Essence of andere Awareness trainingen

quote:

Op maandag 15 december 2008 23:18 schreef Tomm90 het volgende:
Ik denk dat je open moet staan voor dergelijke dingen om er wat aan te hebben.

Als een zweverig figuur tegen je zegt dat je "ergens voor open moet staan", bedoelen ze vaak "doe nou niet zo moeilijk en geloof nou maar wat ik zeg".

collega van mijn moeder heeft aan zoiets meegedaan. Vervolgens haar baan opgezegd om vrijwilligers werk te gaan doen voor degene die de cursus gaf.
Mijn moeder heeft op aandringen van haar een weekend meegedaan. Zij vond het allemaal larie. Ze werkt zelf in de GGZ en ontdekte vooral veel psychologische trucjes. In dit geval kwam het er vooral op neer dat je je niet teveel zorgen moet maken en dat je er mag zijn. Je moet van jezelf houden...
Denk dat de mensen die hierin geloven meer baat hebben bij profesionele hulp of niet zo moeten zeuren

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 23:19 schreef bluejean het volgende:
Familieleden van mij zijn erg betrokken bij het CSA-gebeuren. Sinds ze daar mee zijn begonnen, zijn ze in mijn ogen erg veranderd (niet bepaald in positieve zin). Ze willen bij iedereen problemen of onzekerheden opsporen en zijn érg goed in het continu doordrammen van hun mening en opvattingen. Erger vind ik nog dat ze iedereen om zich heen proberen warm te maken voor de CSA-cursussen, op een niet al te normale - lees: opdringerige - manier.

Heb je meer informatie over CSA? Een bekende probeerde mijn kennis te overtuigen om deel te nemen aan hun cursussen. Oplichters naar mijn idee.

Het klinkt als een stel psychoproleten. Eng volk. En vooral die zogenaamde geheimhoudingsplicht zit me helemaal niet lekker. Dat zeggen kinderverkrachters ook altijd om hun slachtoffers koest te houden: stil maar, dit is ons geheimpje.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:57 schreef single_queen het volgende:
[...]
En m-niki, wat voor trainingen geven jullie dan? ik bedoel... ook met kinderliedjes zingen en stoeltjes op bpaalde tijden rechtzetten (wat dan zo snel mogelijk moet en dus geklokt wordt?)
en veeeel knuffelen en opschrijven wie nog meer baat kan hebben bij deze training?

hmm tja.. da's wel een heel maf voorbeeld dat je daar noemt (vind ik persoonlijk)
knuffelen kan geen kwaad denk ik, maar dan vooral met iemand die je heel leuk/aardig/lief/knuffelbaar vindt en niet zomaar de eerste andere beste gek die meedoet aan een training (met gek bedoel ik natuurlijk de uitdrukking en niet dat je gek moet zijn om aan een training mee te doen)

And then again..voor ieder wat wils zegmaar.. ik vraag me alleen wel heel erg af of dat soort methodieken/technieken/interventies die je noemt wel echt effectief zijn en ook op de lange termijn.. zo ja, wie ben ik om dan te zeggen dat het lariekoek is Het gebrek aan openheid daarover zit goed onderzoek natuurlijk in de weg en dan loop je ook direct spaak wat betreft de effectiviteit.. als 100 mensen zeggen dat het goed geholpen heeft, dan wil ik wel aanvullend bewijs in de vorm van voor- en nametingen en vooruitgang uit de monden van belangrijke naasten.

Ik wil niet echt reclame maken hier op FOK omdat dat against policy is, maar omdat je het zo specifiek vraagt: in onze trainingen krijgen mensen gedragsoefeningen mee en schrijfoefeningen, bewustwordingsoefeningen en een paar aandachtsoefeningen. Alles is facultatief, maar wel bewezen effectief. En ja... voor sommige mensen zijn de oefeningen best raar, omdat je tóch natuurlijk meer met je eigen gedrag/gevoel/gedachtengang bezig moet dan dat je normaliter zou doen..

Onze training is gebaseerd op gedragstherapie, beetje cognitief inzicht (wel zo handig) en een snufje mindfulness.

