Starters kunnen voorlopig beter wachten met een koophuis.

Waarom ik en vele anderen dit vinden?


De betaalbaarheid van een gemiddelde koopwoning voor een gezin met een gemiddeld huishoudinkomen in Nederland wordt door de Rabobank gemeten aan de hand van de Rabobank-betaalbaarheidindex. Een indexwaarde van meer dan 100 wil zeggen dat de bruto maandlasten minder dan 30% van het bruto inkomen bedragen, waarbij wordt uitgegaan van een gemiddeld gezinsinkomen en een gemiddeld geprijsde woning. Bij een waarde minder dan 100 is de woning zonder inzet van eigenvermogen slecht betaalbaar.



Kijk eens naar 1976 en 1981. De 5-jaars rente steeg, maar de huizen werden veel beter betaalbaar. De stijging van de rente kon destijds niet op tegen de daling van de huizenprijzen. Waarom zou dat niet opnieuw kunnen gebeuren?

Wie verwachten dit nog meer?


Iedereen behalve de Rabobank en minister Bos



De reactie van de banken op dit soort doemscenario's

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren?

Nog een stukje geschiedenis (waar je nooit meer over hoort...):

De laatste keer dat sprake was van een snelle prijsontwikkeling zoals de afgelopen jaren, was midden jaren 70. De prijsstijgingen waren eind jaren 70 zo ver doorgestegen dat de betaalbaarheid onder druk kwam te staan. De economie verslechterde daarnaast en de werkeloosheid steeg aanzienlijk vanwege de recessie waar Nederland zich in bevond. Huishoudens kwamen hierdoor in betalingsproblemen terecht, waardoor zij genoodzaakt waren hun huis te verkopen.
Aangezien vele gezinnen tegelijk in de problemen kwamen ontstond een overaanbod van woningen wat begin jaren 80 een forse prijsdaling tot gevolg had. Men sprak van een zogeheten ‘luchtbel’ in de woningmarkt die was doorgeprikt.

De jaren 1973-1982, waarin het prijsverloop in twee perioden uiteenvalt, die echter sterk met elkaar samenhangen. De eerste periode loopt van 1972 tot aan de tweede helft van 1978 en wordt in alle jaren gekenmerkt door een zeer forse gemiddelde prijsstijging. Zo bedroeg de gemiddelde jaarlijkse nominale prijsstijging in deze periode maar liefst 20%, met uitschieters van 29% in 1976 en 40% in 1977. Op het hoogtepunt van de nominale prijsontwikkeling in de tweede helft van 1978 wordt uiteindelijk een gemiddelde nominale prijs bereikt van ƒ 201.800,-; een niveau dat pas in de eerste helft van 1993 geëvenaard zou worden.

In reële termen bedraagt de gemiddelde verkoopprijs ƒ 292.700. Dit bedrag is nog altijd 15% hoger dan de prijs die eind 1998 bereikt werd. In de daaropvolgende periode uit de tweede fase die in de tweede helft van 1978 aanvangt en doorloopt tot aan 1983, nemen de nominale prijzen jaarlijks weer af met gemiddeld 31%, waarbij een dieptepunt wordt bereikt van ƒ 137.300,- in de tweede helft van 1982.

Ook in deze periode is de afname gelijkmatig. De recessie op de markt vankoopwoningen duurt in totaal vier jaar.

De derde fase in het prijsverloop van koopwoningen betreft een korte periode van drie jaar en bestrijkt de jaren 1983-1985. In deze periode stabiliseren de nominale prijzen zich, terwijl reëel gezien de prijzen nog wat verder zakken tot ongeveer het niveau van 1972.

Op dit moment is er volop discussie of er wederom sprake is van een luchtbel in de woningmarkt. De meest gehoorde mening van de ‘experts’ is dat een prijscorrectie op de korte termijn niet te verwachten is.

bron: oa prof. dr. P.J. (Peter) Boelhouwer

Er is nu net als toen voldoende aanbod :
http://www.huizenhype.nl/statistieken_huizenaanbod.php
Er staan bijna 155000 huizen te koop.

Nog wel. En daarom gebeurd er ook nog bijna niets. Maar wat zijn de verwachtingen?

Misschien... Het is zeker Wouter Bos zijn taak om positief te zijn. Alles draait om vertrouwen zeggen economen dan.

Alles draait erom dat de bevolking de leugens van de banken en minister Bos blijven geloven, zodat er geen onrust ontstaat.

quote:

Op vrijdag 30 mei 2008 16:23 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Is dat zo? De erfenissen van de grijze golf komt bij ons terecht en wij financieren er onze huizen weer door.

Geloof je echt dat het zo werkt?