[Tournament] Beste Spanjaard ooit: FINALE

Alfredo Di Stéfano en Raúl González Blanco. De twee aanvallers van Real Madrid uit totaal verschillende generaties mogen zich officieel de beste twee Spanjaarden ooit noemen.

Als zeventienjarig knulletje debuteerde Alfredo di Stéfano Laulhé bij het Argentijnse River Plate. Pas toen hij in 1946 werd verhuurd aan Club Atlético Huracán begon hij te scoren. Terug bij River maakte hij in 65 duels bijna vijftig treffers. Ondertussen won hij met het Argentijnse nationale elftal de Copa América. Door een staking verkaste hij in 1949 naar Colombia, om daar bij Club Deportivo Los Millonarios (wat overigens ook een bijnaam van River Plate is) door te gaan met doelmannen pesten. Zijn doeltreffendheid bleef niet onopgemerkt, en zowel Real Madrid als FC Barcelona trachtte hem naar Spanje te halen. Na veel gedoe met advocaten en een verbod op buitenlanders in Spanje zou Di Stéfano vier seizoenen in Spanje mogen spelen - twee bij Real, en twee bij Barcelona. Uiteindelijk zou Barcelona de rechten op die twee seizoen verkopen aan de Madrilenen, waardoor de geboren Argentijn elf seizoenen in de Spaanse hoofdstad zou vertoeven. Daar won hij acht landstitels, vijf Europacups en een lading andere prijzen alsmede persoonlijke titels. Na de Spaanse nationaliteit aangenomen te hebben speelde Di Stéfano 31 interlands voor de huidige Europees kampioen. 26 meer dan hij voor Argentinië deed, en derhalve zijn entreebewijs voor dit toernooi. De spits zou nog wel in Barcelona gaan spelen. In 1964 vertrok hij naar Espanyol, om daar rustig zijn carrière af te bouwen. Di Stéfano was ook zeer lange tijd de all-time topscorer van de Europacup I, ofwel de Champions League. Met 49 treffers was hij jarenlang degene die bovenaan het lijstje prijkte.

Totdat Raúl González Blanco, kortweg Raúl, de hoek om kwam. De aanvaller maakte in 1992 als veertienjarige jongen de overstap van de jeugd van Atlético de Madrid naar Real Madrid. Daar groeide hij uit tot één van de grootste fenomenen van de voetbalwereld. Al na twee jaar in de jeugd te hebben gespeeld mocht hij zijn debuut in het eerste maken. Hij scoorde direct negen keer in zijn eerste seizoen en haalde meteen de landstitel binnen. In de jaren daarna vestigde hij zich als een topspits, zowel bij zijn club als in het Spaanse national elftal. In 1998 won hij zijn eerste Champions League-trofee, hetgeen hij in de vier seizoenen daarna nog tweemaal overdeed. Bij de Spaanse selectie was hij lange tijd onomstreden in de voorste linie. De aanvaller maakte in totaal in 102 duels 44 treffers, waarmee hij de topscorer van het nationale elftal is. Bondscoach Luis Aragonés was in 2006 echter niet langer overtuigd van de kunde van Raúl, en liet hem buiten de selectie. Twee jaar later pakten de Spanjaarden de Europese titel - zonder El Capitán. In Madrid mag de nummer zeven nog altijd wel op de steun van coach en publiek rekenen. Afgelopen seizoen won hij onder Bernd Schuster zijn zesde landstitel, in een seizoen waar hij weer als vanouds doel trof. In de huidige jaargang staat de teller voorlopig op vier goals in zes duels. In zijn carrière werd Raúl tweemaal topscorer van La Liga, was hij evenzovaak topschutter in de Champions League en werd hij driemaal op rij verkozen tot beste spits van Europa. Vorig seizoen was Raúl de allereerste die de nieuwe Alfredo di Stéfano-trofee in ontvangst mocht nemen. De prijs werd voor het eerst uitgereikt, en is voor de beste speler van het seizoen. Sergio Agüero en Iker Casillas (kwartfinalist in dit toernooi) eindigden tweede en derde.


Overige toernooien

Na Spanje krijgen nog drie landen specifiek hun eigen toernooi. Vier landen zijn reeds geweest. Bovendien komen er nog enkele minitoernooitjes om spelers uit de mindere landen een kans te geven zich te plaatsen voor het uiteindelijke hoofdtoernooi.

Argentinië
Brazilië (Pelé)
Duitsland (Gerd Müller)
Engeland (Sir Bobby Charlton)
Frankrijk
Italië
Nederand (Johan Cruijff)
Spanje (Alfredo di Stéfano of Raúl)
Overig

Vetgedrukt is als volgende aan de beurt.

Eerdere ronden:

Ronde 1, deel 1
Ronde 1, deel 2
Ronde 2
Ronde 3
Achtste finales
Kwartfinale
Halve finale

---

Dus stem op jouw winnaar, en wees erbij wanneer we gaan nomineren voor het Franse toernooi

Ik ga ook voor Di Stéfano.

Raúl is absoluut mijn all-time-hero , maar als het gaat om de beste Spanjaard ooit dan moet ik toch echt voor de geboren Argentijn gaan. Zelfs het feit dat hij niet in Spanje geboren is zie ik dan door de vingers, want hij heeft echt wat voor Spanje betekend, en niet zozeer voor Argentinië. Hoe hij doelpunten kon maken was werkelijk fenomenaal. Qua spelinzicht en techniek was hij zijn tijd ver vooruit. Evenals Puskás trouwens.