Een paar vrienden van mij hebben de Essence training gedaan. Het is ze allemaal zo goed bevallen dat ze ook de Source training (het vervolg daarop) hebben gedaan. Spaarzaam heb ik wat informatie gekregen. Het is een training van ongeveer 5 dagen die heel intensief is. Er zijn rollenspelletjes en gesprekken en het is de bedoeling dat je met jezelf geconfronteerd wordt. Aan het begin van de training moet het duidelijk zijn dat je meer uit het leven wilt halen. Het is dan natuurlijk ook wel handig als je weet waarvan je meer wilt hebben: Geld, succes, sex, vrienden, een goede relatie. Dan ga je aan het werk. Van wat ik heb begrepen ga je ook hard aan het werk. Je wordt ook met je tekortkomingen geconfronteerd, maar als het je doel is om te leren dan is dat natuurlijk onvermijdelijk. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je een aantal instrumenten aangereikt hebt gekregen en het is aan jou wat je er verder mee doet.

Ik ben er altijd erg sceptisch over geweest. Mijn vrienden vonden het erg nodig om mij ervan te overtuigen om ook de training te gaan doen. Het doet me veel denken aan Jehova's Getuigen die aan de deur komen of aan die mensen die op het Centraal Station foldertjes uitdelen over de Weg naar het Licht. Wat ik wel gemerkt heb is dat deze mensen de eerste dagen na de training nogal euforisch waren, maar dat ze na verloop van tijd weer inzakten. Ik ben ook meegenomen naar een informatieavond en wat me helemaal niet beviel is dat je volledig van de buitenwereld bent afgesloten. Je kunt niet naar buiten kijken en eigenlijk mag je de zaal ook niet verlaten. Omdat ik toch ontzettend nodig naar de WC moest heb ik dat toch gedaan en, jawel, er zat al iemand op de gang die me duidelijk maakte dat ik zo snel mogelijk weer naar binnen moest gaan. Een van mijn vrienden had nog een opdracht meegekregen: namelijk zorgen dat er koffie kwam. Dat betekende bij de Aldi een pak koffie halen en zoveel kopjes koffie zetten dat elke cursist werkelijk één bakje koffie kreeg. Een andere opdracht was dat ze moest zorgen voor muziek. Dat betekende op eigen kosten CD's branden, op elke CD één liedje, omdat ze zelf geen CD brander had moest dat op mijn computer. Wat een kutmuziek draaien ze daar zeg. Dat was voor mij al een reden om niet mee te doen.

[ Bericht 25% gewijzigd door Knip op 18-12-2008 03:44:58 ]

Gevonden op het Internet. Over de Sourcetraining

Een "Source" traininkje

Vanwege eerdere aandacht in Kleintje Muurkrant aan Scientologie, Landmark en CSA nu een artikel dat de "Source"methode ontrafelt. Deze "training" valt onder Essence, waarover we in Kleintje 429 het artikel "samen op weg naar verlichting" hebben gepubliceerd.

Je wordt vooraf gevraagd een formulier in te vullen en te ondertekenen met daarin een heleboel persoonlijke gegevens en achtergronden, en ook wat er allemaal wel en niet loopt in je leven. Op het einde van het formulier staan een aantal vragen of je in therapie bent, of ooit bent geweest, of je medicatie hebt of hebt gehad, en of je ooit in een psychiatrische inrichting hebt gezeten. Als je op het moment van inschrijving in therapie bent, wordt je verzocht om een brief van je therapeut in te leveren. Van enige verdere screening of controle is verder geen sprake. Stel dat je op dit punt gevoelig bent, en dat niet weet, dan heeft ook "Essence" dat niet in de gaten.

