Beschouwd

quote:

Kobi Kuhn stond er maar bedremmeld bij. De Zwitserse bondscoach zag zijn ploeg verliezen van een stelletje Tsjechische bejaarden, die weigerden ook maar één seconde te willen voetballen. Koller, Galasek; lang geleden waren het frisse spelers die op de Europese velden angst aanjoegen, maar tegenwoordig zit er weinig beweging meer in de ploeg en wordt met Jan en alleman de bal weggeroeid.
Klasse heb ik bij de Tsjechen niet gezien vandaag, of het moet keeper Cech zijn met zijn Solexhelm, die een paar kansen van de Zwitsers om zeep hielp.
Tja, die Zwitsers. Dat is nog erger. Ze hebben in dat land niet genoeg autochtonen om een elftal te vullen. Je kunt er heerlijk wandelen in de bergen of ’s winters op de lange latten staan, ze maken er prachtige koekoeksklokken en horloges, maar van voetbal hebben ze daar weinig kaas gegeten. De arme Kobi Kuhn is als bondscoach niet te benijden. Ligt zijn vrouw uitgerekend nu in het ziekenhuis.
“Waar doe ik het eigenlijk voor”, zag je hem staand voor zijn dug-out af toe denken. Tenminste, dat straalde hij uit. “Waarom zit ik eigenlijk te kijken”, vroeg ik me op het zelfde moment af.
De ingevallen Vonlanthen ramde de bal nog een keer op de lat en toen was de wedstrijd voorbij. Een hele verzameling mannen in maatpak viel de Tsjechische coach Brückner om de nek en ik zette de tv uit.
Klotewedstrijd.

quote:

Op zaterdag 7 juni 2008 20:42 schreef RayMania het volgende:
Ga je alleen van de wedstrijden een beschouwing maken, of ook van andere dingetjes rond het EK? Leuk initiatief.

quote:

Goede ploeg, Portugal. Of waren die Turken zo slecht?
Aanvoerder Emre Belözoglu liep in de eerste 45 minuten maar liefst vijf kilometer, zo meldde de Duitse televisie, maar het was een afstand in het luchtledige. Emre en zijn Turkse ploegmakers voetbalden als een kip zonder kop. De enige die een beetje vernuft in zijn spel had, was geen Turk, maar Kazim Kazim, een in Engeland geboren voetballer met een vader uit Antigua en een moeder uit het Turkse deel van Cyprus.
Kazim deed nog iets leuks met de bal en aan dat niveau konden weinig andere Turken tippen. Zo’n Servet ook. He-le-maal niks, deze verdediger die moest zorgen voor de opbouw van achteruit. Zeer beperkte speler, die Servet. De naam zegt alles. Als het een grote was geweest, zou hij geen Servet heten, maar Laken.
Nee, het enige mooie aan Turkije was het turkooizen trainingsjack van bondscoach Fatih Terim.
Dan die Portugezen. Daar zat dus wel een gedachte achter. Tikken, elkaar vrijspelen en oog hebben voor een ander. Het tweede doelpunt, diep in blessuretijd was een beloning voor de fraaie spelopvatting van Portugal. Hoe Moutinho de bal afspeelde aan Raul Meireles; ik heb het Arjen Robben nog nooit zien doen.
Portugal kan me wel bekoren. En dan had Cristiano Ronaldo nog niet eens zijn beste dag.