van Ronald (Djeez) en moeder van Kim
(3) en Tyler (ruim 4 maanden)

Ik ben geboren en getogen in de hoofdstad van het mooie Drenthe, Assen.
Ik heb nog een zusje van 24. Zoals heel normaal is was er soms sprake
van echte zusjesnijd, maar we konden ook niet zonder elkaar. Ik was een
echt meisje-meisje en zij was juist meer jongensachtig. Altijd
voetballen en rotjes afsteken. En ik met de poppen, My little pony en
Barbies spelen. Wat heb ik daar veel mee gespeeld, dat weet ik nog goed.

Ik had twee goede vriendinnen in de straat. Met Esther, mijn beste
vriendin, we schelen slechts een maand en drie dagen, ben ik nu nog
steeds heel goed mee bevriend. Toen ze ongeveer tien was ging ze helaas
verhuizen naar Hoogeveen. Tranen met tuiten hebben we toen gehuild. We
stuurden elkaar toen veel kaarten en brieven. Ik heb ze nog steeds.

Een andere vriendin, Marije, bleef er wel wonen, ze is drie jaar ouder.
Daar ging ik toen steeds meer mee om. Voor de eerste keer uitgaan en
aangeschoten raken. Een sigaretje proberen, wat ik niks vond en verder
niet meer hoefde. Helaas is dat contact nu steeds minder geworden.
Ondanks pogingen om het contact te herstellen. Jammer vind ik dat.

School vond ik helemaal niks, want ook ik werd vreselijk gepest. Het
meeste verbaal, maar soms ook lichamelijk. Ik had wel altijd een
vriendin in de klas, meestal ook een verlegen meisje, die ook werd
gepest. Dit schept toch een band.

Zelfs op de middelbare werd ik nog gepest, al was het wel wat minder.
Tot overmaat van ramp kreeg ik vanwege een rugafwijking een corset. Dat
valt nogal op, dus weer iets om mee te pesten. Een ding was wel leuk,
iedereen trapte in mijn leugen dat ik daarmee niet mocht gymmen. Dus
mocht ik relaxt aan de kant zitten.

Verder heb ik een leuke jeugd gehad trouwens. Leuke, lieve ouders. En in
de zomervakantie naar opa en oma met de trein naar Utrecht (mijn vader
heeft pas tien jaar zijn rijbewijs, mijn moeder heeft deze nooit
gehaald). Dat was altijd erg leuk!

Toen ging een vriendinnetje naar het Terra College, dat was in de derde
klas. Ik ging ook en warempel, ik werd niet gepest! Dat waren de twee
leukste schooljaren.

En toen tja, veel school gedaan, niks afgemaakt. Administratie, daar was
oh wat leuk, mijn oude pestkop, die de klas meekreeg. Ik werd weer
gepest, samen met nog een meisje, die later mijn vriendin werd. Haar
moeder regelde dat we in Emmen naar school konden. En dat ging goed,
niks aan de hand. Leuke tijd gehad daar. Ook met J. veel uitgaan, stad
in , kletsen, samen stukje reizen. Helaas had ze tijdje nadat school was
afgelopen zeg maar de vriendschap opgezegd. Erg jammer! Nog SPW
geprobeerd in Hoogeveen, maar dat was niks voor mij.

Via het uitzendbureau voor enkele dagen bijbaantjes gehad.

Volgens mij ga ik niet echt op de goede volgorde alles bij langs, maar ok.

Hoe ik Djeez heb ontmoet is misschien wel handig te vertellen nog. Mijn
zusje had mij op een datingssite gezet, gekkie.nl (mijn ex bleek niet zo
lief te zijn en zo wilde ze me opvrolijken) Ik was heel boos, maar ook
nieuwsgierig. Heel veel onzinnige reacties gehad. Maar toen was daar de
reactie van Djeez. Die sprak me aan.Veel gemaild en gebeld. En
uiteindelijk afgesproken. Zoals velen wel weten heeft hij er nog een
topic van gemaakt destijds. (8 jaar geleden)

Na vijf maanden trok in bij hem in, in het kleine flatje in Hoogeveen.
Daar dus kort SPW gedaan, verschillende uitzendbaantjes gehad.

Na zo’n twee jaar kregen we een huisje in Assen. Een eengezinswoning.
Beviel goed, al was het wel een oud, tochtig huis. Ik kreeg op een
gegeven moment werk bij een kopieerzaak. Daar heb ik een jaar gewerkt,
toen werd mijn contract niet verlengd.