Dag 1, woensdag start om 18 uur
De avond begint met een lange periode dat iedereen stilzit en er niets gezegd wordt. In de zaal heerst een vervreemdende stilte. Niemand zegt iets, niemand beweegt.
Daarna wordt door de trainer een batterij van vragen afgewerkt. De trainer werkt met een harde monotone stem een stel vragen af met betrekking tot persoonlijke achtergronden. Daar zitten ook het type vragen bij zoals: "Als je drugs gebruikt hebt, steek je hand op". "Als je ooit geweld gepleegd hebt, steek je hand op!", "Als je ooit veroordeeld bent voor een misdrijf, steek je hand op!" Met handopsteken bevestig je dan dat dit zo is, waar de hele groep bij zit.
Daarna volgt een voorstellingsrondje. Om de beurt staat iedere trainee voor de trainer en de groep. Je vertelt je naam, leeftijd, wat je uit de training wilt halen, en wat je tegenhoudt in je leven. De trainer begint direct met kritisch, neerbuigend commentaar op wat je vertelt. En als je zegt dat je "meer open", "meer vastberaden" of iets anders "meer" wilt zijn, wordt er net zo lang doorgezaagd totdat je zegt dat je "100 procent open", "100 procent vastberaden" of iets anders "100 procent" wilt zijn. Andere mensen worden op een andere manier doorgezaagd. Dit ritueel kan even duren.
Dan volgt de keuze van een buddy. Je krijgt de instructie iemand te kiezen waarbij je je NIET op je gemak voelt. Liefst iemand waartegen je dus duidelijk weerstand hebt.
Daarna volgt een ritueel waarbij iedereen een tweede tag krijgt van de trainer. De teksten daarop zijn niet erg bemoedigend: "Ik ben bitter" of "Ik ben mislukt" of "Ik ben zielig" of ... Die tags mag je overigens niet mee naar buiten nemen, dat zou te veel verkeerde aandacht trekken.
Daarna volgt het eerste grote nummer:
* het NEGATIEVE FEEDBACK PROCES
Om beurten wordt iedereen voor een klein groepje gezet, en mag iedereen zijn negatieve dingen tegen je zeggen. Uitgelezen mogelijkheid om vooroordelen en persoonlijke afkeer te ventileren tegen een ander. De ontvanger mag niets terug zeggen, en kan pas terug in de groep als hij/zij gezegd heeft: "Bedankt dat je een echte vriend was, en dat je me de waarheid verteld hebt". Je krijgt dus nogal wat op je af.
Diep in de nacht mag je dan naar huis, of naar je logeeradres. Je krijgt nog een flinke bult huiswerk mee, veel schrijfwerk dus. En ook de opdracht om je schrift uniek herkenbaar te maken, en wel op zo'n manier dat het 'waardig' is. Je moet ook je buddy minstens twee keer bellen voor het begin van de training.

