Vanavond gezien in de bios:
[REC]Een kleine 3 maanden schreef ik hier dat ik met Cloverfield toen al één van de tofste van het jaar in de bios had gezien. Boy, was I wrong! Wat ik toen uiteraard nog niet wist is dat ik vandaag de Spaanse horrorfilm [REC] ging zien. Man, man, man. Zoiets spannends, zulke spanning heb ik nog maar zelden meegemaakt in de bios. En er zal ook heel wat voor nodig zijn om dit te evenaren.
We volgen Angela, een tv-verslaggeefster die reportages maakt over mensen die hun beroep uitoefenen wanneer de meeste van ons op één oor liggen. Deze keer gaat ze samen met haar cameraman Pablo op bezoek bij de brandweer. Ze krijgt er een rondleiding en uitleg over hoe het geheel in z`n werk gaat. "Hopelijk gebeurt er vanavond nog iets, zodat we zien hoe jullie werk er echt uit ziet." zegt ze hoopvol. Dat is natuurlijk de Goden verzoeken en even later is het zover: de brandweermannen krijgen een oproep om te gaan kijken bij het huis van een vrouw die opgesloten zit in haar appartement.
Uiteraard gaan Angela en Pablo mee, dit is natuurlijk waar ze op hebben gewacht. Wat ze aantreffen wanneer ze arriveren overtreft al hun verwachtingen...
Na films als The Blair Witch Project en het eerdergenoemde Cloverfield wordt ook in [REC] gebruik gemaakt van een "handheld camera": ongeveer alles wordt vanaf de schouder gefilmd. Op deze manier zit je als kijker midden in de actie. In Cloverfield werkte dit al geweldig en ook hier wordt deze manier van filmen optimaal uitgebuit. Vanaf het begin waan je je in de hoedanigheid van Angela`s cameraman. Eerst lijkt het niet echt veel toe te voegen aan het verhaal en heb je zoiets van "is dit het nou?". Maar langzaam maar zeker blijkt echter dat regisseur Jaume Balagueró de spanning op een geweldige manier opbouwt. Langzaam aan wordt het tempo verhoogt en neemt de spanning razendsnel toe.
Het tweede deel van de film is dan ook niets minder dan briljant. Door het af en toe uitvallen van het licht en omdat je alleen maar stemmen om je hoort is de spanning te snijden. Het zweet staat je in de handen en op je voorhoofd. Dit is écht oprecht spannend en worden alle goedkope schrikmomenten goed omzeilt.
De laatste 20 minuten van de film zijn waarschijnlijk één van de meest intenste en spannendste die ik ooit heb meegemaakt. BRIL-JANT!.
Als dan ook het einde nog meer dan dik in orde is, is het meesterwerk compleet.
Jaume Balagueró toont gelukkig en met groot succes aan dat horror nog steeds spannend kan zijn en dat een andere aanpak ook in dit genre goed kan uitpakken.
Ik mag het dan al eerder gezegd hebben, maar het kan niet anders dan dat [REC] één van de grootste verassingen en spannendste en intenste films van het jaar is.
Als je de kans krijgt: gaat dat zien in de bioscoop!!!
10/10