25 December 2004 bleek ik eindelijk zwanger te zijn, maar op oudjaarsdag
kreeg ik helaas een miskraam. Klote oud en nieuw dus. Maar toen 21 maart
2005 positieve test! Acht dagen overtijd gelopen toen werd Kim geboren.
Thuis begonnen, in ziekenhuis geëindigd. Na ongeveer een half jaar bleek
ik een depressie te hebben. Waarschijnlijk combinatie met verleden en
hormonen nog van de zwangerschap. Een soort verlate postnatale
depressie. Met hulp van een spv-er, medicijnen, Djeez, vriendinnen en
ook FOK!, er bovenop gekomen.

Ik zal altijd wel wat onzeker blijven, negatief zelfbeeld hebben. Maar
ik voel me al tijden veel beter. Bekijk niet alles meer negatief en heb
wel meer zelfvertrouwen gekregen.

Na drie jaar wonen in het oude huis, waren we toe aan wat nieuws. Een
leuke buurt, meer geschikt voor kinderen. Daar wonen we nu. Leuke wijk.
Winkels, psz, cb, wijkgebouw op vijf minuten lopen. En vlakbij djeez’
werk. Ideaal! Zelfs een kinderboerderij dichtbij. Helaas geen
fatsoenlijke speeltuin, maar je kunt niet alles hebben.

En toen was er de wens voor een tweede. Na drie maanden was het al raak!
Met de 20 weken echo bleek het een jongetje te zijn. Een koningskoppel
noemden mensen het. Nou, een meisje was ook leuk geweest hoor. Als het
maar gezond is, zeiden we altijd.

En dat is hij helaas niet, al gaat het wel beter nu.

Ik kreeg HELLP, zwangerschapsvergiftiging. Ging naar het ziekenhuis
denkende dat ik buikgriep had. Moest meteen blijven en de volgende dag
bevallen. Dat was schrikken!

Om 8.30 begon de inleiding en 12.15 was hij er. Best snel dus! Erg
heftig ook, met flinke rug- en buikweeën tegelijk. Maar hij moest er zo
snel mogelijk uit.

Hij leek gezond te zijn. Maar het drinken lukte maar niet. Hij bleek
geen slik- en zuig reflex te hebben. Uiteindelijk naar de
kinderafdeling, sondevoeding. Ik had ondertussen twee keer
bloedtransfusie en bloedplaatjes gehad. Lag aan alle kanten aan slangetjes.

Ik mocht naar huis, Tyler bleef. Heel raar, zonder je kind naar huis. En
toen na zo’n anderhalve week telefoon. Hij moest met spoed naar het
UMCG. Buik was helemaal opgezet. Omdat hij naast niet kunnen drinken,
ook erg weinig poepte. Daar op neonatologie gekomen. Zijn darmen werden
gespoeld. Een slangetje ging in zijn anus, hier werd een spuit water aan
gekoppeld. Inspuiten en die weer afkoppelen en zo kwam de ontlasting er
weer uit. Na allemaal testen kwam uiteindelijk na dagen of wel weken de
uitslag. Ziekte van Hirschsprung. De zenuwcellen geven niet door dat er
gepoept moet worden.

Na nog heel lang in ziekenhuis hebben gelegen mocht hij naar huis. Wij
moesten hem drie keer per dag spoelen. Heel erg wennen, maar je moet
wel. Hij dronk uiteindelijk wel, spuugde nog wel veel. Maand thuis
geweest en toen weer UMCG. Spugen werd meer, drinken minder etc.

Nu heeft hij ruim twee weken geleden eindelijk de operatie gehad. Twaalf
cm darm weggehaald. En nu ineens gaat hij zelf poepen. Nooit gedacht dat
je daar zo blij mee kunt zijn.

Het is een heel vrolijk, lief ventje. Ik geniet met volle teugen van
mijn gezinnetje nu iedereen thuis is!

Ik werk niet, ben huisvrouw/moeder. Bevalt me op zich goed, al zou het
financieel wel makkelijker zijn natuurlijk. Maar dan moeten het wel heel
vele uren zijn, want dan vallen de toeslagen weg. Nu ook met Tyler, is
het ideaal om thuis te zijn. Hij heeft toch wel wat extra zorg nodig. Al
hoeft het spoelen niet meer.

Hij moet regelmatig in zowel Groningen als Assen op controle. En krijgt
nog fysio.

Hoe ga ik ermee om is de vraag. Ik weet het niet. Gewoon. Hij heeft het
nu eenmaal. Ik ben blij dat we iig nu niet hoeven te spoelen en hopelijk
blijft dat zo. Ik houd hem toch meer in de gaten. Goed opletten of hij
iig 1x een goede volle luier heeft. Want als hij te lang niet poept,
moet er actie worden ondernomen. Met de arts bespreken wat dan de beste
optie is. Laxeren of spoelen. Maar dat zien we dan wel weer. Kan me wel
druk maken, maar dat heeft ook geen nut. Het gaat nu gewoon goed! Raak
gelukkig al weer meer vertrouwd met hem. Met zijn doen en laten zeg maar.