Dag 2, donderdag start om 17 uur
Er wordt begonnen met de huiswerkcheck. De meeste mensen hebben het dus niet gedaan, of niet helemaal. Om de beurt wordt iedereen doorgezaagd en afgebrand door de trainer: wat heb je precies niet gedaan (je moet dan de vragen die je niet hebt gedaan precies uitspellen), is daar een reden voor (meestal is die er dus niet), en in de meeste gevallen krijg je als afsluitend commentaar van de trainer "gebeurt het wel vaker in je leven dat ...". Stel dat je het huiswerk WEL af hebt, uitzondering dus, dan verzinnen ze wel iets anders, bijvoorbeeld "Waarom ben jij zo bang om fouten te maken?". Het is dus niet snel goed. Van mensen die hun schrift niet uniek herkenbaar hebben gemaakt, wordt de schriften afgenomen en door elkaar op de grond gegooid met als commentaar "Hoe denk je in een levensbedreigende situatie je schrift tussen alle andere terug te kunnen vinden?!". Later op de avond volgt een erg zwaar proces:
* het LIFEBOAT-PROCES
Denkbeeldig, in een schemerige zaal met gedimd licht, ga je op cruise. Een heerlijk, paradijselijk beeld. Dan komt er ineens een scheepsramp. Het schip waarop je zit, is zinkende, en er zijn maar een paar plaatsen op de reddingsboten. In eerste instantie mag de groep zelf oplossen wie er in de reddingsboot gaat, en wie ten dode is opgeschreven. Dat wordt dus chaos. De trainer grijpt dan in. Iedereen gaat in een kring staan. Iedereen krijgt 5 lucifers (het aantal plaatsen in de denkbeeldige reddingsboot). Eén voor één gaat iedereen de andere groepsleden af. Als je de persoon voor je een plaats in de reddingsboot gunt, geef je die een lucifer. De ontvanger roept dan heel hard: "Ik leef!!!". Als je de persoon die plaats niet gunt, zeg je tegen die persoon: "Je bent dood". Zijn je lucifers op, dan kun je alleen maar tegen iemand zeggen dat hij/zij dus dood is. Als je minder eerlijk bent, kun je ook de lucifers voor jezelf houden...
Als dit uitdelen is afgewerkt, mag iedereen opstaan die nog 0 lucifers heeft (ze dus allemaal weggegeven heeft). Daarna de mensen die nog 1 lucifer hebben (vaak mensen die er zelf één gehouden hebben). Dat gaat zo door totdat de 5 mensen met de meeste lucifers een plaats krijgen in de reddingsboot. De rest mag, in overdrachtelijke zin, verdrinken. Voor vrijwel iedere Source-ganger is dit een moment van diepe emoties. Voor al de mensen die mogen verdrinken, al is het dan overdrachtelijk. Voor al de mensen die alles hebben weggegeven en niets terug hebben gekregen. Maar in veel gevallen ook voor de mensen die een plek in de reddingsboot hebben gekregen: waarom ik wel en zij niet?! De pauze die erop volgt, is geen leuke periode in de training. Emoties kunnen dan hoog oplopen. Veel trainees slapen de nacht erop erg slecht, of gewoonweg niet. Het zal duidelijk zijn dat het een soort populariteitsverkiezing is.
Je krijgt als opdracht weer een hoop huiswerk mee (weer veel schrijfwerk dus). Verder moet je de volgende dag gekleed komen in totaal iets anders dan wat je normaal draagt. Verder moet je badkleding meebrengen. Als je dan toevallig net logeert ver van huis af... En het is dan al midden in de nacht als je deze opdracht krijgt...

Dag 3, vrijdag start om 17 uur
De vrijdagmorgen is voor vrijwel iedereen een groot dieptepunt in de Source. Dit is een ogenblik dat vrijwel iedereen er compleet doorheen zit. Veel hangt nu af van de onderlinge groepsband. Heb je een buddy die je niet uitstaat, denk aan de opdracht van de eerste dag, dan mag je hopen dat andere groepsleden je opvangen. Anders is het zwaar. Veel mensen hebben dan slecht of niet geslapen. De kans op afhaken op dit moment is groot. Als je in je wanhoop probeert de Essence te bereiken, weer ervan verzekerd dat je GEEN antwoord krijgt.
Grappig is te zien in wat voor "andere" outfits mensen allemaal komen. Mensen, normaal slordig gekleed, die ineens in pak met stropdas komen. Mensen die ineens er heel frivool bijlopen, of juist heel verzorgd, of juist heel slordig, in een cowboy-outfit, of... De behandeling door de trainer is overigens nog steeds erg hard. Als je niet opschiet, word je opgejaagd en afgeblaft. Dan volgt
* het SAMURAI-PROCES
De trainees worden opgedeeld in twee groepen. Ieder daarvan krijgt een leider. Er wordt gespeeld of twee Samurai-facties op leven en dood met elkaar in gevecht gaan. Het is overigens nep: een hoop toneel, veel lichteffecten, veel smink en theater (als drama-opvoering overigens best goed uitgevoerd). Je vecht man tegen man in een schijngevecht (geen lichamelijk contact, wel een heel vreemde beweging die je al heel snel op moet pakken, doe het fout en je bent al direct 'dood'). Op basis van volstrekt onduidelijke criteria win je of verlies je. Verlies je, dan ben je 'dood', en moet je op de grond gaan liggen achterin bij de 'lijken'. Als alle 'soldaten' van een partij 'dood' zijn, mag de aanvoerder in de ring. Is hij dood, dan heeft de andere partij gewonnen. Dan volgt een muziekstuk, waarin een Engels koor een hymne zingt ter ere van de gevallenen. Je hebt dus voor kanonnevoer mogen spelen. Dan volgt
* het AGRESSIE-PROCES
Met een riem met een balletje erin mag je dan op de grond slaan en jezelf opzwepen tot woede. Liefst totdat je een doorbraak krijgt naar je gevoelens. Daarna volgt
* het GEHEIMEN-PROCES
iedereen krijgt hier de kans om geheimen te vertellen die hij of zij heeft, om op die manier daar geen last meer van te hebben (aldus de trainer). Dat gebeurt in groepsverband, dus alles wat je zegt weet de hele groep nu. Dan volgt het onderdeel waarvoor je badkleding mee moest brengen:
* de SEX-FEEDBACKPARADE
Iedereen moet in badkleding verschijnen, zo bloot mogelijk. Er wordt een grote cirkel gevormd, en iedereen maakt om beurten een rondje langs de hele groep. Je krijgt van ieder groepslid dan voor je sex-appeal een 'Ja' of een 'Nee'. Als het rondje af is, mag je jezelf in de spiegel bekijken. Je krijgt dan soms wat extra commentaar van de trainer, en dat is soms zelfs bemoedigend. Daarna volgt een lange avond waarbij iedereen wordt toegewerkt naar
* mijn CONTRACT
Dat is een soort van vervangende overtuiging waar je verder mee moet, en die komt voor de tweede tag die je op de eerste dag hebt gekregen. Het is vormgegeven als een soort Ren-je-Rot. Op het teken van de trainer mag iedereen naar het bord rennen en zijn contract er neer zetten. Dringen dus, en voorkruipen. Meestal mag je eerst tig keer weer gaan zitten nadat je het weer eens geprobeerd hebt, met weinig bemoedigend commentaar van de trainer. Op een bepaald moment gaat die trainer, onduidelijk op basis van welk criterium, je ineens toehelpen naar je contract. Dat moet de basisovertuiging worden voor de rest van je leven, of in ieder geval een deel ervan. Het is een soort herprogrammering, of poging daartoe. Je contract kan zijn: "Ik ben goed", "Ik leef", "Ik ben vrij", enz. enz. Positief geformuleerd dus, en dan vooral 100 procent en zonder twijfel of wat dan ook. Eer je daar bent kan het wel even duren. Ben je dan eindelijk zo ver dat je bij je contract bent, dan wordt een stukje muziek afgespeeld dat voor jou is uitgekozen door de trainer. Dat moet voortaan je 'lijflied' zijn. Je wordt letterlijk op handen gedragen in een soort van triomftocht. Weer diep in de nacht, mag je naar huis. Weer een hoop schrijfwerk. En je krijgt de artiest mee die je de dag daarop moet gaan spelen. Je mag dan snel even de muziek en de outfit regelen. De trainer maakt uit wie jij gaat doen. Geen inspraak dus, ook geen duidelijke onderbouwing.