Ik heb geen zin alles weer op te ratelen, maar we zijn op een gegeven
moment in de schulden gekomen. Uiteindelijk hebben we nu een
saneringskrediet gekregen. De schuldeisers zijn afgekocht zeg maar en nu
hebben we bij de GKB een lening. Ook zitten we nog verplicht in
budgetbeheer. Dat houdt in dat zij de vaste lasten betalen en wij
weekgeld krijgen. We hebben ook nog een potje onvoorzien, daar komt het
geld in wat overblijft na de vaste lasten, huishoudgeld en aflossing.
Dat is voor bijvoorbeeld het eigen risico, of als je dringend kleding
nodig hebt, de wasmachine gaat stuk etc.

Dat is soms wel moeilijk van te leven. Maar het lukt wel! Goed opletten
met boodschappen doen.

Ohja, hobbies. Lezen deed ik veel. Van alles en nog wat. Laatste tijd
chick lit. Zoals Shopaholic, maar ook thrillers. Maar is al een tijd
geleden, heb er niet veel tijd voor. Als ik een boek lees, hoor ik niks
meer om me heen.

Lees ook wel eens tijdschriften, vind ze alleen best duur. Zoals Flair,
viva, Ouders van nu, Kinderen, Santé.

Tv kijken en dan “mijn” series. Desperate Housewives, ER, Ugly Betty,
Profiler, Law and Order SVU, 11^th hour (vrij nieuw) ,vroeger Buffy en
Angel.

Samen kijken we de CSI’s, Mentalist, Ghost Whisperer, Medium, Burn
Notice, House, Prison Break, The Listener.

Ben een beetje met scrappen bezig. Fotoalbum opleuken zeg maar. Nu met
3d canvas met foto projectje bezig.

En internetten natuurlijk! FOK!, msn, hyves af en toe, mail uiteraard en
hier en daar surfen.

Koken en bakken vind ik ook leuk. Wil binnenkort eens een taart bakken
en fondant erop. En vullen. Eens kijken of dat lukt.

Verder natuurlijk met de kinderen bezig. Knutselen met Kim, samen
spelen. Samen

Tyler aan het lachen maken.

Dat was het wel, denk ik. Misschien van de hak op de tak. Als er nog
vragen zijn, hoor ik het wel.

Ik geef het stokje door aan Freecell. Met de vraag, hoe bevalt het moeder zijn? Is het wat je had verwacht, wat valt er mee en wat tegen?

Zo dat is een mooi (qua inhoud bedoel ik dan, en niet wat de mensen jou b.v. hebben aangedaan) verhaal. Zie jij wel dat jij het kunt

Mooi om te lezen hoe jij ondanks alle tegenslagen toch bent gekomen waar jij nu bent, een mama van twee kinderen die het niet altijd even makkelijk heeft, maar die het toch maar elke keer klaarspeelt.

Fijn ook dat het met Tyler nu zo goed gaat

Kim

Ik heb tot mijn 25e op een 4 takt gereden .

Juup ; respect voor je verhaal... wat moet het een rust geven dat je nu weet wat er is en waarom je dus 'anders' reageert dan anderen. Bedankt !

Ingrid : ook jij hebt een mooi verhaal geschreven, open en eerlijk wat ik kan waarderen ! Dankjewel

Juup. een mooi verhaal! Maar dat 's nachts van niks wakker worden moet je nog even aan gaan werken hoor!

Ingrid, ik vind jouw verhaal ook heel open en heel mooi en oprecht.
En na regen komt zonneschijn. Een vriendin van mij zit ook in schuldsanering en die raakt er komende september weer uit als het goed is. Ze is zo blij!
Met jullie komt het ook weer goed!

En fijn dat het met Tyler beter gaat en ook al zelfstandig kan poepen.

quote:

Op zaterdag 25 april 2009 09:19 schreef Vivi het volgende:
Juup. een mooi verhaal! Maar dat 's nachts van niks wakker worden moet je nog even aan gaan werken hoor!

Ik ben van nature zo ingesteld dat als ik 's nachts wakker moet worden voor iets belangrijks dat het ook gebeurd. Dus daar maar ik mezelf absoluut geen zorgen om

Ow help! Ik ben na het eerste topic dit topic kwijtgeraakt, dus ik ga eerst even lekker bijlezen, kijken wat de bedoeling is en dan komt er in de loop ven het weekend nog een antwoord.

Ingrid, mooi geschreven hoor En wat fijn dat het nu zo goed gaat met Tyler!