Dag 4, zaterdag start om 10 uur
De dag begint met een sharing. In de middag is het
* GEVER-NEMER-proces
Iedereen zit weer in een kring. Iedereen mag om de beurt weer voor de andere trainees gaan staan. Je krijgt dan een stem als "gever" of "nemer". In feite is dit dus een soort populariteitsverkiezing. Dan wordt nagegaan wie de meeste stemmen als "nemer" heeft. Dat gebeurt voor de groep. Degene die de meeste nemer-stemmen heeft, wordt voor de groep gezet. Die persoon wordt gevraagd of hij/zij het proces wil ondergaan. Die persoon krijgt verder geen enkele toelichting wat er gaat gebeuren, en moet dus "Ja" of "Nee" zeggen zonder te weten waarop. Je staat dan voor de groep. Dan "nee" zeggen is dan in wezen een afgang. De sociale druk om "ja" te zeggen is enorm groot. Het is in wezen een val. Na dit "ja" mag ieder groepslid degene die voor de groep staat gaan vertellen waarom hij/zij die persoon een nemer vindt. De "nemer" mag dan niet antwoorden. Dat gaat een hele tijd zo door, en de "nemer" krijgt dan alle vuilnisbakken van de groep over zich heen. Dat ontaardt in het uitkuren van de projecties van alle groepsleden op degene die de pech heeft de "nemer" te zijn. Die kan zich dus niet verweren, en wordt door de trainer de mond gesnoerd als hij ertegenin gaat. Als de "nemer" geluk heeft, gaan sommige trainees inzien wat ze aan het doen zijn, en proberen te helpen, of nemen het zelfs op voor de "nemer". Als de "nemer" de pech heeft met iemand in de groep overhoop te liggen, dan kan die persoon in dit proces zijn/haar kans schoon zien de situatie te misbruiken om de "nemer" extra af te branden. Dit proces kan lang duren, en is voor de "nemer" een hel. Het eindigt pas als hij/zij breekt en in huilen uitbarst. Dan wordt hij in de armen genomen, geknuffeld en getroost. Tenminste door degenen die begrijpen wat ze aan het doen zijn geweest. Die zijn er gelukkig wel, en begrijpen dat ze zelf nemer zijn op hun manier. De "nemer" mag dan eindelijk zijn verhaal vertellen. Vaak is dat een verhaal van sociaal isolement, pijn, pesterijen en vernederingen. Echt uniek is dit proces overigens niet. Het is afgeleid van de 'Synanon Encounter'. Dit is een techniek waarbij drugsverslaafden in een verder volstrekt veilige omgeving compleet worden afgebrand en stukgemaakt. Als ze dan breken, worden ze in de groep opgenomen. Het is bedoeld om het sociale isolement van deze mensen te breken. De techniek staat bekend als erg riskant, zelfs in een volstrekt veilige groep (en dat laatste is een erg belangrijke voorwaarde bij een techniek die zich erg goed leent voor misbruik door deze of gene). De instelling die het toepaste, is uiteindelijk een soort van sekte geworden. Bij "Source" wordt het proces in wezen afgeraffeld.
Het zal duidelijk zijn dat mensen die moeite hebben met contacten leggen of introvert zijn ernstig risico lopen tegen de meeste stemmen als "nemer" op te lopen. Vaak zijn dit mensen met een verleden van pesterijen, of een onveilige thuissituatie. Als iemand slecht in de groep ligt, dan helpt dat ook niet echt meer om de "nemer"-stemmen te ontlopen. En als de "nemer" vijanden in de groep heeft, zien die natuurlijk hun kans schoon. Niemand houdt hen dan tegen. Het is al meerdere keren voorgekomen dat achteraf tussen groepsleden nog heibel optrad.
De volgende ochtend houdt de trainer nog een praatje over dit proces. Hij zegt dan dat de "nemer" door het ondergaan van het proces een "gever" werd. Veel mensen die niet voor de groep stonden, geven aan zich ernstig bezwaard te voelen na afloop over hun rol in het proces. De avond staat in het teken van
* het POPSTERREN-proces
Weer eenzelfde soort proces als bij het contract schrijven, maar dit keer is degene die het hoogste springt degene die zijn act mag doen. Dat bepaalt de trainer, en hoe die dat bepaalt in zo'n grote groep is onduidelijk. Wie buiten zijn gezichtsveld staat, zal niet snel aan bod komen. Ben je aan de beurt, dan mag je je act doen. Je mag dan voor de artiest spelen die je de avond van tevoren kreeg toegewezen: Charly Chaplin, Kate Bush, Bruce Springsteen... Je krijgt dan veel applaus, en opnieuw wordt je dan in triomf letterlijk op handen gedragen door de hele zaal heen. Een zee van positiviteit, de ervaring een held te zijn, en ook de druk van wanneer je eindelijk mag en of je het wel goed doet. Bij afloop weer huiswerk, nog steeds veel schrijfwerk, maar dit keer moet het positief zijn: je mag alleen maar zegeningen opschrijven van je Source. Je mag verder mensen gaan bellen voor de afsluiting op zondag. Midden in de nacht, dan wel te verstaan.

Dag 5, zondag start om 10 uur
Op de vijfde dag ben je geradbraakt. Hoogtepunt van de dag is dan
* de SOURCE-WALK
Je mag dan de stad in, of een andere plaats waar veel andere mensen komen, om met wildvreemden je diepste geheimen te gaan delen. In Nederland zal dat meestal Nijmegen of Amsterdam zijn. Na zoveel trainingen weten behoorlijk veel mensen inmiddels wel dat er mensen zoals jij periodiek rondlopen, al zullen ze het fijne niet weten. De reacties zijn vaak toch wat afhoudend. Op het eind van de middag is de afsluiting. Je gaat dan voor je contract staan (affiche met de tekst erop), en er volgen nog wat afsluitende rituelen tussen trainees, trainer en team (veel omhelzingswerk). Daarna komen de gasten binnen om je af te halen. Het is dan gezellig. Als alles goed is gegaan, zit je nu in een hausse. Als alles goed is gegaan heb je een nieuwe basisovertuiging ingeprogrammeerd gekregen waar je in je leven mee verder kunt. Het is vooral dat idee, die indoctrinatie. Concrete vaardigheden leer je dus niet in een Source. Je krijgt je lijfliedje op DVD mee, en een tekening en een lijfgedicht. Die zijn door de trainer of zijn team gemaakt. Die moeten je verder op weg helpen in je leven.

[ Bericht 100% gewijzigd door Knip op 19-12-2008 01:05:17 ]

Die lifeboat en die samurai ... man, wie bedenkt dat soort shit.

nou dan weten we dat ook weer... wat een poppenkast

Wat dit soort dingen aan gaat ben ik jaloers op dieren.
Mensen denken altijd dat ze gelukkig zouden moeten zijn.
Dieren kunnen het gewoon zijn.

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 00:36 schreef Knip het volgende:
Gevonden op het Internet. Over de Sourcetraining

Een "Source" traininkje
[..]

het draait er in deze training om, om je innerlijke overtuigingen te veranderen, maar eigenlijk zijn alle oefeningen erop gericht om je van sub-assertief naar agressief persoon te veranderen, zonder innerlijke drijfveer. Lukt dit niet, dan ben je eigenlijk nog steeds een loser.

Zelfs de indoctrinatie van je nieuwe overtuiging zie ik nergens concreet terug (behalve dat je moet vechten om bij dat bord te komen). Het is allemaal te symbolisch, te riskant (voor hetzelfde geld wordt je oude overtuiging van bv. 'ik ben een sukkel' er alleen nog maar harder in gepeperd omdat je tot op het bot afgebrand wordt door de groep en de trainers), en het lijkt allemaal echt nergens op gebaseerd te zijn.

Door dit soort achterlijke trainingen blijft het voor mij en mijn vakgenoten moeilijk om drempelverlagend te werken, omdat er zoveel shit gegeven wordt... je moet achteraf als deelnemer wel enthousiast zijn anders kom je in een innerlijke gevecht terecht: als je niet enthousiast bent, heeft de training niet gewerkt en ben je dus nog steeds die loser die je voor de training ook al was. Dát is er in ieder geval wel goed ingepeperd tijdens de training!

Logisch dat zoiets na een paar dagen compleet effectloos blijkt...

@dodehecadron: dieren zijn net zo vaak gelukkig als ongelukkig, alleen vermoed ik dat zij het niet zo beoordelen. Er is soms gewoon niet genoeg voedsel, er is soms gewoon geen tijd om te rusten. Dat accepteren ze en daarom gaat het zoals het gaat. Ze zetten dit om in acties misschien lukt het om toch wat voedsel te vinden, misschien niet, so be it dan.

Wij mensen maken overal een zwaar drama van, omdat we van iedereen (including media) te horen krijgen dat we gelukkig moeten zijn en OH WEEEE als we dat eens niet zijn. Wij maken zelf ons lijden doordat we er alles aan willen doen om het te voorkomen. Helaas hoort ongeluk net zo bij het leven als geluk...